Wejscie w życie: 1 września 1985
Ostatnia Zmiana: 19 sierpnia 2020
art. 1.
więcej
z zakresu zdrowia publicznego, w szczególności poprzez sprawowanie nadzoru nad warunkami:
1) higieny środowiska,
2) higieny pracy w zakładach pracy,
3) higieny radiacyjnej,
4) higieny procesów nauczania i wychowania,
5) higieny wypoczynku i rekreacji,
6) zdrowotnymi żywności, żywienia i produktów kosmetycznych,
7) higieniczno-sanitarnymi, jakie powinien spełniać personel medyczny, sprzęt
oraz pomieszczenia, w których są udzielane świadczenia zdrowotne
– w celu ochrony zdrowia ludzkiego przed niekorzystnym wpływem szkodliwości
i uciążliwości środowiskowych, zapobiegania powstawaniu chorób, w tym chorób
zakaźnych i zawodowych.
art. 2.
więcej
zapobiegawczego i bieżącego nadzoru sanitarnego oraz prowadzeniu działalności
zapobiegawczej i przeciwepidemicznej w zakresie chorób zakaźnych i innych
chorób powodowanych warunkami środowiska, a także na prowadzeniu
działalności oświatowo-zdrowotnej.
art. 3.
więcej
zapobiegawczego nadzoru sanitarnego należy w szczególności:
1) opiniowanie projektów planów zagospodarowania przestrzennego
województwa, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego,
studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy;
1a) uzgadnianie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu pod względem
wymagań higienicznych i zdrowotnych;
2) uzgadnianie dokumentacji projektowej pod względem wymagań
higienicznych i zdrowotnych dotyczących:
a) budowy oraz zmiany sposobu użytkowania obiektów budowlanych,
statków morskich, żeglugi śródlądowej i powietrznych,
b) nowych materiałów i procesów technologicznych przed ich
zastosowaniem w produkcji lub budownictwie;
3) uczestniczenie w dopuszczeniu do użytku obiektów budowlanych, statków
morskich, żeglugi śródlądowej i powietrznych oraz środków komunikacji lądowej;
4) inicjowanie przedsięwzięć oraz prac badawczych w dziedzinie zapobiegania
negatywnym wpływom czynników i zjawisk fizycznych, chemicznych
i biologicznych na zdrowie ludzi.
art. 4.
więcej
bieżącego nadzoru sanitarnego należy kontrola przestrzegania przepisów
określających wymagania higieniczne i zdrowotne, w szczególności dotyczących:
1) higieny środowiska, a zwłaszcza wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi,
powietrza w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi, gleby, wód
i innych elementów środowiska w zakresie ustalonym w odrębnych przepisach;
2) utrzymania należytego stanu higienicznego nieruchomości, zakładów pracy,
instytucji, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej, dróg, ulic oraz
osobowego i towarowego transportu kolejowego, drogowego, lotniczego i morskiego;
3) warunków produkcji, transportu, przechowywania i sprzedaży żywności oraz
warunków żywienia zbiorowego;
3a) nadzoru nad jakością zdrowotną żywności;
4) warunków zdrowotnych produkcji materiałów i obrotu materiałami
i wyrobami przeznaczonymi do kontaktu z żywnością, produktami
kosmetycznymi oraz innymi wyrobami mogącymi mieć wpływ na zdrowie ludzi;
4a) nadzoru nad przestrzeganiem przepisów ustawy z dnia 4 października 2018 r.
o produktach kosmetycznych (Dz. U. poz. 2227) oraz przepisów
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009 z dnia
30 listopada 2009 r. dotyczącego produktów kosmetycznych (wersja
przekształcona) (Dz. Urz. UE L 342 z 22.12.2009, str. 59, z późn. zm.)
w zakresie przestrzegania obowiązku prawidłowego oznakowania, o którym
mowa w art. 19 tego rozporządzenia;
5) warunków zdrowotnych środowiska pracy, a zwłaszcza zapobiegania
powstawaniu chorób zawodowych i innych chorób związanych z warunkami
pracy;
6) higieny pomieszczeń i wymagań w stosunku do sprzętu używanego
w szkołach i innych placówkach oświatowo-wychowawczych, szkołach
wyższych oraz w ośrodkach wypoczynku;
7) higieny procesów nauczania;
8) przestrzegania przez producentów, importerów, osoby wprowadzające do
obrotu, stosujące lub eksportujące substancje chemiczne, ich mieszaniny lub
wyroby w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 lutego 2011 r.
o substancjach chemicznych i ich mieszaninach (Dz. U. z 2018 r. poz. 143,
1637 i 2227) obowiązków wynikających z tej ustawy oraz z rozporządzeń
Wspólnot Europejskich w niej wymienionych;
8a) (uchylony)
8b) (uchylony)
9) przestrzegania przez podmioty wprowadzające do obrotu prekursory kategorii
2 i 3 obowiązków wynikających z ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2018 r. poz. 1030, 1490 i 1669),
rozporządzenia (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 273/2004 z dnia
11 lutego 2004 r. w sprawie prekursorów narkotykowych oraz rozporządzenia
(WE) Rady nr 111/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. określającego zasady
nadzorowania handlu prekursorami narkotyków pomiędzy Wspólnotą
a państwami trzecimi;
9a) zakazu wytwarzania i wprowadzania do obrotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej środków zastępczych lub nowych substancji
psychoaktywnych w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o przeciwdziałaniu narkomanii;
10) wymagań określonych w przepisach o zawartości niektórych substancji
w dymie papierosowym;
11) wymagań określonych w ustawie z dnia 15 września 2017 r. o ochronie
zdrowia przed następstwami korzystania z solarium (Dz. U. poz. 2111).
2. Do zakresu działania Państwowej Inspekcji Sanitarnej w dziedzinie
bieżącego nadzoru sanitarnego należy również:
1) kontrola przestrzegania przepisów dotyczących wprowadzania do obrotu
produktów biobójczych i substancji czynnych oraz ich stosowania
w działalności zawodowej;
1a) kontrola przestrzegania przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o przeciwdziałaniu narkomanii, dotyczących prowadzenia przez
przedsiębiorców działalności w zakresie wytwarzania, przetwarzania,
przerabiania, przywozu, wywozu, wewnątrzwspólnotowej dostawy lub
wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz wprowadzania do obrotu nowej
substancji psychoaktywnej, w tym w postaci mieszaniny lub w wyrobie;
2) kontrola przestrzegania przepisów ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r.
o mikroorganizmach i organizmach genetycznie zmodyfikowanych (Dz. U.
z 2017 r. poz. 2134 oraz z 2018 r. poz. 810, 1669 i 2227), w zakresie
warunków dotyczących higieny pracy w zakładach inżynierii genetycznej;
3) kontrola przestrzegania przepisów rozporządzenia (WE)
nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r.
w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Dz. Urz. UE L
268 z 18.10.2003, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13,
t. 32, str. 432), w zakresie identyfikacji organizmów genetycznie
zmodyfikowanych w żywności oraz znakowania żywności genetycznie
zmodyfikowanej;
4) kontrola przestrzegania przepisów rozporządzenia (WE)
nr 1830/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r.
dotyczącego możliwości śledzenia i etykietowania organizmów
zmodyfikowanych genetycznie oraz możliwości śledzenia żywności
i produktów paszowych wyprodukowanych z organizmów zmodyfikowanych
genetycznie i zmieniającego dyrektywę 2001/18/WE (Dz. Urz. UE L
268 z 18.10.2003, str. 24, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie
specjalne, rozdz. 13, t. 32, str. 455), w zakresie przekazywania
i przechowywania wymaganej dokumentacji dotyczącej żywności
genetycznie zmodyfikowanej;
5) kontrola przestrzegania przepisów rozporządzenia (WE)
nr 1946/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2003 r.
w sprawie transgranicznego przemieszczania organizmów genetycznie
zmodyfikowanych (Dz. Urz. UE L 287 z 05.11.2003, str. 1; Dz. Urz. UE
Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 7, str. 650), w zakresie transgranicznego przemieszczania organizmów genetycznie zmodyfikowanych
przeznaczonych do bezpośredniego wykorzystania jako żywność
w rozumieniu przepisów tego rozporządzenia.
3. Wykonując kontrolę, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, Państwowa Inspekcja
Sanitarna kontroluje również spełnianie przez podmiot kontrolowany obowiązków,
o których mowa w art. 23r ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo
energetyczne (Dz. U. z 2018 r. poz. 755, z późn. zm.), oraz może kontrolować
spełnianie przez podmiot kontrolowany obowiązku, o którym mowa w art. 23r ust.
4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne.
art. 5.
więcej
zapobiegania i zwalczania chorób, o których mowa w art. 2, należy:
1) dokonywanie analiz i ocen epidemiologicznych;
2) opracowywanie programów i planów działalności zapobiegawczej
i przeciwepidemicznej, przekazywanie ich do realizacji podmiotom
leczniczym w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej oraz kontrola
realizacji tych programów i planów;
3) ustalanie zakresu i terminów szczepień ochronnych oraz sprawowanie
nadzoru w tym zakresie;
4) wydawanie zarządzeń i decyzji lub występowanie do innych organów o ich
wydanie – w wypadkach określonych w przepisach o zwalczaniu chorób
zakaźnych;
4a) wydawanie decyzji o stwierdzeniu choroby zawodowej lub decyzji o braku
podstaw do jej stwierdzenia;
5) planowanie i organizowanie sanitarnego zabezpieczenia granic państwa;
6) nadzór sanitarny nad ruchem pasażerskim i towarowym w morskich
i lotniczych portach oraz przystaniach;
7) udzielanie poradnictwa w zakresie spraw sanitarno-epidemiologicznych
lekarzom okrętowym i personelowi pomocniczo-lekarskiemu, zatrudnionemu
na statkach morskich, żeglugi śródlądowej i powietrznych;
8) kierowanie akcją sanitarną przy masowych przemieszczeniach ludności,
zjazdach i zgromadzeniach.
2. W przypadku konieczności podjęcia natychmiastowych działań wobec
osób, o których mowa w art. 22a ust. 2, w sytuacji zagrożenia zdrowia publicznego
spowodowanego chorobą szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną decyzja,
o której mowa w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz
zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2019 r. poz. 1239 i 1495
oraz z 2020 r. poz. 284), może być wydana również przez państwowego
powiatowego inspektora sanitarnego albo państwowego granicznego inspektora
sanitarnego, który zawiadamia o tym niezwłocznie właściwy organ Wojskowej
Inspekcji Sanitarnej. Dalsze postępowanie w sprawie jest prowadzone przez
Wojskową Inspekcję Sanitarną.
art. 6.
więcej
koordynuje i nadzoruje działalność oświatowo-zdrowotną w celu ukształtowania
odpowiednich postaw i zachowań zdrowotnych, a w szczególności:
1) inicjuje i wytycza kierunki przedsięwzięć zmierzających do zaznajamiania
społeczeństwa z czynnikami szkodliwymi dla zdrowia, popularyzowania
zasad higieny i racjonalnego żywienia, metod zapobiegania chorobom oraz
umiejętności udzielania pierwszej pomocy;
2) pobudza aktywność społeczną do działań na rzecz własnego zdrowia;
3) udziela porad i informacji w zakresie zapobiegania i eliminowania
negatywnego wpływu czynników i zjawisk fizycznych, chemicznych
i biologicznych na zdrowie ludzi;
4) ocenia działalność oświatowo-zdrowotną prowadzoną przez szkoły i inne
placówki oświatowo-wychowawcze, szkoły wyższe oraz środki masowego
przekazywania, podmioty lecznicze oraz inne podmioty, instytucje
i organizacje, a także udziela im pomocy w prowadzeniu tej działalności.
Art. 6a. 1. Do zadań Państwowej Inspekcji Sanitarnej należy również
wydawanie opinii co do zgodności z warunkami sanitarnymi określonymi
przepisami Unii Europejskiej przedsięwzięć i zrealizowanych inwestycji, których
realizacja jest wspomagana przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa ze środków pochodzących z funduszy Unii Europejskiej.
2. Opinie, o których mowa w ust. 1, są wydawane na wniosek podmiotu
ubiegającego się o pomoc finansową.
art. 7.
więcej
spraw zdrowia.
2. Państwową Inspekcją Sanitarną kieruje Główny Inspektor Sanitarny jako
centralny organ administracji rządowej.
3. Główny Inspektor Sanitarny zadania wykonuje przy pomocy Głównego
Inspektoratu Sanitarnego.
4. Organizację Głównego Inspektoratu Sanitarnego określa statut nadany
w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zdrowia.
art. 8.
więcej
rządowej podległym ministrowi właściwemu do spraw zdrowia.
2. Głównego Inspektora Sanitarnego powołuje Prezes Rady Ministrów,
spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, na
wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia.
3. Prezes Rady Ministrów odwołuje Głównego Inspektora Sanitarnego.
4. Zastępców Głównego Inspektora Sanitarnego w liczbie 2 powołuje,
spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, minister
właściwy do spraw zdrowia, na wniosek Głównego Inspektora Sanitarnego.
Minister właściwy do spraw zdrowia, na wniosek Głównego Inspektora
Sanitarnego, odwołuje jego zastępców.
5. Nadzór nad Głównym Inspektorem Sanitarnym sprawuje minister
właściwy do spraw zdrowia.
6. Stanowisko Głównego Inspektora Sanitarnego może zajmować osoba, która:
1) jest lekarzem i uzyskała, w trybie przewidzianym w odrębnych przepisach,
specjalizację w dziedzinie medycyny mającej zastosowanie w realizacji zadań
Państwowej Inspekcji Sanitarnej;
2) jest obywatelem polskim;
3) korzysta z pełni praw publicznych;
4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub
umyślne przestępstwo skarbowe;
5) posiada kompetencje kierownicze;
6) posiada co najmniej 6-letni staż pracy, w tym co najmniej 3-letni staż pracy
na stanowisku kierowniczym;
7) posiada wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości Państwowej
Inspekcji Sanitarnej;
8) w okresie od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r. nie pracowała i nie
służyła w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy
z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach
organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych
dokumentów (Dz. U. z 2020 r. poz. 306 i 284) oraz nie współpracowała z tymi organami.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
wykaz specjalizacji w dziedzinach medycyny mających zastosowanie w realizacji
zadań Państwowej Inspekcji Sanitarnej, mając na względzie jej zadania.
8. Informację o naborze na stanowisko Głównego Inspektora Sanitarnego
ogłasza się przez umieszczenie ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym
w siedzibie urzędu oraz w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu i Biuletynie
Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Ogłoszenie powinno
zawierać:
1) nazwę i adres urzędu;
2) określenie stanowiska;
3) wymagania związane ze stanowiskiem wynikające z przepisów prawa;
4) zakres zadań wykonywanych na stanowisku;
5) wskazanie wymaganych dokumentów;
6) termin i miejsce składania dokumentów;
7) informację o metodach i technikach naboru.
9. Termin, o którym mowa w ust. 8 pkt 6, nie może być krótszy niż 10 dni od
dnia opublikowania ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów.
10. Nabór na stanowisko Głównego Inspektora Sanitarnego przeprowadza
zespół, powołany przez ministra właściwego do spraw zdrowia, liczący co najmniej
3 osoby, których wiedza i doświadczenie dają rękojmię wyłonienia najlepszych
kandydatów. W toku naboru ocenia się doświadczenie zawodowe kandydata,
wiedzę niezbędną do wykonywania zadań na stanowisku, na które jest
przeprowadzany nabór, w szczególności wiedzę z dziedziny medycyny lub
ochrony zdrowia mających zastosowanie w realizacji zadań Państwowej Inspekcji
Sanitarnej, oraz kompetencje kierownicze.
11. Ocena wiedzy i kompetencji kierowniczych, o których mowa w ust. 10,
może być dokonana na zlecenie zespołu przez osobę niebędącą członkiem zespołu,
która posiada odpowiednie kwalifikacje do dokonania tej oceny.
12. Członek zespołu oraz osoba, o której mowa w ust. 11, mają obowiązek
zachowania w tajemnicy informacji dotyczących osób ubiegających się
o stanowisko, uzyskanych w trakcie naboru.
13. W toku naboru zespół wyłania nie więcej niż 3 kandydatów, których
przedstawia ministrowi właściwemu do spraw zdrowia.
14. Z przeprowadzonego naboru zespół sporządza protokół zawierający:
1) nazwę i adres urzędu;
2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór, oraz liczbę
kandydatów;
3) imiona, nazwiska i adresy nie więcej niż 3 najlepszych kandydatów
uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich wymagań
określonych w ogłoszeniu o naborze;
4) informację o zastosowanych metodach i technikach naboru;
5) uzasadnienie dokonanego wyboru albo powody niewyłonienia kandydata;
6) skład zespołu.
15. Wynik naboru ogłasza się niezwłocznie przez umieszczenie informacji
w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu i Biuletynie Informacji Publicznej
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Informacja o wyniku naboru zawiera:
1) nazwę i adres urzędu;
2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór;
3) imiona, nazwiska wybranych kandydatów oraz ich miejsca zamieszkania
w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego albo informację
o niewyłonieniu kandydata.
16. Umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa
Rady Ministrów ogłoszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru jest bezpłatne.
17. Zespół przeprowadzający nabór na stanowiska, o których mowa w ust. 4,
powołuje Główny Inspektor Sanitarny.
18. Do sposobu przeprowadzania naboru na stanowiska, o których mowa
w ust. 4, stosuje się odpowiednio ust. 6–16, z tym że co najmniej jeden z zastępców
Głównego Inspektora Sanitarnego powinien być lekarzem, który uzyskał, w trybie
przewidzianym w odrębnych przepisach, specjalizację w dziedzinie medycyny
mającej zastosowanie w realizacji zadań Państwowej Inspekcji Sanitarnej lub
posiada wyższe wykształcenie i uzyskał specjalizację w dziedzinie medycyny lub
ochrony zdrowia mających zastosowanie w realizacji zadań Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
Art. 8a. 1. Główny Inspektor Sanitarny:
1) ustala ogólne kierunki działania organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej
oraz koordynuje i nadzoruje działalność tych organów;
2) zarządza systemem wymiany informacji w ramach systemów wymiany
informacji, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie ust. 2,
w zakresie dotyczącym zadań Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) (uchylony)
2) wykaz systemów wymiany informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2 oraz
zasady zarządzania przez Głównego Inspektora Sanitarnego wymianą tych
informacji w zakresie dotyczącym zadań Państwowej Inspekcji Sanitarnej
– mając na celu zapewnienie sprawnego zarządzania wymianą tych informacji oraz
jednolitej oceny ryzyka sanitarnego.
3. Główny Inspektor Sanitarny może wydawać organom Państwowej
Inspekcji Sanitarnej:
1) polecenia dotyczące:
a) podjęcia określonych czynności zapobiegawczych lub kontrolnych oraz
żądać od nich informacji w tym zakresie,
b) współdziałania z innymi organami administracji publicznej;
2) polecenia realizacji dodatkowych zadań lub podjęcia określonych czynności,
jeżeli właściwy organ Państwowej Inspekcji Sanitarnej nie jest w stanie
wykonać swoich ustawowych zadań ze względu na nieadekwatność
posiadanych zasobów, o czym informuje wojewodę;
3) zalecenia i wytyczne określające sposób postępowania w trakcie realizacji
zadań.
4. W przypadku wystąpienia zagrożenia zdrowia publicznego,
w szczególności zagrożenia epidemiologicznego lub zagrożenia jakości zdrowotnej
żywności, Główny Inspektor Sanitarny koordynuje działalność organów
Państwowej Inspekcji Sanitarnej, w tym może wydawać polecenia realizacji zadań
mających na celu przeciwdziałanie zagrożeniu i jego monitorowanie.
5. Główny Inspektor Sanitarny lub działający z jego upoważnienia inny organ
Państwowej Inspekcji Sanitarnej może wydawać osobom prawnym, osobom
fizycznym i jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej,
w szczególności podmiotom wykonującym działalność leczniczą, pracodawcom, podmiotom prowadzącym działalność w zakresie lotnictwa cywilnego, użytkownikom statków powietrznych, użytkownikom cywilnych statków
powietrznych niewpisanych do rejestru statków powietrznych oraz zarządzającym
lotniskami, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r.
– Prawo lotnicze (Dz. U. z 2019 r. poz. 1580 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 284):
1) decyzje nakładające obowiązek:
a) podjęcia określonych czynności zapobiegawczych lub kontrolnych oraz
żądać od nich informacji w tym zakresie,
b) dystrybucji:
– produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego
przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów medycznych –
w stosunku do hurtowni farmaceutycznych,
– środków ochrony osobistej – w stosunku do producentów,
dystrybutorów lub importerów,
– produktów biobójczych – w stosunku do podmiotu
odpowiedzialnego lub posiadacza pozwolenia albo zezwolenia na
handel równoległy, lub wytwórcy produktu biobójczego,
c) współdziałania z innymi organami administracji publicznej oraz
organami Państwowej Inspekcji Sanitarnej – w przypadku kierowania
decyzji do podmiotów innych niż te organy,
2) zalecenia i wytyczne określające sposób postępowania w trakcie realizacji zadań
– w przypadku stanu zagrożenia epidemicznego, stanu epidemii albo w razie
niebezpieczeństwa szerzenia się zakażenia lub choroby zakaźnej, które może
stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego, w szczególności wystąpienia
choroby szczególnie niebezpiecznej lub wysoce zakaźnej, o których mowa
w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.
6. Do decyzji, o których mowa w ust. 5 pkt 1, stosuje się przepisy ustawy
z dnia 14 czerwca 1960 r. − Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U.
z 2020 r. poz. 256), z zastrzeżeniem, że:
1) podlegają one natychmiastowemu wykonaniu z chwilą ich doręczenia,
ustnego wydania lub ogłoszenia;
2) nie wymagają uzasadnienia;
3) mogą być w nagłych przypadkach wydawane ustnie, a następnie niezwłocznie
potwierdzane na piśmie;
4) odwołanie wnosi się w terminie 2 dni roboczych od dnia doręczenia,
ogłoszenia lub potwierdzenia na piśmie decyzji wydanej ustnie;
5) wniesione odwołanie podlega przekazaniu organowi odwoławczemu
w terminie 1 dnia roboczego, a rozpatrzeniu – w terminie 5 dni roboczych od
dnia doręczenia mu odwołania.
7. Zalecenia i wytyczne, o których mowa w ust. 5 pkt 2, są ogłaszane:
1) przez Głównego Inspektora Sanitarnego – poprzez umieszczenie w Biuletynie
Informacji Publicznej urzędu obsługującego Głównego Inspektora
Sanitarnego;
2) przez państwowego inspektora sanitarnego – poprzez umieszczenie
w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu obsługującego państwowego
inspektora;
3) przez ministra właściwego do spraw zdrowia – za pośrednictwem jednostki
podległej lub nadzorowanej właściwej w zakresie systemów informatycznych
w ochronie zdrowia;
4) przez wojewodę – w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie;
5) nieodpłatnie, przez podmiot mający prawo rozpowszechniania programów
radiowych i telewizyjnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia
29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2019 r. poz. 361, 643,
1495 i 1655), w terminie wskazanym przez Głównego Inspektora Sanitarnego
albo działającego z jego upoważnienia państwowego wojewódzkiego
inspektora sanitarnego;
6) nieodpłatnie, przez redaktora naczelnego, o którym mowa w art. 34 ust. 1
ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz. U. z 2018 r.
poz. 1914), w sposób i w terminie wskazanym przez Głównego Inspektora
Sanitarnego albo działającego z jego upoważnienia państwowego
wojewódzkiego inspektora sanitarnego;
7) nieodpłatnie, w środkach komunikacji publicznej, w sposób i w terminie
wskazanym przez Głównego Inspektora Sanitarnego albo działającego z jego
upoważnienia państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego.
8. Osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są
obowiązane do stosowania się do zaleceń i wytycznych organów Państwowej
Inspekcji Sanitarnej, o których mowa w ust. 5 pkt 2.
9. Minister właściwy do spraw zdrowia w zakresie działań prowadzonych
w przypadku stanu zagrożenia epidemicznego, stanu epidemii albo w razie
niebezpieczeństwa szerzenia się zakażenia lub choroby zakaźnej, które może
stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego, w szczególności wystąpienia
choroby szczególnie niebezpiecznej lub wysoce zakaźnej, o których mowa
w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi
może wydawać wiążące polecenia organom administracji rządowej, z wyjątkiem
Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów.
art. 9.
więcej
Sanitarnego w sprawach objętych zakresem działania Państwowej Inspekcji
Sanitarnej jest Rada Sanitarno-Epidemiologiczna, powoływana na okres trzech lat.
2. Rada Sanitarno-Epidemiologiczna składa się z przewodniczącego,
sekretarza i 15 członków, których powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw
zdrowia na wniosek Głównego Inspektora Sanitarnego, spośród pracowników
nauki i osób posiadających wybitne przygotowanie praktyczne z dziedziny
sanitarno-epidemiologicznej. W pracach Rady, na zaproszenie Głównego
Inspektora Sanitarnego, uczestniczą przedstawiciele centralnych organów
administracji rządowej, jednostek samorządu terytorialnego oraz związków
zawodowych, organizacji pracodawców i organizacji społecznych statutowo
zajmujących się problemami sanitarno-epidemiologicznymi.
2a. W ramach Rady Sanitarno-Epidemiologicznej tworzy się, działający jako
organ opiniodawczo-doradczy Głównego Inspektora Sanitarnego, Zespół do spraw
Suplementów Diety, zwany dalej „Zespołem”.
2b. Do zadań Zespołu należy:
1) wsparcie merytoryczne i naukowe Głównego Inspektora Sanitarnego przy
wyjaśnianiu okoliczności dotyczących produktów objętych powiadomieniem,
o których mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o
bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2018 r. poz. 1541, z późn. zm.), poprzez opracowywanie pisemnych opinii w formie uchwał podejmowanych większością głosów członków Zespołu;
2) przygotowanie listy składników roślinnych z uwzględnieniem ich
maksymalnych dawek w suplementach diety;
3) określanie maksymalnych dawek witamin i składników mineralnych
w zalecanej dziennej porcji w suplementach diety, powyżej których wykazują
one działanie lecznicze;
4) monitorowanie interakcji i działań niepożądanych suplementów diety.
3. Rada Sanitarno-Epidemiologiczna działa na podstawie uchwalonego przez
siebie regulaminu zatwierdzonego, w drodze zarządzenia, przez Głównego
Inspektora Sanitarnego.
art. 10.
więcej
1 wykonują następujące organy:
1) Główny Inspektor Sanitarny;
2) państwowy wojewódzki inspektor sanitarny, jako organ rządowej
administracji zespolonej w województwie;
3) państwowy powiatowy inspektor sanitarny, jako organ rządowej administracji
zespolonej w województwie;
4) państwowy graniczny inspektor sanitarny dla obszarów przejść granicznych
drogowych, kolejowych, lotniczych, rzecznych i morskich, portów lotniczych
i morskich oraz jednostek pływających na obszarze wód terytorialnych.
1a. Obszar działania państwowego powiatowego inspektora sanitarnego może
obejmować kilka powiatów.
1b. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw administracji publicznej, w przypadku, o którym mowa
w ust. 1a, określi, w drodze rozporządzenia, terytorialny obszar działania i siedzibę
państwowego powiatowego inspektora sanitarnego oraz podległą mu stację
sanitarno-epidemiologiczną, mając na względzie dostosowanie właściwości
terytorialnej państwowych powiatowych inspektorów sanitarnych do potrzeb
Państwowej Inspekcji Sanitarnej w stosunku do realizowanych zadań.
2. Organy, wymienione w ust. 1, wykonują zadania Państwowej Inspekcji
Sanitarnej zgodnie z kompetencjami określonymi w ustawie i w przepisach
odrębnych.
3. (uchylony)
4. Państwowy wojewódzki, państwowy powiatowy i państwowy graniczny
inspektor sanitarny kierują działalnością odpowiednio wojewódzkiej, powiatowej
i granicznej stacji sanitarno-epidemiologicznej.
4a. Uprawnienia podmiotu tworzącego w rozumieniu przepisów
o działalności leczniczej w stosunku do wojewódzkiej i powiatowej stacji
sanitarno-epidemiologicznej posiada wojewoda.
4b. Uprawnienia podmiotu tworzącego w rozumieniu przepisów
o działalności leczniczej w stosunku do granicznej stacji sanitarno-
-epidemiologicznej posiada Główny Inspektor Sanitarny.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia,
wykaz granicznych stacji sanitarno-epidemiologicznych, uwzględniając
w szczególności terytorialny zakres działania oraz siedziby państwowych
granicznych inspektorów sanitarnych.
6. (uchylony)
7. Ilekroć w dalszych przepisach ustawy jest mowa o państwowym
inspektorze sanitarnym bez bliższego rozróżnienia, to przepisy te odnoszą się do
państwowego wojewódzkiego, państwowego powiatowego i państwowego
granicznego inspektora sanitarnego.
art. 11.
więcej
i państwowego granicznego inspektora sanitarnego powołuje i odwołuje Główny
Inspektor Sanitarny, za zgodą wojewody właściwego ze względu na siedzibę
odpowiednio państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego albo
państwowego granicznego inspektora sanitarnego.
2. Zastępcę państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego i zastępcę
państwowego granicznego inspektora sanitarnego powołuje i odwołuje Główny
Inspektor Sanitarny na wniosek, odpowiednio, właściwego państwowego
wojewódzkiego inspektora sanitarnego albo właściwego państwowego granicznego
inspektora sanitarnego.
3. Państwowego powiatowego inspektora sanitarnego powołuje i odwołuje
państwowy wojewódzki inspektor sanitarny po zasięgnięciu opinii wojewody
właściwego ze względu na siedzibę państwowego powiatowego inspektora sanitarnego.
4. Zastępcę państwowego powiatowego inspektora sanitarnego powołuje
i odwołuje państwowy wojewódzki inspektor sanitarny na wniosek właściwego
państwowego powiatowego inspektora sanitarnego.
5. Powołanie na stanowisko państwowego inspektora sanitarnego następuje
na okres 5 lat.
6. Główny Inspektor Sanitarny albo państwowy wojewódzki inspektor
sanitarny mogą w każdym czasie odwołać, odpowiednio, państwowego
wojewódzkiego inspektora sanitarnego, państwowego granicznego inspektora
sanitarnego albo państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, jeżeli
przemawia za tym interes służby, w szczególności jeżeli działalność tego
państwowego inspektora sanitarnego lub podległej mu jednostki może zagrozić
prawidłowemu wykonywaniu zadań Państwowej Inspekcji Sanitarnej,
w szczególności naruszyć bezpieczeństwo sanitarne na obszarze właściwości tego
państwowego inspektora sanitarnego.
7. Powołanie na stanowiska, o których mowa w ust. 1–4, jest równoznaczne
z nawiązaniem stosunku pracy na podstawie powołania, o którym mowa w ustawie
z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495).
art. 12.
więcej
w sprawach należących do zakresu zadań i kompetencji Państwowej Inspekcji
Sanitarnej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, organem właściwym jest państwowy
powiatowy lub państwowy graniczny inspektor sanitarny, z zastrzeżeniem ust. 1a.
1a. Państwowy wojewódzki inspektor sanitarny jest:
1) (uchylony)
2) organem właściwym w zakresie higieny radiacyjnej;
3) organem właściwym w zakresie warunków dotyczących higieny pracy
w zakładach inżynierii genetycznej.
2. W postępowaniu administracyjnym organami wyższego stopnia
w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego są:
1) w stosunku do państwowego powiatowego i państwowego granicznego
inspektora sanitarnego – państwowy wojewódzki inspektor sanitarny;
2) w stosunku do państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego –
Główny Inspektor Sanitarny.
Art. 12a. 1. Główny Inspektor Sanitarny w przypadku zagrożenia
bezpieczeństwa sanitarnego w zakresie należącym do właściwości Państwowej
Inspekcji Sanitarnej ustala szczegółowe zasady postępowania państwowych
inspektorów sanitarnych.
2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, przysługują państwowemu
wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu w stosunku do państwowych
powiatowych inspektorów sanitarnych.
3. Właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny oraz państwowy
wojewódzki inspektor sanitarny przedstawiają przynajmniej raz w roku
odpowiednio radzie powiatu albo sejmikowi województwa informację o stanie
bezpieczeństwa sanitarnego powiatu albo województwa.
3a. W związku z przedłożoną informacją, o której mowa w ust. 3, radzie
powiatu i sejmikowi województwa służy prawo występowania, w drodze uchwały,
z wnioskami o podjęcie działań przez właściwy organ Państwowej Inspekcji Sanitarnej w celu zapewnienia należytego stanu bezpieczeństwa sanitarnego.
3b. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) w przypadkach bezpośredniego
zagrożenia bezpieczeństwa sanitarnego na terenie gminy, a w szczególności
zagrożenia życia lub zdrowia ludzi, może wystąpić do właściwego państwowego
powiatowego inspektora sanitarnego z wnioskiem o podjęcie działań
zmierzających do usunięcia tego zagrożenia.
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. (uchylony)
Art. 12b. (uchylony).
Art. 12c. (uchylony).
art. 13.
więcej
1) jest obywatelem polskim;
2) ma pełną zdolność do czynności prawnych oraz korzysta z pełni praw publicznych;
3) posiada następujące kwalifikacje:
a) jest lekarzem i uzyskała, w trybie przewidzianym w odrębnych
przepisach, specjalizację przewidzianą w wykazie specjalizacji
określonym na podstawie art. 8 ust. 7,
b) posiada tytuł zawodowy magistra i uzyskała dodatkowe kwalifikacje
mające zastosowanie w realizacji zadań Państwowej Inspekcji
Sanitarnej, które określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do
spraw zdrowia mając na względzie zadania i zakres działania
Państwowej Inspekcji Sanitarnej;
4) swoją postawą obywatelską daje rękojmię należytego wykonywania zadań
pracownika organu państwowego;
5) posiada stan zdrowia pozwalający na zatrudnienie na określonym stanowisku;
6) w okresie od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r. nie pracowała i nie
służyła w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy
z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach
organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych
dokumentów oraz nie współpracowała z tymi organami.
2. Do państwowych inspektorów sanitarnych stosuje się przepisy dotyczące
pracowników jednostek budżetowych będących podmiotami leczniczymi.
3. Do państwowych inspektorów sanitarnych oraz ich zastępców stosuje się
przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności
gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 1393),
odnoszące się do osób, o których mowa w art. 2 pkt 11 tej ustawy.
3a. Państwowy inspektor sanitarny i jego zastępca nie mogą wykonywać
dodatkowych zajęć zarobkowych, w tym podejmować dodatkowego zatrudnienia, bez zgody:
1) państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego – w przypadku
państwowych powiatowych inspektorów sanitarnych i ich zastępców;
2) Głównego Inspektora Sanitarnego – w przypadku państwowych
wojewódzkich inspektorów sanitarnych i ich zastępców oraz państwowych
granicznych inspektorów sanitarnych i ich zastępców.
3b. Wykonywanie dodatkowych zajęć zarobkowych, w tym podejmowanie
dodatkowego zatrudnienia, nie może pozostawać w sprzeczności z obowiązkami
państwowego inspektora sanitarnego albo jego zastępcy lub wywoływać
podejrzenia o jego stronniczość lub interesowność.
4. Naruszenie zakazów, o których mowa w art. 4 ustawy wymienionej
w ust. 3, lub naruszenie zakazu, o którym mowa w ust. 3a lub 3b, przez
państwowego inspektora sanitarnego albo jego zastępcę stanowi podstawę do
odwołania go ze stanowiska.
5. Oświadczenie o stanie majątkowym, o którym mowa w art. 10 ustawy
wymienionej w ust. 3, składają odpowiednio:
1) państwowy powiatowy inspektor sanitarny i jego zastępca oraz państwowy
wojewódzki inspektor sanitarny i jego zastępca – wojewodzie;
2) państwowy graniczny inspektor sanitarny i jego zastępca – Głównemu
Inspektorowi Sanitarnemu.
Art. 13a. 1. Pracownik Państwowej Inspekcji Sanitarnej, o którym mowa
w art. 14 ust. 1, bez zgody właściwego państwowego inspektora sanitarnego, nie może:
1) prowadzić działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646, 1479, 1629, 1633
i 2212), a także zarządzać taką działalnością lub być przedstawicielem czy
pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności;
2) wykonywać dodatkowych zajęć zarobkowych.
2. Prowadzenie działalności gospodarczej, zarządzanie taką działalnością lub
bycie przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności
albo wykonywanie dodatkowych zajęć zarobkowych nie może pozostawać
w sprzeczności z obowiązkami pracownika lub wywoływać podejrzenia o jego
stronniczość lub interesowność.
art. 14.
więcej
czynności kontrolne przysługuje dodatek specjalny do wynagrodzenia.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, tryb
przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, a także jego wysokość, uwzględniając w szczególności, przy określaniu trybu przyznawania dodatku – zadania, które będą zaliczane do czynności kontrolnych.
art. 15.
więcej
podległej mu stacji sanitarno-epidemiologicznej.
1a. (uchylony)
1b. (uchylony)
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) kwalifikacje wymagane na poszczególne stanowiska pracy w stacji sanitarno-
-epidemiologicznej, uwzględniając kwalifikacje zawodowe, wykształcenie,
specjalizacje, szkolenia oraz wymagany staż pracy;
2) wzór legitymacji służbowej pracownika stacji sanitarno-epidemiologicznej.
3. Stacja sanitarno-epidemiologiczna jest jednostką budżetową będącą
podmiotem leczniczym finansowanym z budżetu państwa.
Art. 15a. 1. Stacje sanitarno-epidemiologiczne określone w wykazach,
o których mowa w ust. 2, wykonują badania laboratoryjne w zakresie nadzoru
sanitarnego, działając w zintegrowanym systemie badań laboratoryjnych
i pomiarów. Przez zintegrowany system badań laboratoryjnych i pomiarów
rozumie się jednolity sposób wykonywania badań laboratoryjnych i pomiarów.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
wykazy stacji sanitarno-epidemiologicznych wykonujących badania laboratoryjne
i pomiary ze wskazaniem obszaru, dla którego dana stacja wykonuje nieodpłatnie
badania laboratoryjne i pomiary, mając na względzie zapewnienie dostępności
badań laboratoryjnych i pomiarów przez stacje sanitarno-epidemiologiczne
wykonujące nadzór sanitarny.
3. Państwowy inspektor sanitarny kierujący stacją sanitarno-
-epidemiologiczną wykonującą badania laboratoryjne i pomiary w zintegrowanym
systemie badań laboratoryjnych i pomiarów nie może odmówić wykonania badań
na rzecz innej stacji sanitarno-epidemiologicznej działającej na tym samym
obszarze określonym w przepisach, o których mowa w ust. 2.
art. 16.
więcej
art. 17.
więcej
art. 18.
więcej
art. 19.
więcej
art. 20.
więcej
2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych może określić, w drodze rozporządzenia, tryb,
sposób i warunki wykonywania zadań przez Państwową Inspekcję Sanitarną:
1) na terenie urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw wewnętrznych
oraz jednostek organizacyjnych podległych temu ministrowi i przez niego
nadzorowanych,
2) na terenie podmiotów leczniczych tworzonych przez ministra właściwego do
spraw wewnętrznych,
3) w stosunku do pracowników jednostek, o których mowa w pkt 1, oraz
funkcjonariuszy Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej
i Służby Ochrony Państwa
– uwzględniając specyfikę terenów, w stosunku do których prowadzone są
działania, miejsce zatrudnienia lub pełnienia służby przez pracowników
i funkcjonariuszy jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu
do spraw wewnętrznych i przez niego nadzorowanych, a także zadań
wykonywanych przez Państwową Inspekcję Sanitarną i potrzebę zapewnienia
sprawnego działania tej Inspekcji.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Szefów
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu i Centralnego Biura
Antykorupcyjnego może określić, w drodze rozporządzenia, tryb, sposób i warunki
wykonywania zadań przez Państwową Inspekcję Sanitarną na terenie obiektów
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu i Centralnego Biura
Antykorupcyjnego oraz w stosunku do funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu i Centralnego Biura Antykorupcyjnego,
uwzględniając specyfikę obiektów, w stosunku do których wykonywane są
działania, miejsce pełnienia służby przez funkcjonariuszy tych służb, a także zadań
wykonywanych przez Państwową Inspekcję Sanitarną i potrzebę zapewnienia
sprawnego działania tej Inspekcji.
Art. 20a. (uchylony).
art. 21.
więcej
Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia zasady wykonywania zadań
przez państwowych inspektorów sanitarnych w odniesieniu do zakładów karnych,
aresztów śledczych oraz schronisk dla nieletnich i zakładów poprawczych,
podległych Ministrowi Sprawiedliwości.
art. 22.
więcej
Art. 22a. 1. W jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony
Narodowej lub przez niego nadzorowanych oraz w podmiotach, w tym spółkach,
utworzonych przez te jednostki, urzędzie obsługującym Ministra Obrony
Narodowej, podmiotach leczniczych utworzonych i nadzorowanych przez Ministra
Obrony Narodowej, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu
Wojskowego i rejonach zakwaterowania przejściowego jednostek wojskowych
oraz w stosunku do wojsk obcych przebywających na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej lub przemieszczających się przez to terytorium zadania Państwowej
Inspekcji Sanitarnej wykonuje Wojskowa Inspekcja Sanitarna finansowana z budżetu państwa.
2. Wojskowa Inspekcja Sanitarna wykonuje zadania Państwowej Inspekcji
Sanitarnej również poza terenem jednostek i podmiotów, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:
1) żołnierzy służby czynnej;
2) funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego;
3) żołnierzy wojsk obcych i ich personelu cywilnego przemieszczających się
przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywających na tym terytorium.
3. Wojskowa Inspekcja Sanitarna podlega Ministrowi Obrony Narodowej.
Art. 22b. 1. Organami Wojskowej Inspekcji Sanitarnej są:
1) Główny Inspektor Sanitarny Wojska Polskiego;
2) Szef Wojskowej Inspekcji Sanitarnej – Zastępca Głównego Inspektora
Sanitarnego Wojska Polskiego;
3) komendanci wojskowych ośrodków medycyny prewencyjnej i wojskowi
inspektorzy sanitarni wojskowych ośrodków medycyny prewencyjnej –
zgodnie z właściwością miejscową określoną w przepisach wydanych na
podstawie art. 22j.
2. Organy Wojskowej Inspekcji Sanitarnej wykonują zadania przy pomocy
wojskowych ośrodków medycyny prewencyjnej będących podmiotami
leczniczymi finansowanymi z budżetu państwa oraz jednostkami wojskowymi
w rozumieniu art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1541 i 2020).
3. Główny Inspektor Sanitarny Wojska Polskiego może upoważnić na piśmie
organy, o których mowa w ust. 1 pkt 3, do wykonywania zadań tej Inspekcji poza
właściwością miejscową określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 22j.
Art. 22c. 1. Osoby pełniące funkcje organów, o których mowa w art. 22b
ust. 1, są wyznaczane na stanowiska służbowe i zwalniane z nich w trybie i na
zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 330, 730 i 1726).
2. Stanowisko Głównego Inspektora Sanitarnego Wojska Polskiego może
zajmować osoba spełniająca wymagania przewidziane dla żołnierzy zawodowych
oraz określone w art. 8 ust. 6 a także uzyskała dodatkowe kwalifikacje, o których
mowa w ust. 3 pkt 2, i posiada wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości
Wojskowej Inspekcji Sanitarnej.
3. Stanowiska, o których mowa w art. 22b ust. 1 pkt 2 i 3, mogą zajmować
osoby:
1) spełniające wymagania:
a) przewidziane dla żołnierzy zawodowych,
b) określone w art. 13 ust. 1 pkt 2 i 4;
2) będące lekarzami lub posiadające tytuł zawodowy magistra lub równorzędny,
które uzyskały dodatkowe kwalifikacje mające zastosowanie w realizacji
zadań Wojskowej Inspekcji Sanitarnej, określone w przepisach wydanych na
podstawie art. 22j.
Art. 22d. 1. W zakresie działania Wojskowej Inspekcji Sanitarnej zadania na
zasadach i w trybie przewidzianych dla:
1) Głównego Inspektora Sanitarnego – wykonuje Główny Inspektor Sanitarny
Wojska Polskiego oraz Szef Wojskowej Inspekcji Sanitarnej – Zastępca
Głównego Inspektora Sanitarnego Wojska Polskiego;
2) państwowych inspektorów sanitarnych – wykonują komendanci wojskowych
ośrodków medycyny prewencyjnej w zakresie określonym w ust. 2 oraz
wojskowi inspektorzy sanitarni wojskowych ośrodków medycyny
prewencyjnej.
2. Komendant wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej jest organem
właściwym w pierwszej instancji w sprawach:
1) higieny radiacyjnej;
2) zapobiegawczego nadzoru sanitarnego w zakresie uzgadniania dokumentacji
projektowej dla budowy oraz zmiany sposobu użytkowania obiektów
budowlanych na terenie jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi
Obrony Narodowej oraz w rejonach zakwaterowania przejściowego jednostek
wojskowych.
3. Główny Inspektor Sanitarny Wojska Polskiego jest organem wyższego
stopnia w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego
w stosunku do komendantów wojskowych ośrodków medycyny prewencyjnej oraz
wojskowych inspektorów sanitarnych wojskowych ośrodków medycyny
prewencyjnej w sprawach określonych w art. 22a ust. 1 i 2, a także w stosunku do
Szefa Wojskowej Inspekcji Sanitarnej – Zastępcy Głównego Inspektora
Sanitarnego Wojska Polskiego w zakresie spraw rozpatrywanych w pierwszej instancji.
Art. 22e. Główny Inspektor Sanitarny Wojska Polskiego przedstawia
corocznie, w drugim kwartale, Ministrowi Obrony Narodowej analizę i ocenę stanu
sanitarnohigienicznego oraz sytuacji epidemiologicznej w jednostkach
i podmiotach, o których mowa w art. 22a ust. 1, za rok ubiegły.
Art. 22f. Zadania Wojskowej Inspekcji Sanitarnej realizują:
1) Główny Inspektor Sanitarny Wojska Polskiego oraz Szef Wojskowej
Inspekcji Sanitarnej – Zastępca Głównego Inspektora Sanitarnego Wojska
Polskiego – w komórce organizacyjnej urzędu obsługującego Ministra Obrony Narodowej właściwej do spraw zdrowia;
2) komendanci wojskowych ośrodków medycyny prewencyjnej oraz wojskowi
inspektorzy sanitarni wojskowych ośrodków medycyny prewencyjnej –
w strukturze jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej.
Art. 22g. Organy, o których mowa w art. 22b ust. 1, korzystają z ochrony
prawnej przewidzianej dla państwowych inspektorów sanitarnych.
Art. 22h. Organy, o których mowa w art. 22b ust. 1, w związku
z wykonywaniem zadań, mają prawo do:
1) wstępu o każdej porze do obiektów:
a) jednostek i podmiotów określonych w art. 22a ust. 1 oraz do środków
transportu, uzbrojenia i sprzętu wojskowego znajdujących się
w dyspozycji tych jednostek i podmiotów, a także na okręty Marynarki
Wojennej, w tym do pomieszczeń i urządzeń wchodzących w ich skład,
b) zajmowanych przez żołnierzy wojsk obcych i ich personel cywilny
przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz
przemieszczających się przez to terytorium,
c) będących w trakcie budowy prowadzonej na terenie jednostek
i podmiotów określonych w art. 22a ust. 1;
2) żądania pisemnych lub ustnych informacji oraz wzywania i przesłuchiwania osób;
3) żądania okazania dokumentów i udostępniania wszelkich danych
niezbędnych w dochodzeniu epidemiologicznym lub do ustalenia wykroczeń
związanych ze stanem higienicznym;
4) pobierania nieodpłatnie próbek do badań;
5) nakazania, w drodze decyzji, usunięcia w określonym terminie stwierdzonych
uchybień higienicznych i zdrowotnych;
6) wydania niezbędnych ze względu na ochronę zdrowia i życia ludzkiego
decyzji o unieruchomieniu lub wyłączeniu z eksploatacji obiektu, okrętu
Marynarki Wojennej, zakładu pracy, jego części (stanowiska pracy lub
urządzenia), środka transportu, uzbrojenia i sprzętu wojskowego, wycofaniu
z obrotu środka spożywczego, przedmiotu użytku lub innego wyrobu
mogącego mieć wpływ na zdrowie ludzi albo o podjęciu lub zaprzestaniu innych działań, jeżeli naruszenie wymagań higienicznych i zdrowotnych spowodowało bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia na terenie obiektów
jednostek i podmiotów określonych w art. 22a ust. 1 lub obiektów
określonych w pkt 1 lit. b, lub w stosunku do osób, o których mowa w art. 22a
ust. 2, przy czym decyzje w tych sprawach podlegają natychmiastowemu wykonaniu;
7) stosowania środków, o których mowa w art. 29.
Art. 22i. Organy, o których mowa w art. 22b ust. 1, podczas realizacji zadań
posługują się legitymacją służbową wojskowego inspektora sanitarnego wydawaną
przez Głównego Inspektora Sanitarnego Wojska Polskiego na czas pełnienia funkcji.
Art. 22j. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) siedziby i właściwość miejscową organów, o których mowa w art. 22b
ust. 1 pkt 3, oraz tryb wykonywania zadań przez Wojskową Inspekcję Sanitarną,
2) wzór legitymacji służbowej organów, o których mowa w art. 22b ust. 1,
3) wykaz dodatkowych kwalifikacji mających zastosowanie w realizacji zadań
Wojskowej Inspekcji Sanitarnej
– uwzględniając rodzaj i charakter wykonywanych zadań, specyfikę zadań
Wojskowej Inspekcji Sanitarnej, w tym zadań realizowanych poza granicami kraju,
sprawność funkcjonowania Wojskowej Inspekcji Sanitarnej oraz potrzebę
zapewnienia identyfikacji jej organów.
art. 23.
więcej
zgodności budowanych obiektów z wymaganiami higienicznymi i zdrowotnymi,
określonymi w obowiązujących przepisach.
2. Stwierdzone w toku kontroli nieprawidłowości są wpisywane do dziennika
budowy, z wyznaczeniem terminu ich usunięcia.
art. 24.
więcej
art. 25.
więcej
w związku z wykonywaną kontrolą ma prawo:
1) wstępu na terenie miast i wsi do:
a) zakładów pracy oraz wszystkich pomieszczeń i urządzeń wchodzących w ich skład,
b) obiektów użyteczności publicznej, obiektów handlowych, ogrodów
działkowych i nieruchomości oraz wszystkich pomieszczeń wchodzących w ich skład,
c) środków transportu i obiektów z nimi związanych, w tym również na
statki morskie, żeglugi śródlądowej i powietrzne,
d) obiektów będących w trakcie budowy;
2) żądania pisemnych lub ustnych informacji oraz wzywania i przesłuchiwania osób;
3) żądania okazania dokumentów i udostępniania wszelkich danych;
4) pobierania próbek do badań laboratoryjnych.
2. (uchylony)
art. 26.
więcej
ma prawo wstępu do mieszkań w razie podejrzenia lub stwierdzenia choroby
zakaźnej, zagrożenia zdrowia czynnikami środowiskowymi, a także jeżeli w
mieszkaniu jest lub ma być prowadzona działalność produkcyjna lub usługowa.
2. Wstęp do mieszkań osób korzystających z immunitetów dyplomatycznych
na mocy ustaw, umów bądź zwyczajów międzynarodowych jest dozwolony jedynie
w porozumieniu z właściwym przedstawicielem dyplomatycznym.
art. 27.
więcej
i zdrowotnych, państwowy inspektor sanitarny nakazuje, w drodze decyzji,
usunięcie w ustalonym terminie stwierdzonych uchybień.
2. Jeżeli naruszenie wymagań, o których mowa w ust. 1, spowodowało
bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, państwowy inspektor sanitarny
nakazuje unieruchomienie zakładu pracy lub jego części (stanowiska pracy,
maszyny lub innego urządzenia), zamknięcie obiektu użyteczności publicznej,
wyłączenie z eksploatacji środka transportu, wycofanie z obrotu środka
spożywczego, materiału i wyrobu przeznaczonego do kontaktu z żywnością, produktu kosmetycznego lub innego wyrobu mogącego mieć wpływ na zdrowie ludzi albo podjęcie lub zaprzestanie innych działań; decyzje w tych sprawach
podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
3. Z powodów i w trybie określonych w ust. 2 państwowy inspektor sanitarny
nakazuje likwidację hodowli lub chowu zwierząt.
4. (uchylony)
Art. 27a. 1. W razie stwierdzenia niezgodności detergentu z przepisami
rozporządzenia (WE) nr 648/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
31 marca 2004 r. w sprawie detergentów, państwowy inspektor sanitarny nakazuje,
w drodze decyzji, wstrzymać obrót do czasu usunięcia niezgodności. Decyzja
podlega natychmiastowemu wykonaniu.
2. Jeżeli niezgodność, o której mowa w ust. 1, nie może być usunięta
państwowy inspektor sanitarny nakazuje, w drodze decyzji, wycofanie detergentu
z obrotu i stosowania.
3. Z wnioskiem o wydanie decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, może
wystąpić także wojewódzki inspektor ochrony środowiska.
Art. 27b. 1. W przypadku stwierdzenia, że do obrotu zostały wprowadzone
substancje chemiczne, ich mieszaniny lub wyroby wbrew ograniczeniom
określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia
25 lutego 2011 r. o substancjach chemicznych i ich mieszaninach lub przepisach
załącznika XVII do rozporządzenia nr 1907/2006 albo wbrew warunkom
określonym w tych przepisach, właściwy państwowy inspektor sanitarny nakazuje,
w drodze decyzji, wstrzymanie produkcji lub wprowadzania do obrotu tej
substancji, mieszaniny lub wyrobu albo, o ile to konieczne, wycofanie tej
substancji, mieszaniny lub wyrobu z rynku i niezwłocznie powiadamia Prezesa
Biura do spraw Substancji Chemicznych.
2. W przypadku stwierdzenia, że jest produkowana lub została wprowadzona
do obrotu substancja chemiczna w jej postaci własnej, jako składnik mieszaniny lub
w wyrobie bez jej zarejestrowania, jeżeli jest to wymagane, zgodnie
z odpowiednimi przepisami tytułu II i III rozporządzenia nr 1907/2006 oraz wbrew
terminom określonym w art. 21 tego rozporządzenia, właściwy państwowy
inspektor sanitarny nakazuje, w drodze decyzji, wstrzymanie produkcji lub wprowadzania do obrotu tej substancji chemicznej, jej mieszaniny lub wyrobu albo, o ile to konieczne, wycofanie tej substancji chemicznej, jej mieszaniny lub wyrobu z rynku i niezwłocznie powiadamia Prezesa Biura do spraw Substancji Chemicznych.
3. Przepisy ust. 2 stosuje się także w przypadku nieprzedłożenia Europejskiej
Agencji Chemikaliów informacji na temat zmian rocznej lub całkowitej ilości
produkcji lub importu, skutkujących zmianą zakresu wielkości obrotu, o których
mowa w art. 22 ust. 1 lit. c oraz w art. 12 ust. 2 rozporządzenia nr 1907/2006.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
warunki, tryb i sposób wycofania substancji chemicznej, jej mieszaniny lub
wyrobu, o których mowa w ust. 1–3, z obrotu oraz warunki i sposób ich
przechowywania, mając na względzie zapewnienie właściwego poziomu ochrony
zdrowia i środowiska.
5. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że zachodzą okoliczności
określone w ust. 1 i 2, właściwy państwowy inspektor sanitarny pobiera próbki
substancji chemicznych, ich mieszanin oraz wyrobów.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb pobierania i badania próbek substancji chemicznych, ich mieszanin oraz wyrobów,
2) wzór protokołu pobrania próbki,
3) sposób zabezpieczenia próbek,
4) wzór sprawozdania z badań,
5) sposób postępowania z pozostałościami po tych próbkach
– mając na względzie zapewnienie wysokiej jakości badań i bezpieczeństwo osób
prowadzących badania.
Art. 27c. 1. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że produkt stwarza
zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, właściwy państwowy inspektor sanitarny
wstrzymuje, w drodze decyzji, jego wytwarzanie lub wprowadzanie do obrotu lub
nakazuje wycofanie produktu z obrotu na czas niezbędny do przeprowadzenia
oceny i badań jego bezpieczeństwa, nie dłuższy jednak niż 18 miesięcy.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do produktów, których wytwarzanie
i wprowadzanie do obrotu jest regulowane w przepisach odrębnych, z wyłączeniem
przepisów o ogólnym bezpieczeństwie produktów.
3. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, właściwy
państwowy inspektor sanitarny:
1) zatrzymuje produkt;
2) nakazuje zaprzestania prowadzenia działalności w pomieszczeniach lub
obiektach służących wytwarzaniu lub wprowadzaniu produktu do obrotu na
czas niezbędny do usunięcia zagrożenia, nie dłuższy niż 3 miesiące.
4. Koszty niezbędne do przeprowadzenia oceny i badań, o których mowa
w ust. 1, ponosi strona postępowania.
5. W przypadku stwierdzenia, że produkt nie stwarza zagrożenia zdrowia lub
życia ludzi, koszty poniesione na podstawie ust. 4 są zwracane stronie
postępowania.
6. W przypadku stwierdzenia, że produkt stwarza zagrożenie życia lub
zdrowia ludzi, właściwy państwowy inspektor sanitarny zakazuje, w drodze
decyzji, wytwarzania produktu lub wprowadzania produktu do obrotu, a także
nakazuje wycofanie produktu z obrotu oraz jego zniszczenie na koszt strony postępowania.
7. Egzekucja należności pieniężnych, o których mowa w ust. 4, następuje
w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
art. 28.
więcej
zgłoszenia sprzeciwu przeciwko uruchomieniu wybudowanego lub
przebudowanego zakładu pracy lub innego obiektu budowlanego, wprowadzeniu
nowych technologii lub zmian w technologii, dopuszczeniu do obrotu materiałów
stosowanych w budownictwie lub innych wyrobów mogących mieć wpływ na
zdrowie ludzi – jeżeli w toku wykonywanych czynności stwierdzi, że z powodu
nieuwzględnienia wymagań higienicznych i zdrowotnych określonych
w obowiązujących przepisach mogłoby nastąpić zagrożenie życia lub zdrowia ludzi.
2. Zgłoszenie sprzeciwu wstrzymuje dalsze działania w sprawach, o których
mowa w ust. 1, do czasu wydania decyzji przez państwowego inspektora
sanitarnego wyższego stopnia.
art. 29.
więcej
sanitarni są uprawnieni do zabezpieczenia pomieszczeń, środków transportu, maszyn i innych urządzeń, środków spożywczych, materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, produktów kosmetycznych,
detergentów, substancji chemicznych, ich mieszanin oraz wyrobów w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 25 lutego 2011 r. o substancjach chemicznych i ich
mieszaninach, a także innych wyrobów mogących mieć wpływ na zdrowie ludzi.
Do postępowania zabezpieczającego stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 czerwca
1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1314,
1356, 1499, 1629, 2192 i 2193), jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej.
Art. 29a. Uzyskane przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej w trakcie
kontroli informacje, dokumenty i inne dane zawierające tajemnicę prawnie
chronioną kontrolowanego nie mogą być przekazywane innym organom ani
ujawniane, jeżeli nie jest to konieczne ze względu na ochronę życia lub zdrowia
człowieka, z wyłączeniem żądania sądu lub prokuratora w związku z toczącym się postępowaniem.
art. 30.
więcej
kontrolowanej jednostki, mogących mieć wpływ na stan zdrowia lub życie ludzi,
państwowy inspektor sanitarny, niezależnie od przysługujących mu środków, o których mowa w art. 27–28, zawiadamia o stwierdzonych uchybieniach kierownictwo
kontrolowanej jednostki lub jednostkę albo organ powołany do sprawowania
nadzoru nad tą jednostką.
2. (uchylony)
3. Jednostka organizacyjna lub organ, do którego skierowano zawiadomienie,
jest obowiązany w terminie 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym
mowa w ust. 1, powiadomić o podjętych i wykonanych czynnościach właściwego
państwowego inspektora sanitarnego.
4. W razie stwierdzenia uchybień, o których mowa w ust. 1, w stosunku do
podmiotów wykonujących działalność leczniczą w rozumieniu przepisów
o działalności leczniczej, państwowy inspektor sanitarny jest obowiązany
powiadomić o stwierdzonych uchybieniach właściwy organ rejestrowy. Przepis
ust. 3 stosuje się odpowiednio.
art. 31.
więcej
kontrolnych są wpisywane przez upoważnionych pracowników właściwego państwowego inspektora sanitarnego do książki kontroli prowadzonej na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
2. (uchylony)
Art. 31a. 1. Główny Inspektor Sanitarny może podejmować czynności
należące do zakresu działania państwowego inspektora sanitarnego, jeżeli
przemawiają za tym względy bezpieczeństwa sanitarnego. W tych przypadkach
Główny Inspektor Sanitarny staje się organem pierwszej instancji.
2. Państwowy wojewódzki inspektor sanitarny może podejmować czynności
należące do zakresu działania państwowego powiatowego inspektora sanitarnego,
jeżeli jest to wskazane ze względu na szczególną wagę lub zawiłość sprawy. W tych
przypadkach państwowy inspektor sanitarny wyższego stopnia staje się organem
pierwszej instancji.
Art. 31b. Państwowy wojewódzki inspektor sanitarny może wydawać
państwowym powiatowym inspektorom sanitarnym, mającym siedzibę na obszarze
jego działania, polecenia realizacji dodatkowych zadań lub podjęcia określonych
czynności, w przypadku gdy właściwy do ich realizacji państwowy powiatowy
inspektor sanitarny, ze względu na brak zasobów, nie może ich wykonać.
O wydaniu polecenia państwowy wojewódzki inspektor sanitarny zawiadamia
Głównego Inspektora Sanitarnego i wojewodę.
art. 32.
więcej
art. 33.
więcej
art. 34.
więcej
kwalifikacje nadać, z zastrzeżeniem ust. 2, w określonym zakresie oraz cofnąć
uprawnienie rzeczoznawcy do spraw sanitarnohigienicznych do uzgadniania w
imieniu państwowego inspektora sanitarnego dokumentacji projektowej pod
względem wymagań higienicznych i zdrowotnych.
2. (uchylony)
3. Główny Inspektor Sanitarny powołuje w drodze zarządzenia Komisję
Kwalifikacyjną do spraw oceny kwalifikacji kandydata na rzeczoznawcę do spraw
sanitarnohigienicznych oraz prowadzi listę rzeczoznawców.
4. Za przyznanie uprawnienia rzeczoznawcy pobierana jest opłata.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
kwalifikacje rzeczoznawców, warunki, zakres i tryb przyznawania i cofania
uprawnień rzeczoznawcy do spraw sanitarnohigienicznych, wysokość opłat
ponoszonych w związku z przyznaniem uprawnienia rzeczoznawcy, warunki i tryb
działania oraz wynagradzania Komisji Kwalifikacyjnej, a także warunki i tryb
uzgadniania przez rzeczoznawców dokumentacji projektowej, uwzględniając
w szczególności:
1) przy określaniu kwalifikacji – wykształcenie, praktykę zawodową oraz
egzamin kwalifikacyjny;
2) przy określeniu warunków, zakresu i trybu przyznawania i cofania uprawnień
rzeczoznawcy – wykaz dokumentów niezbędnych do wszczęcia
postępowania, zakres uprawnień rzeczoznawców oraz ich obowiązki.
art. 35.
więcej
może upoważnić odpowiednio pracowników podległej mu stacji sanitarno-
-epidemiologicznych lub pracowników Głównego Inspektoratu Sanitarnego do
wykonywania w jego imieniu określonych czynności kontrolnych i wydawania
decyzji na zasadach i w trybie określonych przez ministra właściwego do spraw
zdrowia w drodze rozporządzenia. Rozporządzenie w szczególności ustali zakres
uprawnień oraz rodzaj czynności kontrolnych, do wykonywania których został
dany pracownik upoważniony.
2. Osoby dokonujące czynności kontrolnych podlegają przy wykonywaniu
swoich zadań szczególnej ochronie prawnej, przewidzianej w odrębnych
przepisach dla funkcjonariuszy publicznych.
art. 36.
więcej
organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej w związku ze sprawowaniem bieżącego
i zapobiegawczego nadzoru sanitarnego pobiera się opłaty w wysokości kosztów
ich wykonania, z zastrzeżeniem ust. 2. Opłaty ponosi osoba lub jednostka
organizacyjna obowiązana do przestrzegania wymagań higienicznych
i zdrowotnych.
2. Za badania laboratoryjne i inne czynności wykonywane w związku ze
sprawowaniem bieżącego nadzoru sanitarnego przez organy Państwowej Inspekcji
Sanitarnej nie pobiera się opłat od osób oraz jednostek organizacyjnych obowiązanych do przestrzegania wymagań higienicznych i zdrowotnych, jeżeli w wyniku badań nie stwierdzono naruszenia tych wymagań.
2a. Za czynności związane ze sprawdzeniem danych podanych we wniosku
o wydanie zezwolenia na prowadzenie zakładu inżynierii genetycznej, wniosku
o wydanie zgody na zamknięte użycie mikroorganizmów genetycznie
zmodyfikowanych i wniosku o wydanie zgody na zamknięte użycie organizmów
genetycznie zmodyfikowanych w zakresie warunków dotyczących higieny pracy,
przeprowadzane na podstawie ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r.
o mikroorganizmach i organizmach genetycznie zmodyfikowanych, pobiera się
opłaty w wysokości określonej w ust. 1, nawet jeżeli czynności związane ze
sprawdzaniem tych danych nie wykazały naruszenia wymagań higienicznych i zdrowotnych.
3. Za badania laboratoryjne i inne czynności związane z wydaniem oceny
o produktach kosmetycznych przywożonych z zagranicy w celu wprowadzenia do
obrotu lub produkcji, wykonywane w ramach bieżącego nadzoru sanitarnego,
pobiera się od osób oraz jednostek organizacyjnych, na rzecz których są one
przywożone, opłaty w wysokości określonej w ust. 1, nawet jeżeli badania
związane z wydaniem oceny nie wykazały naruszenia wymagań higienicznych i zdrowotnych.
3a. Opłaty za badania laboratoryjne i inne czynności, o których mowa
w ust. 1, związane z czynnościami wykonywanymi w ramach urzędowych kontroli
żywności oraz materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością
określają przepisy o bezpieczeństwie żywności i żywienia.
3b. Niezależnie od opłat, o których mowa w ust. 1–3a, stacje sanitarno-
-epidemiologiczne mogą pozyskiwać środki finansowe z tytułu sprzedaży usług
zleconych, w szczególności w zakresie:
1) badań laboratoryjnych, badań i pomiarów środowiskowych i innych
czynności dotyczących oceny jakości zdrowotnej i bezpieczeństwa zdrowotnego;
2) prowadzenia szkoleń i egzaminów oraz wykonywania ocen zdrowotnych.
3c. Środki pochodzące z wykonywanych przez stacje sanitarno-
-epidemiologiczne usług, o których mowa w ust. 3b, stanowią dochody budżetu państwa.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
sposób ustalania wysokości opłat za badania laboratoryjne i inne czynności,
o których mowa w ust. 1–3, z uwzględnieniem kosztów ich wykonania.
5. (uchylony)
6. (uchylony)
Art. 36a. Państwowa Inspekcja Sanitarna jest uprawniona do nieodpłatnego
korzystania z danych zgromadzonych:
1) w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej
(REGON) prowadzonym przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego;
2) przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych na koncie płatnika składek, o którym
mowa w art. 45 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1778, z późn. zm.).
art. 37.
więcej
stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
2. Do kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy stosuje się przepisy
rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
Art. 37a. 1. Jeżeli państwowy powiatowy inspektor sanitarny przejmuje
zadania jednego lub kilku państwowych powiatowych inspektorów sanitarnych,
zgodnie z art. 10 ust. 1a, zachowują ważność decyzje i postanowienia wydane
przez państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, którego zadania są przejmowane.
2. Postępowania wszczęte i niezakończone przez państwowego powiatowego
inspektora sanitarnego, którego zadania są przejmowane, są prowadzone dalej
przez państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, który przejął zadania
tego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego.
Art. 37b. Kto wbrew decyzji właściwego państwowego inspektora
sanitarnego produkuje, wprowadza do obrotu lub nie wycofuje z rynku substancji
chemicznej, jej mieszaniny lub wyrobu,
podlega karze grzywny, karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia
wolności do lat 2.
art. 38.
więcej
Inspekcji Sanitarnej,
podlega karze aresztu do 30 dni, karze ograniczenia wolności albo karze grzywny.
2. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w ust. 1, następuje
w trybie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania
w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2018 r. poz. 475, 1039, 1387, 1467, 1481 i 2077).
Art. 38a. (pominięty).
art. 39.
więcej
1) w art. 22: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej są uprawnione do przeprowadzania doraźnych kontroli w zakresie oraz jednostkach organizacyjnych i miejscach, określonych w ust. 3, a także do wydawania, w wypadkach nie cierpiących zwłoki, decyzji niezbędnych do usunięcia zagrożenia sanitarno-epidemicznego, powiadamiając o tym niezwłocznie organy wymienione w ust. 3.”,
b) w ust. 5 wyrazy: „o której mowa w ust. 4” skreśla się.
2) w art. 34 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrami: Zdrowia i Opieki Społecznej, Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Handlu Wewnętrznego i Usług oraz Handlu Zagranicznego określa zasady wykonywania nadzoru sanitarnego przez Wojskową Inspekcję Sanitarną nad zakładami zaopatrującymi wojsko w środki spożywcze.”,
3) użyte w ustawie określenia: „Minister Rolnictwa” oraz „Minister Handlu Wewnętrznego” zastępuje się odpowiednio określeniami: „Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej” oraz „Minister Handlu Wewnętrznego i Usług”, użytymi w odpowiednich przypadkach.
art. 40.
więcej
Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. poz. 160 oraz z 1975 r. poz. 91).
2. (pominięty)
art. 41.
więcej
przepis art. 13 ust. 1 pkt 3 wchodzi w życie z dniem 1 września 1997 r.
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców