Art. 5. 1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska kieruje działalnością
Inspekcji Ochrony Środowiska na obszarze województwa.
2. Wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska powołuje i odwołuje
wojewoda, za zgodą Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.
3. Stanowisko wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska może
zajmować osoba, która:
1) jest obywatelem polskim;
2) korzysta z pełni praw publicznych;
3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub
umyślne przestępstwo skarbowe;
4) posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
5) posiada co najmniej 5-letni staż pracy na stanowiskach związanych
z zadaniami z zakresu ochrony środowiska;
6) posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości
wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.
4. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska, kierując działalnością
Inspekcji Ochrony Środowiska na obszarze województwa:
1) wykonuje jej zadania, z wyłączeniem zadań, o których mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 2a, zgodnie z ogólnymi kierunkami działania,
zaleceniami i wytycznymi oraz poleceniami Głównego Inspektora Ochrony
Środowiska;
2) ustala, w porozumieniu z wojewodą, kierunki działania oraz roczne plany
pracy Inspekcji Ochrony Środowiska w województwie, których elementem są
roczne plany działalności kontrolnej;
3) (uchylony)
4) dokonuje na obszarze województwa analiz i ocen przestrzegania przepisów,
o których mowa w art. 2 ust. 1;
5) przedkłada Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska informacje
o realizacji zadań Inspekcji Ochrony Środowiska na obszarze województwa
za dany rok w terminie do 15 lutego roku następnego oraz na żądanie,
w każdym czasie.
5. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska wykonuje zadania przy
pomocy wojewódzkiego inspektoratu ochrony środowiska.
6. Zastępców wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, w liczbie do
dwóch, powołuje i odwołuje wojewoda, na wniosek wojewódzkiego inspektora
ochrony środowiska.
7. Stanowisko zastępcy wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska może
zajmować osoba, która spełnia warunki określone w ust. 3.
8. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska,
może tworzyć delegatury wojewódzkiego inspektoratu ochrony środowiska.
Kierownik delegatury może, z upoważnienia wojewódzkiego inspektora ochrony
środowiska, prowadzić sprawy i wydawać na terenie swojego działania decyzje
administracyjne.
9. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia,
zasady i sposób organizacji wojewódzkich inspektoratów ochrony środowiska oraz
ich delegatur, mając na względzie zapewnienie ich sprawnego i jednolitego
działania.

Art. 5a. 1. Roczny plan działalności kontrolnej obejmuje:
1) ogólną ocenę znaczących zagadnień dotyczących środowiska;
2) obszar objęty planem kontroli;
3) wykaz zakładów objętych planem, w tym wykaz:
a) instalacji wymagających uzyskania pozwolenia zintegrowanego,
b) zakładów o zwiększonym ryzyku i zakładów o dużym ryzyku
wystąpienia poważnej awarii przemysłowej w rozumieniu przepisów
o ochronie środowiska, zwanych dalej odpowiednio „zakładami
o zwiększonym ryzyku” i „zakładami o dużym ryzyku”;
4) procedury opracowywania programów kontroli planowych dla zakładów,
o których mowa w pkt 3;
5) procedury kontroli pozaplanowych dla zakładów, o których mowa w pkt 3;
6) w odniesieniu do zakładów o zwiększonym ryzyku i zakładów o dużym
ryzyku – ogólną ocenę znaczących zagadnień dotyczących bezpieczeństwa
oraz wykaz grup zakładów, o których mowa w art. 264d ust. 1 ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.
2. W odniesieniu do instalacji wymagających uzyskania pozwolenia
zintegrowanego oraz zakładów o zwiększonym ryzyku i zakładów o dużym ryzyku
wojewódzki inspektor ochrony środowiska na podstawie rocznego planu kontroli
sporządza programy kontroli planowych, obejmujące częstotliwość kontroli
w terenie dla różnych rodzajów zakładów i instalacji.
3. Częstotliwość kontroli, o której mowa w ust. 2, jest ustalana
z uwzględnieniem systematycznej oceny zagrożeń dla środowiska stwarzanych
przez daną instalację, oraz przepisów dotyczących częstotliwości prowadzenia
kontroli.
4. W odniesieniu do instalacji wymagających uzyskania pozwolenia
zintegrowanego okres pomiędzy kontrolami nie przekracza:
1) roku dla instalacji stwarzających największe zagrożenie;
2) 3 lat dla instalacji, której prowadzącym instalację jest organizacja
zarejestrowana w systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) lub dla instalacji
stwarzających najmniejsze zagrożenie.
5. Systematyczna ocena zagrożeń dla środowiska, o której mowa w ust. 3,
uwzględnia co najmniej jedno z następujących kryteriów:
1) potencjalne i rzeczywiste oddziaływanie danych instalacji na zdrowie ludzi
i środowisko, z uwzględnieniem poziomu i rodzajów emisji, wrażliwości
środowiska lokalnego i ryzyka wystąpienia poważnej awarii przemysłowej;
2) historię zgodności z warunkami pozwolenia;
3) rejestrację organizacji lub prowadzącego instalację w systemie
ekozarządzania i audytu (EMAS).
6. Jeżeli kontrola instalacji wymagających pozwolenia zintegrowanego lub
zakładu o zwiększonym ryzyku lub zakładu o dużym ryzyku wykaże istotne
naruszenie wymogów określonych w tym pozwoleniu lub w zakresie
przeciwdziałania poważnej awarii przemysłowej, w terminie 6 miesięcy od dnia
zakończenia tej kontroli przeprowadza się ponowną kontrolę, o której mowa
w art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z
2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 424).
7. Pozaplanowe kontrole przeprowadza się w szczególności w celu jak
najszybszego zbadania skarg i wniosków o interwencje, wystąpienia poważnych
awarii, stwierdzenia naruszeń wymogów określonych w pozwoleniach
zintegrowanych oraz, w stosownych przypadkach, przed udzieleniem lub zmianą
pozwolenia zintegrowanego.

Ustawa o Inspekcji Ochrony Środowiska art. 5

DODAJ