Art. 4. 1. Osobie, która stała się niezdolna do pracy całkowicie lub częściowo
wskutek wypadku w szczególnych okolicznościach, o których mowa w art. 2 ust.
1, przysługuje renta z tytułu niezdolności do pracy: na stałe – jeżeli niezdolność do
pracy jest trwała, lub na okres wskazany w decyzji organu rentowego – jeżeli
niezdolność do pracy jest okresowa.
2. Osobie, która doznała stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu
spowodowanego wypadkiem w szczególnych okolicznościach, o których mowa
w art. 2 ust. 1, przysługuje jednorazowe odszkodowanie z tytułu tego uszczerbku,
jeżeli osoba ta wskutek wypadku stała się całkowicie niezdolna do pracy.
3. Renta i jednorazowe odszkodowanie, na warunkach, o których mowa
w ust. 1 i 2, przysługuje również osobie, która zachorowała na chorobę zawodową
w związku z wykonywaniem zajęć lub pracy, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 7 i 8.
4. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do jednorazowego
odszkodowania przysługującego osobie, która uległa wypadkowi w szczególnych
okolicznościach lub zachorowała na chorobę zawodową, albo członkom rodziny
pozostałym po osobie, która zmarła wskutek wypadku lub choroby zawodowej,
stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu
społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1205).

Ustawa o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach art. 4

DODAJ