Art. 8. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach
związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Inspekcji Ochrony Środowiska
organem właściwym jest, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wojewódzki inspektor
ochrony środowiska i jako organ wyższego stopnia ‒ Główny Inspektor Ochrony
Środowiska.

Art. 8a. 1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska przekazuje radzie
gminy, radzie powiatu i sejmikowi województwa, na ich wniosek, informację
o wynikach kontroli obiektów o podstawowym znaczeniu dla województwa.
2. W związku z przedłożoną informacją, o której mowa w ust. 1, radzie
powiatu służy prawo do określania, w drodze uchwały, kierunków działania
wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska w celu zapewnienia na danym
obszarze należytej ochrony środowiska.
3. W przypadku bezpośredniego zagrożenia środowiska starosta lub wójt
(burmistrz, prezydent miasta) może skierować, zawierający uzasadnienie, wniosek
do wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o podjęcie należących do jego
zadań i kompetencji działań zmierzających do usunięcia tego zagrożenia, gdy
podjęcie działań wykracza poza zadania i kompetencje odpowiednio starosty lub
wójta (burmistrza, prezydenta miasta).
4. Uchwała podjęta na podstawie ust. 2 oraz wniosek skierowany na
podstawie ust. 3 nie mogą dotyczyć wykonania konkretnych czynności służbowych
ani określać sposobu wykonania zadania przez wojewódzkiego inspektora ochrony
środowiska, lecz powinny ustalać przedmiot działań lub wskazywać stan niezgodny
z prawem, o którego usunięcie chodzi i którego zakres należy do właściwości
wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.

Art. 8b. 1. Starosta, wójt (burmistrz, prezydent miasta) ponoszą wyłączną
odpowiedzialność za treść wniosku skierowanego na podstawie art. 8a ust. 3.
2. Wniosek przekazany ustnie wymaga potwierdzenia na piśmie.

Art. 8c. (uchylony).

Art. 8d. 1. Pracownikami Inspekcji Ochrony Środowiska są pracownicy
zatrudnieni w Głównym Inspektoracie Ochrony Środowiska i wojewódzkich
inspektoratach ochrony środowiska.
2. Do pracowników Inspekcji Ochrony Środowiska zatrudnionych na
stanowiskach urzędniczych stosuje się przepisy ustawy z dnia 21 listopada 2008 r.
o służbie cywilnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 265 i 285).
3. Do pracowników Inspekcji Ochrony Środowiska zatrudnionych na
stanowiskach:
1) inspektorów Inspekcji Ochrony Środowiska nie stosuje się przepisów art. 4
i art. 97 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej;
2) w centralnym laboratorium badawczym, o którym mowa w art. 28f ust. 1, nie
stosuje się przepisu art. 97 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie
cywilnej.
4. Do pracowników innych niż wymienieni w ust. 2 stosuje się przepisy
ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U.
z 2020 r. poz. 537).

Art. 8e. 1. Inspektorem Inspekcji Ochrony Środowiska może być pracownik
Inspekcji Ochrony Środowiska, który:
1) jest obywatelem polskim;
2) ma pełną zdolność do czynności prawnych;
3) korzysta z pełni praw publicznych;
4) nie był skazany prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo lub
umyślne przestępstwo skarbowe;
5) posiada wyższe wykształcenie;
6) posiada stan zdrowia pozwalający na zatrudnienie na stanowisku inspektora
Inspekcji Ochrony Środowiska;
7) odbył półroczny kurs przygotowujący do wykonywania pracy na stanowisku
inspektora Inspekcji Ochrony Środowiska i zdał egzamin końcowy.
2. Główny Inspektor Ochrony Środowiska zwalnia z obowiązku odbywania
kursu oraz egzaminu końcowego, o których mowa w ust. 1 pkt 7, pracownika Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska lub wojewódzkiego inspektoratu ochrony środowiska, posiadającego wiedzę i doświadczenie zawodowe
umożliwiające należyte wykonywanie obowiązków służbowych.
3. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia,
zakres i sposób przeprowadzenia kursu, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, oraz
warunki zdania egzaminu końcowego, kierując się potrzebą należytego
przygotowania inspektorów Inspekcji Ochrony Środowiska do wykonywania
kontroli.

Art. 8f. 1. Czas pracy pracowników, o których mowa w art. 8d ust. 3, nie
może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie
pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym
nieprzekraczającym 3 miesięcy.
2. Do pracowników, o których mowa w art. 8d ust. 3, mogą być stosowane
systemy czasu pracy:
1) zmianowy – na stanowiskach pracy, na których ze względu na zakres
i charakter zadań jest wymagane wykonywanie pracy w systemie
zmianowym;
2) podstawowy, w przypadku którego czas pracy nie może przekraczać 8 godzin
na dobę – na pozostałych stanowiskach pracy.
3. W zmianowym systemie czasu pracy pracę wykonuje się na zmiany
trwające po 8 godzin na dobę. W szczególnie uzasadnionych przypadkach
pracodawca może wprowadzić wykonywanie pracy na zmiany trwające po
12 godzin na dobę.
4. W zmianowym systemie czasu pracy, o którym mowa w ust. 3 zdanie:
1) pierwsze, pracownik nie może wykonywać pracy na więcej niż dziesięciu
zmianach w porze nocnej w miesiącu kalendarzowym,
2) drugie, pracownik nie może wykonywać pracy na więcej niż ośmiu zmianach
w porze nocnej w miesiącu kalendarzowym
– chyba że jest to uzasadnione szczególnymi potrzebami pracodawcy lub tym, że
jego nieobecność mogłaby spowodować poważne zakłócenie organizacji pracy
u pracodawcy.
5. Praca w godzinach nadliczbowych pracownika jest dopuszczalna ze
względu na:
1) konieczność współudziału w zwalczaniu poważnej awarii lub innych zdarzeń
nadzwyczajnych w zakresie ochrony środowiska;
2) konieczność wykonania rozpoczętych czynności kontrolnych, jeżeli nie mogą
one zostać przerwane;
3) szczególne potrzeby pracodawcy.
6. Praca w godzinach nadliczbowych pracownika następuje na polecenie
pracodawcy.
7. W zamian za czas pracy w godzinach nadliczbowych pracownikowi
udziela się czasu wolnego od pracy w wymiarze o połowę wyższym albo może mu
być przyznane wynagrodzenie wraz z dodatkiem za pracę w godzinach
nadliczbowych w wysokości 50% wynagrodzenia. Udzielenie pracownikowi czasu
wolnego nie może spowodować obniżenia wynagrodzenia należnego
pracownikowi za pełny miesięczny wymiar czasu pracy.
8. O przyznaniu czasu wolnego od pracy albo dodatku, o których mowa
w ust. 7, decyduje:
1) dyrektor generalny – w przypadku pracowników zatrudnionych w Głównym
Inspektoracie Ochrony Środowiska;
2) wojewódzki inspektor ochrony środowiska – w przypadku pracowników
zatrudnionych w wojewódzkim inspektoracie ochrony środowiska.
9. Liczba godzin nadliczbowych, za które przyznano wynagrodzenie, nie
może przekraczać:
1) 7 godzin w przyjętym miesięcznym okresie rozliczeniowym;
2) 14 godzin w przyjętym dwumiesięcznym okresie rozliczeniowym;
3) 21 godzin w przyjętym trzymiesięcznym okresie rozliczeniowym.
10. Praca w niedzielę lub święto w godzinach nadliczbowych oraz w porze
nocnej nie może być wykonywana przez:
1) pracownika będącego jedynym opiekunem dziecka do 8 lat lub osoby
wymagającej stałej opieki,
2) pracownika opiekującego się dzieckiem do 8 lat, jeżeli z uprawnienia do
opieki nie korzysta drugie z rodziców lub opiekun,
3) pracownicę karmiącą dziecko piersią
– bez ich zgody.

Art. 8g. Inspektorom Inspekcji Ochrony Środowiska wykonującym
czynności kontrolne przysługuje miesięczny dodatek inspekcyjny do
wynagrodzenia w wysokości do 100% tego wynagrodzenia.

Art. 8h. Pracownicy Inspekcji Ochrony Środowiska podczas pełnienia
obowiązków służbowych i w związku z pełnieniem tych obowiązków korzystają
z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych.

Ustawa o Inspekcji Ochrony Środowiska art. 8

DODAJ