Art. 13. 1. Państwowym inspektorem sanitarnym może być osoba, która:
1) jest obywatelem polskim;
2) ma pełną zdolność do czynności prawnych oraz korzysta z pełni praw publicznych;
3) posiada następujące kwalifikacje:
a) jest lekarzem i uzyskała, w trybie przewidzianym w odrębnych
przepisach, specjalizację przewidzianą w wykazie specjalizacji
określonym na podstawie art. 8 ust. 7,
b) posiada tytuł zawodowy magistra i uzyskała dodatkowe kwalifikacje
mające zastosowanie w realizacji zadań Państwowej Inspekcji
Sanitarnej, które określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do
spraw zdrowia mając na względzie zadania i zakres działania
Państwowej Inspekcji Sanitarnej;
4) swoją postawą obywatelską daje rękojmię należytego wykonywania zadań
pracownika organu państwowego;
5) posiada stan zdrowia pozwalający na zatrudnienie na określonym stanowisku;
6) w okresie od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r. nie pracowała i nie
służyła w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy
z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach
organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych
dokumentów oraz nie współpracowała z tymi organami.
2. Do państwowych inspektorów sanitarnych stosuje się przepisy dotyczące
pracowników jednostek budżetowych będących podmiotami leczniczymi.
3. Do państwowych inspektorów sanitarnych oraz ich zastępców stosuje się
przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności
gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 1393),
odnoszące się do osób, o których mowa w art. 2 pkt 11 tej ustawy.
3a. Państwowy inspektor sanitarny i jego zastępca nie mogą wykonywać
dodatkowych zajęć zarobkowych, w tym podejmować dodatkowego zatrudnienia, bez zgody:
1) państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego – w przypadku
państwowych powiatowych inspektorów sanitarnych i ich zastępców;
2) Głównego Inspektora Sanitarnego – w przypadku państwowych
wojewódzkich inspektorów sanitarnych i ich zastępców oraz państwowych
granicznych inspektorów sanitarnych i ich zastępców.
3b. Wykonywanie dodatkowych zajęć zarobkowych, w tym podejmowanie
dodatkowego zatrudnienia, nie może pozostawać w sprzeczności z obowiązkami
państwowego inspektora sanitarnego albo jego zastępcy lub wywoływać
podejrzenia o jego stronniczość lub interesowność.
4. Naruszenie zakazów, o których mowa w art. 4 ustawy wymienionej
w ust. 3, lub naruszenie zakazu, o którym mowa w ust. 3a lub 3b, przez
państwowego inspektora sanitarnego albo jego zastępcę stanowi podstawę do
odwołania go ze stanowiska.
5. Oświadczenie o stanie majątkowym, o którym mowa w art. 10 ustawy
wymienionej w ust. 3, składają odpowiednio:
1) państwowy powiatowy inspektor sanitarny i jego zastępca oraz państwowy
wojewódzki inspektor sanitarny i jego zastępca – wojewodzie;
2) państwowy graniczny inspektor sanitarny i jego zastępca – Głównemu
Inspektorowi Sanitarnemu.

Art. 13a. 1. Pracownik Państwowej Inspekcji Sanitarnej, o którym mowa
w art. 14 ust. 1, bez zgody właściwego państwowego inspektora sanitarnego, nie może:
1) prowadzić działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646, 1479, 1629, 1633
i 2212), a także zarządzać taką działalnością lub być przedstawicielem czy
pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności;
2) wykonywać dodatkowych zajęć zarobkowych.
2. Prowadzenie działalności gospodarczej, zarządzanie taką działalnością lub
bycie przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności
albo wykonywanie dodatkowych zajęć zarobkowych nie może pozostawać
w sprzeczności z obowiązkami pracownika lub wywoływać podejrzenia o jego
stronniczość lub interesowność.

Ustawa o Państwowej Inspekcji Sanitarnej art. 13

DODAJ