Postanowienie SA we Wrocławiu z 29 lutego 2012 r. w sprawie o ustalenie nieistnienia umowy.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy oddalił wniosek strony powodowej o zabezpieczenie dochodzonego w niniejszej sprawie roszczenia, przez wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały nr 9/2011, wskazując, iż powodowa spółdzielnia choć uprawdopodobniła zgłoszone roszczenie, to nie uprawdopodobniła ona interesu prawnego w udzieleniu jej żądanego zabezpieczenia.

W zażaleniu na powyższe postanowienie, strona powodowa wniosła o jego zmianę przez wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały pozwanej wspólnoty nr 9/2011. Skarżąca podniosła, że w sytuacji gdy wykazała ona, iż została pozbawiona prawa zagłosowania nad sporną uchwałą uzasadnionym jest uzyskanie przez nią natychmiastowej ochrony prawnej dochodzonego roszczenia. Jednocześnie powodowa spółdzielnia wskazała, że brak żądanego zabezpieczenia zniweczy cel niniejszego postępowania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie, jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu, gdyż zaskarżone postanowienie, mimo częściowo błędnego uzasadnienia, ostatecznie odpowiada prawu.

W pierwszej kolejności zważyć jednak należy, iż wszystkie twierdzenia skarżącej zawarte w zażaleniu są nieuzasadnione, i jako takie nie mogą podważyć zaprezentowanej, przez Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, oceny co do braku uprawdopodobnienia przez stronę powodową interesu prawnego w udzieleniu jej zabezpieczenia. W szczególności o istnieniu owego interesu nie świadczy sam podnoszony fakt pozbawienia przez pozwaną powodowej spółdzielni możliwości oddania głosu co do spornej uchwały. Jak wynika bowiem z jednolitego w tym zakresie orzecznictwa uchybienia formalne zaistniałe przy podejmowaniu uchwał tylko wtedy mogą stanowić podstawę ich zaskarżenia, gdy wykazane zostanie, że mogły one mieć wpływ na treść uchwały ( wyrok SN z 11.01.2007 r., II CSK 370/06, LEX nr 271507; wyrok SN z 16.10.2002 r., IV CKN 1351/00, OSNC 2004/3/40). W niniejszej zaś sprawie skarżąca w złożonym zażaleniu twierdzeń takich nie formułowała, a tym bardziej ich nie uprawdopodabniała. Z kolei mając na uwadze, iż ze zgromadzonych w sprawie dokumentów wynika, iż powodowa spółdzielnia w pozwanej wspólnocie posiadała udział w wysokości 16,52 (czy też 13,40 – jak sama podaje, k. 15 verte, k. 10 verte) to stwierdzić należy, że nawet oddanie przez nią głosu przeciwko uchwale nr 9/2011 nie wpłynęłoby na jej podjęcie, tj. uzyskanie przez nią większości głosów.

Niezależnie jednak od powyższego, w ocenie Sądu Odwoławczego, przedmiotowy wniosek powodowej spółdzielni o zabezpieczenie nie mógł zostać uwzględniony z uwagi na brak uprawdopodobnienia przez nią dochodzonego pozwem roszczenia.

Zwrócić bowiem trzeba uwagę, że w analizowanej sprawie skarżąca zgłosiła roszczenie o ustalenie nieistnienia uchwały nr 9/2011, powołując się na treść art. 27 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (dalej u.s.m) i wskazując, że w stosunku do siedmiu (spośród czternastu lokali tworzących pozwaną wspólnotę) sprawuje ona zarząd powierzony, uregulowany w powyższym przepisie. Tym samym, w jej ocenie, właściciele tych siedmiu lokali (w stosunku do których sprawuje ona zarząd powierzony) nie byli uprawnieni do głosowania nad uchwałą nr 9/2011, gdyż nie są oni członkami pozwanej wspólnoty. Powodowa spółdzielnia wywodziła także, że przypadającymi na powyższe lokale udziałami w nieruchomości wspólnej (wynoszącymi łącznie 40,03) to ona uprawniona była do głosowania.

Zważyć jednak należy, iż zgodnie z treścią przepisu art. 27 ust. 1 u.s.m. w zakresie nieuregulowanym w tej ustawie do prawa odrębnej własności lokalu stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o własności lokali, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. Niewątpliwie na gruncie tegoż unormowania zarząd nieruchomościami wspólnymi stanowiącymi współwłasność spółdzielni jest wykonywany przez spółdzielnię jak zarząd powierzony, o którym mowa w art. 18 ust. 1 ustawy o własności lokali, choćby właściciele lokali nie byli członkami spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 24 1 i art. 26 . Natomiast przepisów ustawy o własności lokali o zarządzie nieruchomością wspólną nie stosuje się, z zastrzeżeniem art. 18 ust. 1 oraz art. 29 ust. 1 i 1a, które stosuje się tylko odpowiednio ( art. 27 ust. 2 u.s.m.). Podobnie przepisów ustawy o własności lokali o wspólnocie mieszkaniowej i zebraniu właścicieli nie stosuje się, z zastrzeżeniem art. 24 1 oraz art. 26 ( art. 27 ust. 3 u.s.m.).

Zatem regulacja zawarta w analizowanym przepisie art. 27 ust. 1 u.s.m. wyraża ogólną zasadę, iż we wszystkich kwestiach dotyczących własności lokali, które nie zostały odrębnie uregulowane w u.s.m. stosuje się przepisy ustawy o własności lokali, za wyjątkiem ograniczeń wynikających z art. 27 w ust. 2-4 u.s.m., w tym m.in. przepisy rozdziału 1 u.w.l. (tj. art. 1 -5 u.w.l.), przepisy rozdziału 2 u.w.l. (tj. art. 7 -11 u.w.l.); przepisy rozdziału 3 u.w.l. (tj. art. 12 -17 u.w.l.) oraz art. 18 ust. 1 u.w.l. i art. 29 ust. 1 i 1a u.w.l. (jedyne, jakie obowiązują spośród przepisów rozdziału 4 u.w.l.).

Z powyższych rozważań wynika zatem, iż na obecnym etapie postępowania nieuzasadnione są twierdzenia powodowej spółdzielni o tym, że właściciele siedmiu, wyodrębnionych lokali, nabytych od spółdzielni, ujętych pod. poz. 7-12 na karcie do głosowania nie weszli w skład pozwanej wspólnoty i a priori nie mają oni uprawnień do głosowania w jakichkolwiek sprawach dotyczących tej wspólnoty, zaś uprawnienie to przysługuje powodowej spółdzielni, jako zarządcy powierzonemu. Powyższy wniosek zaś z kolei skutkuje przyjęciem, iż strona powodowa nie uprawdopodobniła dochodzonego w niniejszej sprawie roszczenia.

Niemniej jednak zauważyć wypada, iż osobną, mogącą podlegać rozważaniu kwestią będzie to, czy pozwana wspólnota, w tym właściciele siedmiu wyodrębnionych lokali, co do których powodowa spółdzielnia z mocy ustawy ( art. 27 u.s.m.) sprawuje zarząd powierzony mogli skutecznie podjąć uchwałę odbierającą jej ten zarząd. Kwestia ta jednak niewątpliwie oceniana być powinna także w kontekście uregulowań zawartych w art. 24 1 ust. 1 u.s.m. i co istotne mogłoby być przedmiotem rozważania przez Sąd w przypadku żądania przez stronę powodową stwierdzenie nieważności uchwały nr 9/2011, jako niezgodnej z przepisami prawa, nie zaś roszczenia o ustalenie nieistnienia uchwały, które uzasadnione jest jedynie wtedy gdy kwestionowana przez stronę uchwała nie uzyskała wymaganej większości. Jak zaś wynika z znajdującej się w aktach listy do głosowania ( k. 15 verte ) zaskarżona uchwała uzyskała wymaganą większość, powoływane bowiem przez skarżącą w tym zakresie przepisy ( art. 27 u.s.m.), nie dają podstaw do przyjęcia, iż właściciele spornych lokali pozbawieni zostali co do zasady prawa do głosowania nad jakimikolwiek uchwałami podejmowanymi przez pozwaną wspólnotę.

Z tych wszystkich przyczyn Sąd Odwoławczy, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., oddalił zażalenie skarżącej, jako nieuzasadnione.

bp