Art. 118. 1. Organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub
ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej
okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji, z uwzględnieniem ust. 2 i 3 oraz
art. 120.
1a. W razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem
organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do
wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu
odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie
ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając
orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego.
2. Jeżeli w wyniku decyzji zostało ustalone prawo do świadczenia oraz jego
wysokość, organ rentowy dokonuje wypłaty świadczenia w terminie określonym
w ust. 1.
3. Jeżeli na podstawie przedstawionych środków dowodowych nie jest możliwe
ustalenie prawa lub wysokości świadczenia, za datę wyjaśnienia ostatniej
okoliczności, o której mowa w ust. 1, uważa się datę końcową dodatkowego terminu
do przedstawienia niezbędnych dowodów, wyznaczonego przez organ rentowy, albo
datę przedstawienia tych dowodów.
4. Przy dokonywaniu wypłaty wynikającej z decyzji ponownie ustalającej prawo
do świadczenia lub jego wysokość, ust. 1–3 stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem
ust. 5.
5. Wypłata świadczenia wynikająca z decyzji, o której mowa w ust. 4, następuje
w najbliższym terminie płatności świadczenia albo w następnym terminie płatności,
jeżeli okres między datą wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej
decyzji a najbliższym terminem płatności jest krótszy niż 30 dni.
6. Przepisów ust. 1–5 nie stosuje się, jeżeli umowy międzynarodowe stanowią
inaczej.
7. Od decyzji organu rentowego przysługują osobie zainteresowanej środki
odwoławcze określone w odrębnych przepisach.

Ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych art. 118