Art. 42. 1. Uchylenie lub stwierdzenie nieważności decyzji o zwolnieniu ze
służby w Policji z powodu jej wadliwości stanowi podstawę przywrócenia do służby
na stanowisko równorzędne.
2. Jeżeli zwolniony policjant w ciągu 7 dni od przywrócenia do służby nie zgłosi
gotowości niezwłocznego jej podjęcia, stosunek służbowy ulega rozwiązaniu na
podstawie art. 41 ust. 3.
3. Jeżeli po przywróceniu do służby okaże się, że mimo zgłoszenia gotowości
niezwłocznego podjęcia służby policjant nie może zostać do niej dopuszczony, gdyż
po zwolnieniu zaistniały okoliczności powodujące niemożność jej pełnienia, stosunek
służbowy ulega rozwiązaniu na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5, chyba że zaistnieje inna
podstawa zwolnienia.
4. Prawo do uposażenia powstaje z dniem podjęcia służby, chyba że po
zgłoszeniu do służby zaistniały okoliczności usprawiedliwiające niepodjęcie tej służby.
5. Policjantowi przywróconemu do służby przysługuje za okres pozostawania
poza służbą świadczenie pieniężne równe uposażeniu na stanowisku zajmowanym
przed zwolnieniem, nie więcej jednak niż za okres 6 miesięcy i nie mniej niż za
1 miesiąc. Takie samo świadczenie przysługuje osobie, o której mowa w ust. 3.
6. Okres, za który policjantowi przysługuje świadczenie pieniężne, wlicza się do
okresu służby uwzględnianego przy ustalaniu okresu, od którego zależą uprawnienia
określone w art. 29 ust. 2, art. 52 ust. 1, art. 82 ust. 2 i 3, art. 101 ust. 1, art. 110 ust. 1,
art. 111 ust. 1 i art. 115 ust. 1. Okresu pozostawania poza służbą, za który policjant nie
otrzymał świadczenia, nie uważa się za przerwę w służbie w zakresie uprawnień
uzależnionych od nieprzerwanego jej biegu.
7. Przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio do policjanta zwolnionego ze służby na podstawie:
1) art. 41 ust. 1 pkt 3, jeżeli zapadło prawomocne orzeczenie, o którym mowa
w art. 135s ust. 1 pkt 1, w postępowaniu dyscyplinarnym, które wznowiono ze
względu na to, że prowadzone przeciwko niemu, o ten sam czyn, postępowanie
karne, karne skarbowe lub w sprawach o wykroczenia, zostało zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym albo orzeczeniem o umorzeniu postępowania ze względu na okoliczności określone w art. 17 § 1 pkt 1 lub 2
Kodeksu postępowania karnego albo w art. 5 § 1 pkt 1 lub 2 Kodeksu
postępowania w sprawach o wykroczenia;
2) art. 41 ust. 2 pkt 8 i 9, jeżeli postępowanie karne lub karne skarbowe zostało
zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym albo orzeczeniem
o umorzeniu postępowania ze względu na okoliczności określone w art. 17 § 1
pkt 1 lub 2 Kodeksu postępowania karnego.

Ustawa o Policji art. 42

DODAJ