Art. 249. § 1. Środki zapobiegawcze można stosować w celu zabezpieczenia
prawidłowego toku postępowania, a wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia
popełnieniu przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa; można je stosować
tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że
oskarżony popełnił przestępstwo.
§ 2. W postępowaniu przygotowawczym można stosować środki zapobiegawcze
tylko względem osoby, wobec której wydano postanowienie o przedstawieniu
zarzutów.
§ 3. Przed zastosowaniem środka zapobiegawczego sąd albo prokurator
stosujący środek przesłuchuje oskarżonego, chyba że jest to niemożliwe z powodu
jego ukrywania się lub jego nieobecności w kraju. Należy dopuścić do udziału
w przesłuchaniu ustanowionego obrońcę, jeżeli się stawi; zawiadomienie obrońcy
o terminie przesłuchania nie jest obowiązkowe, chyba że oskarżony o to wnosi, a nie
utrudni to przeprowadzenia czynności. O terminie przesłuchania sąd zawiadamia
prokuratora.
§ 4. Środki zapobiegawcze mogą być stosowane aż do chwili rozpoczęcia
wykonania kary. Przepis niniejszy stosuje się do tymczasowego aresztowania tylko
w razie orzeczenia kary pozbawienia wolności.
§ 5. Prokurator i obrońca mają prawo wziąć udział w posiedzeniu sądu
dotyczącym przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania oraz rozpoznania
zażalenia na zastosowanie lub przedłużenie tego środka zapobiegawczego. Na żądanie
oskarżonego, który nie ma obrońcy, wyznacza się do tej czynności obrońcę z urzędu.
Zarządzenie może wydać także referendarz sądowy. Niestawiennictwo obrońcy lub
prokuratora należycie zawiadomionych o terminie nie tamuje rozpoznania sprawy.

Art. 249a. § 1. Podstawę orzeczenia o zastosowaniu lub przedłużeniu
tymczasowego aresztowania mogą stanowić ustalenia poczynione na podstawie:
1) dowodów jawnych dla oskarżonego i jego obrońcy;
2) dowodów z zeznań świadków, o których mowa w art. 250 § 2b.
§ 2. Sąd, uprzedzając o tym prokuratora, uwzględnia z urzędu także
okoliczności, których prokurator nie ujawnił, po ich ujawnieniu na posiedzeniu, jeżeli
są one korzystne dla oskarżonego.

Kodeks Postępowania Karnego art. 249