Zgodnie z art. 42 § 4 Kodeksu pracy, pracownik może być czasowo przeniesiony do innej pracy bez wypowiedzenia zmieniającego, jeśli spełnione są łącznie trzy warunki:
– uzasadniają to potrzeby pracodawcy,
– nie powoduje to obniżenia wynagrodzenia,
– nowa praca odpowiada kwalifikacjom pracownika.
Oddelegowanie do pracy oddalonej o ok. 250 km od miejsca stałego świadczenia pracy, w warunkach całkowicie odmiennych od pierwotnego stanowiska (sprzedawca → praca fizyczna przy rozbiórce), nie spełnia tych przesłanek. Tego rodzaju polecenie służbowe można uznać za niezgodne z umową o pracę i rażąco przekraczające zakres obowiązków wynikający z art. 100 § 1 Kodeksu pracy.
W przypadku odmowy wykonania takiego polecenia, jeśli nie mieści się ono w granicach obowiązków umownych i jest niezgodne z przepisami, nie można mówić o ciężkim naruszeniu obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 pkt 1 K.p.).
Dodatkowo, zgodnie z art. 29 § 1 pkt 2 K.p., miejsce wykonywania pracy musi być określone w umowie o pracę. Jeżeli nowa lokalizacja nie została przewidziana w umowie lub w ramach tzw. „ruchomego miejsca pracy”, przeniesienie do innego miasta wymaga wypowiedzenia zmieniającego – czyli zastosowania art. 42 § 1 K.p.
Praca przy rozbiórkach budynków to zasadniczo inny rodzaj pracy niż sprzedaż, co oznacza, że zmiana może być traktowana jako istotna modyfikacja warunków zatrudnienia, która wymaga zgody pracownika. Brak zgody oznacza, że wypowiedzenie zmieniające może zostać odrzucone, a umowa rozwiąże się po okresie wypowiedzenia, przy czym możliwe będzie jej zakwestionowanie w sądzie pracy.
Podstawy prawne:
– art. 29 § 1 pkt 2 K.p.,
– art. 42 § 1 i § 4 K.p.,
– art. 52 § 1 pkt 1 K.p.,
– art. 100 § 1 K.p.
Dziękuję za odpowiedź. A jak wygląda sprawa, jeśli nie podpiszę żadnego wypowiedzenia zmieniającego, ale po prostu odmówię wyjazdu do tej miejscowości i pozostanę w dotychczasowym miejscu pracy? Czy pracodawca może mnie wtedy zwolnić dyscyplinarnie, albo potraktować to jako porzucenie pracy?
Odmowa wykonania polecenia pracodawcy dotyczącego pracy w miejscu oddalonym o 250 km i w zakresie całkowicie odbiegającym od ustalonych warunków zatrudnienia (sprzedawca → pracownik fizyczny przy rozbiórce) nie stanowi ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych w rozumieniu art. 52 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy.
Zgodnie z art. 100 § 1 K.p., pracownik ma obowiązek stosować się do poleceń pracodawcy, o ile nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę. W tym przypadku polecenie wykonywania zupełnie innej pracy, w zupełnie innej lokalizacji, nie mieści się w granicach obowiązków wynikających z zawartej umowy.
Nie można więc uznać takiej odmowy za porzucenie pracy ani za przyczynę uzasadniającą dyscyplinarne rozwiązanie umowy o pracę. Gdyby jednak pracodawca mimo to zastosował art. 52 K.p., pracownik ma możliwość skutecznego zakwestionowania takiego rozwiązania przed sądem pracy.