Art. 37. 1. Jeżeli działania mogące znacząco negatywnie oddziaływać na cele
ochrony obszaru Natura 2000 lub obszaru znajdującego się na liście, o której mowa
w art. 27 ust. 3 pkt 1, zostały podjęte bez uzyskania zezwolenia, o którym mowa
w art. 34, lub uzgodnienia lub decyzji, o których mowa w art. 35a, regionalny dyrektor
ochrony środowiska, a na obszarach morskich – dyrektor właściwego urzędu
morskiego, wydaje decyzję, w której nakazuje, w zależności od potrzeb, ich
natychmiastowe wstrzymanie lub podjęcie niezbędnych działań zapobiegawczych lub
działań naprawczych.
2. Jeżeli działania na obszarze Natura 2000 zostały podjęte sprzecznie
z ustaleniami planu zadań ochronnych lub planu ochrony, regionalny dyrektor ochrony
środowiska, a na obszarach morskich – dyrektor właściwego urzędu morskiego,
wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, chyba że przeprowadzona ocena
oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko lub ocena oddziaływania
przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 wykazała brak znaczącego negatywnego
oddziaływania na cele ochrony obszaru Natura 2000, w tym na cele działań
ochronnych określone w planie zadań ochronnych lub planie ochrony, albo mimo
znaczącego negatywnego oddziaływania spełnione są przesłanki, o których mowa w art. 34.
3. Jeżeli w stosunku do działań, o których mowa w ust. 1 i 2, jest
prowadzone postępowanie, o którym mowa w art. 48, art. 49f albo art. 50 ustawy
z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, regionalny dyrektor ochrony
środowiska, a na obszarach morskich – dyrektor właściwego urzędu morskiego,
zawiesza postępowanie w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, do
czasu zakończenia przez właściwy organ postępowania prowadzonego na
podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane.
4. W przypadku działań, o których mowa w ust. 1 i 2, do których mają
jednocześnie zastosowanie przepisy ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu
szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz. U. z 2019 r. poz. 1862), nie prowadzi się
postępowania w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 1.

Art. 37a. 1. Jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 37 ust. 1, nakazuje się
podjęcie niezbędnych działań zapobiegawczych lub działań naprawczych, w decyzji
tej określa się:
1) stan, do jakiego ma zostać przywrócone środowisko;
2) zakres i sposób przeprowadzenia działań zapobiegawczych lub działań
naprawczych, w tym czynności zmierzających do ograniczenia oddziaływania na
obszar Natura 2000 lub obszar znajdujący się na liście, o której mowa w art. 27
ust. 3 pkt 1;
3) termin rozpoczęcia i zakończenia działań zapobiegawczych lub działań
naprawczych.
2. Przez działania zapobiegawcze i działania naprawcze rozumie się
odpowiednio działania zapobiegawcze i działania naprawcze, o których mowa
w ustawie z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich
naprawie.
3. Ustalając kolejność, zakres i sposób podejmowania działań naprawczych,
regionalny dyrektor ochrony środowiska, a na obszarach morskich – dyrektor
właściwego urzędu morskiego, kieruje się charakterem, zasięgiem i rozmiarem
negatywnego oddziaływania, a także możliwością naturalnej naprawy elementów
przyrodniczych na obszarze, na którym negatywne oddziaływanie wystąpiło.
4. Regionalny dyrektor ochrony środowiska, a na obszarach morskich – dyrektor
właściwego urzędu morskiego, wydaje decyzję, o której mowa w art. 37 ust. 1, po
zasięgnięciu opinii dyrektora parku narodowego – w odniesieniu do negatywnego
oddziaływania na obszarze parku narodowego.

Art. 37b. W decyzji, o której mowa w art. 37 ust. 1, regionalny dyrektor ochrony
środowiska, a na obszarach morskich – dyrektor właściwego urzędu morskiego, może
nałożyć obowiązek prowadzenia badań zanieczyszczenia gleby i ziemi lub pomiarów
zawartości substancji w wodzie, w tym pobierania próbek, lub monitoringu
przyrodniczego różnorodności biologicznej i krajobrazowej, określając:
1) zakres badań, pomiarów lub monitoringu;
2) metodykę prowadzenia badań, pomiarów lub monitoringu;
3) termin i formę przedkładania wyników badań, pomiarów lub monitoringu
regionalnemu dyrektorowi ochrony środowiska, a na obszarach morskich –
dyrektorowi właściwego urzędu morskiego.

Art. 37c. 1. Jeżeli działania mogące znacząco negatywnie oddziaływać na cele
ochrony obszaru Natura 2000 lub obszaru znajdującego się na liście, o której mowa
w art. 27 ust. 3 pkt 1, zostały podjęte przez więcej niż jeden podmiot,
odpowiedzialność tych podmiotów jest solidarna.
2. Jeżeli działania, o których mowa w ust. 1, zostały podjęte za zgodą lub wiedzą
władającego powierzchnią ziemi, jest on obowiązany do prowadzenia działań
zapobiegawczych lub działań naprawczych, a także do prowadzenia monitoringu
solidarnie z podmiotem, który je podjął. Przez władającego powierzchnią ziemi
rozumie się podmiot, o którym mowa w art. 3 pkt 44 ustawy z dnia 27 kwietnia
2001 r. – Prawo ochrony środowiska.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, decyzję, o której mowa w art. 37
ust. 1, kieruje się także do władającego powierzchnią ziemi.

Art. 37d. Podmiot obowiązany do przeprowadzenia działań zapobiegawczych
lub działań naprawczych informuje regionalnego dyrektora ochrony środowiska, a na
obszarach morskich – dyrektora właściwego urzędu morskiego, o ich zakończeniu.

Ustawa o ochronie przyrody art. 37

DODAJ