Art. 19. 1. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych,
podejmowanych przez Policję w celu zapobieżenia, wykrycia, ustalenia sprawców,
a także uzyskania i utrwalenia dowodów, ściganych z oskarżenia publicznego,
umyślnych przestępstw:
1) przeciwko życiu, określonych w art. 148–150 Kodeksu karnego,
2) określonych w art. 134, art. 135 § 1, art. 136 § 1, art. 156 § 1 i 3, art. 163 § 1 i 3,
art. 164 § 1, art. 165 § 1 i 3, art. 166, art. 167, art. 173 § 1 i 3, art. 189, art. 189a,
art. 211a, art. 223, art. 228 § 1 i 3–5, art. 229 § 1 i 3–5, art. 230 § 1, art. 230a § 1,
art. 231 § 2, art. 232, art. 233 § 1, 1a, 4 i 6, art. 234, art. 235, art. 236 § 1, art.
238, art. 239 § 1, art. 240 § 1, art. 245, art. 246, art. 252 § 1–3, art. 258, art. 269,
art. 270a § 1 i 2, art. 271a § 1 i 2, art. 277a § 1, art. 280–282, art. 285 § 1, art. 286
§ 1, art. 296 § 1–3, art. 296a § 1, 2 i 4, art. 299 § 1–6 oraz art. 310 § 1, 2 i 4 Kodeksu karnego,
2a) określonych w art. 46 ust. 1, 2 i 4, art. 47 oraz art. 48 ust. 1 i 2 ustawy z dnia
25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2019 r. poz. 1468, 1495 i 2251),
2b) określonych w art. 178–183 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie
instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 89) oraz art. 99–100 ustawy z
dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania
instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach
publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 623, 1655, 1798 i 2217),
3) przeciwko obrotowi gospodarczemu, określonych w art. 296–306 Kodeksu
karnego, powodujących szkodę majątkową lub skierowanych przeciwko mieniu,
jeżeli wysokość szkody lub wartość mienia przekracza pięćdziesięciokrotną
wysokość najniższego wynagrodzenia za pracę określonego na podstawie
odrębnych przepisów,
3a) przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, gdy pokrzywdzonym jest
małoletni albo gdy treści pornograficzne, o których mowa w art. 202 Kodeksu
karnego, obejmują udział małoletniego,
3b) określonych w rozdziale 11 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków
i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2018 r. poz. 2067 i 2245 oraz z 2019 r. poz. 730
i 1696), w rozdziale 5 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie
archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2019 r. poz. 553, 730 i 2020), w rozdziale 5a
ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 2019 r. poz. 917 i 1726),
w rozdziale 11a ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (Dz. U. z 2019
r. poz. 1479) oraz w rozdziale 6 ustawy z dnia 25 maja 2017 r. o restytucji
narodowych dóbr kultury (Dz. U. z 2019 r. poz. 1591),
4) skarbowych, jeżeli wartość przedmiotu czynu lub uszczuplenie należności
publicznoprawnej przekraczają pięćdziesięciokrotną wysokość najniższego
wynagrodzenia za pracę określonego na podstawie odrębnych przepisów,
4a) skarbowych, o których mowa w art. 107 § 1 Kodeksu karnego skarbowego,
5) nielegalnego wytwarzania, posiadania lub obrotu bronią, amunicją,
materiałami wybuchowymi, środkami odurzającymi, substancjami
psychotropowymi, ich prekursorami lub nowymi substancjami
psychoaktywnymi oraz materiałami jądrowymi i promieniotwórczymi,>
6) określonych w art. 8 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Przepisy wprowadzające
Kodeks karny (Dz. U. poz. 554 i 1083, z 1998 r. poz. 715, z 2009 r. poz. 1149
i 1589 oraz z 2010 r. poz. 626),
7) określonych w art. 43–46 ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu,
przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. z 2019
r. poz. 1405),
8) ściganych na mocy umów międzynarodowych ratyfikowanych za uprzednią
zgodą wyrażoną w ustawie, określonych w polskiej ustawie karnej,
9) o których mowa w pkt 1–8 lub, o których mowa w art. 45 § 2 Kodeksu karnego
albo art. 33 § 2 Kodeksu karnego skarbowego – w celu ujawnienia mienia
zagrożonego przepadkiem w związku z tymi przestępstwami
– gdy inne środki okazały się bezskuteczne albo będą nieprzydatne, sąd okręgowy
może, w drodze postanowienia, zarządzić kontrolę operacyjną, na pisemny wniosek
Komendanta Głównego Policji, Komendanta CBŚP albo Komendanta BSWP, złożony
po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, albo na pisemny wniosek
komendanta wojewódzkiego Policji, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody
prokuratora okręgowego właściwego ze względu na siedzibę składającego wniosek
organu Policji.
1a. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się wraz z materiałami
uzasadniającymi potrzebę zastosowania kontroli operacyjnej.
2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, wydaje sąd okręgowy właściwy
miejscowo ze względu na siedzibę składającego wniosek organu Policji.
3. W przypadkach niecierpiących zwłoki, jeżeli mogłoby to spowodować utratę
informacji lub zatarcie albo zniszczenie dowodów przestępstwa, Komendant Główny
Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP albo komendant wojewódzki Policji
może zarządzić, po uzyskaniu pisemnej zgody właściwego prokuratora, o którym
mowa w ust. 1, kontrolę operacyjną, zwracając się jednocześnie do właściwego
miejscowo sądu okręgowego z wnioskiem o wydanie postanowienia w tej sprawie.
W razie nieudzielenia przez sąd zgody w terminie 5 dni od dnia zarządzenia kontroli
operacyjnej, organ zarządzający wstrzymuje kontrolę operacyjną oraz dokonuje
protokolarnego, komisyjnego zniszczenia materiałów zgromadzonych podczas jej
stosowania.
4. (uchylony)
5. W przypadku potrzeby zarządzenia kontroli operacyjnej wobec osoby
podejrzanej lub oskarżonego, we wniosku organu Policji, o którym mowa w ust. 1,
o zarządzenie kontroli operacyjnej zamieszcza się informację o toczącym się wobec
tej osoby postępowaniu.
6. Kontrola operacyjna prowadzona jest niejawnie i polega na:
1) uzyskiwaniu i utrwalaniu treści rozmów prowadzonych przy użyciu środków
technicznych, w tym za pomocą sieci telekomunikacyjnych;
2) uzyskiwaniu i utrwalaniu obrazu lub dźwięku osób z pomieszczeń, środków
transportu lub miejsc innych niż miejsca publiczne;
3) uzyskiwaniu i utrwalaniu treści korespondencji, w tym korespondencji
prowadzonej za pomocą środków komunikacji elektronicznej;
4) uzyskiwaniu i utrwalaniu danych zawartych w informatycznych nośnikach
danych, telekomunikacyjnych urządzeniach końcowych, systemach
informatycznych i teleinformatycznych;
5) uzyskiwaniu dostępu i kontroli zawartości przesyłek.
6a. Kontroli operacyjnej nie stanowią czynności, o których mowa w ust. 6 pkt 2,
polegające na uzyskiwaniu i utrwalaniu obrazu w pomieszczeniach, o których mowa
w art. 15 ust. 1 pkt 4a.
6b. Realizacja czynności, o których mowa w ust. 6a, nie wymaga zgody sądu.
7. Wniosek organu Policji, o którym mowa w ust. 1, o zarządzenie przez sąd
okręgowy kontroli operacyjnej powinien zawierać w szczególności:
1) numer sprawy i jej kryptonim, jeżeli został jej nadany;
2) opis przestępstwa z podaniem, w miarę możliwości, jego kwalifikacji prawnej;
3) okoliczności uzasadniające potrzebę zastosowania kontroli operacyjnej, w tym
stwierdzonej bezskuteczności lub nieprzydatności innych środków;
4) dane osoby lub inne dane, pozwalające na jednoznaczne określenie podmiotu lub
przedmiotu, wobec którego stosowana będzie kontrola operacyjna, ze
wskazaniem miejsca lub sposobu jej stosowania;
5) cel, czas i rodzaj prowadzonej kontroli operacyjnej, o której mowa w ust. 6.
8. Kontrolę operacyjną zarządza się na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Sąd
okręgowy może, na pisemny wniosek Komendanta Głównego Policji, Komendanta
CBŚP, Komendanta BSWP albo komendanta wojewódzkiego Policji, złożony po
uzyskaniu pisemnej zgody właściwego prokuratora, o którym mowa w ust. 1, na okres
nie dłuższy niż kolejne 3 miesiące, wydać postanowienie o jednorazowym
przedłużeniu kontroli operacyjnej, jeżeli nie ustały przyczyny tej kontroli.
9. W uzasadnionych przypadkach, gdy podczas stosowania kontroli operacyjnej
pojawią się nowe okoliczności istotne dla zapobieżenia lub wykrycia przestępstwa
albo ustalenia sprawców i uzyskania dowodów przestępstwa, sąd okręgowy, na
pisemny wniosek Komendanta Głównego Policji, złożony po uzyskaniu pisemnej
zgody Prokuratora Generalnego, może, również po upływie okresów, o których mowa
w ust. 8, wydawać kolejne postanowienia o przedłużeniu kontroli operacyjnej na
następujące po sobie okresy, których łączna długość nie może przekraczać 12 miesięcy.
9a. Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP albo
komendant wojewódzki Policji może upoważnić swojego zastępcę do składania
wniosków, o których mowa w ust. 1, 3, 8 i 9, lub do zarządzania kontroli operacyjnej
w trybie ust. 3.
10. Do wniosków, o których mowa w ust. 3, 8 i 9, stosuje się odpowiednio ust. 1a
i 7. Sąd przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w ust. 1, 3, 8 i 9, zapoznaje
się z materiałami uzasadniającymi wniosek, w szczególności zgromadzonymi podczas
stosowania kontroli operacyjnej zarządzonej w tej sprawie.
10a. Wnioski, postanowienia, pisemne zgody i zarządzenia, o których mowa
w ust. 1, 3, 8 i 9, w odniesieniu do spraw realizowanych przez BSWP, Komendant
BSWP przekazuje do wiadomości Inspektorowi Nadzoru Wewnętrznego.
11. Wnioski, o których mowa w ust. 1, 3–5, 8 i 9, sąd okręgowy rozpoznaje
jednoosobowo, przy czym czynności sądu związane z rozpoznawaniem tych
wniosków powinny być realizowane w warunkach przewidzianych dla
przekazywania, przechowywania i udostępniania informacji niejawnych oraz
z odpowiednim zastosowaniem przepisów wydanych na podstawie art. 181
§ 2 Kodeksu postępowania karnego. W posiedzeniu sądu może wziąć udział
wyłącznie prokurator i przedstawiciel organu Policji wnioskującego o zarządzenie
kontroli operacyjnej.
12. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, operator pocztowy oraz usługodawca
świadczący usługi drogą elektroniczną są obowiązani do zapewnienia na własny koszt
warunków technicznych i organizacyjnych umożliwiających prowadzenie przez
Policję kontroli operacyjnej.
12a. Usługodawca świadczący usługi drogą elektroniczną będący
mikroprzedsiębiorcą lub małym przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495) zapewnia
warunki techniczne i organizacyjne umożliwiające prowadzenie przez Policję kontroli
operacyjnej stosownie do posiadanej infrastruktury.
13. Kontrola operacyjna powinna być zakończona niezwłocznie po ustaniu
przyczyn jej zarządzenia, najpóźniej jednak z upływem okresu, na który została wprowadzona.
14. Organ Policji, o którym mowa w ust. 1, informuje właściwego prokuratora
o wynikach kontroli operacyjnej po jej zakończeniu, a na jego żądanie również
o przebiegu tej kontroli.
15. W przypadku uzyskania dowodów pozwalających na wszczęcie
postępowania karnego lub mających znaczenie dla toczącego się postępowania
karnego Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP albo
komendant wojewódzki Policji przekazuje prokuratorowi, o którym mowa w ust. 1,
wszystkie materiały zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej.
W postępowaniu przed sądem, w odniesieniu do tych materiałów, stosuje się
odpowiednio art. 393 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu postępowania karnego.
15a. (uchylony)
15b. (uchylony)
15c. (uchylony)
15d. (uchylony)
15e. (uchylony)
15f. W przypadku, gdy materiały, o których mowa w ust. 15:
1) zawierają informacje, o których mowa w art. 178 Kodeksu postępowania
karnego, Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP
albo komendant wojewódzki Policji zarządza ich niezwłoczne, komisyjne
i protokolarne zniszczenie;
2) mogą zawierać informacje, o których mowa w art. 178a i art. 180 § 3 Kodeksu
postępowania karnego, z wyłączeniem informacji o przestępstwach, o których
mowa w art. 240 § 1 Kodeksu karnego, albo informacje stanowiące tajemnice
związane z wykonywaniem zawodu lub funkcji, o których mowa w art. 180 § 2
Kodeksu postępowania karnego, Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP,
Komendant BSWP albo komendant wojewódzki Policji przekazuje
prokuratorowi te materiały.
15g. W przypadku, o którym mowa w ust. 15f pkt 2, prokurator niezwłocznie po
otrzymaniu materiałów kieruje je do sądu, który zarządził kontrolę operacyjną albo
wyraził na nią zgodę w trybie określonym w ust. 3, wraz z wnioskiem o:
1) stwierdzenie, które z przekazanych materiałów zawierają informacje, o których
mowa w ust. 15f pkt 2;
2) dopuszczenie do wykorzystania w postępowaniu karnym materiałów
zawierających informacje stanowiące tajemnice związane z wykonywaniem
zawodu lub funkcji, o których mowa w art. 180 § 2 Kodeksu postępowania
karnego, nieobjęte zakazami, określonymi w art. 178a i art. 180 § 3 Kodeksu
postępowania karnego z wyłączeniem informacji o przestępstwach, o których
mowa w art. 240 § 1 Kodeksu karnego.
15h. Sąd, niezwłocznie po złożeniu wniosku przez prokuratora, wydaje
postanowienie o dopuszczeniu do wykorzystania w postępowaniu karnym
materiałów, o których mowa w ust. 15g pkt 2, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru
sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu,
a także zarządza niezwłoczne zniszczenie materiałów, których wykorzystanie
w postępowaniu karnym jest niedopuszczalne.
15i. Na postanowienie sądu w przedmiocie dopuszczenia do wykorzystania
w postępowaniu karnym materiałów, o których mowa w ust. 15g pkt 2, prokuratorowi
przysługuje zażalenie. Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu
postępowania karnego.
15j. Organ Policji jest obowiązany do wykonania zarządzenia sądu o zniszczeniu
materiałów, o którym mowa w ust. 15h, oraz niezwłocznego, komisyjnego
i protokolarnego zniszczenia materiałów, których wykorzystanie w postępowaniu
karnym jest niedopuszczalne. Organ Policji niezwłocznie informuje prokuratora,
o którym mowa w ust. 15g, o zniszczeniu tych materiałów.
16. Osobie, wobec której kontrola operacyjna była stosowana, nie udostępnia się
materiałów zgromadzonych podczas trwania tej kontroli. Przepis nie narusza
uprawnień wynikających z art. 321 Kodeksu postępowania karnego.
16a. Sąd okręgowy, Prokurator Generalny, prokurator okręgowy i organ Policji
prowadzą rejestry postanowień, pisemnych zgód, wniosków i zarządzeń dotyczących
kontroli operacyjnej.
16b. Komendant Główny Policji prowadzi rejestr centralny wniosków
i zarządzeń dotyczących kontroli operacyjnej prowadzonej przez organy Policji
w zakresie przewidzianym dla prowadzonych przez nie rejestrów.
16c. W komórkach organizacyjnych Policji wykonujących zarządzenia
w sprawie kontroli operacyjnej można odrębnie rejestrować dane zawarte w dokumentacji z kontroli operacyjnej w zakresie przewidzianym dla prowadzonych przez organy Policji rejestrów, o których mowa w ust. 16a.
16d. Rejestry, o których mowa w ust. 16a–16c, prowadzi się w formie
elektronicznej, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych.
17. Zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej materiały
niezawierające dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego lub
dowodów mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego podlegają
niezwłocznemu, protokolarnemu i komisyjnemu zniszczeniu. Zniszczenie materiałów
zarządza organ Policji, który wnioskował o zarządzenie kontroli operacyjnej.
17a. O wydaniu i wykonaniu zarządzenia dotyczącego zniszczenia materiałów,
o których mowa w ust. 17, organ Policji jest obowiązany do niezwłocznego
poinformowania prokuratora, o którym mowa w ust. 1.
18. (uchylony)
19. (uchylony)
20. Na postanowienia sądu, o których mowa w:
1) ust. 1, 3, 8 i 9 – przysługuje zażalenie organowi Policji, który złożył wniosek
o wydanie tego postanowienia;
2) ust. 3 – przysługuje zażalenie właściwemu prokuratorowi, o którym mowa w ust. 1.
Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego.
21. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości, ministrem właściwym do spraw łączności oraz ministrem
właściwym do spraw informatyzacji, określi, w drodze rozporządzenia, sposób
dokumentowania kontroli operacyjnej oraz przechowywania i przekazywania
wniosków i zarządzeń, a także przechowywania, przekazywania oraz przetwarzania
i niszczenia materiałów uzyskanych podczas stosowania tej kontroli, uwzględniając
potrzebę zapewnienia niejawnego charakteru podejmowanych czynności i uzyskanych
materiałów oraz wzory stosowanych druków i rejestrów.
22. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przedstawia corocznie Sejmowi
i Senatowi informację o działalności określonej w ust. 1–21, w tym informacje i dane,
o których mowa w art. 20 ust. 3. Informacja powinna być przedstawiona Sejmowi
i Senatowi do dnia 30 czerwca roku następnego po roku nią objętym.

Art. 19a. 1. W sprawach o przestępstwa określone w art. 19 ust. 1 czynności
operacyjno-rozpoznawcze zmierzające do sprawdzenia uzyskanych wcześniej
wiarygodnych informacji o przestępstwie oraz ustalenia sprawców i uzyskania
dowodów przestępstwa mogą polegać na dokonaniu w sposób niejawny nabycia,
zbycia lub przejęcia przedmiotów pochodzących z przestępstwa, ulegających
przepadkowi, albo których wytwarzanie, posiadanie, przewożenie lub którymi obrót
są zabronione, a także przyjęciu lub wręczeniu korzyści majątkowej.
2. Czynności operacyjno-rozpoznawcze, o których mowa w ust. 1, mogą polegać
także na złożeniu propozycji nabycia, zbycia lub przejęcia przedmiotów
pochodzących z przestępstwa, ulegających przepadkowi, albo których wytwarzanie,
posiadanie, przewożenie lub którymi obrót są zabronione, a także przyjęcia lub
wręczenia korzyści majątkowej.
3. Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP albo
komendant wojewódzki Policji może zarządzić, na czas określony, czynności,
o których mowa w ust. 1 i 2, po uzyskaniu pisemnej zgody prokuratora okręgowego
właściwego ze względu na siedzibę organu Policji składającego wniosek, którego na
bieżąco informuje o wynikach przeprowadzonych czynności. Prokurator może
zarządzić zaniechanie czynności w każdym czasie.
3a. Przed wydaniem pisemnej zgody prokurator zapoznaje się z materiałami
uzasadniającymi przeprowadzenie czynności, o których mowa w ust. 1 i 2.
4. Czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, zarządza się na czas nie dłuższy niż
3 miesiące. Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP albo
komendant wojewódzki Policji może, po uzyskaniu pisemnej zgody prokuratora, o
którym mowa w ust. 3, jednorazowo przedłużyć stosowanie czynności na czas nie
dłuższy niż kolejne 3 miesiące, jeżeli nie ustały przyczyny ich zarządzenia. Przepis
ust. 3a stosuje się odpowiednio.
5. W uzasadnionych przypadkach, gdy podczas stosowania czynności, o których
mowa w ust. 1 i 2, pojawią się nowe okoliczności istotne dla sprawdzenia uzyskanych
wcześniej wiarygodnych informacji o przestępstwie oraz ustalenia sprawców
i uzyskania dowodów przestępstwa, Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP,
Komendant BSWP albo komendant wojewódzki Policji może, po uzyskaniu pisemnej
zgody prokuratora, o którym mowa w ust. 3, zarządzić kontynuowanie czynności przez czas oznaczony również po upływie okresów, o których mowa w ust. 4. Przepis ust. 3a stosuje się odpowiednio.
5a. Zarządzenia, pisemne zgody i wnioski, o których mowa w ust. 3, 4 i 5
w odniesieniu do spraw realizowanych przez BSWP, Komendant BSWP przekazuje
do wiadomości Inspektorowi Nadzoru Wewnętrznego.
6. Czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być niejawnie rejestrowane za
pomocą urządzeń służących do rejestracji obrazu lub dźwięku.
7. W przypadku uzyskania dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania
karnego lub mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego Komendant
Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP albo komendant wojewódzki
Policji przekazuje prokuratorowi okręgowemu, o którym mowa w ust. 3, wszystkie
materiały zgromadzone podczas stosowania czynności, o których mowa w ust. 1 i 2.
W postępowaniu przed sądem, w odniesieniu do tych materiałów, stosuje się
odpowiednio art. 393 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu postępowania karnego.
8. Zgromadzone podczas stosowania czynności, o których mowa w ust. 1 i 2,
materiały niezawierające dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania
karnego lub dowodów mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego
podlegają niezwłocznemu, protokolarnemu i komisyjnemu zniszczeniu. Zniszczenie
materiałów zarządza organ Policji, który wnioskował o zarządzenie czynności.
8a. O wydaniu i wykonaniu zarządzenia dotyczącego zniszczenia materiałów,
o których mowa w ust. 8, organ Policji jest obowiązany do niezwłocznego
poinformowania prokuratora, o którym mowa w ust. 3.
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości, określi, w drodze rozporządzenia, sposób przeprowadzania
i dokumentowania czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, a także przekazywania,
przetwarzania i niszczenia materiałów uzyskanych podczas stosowania tych
czynności, uwzględniając potrzebę zapewnienia niejawnego charakteru
podejmowanych czynności i uzyskanych materiałów oraz wzory stosowanych druków i rejestrów.

Art. 19b. 1. W celu udokumentowania przestępstw, o których mowa
w art. 19 ust. 1, albo ustalenia tożsamości osób uczestniczących w tych
przestępstwach lub przejęcia przedmiotów przestępstwa Komendant Główny Policji,
Komendant CBŚP, Komendant BSWP albo komendant wojewódzki Policji może zarządzić niejawne nadzorowanie wytwarzania, przemieszczania, przechowywania i obrotu przedmiotami przestępstwa, jeżeli nie stworzy to zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego.
2. O zarządzeniu, o którym mowa w ust. 1, zawiadamia się niezwłocznie
prokuratora okręgowego, właściwego ze względu na siedzibę zarządzającego
dokonanie czynności organu Policji. Prokurator może nakazać zaniechanie czynności
w każdym czasie.
2a. Zarządzenia, o których mowa w ust. 1, oraz informacja o nakazie zaniechania
czynności, o którym mowa w ust. 2, w odniesieniu do spraw realizowanych przez
BSWP, Komendant BSWP przekazuje do wiadomości Inspektora Nadzoru Wewnętrznego.
3. Organ Policji, o którym mowa w ust. 1, bieżąco informuje prokuratora
okręgowego o wynikach przeprowadzonych czynności.
4. Stosownie do zarządzenia, o którym mowa w ust. 1, organy i instytucje
publiczne oraz przedsiębiorcy są obowiązani dopuścić do dalszego przewozu przesyłki
zawierające przedmioty przestępstwa w stanie nienaruszonym lub po ich usunięciu
albo zastąpieniu w całości lub w części.
5. W przypadku uzyskania dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania
karnego lub mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego Komendant
Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP albo komendant wojewódzki
Policji przekazuje prokuratorowi, o którym mowa w ust. 2, wszystkie materiały
zgromadzone podczas stosowania czynności, o których mowa w ust. 1.
W postępowaniu przed sądem, w odniesieniu do tych materiałów, stosuje się
odpowiednio art. 393 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu postępowania karnego.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości, określi, w drodze rozporządzenia, sposób przeprowadzania
i dokumentowania czynności, o których mowa w ust. 1, uwzględniając potrzebę
zapewnienia niejawnego charakteru podejmowanych czynności i uzyskanych
materiałów oraz wzory stosowanych druków i rejestrów.

Ustawa o Policji art. 19