Wejscie w życie: 29 października 1991
Ostatnia Zmiana: 4 września 2020
art. 1.
więcej
przestrzegania przepisów o ochronie środowiska oraz badania i oceny stanu
środowiska.
art. 2.
więcej
1) kontrola podmiotów korzystających ze środowiska w rozumieniu ustawy
z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2019 r. poz.
1396, z późn. zm.1)
) w zakresie:
a) przestrzegania przepisów o ochronie środowiska,
b) przestrzegania decyzji ustalających warunki korzystania ze środowiska
oraz przestrzegania zakresu, częstotliwości i sposobu prowadzenia
pomiarów wielkości emisji i jej wpływu na stan środowiska,
c) przestrzegania przepisów dotyczących zawartości siarki w ciężkim oleju
opałowym stosowanym w instalacjach energetycznego spalania paliw
oraz w oleju do silników statków żeglugi śródlądowej,
d) eksploatacji instalacji i urządzeń chroniących środowisko przed
zanieczyszczeniem,
e) przestrzegania przepisów o gospodarce opakowaniami oraz odpadami
opakowaniowymi,
f) przestrzegania przepisów o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie
gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej,
g) postępowania z substancjami zubożającymi warstwę ozonową oraz
z fluorowanymi gazami cieplarnianymi i pozostałymi fluorowanymi
gazami cieplarnianymi, o których mowa w ustawie z dnia 15 maja
2015 r. o substancjach zubożających warstwę ozonową oraz o niektórych
fluorowanych gazach cieplarnianych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2158 oraz z
2020 r. poz. 284), oraz z produktami i urządzeniami zawierającymi te
substancje lub gazy lub od nich uzależnionymi, z wyłączeniem systemów
ochrony przeciwpożarowej i gaśnic zawierających te substancje lub
gazy,
h) przestrzegania przepisów ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r.
o mikroorganizmach i organizmach genetycznie zmodyfikowanych
(Dz. U. z 2019 r. poz. 706 oraz z 2020 r. poz. 322), w zakresie wymagań
określonych w zezwoleniach na prowadzenie zakładu inżynierii
genetycznej albo w zgodach na zamierzone uwolnienie organizmów
genetycznie zmodyfikowanych do środowiska w zakresie postępowania
z odpadami, w tym powstającymi podczas zamkniętego użycia
organizmów genetycznie zmodyfikowanych oraz po zakończeniu
zamierzonego uwolnienia organizmów genetycznie zmodyfikowanych
do środowiska,
i) przestrzegania przepisów o recyklingu pojazdów wycofanych
z eksploatacji,
j) przestrzegania przepisów o zużytym sprzęcie elektrycznym
i elektronicznym, z wyjątkiem przepisów art. 37 i art. 39 ustawy z dnia
11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1895 oraz z 2020 r. poz. 150, 284 i 875),
k) przestrzegania przepisów o bateriach i akumulatorach, z wyjątkiem
przestrzegania przez sprzedawców detalicznych i sprzedawców
hurtowych przepisów art. 8, art. 9, art. 10 ust. 1, art. 11, art. 31 ust. 3,
art. 48–50, art. 53 oraz art. 54 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r.
o bateriach i akumulatorach (Dz. U. z 2019 r. poz. 521 i 1403 oraz z 2020
r. poz. 150 i 284),
l) przestrzegania przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach
(Dz. U. z 2020 r. poz. 797 i 875);
1a) kontrola przestrzegania przepisów ustawy z dnia 13 września 1996 r.
o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2019 r. poz. 2010 i
2020 oraz z 2020 r. poz. 150, 284 i 875);
2) prowadzenie państwowego monitoringu środowiska, w szczególności:
a) opracowywanie i realizacja wieloletnich strategicznych programów
państwowego monitoringu środowiska i wykonawczych programów
państwowego monitoringu środowiska,
b) gromadzenie informacji o środowisku w zakresie ujętym w programach
państwowego monitoringu środowiska,
c) przetwarzanie zgromadzonych informacji o środowisku i dokonywanie
ocen stanu środowiska,
d) opracowywanie raportów o stanie środowiska,
e) udział w międzynarodowej wymianie informacji o stanie środowiska,
w tym koordynacja współpracy z Europejską Agencją Środowiska,
o której mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady
(WE) nr 401/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie Europejskiej
Agencji Środowiska oraz Europejskiej Sieci Informacji i Obserwacji
Środowiska (Dz. Urz. UE L 126 z 21.05.2009, str. 13);
2a) prowadzenie działalności laboratoryjnej polegającej na:
a) wykonywaniu badań, w tym pobieraniu próbek, wykonywaniu
pomiarów i analiz na potrzeby państwowego monitoringu środowiska
oraz działań kontrolnych,
b) zapewnieniu nadzoru nad jakością badań, o których mowa w lit. a,
zgodnie z normą PN-EN-ISO/IEC 17025 Ogólne wymagania dotyczące
kompetencji laboratoriów badawczych i wzorcujących,
c) prowadzeniu badań przy użyciu referencyjnych i równoważnych metod
pomiarowych,
d) organizacji i udziale w porównaniach międzylaboratoryjnych
i badaniach biegłości;
3) podejmowanie decyzji wstrzymujących działalność prowadzoną
z naruszeniem wymagań związanych z ochroną środowiska lub naruszeniem
warunków korzystania ze środowiska;
4) przeciwdziałanie poważnym awariom oraz sprawowanie nadzoru nad
usuwaniem ich skutków;
5) wykonywanie zadań związanych ze zbieraniem danych do Europejskiego
Rejestru Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń oraz prowadzeniem
Krajowego Rejestru Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń;
6) wykonywanie zadań określonych w ustawie z dnia 3 października 2008 r.
o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale
społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na
środowisko (Dz. U. z 2020 r. poz. 283, 284, 322 i 471);
7) udział w przekazywaniu do użytkowania obiektów lub instalacji
realizowanych jako przedsięwzięcia mogące zawsze znacząco lub
potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko;
8) wykonywanie zadań w zakresie zapobiegania szkodom w środowisku i ich
naprawy;
9) wykonywanie zadań określonych w przepisach o międzynarodowym
przemieszczaniu odpadów;
10) wykonywanie zadań określonych w ustawie z dnia 10 lipca 2008 r.
o odpadach wydobywczych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1849 oraz z 2020 r. poz.
284);
11) kontrola wyrobów wprowadzonych do obrotu lub oddanych do użytku,
podlegających ocenie zgodności w zakresie spełniania przez nie zasadniczych
lub innych wymagań dotyczących ochrony środowiska;
12) wykonywanie zadań z zakresu:
a) ustawy z dnia 25 lutego 2011 r. o substancjach chemicznych i ich
mieszaninach (Dz. U. z 2019 r. poz. 1225 oraz z 2020 r. poz. 284 i 322),
b) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania
zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH)
i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniającego
dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG)
nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również
dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz. Urz. UE L 396
z 30.12.2006, str. 1, z późn. zm.),
c) rozporządzenia (WE) nr 648/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie detergentów (Dz. Urz. UE L 104
z 08.04.2004, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13,
t. 34, str. 48, z późn. zm.),
d) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 689/2008
z dnia 17 czerwca 2008 r. dotyczącego wywozu i przywozu
niebezpiecznych chemikaliów (Dz. Urz. UE L 204 z 31.07.2008, str. 1,
z późn. zm.),
e) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008
z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania
i pakowania substancji i mieszanin, zmieniającego i uchylającego
dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniającego
rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (Dz. Urz. UE L 353 z 31.12.2008,
str. 1, z późn. zm.)
– w zakresie zagrożeń dla środowiska;
12a) wykonywanie zadań wynikających z rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 995/2010 z dnia 20 października 2010 r.
ustanawiającego obowiązki podmiotów wprowadzających do obrotu drewno
i produkty z drewna (Dz. Urz. UE L 295 z 12.11.2010, str. 23);
13) wykonywanie zadań dotyczących przeprowadzania kontroli przestrzegania
przepisów ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu
uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. z 2020 r. poz. 136 i
284) w zakresie emisji gazów cieplarnianych objętych systemem oraz
szacowanie wielkości emisji gazów cieplarnianych z instalacji lub z operacji
lotniczej, o którym mowa w art. 87 ust. 4 i art. 88 ust. 1 tej ustawy;
13a) przeprowadzanie kontroli, o której mowa w art. 168a ust. 1 pkt 1 ustawy
z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska;
14) wykonywanie pomiarów wielkości emisji oraz poziomu substancji lub energii
występujących w środowisku;
15) (uchylony)
16) (uchylony)
17) współdziałanie w zakresie ochrony środowiska z innymi organami kontroli,
organami ścigania i wymiaru sprawiedliwości, innymi organami administracji
państwowej i organami samorządu terytorialnego oraz obrony cywilnej,
a także organizacjami społecznymi;
17a) wykonywanie zadań określonych w ustawie z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo
wodne (Dz. U. z 2020 r. poz. 310, 284, 695, 782 i 875);
17b) wykonywanie zadań określonych w ustawie z dnia 19 lipca 2016 r. o dostępie
do zasobów genetycznych i podziale korzyści z ich wykorzystania (Dz. U. z
2019 r. poz. 1594) oraz wynikających z rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 511/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie
środków zapewniających zgodność użytkowników w Unii z wymogami
wynikającymi z Protokołu z Nagoi dotyczącego dostępu do zasobów
genetycznych oraz uczciwego i sprawiedliwego podziału korzyści
wynikających z wykorzystania tych zasobów (Dz. Urz. UE L 150
z 20.05.2014, str. 59) i rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE)
2015/1866 z dnia 13 października 2015 r. ustanawiającego szczegółowe
zasady wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 511/2014 w odniesieniu do rejestru kolekcji, monitorowania zgodności
użytkowników i najlepszych praktyk (Dz. Urz. UE L 275 z 20.10.2015,
str. 4);
17c) wykonywanie zadań wynikających z ustawy z dnia 4 marca 2010 r.
o infrastrukturze informacji przestrzennej (Dz. U. z 2020 r. poz. 177 i 284);
17d) kontrola przestrzegania przepisów ustawy z dnia 19 lipca 2019 r.
o przeciwdziałaniu marnowaniu żywności (Dz. U. poz. 1680 oraz z 2020 r.
poz. 284);
17e) wykonywanie zadań określonych w przepisach ustawy z dnia 15 lipca
2020 r. o systemach homologacji typu UE i nadzoru rynku silników
spalinowych przeznaczonych do maszyn mobilnych nieporuszających się
po drogach (Dz. U. poz. 1339);
18) wykonywanie innych zadań określonych odrębnymi przepisami.
1a. Do zadań Inspekcji Ochrony Środowiska należy również ściganie
przestępstw przeciwko środowisku określonych w Kodeksie karnym oraz wykroczeń określonych w Kodeksie wykroczeń i ustawach wymienionych w ust. 1, w tym wnoszenie i popieranie aktów oskarżenia.
2. (uchylony)
3. Inspekcja Ochrony Środowiska współpracuje z Szefem Krajowego
Centrum Informacji Kryminalnych w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań
ustawowych.
4. W przypadku niecierpiącym zwłoki organy Inspekcji Ochrony Środowiska,
realizując zadania, o których mowa w ust. 1, 1a i 3, wykonują obowiązek, o którym
mowa w art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku
z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich
danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie
danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej
„rozporządzeniem 2016/679”, przez udostępnienie informacji, o których mowa w
art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia 2016/679, w Biuletynie Informacji Publicznej na
stronie podmiotowej urzędu, na swojej stronie internetowej oraz w siedzibie urzędu
w widocznym miejscu.
5. W związku z przetwarzaniem przez organy Inspekcji Ochrony Środowiska
danych osobowych w toku realizacji zadań określonych w ust. 1, 1a i 3 prawo, o
którym mowa w art. 15 ust. 1 lit. g rozporządzenia 2016/679, przysługuje
w zakresie, w jakim nie ma wpływu na ochronę praw i wolności osoby, od której
dane pozyskano.
6. Organy Inspekcji Ochrony Środowiska informują o ograniczeniu, o którym
mowa w ust. 5, odpowiednio przy pierwszej czynności skierowanej do osoby, której
dane dotyczą, w formie publicznego obwieszczenia, w innej formie publicznego
ogłoszenia zwyczajowo przyjętej w danej miejscowości lub przez udostępnienie
pisma w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej właściwego
organu Inspekcji Ochrony Środowiska.
7. Dane osobowe, o których mowa w ust. 5, podlegają zabezpieczeniom
zapobiegającym nadużyciom lub niezgodnemu z prawem dostępowi lub
przekazaniu polegającym co najmniej na:
1) dopuszczeniu do przetwarzania danych osobowych wyłącznie osób
posiadających pisemne upoważnienie wydane przez administratora danych;
2) pisemnym zobowiązaniu osób upoważnionych do przetwarzania danych
osobowych do zachowania ich w poufności.
8. Wystąpienie z żądaniem, o którym mowa w art. 18 ust. 1 rozporządzenia
2016/679, nie wstrzymuje ani nie ogranicza wykonywania przez organy Inspekcji
Ochrony Środowiska zadań, o których mowa w ust. 1, 1a i 3.
art. 3.
więcej
1) Główny Inspektor Ochrony Środowiska;
2) wojewódzki inspektor ochrony środowiska jako organ rządowej administracji
zespolonej w województwie.
Art. 3a. Główny Inspektor Ochrony Środowiska jest centralnym organem
administracji rządowej nadzorowanym przez ministra właściwego do spraw
klimatu.
art. 4.
więcej
Inspekcji Ochrony Środowiska.
2. (uchylony)
3. Głównego Inspektora Ochrony Środowiska powołuje Prezes Rady
Ministrów, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego
naboru, na wniosek ministra właściwego do spraw klimatu. Prezes Rady Ministrów
odwołuje Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.
4. Zastępcę Głównego Inspektora Ochrony Środowiska powołuje minister
właściwy do spraw klimatu, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego
i konkurencyjnego naboru, na wniosek Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.
Minister właściwy do spraw klimatu odwołuje Zastępcę Głównego Inspektora
Ochrony Środowiska.
4a. Stanowisko Głównego Inspektora Ochrony Środowiska może zajmować
osoba, która:
1) posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
2) jest obywatelem polskim;
3) korzysta z pełni praw publicznych;
4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub
umyślne przestępstwo skarbowe;
5) posiada kompetencje kierownicze;
6) posiada co najmniej 6-letni staż pracy, w tym co najmniej 3-letni staż pracy
na stanowisku kierowniczym;
7) posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości
Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.
4b. Informację o naborze na stanowisko Głównego Inspektora Ochrony
Środowiska ogłasza się przez umieszczenie ogłoszenia w miejscu powszechnie
dostępnym w siedzibie urzędu oraz w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu
i Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Ogłoszenie
powinno zawierać:
1) nazwę i adres urzędu;
2) określenie stanowiska;
3) wymagania związane ze stanowiskiem wynikające z przepisów prawa;
4) zakres zadań wykonywanych na stanowisku;
5) wskazanie wymaganych dokumentów;
6) termin i miejsce składania dokumentów;
7) informację o metodach i technikach naboru.
4c. Termin, o którym mowa w ust. 4b pkt 6, nie może być krótszy niż 10 dni
od dnia opublikowania ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów.
4d. Nabór na stanowisko Głównego Inspektora Ochrony Środowiska
przeprowadza zespół, powołany przez ministra właściwego do spraw klimatu,
liczący co najmniej 3 osoby, których wiedza i doświadczenie dają rękojmię
wyłonienia najlepszych kandydatów. W toku naboru ocenia się doświadczenie
zawodowe kandydata, wiedzę niezbędną do wykonywania zadań na stanowisku, na
które jest przeprowadzany nabór, oraz kompetencje kierownicze.
4e. Ocena wiedzy i kompetencji kierowniczych, o których mowa w ust. 4d,
może być dokonana na zlecenie zespołu przez osobę niebędącą członkiem zespołu,
która posiada odpowiednie kwalifikacje do dokonania tej oceny.
4f. Członek zespołu oraz osoba, o której mowa w ust. 4e, mają obowiązek
zachowania w tajemnicy informacji dotyczących osób ubiegających się
o stanowisko, uzyskanych w trakcie naboru.
4g. W toku naboru zespół wyłania nie więcej niż 3 kandydatów, których
przedstawia ministrowi właściwemu do spraw klimatu.
4h. Z przeprowadzonego naboru zespół sporządza protokół zawierający:
1) nazwę i adres urzędu;
2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór, oraz liczbę
kandydatów;
3) imiona, nazwiska i adresy nie więcej niż 3 najlepszych kandydatów
uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich wymagań
określonych w ogłoszeniu o naborze;
4) informację o zastosowanych metodach i technikach naboru;
5) uzasadnienie dokonanego wyboru albo powody niewyłonienia kandydata;
6) skład zespołu.
4i. Wynik naboru ogłasza się niezwłocznie przez umieszczenie informacji
w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu i Biuletynie Informacji Publicznej
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Informacja o wyniku naboru zawiera:
1) nazwę i adres urzędu;
2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór;
3) imiona, nazwiska wybranych kandydatów oraz ich miejsca zamieszkania
w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego albo informację
o niewyłonieniu kandydata.
4j. Umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady
Ministrów ogłoszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru jest bezpłatne.
4k. Zespół przeprowadzający nabór na stanowisko, o którym mowa w ust. 4,
powołuje Główny Inspektor Ochrony Środowiska.
4l. Do sposobu przeprowadzania naboru na stanowisko, o którym mowa
w ust. 4, stosuje się odpowiednio ust. 4a–4j.
5. Główny Inspektor Ochrony Środowiska wykonuje zadania przy pomocy
Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska.
6. W skład Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska mogą wchodzić:
departamenty, wydziały, zespoły terenowe, samodzielne stanowiska oraz
laboratoria.
7. Organizację Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska określa statut
nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek
ministra właściwego do spraw klimatu.
Art. 4a. 1. Główny Inspektor Ochrony Środowiska, kierując działalnością
Inspekcji Ochrony Środowiska:
1) ustala ogólne kierunki działania Inspekcji Ochrony Środowiska oraz wydaje
zalecenia i wytyczne, określające sposób postępowania w trakcie realizacji
zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1, oraz kontroluje stan ich realizacji;
2) ustala szczegółowe zasady postępowania w przypadku wystąpienia poważnej
awarii w zakresie należącym do właściwości Inspekcji Ochrony Środowiska
oraz zasady współdziałania z innymi organami administracji publicznej;
3) może wydawać wojewódzkim inspektorom ochrony środowiska polecenia
dotyczące podjęcia określonych czynności i żądać będących w ich posiadaniu
informacji o stanie środowiska i jego ochronie oraz o zakresie i wynikach ich
działania;
4) organizuje i koordynuje kontrole podmiotów korzystających ze środowiska
o zasięgu lub znaczeniu ponadwojewódzkim;
4a) może wydawać wojewódzkim inspektorom ochrony środowiska polecenia
przeprowadzenia w określonym czasie kontroli;
5) opracowuje i realizuje wieloletnie strategiczne oraz wykonawcze programy
państwowego monitoringu środowiska;
6) dokonuje analiz i ocen:
a) przestrzegania przepisów, o których mowa w art. 2 ust. 1,
b) stanu środowiska;
7) prowadzi system informatyczny, o którym mowa w art. 28h ust. 1, i nadzoruje
jego funkcjonowanie;
8) organizuje szkolenia pracowników Inspekcji Ochrony Środowiska w zakresie
wykonywania zadań określonych w ustawie i w przepisach odrębnych;
9) sporządza roczne sprawozdanie z działalności Inspekcji Ochrony Środowiska
i przedkłada je do akceptacji ministrowi właściwemu do spraw klimatu
w terminie do 31 maja roku następnego.
1a. Wykonywanie zadań Inspekcji Ochrony Środowiska w zakresie:
1) prowadzenia państwowego monitoringu środowiska oraz prowadzenia
działalności laboratoryjnej,
2) prowadzenia działań edukacyjnych dla innych organów i podmiotów
korzystających ze środowiska z zakresu korzystania ze środowiska,
3) wykonywania zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia
12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów
cieplarnianych
– należy do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.
2. Główny Inspektor Ochrony Środowiska w zakresie zadań określonych
w art. 2 ust. 1 współpracuje z:
1) organami państw członkowskich Unii Europejskiej;
2) właściwymi organami innych państw na podstawie zawartych umów
i porozumień;
3) organizacjami międzynarodowymi.
3. Główny Inspektor Ochrony Środowiska współpracuje z ministrem
właściwym do spraw klimatu oraz ministrem właściwym do spraw środowiska
w zakresie spraw objętych odpowiednio działami administracji rządowej – klimat
oraz środowisko, w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1.
4. Minister właściwy do spraw klimatu oraz minister właściwy do spraw
środowiska prowadzą kontrolę wspólną Głównego Inspektora Ochrony
Środowiska, jeżeli przedmiotem kontroli są sprawy objęte działem administracji
rządowej – środowisko.
art. 5.
więcej
Inspekcji Ochrony Środowiska na obszarze województwa.
2. Wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska powołuje i odwołuje
wojewoda, za zgodą Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.
3. Stanowisko wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska może
zajmować osoba, która:
1) jest obywatelem polskim;
2) korzysta z pełni praw publicznych;
3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub
umyślne przestępstwo skarbowe;
4) posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
5) posiada co najmniej 5-letni staż pracy na stanowiskach związanych
z zadaniami z zakresu ochrony środowiska;
6) posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości
wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.
4. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska, kierując działalnością
Inspekcji Ochrony Środowiska na obszarze województwa:
1) wykonuje jej zadania, z wyłączeniem zadań, o których mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 2a, zgodnie z ogólnymi kierunkami działania,
zaleceniami i wytycznymi oraz poleceniami Głównego Inspektora Ochrony
Środowiska;
2) ustala, w porozumieniu z wojewodą, kierunki działania oraz roczne plany
pracy Inspekcji Ochrony Środowiska w województwie, których elementem są
roczne plany działalności kontrolnej;
3) (uchylony)
4) dokonuje na obszarze województwa analiz i ocen przestrzegania przepisów,
o których mowa w art. 2 ust. 1;
5) przedkłada Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska informacje
o realizacji zadań Inspekcji Ochrony Środowiska na obszarze województwa
za dany rok w terminie do 15 lutego roku następnego oraz na żądanie,
w każdym czasie.
5. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska wykonuje zadania przy
pomocy wojewódzkiego inspektoratu ochrony środowiska.
6. Zastępców wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, w liczbie do
dwóch, powołuje i odwołuje wojewoda, na wniosek wojewódzkiego inspektora
ochrony środowiska.
7. Stanowisko zastępcy wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska może
zajmować osoba, która spełnia warunki określone w ust. 3.
8. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska,
może tworzyć delegatury wojewódzkiego inspektoratu ochrony środowiska.
Kierownik delegatury może, z upoważnienia wojewódzkiego inspektora ochrony
środowiska, prowadzić sprawy i wydawać na terenie swojego działania decyzje
administracyjne.
9. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia,
zasady i sposób organizacji wojewódzkich inspektoratów ochrony środowiska oraz
ich delegatur, mając na względzie zapewnienie ich sprawnego i jednolitego
działania.
Art. 5a. 1. Roczny plan działalności kontrolnej obejmuje:
1) ogólną ocenę znaczących zagadnień dotyczących środowiska;
2) obszar objęty planem kontroli;
3) wykaz zakładów objętych planem, w tym wykaz:
a) instalacji wymagających uzyskania pozwolenia zintegrowanego,
b) zakładów o zwiększonym ryzyku i zakładów o dużym ryzyku
wystąpienia poważnej awarii przemysłowej w rozumieniu przepisów
o ochronie środowiska, zwanych dalej odpowiednio „zakładami
o zwiększonym ryzyku” i „zakładami o dużym ryzyku”;
4) procedury opracowywania programów kontroli planowych dla zakładów,
o których mowa w pkt 3;
5) procedury kontroli pozaplanowych dla zakładów, o których mowa w pkt 3;
6) w odniesieniu do zakładów o zwiększonym ryzyku i zakładów o dużym
ryzyku – ogólną ocenę znaczących zagadnień dotyczących bezpieczeństwa
oraz wykaz grup zakładów, o których mowa w art. 264d ust. 1 ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.
2. W odniesieniu do instalacji wymagających uzyskania pozwolenia
zintegrowanego oraz zakładów o zwiększonym ryzyku i zakładów o dużym ryzyku
wojewódzki inspektor ochrony środowiska na podstawie rocznego planu kontroli
sporządza programy kontroli planowych, obejmujące częstotliwość kontroli
w terenie dla różnych rodzajów zakładów i instalacji.
3. Częstotliwość kontroli, o której mowa w ust. 2, jest ustalana
z uwzględnieniem systematycznej oceny zagrożeń dla środowiska stwarzanych
przez daną instalację, oraz przepisów dotyczących częstotliwości prowadzenia
kontroli.
4. W odniesieniu do instalacji wymagających uzyskania pozwolenia
zintegrowanego okres pomiędzy kontrolami nie przekracza:
1) roku dla instalacji stwarzających największe zagrożenie;
2) 3 lat dla instalacji, której prowadzącym instalację jest organizacja
zarejestrowana w systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) lub dla instalacji
stwarzających najmniejsze zagrożenie.
5. Systematyczna ocena zagrożeń dla środowiska, o której mowa w ust. 3,
uwzględnia co najmniej jedno z następujących kryteriów:
1) potencjalne i rzeczywiste oddziaływanie danych instalacji na zdrowie ludzi
i środowisko, z uwzględnieniem poziomu i rodzajów emisji, wrażliwości
środowiska lokalnego i ryzyka wystąpienia poważnej awarii przemysłowej;
2) historię zgodności z warunkami pozwolenia;
3) rejestrację organizacji lub prowadzącego instalację w systemie
ekozarządzania i audytu (EMAS).
6. Jeżeli kontrola instalacji wymagających pozwolenia zintegrowanego lub
zakładu o zwiększonym ryzyku lub zakładu o dużym ryzyku wykaże istotne
naruszenie wymogów określonych w tym pozwoleniu lub w zakresie
przeciwdziałania poważnej awarii przemysłowej, w terminie 6 miesięcy od dnia
zakończenia tej kontroli przeprowadza się ponowną kontrolę, o której mowa
w art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z
2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 424).
7. Pozaplanowe kontrole przeprowadza się w szczególności w celu jak
najszybszego zbadania skarg i wniosków o interwencje, wystąpienia poważnych
awarii, stwierdzenia naruszeń wymogów określonych w pozwoleniach
zintegrowanych oraz, w stosownych przypadkach, przed udzieleniem lub zmianą
pozwolenia zintegrowanego.
art. 6.
więcej
art. 7.
więcej
Inspektora Ochrony Środowiska, może powierzyć, w drodze porozumienia,
prowadzenie spraw z zakresu właściwości wojewódzkiego inspektora ochrony
środowiska, w tym wydawanie w jego imieniu decyzji administracyjnych,
powiatom położonym na terenie województwa.
art. 8.
więcej
związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Inspekcji Ochrony Środowiska
organem właściwym jest, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wojewódzki inspektor
ochrony środowiska i jako organ wyższego stopnia ‒ Główny Inspektor Ochrony
Środowiska.
Art. 8a. 1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska przekazuje radzie
gminy, radzie powiatu i sejmikowi województwa, na ich wniosek, informację
o wynikach kontroli obiektów o podstawowym znaczeniu dla województwa.
2. W związku z przedłożoną informacją, o której mowa w ust. 1, radzie
powiatu służy prawo do określania, w drodze uchwały, kierunków działania
wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska w celu zapewnienia na danym
obszarze należytej ochrony środowiska.
3. W przypadku bezpośredniego zagrożenia środowiska starosta lub wójt
(burmistrz, prezydent miasta) może skierować, zawierający uzasadnienie, wniosek
do wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o podjęcie należących do jego
zadań i kompetencji działań zmierzających do usunięcia tego zagrożenia, gdy
podjęcie działań wykracza poza zadania i kompetencje odpowiednio starosty lub
wójta (burmistrza, prezydenta miasta).
4. Uchwała podjęta na podstawie ust. 2 oraz wniosek skierowany na
podstawie ust. 3 nie mogą dotyczyć wykonania konkretnych czynności służbowych
ani określać sposobu wykonania zadania przez wojewódzkiego inspektora ochrony
środowiska, lecz powinny ustalać przedmiot działań lub wskazywać stan niezgodny
z prawem, o którego usunięcie chodzi i którego zakres należy do właściwości
wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.
Art. 8b. 1. Starosta, wójt (burmistrz, prezydent miasta) ponoszą wyłączną
odpowiedzialność za treść wniosku skierowanego na podstawie art. 8a ust. 3.
2. Wniosek przekazany ustnie wymaga potwierdzenia na piśmie.
Art. 8c. (uchylony).
Art. 8d. 1. Pracownikami Inspekcji Ochrony Środowiska są pracownicy
zatrudnieni w Głównym Inspektoracie Ochrony Środowiska i wojewódzkich
inspektoratach ochrony środowiska.
2. Do pracowników Inspekcji Ochrony Środowiska zatrudnionych na
stanowiskach urzędniczych stosuje się przepisy ustawy z dnia 21 listopada 2008 r.
o służbie cywilnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 265 i 285).
3. Do pracowników Inspekcji Ochrony Środowiska zatrudnionych na
stanowiskach:
1) inspektorów Inspekcji Ochrony Środowiska nie stosuje się przepisów art. 4
i art. 97 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej;
2) w centralnym laboratorium badawczym, o którym mowa w art. 28f ust. 1, nie
stosuje się przepisu art. 97 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie
cywilnej.
4. Do pracowników innych niż wymienieni w ust. 2 stosuje się przepisy
ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U.
z 2020 r. poz. 537).
Art. 8e. 1. Inspektorem Inspekcji Ochrony Środowiska może być pracownik
Inspekcji Ochrony Środowiska, który:
1) jest obywatelem polskim;
2) ma pełną zdolność do czynności prawnych;
3) korzysta z pełni praw publicznych;
4) nie był skazany prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo lub
umyślne przestępstwo skarbowe;
5) posiada wyższe wykształcenie;
6) posiada stan zdrowia pozwalający na zatrudnienie na stanowisku inspektora
Inspekcji Ochrony Środowiska;
7) odbył półroczny kurs przygotowujący do wykonywania pracy na stanowisku
inspektora Inspekcji Ochrony Środowiska i zdał egzamin końcowy.
2. Główny Inspektor Ochrony Środowiska zwalnia z obowiązku odbywania
kursu oraz egzaminu końcowego, o których mowa w ust. 1 pkt 7, pracownika Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska lub wojewódzkiego inspektoratu ochrony środowiska, posiadającego wiedzę i doświadczenie zawodowe
umożliwiające należyte wykonywanie obowiązków służbowych.
3. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia,
zakres i sposób przeprowadzenia kursu, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, oraz
warunki zdania egzaminu końcowego, kierując się potrzebą należytego
przygotowania inspektorów Inspekcji Ochrony Środowiska do wykonywania
kontroli.
Art. 8f. 1. Czas pracy pracowników, o których mowa w art. 8d ust. 3, nie
może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie
pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym
nieprzekraczającym 3 miesięcy.
2. Do pracowników, o których mowa w art. 8d ust. 3, mogą być stosowane
systemy czasu pracy:
1) zmianowy – na stanowiskach pracy, na których ze względu na zakres
i charakter zadań jest wymagane wykonywanie pracy w systemie
zmianowym;
2) podstawowy, w przypadku którego czas pracy nie może przekraczać 8 godzin
na dobę – na pozostałych stanowiskach pracy.
3. W zmianowym systemie czasu pracy pracę wykonuje się na zmiany
trwające po 8 godzin na dobę. W szczególnie uzasadnionych przypadkach
pracodawca może wprowadzić wykonywanie pracy na zmiany trwające po
12 godzin na dobę.
4. W zmianowym systemie czasu pracy, o którym mowa w ust. 3 zdanie:
1) pierwsze, pracownik nie może wykonywać pracy na więcej niż dziesięciu
zmianach w porze nocnej w miesiącu kalendarzowym,
2) drugie, pracownik nie może wykonywać pracy na więcej niż ośmiu zmianach
w porze nocnej w miesiącu kalendarzowym
– chyba że jest to uzasadnione szczególnymi potrzebami pracodawcy lub tym, że
jego nieobecność mogłaby spowodować poważne zakłócenie organizacji pracy
u pracodawcy.
5. Praca w godzinach nadliczbowych pracownika jest dopuszczalna ze
względu na:
1) konieczność współudziału w zwalczaniu poważnej awarii lub innych zdarzeń
nadzwyczajnych w zakresie ochrony środowiska;
2) konieczność wykonania rozpoczętych czynności kontrolnych, jeżeli nie mogą
one zostać przerwane;
3) szczególne potrzeby pracodawcy.
6. Praca w godzinach nadliczbowych pracownika następuje na polecenie
pracodawcy.
7. W zamian za czas pracy w godzinach nadliczbowych pracownikowi
udziela się czasu wolnego od pracy w wymiarze o połowę wyższym albo może mu
być przyznane wynagrodzenie wraz z dodatkiem za pracę w godzinach
nadliczbowych w wysokości 50% wynagrodzenia. Udzielenie pracownikowi czasu
wolnego nie może spowodować obniżenia wynagrodzenia należnego
pracownikowi za pełny miesięczny wymiar czasu pracy.
8. O przyznaniu czasu wolnego od pracy albo dodatku, o których mowa
w ust. 7, decyduje:
1) dyrektor generalny – w przypadku pracowników zatrudnionych w Głównym
Inspektoracie Ochrony Środowiska;
2) wojewódzki inspektor ochrony środowiska – w przypadku pracowników
zatrudnionych w wojewódzkim inspektoracie ochrony środowiska.
9. Liczba godzin nadliczbowych, za które przyznano wynagrodzenie, nie
może przekraczać:
1) 7 godzin w przyjętym miesięcznym okresie rozliczeniowym;
2) 14 godzin w przyjętym dwumiesięcznym okresie rozliczeniowym;
3) 21 godzin w przyjętym trzymiesięcznym okresie rozliczeniowym.
10. Praca w niedzielę lub święto w godzinach nadliczbowych oraz w porze
nocnej nie może być wykonywana przez:
1) pracownika będącego jedynym opiekunem dziecka do 8 lat lub osoby
wymagającej stałej opieki,
2) pracownika opiekującego się dzieckiem do 8 lat, jeżeli z uprawnienia do
opieki nie korzysta drugie z rodziców lub opiekun,
3) pracownicę karmiącą dziecko piersią
– bez ich zgody.
Art. 8g. Inspektorom Inspekcji Ochrony Środowiska wykonującym
czynności kontrolne przysługuje miesięczny dodatek inspekcyjny do
wynagrodzenia w wysokości do 100% tego wynagrodzenia.
Art. 8h. Pracownicy Inspekcji Ochrony Środowiska podczas pełnienia
obowiązków służbowych i w związku z pełnieniem tych obowiązków korzystają
z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych.
art. 9.
więcej
i pozaplanowe.
1a. Kontrole planowe planuje się, uwzględniając potrzebę zapewnienia
systematycznej oceny zagrożeń życia i zdrowia ludzi oraz środowiska,
w szczególności wynikających z działalności podmiotów korzystających ze
środowiska, i ustala w planach kontroli.
1b. Do kontroli pozaplanowych zalicza się kontrole:
1) przeprowadzane na wniosek organów administracji publicznej lub
podmiotów, o ile przepisy szczególne przewidują możliwość występowania
z takim wnioskiem;
2) interwencyjne.
1c. Przez kontrole interwencyjne rozumie się kontrole przeprowadzane
w związku z rozpatrywaniem skarg i interwencji dotyczących zanieczyszczenia
środowiska lub podejrzenia wystąpienia takiego zanieczyszczenia, wystąpienia
poważnych awarii lub w celu przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa lub
wykroczenia.
1d. Kontrolę wykonują Główny Inspektor Ochrony Środowiska, wojewódzcy
inspektorzy ochrony środowiska oraz upoważnieni przez nich inspektorzy Inspekcji
Ochrony Środowiska, zwani dalej „inspektorami”.
2. Przy wykonywaniu kontroli przestrzegania wymagań ochrony środowiska
inspektor uprawniony jest do:
1) wstępu przez całą dobę wraz z niezbędnym sprzętem:
a) na teren nieruchomości, obiektu lub ich części, na których prowadzona
jest działalność gospodarcza,
b) do środków transportu,
c) na teren niezwiązany z prowadzeniem działalności gospodarczej;
1a) (uchylony)
2) przeprowadzania niezbędnych pomiarów lub badań, w tym pobierania próbek
lub wykonywania innych czynności kontrolnych, w tym z użyciem
bezzałogowych statków powietrznych, w celu ustalenia na terenie
kontrolowanej nieruchomości, w obiekcie lub jego części, w kontrolowanym
środku transportu, stanu środowiska oraz oceny tego stanu w świetle
przepisów o ochronie środowiska, a także warunków wykonywania
działalności wpływającej na środowisko indywidualnie określonych
w decyzjach administracyjnych;
3) żądania wstrzymania ruchu lub uruchomienia instalacji lub urządzeń, w tym
środków transportu oraz powstrzymania się od wykonywania innych
czynności w zakresie, w jakim jest to niezbędne dla przeprowadzenia badań,
w tym pobrania próbek i wykonania pomiarów;
4) oceny sposobu eksploatacji instalacji lub urządzeń, w tym środków
transportu;
5) oceny stosowanych technologii i rozwiązań technicznych;
6) żądania pisemnych lub ustnych informacji oraz wzywania i przesłuchiwania
osób w zakresie niezbędnym dla ustalenia stanu faktycznego przy
jednoczesnym pouczeniu ich o odpowiedzialności karnej za składanie
fałszywych zeznań, o której mowa w Kodeksie karnym;
7) żądania okazania dokumentów, w tym dokumentów finansowych
i udostępnienia wszelkich danych mających związek z problematyką kontroli;
8) ustalania tożsamości osób oraz żądania okazania dokumentów niezbędnych
do wymierzenia grzywny w drodze mandatu karnego lub sporządzenia
wniosku o ukaranie;
9) oceny sposobu wykonywania pomiarów emisji, ilości pobranej wody oraz
odprowadzanych ścieków przez jednostkę prowadzącą pomiary, w tym
poprawności sposobu pobierania i analizy próbek;
10) określenia składu morfologicznego odpadów w oparciu o wiedzę ekspercką.
2a. Jeżeli przeprowadzenie niezbędnych pomiarów, w tym pobieranie próbek
lub wykonanie innych czynności kontrolnych, wymaga specjalistycznej wiedzy lub umiejętności, Główny Inspektor Ochrony Środowiska lub wojewódzki inspektor ochrony środowiska może upoważnić do udziału w kontroli osobę niebędącą
inspektorem, posiadającą taką wiedzę lub takie umiejętności.
2b. (uchylony)
3. (uchylony)
Art. 9a. 1. Kontrolę przedsiębiorców wykonuje się na zasadach określonych
w rozdziale 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
2. Do kontroli pozaplanowych przedsiębiorców nie stosuje się przepisów
art. 47, art. 48, art. 50, art. 51, art. 54, art. 55 i art. 58 ustawy z dnia 6 marca 2018 r.
– Prawo przedsiębiorców.
Art. 9b. 1. Kontrolę wykonuje się po okazaniu legitymacji służbowej
potwierdzającej tożsamość i uprawnienia inspektora do jej wykonania.
2. Kontrolę przedsiębiorcy, z wyłączeniem kontroli interwencyjnej, wykonuje
się po okazaniu dodatkowo upoważnienia do jej wykonania.
3. Legitymację inspektorowi wydaje Główny Inspektor Ochrony Środowiska
albo wojewódzki inspektor ochrony środowiska.
4. Inspektor jest obowiązany do zwrotu legitymacji z dniem ustania stosunku
pracy.
5. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia,
wzór legitymacji służbowej, o której mowa w ust. 1, mając na względzie
możliwość identyfikacji inspektora i jego stanowiska służbowego.
Art. 9c. 1. W kontroli prowadzonej przez inspektora mogą uczestniczyć inni
pracownicy Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska lub wojewódzkiego
inspektoratu ochrony środowiska upoważnieni przez Głównego Inspektora
Ochrony Środowiska lub wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 2 pkt 3, wstrzymania ruchu lub
uruchomienia instalacji lub urządzenia dokonuje osoba wskazana przez kierownika
kontrolowanej jednostki organizacyjnej albo przez kontrolowaną osobę fizyczną
prowadzącą działalność gospodarczą. Wskazana osoba posiada wiedzę
umożliwiającą wstrzymanie ruchu lub uruchomienie instalacji lub urządzenia
w sposób, który nie spowoduje powstania szkody w danej instalacji lub urządzeniu.
3. W przypadku braku możliwości wstrzymania ruchu lub uruchomienia
instalacji lub urządzenia kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej albo
kontrolowana osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą obowiązani są
do udowodnienia braku możliwości technicznych bądź udowodnienia możliwości
wystąpienia zagrożenia szkód w dużych rozmiarach.
4. Wstęp inspektorów na tereny zamknięte w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy
z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2020 r. poz.
276, 284 i 782) następuje za zgodą zarządzającego tym terenem.
5. Upoważniony do kontroli inspektor jest uprawniony do poruszania się po
terenie nieruchomości, obiektu lub ich części, w tym do wykonywania lotów
bezzałogowym statkiem powietrznym nad tym terenem, oraz poruszania się
w środkach transportu, bez potrzeby uzyskiwania przepustki oraz nie podlega
rewizji osobistej przewidzianej w regulaminie wewnętrznym kontrolowanej
jednostki organizacyjnej; podlega on przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy
obowiązującym w kontrolowanej jednostce organizacyjnej.
6. Do osób, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 9 ust. 2a, stosuje się przepisy
ust. 5 oraz art. 9 ust. 2 pkt 1, 2 i 9.
art. 10.
więcej
kontrolowana osoba fizyczna, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji
niejawnych oraz o zakwaterowaniu sił zbrojnych, obowiązani są umożliwić
inspektorowi przeprowadzenie kontroli, w szczególności umożliwić dokonanie
czynności, o których mowa w art. 9 ust. 2.
Art. 10a. 1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska może wystąpić
z wnioskiem do Policji lub organów administracji publicznej, w tym do Krajowej
Administracji Skarbowej, Inspekcji Transportu Drogowego, urzędów nadzoru
górniczego, Państwowej Inspekcji Pracy, Inspekcji Handlowej, Państwowej
Inspekcji Sanitarnej, Inspekcji Weterynaryjnej, Państwowej Inspekcji Ochrony
Roślin i Nasiennictwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej,
o udzielenie pomocy, jeżeli jest to niezbędne do przeprowadzenia czynności
kontrolnych.
2. Udzielenie pomocy, o której mowa w ust. 1, może polegać w szczególności
na:
1) umożliwieniu inspektorowi wejścia na kontrolowany teren, do
kontrolowanego obiektu lub do środka transportu;
2) gromadzeniu i zabezpieczaniu dowodów popełnienia przestępstwa albo
wykroczenia;
3) ustalaniu tożsamości i przesłuchiwaniu osób w celu ustalenia stanu
faktycznego istotnego dla prowadzonego postępowania;
4) zapewnieniu bezpieczeństwa inspektorowi.
3. Organy wymienione w ust. 1 nie mogą odmówić udzielenia pomocy
wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
4. Na wniosek wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, w przypadku
uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa polegającego na
udaremnianiu lub utrudnianiu wstępu na kontrolowany teren, do kontrolowanego
obiektu lub do środka transportu, Policja obowiązana jest umożliwić inspektorom
ten wstęp, w tym przy wykorzystaniu środka przymusu bezpośredniego, o którym
mowa w art. 12 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu
bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 2418).
Art. 10b. W przypadku powzięcia uzasadnionego podejrzenia popełnienia
przestępstwa przeciwko środowisku określonego w art. 182, art. 183 lub
art. 186 Kodeksu karnego albo wykroczenia określonego w art. 154 § 2 Kodeksu
wykroczeń, albo wykroczeń, o których mowa w:
1) art. 476 ust. 1 i 2, art. 477 pkt 4 i 5, art. 478 pkt 6 ustawy z dnia 20 lipca
2017 r. – Prawo wodne,
2) art. 65 pkt 1–3 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o mikroorganizmach
i organizmach genetycznie zmodyfikowanych,
3) art. 60 i art. 61 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami
i odpadami opakowaniowymi,
4) art. 37a i art. 37b ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach
przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz
o opłacie produktowej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1932 i 1403 oraz z 2020 r. poz.
284),
5) art. 330–334, art. 335a–336, art. 337a–355 i art. 358–360 ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska,
6) art. 171–177 i art. 180–192 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach,
7) art. 52 i art. 60 ustawy z dnia 25 lutego 2011 r. o substancjach chemicznych
i ich mieszaninach,
8) art. 41 pkt 2–6, 9 i 10 ustawy z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu
(Dz. U. z 2020 r. poz. 796),
9) art. 131 pkt 12 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody,
10) art. 31 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o międzynarodowym
przemieszczaniu odpadów,
11) art. 44–49, art. 51, art. 52a i art. 52b ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r.
o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji,
12) art. 95–97 oraz art. 134 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie
elektrycznym i elektronicznym,
13) art. 45–47 ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych,
14) art. 78, art. 80, art. 81 pkt 1 i 2, art. 83, art. 90 pkt 3, art. 91–92a i art. 94–95a
ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach,
15) art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2015 r. o zmianie ustawy o recyklingu
pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.
poz. 933 i 1688)
– Główny Inspektor Ochrony Środowiska, wojewódzki inspektor ochrony
środowiska lub upoważnieni inspektorzy Inspekcji Ochrony Środowiska mogą
podjąć czynności, o których mowa w ust. 2.
2. Główny Inspektor Ochrony Środowiska, wojewódzki inspektor ochrony
środowiska lub upoważnieni inspektorzy Inspekcji Ochrony Środowiska mogą
podjąć czynności polegające na:
1) obserwowaniu i rejestrowaniu przy użyciu środków technicznych, w tym
technik satelitarnych i bezzałogowych statków powietrznych, obrazu zdarzeń
oraz dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom;
2) gromadzeniu i zabezpieczaniu dowodów popełnienia przestępstwa lub
wykroczenia;
3) żądaniu pisemnych lub ustnych informacji oraz przesłuchiwaniu osób
w zakresie niezbędnym dla ustalenia stanu faktycznego przy jednoczesnym
pouczeniu ich o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań,
o której mowa w Kodeksie karnym;
4) ustalaniu tożsamości osób oraz żądaniu okazania dokumentów niezbędnych
do wymierzenia grzywny w drodze mandatu karnego lub sporządzeniu
wniosku o ukaranie;
5) nakładaniu grzywien w postępowaniu mandatowym za wykroczenia
określone w trybie przewidzianym przepisami o postępowaniu w sprawach
o wykroczenia;
6) dokonywaniu oględzin pomieszczeń i innych miejsc;
7) zatrzymywaniu lub przeszukiwaniu pojazdów przewożących towary oraz
kontroli dokumentów związanych z przewozem towaru, jeżeli zachodzi
podejrzenie przewożenia odpadów;
8) udzielaniu pouczeń, zwracaniu uwagi, ostrzeganiu lub stosowaniu innych
środków oddziaływania wychowawczego.
3. Czynności, o których mowa w ust. 2, mogą być wykonywane po okazaniu
legitymacji, o której mowa w art. 9b ust. 1.
4. Inspektorzy są uprawnieni do uzyskiwania, gromadzenia, przetwarzania
i wykorzystywania informacji o osobach, rzeczach i zdarzeniach, w tym
uzyskiwania informacji oraz utrwalania śladów i dowodów, w sposób określony
w ust. 2, które należy przechowywać zgodnie z przepisami o ochronie danych
osobowych.
5. Administratorem danych osobowych przetwarzanych w celu, o którym
mowa w art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych
przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości (Dz. U.
z 2019 r. poz. 125), jest minister właściwy do spraw klimatu, Główny Inspektor
Ochrony Środowiska lub wojewódzki inspektor ochrony środowiska.
Art. 10c. 1. Główny Inspektor Ochrony Środowiska może powołać zespół
kontrolny, w skład którego może powołać inspektorów Inspekcji Ochrony
Środowiska zatrudnionych w wojewódzkich inspektoratach ochrony środowiska.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wojewódzki inspektor ochrony
środowiska wskazuje inspektorów Inspekcji Ochrony Środowiska, którzy wejdą
w skład zespołu kontrolnego. Koszty delegacji inspektorów Inspekcji Ochrony
Środowiska wskazanych do prac w zespole kontrolnym pokrywa wojewódzki
inspektor ochrony środowiska.
3. Zespół, o którym mowa w ust. 1, powołuje się w celu przeprowadzenia
kontroli interwencyjnej oraz w szczególnie uzasadnionych przypadkach może być
on powołany do innych kontroli pozaplanowych.
4. Jeżeli wykonanie czynności kontrolnych wymaga specjalistycznej wiedzy
lub umiejętności, Główny Inspektor Ochrony Środowiska może powołać w skład
zespołu, o którym mowa w ust. 1, pracownika zatrudnionego w wojewódzkim
inspektoracie ochrony środowiska, niebędącego inspektorem Inspekcji Ochrony
Środowiska, posiadającego taką wiedzę lub takie umiejętności.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, wojewódzki inspektor ochrony
środowiska wskazuje pracownika, który wejdzie w skład zespołu kontrolnego.
Koszty delegacji pracownika wskazanego do prac w zespole kontrolnym pokrywa
wojewódzki inspektor ochrony środowiska.
Art. 10d. 1. Informacje uzyskane w czasie prowadzenia czynności, o których
mowa w art. 10b ust. 2, mogą być wykorzystywane w celu realizacji zadań
ustawowych Inspekcji Ochrony Środowiska, w tym w zakresie kontroli oraz
stanowić dowód w postępowaniach administracyjnych, karnych oraz
w postępowaniach w sprawach wykroczeń.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, udostępnia się na wniosek:
1) Krajowej Administracji Skarbowej;
2) sądu lub prokuratora – w związku z toczącym się postępowaniem;
3) organów i służb uprawnionych do ścigania przestępstw i wykroczeń;
4) organów nadzoru górniczego.
Art. 10e. 1. Organy Inspekcji Ochrony Środowiska w zakresie koniecznym
do wykonywania czynności, o których mowa w art. 10b ust. 2, mogą korzystać
z informacji kryminalnej zgromadzonej w Krajowym Centrum Informacji
Kryminalnych.
2. Na wniosek Głównego Inspektora Ochrony Środowiska lub
wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska organy ścigania oraz organy
Krajowej Administracji Skarbowej udostępniają informacje uzyskane w toku
czynności operacyjno-rozpoznawczych niezbędne do wykonywania czynności,
o których mowa w art. 10b ust. 2, oraz kontroli.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być wykorzystane do oceny
stanu faktycznego związanego z korzystaniem ze środowiska oraz w celu realizacji
zadań ustawowych Inspekcji Ochrony Środowiska, w tym w zakresie kontroli oraz
stanowić dowód w postępowaniach administracyjnych, karnych oraz
postępowaniach w sprawach wykroczeń.
4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu
Wojskowego.
art. 11.
więcej
jeden egzemplarz doręcza kierownikowi kontrolowanej jednostki organizacyjnej
lub kontrolowanej osobie fizycznej.
2. Protokół podpisują inspektor i kierownik kontrolowanej jednostki
organizacyjnej lub kontrolowana osoba fizyczna, którzy mogą wnieść do protokołu
umotywowane zastrzeżenia i uwagi.
3. W razie odmowy podpisania protokołu przez kierownika kontrolowanej
jednostki organizacyjnej lub kontrolowaną osobę fizyczną, inspektor czyni o tym
wzmiankę w protokole, a odmawiający podpisu może w terminie siedmiu dni
przedstawić swoje stanowisko na piśmie właściwemu organowi Inspekcji Ochrony
Środowiska.
art. 12.
więcej
środowiska może:
1) wydać zarządzenie pokontrolne do kierownika kontrolowanej jednostki
organizacyjnej lub osoby fizycznej;
1a) wydać na podstawie odrębnych przepisów zalecenia pokontrolne;
2) wydać na podstawie odrębnych przepisów decyzję administracyjną;
3) wszcząć egzekucję, jeżeli obowiązek wynika z mocy prawa lub decyzji
administracyjnej.
2. Kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej lub kontrolowana osoba
fizyczna, w terminie wyznaczonym w zarządzeniu pokontrolnym, mają obowiązek
poinformowania wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o zakresie
podjętych i zrealizowanych działań służących wyeliminowaniu wskazanych
naruszeń.
3. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska może zażądać od kierownika
kontrolowanej jednostki organizacyjnej przeprowadzenia postępowania
służbowego lub innego przewidzianego prawem postępowania przeciwko osobom
winnym dopuszczenia do uchybień i poinformowania go, w określonym terminie,
o wynikach tego postępowania i o podjętych działaniach.
4. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska może w trakcie kontroli wydać
decyzję w przedmiocie wstrzymania:
1) działalności w zakresie stwarzającym zagrożenie zdrowia lub życia ludzi albo
zagrożenie zniszczenia środowiska;
2) oddania do użytku obiektu budowlanego, zespołu obiektów lub instalacji
niespełniających wymagań ochrony środowiska.
5. Decyzja, o której mowa w ust. 4, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
6. Do decyzji, o której mowa w ust. 4, przepisów art. 61 § 3 i 4 ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
(Dz. U. z 2019 r. poz. 2325) nie stosuje się.
Art. 12a. (uchylony).
Art. 12b. (uchylony).
art. 13.
więcej
art. 14.
więcej
Inspekcji Ochrony Środowiska przysługuje uprawnienie oskarżyciela publicznego
także wtedy, gdy wniosek o ukaranie za wykroczenie złożył inny uprawniony
oskarżyciel.
art. 15.
więcej
jednostki organizacyjnej, jej pracownika lub innej osoby fizycznej wyczerpuje
znamiona przestępstwa przeciwko środowisku, organy Inspekcji Ochrony
Środowiska kierują do organu powołanego do ścigania przestępstw zawiadomienie
o popełnieniu przestępstwa, dołączając dowody dokumentujące podejrzenie.
art. 16.
więcej
każdego organu administracji publicznej lub Policji z wnioskiem o udzielenie
informacji lub udostępnienie dokumentów i danych związanych z ochroną
środowiska.
2. Organy, o których mowa w ust. 1, lub Policja są obowiązane przekazać
informacje, dokumenty i dane niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie
14 dni od dnia złożenia wniosku.
3. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w działaniach organów
administracji publicznej w zakresie ochrony środowiska organ Inspekcji Ochrony
Środowiska może:
1) skierować wystąpienie o wyjaśnienie przyczyn nieprawidłowości lub o ich
usunięcie;
2) zwrócić się o wszczęcie postępowania administracyjnego, wnieść skargę do
sądu administracyjnego, a także uczestniczyć w tych postępowaniach – na
prawach przysługujących prokuratorowi.
Art. 16a. 1. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w zakresie
wydawania przez organy ochrony środowiska decyzji ustalających warunki
korzystania ze środowiska organ Inspekcji Ochrony Środowiska kieruje
wystąpienie, którego treścią może być w szczególności wniosek o stwierdzenie
nieważności tej decyzji.
2. Organom Inspekcji Ochrony Środowiska przysługują prawa strony
w postępowaniu administracyjnym lub postępowaniu przed sądem
administracyjnym.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do orzeczeń samorządowych
kolegiów odwoławczych.
art. 17.
więcej
czynności kontrolnych z innymi organami kontroli, w tym z Państwową Inspekcją
Sanitarną, organami administracji państwowej i rządowej, organami samorządu
terytorialnego, organami obrony cywilnej oraz organizacjami społecznymi.
2. Współdziałanie to obejmuje w szczególności:
1) (uchylony)
1a) rozpatrywanie wniosków o przeprowadzenie kontroli, składanych przez
organy jednostek samorządu terytorialnego;
2) przekazywanie właściwym organom administracji państwowej i rządowej
oraz organom samorządu terytorialnego informacji o wynikach kontroli
przeprowadzonych przez Inspekcję Ochrony Środowiska;
3) wymianę informacji o wynikach kontroli;
4) wymianę z Krajową Administracją Skarbową i Strażą Graniczną informacji
związanych ze sprowadzaniem do kraju towarów, których wwóz jest zakazany
lub ograniczony ze względu na ochronę środowiska;
5) współpracę ze Strażą Graniczną w wykonywaniu kontroli w strefie
nadgranicznej;
6) współpracę z organami Państwowej Straży Pożarnej w zakresie
przeciwdziałania poważnym awariom;
7) przekazywanie Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego informacji
o utracie, zaginięciu, porzuceniu lub kradzieży odpadów zawierających
czynniki biologiczne lub chemiczne, które mogą być wykorzystane do
przygotowania lub pomocy w dokonaniu przestępstwa o charakterze
terrorystycznym, o którym mowa w art. 115 § 20 Kodeksu karnego.
3. Przeprowadzenie kontroli nieobjętej planem kontroli Inspekcji Ochrony
Środowiska mogą zarządzić wojewoda lub wojewódzki inspektor ochrony
środowiska.
3a. Na uzasadniony wniosek organu samorządu terytorialnego wojewódzki
inspektor ochrony środowiska jest obowiązany przeprowadzić kontrolę nieobjętą
planem kontroli Inspekcji Ochrony Środowiska w zakresie poziomów pól
elektromagnetycznych emitowanych z instalacji radiokomunikacyjnej,
radionawigacyjnej lub radiolokacyjnej, których równoważna moc promieniowana
izotropowo wynosi nie mniej niż 15 W, emitujących pola elektromagnetyczne
o częstotliwościach od 30 kHz do 300 GHz.
4. Inspekcja Ochrony Środowiska udziela pomocy organom samorządu
terytorialnego w realizacji ich zadań kontrolnych w zakresie ochrony środowiska.
5. (uchylony)
art. 18.
więcej
próbek, na podstawie których stwierdzono naruszenie wymagań ochrony
środowiska, ponoszą jednostki organizacyjne lub osoby fizyczne, których
działalność jest źródłem naruszania tych wymagań.
1a. Koszty oszacowania wielkości emisji z instalacji albo z operacji lotniczej,
o którym mowa w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, ponosi prowadzący instalację albo operator statku powietrznego.
2. Wysokość kosztów, o których mowa w ust. 1 i 1a, ustala, w drodze decyzji,
organ Inspekcji Ochrony Środowiska stwierdzający naruszenie wymagań ochrony
środowiska albo dokonujący oszacowania wielkości emisji z instalacji albo
z operacji lotniczej.
3. Minister właściwy do spraw klimatu, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych, kierując się potrzebą zapewnienia
proporcjonalności kosztów, określi, w drodze rozporządzenia, warunki i sposób
ustalania kosztów ponoszonych w związku z prowadzeniem:
1) kontroli przestrzegania wymagań ochrony środowiska;
2) (uchylony)
3) szacowania wielkości emisji z instalacji albo z operacji lotniczej, o którym
mowa w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami
do emisji gazów cieplarnianych.
Art. 18a. (uchylony).
Art. 18b. (uchylony).
art. 19.
więcej
i zagospodarowania terenu dotyczącym przedsięwzięcia mogącego znacząco
oddziaływać na środowisko, o którym mowa w ustawie z dnia 3 października
2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale
społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na
środowisko, oraz w sprawie ustalenia lokalizacji autostrad oraz dróg ekspresowych
wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska przysługują prawa strony
w postępowaniu administracyjnym i postępowaniu przed sądem administracyjnym,
jeżeli zgłosi swój udział w postępowaniu.
art. 20.
więcej
art. 21.
więcej
art. 22.
więcej
czynności należące do właściwości wojewódzkiego inspektora ochrony
środowiska, jeśli uzna to za celowe ze względu na wagę lub zawiłość sprawy.
art. 23.
więcej
2. Państwowy monitoring środowiska stanowi system pomiarów, ocen
i prognoz stanu środowiska oraz gromadzenia, przetwarzania i rozpowszechniania
informacji o stanie środowiska.
3. Państwowy monitoring środowiska jest podstawowym źródłem danych
i informacji o stanie środowiska w Polsce.
4. Państwowy monitoring środowiska obejmuje zadania wynikające
z odrębnych ustaw, zobowiązań międzynarodowych Rzeczypospolitej Polskiej
oraz innych potrzeb wynikających z polityki ekologicznej państwa.
5. W ramach państwowego monitoringu środowiska są gromadzone dane
i informacje dotyczące stanu środowiska, do których przekazywania
Rzeczpospolita Polska jest obowiązana na mocy zobowiązań międzynarodowych.
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. (uchylony)
9. (uchylony)
10. Państwowy monitoring środowiska wspomaga działania na rzecz ochrony
środowiska poprzez systematyczne informowanie społeczeństwa i organów
administracji publicznej o:
1) stanie elementów przyrodniczych, dotrzymywaniu standardów jakości
środowiska określonych przepisami prawa i poziomów, o których mowa
w art. 3 pkt 28 lit. b i c ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony
środowiska, oraz obszarach występowania przekroczeń tych standardów
i poziomów;
2) występujących zmianach stanu elementów przyrodniczych i przyczynach tych
zmian, w tym powiązaniach przyczynowo-skutkowych występujących
pomiędzy emisjami i stanem elementów przyrodniczych.
11. W państwowym monitoringu środowiska są gromadzone, uzyskane na
podstawie badań monitoringowych, dane i informacje o stanie elementów
przyrodniczych w zakresie:
1) powietrza oraz wpływu zanieczyszczenia powietrza na ekosystemy;
2) wód podziemnych i wód powierzchniowych wraz z osadami dennymi, wód
przejściowych, a także wód morza terytorialnego, wód wyłącznej strefy
ekonomicznej Rzeczypospolitej Polskiej i wód przybrzeżnych, w tym dna
i skały macierzystej znajdujących się na obszarze tych wód;
3) gleby i ziemi;
4) klimatu akustycznego;
5) promieniowania jonizującego i pól elektromagnetycznych;
6) elementów różnorodności biologicznej, w tym lasów, siedlisk przyrodniczych
i gatunków.
12. Dane i informacje, o których mowa w ust. 11, pozyskuje się na podstawie:
1) badań monitoringowych prowadzonych przez Głównego Inspektora Ochrony
Środowiska;
2) pomiarów emisji lub innych warunków korzystania ze środowiska, a także
ewidencji, do których prowadzenia z mocy przepisów prawa lub na mocy
decyzji obowiązane są podmioty korzystające ze środowiska;
3) badań monitoringowych innych niż wymienione w pkt 1 oraz danych
i informacji innych niż wymienione w pkt 2, uzyskanych odpłatnie lub
nieodpłatnie od podmiotów niebędących organami administracji publicznej;
4) danych i informacji uzyskanych od organów administracji publicznej
w związku z prowadzoną przez nie działalnością;
5) danych i informacji uzyskanych od innych podmiotów.
13. Badanie monitoringowe obejmuje czynności polegające na pobieraniu
próbek, wykonywaniu pomiarów, w tym analiz i obserwacji, mające na celu ocenę
i prognozę stanu poszczególnych elementów przyrodniczych, o których mowa
w ust. 11.
14. Badania monitoringowe prowadzi się w sposób cykliczny, stosując
ujednolicone metody zbierania, gromadzenia i przetwarzania danych.
15. Badania monitoringowe prowadzi się z równoczesnym wykorzystaniem
i rejestracją danych przestrzennych.
16. Podmioty korzystające ze środowiska, obowiązane z mocy przepisów
prawa lub na mocy decyzji do pomiaru poziomu substancji lub energii
w środowisku oraz wielkości emisji, gromadzą i przetwarzają dane i informacje z zachowaniem zasad określonych w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska i nieodpłatnie udostępniają dane i informacje na potrzeby
państwowego monitoringu środowiska.
17. Organy administracji publicznej prowadzące rejestry i wykazy
zawierające dane i informacje o stanie i ochronie elementów przyrodniczych,
o których mowa w ust. 11, oraz wykonujące badania monitoringowe są obowiązane
do nieodpłatnego udostępniania tych danych i informacji na wniosek Głównego
Inspektora Ochrony Środowiska na potrzeby państwowego monitoringu
środowiska.
18. Zakres zadań państwowego monitoringu środowiska jest określony
w wieloletnich strategicznych programach państwowego monitoringu środowiska
i wykonawczych programach państwowego monitoringu środowiska.
18a. Wieloletnie strategiczne programy państwowego monitoringu
środowiska uwzględniają badanie negatywnego wpływu zanieczyszczenia
powietrza na ekosystemy w oparciu o badania monitoringowe prowadzone
w ramach państwowego monitoringu środowiska, w lokalizacjach
reprezentatywnych dla siedlisk słodkowodnych, naturalnych i półnaturalnych oraz
rodzajów ekosystemu leśnego, przyjmując podejście racjonalne pod względem
kosztów i oparte na ocenie ryzyka.
19. Programy, o których mowa w ust. 18, opracowuje Główny Inspektor
Ochrony Środowiska.
20. Wieloletnie strategiczne programy państwowego monitoringu środowiska
podlegają zatwierdzeniu przez ministra właściwego do spraw klimatu.
art. 24.
więcej
art. 25.
więcej
monitoringiem środowiska są gromadzone przez Głównego Inspektora Ochrony
Środowiska.
Art. 25a. (uchylony).
Art. 25b. Główny Inspektor Ochrony Środowiska opracowuje, nie rzadziej
niż raz na 4 lata, raport o stanie środowiska w Polsce, uwzględniając
w szczególności dane z państwowego monitoringu środowiska.
Art. 25c. 1. Główny Inspektor Ochrony Środowiska sporządza i przekazuje
Komisji Europejskiej i Europejskiej Agencji Środowiska, co 4 lata, w terminie do
dnia 1 lipca danego roku:
1) informacje o lokalizacji prowadzenia badań monitoringowych, o których
mowa w art. 23 ust. 18a, i wskaźniki używane do badania wpływu
zanieczyszczenia powietrza na ekosystemy;
2) dane uzyskane w wyniku badań monitoringowych, o których mowa
w art. 23 ust. 18a.
2. Główny Inspektor Ochrony Środowiska przekazuje ministrowi
właściwemu do spraw klimatu do akceptacji informacje, wskaźniki oraz dane,
o których mowa w ust. 1, w terminie 14 dni przed upływem terminu ich
przekazania Komisji Europejskiej i Europejskiej Agencji Środowiska.
art. 26.
więcej
art. 27.
więcej
stanu środowiska, określić, w drodze rozporządzenia, warunki i metody
prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz stężeń i poziomów substancji lub
energii w środowisku, uwzględniając zobowiązania międzynarodowe
Rzeczypospolitej Polskiej oraz postęp w zakresie technik pomiarowych.
art. 28.
więcej
społeczeństwa o stanie środowiska oraz nieodpłatnie udostępnia organom
administracji publicznej informacje, o których mowa w art. 25, zgodnie
z przepisami ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji
o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz
o ocenach oddziaływania na środowisko.
2. Główny Inspektor Ochrony Środowiska przekazuje nieodpłatnie organom
Państwowej Inspekcji Sanitarnej, gromadzone w ramach państwowego
monitoringu środowiska, dane zawierające wyniki pomiarów, o których mowa
w art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.
3. Na wniosek producenta zamierzającego prowadzić ekologiczne
gospodarstwo rolne Główny Inspektor Ochrony Środowiska wydaje zaświadczenie
informujące, że na terenie, na którym położone jest gospodarstwo rolne, nie nastąpiło przekroczenie dopuszczalnych stężeń szkodliwych substancji zanieczyszczających powietrze i wodę.
Art. 28a. (uchylony).
Art. 28b. (uchylony).
Art. 28c. (uchylony).
Art. 28d. (uchylony).
Art. 28e. (uchylony).
Art. 28f. 1. W Głównym Inspektoracie Ochrony Środowiska działa centralne
laboratorium badawcze.
2. Centralne laboratorium badawcze prowadzi działalność laboratoryjną,
o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2a, oraz może wykonywać inne badania z zakresu
ochrony środowiska.
3. Do wykonywania badań, w tym pobierania próbek, wykonywania
pomiarów i analiz na potrzeby działań kontrolnych centralne laboratorium
badawcze obowiązane jest posiadać akredytację w rozumieniu ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2019 r. poz. 155).
4. W zakresie, w jakim centralne laboratorium badawcze nie posiada
akredytacji, Główny Inspektor Ochrony Środowiska może zawrzeć umowę
o wykonanie badań, w tym pobranie próbek, wykonywanie pomiarów i analiz
z inną jednostką posiadającą akredytację w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia
2002 r. o systemie oceny zgodności.
5. Główny Inspektorat Ochrony Środowiska może pozyskiwać środki
finansowe z tytułu sprzedaży usług centralnego laboratorium badawczego oraz
krajowych laboratoriów referencyjnych.
6. Środki, o których mowa w ust. 5, stanowią dochód budżetu państwa i są
wpłacane na rachunek bieżący dochodów Głównego Inspektoratu Ochrony
Środowiska.
7. Centralne laboratorium badawcze wykonuje nieodpłatnie badania i analizy
na potrzeby kontroli prowadzonych przez wojewódzkich inspektorów ochrony
środowiska.
8. Główny Inspektor Ochrony Środowiska zawiera z wojewódzkim
inspektorem ochrony środowiska porozumienie w sprawie zakresu i sposobu realizacji przez centralne laboratorium badawcze badań, w tym pobierania próbek, wykonywania pomiarów i analiz na potrzeby działań kontrolnych.
Art. 28g. 1. W Głównym Inspektoracie Ochrony Środowiska działają
krajowe laboratorium referencyjne do spraw jakości powietrza atmosferycznego
oraz krajowe laboratorium referencyjne do spraw jakości wód powierzchniowych.
2. W Głównym Inspektoracie Ochrony Środowiska mogą być tworzone
krajowe laboratoria referencyjne do spraw jakości pomiarów:
1) hałasu;
2) pól elektromagnetycznych;
3) emisji zanieczyszczeń do wód i powietrza.
3. Do zadań krajowego laboratorium referencyjnego do spraw jakości
powietrza atmosferycznego należy zapewnienie nadzoru nad jakością badań
powietrza atmosferycznego wykonywanych w ramach programów państwowego
monitoringu środowiska poprzez:
1) organizowanie i wykonywanie porównań międzylaboratoryjnych i badań
biegłości;
2) dokonywanie przeglądów systemów zapewnienia i kontroli jakości
w instytucjach obsługujących sieci pomiarowe i poszczególne punkty
pomiarowe co najmniej raz na pięć lat;
3) koordynację właściwego stosowania metodyk referencyjnych i wykazywania
równoważności metodyk niereferencyjnych;
4) wdrażanie nowych metod badawczych;
5) uczestniczenie, przynajmniej raz na trzy lata, w programach zapewnienia
jakości badań organizowanych przez Komisję Europejską.
4. Zapewnienie nadzoru, o którym mowa w ust. 3, w odniesieniu do badań
wykonywanych przez centralne laboratorium badawcze polega również na:
1) ujednolicaniu metod i procedur badawczych;
2) szkoleniu pracowników centralnego laboratorium badawczego w zakresie
nowych metod badawczych;
3) koordynacji na terenie kraju udziału w programach zapewnienia jakości badań
organizowanych przez Komisję Europejską;
4) wspieraniu prac prowadzonych przez europejską sieć krajowych laboratoriów
referencyjnych ustanowioną przez Komisję Europejską.
5. Do zadań krajowego laboratorium referencyjnego do spraw jakości wód
powierzchniowych należy zapewnienie nadzoru nad jakością badań i analiz
w zakresie wód powierzchniowych wykonywanych przez centralne laboratorium
badawcze oraz inne podmioty prowadzące badania monitoringowe,
w szczególności przez:
1) prowadzenie badań i oznaczeń próbek biologicznych, wody i osadów;
2) tworzenie, weryfikację i aktualizację przewodników i wytycznych do
wykonania badań biologicznych;
3) udział w opracowaniu, testowanie oraz wsparcie we wdrażaniu i użytkowaniu
systemów zarządzania laboratorium;
4) organizowanie porównań międzylaboratoryjnych i badań biegłości;
5) udział w międzynarodowych programach zapewnienia jakości;
6) ujednolicanie metod i procedur badawczych;
7) wdrażanie nowych metod badawczych;
8) szkolenie pracowników centralnego laboratorium badawczego w zakresie
nowych metod badawczych;
9) współpracę z laboratoriami referencyjnymi państw członkowskich Unii
Europejskiej;
10) gromadzenie i rozpowszechnianie informacji dotyczących metod badawczych
stosowanych przez laboratoria referencyjne państw członkowskich Unii
Europejskiej.
Art. 28h. 1. Tworzy się system informatyczny Inspekcji Ochrony Środowiska
„Ekoinfonet”, zwany dalej „Ekoinfonetem”, za pomocą którego są zbierane,
przechowywane, przetwarzane i udostępniane dane dotyczące przestrzegania
przepisów o ochronie środowiska oraz badania i oceny stanu środowiska,
uzyskiwane w trakcie realizacji zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1.
2. Ekoinfonet obejmuje dane, o których mowa w ust. 1, przekazywane przez:
1) Głównego Inspektora Ochrony Środowiska;
2) wojewódzkich inspektorów ochrony środowiska.
3. Główny Inspektor Ochrony Środowiska:
1) organizuje szkolenia specjalistyczne w zakresie obsługi Ekoinfonetu;
2) zapewnia sprzęt informatyczny i oprogramowanie do obsługi Ekoinfonetu.
4. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, zakres, sposób
oraz tryb zbierania i udostępniania danych, o którym mowa w ust. 1, kierując się
koniecznością uzyskania danych niezbędnych do oceny przestrzegania przepisów
ochrony środowiska oraz badania i oceny stanu środowiska, a także sporządzania
sprawozdań w tym zakresie.
Art. 28i. 1. Integralną częścią Ekoinfonetu jest Krajowe Repozytorium
Danych o Stanie i Ochronie Środowiska, zwane dalej „Krajowym Repozytorium”,
w którym są gromadzone i archiwizowane dane, o których mowa w art. 28h ust. 1.
2. Krajowe Repozytorium jest prowadzone przez Głównego Inspektora
Ochrony Środowiska.
3. Dane z Krajowego Repozytorium stanowią materiały archiwalne
w rozumieniu ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym
i archiwach (Dz. U. z 2020 r. poz. 164).
Art. 28j. Korzystający z danych z Ekoinfonetu lub je przetwarzający jest
obowiązany podać w wytwarzanych informacjach, że dane te pochodzą
z Ekoinfonetu.
art. 29.
więcej
Ochrony Środowiska należy:
1) kontrola podmiotów, których działalność może stanowić przyczynę powstania
poważnej awarii;
2) (uchylony)
3) badanie przyczyn powstawania oraz sposobów likwidacji skutków
poważnych awarii dla środowiska;
4) prowadzenie rejestru zakładów, których działalność może być przyczyną
wystąpienia poważnej awarii, w tym zakładów o zwiększonym ryzyku
i zakładów o dużym ryzyku.
art. 30.
więcej
awarii z organami właściwymi do jej zwalczania oraz sprawuje nadzór nad
usuwaniem skutków tej awarii.
art. 31.
więcej
najmniej raz na 3 lata w zakładach o zwiększonym ryzyku, a co najmniej raz
w roku w zakładach o dużym ryzyku.
1a. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska może odstąpić od
przeprowadzenia kontroli, o której mowa w ust. 1, jeżeli z uzgodnionego pomiędzy
komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej a wojewódzkim
inspektorem ochrony środowiska wykazu, o którym mowa w art. 269a ust. 3
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, wynika, że
kontrola ta została zaplanowana przez właściwy organ Państwowej Straży
Pożarnej.
2. Główny Inspektor Ochrony Środowiska prowadzi rejestr poważnych
awarii.
3. Organy administracji właściwe do zwalczania poważnych awarii
obowiązane są do informowania Głównego Inspektora Ochrony Środowiska
o poważnych awariach, które miały miejsce w kraju, oraz o ich ewentualnych
skutkach transgranicznych.
4. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia,
kryteria charakteryzujące poważne awarie, objęte obowiązkiem zgłoszenia,
o którym mowa w ust. 3, oraz terminy tego zgłoszenia i zakres zawartych w nim
informacji, kierując się rodzajem i wielkością zakładu lub środka transportu,
rodzajem, kategorią i ilością substancji niebezpiecznej, która przedostała się do
środowiska, rodzajem i zakresem szkody w środowisku oraz tym, aby nadsyłane
informacje umożliwiały analizę przyczyn poważnych awarii oraz poszukiwanie
najlepszych środków zapobiegawczych, jak również skutecznych metod likwidacji
skutków poważnych awarii, a także najlepszych sposobów prowadzenia akcji
ratowniczej.
Art. 31a. 1. Kto:
1) w wyznaczonym terminie nie informuje organu Inspekcji Ochrony
Środowiska o zakresie wykonania zarządzeń pokontrolnych albo
o przeprowadzeniu postępowania służbowego lub innego przewidzianego
prawem postępowania przeciw osobom winnym dopuszczenia do uchybień,
2) niezgodnie z prawdą informuje organ Inspekcji Ochrony Środowiska
o wykonaniu zarządzeń pokontrolnych lub przeprowadzeniu postępowania
służbowego lub innego przewidzianego prawem,
3) korzystając z danych z Ekoinfonetu lub je przetwarzając nie podaje
w wytwarzanych informacjach, że dane te pochodzą z Ekoinfonetu,
podlega karze aresztu, ograniczenia wolności lub grzywny.
2. Postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 1, prowadzi się na
podstawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
Art. 31b. Kto, będąc do tego obowiązany na podstawie art. 23 ust. 16, nie
gromadzi lub nie przetwarza danych lub informacji lub nie udostępnia ich
nieodpłatnie na potrzeby państwowego monitoringu środowiska
– podlega karze grzywny.
Art. 31c. 1. Kto:
1) uniemożliwia organowi Inspekcji Ochrony Środowiska przeprowadzanie
kontroli albo
2) utrudnia organowi Inspekcji Ochrony Środowiska przeprowadzanie kontroli
– podlega karze pieniężnej w wysokości od 10 000 zł do 100 000 zł.
2. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1, wymierza, w drodze decyzji,
właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska.
3. Decyzji, o której mowa w ust. 2, organ Inspekcji Ochrony Środowiska
może nadać rygor natychmiastowej wykonalności.
4. Kary pieniężne stanowią dochód budżetu państwa i są wpłacane
odpowiednio na rachunek bankowy wojewódzkiego inspektoratu ochrony
środowiska albo Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska.
5. Do kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio
przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują odpowiednio wojewódzkiemu inspektorowi ochrony
środowiska albo Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska.
art. 32.
więcej
art. 33.
więcej
art. 34.
więcej
art. 35.
więcej
art. 36.
więcej
inspektoraty ochrony środowiska są jednostkami budżetowymi.
art. 37.
więcej
ostateczną przed dniem wejścia w życie ustawy prowadzi się zgodnie
z dotychczasowymi przepisami.
art. 38.
więcej
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców