Art. 246. § 1. Przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje:
1) w zakresie całkowitym – gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść
jakichkolwiek kosztów postępowania;
2) w zakresie częściowym – gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych
kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie
i rodziny.
§ 1a. Podstawą odmowy ustanowienia adwokata, radcy prawnego, doradcy
podatkowego lub rzecznika patentowego osobie fizycznej nie może być skorzystanie
przez nią z nieodpłatnej pomocy prawnej lub nieodpłatnego poradnictwa
obywatelskiego, o których mowa w ustawie z dnia 5 sierpnia 2015 r. o nieodpłatnej
pomocy prawnej, nieodpłatnym poradnictwie obywatelskim oraz edukacji prawnej
(Dz. U. z 2019 r. poz. 294).
§ 2. Osobie prawnej, a także innej jednostce organizacyjnej nieposiadającej
osobowości prawnej, prawo pomocy może być przyznane:
1) w zakresie całkowitym – gdy wykaże, że nie ma żadnych środków na poniesienie
jakichkolwiek kosztów postępowania;
2) w zakresie częściowym – gdy wykaże, że nie ma dostatecznych środków na
poniesienie pełnych kosztów postępowania.
§ 3. Adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika
patentowego można ustanowić dla strony, która nie zatrudnia lub nie pozostaje
w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub
rzecznikiem patentowym. Nie dotyczy to adwokata, radcy prawnego, doradcy
podatkowego lub rzecznika patentowego ustanowionego na podstawie przepisów
o prawie pomocy.

Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi art. 246

DODAJ