Art. 18. § 1. Sąd właściwy według przepisów Kodeksu postępowania karnego
rozpoznaje sprawę, jeżeli:
1) zachodzą podstawy do orzeczenia wobec nieletniego kary na podstawie art. 10
§ 2 Kodeksu karnego;
2) przeciwko nieletniemu, który dopuścił się czynu karalnego, o którym mowa
w art. 1 § 2 pkt 2 lit. a, wszczęto postępowanie po ukończeniu przez nieletniego lat 18.
§ 2. Postępowanie w sprawach, o których mowa w § 1, toczy się według
przepisów Kodeksu postępowania karnego, jednakże w sprawach, o których mowa:
1) w pkt 1, gdy postępowanie wszczęto przed ukończeniem przez nieletniego lat 18:
a) postępowanie przygotowawcze prowadzi sąd rodzinny, z tym że przepisy
art. 16 oraz art. 32k stosuje się odpowiednio,
b) nieletni musi mieć obrońcę,
c) rodzice lub opiekun nieletniego mają prawa strony,
d) przepisy art. 23–25a, art. 27, art. 32, art. 32f–32h i art. 32n § 1 stosuje się odpowiednio,
e) tymczasowe aresztowanie może być zastosowane tylko wtedy, gdy
umieszczenie w schronisku dla nieletnich byłoby niewystarczające,
f) jeżeli sąd uzna, że wobec nieletniego należy zastosować środki
wychowawcze lub poprawcze przewidziane w niniejszej ustawie, orzeka
o zastosowaniu tych środków,
g) przepisy art. 60, 62 i 63 stosuje się odpowiednio;
2) w pkt 2, jeżeli czyn zabroniony jest przez ustawę jako przestępstwo skarbowe,
postępowanie toczy się na podstawie przepisów Kodeksu karnego skarbowego.
§ 3. Jeżeli wobec nieletniego orzeczono karę pozbawienia wolności, okres
pobytu w schronisku dla nieletnich zalicza się na poczet tej kary na zasadach
stosowanych przy zaliczaniu skazanym okresu tymczasowego aresztowania na poczet kary.

Art. 18a. Nieletniemu przysługują:
1) prawo do obrony, w tym prawo do korzystania z pomocy obrońcy,
2) prawo do odmowy składania wyjaśnień lub odpowiedzi na poszczególne pytania
– o czym należy go pouczyć przed przystąpieniem do przesłuchania lub wysłuchania.

Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich art. 18