Art. 35. Dozwolony użytek nie może naruszać normalnego korzystania
z utworu lub godzić w słuszne interesy twórcy.

Art. 35a. 1. Beneficjent lub osoba działająca w jego imieniu może
zwielokrotniać utwory w celu wykonania kopii utworów w dostępnych formatach.
2. Upoważniony podmiot może:
1) zwielokrotniać utwory w celu wykonania kopii utworów w dostępnych formatach;
2) rozpowszechniać kopie utworów w dostępnych formatach, sporządzone
samodzielnie lub otrzymane od innego upoważnionego podmiotu, wśród
beneficjentów oraz upoważnionych podmiotów.
3. Czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być dokonywane wyłącznie
w celu zapewnienia beneficjentowi równie skutecznego i wygodnego dostępu do utworu jak ten, z którego korzystają osoby bez dysfunkcji, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 18.
4. W przypadku rozpowszechniania, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, wśród
beneficjentów, beneficjent uprawdopodabnia istnienie okoliczności, o których
mowa w art. 6 ust. 1 pkt 18, w szczególności przez oświadczenie w formie pisemnej
lub dokumentowej, przedłożenie zaświadczenia lekarskiego, orzeczenia o
niepełnosprawności albo orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.
5. Postanowienia umów zawartych między uprawnionym, któremu
przysługują autorskie prawa majątkowe, a beneficjentem, osobą działającą w jego
imieniu lub upoważnionym podmiotem sprzeczne z ust. 1 lub 2 są nieważne.

Art. 35b. Upoważniony podmiot podejmuje:
1) z zachowaniem należytej staranności działania, o których mowa w art. 35a
ust. 2, i utrwala ich przebieg;
2) odpowiednie działania służące zniechęcaniu do niedozwolonego
zwielokrotniania i rozpowszechniania kopii utworów w dostępnych formatach.

Art. 35c. 1. Upoważniony podmiot udostępnia na swojej stronie internetowej
i na bieżąco aktualizuje:
1) wykaz utworów, których kopie w dostępnych formatach posiada, oraz
informacje o rodzajach tych formatów;
2) nazwy i dane kontaktowe upoważnionych podmiotów, z którymi prowadzi
wymianę kopii utworów w dostępnych formatach;
3) informacje o sposobie realizacji obowiązków, o których mowa w art. 35b.
2. Wykaz, informacje, nazwy i dane, o których mowa w ust. 1, mogą być
udostępniane dodatkowo w sposób zwyczajowo przyjęty dla danego
upoważnionego podmiotu.

Art. 35d. 1. Na żądanie beneficjenta, upoważnionego podmiotu lub
uprawnionego, któremu przysługują autorskie prawa majątkowe, upoważniony
podmiot przekazuje mu wykaz, informacje, nazwy i dane, o których mowa w art.
35c ust. 1 pkt 1 i 2.
2. Wykaz, informacje, nazwy i dane, o których mowa w art. 35c ust. 1 pkt 1 i
2, przekazuje się beneficjentowi w formie zapewniającej mu możliwość zapoznania
się z ich treścią.

Art. 35e. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego, na wniosek upoważnionego podmiotu, przekazuje Komisji
Europejskiej nazwę oraz dane kontaktowe tego podmiotu.
2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
stwierdza w drodze decyzji, że zgłaszający nazwę oraz dane kontaktowe podmiot
nie jest upoważnionym podmiotem.

Art. 35¹. 1. Wynagrodzenie za użyczanie egzemplarzy utworów, o których
mowa w art. 28 ust. 4, przez biblioteki publiczne, zwane dalej „wynagrodzeniem
za użyczanie”, jest wypłacane przez wyznaczoną przez ministra właściwego do
spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego organizację zbiorowego
zarządzania prawami autorskimi z dofinansowania przekazywanego jej przez
ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego ze
środków Funduszu Promocji Kultury, o którym mowa w art. 87 ustawy z dnia
19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 847).
2. Organizację zbiorowego zarządzania, o której mowa w ust. 1, minister
właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego wyznacza na okres
nie dłuższy niż pięć lat, po przeprowadzeniu konkursu uwzględniającego
następujące kryteria:
1) reprezentatywność;
2) zdolność organizacyjną do realizacji zadania w sposób zapewniający
efektywną wypłatę wynagrodzeń za użyczanie;
3) skuteczność i prawidłowość działania;
4) zasadność i wysokość planowanych kosztów określania wysokości i wypłaty
wynagrodzeń za użyczanie.
3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej
konkurs, o którym mowa w ust. 2, oraz jego wynik.
4. Organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi biorąca udział
w konkursie, o którym mowa w ust. 2, może złożyć do ministra właściwego do
spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, w terminie 7 dni od dnia
ogłoszenia wyniku tego konkursu, odwołanie od jego wyniku ze względu na
naruszenie przepisów prawa.
5. Odwołanie, o którym mowa w ust. 4, minister właściwy do spraw kultury
i ochrony dziedzictwa narodowego rozpatruje w terminie 14 dni od dnia jego
wpływu. W przypadku uwzględnienia odwołania minister właściwy do spraw
kultury i ochrony dziedzictwa narodowego unieważnia konkurs, o którym mowa w ust. 2.
6. Dofinansowanie na wypłatę wynagrodzenia za użyczanie należnego
podmiotom, o których mowa w art. 28 ust. 5, przeznacza się na wypłatę
wynagrodzenia za użyczanie oraz na pokrycie uzasadnionych i udokumentowanych
kosztów określenia wysokości wynagrodzenia za użyczanie i jego wypłaty.
7. Dofinansowanie na wypłatę wynagrodzenia za użyczanie w danym roku
kalendarzowym odpowiada 5% wartości zakupów materiałów bibliotecznych
dokonanych przez biblioteki publiczne w poprzednim roku kalendarzowym, przy
czym 75% tej kwoty, po potrąceniu kosztów określenia wysokości i wypłaty
wynagrodzenia za użyczanie, jest wypłacane podmiotom, o których mowa w art.
28 ust. 5 pkt 1–3, a 25% podmiotom, o których mowa w art. 28 ust. 5 pkt 4.
8. Dofinansowanie na wypłatę wynagrodzenia za użyczanie jest
przekazywane na podstawie umowy zawieranej co roku między ministrem
właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego a organizacją
zbiorowego zarządzania, o której mowa w ust. 1.
9. Umowa, o której mowa w ust. 8, określa w szczególności:
1) wysokość dofinansowania przeznaczonego na wypłatę wynagrodzenia za
użyczanie wraz ze wskazaniem kosztów określenia jego wysokości i wypłaty w danym roku;
2) terminy i tryb przekazywania dofinansowania;
3) zobowiązanie organizacji zbiorowego zarządzania do poddania się kontroli
przeprowadzanej przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony
dziedzictwa narodowego;
4) sposób rozliczenia dofinansowania;
5) warunki i sposób zwrotu niewykorzystanej części dofinansowania lub
dofinansowania wykorzystanego niezgodnie z przeznaczeniem.
10. Dofinansowanie na wypłatę wynagrodzenia za użyczanie w części
przeznaczonej na pokrycie uzasadnionych i udokumentowanych kosztów
określenia wysokości i wypłaty wynagrodzenia za użyczanie, ponoszonych przez
organizację zbiorowego zarządzania, o której mowa w ust. 1, w danym roku
kalendarzowym nie może przekraczać 10% kwoty dofinansowania ustalonej
zgodnie z ust. 7.
11. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
przeprowadza kontrolę realizacji zadań związanych z wypłatą wynagrodzenia za
użyczanie, obejmującą w szczególności określanie wysokości wynagrodzenia za
użyczanie i jego wypłaty, wykorzystanie przekazanego na ten cel dofinansowania
oraz prowadzenie wymaganej dokumentacji.

Art. 35². 1. Wynagrodzenie za użyczanie przysługuje po złożeniu przez
podmiot, o którym mowa w art. 28 ust. 5, pisemnego oświadczenia o woli
otrzymywania wynagrodzenia za użyczanie, zwanego dalej „oświadczeniem”.
2. Oświadczenie składa się organizacji zbiorowego zarządzania, o której
mowa w art. 35¹ ust. 1. Oświadczenie wywołuje skutki w danym roku, jeżeli
zostanie złożone w terminie do dnia 31 sierpnia danego roku. Złożone
oświadczenie wywołuje skutki w latach następnych do momentu jego cofnięcia.
3. W terminie 14 dni od dnia podpisania umowy, o której mowa w art. 35¹ ust.
8, organizacja zbiorowego zarządzania, o której mowa w art. 35¹ ust. 1, na swojej
stronie internetowej oraz minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego na swojej stronie podmiotowej w Biuletynie Informacji Publicznej,
ogłaszają informację o możliwości składania oświadczeń.
4. Wysokość wynagrodzenia za użyczanie należnego w danym roku
kalendarzowym poszczególnym podmiotom, o których mowa w art. 28 ust. 5, jest
określana przez organizację zbiorowego zarządzania, o której mowa w art. 35¹ ust.
1, proporcjonalnie do liczby użyczeń egzemplarzy utworów tych podmiotów przez biblioteki publiczne w roku poprzednim, oraz w oparciu o oświadczenia złożone przez te podmioty w terminie do dnia 31 sierpnia danego roku kalendarzowego i latach poprzednich.
5. Wysokość wynagrodzenia za użyczanie należnego podmiotowi, o którym
mowa w art. 28 ust. 5 pkt 2, w danym roku kalendarzowym jest równoważna 30%
wysokości wynagrodzenia należnego twórcy utworu wyrażonego słowem,
powstałego i opublikowanego w języku polskim.
6. Maksymalna wysokość sumy wynagrodzenia za użyczanie należnego
podmiotowi, o którym mowa w art. 28 ust. 5, za użyczanie w danym roku
kalendarzowym egzemplarzy wszystkich jego utworów wskazanych
w oświadczeniu wynosi pięciokrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, za ostatni kwartał
poprzedniego roku kalendarzowego, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
7. Wynagrodzenie za użyczanie nie przysługuje podmiotowi, o którym mowa
w art. 28 ust. 5, w danym roku kalendarzowym, jeżeli po dokonaniu podziału
kwoty, o której mowa w art. 35³ ust. 2, wysokość sumy należnego mu
wynagrodzenia za użyczanie przez biblioteki publiczne egzemplarzy wszystkich
jego utworów jest niższa niż jedna dwusetna przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 6.

Art. 35³. 1. Podstawę do obliczenia wysokości wynagrodzenia za użyczanie,
które przypada poszczególnym podmiotom, o których mowa w art. 28 ust. 5,
stanowią informacje dotyczące użyczeń egzemplarzy utworów w danym roku
kalendarzowym, przekazywane przez biblioteki publiczne ujęte w wykazie,
o którym mowa w art. 35⁴ pkt 2, organizacji zbiorowego zarządzania, o której
mowa w art. 35¹ ust. 1, oraz ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony
dziedzictwa narodowego, w terminie 3 miesięcy od zakończenia roku
kalendarzowego, za który następuje wypłata wynagrodzenia za użyczanie.
2. Na podstawie informacji, o których mowa w ust. 1, organizacja zbiorowego
zarządzania, o której mowa w art. 35¹ ust. 1, dokonuje proporcjonalnego podziału
kwoty przekazanej na wynagrodzenie za użyczanie należne poszczególnym
podmiotom, o których mowa w art. 28 ust. 5, a następnie, nie później niż do końca
danego roku kalendarzowego dokonuje jego wypłaty.

Art. 35⁴. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego, po zasięgnięciu opinii organizacji zbiorowego zarządzania prawami
autorskimi lub prawami pokrewnymi, stowarzyszeń twórców, organizacji
zrzeszających biblioteki publiczne oraz właściwych izb gospodarczych, określi,
w drodze rozporządzenia:
1) procedurę podziału i wypłaty wynagrodzenia za użyczanie, mając na uwadze
liczbę użyczeń egzemplarzy utworów pozostających w zbiorach bibliotek
publicznych oraz rodzaje kosztów, o których mowa w art. 35¹ ust. 9, a także
konieczność zapewnienia, aby koszty te były uzasadnione i udokumentowane
a wydatki dokonywane w sposób efektywny i przejrzysty;
2) zakres informacji, o których mowa w art. 35³ ust. 1, oraz wykaz bibliotek
publicznych obowiązanych do ich przekazywania, mając na uwadze
konieczność szacunkowego określenia liczby użyczeń egzemplarzy utworów
pozostających w zbiorach bibliotek publicznych z uwzględnieniem wpływu
kryterium geograficznego, w tym wielkości miejscowości, w których działają
wskazane biblioteki publiczne, na zróżnicowanie tej liczby;
3) wymagany zakres informacji, zawartych w oświadczeniu, o którym mowa
w art. 35² ust. 1, mając na uwadze konieczność przekazania organizacji
zbiorowego zarządzania, o której mowa w art. 35¹ ust. 1, danych
umożliwiających wypłatę wynagrodzenia za użyczanie, w tym imienia
i nazwiska lub pseudonimu twórcy lub nazwy innego podmiotu, o którym
mowa w art. 28 ust. 5, oraz numeru rachunku bankowego, na który ma zostać
wypłacone to wynagrodzenie;
4) wymagany zakres informacji umieszczanych w ogłoszeniu o konkursie,
o którym mowa w art. 35¹ ust. 2, mając na uwadze, że minimalny zakres tych
informacji ma obejmować co najmniej warunki uczestnictwa w konkursie,
termin składania ofert i kryteria ich oceny;
5) zakres dokumentacji konkursowej, mając na uwadze, że zakres tej
dokumentacji ma co najmniej określać warunki uczestnictwa w konkursie,
o którym mowa w art. 35¹ ust. 2, wymagania, jakim ma odpowiadać oferta
i kryteria oceny ofert;
6) tryb postępowania konkursowego, mając na uwadze jego przejrzystość,
rzetelność i obiektywność.

Art. 35⁵. 1. Utworami osieroconymi są:
1) utwory opublikowane w książkach, dziennikach, czasopismach lub innych
formach publikacji drukiem,
2) utwory audiowizualne, a także utwory zamówione lub włączone do utworów
audiowizualnych lub utrwalone na wideogramach, w zakresie korzystania
z utworu audiowizualnego lub wideogramu jako całości,
3) utwory utrwalone na fonogramach
– znajdujące się w zbiorach podmiotów, o których mowa w ust. 2, jeżeli
uprawnieni, którym przysługują autorskie prawa majątkowe do tych utworów
w zakresie pól eksploatacji wymienionych w ust. 2, nie zostali ustaleni lub
odnalezieni pomimo przeprowadzenia poszukiwań, o których mowa w art. 35⁶.
2. Archiwa, instytucje oświatowe, uczelnie, instytuty badawcze prowadzące
działalność, o której mowa w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r.
o instytutach badawczych, instytuty naukowe Polskiej Akademii Nauk prowadzące
działalność, o której mowa w art. 50 ust. 4 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r.
o Polskiej Akademii Nauk, biblioteki i muzea, a także instytucje kultury, których
statutowym zadaniem jest gromadzenie, ochrona i upowszechnianie zbiorów
dziedzictwa filmowego lub fonograficznego, oraz publiczne organizacje radiowe
i telewizyjne mogą zwielokrotniać utwory osierocone opublikowane,
a w przypadku braku publikacji – nadane po raz pierwszy na terytorium Unii
Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz udostępniać je
publicznie w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i czasie
przez siebie wybranym.
3. Korzystanie z utworów osieroconych na podstawie ust. 2, jest dozwolone
w celu realizacji służących interesowi publicznemu statutowych zadań podmiotów
wymienionych w ust. 2, w szczególności zachowania, odnawiania i udostępniania
w celach kulturalnych i edukacyjnych utworów znajdujących się w ich zbiorach.
Podmioty te mogą uzyskiwać przychody z takiego korzystania, o ile zostaną one
przeznaczone na pokrycie bezpośrednich kosztów digitalizacji i publicznego
udostępniania utworów osieroconych.
4. Wolno korzystać, zgodnie z ust. 2, także z utworów osieroconych, które nie
zostały opublikowane albo nadane, jeżeli za zezwoleniem uprawnionych, którym
przysługiwały autorskie prawa majątkowe do tych utworów w zakresie pól
eksploatacji wymienionych w ust. 2, utwory te zostały publicznie udostępnione
przez jeden z podmiotów wymienionych w ust. 2, o ile można zakładać, że
uprawnieni nie sprzeciwiliby się takiemu korzystaniu.
5. Jeżeli uprawnionych, którym przysługują autorskie prawa majątkowe do
utworu osieroconego, w zakresie pól eksploatacji wymienionych w ust. 2, jest
więcej niż jeden, utwór ten uważa się za osierocony w odniesieniu do praw
uprawnionych, którzy nie zostali ustaleni lub odnalezieni mimo przeprowadzenia
poszukiwań, o których mowa w art. 35⁶. Korzystanie z takiego utworu na
podstawie ust. 2 jest dozwolone pod warunkiem uzyskania zgody pozostałych
znanych i odnalezionych uprawnionych, którym przysługują autorskie prawa
majątkowe do tego utworu w zakresie pól eksploatacji, o których mowa w ust. 2.
6. W przypadku publicznych organizacji radiowych i telewizyjnych przepisy
niniejszego oddziału stosuje się do utworów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3,
które zostały wytworzone przez te organizacje, na ich zamówienie lub zlecenie,
albo w koprodukcji z nimi, przed dniem 1 stycznia 2003 r., w celu nabycia przez te
organizacje praw wyłącznych.
7. Do korzystania z utworów osieroconych na podstawie ust. 2 przepisy art.
34 zdanie pierwsze i drugie oraz art. 35 stosuje się.

Art. 35⁶. 1. Podmioty wymienione w art. 35⁵ ust. 2, przed korzystaniem
z utworu, który może być uznany za osierocony, przeprowadzają w sposób staranny
i w dobrej wierze poszukiwania każdego z uprawnionych, którym przysługują
autorskie prawa majątkowe do tego utworu w zakresie pól eksploatacji
wymienionych w art. 35⁵ ust. 2, polegające na sprawdzeniu informacji na temat
tych uprawnionych w źródłach odpowiednich dla poszczególnych kategorii
utworów, zwane dalej „starannymi poszukiwaniami”.
2. Staranne poszukiwania przeprowadza się w państwie członkowskim Unii
Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
w którym utwór został po raz pierwszy opublikowany, a w przypadku braku
publikacji – nadany po raz pierwszy.
3. W przypadku utworu audiowizualnego staranne poszukiwania
przeprowadza się w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie
członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w którym producent ma siedzibę
lub miejsce zwykłego pobytu.
4. W przypadku utworów, o których mowa w art. 355 ust. 4, staranne
poszukiwania przeprowadza się w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub
państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w którym siedzibę ma
podmiot, który udostępnił utwór publicznie.
5. Jeżeli w toku starannych poszukiwań stało się prawdopodobne, że
informacje na temat uprawnionych, o których mowa w ust. 1, mogą znajdować się
w innych państwach niż określone w ust. 2–4, należy sprawdzić te informacje w
odpowiednich źródłach w tych państwach.
6. Podmioty wymienione w art. 35⁵ ust. 2 mogą zlecić przeprowadzenie
starannych poszukiwań osobie trzeciej, w tym organizacji zbiorowego zarządzania
prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.
7. Staranne poszukiwania uważa się za przeprowadzone wobec utworów,
które zostały wpisane jako utwory osierocone do bazy danych, o której mowa w art. 35⁷ ust. 1.
8. Podmioty wymienione w art. 35⁵ ust. 2 przechowują dokumentację
potwierdzającą przeprowadzenie starannych poszukiwań.
9. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, po
zasięgnięciu opinii organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub
prawami pokrewnymi, stowarzyszeń twórców, artystów wykonawców i
producentów oraz organizacji o zasięgu ogólnopolskim zrzeszających podmioty
wymienione w art. 35⁵ ust. 2, określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz źródeł, których sprawdzenie jest wymagane w ramach starannych
poszukiwań, obejmujący co najmniej źródła wymienione w załączniku do
dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/28/UE z dnia
25 października 2012 r. w sprawie niektórych dozwolonych sposobów
korzystania z utworów osieroconych (Dz. Urz. UE L 299 z 27.10.2012, s. 5),
uwzględniając konieczność rzetelnego przeprowadzenia starannych poszukiwań oraz dostępność informacji na temat uprawnionych w poszczególnych źródłach;
2) sposób dokumentowania informacji o wynikach starannych poszukiwań przez
podmioty wymienione w art. 35⁵ ust. 2, uwzględniając konieczność
zapewnienia jednolitego standardu dokumentowania starannych poszukiwań.

Art. 35⁷. 1. Na wniosek podmiotu wymienionego w art. 35⁵ ust. 2, złożony
przed rozpoczęciem korzystania z utworu osieroconego, minister właściwy do
spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego dokonuje rejestracji tego
podmiotu w bazie utworów osieroconych prowadzonej przez Urząd Harmonizacji
Rynku Wewnętrznego w ramach europejskiego obserwatorium do spraw naruszeń
praw własności intelektualnej.
2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,
w drodze decyzji, stwierdza, że wnioskodawca nie jest jednym z podmiotów
wymienionych w art. 35⁵ ust. 2, które są upoważnione do korzystania z utworu osieroconego.
3. Podmioty wymienione w art. 35⁵ ust. 2, zarejestrowane w bazie danych,
o której mowa w ust. 1, przekazują ministrowi właściwemu do spraw kultury
i ochrony dziedzictwa narodowego oraz zamieszczają w tej bazie informacje na temat:
1) wyników przeprowadzonych przez te podmioty starannych poszukiwań;
2) sposobów korzystania przez te podmioty z utworów osieroconych;
3) zmian statusu utworu osieroconego, zgodnie z art. 35⁸;
4) swoich danych kontaktowych.
4. Wnioski i informacje, o których mowa w ust. 1 i 3, są przekazywane przy
wykorzystaniu systemu teleinformatycznego służącego do obsługi bazy danych,
o której mowa w ust. 1.

Art. 35⁸. 1. Uprawniony, któremu w zakresie pól eksploatacji wymienionych
w art. 355 ust. 2 przysługują autorskie prawa majątkowe do utworu uznanego za
osierocony, może żądać od podmiotu, który wpisał ten utwór do bazy danych,
o której mowa w art. 35⁷ ust. 1, albo od jego następcy prawnego, stwierdzenia
wygaśnięcia statusu utworu osieroconego w zakresie, w jakim wykaże
przysługujące mu prawa do tego utworu.
2. Dopuszczalność korzystania z utworu osieroconego na podstawie art. 35⁵
ust. 2 ustaje w razie stwierdzenia wygaśnięcia statusu utworu osieroconego
w zakresie praw danego uprawnionego oraz zamieszczenia informacji na ten temat
w bazie danych, o której mowa w art. 35⁷ ust. 1.
3. Jeżeli żądanie uprawnionego, o którym mowa w ust. 1, który wykazał
przysługujące mu prawa do utworu osieroconego nie zostanie uwzględnione
w terminie miesiąca od dnia jego doręczenia, dopuszczalność korzystania z utworu
osieroconego przez podmiot, do którego skierowano to żądanie, ustaje z dniem
upływu tego terminu.
4. Jeżeli podmiot, który wpisał utwór do bazy danych, o której mowa w art.
35⁷ ust. 1, nie istnieje i nie ma następcy prawnego, uprawniony, o którym mowa
w ust. 1, może wystąpić z żądaniem stwierdzenia wygaśnięcia statusu utworu
osieroconego w zakresie, w jakim wykaże przysługujące mu prawa do tego utworu
do ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.
Odmowa stwierdzenia wygaśnięcia statusu utworu osieroconego następuje
w drodze decyzji. Przepisu ust. 3 nie stosuje się.
5. Uprawniony, o którym mowa w ust. 1, może żądać od podmiotu
wymienionego w art. 35⁵ ust. 2 zapłaty godziwej rekompensaty za korzystanie
z jego utworu jako utworu osieroconego. Wysokość rekompensaty uwzględnia
charakter i zakres korzystania z tego utworu, wysokość przychodów uzyskanych na
podstawie art. 35⁵ ust. 3 zdanie drugie oraz szkodę, jaka została wyrządzona
uprawnionemu w związku z tym korzystaniem.

Art. 35⁹. Przepisów oddziału 5 nie stosuje się w przypadku, o którym mowa
w art. 8 ust. 3.

Art. 35¹⁰. 1. Utworami niedostępnymi w obrocie handlowym są utwory
opublikowane w książkach, dziennikach, czasopismach lub w innych formach
publikacji drukiem, jeżeli utwory te nie są dostępne dla odbiorców w obrocie za
zezwoleniem uprawnionych, którym przysługują autorskie prawa majątkowe do
tych utworów w zakresie pól eksploatacji wymienionych w ust. 2, ani w postaci egzemplarzy wprowadzanych do obrotu w liczbie zaspokajającej racjonalne potrzeby odbiorców ani w drodze ich udostępniania publicznego w taki sposób, aby
każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. Przy
określaniu dostępności utworów nie uwzględnia się obrotu egzemplarzami
utworów, wobec których miało miejsce wyczerpanie prawa, o którym mowa w art. 51 ust. 3.
2. Archiwa, instytucje oświatowe, podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1
pkt 1, 2 i 4–8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i
nauce, oraz instytucje kultury mogą, na podstawie umowy zawartej z wyznaczoną
przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
organizacją zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, zwielokrotniać
znajdujące się w ich zbiorach utwory niedostępne w obrocie handlowym
opublikowane po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed
dniem 24 maja 1994 r. oraz udostępniać je publicznie w taki sposób, aby każdy
mógł mieć do nich dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. Przepis art.
355 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
3. Organizację zbiorowego zarządzania, o której mowa w ust. 2, uważa się za
upoważnioną do zarządzania prawami uprawnionych, o których mowa w ust. 1,
którzy jej takiego upoważnienia nie udzielili, jeżeli utwór został wpisany do
wykazu utworów niedostępnych w obrocie handlowym, a uprawnieni w ciągu
90 dni od dnia ujawnienia wpisu nie zgłosili tej organizacji pisemnego sprzeciwu
wobec zarządzania przez nią ich prawami.
4. Uprawnieni, o których mowa w ust. 1, którzy nie zgłosili sprzeciwu
zgodnie z ust. 3, mogą po upływie terminu określonego w tym przepisie zrzec się
w odniesieniu do określonych utworów, pośrednictwa organizacji zbiorowego
zarządzania, o której mowa w ust. 2, składając jej pisemne oświadczenie o ustaniu
upoważnienia, o którym mowa w ust. 3, z trzymiesięcznym wypowiedzeniem ze
skutkiem na koniec roku kalendarzowego. Organizacja ta niezwłocznie zawiadamia
pisemnie o takim oświadczeniu ministra właściwego do spraw kultury i ochrony
dziedzictwa narodowego oraz podmioty, o których mowa w ust. 2, z którymi
zawarła umowy obejmujące takie utwory.
5. Przepisów ust. 1–4 nie stosuje się do tłumaczeń na język polski utworów
wyrażonych słowem, które powstały w języku obcym.

Art. 35¹¹. 1. Tworzy się wykaz utworów niedostępnych w obrocie
handlowym prowadzony w systemie teleinformatycznym, zwany dalej „wykazem
utworów”. Wykaz utworów prowadzi minister właściwy do spraw kultury
i ochrony dziedzictwa narodowego.
2. Wykaz utworów obejmuje następujące informacje:
1) tytuł utworu;
2) imię i nazwisko albo pseudonim twórcy, albo wzmiankę o anonimowości;
3) wydawcę utworu;
4) datę pierwszej publikacji utworu;
5) wskazanie organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, która
złożyła wniosek o wpis utworu do wykazu;
6) informację o zgłoszeniu sprzeciwu, o którym mowa w art. 3510 ust. 3, albo
złożeniu oświadczenia, o którym mowa w art. 35¹⁰ ust. 4, z zaznaczeniem
daty, od której wywołuje ono skutek, oraz informację o cofnięciu takiego
sprzeciwu albo oświadczenia.
3. Wykaz utworów jest jawny i powszechnie dostępny w Biuletynie
Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw
kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.
4. Wpisu do wykazu utworów dokonuje się na wniosek organizacji
zbiorowego zarządzania, o której mowa w art. 3510 ust. 2. Niezwłocznie po
otrzymaniu sprzeciwu, o którym mowa w art. 3510 ust. 3, albo oświadczenia,
o którym mowa w art. 35¹⁰ ust. 4, organizacja zbiorowego zarządzania, o której
mowa w art. 35¹⁰ ust. 2, składa wniosek o zamieszczenie w wykazie utworów
informacji w tym zakresie.
5. Jeżeli wniosek o wpis do wykazu utworów nie zawiera wszystkich
informacji wymienionych w ust. 2 pkt 1–5 minister właściwy do spraw kultury
i ochrony dziedzictwa narodowego wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia
wniosku w terminie nie krótszym niż 7 dni pod rygorem jego zwrotu.
6. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o wpis do wykazu utworów, mając
na uwadze zakres informacji określonych w ust. 2 oraz konieczność ujednolicenia
przekazywanych wniosków.

Art. 35¹². 1. Organizację zbiorowego zarządzania, o której mowa w art. 35¹⁰
ust. 2, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
wyznacza na okres nie dłuższy niż pięć lat, po przeprowadzeniu konkursu
uwzględniającego następujące kryteria:
1) reprezentatywność;
2) zdolność organizacyjną do określania dostępności utworów, o której mowa
w art. 35¹⁰ ust. 1;
3) zdolność organizacyjną do efektywnej wypłaty i rozliczania wynagrodzeń;
4) skuteczność i prawidłowość działania;
5) zasadność planowanych kosztów zarządzania prawami do utworów
niedostępnych w obrocie handlowym i ich wysokość.
2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
może w drodze konkursu, o którym mowa w ust. 1, wyznaczyć więcej niż jedną
organizację zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, o ile będą one działać łącznie.
3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej
konkurs, o którym mowa w ust. 1, oraz jego wynik.
4. Organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi biorąca udział
w konkursie, o którym mowa w ust. 1, może złożyć do ministra właściwego do
spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, w terminie 7 dni od dnia
ogłoszenia wyniku tego konkursu, odwołanie od jego wyniku ze względu na
naruszenie przepisów prawa.
5. Odwołanie, o którym mowa w ust. 4, minister właściwy do spraw kultury
i ochrony dziedzictwa narodowego rozpatruje w terminie 14 dni od dnia jego
wpływu. W przypadku uwzględnienia odwołania minister właściwy do spraw
kultury i ochrony dziedzictwa narodowego unieważnia konkurs, o którym mowa w ust. 1.
6. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, po
zasięgnięciu opinii organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi,
określi, w drodze rozporządzenia:
1) wymagany zakres informacji umieszczanych w ogłoszeniu o konkursie,
o którym mowa w ust. 1, mając na uwadze, że minimalny zakres tych informacji ma obejmować co najmniej warunki uczestnictwa w konkursie, termin składania ofert i kryteria ich oceny;
2) zakres dokumentacji konkursowej, mając na uwadze, że zakres tej
dokumentacji ma co najmniej określać warunki uczestnictwa w konkursie,
o którym mowa w ust. 1, wymagania, jakim ma odpowiadać oferta i kryteria oceny ofert;
3) tryb postępowania konkursowego, mając na uwadze jego przejrzystość,
rzetelność i obiektywność.

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych art. 35

DODAJ