Art. 19. 1. Projekt planu ochrony sporządza dla:
1) parku narodowego – dyrektor parku narodowego;
2) rezerwatu przyrody – regionalny dyrektor ochrony środowiska lub po
uzgodnieniu z tym organem – zarządzający rezerwatem albo sprawujący nadzór
nad rezerwatem;
3) parku krajobrazowego – dyrektor parku krajobrazowego lub dyrektor zespołu
parków krajobrazowych.
1a. Sporządzający projekt planu ochrony, o którym mowa w ust. 1, zapewnia
możliwość udziału społeczeństwa, na zasadach i w trybie określonych w ustawie
z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego
ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko, w postępowaniu, którego przedmiotem jest
sporządzenie projektu.
2. Projekt planu ochrony, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, wymaga
zaopiniowania przez właściwe miejscowo rady gmin.
3. Przepisy ust. 1a, 2, 6b–6e stosuje się odpowiednio w przypadku dokonywania
zmiany planu ochrony.
4. (uchylony)
5. Minister właściwy do spraw środowiska ustanawia, w drodze rozporządzenia,
plan ochrony dla parku narodowego w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania
projektu planu lub odmawia jego ustanowienia, jeżeli projekt planu jest niezgodny
z celami ochrony przyrody, uwzględniając konieczność dostosowania działań
ochronnych do celów ochrony parku narodowego. Plan ochrony może być zmieniony,
jeżeli wynika to z potrzeb ochrony przyrody.
6. Regionalny dyrektor ochrony środowiska ustanawia, w drodze aktu prawa
miejscowego w formie zarządzenia, plan ochrony dla rezerwatu przyrody w terminie
6 miesięcy od dnia otrzymania projektu planu. Plan ochrony może być zmieniony,
jeżeli wynika to z potrzeb ochrony przyrody.
6a. Sejmik województwa ustanawia, w drodze uchwały, plan ochrony dla parku
krajobrazowego w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania projektu planu albo
odmawia jego ustanowienia, jeżeli projekt planu jest niezgodny z celami ochrony
przyrody. Plan ochrony może być zmieniony, jeżeli wynika to z potrzeb ochrony
przyrody.
6b. Projekt uchwały, o której mowa w ust. 6a, wymaga uzgodnienia z właściwym
regionalnym dyrektorem ochrony środowiska i zaopiniowania przez właściwego
wojewódzkiego konserwatora zabytków.
6c. Projekt uchwały, o której mowa w ust. 6a, w części dotyczącej wprowadzenia
zakazów, wymienionych w art. 17 ust. 1a, wymaga uzgodnienia z właściwą miejscowo
radą gminy.
6d. Uzgodnienia, o którym mowa w ust. 6c, dokonuje się w trybie art. 106 ustawy
z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, z zastrzeżeniem
że brak przedstawienia stanowiska w terminie miesiąca od dnia otrzymania projektu
uchwały, jest uważane za uzgodnienie projektu.
6e. Rada gminy może odmówić uzgodnienia projektu uchwały, o której mowa
w ust. 6a, wyłącznie w przypadku, gdy wprowadzenie zakazów, wymienionych w art.
17 ust. 1a, prowadziłoby do ograniczenia możliwości rozwojowych gminy
wynikających z ustaleń studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego lub miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w stopniu
nieproporcjonalnym do wartości jakie park krajobrazowy ma chronić.
7. Plan ochrony dla rezerwatu przyrody położonego na terenie więcej niż jednego
województwa ustanawiają wspólnie, w drodze aktu prawa miejscowego w formie
zarządzenia, regionalni dyrektorzy ochrony środowiska, na których obszarze działania
znajdują się części tego rezerwatu.
8. Plan ochrony dla parku krajobrazowego położonego na terenie kilku
województw ustanawia sejmik województwa właściwy ze względu na siedzibę
dyrekcji parku, w porozumieniu z pozostałymi sejmikami województw.

Ustawa o ochronie przyrody art. 19

DODAJ