Art. 44. § 1. Sąd orzeka przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio
z przestępstwa.
§ 2. Sąd może orzec, a w wypadkach wskazanych w ustawie orzeka, przepadek
przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa.
§ 3. Jeżeli orzeczenie przepadku określonego w § 2 byłoby niewspółmierne do
wagi popełnionego czynu, sąd zamiast przepadku może orzec nawiązkę na rzecz
Skarbu Państwa.
§ 4. Jeżeli orzeczenie przepadku określonego w § 1 lub 2 nie jest możliwe, sąd
może orzec przepadek równowartości przedmiotów pochodzących bezpośrednio
z przestępstwa lub przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia
przestępstwa.
§ 5. Przepadku przedmiotów określonych w § 1 lub 2 nie orzeka się, jeżeli
podlegają one zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi.
§ 6. W razie skazania za przestępstwo polegające na naruszeniu zakazu
wytwarzania, posiadania, obrotu, przesyłania, przenoszenia lub przewozu określonych
przedmiotów, sąd może orzec, a w wypadkach przewidzianych w ustawie orzeka, ich
przepadek.
§ 7. Jeżeli przedmioty wymienione w § 2 lub 6 nie stanowią własności sprawcy,
ich przepadek można orzec tylko w wypadkach przewidzianych w ustawie; w razie
współwłasności orzeka się przepadek udziału należącego do sprawcy lub przepadek
równowartości tego udziału.
§ 8. (uchylony)
Art. 44a. § 1. W razie skazania za przestępstwo, z którego popełnienia sprawca
osiągnął, chociażby pośrednio, korzyść majątkową znacznej wartości, sąd może orzec
przepadek przedsiębiorstwa stanowiącego własność sprawcy albo jego
równowartości, jeżeli przedsiębiorstwo służyło do popełnienia tego przestępstwa lub
ukrycia osiągniętej z niego korzyści.
§ 2. W razie skazania za przestępstwo, z którego popełnienia sprawca osiągnął,
chociażby pośrednio, korzyść majątkową znacznej wartości, sąd może orzec
przepadek niestanowiącego własności sprawcy przedsiębiorstwa osoby fizycznej albo
jego równowartości, jeżeli przedsiębiorstwo służyło do popełnienia tego przestępstwa
lub ukrycia osiągniętej z niego korzyści, a jego właściciel chciał, aby przedsiębiorstwo
służyło do popełnienia tego przestępstwa lub ukrycia osiągniętej z niego korzyści albo,
przewidując taką możliwość, na to się godził.
§ 3. W razie współwłasności przepadek, o którym mowa w § 1 i 2, orzeka się
z uwzględnieniem woli i świadomości każdego ze współwłaścicieli i w ich granicach.
§ 4. Przepadku, o którym mowa w § 1 i 2, nie orzeka się, jeżeli byłoby to
niewspółmierne do wagi popełnionego przestępstwa, stopnia zawinienia oskarżonego
lub motywacji i sposobu zachowania się właściciela przedsiębiorstwa.
§ 5. Przepadku, o którym mowa w § 1 i 2, nie orzeka się, jeżeli szkoda
wyrządzona przestępstwem lub wartość ukrytej korzyści nie jest znaczna wobec
rozmiaru działalności przedsiębiorstwa.
§ 6. Sąd może odstąpić od orzeczenia przepadku, o którym mowa w § 2, także
w innych, szczególnie uzasadnionych przypadkach, kiedy byłby on niewspółmiernie
dolegliwy dla właściciela przedsiębiorstwa.

Kodeks Karny art. 44