Art. 121. § 1. Od wydanego w pierwszej instancji wyroku sądu
dyscyplinarnego oraz postanowienia i zarządzenia zamykających drogę do wydania wyroku przysługuje odwołanie obwinionemu, rzecznikowi dyscyplinarnemu,
a także Krajowej Radzie Sądownictwa i Ministrowi Sprawiedliwości. Termin do
wniesienia odwołania wynosi trzydzieści dni i biegnie dla każdego uprawnionego
od dnia doręczenia orzeczenia lub zarządzenia.
§ 2. Odwołanie powinno być rozpoznane w terminie dwóch miesięcy od dnia
wpłynięcia do sądu dyscyplinarnego drugiej instancji.
§ 3. W postępowaniu odwoławczym nie stosuje się przepisu art. 454 Kodeksu
postępowania karnego.
§ 4. Sąd odwoławczy rozpoznaje sprawę w granicach zaskarżenia, a jeżeli
w środku odwoławczym zostały wskazane zarzuty stawiane rozstrzygnięciu –
również w granicach podniesionych zarzutów, a w zakresie szerszym,
w wypadkach wskazanych w art. 435, art. 439 § 1 i art. 455 zdanie pierwsze
Kodeksu postępowania karnego lub jeżeli stwierdzi oczywistą niesprawiedliwość
orzeczenia.
§ 5. Jeżeli sąd dyscyplinarny pierwszej instancji rozpoznawał sprawę
dyscyplinarną na posiedzeniu, sąd odwoławczy rozpoznaje odwołanie na
posiedzeniu, chyba że niezbędne dla prawidłowego rozpoznania sprawy jest
bezpośrednie przeprowadzenie na rozprawie dowodów z wyjaśnień obwinionego,
zeznań świadków, opinii biegłych lub innych istotnych dowodów.
§ 6. Sąd odwoławczy rozpoznaje sprawę dyscyplinarną na rozprawie na
podstawie dowodów znajdujących się w aktach sprawy, chyba że uzna, iż
niezbędne dla prawidłowego rozpoznania sprawy jest bezpośrednie
przeprowadzenie dowodów z wyjaśnień obwinionego, zeznań świadków, opinii
biegłych lub innych istotnych dowodów.

Prawo o ustroju sądów powszechnych art. 121

DODAJ