W odpowiedzi na powyższe pytanie, po pierwsze, warto odwołać się do art. 133 § 1 i 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (KRO), który stanowi, że obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka trwa do momentu, w którym dziecko osiągnie pełnoletność. Obowiązek ten jednak może trwać dłużej, jeżeli dziecko kontynuuje naukę, jednak nie dłużej niż do ukończenia 25. roku życia.
W opisanej sytuacji, 22-letnia córka zakończyła już edukację i przez pewien czas pracowała. W tej sytuacji, obowiązek alimentacyjny ojca wobec niej, zgodnie z polskim prawem, wydaje się być zakończony.
Po drugie, ważne jest jednak zauważenie, że sytuacja może ulec zmianie, jeżeli córka znalazłaby się w szczególnie trudnej sytuacji materialnej. W takim przypadku, zgodnie z art. 128 § 2 pkt 3 KRO, rodzic może być zobowiązany do świadczeń alimentacyjnych, nawet jeżeli dziecko jest już pełnoletnie.
Po trzecie, warto jednak podkreślić, że to sąd ocenia, czy sytuacja córki jest na tyle trudna, że wymaga ponownego nałożenia obowiązku alimentacyjnego na rodzica. W takim postępowaniu sąd bierze pod uwagę różne okoliczności, takie jak stan zdrowia córki, jej możliwości zarobkowe, ko
Po czwarte, warto wspomnieć, że ojciec może złożyć wniosek do sądu o stwierdzenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego, jeżeli istnieje niejasność co do tego, czy obowiązek ten faktycznie wygasł. Taki wniosek powinien zawierać uzasadnienie oraz dowody potwierdzające, że córka jest w stanie utrzymać się samodzielnie.
Po piąte, należy zauważyć, że obowiązek alimentacyjny nie może być przeniesiony na wnuki. Jeżeli córka nie jest w stanie samodzielnie utrzymać swojego dziecka, to ojcem alimentowanym powinien być partner córki lub jej były partner, a nie ojciec córki.
Po szóste, skoro córka żyje z partnerem, sąd może wziąć pod uwagę jego potencjalne wsparcie finansowe przy ocenie sytuacji materialnej córki.
, masz absolutnie rację. W przypadku, gdy córka utrzymuje wspólne gospodarstwo domowe z partnerem, to ten partner jest w pierwszej kolejności odpowiedzialny za wspieranie jej finansowo. Prawo polskie zakłada, że obowiązek alimentacyjny spoczywa na najbliższych krewnych, a partner (szczególnie w sytuacji posiadania wspólnego dziecka) jest uznawany za takiego krewnego. Oczywiście, jeżeli partner nie jest w stanie utrzymać córki i dziecka, sąd może zwrócić się o alimenty do innych osób, na przykład do rodziców, ale tylko w ostateczności.
Czyli tak, jeżeli córka ma partnera, który jest w stanie ją utrzymać, to obowiązek utrzymania córki przypada w pierwszej kolejności na partnera, a nie na ojca córki.