Art. 130. 1. Służby żeglugi powietrznej są zapewniane odpłatnie (opłaty
nawigacyjne).
1a. Opłaty nawigacyjne obejmują opłaty trasowe oraz opłaty terminalowe,
a stawki tych opłat są ustalane dla stref pobierania tych opłat.
1b. Konsultacje w zakresie opłat nawigacyjnych i ich stawek
z przedstawicielami użytkowników przestrzeni powietrznej są prowadzone przez
Prezesa Urzędu przy współpracy wyznaczonych instytucji zapewniających służby
żeglugi powietrznej, zgodnie z przepisami rozporządzenia nr 391/2013/UE,
a w odniesieniu do opłat trasowych także przepisami międzynarodowymi.
1c. W celu przeprowadzenia konsultacji, o których mowa w ust. 1b, instytucja
zapewniająca służby żeglugi powietrznej przekazuje Prezesowi Urzędu informacje,
o których mowa w art. 9 rozporządzenia nr 391/2013/UE, w zakresie dotyczącym
działalności tej instytucji. Prezes Urzędu może zażądać od instytucji przedstawienia
dodatkowych informacji dotyczących opłat trasowych, w szczególności wynikających
z ustaleń wcześniej prowadzonych konsultacji z przedstawicielami użytkowników
przestrzeni powietrznej.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. Instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej mają prawo odmówić
świadczenia usług użytkownikowi przestrzeni powietrznej, który narusza terminy
i warunki płatności określone przez EUROCONTROL lub przez te instytucje.
6. Nie pobiera się opłat nawigacyjnych za loty:
1) wykonywane zgodnie z przepisami dla lotów z widocznością (VFR – Visual
Flight Rules);
2) mieszane – w których część lotu wykonywana jest zgodnie z przepisami dla
lotów z widocznością (VFR), a pozostała część lotu wykonywana jest zgodnie
z przepisami dla lotów według wskazań przyrządów (IFR – Instrument Flight
Rules) – za część lotu wykonywaną w polskiej przestrzeni powietrznej wyłącznie
zgodnie z przepisami VFR;
3) wykonywane przez statki powietrzne o maksymalnej masie startowej (MTOM)
poniżej 2 ton;
4) wykonywane wyłącznie w celu przewozu, w oficjalnej misji, panującego
monarchy i jego najbliższej rodziny, głów państw, szefów rządu oraz ministrów;
we wszystkich tych przypadkach cel lotu musi być potwierdzony odpowiednim
oznaczeniem statusu lotu lub uwagą w planie lotu;
5) poszukiwawczo-ratownicze, autoryzowane przez właściwy organ koordynacji
systemu poszukiwania i ratownictwa;
6) wojskowe wykonywane przez polskie wojskowe statki powietrzne oraz
wojskowe statki powietrzne państw, w których loty polskich wojskowych
statków powietrznych nie są obciążane opłatami nawigacyjnymi;
7) wykonywane w celach wojskowych i zwolnione z opłat na mocy umów
międzynarodowych ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską w drodze
ustawowej, inne niż określone w pkt 1–6;
7a) wojskowe wykonywane przez wojskowe statki powietrzne w ramach programów
wielonarodowych Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO),
w których Rzeczpospolita Polska jest stroną, inne niż określone w pkt 1–7;
8) kontrolno-pomiarowe wykonywane przez instytucję zapewniającą służby ruchu
lotniczego.
7. Udziela się dotacji celowej z budżetu państwa na sfinansowanie instytucjom
zapewniającym służby żeglugi powietrznej kosztów związanych z zapewnieniem
służb w przypadku lotów, o których mowa w ust. 6 pkt 1–7a. Koszty te są finansowane z części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy do
spraw transportu.
7a. Dotacji, o której mowa w ust. 7, udziela się na wniosek instytucji
zapewniającej służby żeglugi powietrznej złożony do ministra właściwego do spraw
transportu, w terminie do końca miesiąca następującego po zakończeniu kwartału,
którego wniosek dotyczy, pod rygorem utraty prawa do uzyskania dotacji za ten
kwartał.
8. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych, mając na uwadze przepisy Unii
Europejskiej w zakresie opłat nawigacyjnych, określi, w drodze rozporządzenia,
sposób i tryb rozliczania i dokumentowania kosztów, o których mowa w ust. 7.
9. (uchylony)
10. Wysokość stawek opłat nawigacyjnych jest ogłaszana w Dzienniku
Urzędowym Urzędu Lotnictwa Cywilnego oraz zamieszczana w Zintegrowanym
Pakiecie Informacji Lotniczych, o którym mowa w art. 121 ust. 3.
11. (uchylony)
12. W kosztach związanych z zapewnieniem służb żeglugi powietrznej
stanowiących podstawę ustalania opłat nawigacyjnych nie mogą być uwzględniane
kary pieniężne, o których mowa w ustawie.

Art. 130a. (uchylony).

Art. 130b. 1. Stawki opłat trasowych są ustalane i zatwierdzane zgodnie
z przepisami prawa Unii Europejskiej z zakresu Jednolitej Europejskiej Przestrzeni
Powietrznej, umowami międzynarodowymi oraz przepisami międzynarodowymi.
2. Instytucja zapewniająca służby żeglugi powietrznej wykorzystująca część
przychodów pochodzących z opłat trasowych na sfinansowanie projektów, o których
mowa w art. 6 ust. 3 rozporządzenia nr 391/2013/UE, jest obowiązana
ewidencjonować przychody oraz koszty związane z finansowaniem tych projektów.
3. Ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Urzędu Lotnictwa Cywilnego podlega
zatwierdzona zgodnie z przepisami międzynarodowymi wysokość odsetek
za niezapłacone w terminie należności z tytułu opłat trasowych.

Art. 130c. 1. Strefa pobierania opłat terminalowych objętych przepisami prawa
Unii Europejskiej z zakresu Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej jest
ustalana z uwzględnieniem warunków i kryteriów określonych w tych przepisach oraz
kryteriów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 130g.
2. Strefa, o której mowa w ust. 1, podlega zatwierdzeniu, na wniosek instytucji
zapewniającej służby ruchu lotniczego, której koszty mają najwyższy udział
w kosztach stanowiących podstawę do obliczania stawki opłaty terminalowej dla tej
strefy.
3. Minister właściwy do spraw transportu, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu,
zatwierdza, w drodze decyzji administracyjnej, strefę, o której mowa w ust. 1, jeżeli
jest ona ustalona zgodnie z przepisami prawa i instytucja zapewniająca służby ruchu
lotniczego, o której mowa w ust. 2, została wyznaczona w odniesieniu do przestrzeni
powietrznej lotnisk objętych daną strefą pobierania opłat terminalowych.
4. Przed złożeniem wniosku, o którym mowa w ust. 2, instytucja zapewniająca
służby ruchu lotniczego przeprowadza konsultacje w sprawie strefy, o której mowa
w ust. 1, z przedstawicielami użytkowników przestrzeni powietrznej w rozumieniu
przepisów, o których mowa w art. 2 pkt 2 rozporządzenia nr 391/2013/UE.
5. Z konsultacji, o których mowa w ust. 4, instytucja zapewniająca służby ruchu
lotniczego, o której mowa w ust. 2, sporządza sprawozdanie uwzględniające
w szczególności opinie i uwagi przedstawicieli użytkowników przestrzeni
powietrznej, w rozumieniu art. 2 pkt 2 rozporządzenia nr 391/2013/UE, oraz
stanowisko do tych uwag.
6. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, instytucja zapewniająca służby ruchu
lotniczego dołącza uzasadnienie potwierdzające spełnianie przez proponowaną strefę
warunków i kryteriów, o których mowa w ust. 1, informację na temat konsultacji,
o których mowa w ust. 4, w tym sprawozdanie, o którym mowa w ust. 5.
7. Strefa, o której mowa w ust. 1, jest zatwierdzana na okres, który pokrywa się
z okresem odniesienia, o którym mowa w art. 8 rozporządzenia nr 390/2013/UE.
8. W przypadku gdy w ramach proponowanej strefy pobierania opłat
terminalowych służby ruchu lotniczego są zapewniane przez więcej niż jedną
instytucję, koszty zapewniania służb przez wszystkie instytucje są uwzględniane
w podstawie kosztowej opłaty terminalowej dla tej strefy. Stronami postępowania
w sprawie zatwierdzenia strefy są wyznaczone instytucje zapewniające służby ruchu
lotniczego w tej strefie. Instytucje te realizują wspólnie obowiązki, o których mowa
w ust. 4 i 5.
9. Zmiana strefy, o której mowa w ust. 1, w trakcie okresu odniesienia, o którym
mowa w art. 8 rozporządzenia nr 390/2013/UE, w tym w trakcie roku
kalendarzowego, może zostać dokonana w przypadku znaczącej zmiany natężenia
ruchu lotniczego lub konieczności zapewnienia służb ruchu lotniczego na nowo powstających lotniskach, z uwzględnieniem przepisów art. 5 ust. 5 rozporządzenia
nr 391/2013/UE. Przepisy ust. 1–8 stosuje się.
10. Minister właściwy do spraw transportu przekazuje Prezesowi Urzędu kopię
decyzji w sprawie strefy pobierania opłat terminalowych.

Art. 130d. 1. Stawki opłat terminalowych objętych przepisami prawa Unii
Europejskiej z zakresu Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej są ustalane
zgodnie z tymi przepisami.
2. Stawki, o których mowa w ust. 1, podlegają zatwierdzeniu na wniosek
instytucji zapewniającej służby ruchu lotniczego, której koszty mają najwyższy udział
w kosztach stanowiących podstawę do obliczania tych stawek, przez Prezesa Urzędu,
w drodze decyzji administracyjnej, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do
spraw transportu.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, instytucja zapewniająca służby ruchu
lotniczego dołącza informacje, o których mowa w art. 9 ust. 2 rozporządzenia
nr 391/2013/UE, sporządzone zgodnie z tabelami sprawozdawczymi i przepisami
szczególnymi określonymi w załącznikach II, VI i VII do rozporządzenia
nr 391/2013/UE.
4. Jeżeli zgodnie z art. 3 rozporządzenia nr 391/2013/UE oraz art. 130h ustalono,
że terminalowe służby żeglugi powietrznej funkcjonują w warunkach rynkowych, do
wniosku, o którym mowa w ust. 2, instytucja zapewniająca służby ruchu lotniczego
dołącza informacje, o których mowa w art. 9 ust. 2 rozporządzenia nr 391/2013/UE,
sporządzone zgodnie z tabelami sprawozdawczymi i przepisami określonymi
w załączniku III do rozporządzenia nr 391/2013/UE.
5. Prezes Urzędu może żądać od instytucji, których koszty są uwzględniane przy
obliczaniu stawek, o których mowa w ust. 1, przedłożenia dodatkowych informacji
w celu weryfikacji zgodności tych stawek z przepisami prawa dotyczącymi opłat
nawigacyjnych.
6. Prezes Urzędu, w drodze decyzji administracyjnej, zatwierdza stawki,
o których mowa w ust. 1, jeżeli zostały one ustalone zgodnie z przepisami prawa,
o których mowa w ust. 1, lub przepisami ustawy.
7. W przypadku braku zatwierdzenia stawek, o których mowa w ust. 1, do dnia
27 grudnia roku poprzedzającego okres ich obowiązywania, Prezes Urzędu ustala
stawki w drodze decyzji administracyjnej. Tak ustalone stawki obowiązują od dnia
1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.
8. Przepis art. 130b ust. 2 stosuje się do stawek opłat terminalowych, o których
mowa w ust. 1.

Art. 130e. 1. Strefa pobierania opłat terminalowych nieobjętych zakresem
przepisów, o których mowa w art. 130c ust. 1, jest ustalana z uwzględnieniem rodzaju
i zakresu zapewnianych służb żeglugi powietrznej, rodzaju instytucji zapewniających
te służby, kryteriów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 130g oraz
roli lotnisk objętych daną strefą w krajowych programach i strategiach dotyczących
lotnictwa cywilnego.
2. Strefa, o której mowa w ust. 1, podlega zatwierdzeniu na wniosek instytucji
zapewniającej służby ruchu lotniczego, której koszty mają najwyższy udział
w kosztach stanowiących podstawę do obliczania stawki opłat terminalowych dla tej
strefy.
3. Minister właściwy do spraw transportu, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu,
zatwierdza w drodze decyzji administracyjnej, strefę, o której mowa w ust. 1, jeżeli
jest ona ustalona zgodnie z przepisami prawa i instytucja zapewniająca służby ruchu
lotniczego, o której mowa w ust. 2, została wyznaczona w odniesieniu do przestrzeni
powietrznej lotnisk objętych daną strefą pobierania opłat terminalowych.
4. Instytucja zapewniająca służby ruchu lotniczego, o której mowa w ust. 2,
przeprowadza konsultacje w sprawie strefy, o której mowa w ust. 1, z użytkownikami
przestrzeni powietrznej korzystającymi z lotnisk objętych daną strefą lub podmiotami
reprezentującymi tych użytkowników co najmniej na miesiąc przed złożeniem
wniosku, o którym mowa w ust. 2.
5. Instytucja zapewniająca służby ruchu lotniczego, o której mowa w ust. 2,
może zaprosić do udziału w konsultacjach, o których mowa w ust. 4, inne podmioty,
w tym zarządzających lotniskami, które mają być objęte daną strefą. Jeżeli
zarządzający lotniskiem, które ma być objęte daną strefą, wnosi o udział
w konsultacjach, instytucja zapewniająca służby ruchu lotniczego zaprasza go do
udziału w tych konsultacjach.
6. Użytkownikami przestrzeni powietrznej korzystającymi z lotnisk, o których
mowa w ust. 4, są przewoźnicy lotniczy stale korzystający z lotniska, o których mowa
w art. 77 ust. 2.
7. Z konsultacji, o których mowa w ust. 4, instytucja zapewniająca służby ruchu
lotniczego, o której mowa w ust. 2, sporządza sprawozdanie uwzględniające
w szczególności opinie i uwagi podmiotów, o których mowa w ust. 4 i 5, oraz jej
stanowisko do tych uwag.
8. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, instytucja zapewniająca służby ruchu
lotniczego dołącza uzasadnienie potwierdzające spełnianie przez proponowaną strefę
warunków i kryteriów, o których mowa w ust. 1, informację na temat konsultacji,
o których mowa w ust. 4, w tym sprawozdanie, o którym mowa w ust. 7.
9. Strefa, o której mowa w ust. 1, jest zatwierdzana na okres roku
kalendarzowego albo kilku kolejnych lat kalendarzowych.
10. Zmiana zatwierdzonej strefy, o której mowa w ust. 1, może zostać dokonana
w trakcie trwania okresu, o którym mowa w ust. 9, w uzasadnionych przypadkach,
w szczególności w przypadku znaczącej zmiany natężenia ruchu lotniczego lub
konieczności zapewnienia służb ruchu lotniczego na nowo powstających lotniskach.
Przepisy ust. 1–8 stosuje się.
11. Minister właściwy do spraw transportu przekazuje Prezesowi Urzędu kopię
decyzji w sprawie strefy pobierania opłat terminalowych.

Art. 130f. 1. Stawki opłat terminalowych nieobjętych zakresem przepisów,
o których mowa w art. 130c ust. 1, są ustalane dla zatwierdzonej strefy pobierania
opłat terminalowych na podstawie kosztów ponoszonych przez instytucje
zapewniające służby żeglugi powietrznej związanych z zapewnianiem terminalowych
służb żeglugi powietrznej, z uwzględnieniem kosztów realizowania przez Prezesa
Urzędu zadań państwowej władzy nadzorującej związanych z zapewnianiem tych
służb.
2. Stawki, o których mowa w ust. 1, dla danej strefy pobierania opłat
terminalowych są ustalane na podstawie kosztów zapewniania terminalowych służb
żeglugi powietrznej na lotniskach objętych daną strefą.
3. Stawki, o których mowa w ust. 1, podlegają zatwierdzeniu, na wniosek
instytucji zapewniającej służby ruchu lotniczego, której koszty mają najwyższy udział
w kosztach, o których mowa w ust. 1, przez Prezesa Urzędu, w drodze decyzji
administracyjnej, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw transportu.
4. Prezes Urzędu, w drodze decyzji administracyjnej, zatwierdza stawki,
o których mowa w ust. 1, jeżeli zostały one ustalone zgodnie z ust. 1 i 2 oraz 5–8.
5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, instytucja zapewniająca służby ruchu
lotniczego, o której mowa ust. 3, dołącza uzasadnienie wraz z dokumentami
niezbędnymi do weryfikacji poprawności skalkulowanych stawek, o których mowa
w ust. 1, obejmującymi w szczególności informacje dotyczące:
1) wysokości planowanych kosztów w rozbiciu według rodzajów kosztów
planowanych do poniesienia;
2) wysokości planowanych kosztów w rozbiciu według służb planowanych do
zapewniania;
3) liczby operacji lotniczych wykonanych na lotniskach objętych strefą pobierania
opłat terminalowych, o której mowa w art. 130e ust. 1, w okresie:
a) co najmniej ostatnich 3 lat albo
b) zapewniania terminalowych służb żeglugi powietrznej – w przypadku gdy
okres zapewniania tych służb był krótszy niż 3 lata
– jeżeli instytucja zapewniająca służby ruchu lotniczego zapewniała terminalowe
służby żeglugi powietrznej na tych lotniskach;
4) liczby operacji lotniczych planowanych w okresie, którego dotyczą
proponowane stawki opłat terminalowych;
5) zrealizowanych kosztów zapewniania terminalowych służb żeglugi powietrznej
na lotniskach objętych strefą pobierania opłat terminalowych, o której mowa
w art. 130e ust. 1, w okresie:
a) co najmniej ostatnich 3 lat albo
b) zapewniania terminalowych służb żeglugi powietrznej – w przypadku gdy
okres zapewniania tych służb był krótszy niż 3 lata
– jeżeli instytucja zapewniająca służby ruchu lotniczego zapewniała terminalowe
służby żeglugi powietrznej na tych lotniskach;
6) konfiguracji stref pobierania opłat terminalowych w okresie, którego dotyczą
proponowane stawki opłat terminalowych;
7) przeprowadzonych konsultacji w sprawie stawek.
6. Instytucja zapewniająca służby ruchu lotniczego, o której mowa w ust. 3,
przeprowadza z użytkownikami przestrzeni powietrznej korzystającymi z lotnisk,
o których mowa w art. 130e ust. 6, objętych strefą, o której mowa w art. 130e ust. 1,
lub podmiotami reprezentującymi tych użytkowników konsultacje, o których mowa
w ust. 5 pkt 7, co najmniej na miesiąc przed złożeniem wniosku, o którym mowa
w ust. 3.
7. Instytucja zapewniająca służby ruchu lotniczego, o której mowa w ust. 3,
może zaprosić do udziału w konsultacjach, o których mowa w ust. 5 pkt 7, inne
podmioty, w tym zarządzających lotniskami, które są albo mają być objęte strefą,
o której mowa w art. 130e ust. 1. Jeżeli zarządzający lotniskiem, które jest albo ma
być objęte daną strefą, wnosi o udział w konsultacjach, instytucja zapewniająca służby
ruchu lotniczego zaprasza go do udziału w tych konsultacjach.
8. Konsultacje, o których mowa w ust. 5 pkt 7, mogą być przeprowadzane
jednocześnie z konsultacjami, o których mowa w art. 130e ust. 4. Przepisy art. 130e
ust. 6 i 7 stosuje się, z zastrzeżeniem że celem konsultacji jest przekazanie przez
instytucję, o której mowa w ust. 3, podmiotom biorącym udział w konsultacjach
informacji dotyczących proponowanych stawek, o których mowa w ust. 1,
i pozyskanie od tych podmiotów opinii na temat stawek.
9. Przed rozpoczęciem konsultacji, o których mowa w ust. 5 pkt 7, instytucja
zapewniająca służby ruchu lotniczego, o której mowa w ust. 3, może zwrócić się do
podmiotów, których koszty związane z zapewnieniem służb żeglugi powietrznej będą
uwzględniane w podstawie kosztowej stawek, o których mowa w ust. 1, a które nie są
związane z zapewnianiem służb przez tę instytucję, o przedłożenie informacji
niezbędnych do rzetelnego i przejrzystego przedstawienia całkowitych kosztów
związanych z zapewnieniem służb żeglugi powietrznej w danej strefie pobierania
opłat terminalowych.
10. Prezes Urzędu może żądać od instytucji zapewniającej służby ruchu
lotniczego, której koszty są uwzględniane przy obliczaniu stawek, o których mowa
w ust. 1, przedłożenia dodatkowych informacji lub wyjaśnień w celu weryfikacji
zgodności stawek, o których mowa w ust. 1, z przepisami prawa dotyczącymi opłat
nawigacyjnych.
11. W przypadku braku zatwierdzenia stawek, o których mowa w ust. 1, do dnia
27 grudnia roku poprzedzającego okres ich obowiązywania, Prezes Urzędu ustala je
w drodze decyzji administracyjnej. W tym celu Prezes Urzędu może żądać od
instytucji zapewniającej służby ruchu lotniczego, której koszty są uwzględniane przy
obliczaniu stawek, o których mowa w ust. 1, dodatkowych wyjaśnień i dokumentów.
Tak ustalone stawki obowiązują do czasu ustalenia stawek opłat terminalowych
zgodnie z ust. 3.
12. W przypadku braku zatwierdzenia strefy, o której mowa w art. 130c ust. 1,
do dnia 31 października roku poprzedzającego okres obowiązywania stawek,
o których mowa w ust. 1, są one ustalane przy założeniu, że każde lotnisko stanowi
odrębną strefę pobierania opłat terminalowych. Tak ustalone stawki obowiązują do
czasu ustalenia stawek opłat terminalowych zgodnie z ust. 1–11.

Art. 130g. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze
rozporządzenia:
1) strefy pobierania opłat trasowych, mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej
w zakresie Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej;
2) kryteria ustalania stref pobierania opłat terminalowych, biorąc pod uwagę treść
programów i strategii rządowych dotyczących lotnictwa cywilnego oraz mając
na uwadze przepisy Unii Europejskiej w zakresie Jednolitej Europejskiej
Przestrzeni Powietrznej;
3) sposób konsultacji stref pobierania opłat terminalowych, biorąc pod uwagę
konieczność zapewnienia przejrzystości ustalania tych stref oraz mając na
uwadze przepisy Unii Europejskiej w zakresie Jednolitej Europejskiej
Przestrzeni Powietrznej;
4) sposób konsultacji stawek opłat terminalowych oraz szczegółowy zakres
informacji dołączanych do wniosku o zatwierdzenie stawek opłat
terminalowych, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia przejrzystości
ustalania stawek oraz mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej w zakresie
Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej;
5) procedurę przekazywania i zakres informacji niezbędnych do zatwierdzenia
stawek opłat nawigacyjnych, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia
przejrzystości kalkulacji kosztów i opłat oraz powiązanie wysokości należności
z tytułu opłat z liczbą operacji lotniczych oraz mając na uwadze przepisy Unii
Europejskiej w zakresie Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej;
6) sposób ustalania stawek opłat terminalowych nieobjętych zakresem stosowania
przepisów, o których mowa w art. 130c ust. 1, w tym kosztów stanowiących
podstawę ich ustalenia, biorąc pod uwagę zasadę niedyskryminacji.

Art. 130h. 1. Zadania państwa członkowskiego polegające na przyznaniu
odstępstw określonych w:
1) art. 1 ust. 3 rozporządzenia nr 390/2013/UE,
2) art. 1 ust. 5 rozporządzenia nr 391/2013/UE,
3) art. 3 rozporządzenia nr 391/2013/UE
– wykonuje minister właściwy do spraw transportu.
2. Odstępstwa, o których mowa w ust. 1, może wprowadzić minister właściwy
do spraw transportu, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu,
przedstawicieli użytkowników przestrzeni powietrznej, o których mowa
w art. 2 pkt 2 rozporządzenia nr 391/2013/UE, oraz instytucji zapewniających służby
żeglugi powietrznej, mając na uwadze uwarunkowania operacyjne i kosztowe
prowadzenia działalności przez podmioty, których koszty uwzględniane są
w podstawach kosztowych stawek opłat nawigacyjnych.
3. Odstępstwa, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, odnoszą się do tych samych
portów lotniczych.
4. W przypadku wprowadzenia odstępstwa, o którym mowa w ust. 1, do
ustalania opłat terminalowych stosuje się przepisy art. 130e i art. 130f oraz przepisy
wydane na podstawie art. 130g.