Art. 31. 1. Organy Inspekcji Ochrony Środowiska dokonują kontroli co
najmniej raz na 3 lata w zakładach o zwiększonym ryzyku, a co najmniej raz
w roku w zakładach o dużym ryzyku.
1a. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska może odstąpić od
przeprowadzenia kontroli, o której mowa w ust. 1, jeżeli z uzgodnionego pomiędzy
komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej a wojewódzkim
inspektorem ochrony środowiska wykazu, o którym mowa w art. 269a ust. 3
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, wynika, że
kontrola ta została zaplanowana przez właściwy organ Państwowej Straży
Pożarnej.
2. Główny Inspektor Ochrony Środowiska prowadzi rejestr poważnych
awarii.
3. Organy administracji właściwe do zwalczania poważnych awarii
obowiązane są do informowania Głównego Inspektora Ochrony Środowiska
o poważnych awariach, które miały miejsce w kraju, oraz o ich ewentualnych
skutkach transgranicznych.
4. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia,
kryteria charakteryzujące poważne awarie, objęte obowiązkiem zgłoszenia,
o którym mowa w ust. 3, oraz terminy tego zgłoszenia i zakres zawartych w nim
informacji, kierując się rodzajem i wielkością zakładu lub środka transportu,
rodzajem, kategorią i ilością substancji niebezpiecznej, która przedostała się do
środowiska, rodzajem i zakresem szkody w środowisku oraz tym, aby nadsyłane
informacje umożliwiały analizę przyczyn poważnych awarii oraz poszukiwanie
najlepszych środków zapobiegawczych, jak również skutecznych metod likwidacji
skutków poważnych awarii, a także najlepszych sposobów prowadzenia akcji
ratowniczej.

Art. 31a. 1. Kto:
1) w wyznaczonym terminie nie informuje organu Inspekcji Ochrony
Środowiska o zakresie wykonania zarządzeń pokontrolnych albo
o przeprowadzeniu postępowania służbowego lub innego przewidzianego
prawem postępowania przeciw osobom winnym dopuszczenia do uchybień,
2) niezgodnie z prawdą informuje organ Inspekcji Ochrony Środowiska
o wykonaniu zarządzeń pokontrolnych lub przeprowadzeniu postępowania
służbowego lub innego przewidzianego prawem,
3) korzystając z danych z Ekoinfonetu lub je przetwarzając nie podaje
w wytwarzanych informacjach, że dane te pochodzą z Ekoinfonetu,
podlega karze aresztu, ograniczenia wolności lub grzywny.
2. Postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 1, prowadzi się na
podstawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

Art. 31b. Kto, będąc do tego obowiązany na podstawie art. 23 ust. 16, nie
gromadzi lub nie przetwarza danych lub informacji lub nie udostępnia ich
nieodpłatnie na potrzeby państwowego monitoringu środowiska
– podlega karze grzywny.

Art. 31c. 1. Kto:
1) uniemożliwia organowi Inspekcji Ochrony Środowiska przeprowadzanie
kontroli albo
2) utrudnia organowi Inspekcji Ochrony Środowiska przeprowadzanie kontroli
– podlega karze pieniężnej w wysokości od 10 000 zł do 100 000 zł.
2. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1, wymierza, w drodze decyzji,
właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska.
3. Decyzji, o której mowa w ust. 2, organ Inspekcji Ochrony Środowiska
może nadać rygor natychmiastowej wykonalności.
4. Kary pieniężne stanowią dochód budżetu państwa i są wpłacane
odpowiednio na rachunek bankowy wojewódzkiego inspektoratu ochrony
środowiska albo Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska.
5. Do kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio
przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują odpowiednio wojewódzkiemu inspektorowi ochrony
środowiska albo Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska.

Ustawa o Inspekcji Ochrony Środowiska art. 31

DODAJ