Kwestia alimentów na rodzica regulowana jest przez Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Zgodnie z art. 128 § 1 i 2, rodzice mają obowiązek dostarczania środków utrzymania i wychowania swoim dzieciom. Obowiązek ten dotyczy nie tylko małoletnich dzieci, ale może również dotyczyć pełnoletnich dzieci, które nie są jeszcze w stanie samodzielnie się utrzymać, ze względu na naukę czy stan zdrowia (art. 133 § 1).
W kwestii progu dochodowego dla alimentów, prawo nie określa sztywnych granic. Wysokość alimentów ustalana jest indywidualnie, biorąc pod uwagę zarówno potrzeby osoby uprawnionej do ich otrzymania, jak i możliwości zarobkowe oraz sytuację majątkową osoby zobowiązanej do ich płacenia, co wynika z art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.
W praktyce, to sąd ocenia zdolność alimentacyjną osoby zobowiązanej do płacenia alimentów, a nie Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej (MOPS). W trakcie procesu sądowego sąd może zlecić MOPS przeprowadzenie dochodzenia w celu ustalenia sytuacji życiowej i majątkowej osoby zobowiązanej do płacenia alimentów, ale ostateczna decyzja należy do sądu.
W przypadku, gdy rodzice żyją w związku małżeńskim, alimenty na rzecz jednego z małżonków mogą być przyznane jedynie w wyjątkowych sytuacjach, np. gdy małżonek nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać z powodu choroby. Takie sytuacje regulowane są przez art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Alimenty w takim wypadku nie są przyznawane na każdego rodzica z osobna automatycznie, ale na wniosek uprawnionego, jeśli zaistnieją odpowiednie przesłanki.