Art. 251. § 1. W postanowieniu o zastosowaniu środka zapobiegawczego należy
wymienić osobę, zarzucany jej czyn, jego kwalifikację prawną oraz podstawę prawną
zastosowania tego środka.
§ 2. W postanowieniu o zastosowaniu tymczasowego aresztowania należy
określić czas jego trwania, a ponadto oznaczyć termin, do którego aresztowanie ma
trwać. Obowiązek każdorazowego oznaczenia terminu stosowania tymczasowego
aresztowania trwa do uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie.
W przedmiocie tymczasowego aresztowania po wydaniu orzeczenia kończącego postępowanie orzeka sąd, który wydał to orzeczenie, a w razie przekazania sprawy do
drugiej instancji – sąd odwoławczy.
§ 3. Uzasadnienie postanowienia o zastosowaniu środka zapobiegawczego
powinno zawierać przedstawienie dowodów świadczących o popełnieniu przez
oskarżonego przestępstwa, wykazanie okoliczności wskazujących na istnienie
zagrożeń dla prawidłowego toku postępowania lub możliwości popełnienia przez
oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa w razie niezastosowania środka
zapobiegawczego oraz określonej podstawy jego zastosowania i potrzeby
zastosowania danego środka. W wypadku tymczasowego aresztowania należy
ponadto wyjaśnić, dlaczego nie uznano za wystarczające zastosowanie innego środka
zapobiegawczego.
§ 4. Postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania doręcza się
oskarżonemu. Postanowienie o zastosowaniu innego środka zapobiegawczego
doręcza się oskarżonemu, jeżeli nie był obecny przy ogłoszeniu tego postanowienia.

Kodeks Postępowania Karnego art. 251

DODAJ