Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa zasady:
1) tworzenia, utrzymywania i finansowania zapasów ropy naftowej, produktów
naftowych i gazu ziemnego;
2) przeprowadzania kontroli u podmiotów objętych obowiązkiem tworzenia
i utrzymywania zapasów, o których mowa w pkt 1, a także u przedsiębiorców
świadczących usługi magazynowania oraz którym zlecono tworzenie i
utrzymywanie zapasów;
3) postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa
oraz wypełniania zobowiązań międzynarodowych dotyczących zaopatrzenia
rynku w ropę naftową, produkty naftowe i gaz ziemny, w tym:
a) dysponowania zapasami, o których mowa w pkt 1,
b) warunki zaopatrzenia w ropę naftową, produkty naftowe i gaz ziemny,
c) zakres wprowadzanych ograniczeń w dostarczaniu, poborze i zużyciu produktów naftowych i gazu ziemnego.

art. 2. więcej Art. 2. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) bezpieczeństwo paliwowe państwa – stan umożliwiający bieżące pokrycie
zapotrzebowania odbiorców na ropę naftową, produkty naftowe i gaz ziemny,
w określonej wielkości i czasie, w stopniu umożliwiającym prawidłowe
funkcjonowanie gospodarki;
2) produkty naftowe:
a) kondensat gazu ziemnego (NGL),
b) półprodukty rafineryjne,
c) inne węglowodory,
d) gaz rafineryjny,
e) etan,
f) gaz płynny (LPG),
g) benzyny silnikowe,
h) benzyny lotnicze,
i) paliwa typu benzynowego do silników odrzutowych,
j) paliwa typu nafty do silników odrzutowych,
k) inne rodzaje nafty,
l) oleje napędowe, w tym lekkie oleje opałowe,
m) ciężkie oleje opałowe,
n) benzyny lakowe i przemysłowe,
o) smary,
p) asfalty,
q) parafiny,
r) koks naftowy,
s) inne produkty
– określone w załączniku A rozdział 3 rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (WE) nr 1099/2008 z dnia 22 października 2008 r.
w sprawie statystyki energii (Dz. Urz. UE L 304 z 14.11.2008, str. 1, z późn. zm.);
2a) ekwiwalent ropy naftowej – wyrażoną w tonach ilość ropy naftowej lub
produktów naftowych przeliczoną przez zastosowanie odpowiednich
współczynników;
3) paliwa – produkty naftowe określone w pkt 2 lit. f–m, w tym również
zawierające dodatki bez względu na ich ilość;
4) (uchylony)
5) (uchylony)
5a) dodatki – związki inne niż węglowodory dodawane do paliw lub mieszane
z paliwami w celu zmiany ich właściwości oraz biokomponenty w rozumieniu
art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i
biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1155, 1123, 1210 i 1527);
6) (uchylony)
7) gaz ziemny – gaz ziemny wysokometanowy lub zaazotowany, we wszystkich
stadiach skupienia, w tym skroplony gaz ziemny (LNG) i sprężony gaz ziemny
(CNG);
8) produkcja paliw – wytwarzanie paliw w procesie przerobu ropy naftowej,
kondensatu gazu ziemnego (NGL), półproduktów rafineryjnych i innych
węglowodorów lub przetwarzanie paliw poprzez procesy mieszania
komponentów, w tym paliw, w wyniku których powstaje co najmniej jedno
z paliw albo wzrasta całkowita ilość jednego z nich;
9) nabycie wewnątrzwspólnotowe – przemieszczenie ropy naftowej, produktów
naftowych lub gazu ziemnego z terytorium innego państwa członkowskiego
Wspólnoty Europejskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu
przepisów o podatku akcyzowym;
10) dostawa wewnątrzwspólnotowa – przemieszczenie ropy naftowej, produktów
naftowych lub gazu ziemnego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
terytorium innego państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej, w
rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym;
11) państwo trzecie – państwo niebędące członkiem Wspólnoty Europejskiej;
12) import – import ropy naftowej, produktów naftowych lub gazu ziemnego
w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym;
13) eksport – eksport ropy naftowej, produktów naftowych lub gazu ziemnego
w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym;
14) przywóz – sprowadzenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ropy naftowej,
produktów naftowych lub gazu ziemnego w ramach nabycia
wewnątrzwspólnotowego lub importu;
14a) podmiot dokonujący przywozu gazu ziemnego – osobę fizyczną, osobę prawną
lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, w tym
przedsiębiorstwo energetyczne będące właścicielem systemu przesyłowego
gazowego, które dokonują na potrzeby własne przywozu gazu ziemnego na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
15) wywóz – wywóz ropy naftowej, produktów naftowych lub gazu ziemnego poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej
lub eksportu;
15a) międzynarodowy bunkier morski – ilość paliwa dostarczonego statkom pod
wszystkimi banderami prowadzącym morską lub śródlądową żeglugę
międzynarodową, z wyjątkiem paliw zużywanych przez:
a) statki rybackie,
b) kutry rybackie,
c) łodzie rybackie,
d) jednostki sił zbrojnych;
16) zapasy handlowe – zapasy utrzymywane przez podmioty zajmujące się produkcją
paliw oraz przywozem ropy naftowej lub paliw, stanowiące nadwyżkę nad
zapasami, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1;
17) (uchylony)
17a) faktyczne dostawy krajowe brutto – dostawy na rynek krajowy paliw
określonych w pkt 2 lit. g–n pochodzących z przywozu oraz produkcji, w tym
również z produkcji z surowców krajowych, z wyłączeniem międzynarodowego
bunkra morskiego, w poprzednim roku kalendarzowym, obliczone na podstawie
danych przekazywanych lub zbieranych w ramach statystyki publicznej,
określanych corocznie w programach badań statystycznych statystyki publicznej;
17b) zużycie krajowe brutto ekwiwalentu ropy naftowej – iloczyn współczynnika 1,2
i sumy faktycznych dostaw krajowych brutto w poprzednim roku kalendarzowym;
17c) średnie dzienne zużycie krajowe brutto ekwiwalentu ropy naftowej – iloraz
zużycia krajowego brutto ekwiwalentu ropy naftowej w poprzednim roku
kalendarzowym i liczby dni w poprzednim roku kalendarzowym;
18) producent – przedsiębiorcę wykonującego działalność gospodarczą w zakresie
produkcji paliw, w tym także zlecającego taką produkcję innym podmiotom,
z wyłączeniem usługowej produkcji paliw na rzecz innych podmiotów;
19) handlowiec:
a) przedsiębiorcę wykonującego samodzielnie lub za pośrednictwem innego
podmiotu działalność gospodarczą w zakresie przywozu ropy naftowej lub paliw,
b) osobę fizyczną, osobę prawną i jednostkę organizacyjną nieposiadającą
osobowości prawnej, która, nie prowadząc działalności gospodarczej
w zakresie przywozu ropy naftowej lub paliw, samodzielnie lub za
pośrednictwem innego podmiotu wykonuje działalność polegającą na
przywozie ropy naftowej lub paliw i zużywa je na potrzeby własne
z wyłączeniem przywozu paliw w standardowych zbiornikach, o których
mowa w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku
akcyzowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 864, z późn. zm.), lub rozporządza nimi
poprzez jakąkolwiek czynność prawną lub faktyczną;
20) pierwszy rok wykonywania działalności – kolejnych dwanaście miesięcy
kalendarzowych, począwszy od miesiąca, w którym podmiot rozpoczął
w ramach wykonywanej działalności faktyczną produkcję lub przywóz paliw lub
przywóz ropy naftowej;
21) interwencyjne uwolnienie zapasów – obniżenie ilości zapasów, o których mowa
w art. 3 ust. 2, w wyniku podjęcia działań interwencyjnych, o których mowa
w art. 32 ust. 2 pkt 1 i 2;
21a) zmiana ilości zapasów – dodatnią lub ujemną wielkość odzwierciedlającą zmianę
ilości zapasów, o których mowa w art. 3 ust. 2, wynikającą z:
a) corocznego dostosowania ilości tych zapasów do wymaganego poziomu
określonego w art. 3 ust. 3 lub
b) wprowadzenia na rynek ropy naftowej lub paliw pochodzących z tych
zapasów w wyniku ich interwencyjnego uwolnienia, lub
c) odtwarzania zapasów w przypadku ich interwencyjnego uwolnienia;
22) odbiorca – odbiorcę, o którym mowa w art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 10 kwietnia
1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 755, z późn. zm.4)
);
23) instalacja magazynowa – instalację, o której mowa w art. 3 pkt 10a ustawy z dnia
10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne;
24) system gazowy – sieci gazowe wraz z przyłączonymi do nich urządzeniami
i instalacjami współpracującymi z siecią oraz inne urządzenia, a także instalacje
znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez które gaz ziemny
jest wprowadzany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i rozprowadzany po
tym terytorium;
25) operator systemu gazowego – operatora systemu przesyłowego gazowego,
operatora systemu dystrybucyjnego gazowego lub operatora systemów
połączonych gazowych;
26) operator systemu przesyłowego gazowego – przedsiębiorstwo energetyczne
zajmujące się przesyłaniem gazu ziemnego, odpowiedzialne za ruch sieciowy
w systemie przesyłowym gazowym, bieżące i długookresowe bezpieczeństwo
funkcjonowania tego systemu, eksploatację, konserwację, remonty oraz
niezbędną rozbudowę sieci przesyłowej gazowej, w tym połączeń z innymi
systemami gazowymi;
27) operator systemu dystrybucyjnego gazowego – przedsiębiorstwo energetyczne
zajmujące się dystrybucją gazu ziemnego, odpowiedzialne za ruch sieciowy
w systemie dystrybucyjnym gazowym, bieżące i długookresowe bezpieczeństwo
funkcjonowania tego systemu, eksploatację, konserwację, remonty oraz
niezbędną rozbudowę sieci dystrybucyjnej gazowej, w tym połączeń z innymi
systemami gazowymi;
28) operator systemu połączonego gazowego – przedsiębiorstwo energetyczne
zarządzające systemami połączonymi gazowymi, w tym systemem przesyłowym
i dystrybucyjnym, albo systemem przesyłowym gazowym, dystrybucyjnym
gazowym, magazynowania lub skraplania gazu ziemnego;
29) odbiorca gazu ziemnego w gospodarstwie domowym – odbiorcę dokonującego
zakupu gazu ziemnego na własny użytek w celu jego zużycia w gospodarstwie domowym;
30) magazyn – zbiorniki magazynowe wraz z instalacjami przeładunkowymi
wykorzystywane do przechowywania oraz przeładunku paliw, z wyłączeniem
stacji paliw ciekłych, lub ropy naftowej, a także bezzbiornikowe pojemności
wykorzystywane do magazynowania ropy naftowej lub paliw.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o właścicielu magazynu, należy przez to
rozumieć także podmiot magazynujący paliwa lub ropę naftową na własne potrzeby
lub na rzecz innych podmiotów na podstawie umowy, o której mowa w art. 10 ust. 1
lub art. 11 ust. 1, w podziemnym magazynie przeznaczonym do bezzbiornikowego
magazynowania ropy naftowej lub paliw.

art. 3. więcej Art. 3. 1. W celu zapewnienia zaopatrzenia Rzeczypospolitej Polskiej w ropę
naftową i produkty naftowe w sytuacji wystąpienia zakłóceń w ich dostawach na
rynek krajowy oraz wypełniania zobowiązań międzynarodowych, tworzy się zapasy
ropy naftowej i produktów naftowych, zwane dalej „zapasami interwencyjnymi”.
2. Zapasy interwencyjne obejmują zapasy:
1) obowiązkowe ropy naftowej lub paliw, zwane dalej „zapasami obowiązkowymi
ropy naftowej lub paliw”, tworzone i utrzymywane przez producentów
i handlowców;
2) agencyjne ropy naftowej i paliw, zwane dalej „zapasami agencyjnymi”, tworzone
i utrzymywane przez Agencję Rezerw Materiałowych, zwaną dalej „Agencją”.
3. Zapasy interwencyjne zaspokajają zapotrzebowanie na ropę naftową i paliwa
w ilości odpowiadającej co najmniej iloczynowi 90 dni i średniego dziennego
przywozu netto ekwiwalentu ropy naftowej w poprzednim roku kalendarzowym.
3a. Średni dzienny przywóz netto ekwiwalentu ropy naftowej oblicza się na
podstawie danych przekazywanych lub zbieranych w ramach statystyki publicznej
określanych corocznie w programach badań statystycznych statystyki publicznej,
według następującego wzoru:

P = ( I x C) + (S – B) x 1,065 / R

gdzie poszczególne symbole oznaczają:
P – średni dzienny przywóz netto ekwiwalentu ropy naftowej,
I – sumę przywozu ropy naftowej oraz produktów naftowych określonych
w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. a–c w poprzednim roku kalendarzowym,
pomniejszoną o sumę wywozu ropy naftowej oraz tych produktów
naftowych w poprzednim roku kalendarzowym, skorygowaną o zmianę
ilości ich zapasów w poprzednim roku kalendarzowym, wyrażoną
w jednostkach wagowych,
C – współczynnik obliczony jako różnica między liczbą 1 a wartością
ułamka, w którego liczniku znajduje się rzeczywista ilość
wyprodukowanej w danym roku kalendarzowym benzyny ciężkiej
(benzyny pirolitycznej), a w mianowniku ilość przerobionej ropy
naftowej łącznie z półproduktami stanowiącymi wsad do rafinerii,
S – sumę przywozu produktów naftowych określonych
w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. d–s w poprzednim roku kalendarzowym,
pomniejszoną o sumę wywozu tych produktów naftowych
w poprzednim roku kalendarzowym, skorygowaną o zmianę ilości ich
zapasów w poprzednim roku kalendarzowym, wyrażoną w jednostkach
wagowych z uwzględnieniem współczynników określonych
w obwieszczeniu wydanym na podstawie art. 4,
B – międzynarodowy bunkier morski,
R – liczbę dni w poprzednim roku kalendarzowym.
3b. Przy obliczaniu średniego dziennego przywozu netto ekwiwalentu ropy
naftowej dodatki uwzględnia się jedynie w przypadku, gdy zostały dodane do paliw
lub z nimi zmieszane.
4. Zapasy interwencyjne powiększa się o rezerwę na poczet zapasów
niedostępnych z przyczyn technicznych oraz ubytków podczas przemieszczania
zapasów interwencyjnych; rezerwa ta wynosi 10% tworzonych i utrzymywanych
zapasów interwencyjnych.
5. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy wykaz:
1) surowców oraz produktów naftowych uwzględnianych podczas ustalania ilości
zapasów interwencyjnych,
2) surowców oraz paliw, w których tworzy się zapasy interwencyjne, w podziale na
kategorie (grupy), uwzględniając możliwość zamiennego utrzymywania
zapasów tych paliw w ramach danej kategorii,
3) paliw stanowiących podstawę do wyliczenia opłaty zapasowej
– biorąc pod uwagę obowiązującą klasyfikację Nomenklatury Scalonej (kody CN)
według załącznika I do rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2658/87 z dnia 23 lipca
1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej
Taryfy Celnej (Dz. Urz. L 256 z 07.09.1987, str. 1), strukturę zużycia paliw na rynku
krajowym oraz zobowiązania międzynarodowe Rzeczypospolitej.
5a. Ilość utrzymywanych zapasów interwencyjnych oblicza się według wzoru:
Zi = N ? 0,96 + B ? 1,2
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Zi – ilość zapasów interwencyjnych wyrażoną w jednostkach wagowych,
N – ilość zapasów interwencyjnych ropy naftowej wyrażoną w jednostkach
wagowych,
B – ilość zapasów interwencyjnych paliw, z wyłączeniem gazu płynnego
(LPG), wyrażoną w jednostkach wagowych, z uwzględnieniem
współczynników określonych w obwieszczeniu wydanym na podstawie
art. 4.
6. Paliwa, z których są tworzone zapasy interwencyjne, powinny spełniać
wymagania jakościowe określone w przepisach o systemie monitorowania
i kontrolowania jakości paliw.
7. Dopuszcza się utrzymywanie, w ramach zapasów interwencyjnych, zapasów
benzyny silnikowej, gazu płynnego (LPG) oraz olejów napędowych niespełniających
wymagań w zakresie prężności par i temperatury zablokowania zimnego filtra dla
poszczególnych okresów roku, określonych w przepisach o systemie monitorowania
i kontrolowania jakości paliw.
8. Utrzymywane, w ramach zapasów interwencyjnych, paliwa, o których mowa
w ust. 7, mogą być wprowadzone do obrotu, w celu ich wymiany lub zamiany, pod
warunkiem że w chwili ich wprowadzenia do obrotu będą spełniały wymagania
jakościowe określone dla poszczególnych okresów roku w przepisach o systemie
monitorowania i kontrolowania jakości paliw.
9. Dopuszcza się utrzymywanie, w ramach zapasów interwencyjnych, paliw
znajdujących się w końcowym etapie procesu produkcyjnego, przed procesem
uszlachetniania, komponowania, barwienia i znakowania.
10. Podmioty, na które nakłada się obowiązek utrzymywania zapasów
interwencyjnych, zapewniają ich nieograniczoną dyspozycyjność polegającą na braku
ograniczeń prawnych i faktycznych.
11. Podmioty, na które nakłada się obowiązek utrzymywania zapasów
interwencyjnych, mogą ustanawiać ograniczenia prawne lub faktyczne na zapasach
interwencyjnych, pod warunkiem że ustanowione ograniczenia nie uniemożliwiają lub
nie utrudniają interwencyjnego uwolnienia tych zapasów w sytuacji zagrożenia
bezpieczeństwa paliwowego państwa oraz w sytuacji konieczności wypełnienia
zobowiązań międzynarodowych.
12. Zapasy interwencyjne utrzymuje się w magazynach, których parametry
techniczne oraz parametry techniczne związanych z tymi magazynami systemów
przesyłowych umożliwiają interwencyjne uwolnienie całości zapasów
interwencyjnych zmagazynowanych w danym magazynie, w tym wytłoczenie tych
zapasów, w okresie 90 dni (dostępność fizyczna).
13. W przypadku bezzbiornikowego magazynowania ropy naftowej lub paliw,
o którym mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze
(Dz. U. z 2019 r. poz. 868, 1214 i 1495), parametry techniczne magazynów oraz
parametry techniczne związanych z tymi magazynami systemów przesyłowych
odpowiadają wymaganiom w zakresie dostępności fizycznej, o których mowa
w ust. 12:
1) dla ropy naftowej w okresie:
a) 150 dni – od dnia 1 stycznia 2024 r.,
b) 90 dni – od dnia 1 stycznia 2029 r.;
2) dla paliw w okresie 90 dni – od dnia 1 stycznia 2024 r.
14. Parametry techniczne magazynów, o których mowa w ust. 13, oraz
parametry techniczne związanych z tymi magazynami systemów przesyłowych
zapewniają uwolnienie zapasów interwencyjnych ropy naftowej lub paliw w ilości
odpowiadającej co najmniej ilości zapasów interwencyjnych utrzymywanych w tym
magazynie według stanu na dzień 1 stycznia 2019 r. w przypadku:
1) ropy naftowej – w okresie 150 dni – do dnia 31 grudnia 2023 r.;
2) paliw – w okresie 90 dni – do dnia 31 grudnia 2023 r.
15. W przypadku awarii, której skutkiem jest obniżenie parametrów
technicznych magazynu lub systemów przesyłowych związanych z tym magazynem
w sposób uniemożliwiający interwencyjne uwolnienie zapasów ropy naftowej lub paliw odpowiednio zgodnie z ust. 12, 13 lub 14, magazyn uważa się za spełniający
wymagania, jeżeli odpowiednio właściciel magazynu lub właściciel związanych z tym
magazynem systemów przesyłowych:
1) powiadomił Prezesa Agencji oraz ministra właściwego do spraw energii o tej
awarii, nie później niż w ciągu 24 godzin od jej wystąpienia, określając
w powiadomieniu:
a) okoliczności powstania awarii,
b) stopień obniżenia parametrów technicznych określonych w ust. 12, 13 lub 14,
c) termin przywrócenia wymaganych parametrów technicznych określonych
w ust. 12, 13 lub 14, oraz
2) dokonał usunięcia tej awarii nie później niż w ciągu 3 miesięcy od jej wystąpienia.
16. Po usunięciu awarii odpowiednio właściciel magazynu lub właściciel
systemów przesyłowych nie później niż w ciągu 24 godzin informuje Prezesa Agencji
oraz ministra właściwego do spraw energii o usunięciu awarii.
17. W przypadku braku możliwości usunięcia awarii, o której mowa w ust. 15,
w terminie 3 miesięcy, z przyczyn niezależnych od właściciela magazynu lub
właściciela systemów przesyłowych, Prezes Agencji, w drodze decyzji, odpowiednio
na wniosek właściciela magazynu lub właściciela systemów przesyłowych, wyraża
zgodę na przedłużenie okresu na usunięcie awarii o kolejne 3 miesiące, jeżeli ustali,
że przyczyny nieusunięcia awarii były niezależne od właściciela magazynu lub
właściciela systemów przesyłowych, w szczególności w przypadku braku dostępności
urządzeń niezbędnych do usunięcia tej awarii.

art. 4. więcej Art. 4. Minister właściwy do spraw energii corocznie, w terminie do dnia
15 marca, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”:
1) wielkości:
a) średniego dziennego przywozu netto ekwiwalentu ropy naftowej,
b) średniego dziennego zużycia krajowego brutto ekwiwalentu ropy naftowej,
c) średniej dziennej produkcji netto gazu płynnego (LPG),
d) średniego dziennego przywozu gazu płynnego (LPG)
– w poprzednim roku kalendarzowym, na podstawie danych statystycznych
przekazywanych lub zebranych w ramach badań statystyki publicznej określanych corocznie w programach badań statystycznych statystyki publicznej, oraz
2) wartości współczynników określających gęstość produktów naftowych
służących do ich przeliczenia z jednostek objętościowych na jednostki wagowe,
stosowanych w danym roku kalendarzowym.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Producenci i handlowcy są obowiązani do tworzenia i utrzymywania
zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw.
2. Producenci i handlowcy w zależności od przedmiotu wykonywanej
działalności, struktury produkcji lub struktury przywozu tworzą zapasy obowiązkowe:
1) ropy naftowej;
2) paliw.
3. Producenci i handlowcy tworzą i utrzymują zapasy obowiązkowe ropy
naftowej lub paliw, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), w wielkości odpowiadającej
iloczynowi:
1) 76 dni i średniej dziennej produkcji paliw lub przywozu ropy naftowej lub paliw
zrealizowanych przez producenta lub handlowca w poprzednim roku
kalendarzowym – do dnia 31 grudnia 2014 r.;
2) 68 dni i średniej dziennej produkcji paliw lub przywozu ropy naftowej lub paliw
zrealizowanych przez producenta lub handlowca w poprzednim roku
kalendarzowym – od dnia 1 stycznia 2015 r.;
3) 63 dni i średniej dziennej produkcji paliw lub przywozu ropy naftowej lub paliw
zrealizowanych przez producenta lub handlowca w poprzednim roku
kalendarzowym – od dnia 31 marca 2016 r.;
4) 60 dni i średniej dziennej produkcji paliw lub przywozu ropy naftowej lub paliw
zrealizowanych przez producenta lub handlowca w poprzednim roku
kalendarzowym – od dnia 1 października 2016 r.;
5) 57 dni i średniej dziennej produkcji paliw lub przywozu ropy naftowej lub paliw
zrealizowanych przez producenta lub handlowca w poprzednim roku
kalendarzowym – od dnia 31 marca 2017 r.;
6) 53 dni i średniej dziennej produkcji paliw lub przywozu ropy naftowej lub paliw
zrealizowanych przez producenta lub handlowca w poprzednim roku
kalendarzowym – od dnia 31 grudnia 2017 r.
3a. Producenci i handlowcy tworzą i utrzymują zapasy obowiązkowe ropy
naftowej lub paliw w zakresie gazu płynnego (LPG) w wielkości odpowiadającej iloczynowi 30 dni i średniej dziennej produkcji gazu płynnego (LPG) lub jego
przywozu, zrealizowanych przez producenta lub handlowca w poprzednim roku kalendarzowym.
3b. Producenci i handlowcy tworzą zapasy obowiązkowe ropy naftowej lub
paliw, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), obliczając ich ilość na dany rok
kalendarzowy na podstawie wielkości produkcji paliw, z wyłączeniem gazu płynnego
(LPG), lub przywozu ropy naftowej lub paliw, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG),
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w poprzednim roku kalendarzowym, przy czym:
1) w przypadku ropy naftowej – minimalną wielkość zapasów obowiązkowych ropy
naftowej lub paliw, z wyłączaniem gazu płynnego (LPG), w zakresie ropy
naftowej oblicza się według wzoru:

(dodano w załączniku, nr. 1)

gdzie poszczególne symbole oznaczają:
ZOr – minimalną wielkość zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw
w zakresie ropy naftowej wyrażoną w jednostkach wagowych,
P – wielkość przywozu ropy naftowej i ilość ropy naftowej wprowadzonej
na rynek krajowy z zapasów obowiązkowych w wyniku ich
interwencyjnego uwolnienia w poprzednim roku kalendarzowym,
wyrażoną w jednostkach wagowych,
G – ilość ropy naftowej wykorzystanej do produkcji paliw w poprzednim
roku kalendarzowym, wyrażoną w jednostkach wagowych,
O – pomniejszenia odnoszące się do poprzedniego roku kalendarzowego,
o których mowa w ust. 6, wyrażone w jednostkach wagowych,
R – liczbę dni w poprzednim roku kalendarzowym,
H – wielkość zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw,
z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), wyrażoną w liczbie dni średniej
dziennej wielkości przywozu ropy naftowej, określonej w ust. 3 dla
danego roku kalendarzowego,
W – współczynnik powiększenia zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub
paliw w zakresie ropy naftowej o rezerwę określoną w art. 3 ust. 4,
wynoszący 1,1;
2) ilość ropy naftowej, oznaczonej symbolem „G”, o której mowa w pkt 1, oblicza
się według wzoru:

G = P x U

gdzie poszczególne symbole oznaczają:
P – wielkość przywozu ropy naftowej i ilość ropy naftowej wprowadzonej
na rynek krajowy z zapasów obowiązkowych w wyniku ich
interwencyjnego uwolnienia w poprzednim roku kalendarzowym,
wyrażoną w jednostkach wagowych,
U – współczynnik uzysku paliw z ropy naftowej przerobionej przez
poszczególnych producentów w poprzednim roku kalendarzowym;
3) w przypadku paliw, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG) – minimalną wielkość
zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw w zakresie paliw,
z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), oblicza się według wzoru:

(dodano w załączniku, nr. 2)

gdzie poszczególne symbole oznaczają:
ZOp – minimalną wielkość zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw
w zakresie paliw, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), wyrażoną
w jednostkach objętościowych, w temperaturze referencyjnej 15°C
(288°K),
P – wielkość produkcji i przywozu paliw oraz ilość paliw wprowadzonych
na rynek krajowy z zapasów obowiązkowych w wyniku ich
interwencyjnego uwolnienia, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG),
wyrażoną w jednostkach objętościowych, w temperaturze referencyjnej
15°C (288°K) w poprzednim roku kalendarzowym,
O – pomniejszenia odnoszące się do poprzedniego roku kalendarzowego,
o których mowa w ust. 6, wyrażone w jednostkach objętościowych,
w temperaturze referencyjnej 15°C (288°K),
R – liczbę dni w poprzednim roku kalendarzowym,
H – wielkość zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw,
z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), wyrażoną w liczbie dni średniej
dziennej produkcji lub przywozu paliw, określonej w ust. 3 dla danego
roku kalendarzowego,
W – współczynnik powiększenia zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub
paliw w zakresie paliw, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), o rezerwę
określoną w art. 3 ust. 4, wynoszący 1,1.
3c. Producent dokonuje obliczeń wymaganej ilości zapasów obowiązkowych
ropy naftowej lub paliw, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), w zakresie ropy
naftowej, stosując własne współczynniki uzysku paliw z poprzedniego roku
kalendarzowego.
3d. Handlowiec przywożący ropę naftową na rzecz producenta dokonuje
obliczeń wymaganej ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw,
z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), w zakresie ropy naftowej, stosując
współczynniki uzysku paliw producenta, na rzecz którego dokonuje przywozu ropy
naftowej, z poprzedniego roku kalendarzowego.
3e. Producent niezwłocznie przekazuje handlowcom przywożącym ropę naftową
na jego rzecz pisemne oświadczenie o poziomie współczynnika uzysku paliw z roku
poprzedniego.
3f. Do wielkości produkcji, o której mowa w ust. 3b, wlicza się paliwa
przetworzone w drodze mieszania paliw lub komponentów.
3g. Producent przetwarzający paliwa poprzez procesy mieszania tworzy zapasy
obowiązkowe ropy naftowej lub paliw w ilościach, dla których podstawę obliczeń
stanowi suma wielkości przywozu paliwa lub komponentów oraz wielkości dodatków
zużytych w procesie uszlachetniania i mieszania.
3h. Producent wytwarzający paliwa poprzez przerób ropy naftowej, kondensatu
gazu ziemnego (NGL), półproduktów rafineryjnych i innych węglowodorów, będący
równocześnie handlowcem, tworzy zapasy w postaci:
1) ropy naftowej – od ilości przywiezionej ropy naftowej, pomniejszonej o masę
frakcji wykorzystanych jako surowiec do produkcji paliw, zgodnie z własnym
współczynnikiem uzysku paliw,
2) paliw – od ilości paliw wyprodukowanych z przywiezionej ropy naftowej,
kondensatu gazu ziemnego (NGL), półproduktów rafineryjnych i innych
węglowodorów przywiezionych oraz od ilości paliw sprowadzonych w ramach
przywozu
– w ilościach obliczonych zgodnie z wzorami, o których mowa w ust. 3b.
3ha. Producent, obliczając własne współczynniki uzysku paliw, o których mowa
w ust. 3c i ust. 3h pkt 1, może uwzględniać ilość wszystkich paliw wytworzonych
z przerobionej ropy naftowej, w tym ilość paliw wyprodukowanych przez innych
producentów wchodzących wraz z tym producentem w skład jednej grupy
kapitałowej, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351, 1495, 1571, 1655 i 1680), z niebędących
paliwami produktów naftowych wytworzonych przez tego producenta w wyniku
przerobu ropy naftowej.
3hb. Ilość paliw, o których mowa w ust. 3ha, wytworzona przez producenta
wchodzącego w skład jednej grupy kapitałowej, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 44
ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, uwzględniana przy obliczaniu
współczynników uzysku paliw, jest określana na podstawie oświadczenia producenta,
który przeznacza produkty naftowe niebędące paliwami do dalszego ich
przetworzenia, przekazanego producentowi, który wytworzył te produkty naftowe.
Oświadczenie to zawiera co najmniej:
1) nazwę i adres producenta;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer akcyzowy, jeżeli producent
takie posiada;
3) nazwę i adres producenta wytwarzającego paliwa przez przerób ropy naftowej;
4) określenie ilości paliw, z wyłączeniem biokomponentów i dodatków uzyskanych
przez producenta z produktów naftowych niebędących paliwami nabytych od
producenta wytwarzającego paliwa przez przerób ropy naftowej, wyrażonej
w jednostkach wagowych;
5) zobowiązanie producenta do uwzględnienia ilości wyprodukowanych paliw
w podstawie obliczeń ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw.
3i. Producent paliw, przetwarzający je poprzez procesy mieszania, od których
poprzedni krajowy producent lub handlowiec tworzy zapasy obowiązkowe ropy
naftowej lub paliw, tworzy zapasy obowiązkowe ropy naftowej lub paliw, dla których
podstawą obliczeń jest różnica między ilością produktu końcowego i tą ilością paliw,
od której zapasy ropy naftowej lub paliw tworzy poprzedni producent lub handlowiec.
3j. Podstawą obliczenia ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw,
o których mowa w ust. 3i, jest oświadczenie producenta lub handlowca przekazane
producentowi, który przeznacza nabyte paliwa lub ich komponenty do dalszego
przetwarzania. Oświadczenie to zawiera w szczególności:
1) nazwę i adres producenta lub handlowca;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer akcyzowy, jeżeli producent
lub handlowiec takie posiada;
3) określenie ilości odsprzedanej ropy naftowej lub paliw, od której producent lub
handlowiec dokonujący odsprzedaży paliw utworzy zapasy obowiązkowe ropy
naftowej lub paliw;
4) zobowiązanie do utworzenia zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw
od ilości paliw lub komponentów odsprzedanych w celu dalszego ich
przetwarzania.
3k. Producenci i handlowcy tworzą zapasy obowiązkowe ropy naftowej lub
paliw w zakresie gazu płynnego (LPG), ustalając ich ilość na dany rok kalendarzowy
na podstawie wielkości produkcji gazu płynnego (LPG) lub jego przywozu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w poprzednim roku kalendarzowym. Minimalną
wielkość zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw w zakresie gazu płynnego
(LPG) oblicza się według wzoru:

(dodano w załączniku, nr. 3)

gdzie poszczególne symbole oznaczają:
ZOLPG – minimalną wielkość zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw
w zakresie gazu płynnego (LPG), wyrażoną w jednostkach wagowych,
P – wielkość produkcji i przywozu gazu płynnego (LPG) oraz ilość gazu
płynnego (LPG) wprowadzonego na rynek krajowy z zapasów
obowiązkowych w wyniku ich interwencyjnego uwolnienia
w poprzednim roku kalendarzowym, wyrażoną w jednostkach
wagowych,
O – pomniejszenia odnoszące się do poprzedniego roku kalendarzowego,
o których mowa w ust. 6, wyrażone w jednostkach wagowych,
R – liczbę dni w poprzednim roku kalendarzowym,
W – współczynnik powiększenia zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub
paliw w zakresie gazu płynnego (LPG), o rezerwę określoną w art. 3
ust. 4, wynoszący 1,1.
3l. Przy obliczaniu ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw
uwzględnia się tylko dodatki dodane do paliw lub z nimi zmieszane.
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. Wielkość produkcji paliw lub przywozu ropy naftowej lub paliw stanowiące
podstawę obliczenia wymaganej na dany rok kalendarzowy ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw oraz obliczenia opłaty zapasowej pomniejsza się odpowiednio o ilości:
1) ropy naftowej lub paliw wywiezionych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) paliw przeznaczonych na międzynarodowy bunkier morski,
3) paliw wyprodukowanych z olejów odpadowych,
4) ropy naftowej lub paliw przeznaczonych na odtworzenie zapasów
obowiązkowych ropy naftowej lub paliw,
5) paliw przeznaczonych na zużycie własne przez producenta w procesie
technologicznym przerobu ropy,
6) paliw wyprodukowanych z ropy naftowej, kondensatu gazu ziemnego (NGL)
i innych węglowodorów wydobytych w kraju lub z obszaru morskiego
należącego do krajowej strefy ekonomicznej,
7) biokomponentów dodanych do paliw przez producenta w procesie ich produkcji
– pod warunkiem potwierdzenia tych ilości dokumentami określonymi w przepisach
wydanych na podstawie ust. 6a.
6a. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia,
rodzaje dokumentów potwierdzających ilości ropy naftowej, paliw lub
biokomponentów, o których mowa w ust. 6, uprawniające do pomniejszenia wielkości
produkcji paliw lub przywozu ropy naftowej lub paliw, stanowiących podstawę
obliczenia wymaganej na dany rok kalendarzowy ilości zapasów obowiązkowych ropy
naftowej lub paliw oraz obliczenia opłaty zapasowej, biorąc pod uwagę konieczność
zapewnienia kontroli nad zapasami obowiązkowymi ropy naftowej lub paliw oraz
konieczność zapewnienia rzetelności obliczeń dokonywanych przez producentów
i handlowców, a także możliwość dokonania kontroli poprawności tych obliczeń.
7. (uchylony)
8. Utworzone i utrzymywane przez producentów i handlowców zapasy
obowiązkowe ropy naftowej lub paliw stanowią ich majątek, chyba że z umów,
o których mowa w art. 11 ust. 1 lub w art. 11a ust. 5, wynika, że zapasy te stanowią
majątek przyjmującego zlecenie.
9. Ilość utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw
dostosowuje się w terminie do dnia 30 czerwca każdego roku kalendarzowego do
poziomu wynikającego z obliczeń wykonanych zgodnie z ust. 3b lub 3k,
z zastrzeżeniem że w odniesieniu do okresu od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca
każdego roku kalendarzowego dane do obliczeń wymaganej ilości zapasów obowiązkowych ustalane są na podstawie wielkości przywozu lub produkcji w ciągu
przedostatniego roku kalendarzowego poprzedzającego dany rok kalendarzowy.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Producent i handlowiec, w pierwszym roku wykonywania działalności
w zakresie produkcji paliw lub przywozu ropy naftowej lub paliw, są obowiązani do
tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw na
zasadach określonych w ust. 2, począwszy od 15 dnia miesiąca następującego po
miesiącu, w którym nastąpił przywóz lub produkcja.
2. Podstawą obliczania wymaganej ilości zapasów obowiązkowych ropy
naftowej lub paliw, dla producenta i handlowca, w przypadku, o którym mowa
w ust. 1, jest:
1) suma wielkości przywozu ropy naftowej lub paliw, lub wielkości produkcji paliw
w danym miesiącu i w miesiącach poprzedzających, liczonych od miesiąca,
w którym podmiot rozpoczął w ramach wykonywanej działalności faktyczną
produkcję lub przywóz paliw lub przywóz ropy naftowej, oraz
2) wielkość zapasów wyrażona w liczbie dni średniej dziennej produkcji paliw lub
przywozu ropy naftowej lub paliw, określona odpowiednio w art. 5 ust. 3 lub
ust. 3a dla danego roku kalendarzowego.
3. Producent i handlowiec są obowiązani do końca roku kalendarzowego,
w którym zakończył się pierwszy rok wykonywania działalności, utrzymywać zapasy
obowiązkowe ropy naftowej lub paliw w ilości obliczonej zgodnie z ust. 2.
4. Producent i handlowiec w przypadku:
1) zakończenia działalności w zakresie produkcji paliw lub przywozu ropy naftowej
lub paliw, w danym roku kalendarzowym utrzymują wymaganą ilość zapasów
obowiązkowych ropy naftowej lub paliw do dnia wykreślenia z rejestru,
o którym mowa w art. 13 ust. 1;
2) zawieszenia wykonywania działalności w zakresie produkcji paliw lub przywozu
ropy naftowej lub paliw, w danym roku kalendarzowym utrzymują wymaganą
ilość zapasów do końca roku kalendarzowego.
5. Producent i handlowiec przekazują Agencji informacje o zamiarze
zakończenia lub zawieszenia wykonywania działalności w zakresie produkcji paliw
lub przywozu ropy naftowej lub paliw co najmniej na 14 dni przed planowaną datą
zakończenia lub zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Producenci i handlowcy utrzymują zapasy obowiązkowe ropy
naftowej lub paliw w postaci:
1) ropy naftowej;
2) paliw określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 5.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. Producenci i handlowcy mogą utrzymywać zapasy obowiązkowe ropy
naftowej lub paliw tworzone w zakresie gazu płynnego (LPG) zamiennie w postaci
benzyn silnikowych, w ilości równoważnej pod względem wartości opałowej.
Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
5a. Ilość równoważną pod względem wartości opałowej, o której mowa w ust. 5,
oblicza się według wzoru:

Pb = PLPG × QLPG / Qb

gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Pb – wielkość zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw tworzonych
w zakresie gazu płynnego (LPG) utrzymywaną w postaci benzyn
silnikowych, wyrażoną w jednostkach wagowych,
PLPG – wielkość zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw tworzonych
w zakresie gazu płynnego (LPG), obliczoną zgodnie z art. 5 ust. 3k,
wyrażoną w jednostkach wagowych,
Qb – średnią wartość opałową benzyn silnikowych wynoszącą 29 MJ/litr,
QLPG – średnią wartość opałową gazu płynnego (LPG) wynoszącą 19,90 MJ/litr.
5b. Obliczoną wielkość zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw
tworzonych w zakresie gazu płynnego (LPG) utrzymywaną w postaci benzyn
silnikowych, wyrażoną w jednostkach wagowych, należy przeliczyć na jednostki
objętościowe, w temperaturze referencyjnej 15°C (288°K), stosując współczynnik
określający gęstość benzyny silnikowej określony w obwieszczeniu, o którym mowa
w art. 4.
5c. Do benzyn silnikowych, o których mowa w ust. 5b, należy stosować
procentowy udział, o którym mowa w ust. 7 pkt 1 i ust. 8 pkt 1.
6. (uchylony)
7. Producenci mogą utrzymywać:
1) do 50% zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw tworzonych
w zakresie paliw, z wyłączeniem ciężkiego oleju opałowego,
2) do 75% zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw tworzonych
w zakresie ciężkiego oleju opałowego
– w postaci ropy naftowej.
8. Handlowcy mogą utrzymywać:
1) do 50% zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw tworzonych
w zakresie paliw, z wyłączeniem ciężkiego oleju opałowego,
2) do 75% zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw tworzonych
w zakresie ciężkiego oleju opałowego
– w postaci ropy naftowej, na zasadach określonych w art. 11 ust. 3 i 4.
9. Producenci i handlowcy, obliczając ilości ropy naftowej utrzymywanej
zamiennie za paliwa, mogą stosować maksymalne współczynniki uzysku paliw
możliwe do uzyskania w instalacji producenta gwarantującego przerób zamiennie
utrzymywanej ropy naftowej na paliwa, potwierdzone danymi technologicznymi dla
danej instalacji, uzyskane w roku poprzednim, z zastrzeżeniem że łączna suma
współczynników uzysków dla poszczególnych paliw nie może przekraczać 100%.
9a. Producenci wytwarzający paliwa przez przerób ropy naftowej mogą stosować
maksymalne współczynniki uzysku paliw możliwe do uzyskania we wszystkich
instalacjach zintegrowanych technologicznie w ramach zakładu produkcyjnego
będącego rafinerią ropy naftowej, w tym w instalacjach będących własnością innych
producentów wchodzących w skład jednej grupy kapitałowej, o której mowa
w art. 3 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, z
zastrzeżeniem że:
1) łączna suma współczynników uzysku dla poszczególnych paliw nie przekroczy
100% oraz
2) zostanie zawarta umowa zobowiązująca członka grupy kapitałowej, o której
mowa w art. 3 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości,
którego produkcja ma zostać uwzględniona przy ustalaniu maksymalnego
współczynnika uzysku paliw, do przerobu produktów naftowych na komponenty
lub paliwa w czasie zapewniającym producentowi wytwarzającemu paliwa przez
przerób ropy naftowej wykonanie jego zadań dotyczących interwencyjnego
uwalniania zapasów interwencyjnych, zawierająca w szczególności
postanowienia dotyczące ceny i miejsca wydania komponentów lub paliw.
10. Producenci i handlowcy aktualizują maksymalne współczynniki uzysku
paliw oraz niezwłocznie dokonują korekty ilości zapasów ropy naftowej
utrzymywanej zamiennie za paliwa, nie później niż do dnia 1 marca każdego roku.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Do zapasów interwencyjnych można zaliczyć ropę naftową i paliwa
zmagazynowane:
1) w zbiornikach rafinerii ropy naftowej, z wyłączeniem paliw znajdujących się
w instalacjach i rurociągach produkcyjnych;
2) w terminalach i magazynach hurtowych;
3) w zbiornikach instalacji rurociągowych;
4) w zbiornikach i magazynach portowych znajdujących się w portach docelowych
położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
5) w zbiornikowcach znajdujących się w portach docelowych położonych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, po dopełnieniu formalności portowych
i celnych;
6) na barkach i statkach żeglugi przybrzeżnej, w tym w przedziałach ładunkowych,
wynajętych do transportowania paliw na obszarze wód terytorialnych
Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem zapewnienia możliwości
bezzwłocznego przeprowadzenia kontroli stanu zapasów;
7) w zbiornikach magazynowych i rozlewniach gazu płynnego (LPG);
8) w miejscach, w których jest prowadzone podziemne bezzbiornikowe
magazynowanie ropy naftowej lub paliw.
2. Do zapasów interwencyjnych nie zalicza się ropy naftowej lub paliw
znajdujących się w:
1) złożach ropy naftowej niewydobytej;
2) tranzycie, z przeznaczeniem dla innych państw;
3) rurociągach przesyłowych;
4) cysternach kolejowych i samochodowych;
5) zbiornikach magazynowych na stacjach paliw, w tym stacjach paliw gazu
płynnego (LPG);
6) magazynach o przeznaczeniu wojskowym;
7) punktach sprzedaży butli z gazem płynnym (LPG);
8) zbiornikowcach znajdujących się poza portem docelowym;
9) zbiornikach statków morskich.
3. (uchylony)
4. Do zapasów interwencyjnych nie zalicza się ropy naftowej lub paliw:
1) objętych postępowaniem zabezpieczającym;
2) objętych egzekucją sądową;
3) objętych egzekucją administracyjną;
4) wchodzących w skład masy upadłości.
5. Producent i handlowiec są obowiązani niezwłocznie zawiadomić Prezesa
Agencji o wystąpieniu zdarzenia, o którym mowa w ust. 4, nie później niż w terminie
14 dni od dnia uzyskania informacji o wystąpieniu tego zdarzenia. Do zawiadomienia
należy dołączyć kopię dokumentów potwierdzających jego wystąpienie.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Zapasy interwencyjne mogą być utrzymywane wyłącznie na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Zapasy interwencyjne mogą być utrzymywane poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej – na terytorium innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, pod warunkiem zawarcia umowy międzynarodowej między
Rzecząpospolitą Polską a tym państwem członkowskim, na terytorium którego zapasy
te będą utrzymywane.
3. Umowa międzynarodowa, o której mowa w ust. 2, określa w szczególności:
1) organ właściwy do wyrażania zgody na utrzymywanie zapasów interwencyjnych
przez poszczególnych producentów, handlowców lub Agencję na terytorium
państwa członkowskiego, z którym jest zawierana umowa;
2) organ państwa członkowskiego, z którym jest zawierana umowa, właściwy do
wyrażania zgody na utrzymywanie zapasów interwencyjnych na jego terytorium,
przez poszczególnych producentów, handlowców lub Agencję;
3) sposób dysponowania zapasami interwencyjnymi utrzymywanymi na terytorium
państwa członkowskiego, z którym jest zawierana umowa, w tym ich uwalniania;
4) tryb kontroli stanu i jakości zapasów interwencyjnych utrzymywanych na
terytorium państwa członkowskiego, z którym jest zawierana umowa;
5) sposób spełnienia międzynarodowych wymagań dotyczących sprawozdawczości
w zakresie zapasów interwencyjnych.
4. Zapasy interwencyjne utrzymywane stosownie do ust. 2 nie mogą przekraczać 5%:
1) ogólnej ilości zapasów agencyjnych;
2) ogólnej ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, do
utrzymywania których dany producent i handlowiec są obowiązani.
5. Wydając zgodę, o której mowa w ust. 3 pkt 1, właściwy organ uwzględnia
w szczególności konieczność zapewnienia dostępności fizycznej zapasów.

Art. 9a. 1. Zapasy interwencyjne innych państw członkowskich Unii
Europejskiej mogą być utrzymywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod
warunkiem zawarcia umowy międzynarodowej między Rzecząpospolitą Polską
a państwem, na rzecz którego zapasy te będą utrzymywane.
2. Umowa międzynarodowa, o której mowa w ust. 1, określa w szczególności:
1) organ właściwy do wyrażania zgody na utrzymywanie zapasów na rzecz państwa
członkowskiego, z którym jest zawierana umowa;
2) organ państwa członkowskiego, z którym jest zawierana umowa, właściwy do
wyrażania zgody na utrzymywanie zapasów na jego rzecz;
3) sposób dysponowania zapasami utrzymywanymi na rzecz państwa
członkowskiego, o którym mowa w pkt 1, w tym ich uwalniania;
4) tryb kontroli stanu i jakości zapasów utrzymywanych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
5) sposób spełnienia międzynarodowych wymagań dotyczących sprawozdawczości
w zakresie zapasów.
3. Wydając zgodę, o której mowa w ust. 2 pkt 1, właściwy organ uwzględnia
w szczególności stan zdolności magazynowych na ropę naftową i paliwa na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz konieczność zapewnienia zdolności magazynowych
dla zapasów interwencyjnych.
4. Zapasów, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się do zapasów
interwencyjnych.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Producenci i handlowcy, którzy utrzymują zapasy obowiązkowe ropy
naftowej lub paliw u przedsiębiorców świadczących usługi magazynowania ropy
naftowej lub paliw, są obowiązani zawrzeć umowę o magazynowanie tych zapasów,
zwaną dalej „umową o magazynowanie”.
1a. Przedsiębiorca świadczący usługę, o której mowa w ust. 1, który zawarł
umowę o magazynowanie z producentem lub handlowcem, nie może zlecić
magazynowania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw innemu
przedsiębiorcy.
2. Umowa o magazynowanie określa w szczególności:
1) ilość i miejsce magazynowanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw;
2) warunki zapewniające utrzymywanie odpowiedniego poziomu ilościowego
i jakościowego magazynowanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw;
3) sposób postępowania przy magazynowaniu zapasów obowiązkowych ropy
naftowej lub paliw, ich wymianie i konserwacji oraz interwencyjnym uwalnianiu
tych zapasów;
4) okres magazynowania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, przy
czym okres ten nie powinien być krótszy niż rok kalendarzowy;
5) zasady odpowiedzialności stron za niedotrzymanie warunków umowy;
6) okres jej obowiązywania i warunki rozwiązania.
3. Producenci oraz handlowcy są obowiązani przekazać Prezesowi Agencji kopię
umowy o magazynowanie, w terminie 14 dni od dnia jej zawarcia, w celu dokonania
odpowiedniego wpisu w rejestrze producentów i handlowców, o którym mowa
w art. 13 ust. 1.
4. W przypadku zmiany umowy o magazynowanie w zakresie postanowień,
o których mowa w ust. 2, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Producenci i handlowcy mogą zlecić, na podstawie umowy,
wykonanie zadań w zakresie tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych
ropy naftowej lub paliw przedsiębiorcom wykonującym działalność gospodarczą
w zakresie obrotu ropą naftową lub paliwami, wytwarzania paliw lub magazynowania
ropy naftowej lub paliw.
1a. Przedsiębiorca przyjmujący zlecenie, o którym mowa w ust. 1, nie może
zlecić jego wykonania innemu przedsiębiorcy.
2. Umowa określa w szczególności:
1) ilość tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub
paliw w okresie obowiązywania umowy;
2) sposób wykonania zlecenia;
3) warunki zapewniające utrzymywanie odpowiedniego poziomu ilościowego
i jakościowego tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy
naftowej lub paliw;
4) sposób postępowania podczas magazynowania zapasów obowiązkowych ropy
naftowej lub paliw, ich wymiany i konserwacji oraz interwencyjnego uwolnienia
tych zapasów;
5) okres obowiązywania umowy, przy czym okres ten nie może być krótszy niż
90 dni;
6) miejsce magazynowania tworzonych i utrzymywanych zapasów
obowiązkowych ropy naftowej lub paliw w okresie obowiązywania umowy;
7) sposób wykonywania obowiązków dotyczących sporządzania i przekazywania
informacji, o których mowa w art. 22 i 38;
8) postanowienia dotyczące zmiany warunków umowy i jej wypowiedzenia;
9) odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy.
3. Handlowiec, który zlecił wykonanie swoich zadań dotyczących tworzenia
i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, tworzonych
w postaci paliw, przedsiębiorcy wytwarzającemu paliwa poprzez przerób ropy
naftowej, może utrzymywać zapasy w postaci ropy naftowej, pod warunkiem że
w umowie zostaną zawarte również postanowienia zobowiązujące przyjmującego
zlecenie do przerobu ropy naftowej na paliwa będące przedmiotem umowy, w czasie
zapewniającym handlowcowi zlecającemu wykonanie jego zadań dotyczących
interwencyjnego uwalniania tych zapasów, oraz postanowienia dotyczące ceny
i miejsca wydawania paliw.
4. Handlowiec, który zlecił wykonanie swoich zadań dotyczących tworzenia
i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, tworzonych
w postaci paliw, przedsiębiorcy wykonującemu działalność gospodarczą w zakresie
magazynowania ropy naftowej może utrzymywać zapasy w postaci ropy naftowej, pod
warunkiem, że zostanie zawarta przez niego lub przez przedsiębiorcę wykonującego
działalność gospodarczą w zakresie magazynowania ropy naftowej, także umowa
dotycząca przerobu tej ropy z przedsiębiorcą wytwarzającym paliwa poprzez przerób
ropy naftowej, w której zawarte zostaną postanowienia zobowiązujące tego
przedsiębiorcę do przerobu tej ropy na paliwa w czasie gwarantującym skuteczne
uwolnienie zapasów interwencyjnych oraz postanowienia dotyczące sposobu
ustanawiania ceny i miejsca wydania paliw.
5. W przypadku zlecenia przez producentów lub handlowców tworzenia
i utrzymywania, w ich imieniu, zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw
podmiotom wymienionym w ust. 1, przedsiębiorcy przyjmujący zlecenie:
1) nie mogą wykorzystywać, na własne potrzeby, tworzonych i utrzymywanych
zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw w okresie obowiązywania
umowy;
2) są obowiązani zagwarantować zlecającemu dostęp do tworzonych
i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw w okresie
obowiązywania umowy.
6. W przypadku gdy zapasy obowiązkowe ropy naftowej lub paliw,
utrzymywane zgodnie z ust. 1, nie stanowią majątku producenta lub handlowca,
umowa powinna zawierać także postanowienia gwarantujące zlecającemu prawo
nabycia tych zapasów w okresie jej obowiązywania oraz określać sposób ustalania
ceny odsprzedaży tych zapasów.
6a. W przypadku gdy zapasy ropy naftowej lub paliw utrzymywane są zgodnie
z ust. 4, a umowa dotycząca przerobu ropy zawierana jest pomiędzy przedsiębiorcą
wykonującym działalność gospodarczą w zakresie magazynowania ropy naftowej,
a przedsiębiorcą wytwarzającym paliwa poprzez przerób ropy naftowej, umowa,
o której mowa w ust. 1, obejmuje także oświadczenie przedsiębiorcy wykonującego
działalność gospodarczą w zakresie magazynowania ropy naftowej, że zawarł umowę
na przerób ropy z przedsiębiorcą wytwarzającym paliwa oraz że w ramach tej umowy
gwarantuje przerób na paliwa ropy naftowej utrzymywanej na rzecz tego handlowca,
w czasie zapewniającym temu handlowcowi wykonanie jego zadań dotyczących
interwencyjnego uwolnienia tych zapasów, oraz postanowienia dotyczące sposobu
określania ceny i miejsca wydania paliw.
7. Producenci i handlowcy przed zawarciem umów, o których mowa w ust. 1 i 4,
są obowiązani do przedłożenia Prezesowi Agencji projektów tych umów oraz
uzyskania zgody na ich zawarcie.
8. Prezes Agencji, w terminie 14 dni, w drodze decyzji administracyjnej,
odmawia wyrażenia zgody na zawarcie umów, o których mowa w ust. 1 i 4, jeżeli:
1) projekty tych umów nie zawierają postanowień, o których mowa w ust. 2–4 i 6;
2) projekty tych umów zawierają postanowienia ograniczające lub wyłączające
dyspozycyjność zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, o której
mowa w art. 3 ust. 10 i 11;
3) magazyny, w których mają być utrzymywane zapasy obowiązkowe ropy
naftowej lub paliw, nie spełniają wymagań w zakresie dostępności fizycznej;
4) producent lub handlowiec nie uzyskał zgody, o której mowa w art. 9 ust. 3
pkt 1 – w przypadku utrzymywania zapasów interwencyjnych na terytorium
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, z którym Rzeczpospolita
Polska zawarła umowę, o której mowa w art. 9 ust. 2.
8a. Przed wyrażeniem zgody na zawarcie umów, o których mowa w ust. 1 i 4,
Prezes Agencji może przeprowadzić kontrolę u przedsiębiorcy wykonującego
działalność gospodarczą w zakresie obrotu ropą naftową lub paliwami, wytwarzania
paliw lub magazynowania ropy naftowej lub paliw, z którym umowa ma zostać
zawarta.
8b. Zakres kontroli, o której mowa w ust. 8a, obejmuje sprawdzenie spełnienia
przez przedsiębiorcę wymagań, o których mowa w ust. 2 oraz w art. 3 ust. 10–14.
9. Producent lub handlowiec przekazuje Prezesowi Agencji kopie umów,
o których mowa w ust. 1 i 4, w terminie 14 dni od dnia ich zawarcia.
9a. W razie zmiany umów, o których mowa w ust. 1 i 4, w zakresie postanowień,
o których mowa w ust. 2–4 i 6, przepisy ust. 7–9 stosuje się odpowiednio.
10. Producenci i handlowcy, zlecający wykonanie swoich zadań w zakresie
tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw innym
podmiotom, ponoszą odpowiedzialność za jakość i stan tych zapasów oraz
wypełnianie obowiązków dotyczących interwencyjnego uwolnienia tych zapasów.

Art. 11a. 1. Prezes Agencji w terminie do dnia 1 czerwca każdego roku podaje
do publicznej wiadomości na stronie internetowej Agencji oraz w Biuletynie
Informacji Publicznej informacje o:
1) ilości zapasów ropy naftowej lub paliw, wyrażonej w tonach ekwiwalentu ropy
naftowej, co do której Agencja może w następnym roku kalendarzowym
świadczyć usługę tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy
naftowej lub paliw;
2) wysokości wynagrodzenia Agencji za świadczenie takiej usługi, biorąc pod
uwagę, że wysokość tego wynagrodzenia może odpowiadać jedynie
rzeczywistym kosztom poniesionym przez Agencję oraz że wynagrodzenie może
być wymagane po utworzeniu tych zapasów;
3) sposobie zabezpieczenia wykonania umowy o świadczenie takiej usługi;
4) innych warunkach świadczenia takiej usługi przez Agencję.
2. Nie później niż do dnia 31 sierpnia każdego roku producenci i handlowcy
składają Prezesowi Agencji deklarację zawarcia umowy o świadczenie przez Agencję usługi tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw,
określając ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, których umowa ta
ma dotyczyć, oraz dokumentują korespondencją handlową z podmiotami
świadczącymi usługi magazynowania ropy naftowej lub paliw brak możliwości
utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw w paliwach lub ropie naftowej.
3. Prezes Agencji ustala listę producentów i handlowców, którzy złożyli
deklaracje i dokumentację, o których mowa w ust. 2, oraz rozdysponowuje pomiędzy
nich ilość zapasów ropy naftowej lub paliw podaną w ogłoszeniu, o którym mowa
w ust. 1, zaczynając od najmniejszych ilości zadeklarowanych przez producentów
i handlowców aż do wyczerpania tej ilości.
4. Do dnia 15 października Prezes Agencji podaje do publicznej wiadomości na
stronie internetowej Agencji oraz w Biuletynie Informacji Publicznej listę
producentów i handlowców, wśród których rozdysponował ilość zapasów ropy
naftowej lub paliw podaną w ogłoszeniu, o którym mowa w ust. 1, wraz
z przyporządkowaną każdemu z nich ilością tych zapasów.
5. Do dnia 31 grudnia Prezes Agencji zawiera z producentami i handlowcami
umowy o świadczenie przez Agencję usługi tworzenia i utrzymywania zapasów
obowiązkowych ropy naftowej lub paliw na okres następnego roku kalendarzowego.
6. Do umów, o których mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy art. 11
ust. 2 pkt 1–4 i 6–9.
7. W przypadku wykreślenia z rejestru, o którym mowa w art. 13 ust. 1,
producenta lub handlowca będącego stroną umowy, umowa wygasa z chwilą tego
wykreślenia.
8. Prezes Agencji przed zawarciem umowy, o której mowa w ust. 5, jest
obowiązany do przedłożenia projektu tej umowy ministrowi właściwemu do spraw
energii oraz uzyskać zgodę na jej zawarcie.
9. Minister właściwy do spraw energii odmawia wyrażenia zgody na zawarcie
umowy, o której mowa w ust. 5, jeżeli:
1) projekt umowy nie zawiera postanowień, o których mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1–4 i 6–9;
2) projekt umowy zawiera postanowienia ograniczające lub wyłączające
dyspozycyjność zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, o której
mowa w art. 3 ust. 10 i 11;
3) magazyny, w których mają być utrzymywane przez Agencję na rzecz
producentów lub handlowców zapasy obowiązkowe ropy naftowej lub paliw, nie
spełniają wymagań w zakresie dostępności fizycznej.
10. Prezes Agencji uaktualnia co miesiąc informacje, o których mowa w ust. 1,
w odniesieniu do okresów bieżących i podaje je do publicznej wiadomości w terminie
do 25 dnia każdego miesiąca, z zastrzeżeniem że zmiana warunków, o których mowa
w ust. 1 pkt 2–4 możliwa jest jedynie z 7-miesięcznym wyprzedzeniem.
11. W przypadku gdy po dokonaniu aktualizacji, o której mowa w ust. 10,
Agencja posiada dodatkowe ilości ropy naftowej lub paliw, co do których może
świadczyć usługę tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej
lub paliw, Prezes Agencji podaje do publicznej wiadomości okres w jakim usługa
może być świadczona oraz określa termin, który nie może być dłuższy niż miesiąc
i nie może być krótszy niż dwa tygodnie, licząc od dnia podania tej informacji do
publicznej wiadomości, w którym producenci i handlowcy mogą składać deklaracje,
o których mowa w ust. 2. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
12. W terminie dwóch tygodni, licząc od ostatniego dnia terminu określonego
przez Prezesa Agencji i podanego do publicznej wiadomości zgodnie z ust. 11, Prezes
Agencji podaje do publicznej wiadomości listę producentów i handlowców, wśród
których rozdysponował ilość zapasów ropy naftowej lub paliw podaną w ogłoszeniu,
wraz z przyporządkowaną każdemu z nich ilością tych zapasów.
13. W terminie czterech tygodni, licząc od ostatniego dnia terminu, o którym
mowa w ust. 12, Prezes Agencji zawiera z producentami i handlowcami, wśród
których rozdysponował ilość zapasów ropy naftowej lub paliw podaną w ogłoszeniu,
umowy o świadczenie przez Agencję usługi tworzenia i utrzymywania zapasów
obowiązkowych ropy naftowej lub paliw. Do umów tych stosuje się odpowiednio
przepisy ust. 7–9 oraz art. 11 ust. 2 pkt 1–4 i 6–9 z zastrzeżeniem, że umowy te
zawierane są na okres nie krótszy niż 90 dni.
14. Przychody uzyskane z tytułu świadczenia usługi tworzenia i utrzymywania
zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw przez Agencję stanowią jej
przychód.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Koszty tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy
naftowej lub paliw ponoszą producenci oraz handlowcy; koszty te są zaliczane do
kosztów ich działalności.
2. Producenci oraz handlowcy lub przedsiębiorcy utrzymujący zapasy
obowiązkowe ropy naftowej lub paliw na rzecz producentów lub handlowców,
stosownie do art. 11, są obowiązani ubezpieczyć zapasy obowiązkowe ropy naftowej
lub paliw od ognia i innych zdarzeń losowych.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Tworzy się rejestr systemu zapasów interwencyjnych, zwany dalej „rejestrem”.
1a. Rejestr składa się z rejestru:
1) producentów i handlowców;
2) zapasów interwencyjnych;
3) zapasów specjalnych.
2. Rejestr prowadzi Prezes Agencji.
2a. Rejestr prowadzi się w systemie informatycznym.
3. Rejestr producentów i handlowców zawiera w szczególności:
1) oznaczenie producenta lub handlowca;
2) niezbędne dane ekonomiczne i towarowe dotyczące producenta lub handlowca;
3) informacje o zawartych przez producenta lub handlowca umowach
o magazynowanie oraz umowach, o których mowa w art. 11 ust. 1 i 4 i art. 11a ust. 5;
3a) numer w rejestrze podmiotów przywożących zgodnie z przepisami ustawy z dnia
10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne – w przypadku gdy jest on wymagany;
4) numer koncesji udzielonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, zwanego
dalej „Prezesem URE”, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r.
– Prawo energetyczne – w przypadku gdy jest ona wymagana.
3a. Rejestr producentów i handlowców w części zawierającej:
1) oznaczenie producenta lub handlowca oraz dane dotyczące jego adresu siedziby,
adresu zakładu głównego i adresu do doręczeń,
2) wskazanie przedmiotu wykonywanej działalności, z której wynika wpis do rejestru,
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP), numer akcyzowy nadany przez
właściwego naczelnika urzędu skarbowego,
4) numer, rodzaj i okres obowiązywania koncesji na produkcję paliw lub obrót
paliwami z zagranicą,
5) numer w rejestrze podmiotów przywożących,
6) informacje o rodzajach produkowanych lub przywożonych surowców lub paliw,
7) informacje o wykreśleniu z rejestru
– jest rejestrem jawnym udostępnianym w Biuletynie Informacji Publicznej Agencji.
3b. Rejestr zapasów interwencyjnych zawiera w szczególności:
1) wskazanie ilości zapasów interwencyjnych, właścicieli tych zapasów oraz
postaci, w której zapasy te są utrzymywane,
2) oznaczenie miejsc magazynowania zapasów interwencyjnych
– z wyłączeniem informacji dotyczących zapasów specjalnych.
3c. Rejestr zapasów specjalnych zawiera informacje dotyczące zapasów
specjalnych oraz zapasów utrzymywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
rzecz państw członkowskich Unii Europejskiej, które mają w tych państwach status
zapasów specjalnych w rozumieniu art. 9 dyrektywy Rady 2009/119/WE z dnia
14 września 2009 r. nakładającej na państwa członkowskie obowiązek utrzymywania
minimalnych zapasów ropy naftowej lub produktów ropopochodnych (Dz. Urz.
UE L 265 z 09.10.2009, str. 9), zwanej dalej „dyrektywą 2009/119/WE”,
w szczególności:
1) wskazanie ilości tych zapasów;
2) państw członkowskich Unii Europejskiej, na rzecz których zapasy są
utrzymywane;
3) produktów naftowych, w których zapasy te są utrzymywane;
4) oznaczenie miejsc magazynowania tych zapasów.
4. Prezes Agencji przekazuje w formie elektronicznej Prezesowi URE,
ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, Prokuratorowi Generalnemu
oraz Komendantowi Głównemu Policji wykaz producentów lub handlowców
wpisanych do rejestru w terminie 14 dni od dnia dokonania wpisu. Wykaz zawiera
informacje, o których mowa w ust. 3a.
5. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółową zawartość i sposób prowadzenia rejestru,
2) dokumenty będące podstawą dokonania wpisu do rejestru, zmiany tego wpisu
lub wykreślenia z rejestru,
3) wzory wniosków o dokonanie wpisu do rejestru i o wykreślenie z rejestru,
4) sposób przekazywania informacji, o których mowa w art. 8 ust. 5, art. 22 oraz
art. 38 ust. 1
– uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości i aktualności danych
zawartych w rejestrze, ujednolicenia formy składania wniosków o dokonanie wpisu i o wykreślenie z rejestru oraz biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia nadzoru
nad systemem zapasów i możliwość udostępniania danych zawartych w rejestrze
zainteresowanym podmiotom.
6. Dane jednostkowe zawarte w rejestrze, z wyjątkiem danych, o których mowa
w ust. 3a, stanowią tajemnicę prawnie chronioną i mogą być udostępnione jedynie na
żądanie organów władzy publicznej dla celów prowadzonych przez nie postępowań
lub innym organom, w tym organizacjom międzynarodowym, jeżeli taki obowiązek
wynika z ustawy, umowy międzynarodowej albo przepisów Unii Europejskiej.
7. Dokumenty stanowiące podstawę wpisów w rejestrach przechowuje się przez
okres co najmniej 5 lat od dnia dokonania wpisu.
8. Do dnia 25 lutego każdego roku Prezes Agencji przesyła Komisji Europejskiej
skrócony odpis rejestru, o którym mowa w ust. 1a pkt 2, zawierający wskazanie ilości
zapasów interwencyjnych i postaci, w których są one utrzymywane – według stanu na
dzień 31 grudnia poprzedniego roku kalendarzowego.
9. Na wniosek Komisji Europejskiej Prezes Agencji przesyła jej pełny odpis
rejestru, o którym mowa w ust. 1a pkt 2, lub rejestru, o którym mowa w ust. 1a pkt 3,
w terminie 15 dni od dnia otrzymania wniosku. Odpis nie obejmuje oznaczenia miejsc
magazynowania zapasów interwencyjnych.
10. Informacje zawierające oznaczenie miejsc magazynowania zapasów
interwencyjnych, o których mowa w ust. 3b pkt 2, udostępnia się osobom
upoważnionym przez Komisję Europejską do przeprowadzenia przeglądu, o którym
mowa w art. 29b.
11. Osoby upoważnione przez Komisję Europejską do przeprowadzenia
przeglądu, o którym mowa w art. 29b, mają prawo wglądu do rejestru.

Art. 13a. 1. Prezes Agencji przekazuje w formie elektronicznej Prezesowi URE,
co najmniej raz na kwartał lub na każde jego żądanie:
1) wykaz producentów i handlowców, którzy posiadają zawarte umowy, o których
mowa w art. 10 i art. 11;
2) wykaz producentów i handlowców, w stosunku do których została wydana
decyzja o odmowie wyrażenia zgody na zawarcie umowy, o której mowa w art.
11, wraz z informacją, czy decyzja ta jest ostateczna.
2. Wykaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, zawiera oznaczenie stron umowy,
rodzaju i przedmiotu umowy oraz informację o rodzaju i lokalizacji utrzymywanych w ten sposób zapasów obowiązkowych, datę zawarcia umowy i okres jej obowiązywania.
3. Wykaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zawiera oznaczenie stron umowy, opis
przyczyny odmowy wyrażenia zgody na zawarcie tej umowy oraz datę wydania
decyzji o odmowie wyrażenia zgody na zawarcie umowy, a w przypadku gdy decyzja
taka stała się ostateczna – także tę datę.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Podmioty zamierzające podjąć działalność gospodarczą w zakresie
produkcji paliw lub przywozu ropy naftowej lub paliw są obowiązane złożyć wniosek
o wpis do rejestru w terminie nie później niż 14 dni przed planowanym podjęciem
wykonywania tej działalności.
1a. W przypadku pozyskania przez Prezesa Agencji informacji o podjęciu przez
podmiot działalności w zakresie produkcji paliw lub przywozu ropy naftowej lub
paliw, pomimo niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1, Prezes Agencji
wzywa ten podmiot do złożenia wniosku o wpis do rejestru w terminie 7 dni od dnia
doręczenia wezwania z pouczeniem, że niezłożenie wniosku w wyznaczonym
terminie stanowi niedopełnienie obowiązku złożenia wniosku o wpis do rejestru.
1b. W przypadku niewykonania wezwania, o którym mowa w ust. 1a, Prezes
Agencji dokonuje wpisu do rejestru z urzędu.
2. Wniosek o dokonanie wpisu do rejestru zawiera:
1) firmę producenta lub handlowca;
2) oznaczenie formy prawnej, a także numer identyfikacji podatkowej (NIP), numer
akcyzowy wydany przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego, jeżeli
producent lub handlowiec taki posiada, oraz numer PESEL osoby kierującej
działalnością producenta lub handlowca lub, dla osób nieposiadających numeru
PESEL, numer dokumentu tożsamości;
3) oznaczenie siedziby i adresu producenta lub handlowca;
4) oznaczenie adresu zakładu głównego producenta lub handlowca, jeżeli jest inny
niż siedziba producenta lub handlowca;
5) oznaczenie przedmiotu wykonywanej działalności;
6) wskazanie daty rozpoczęcia działalności;
7) dane o wielkości produkcji, przywozu ropy naftowej lub paliw,
z uwzględnieniem rodzaju tych paliw, planowanych na dany rok;
8) dane o ilości, rodzaju i gatunku paliw oraz ilości ropy naftowej przewidywanych
do utworzenia w danym roku kalendarzowym w ramach zapasów
obowiązkowych ropy naftowej lub paliw;
9) oznaczenie miejsca magazynowania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub
paliw lub planowanego miejsca magazynowania tych zapasów, w przypadku gdy
producent lub handlowiec do dnia złożenia wniosku o dokonanie wpisu do
rejestru nie ustalił miejsca ich magazynowania;
9a) numer w rejestrze podmiotów przywożących, zgodnie z przepisami ustawy
z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne – w przypadku gdy jest on wymagany;
10) numer koncesji udzielonej przez Prezesa URE zgodnie z przepisami ustawy
z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne – w przypadku gdy jest ona wymagana.
3. W przypadku gdy wniosek nie zawiera danych, o których mowa w ust. 2,
Prezes Agencji niezwłocznie wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku
w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Nieuzupełnienie wniosku
w wyznaczonym terminie stanowi niedopełnienie obowiązku złożenia wniosku o wpis do rejestru.
4. Prezes Agencji, w drodze decyzji administracyjnej, odmawia wpisu do
rejestru, jeżeli:
1) prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania przez producenta lub handlowca
określonej we wniosku działalności.
2) (uchylony)

art. 15. więcej Art. 15. 1. Prezes Agencji dokonuje wpisu do rejestru w drodze decyzji
w terminie 14 dni od dnia wpływu kompletnego wniosku.
2. Decyzja o wpisie do rejestru zawiera w szczególności dane, o których mowa
w art. 14 ust. 2 pkt 1–3, oraz datę wpisu do rejestru i numer w rejestrze.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Zmiana wpisu lub wykreślenie z rejestru następują na uzasadniony
wniosek producenta lub handlowca lub z urzędu.
2. Producent oraz handlowiec są obowiązani złożyć wniosek o:
1) zmianę wpisu w rejestrze – w terminie 7 dni od dnia zmiany danych, o których
mowa w art. 14 ust. 2;
2) wykreślenie wpisu z rejestru – w terminie 14 dni od dnia:
a) trwałego zaprzestania wykonywania działalności w zakresie wytwarzania
lub przetwarzania lub przywozu ropy naftowej lub paliw,
b) cofnięcia zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego lub zezwolenia
na nabywanie wyrobów akcyzowych lub wygaśnięcia takiego zezwolenia,
jeżeli przed wygaśnięciem podmiot nie uzyskał nowego zezwolenia,
c) cofnięcia koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie
wytwarzania i obrotu paliwami lub jej wygaśnięcia,
d) ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy na podstawie prawomocnego
orzeczenia sądu.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, należy dołączyć dokumenty lub
inne dowody potwierdzające okoliczności uzasadniające wykreślenie wpisu z rejestru.
3a. Producent i handlowiec, którzy zostali wykreśleni z rejestru na ich wniosek
złożony na podstawie ust. 2 pkt 2, a następnie ponownie podjęli działalność w zakresie
produkcji lub przywozu paliw w okresie 12 miesięcy od dnia wykreślenia wpisu
z rejestru, tworzą zapasy obowiązkowe ropy naftowej lub paliw, jak producenci
i handlowcy, którzy nie zaprzestali wykonywania działalności i nie zostali wykreśleni
z rejestru na podstawie ust. 2 pkt 2, a okres od wykreślenia z rejestru do ponownego
podjęcia działalności wlicza się do okresu wykonywania działalności.
3b. Producent i handlowiec, o których mowa w ust. 3a, obowiązani do tworzenia
i utrzymywania zapasów obowiązkowych w wymaganej wielkości od 15 dnia
miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło ponowne podjęcie
działalności.
4. Wpis do rejestru podlega wykreśleniu z urzędu przez Prezesa Agencji
w przypadku:
1) prawomocnie orzeczonego zakazu wykonywania działalności gospodarczej
w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lit. a;
2) stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania działalności w zakresie,
o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lit. a, co najmniej przez okres 24 miesięcy,
potwierdzonego odpowiednimi dokumentami;
3) cofnięcia koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie
wytwarzania lub obrotu paliwami lub jej wygaśnięcia.
5. Prezes Agencji może wykreślić z urzędu dane wpisane do rejestru niezgodne
z rzeczywistym stanem rzeczy.
6. Wykreślenie wpisu z rejestru następuje w drodze decyzji.
7. O odmowie wpisu do rejestru oraz wykreśleniu z rejestru Prezes Agencji
informuje naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla producenta albo handlowca
oraz Prezesa URE w terminie 14 dni od dnia wydania decyzji, o której mowa w ust. 6
lub art. 14 ust. 4.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Do postępowania przed Prezesem Agencji w sprawach określonych
w ustawie stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60, 730 i 1133).
2. Od decyzji wydanych przez Prezesa Agencji służy odwołanie do ministra
właściwego do spraw energii.

art. 18. więcej Art. 18. (uchylony).

art. 19. więcej Art. 19. (uchylony).

art. 20. więcej Art. 20. (uchylony).

art. 21. więcej Art. 21. (uchylony).

Art. 21a. 1. Zapasy agencyjne nie mogą być mniejsze niż różnica pomiędzy
ilością zapasów interwencyjnych określoną w art. 3 ust. 3 i 4 a ilością zapasów
obowiązkowych ropy naftowej lub paliw.
2. W terminie do dnia 30 czerwca każdego roku kalendarzowego ilość
utrzymywanych zapasów agencyjnych osiąga co najmniej poziom, o którym mowa
w ust. 1, z zastrzeżeniem że w odniesieniu do okresu od dnia 1 stycznia do dnia
30 czerwca każdego roku kalendarzowego średni dzienny przywóz netto ekwiwalentu
ropy naftowej ustalany jest na podstawie danych z przedostatniego roku
kalendarzowego poprzedzającego dany rok kalendarzowy.
3. (uchylony)
Art. 21b. 1. Koszty tworzenia i finansowania zapasów agencyjnych ponoszą
producenci i handlowcy, uiszczając opłatę zapasową.
2. Opłatę zapasową dla paliw z wyłączeniem gazu płynnego (LPG) oblicza się
według wzoru:

Oz = (Wh lub Wpr) × U

gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Oz – opłatę zapasową dla paliw z wyłączeniem gazu płynnego (LPG);
Wh – sumę wielkości przywozu paliw z wyłączeniem gazu płynnego (LPG)
dokonanego w danym miesiącu kalendarzowym, pomniejszoną o ilości
wymienione w art. 5 ust. 6 w danym miesiącu kalendarzowym wyrażoną
w jednostkach wagowych, z uwzględnieniem współczynników
określonych w obwieszczeniu wydanym na podstawie art. 4, przeliczoną
na ekwiwalent ropy naftowej przez pomnożenie jej przez współczynnik
1,065;
Wpr – wielkość produkcji paliw z wyłączeniem gazu płynnego (LPG) w danym
miesiącu kalendarzowym, pomniejszoną o ilości wymienione w art. 5
ust. 6 w danym miesiącu kalendarzowym, wyrażoną w jednostkach
wagowych, z uwzględnieniem współczynników określonych
w obwieszczeniu wydanym na podstawie art. 4, przeliczoną na
ekwiwalent ropy naftowej przez pomnożenie jej przez współczynnik
1,065;
U – stawkę opłaty za tonę ekwiwalentu ropy naftowej określoną
w przepisach wydanych na podstawie ust. 9.
2a. Producent paliw, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), przetwarzający
paliwa poprzez procesy mieszania, będący jednocześnie handlowcem, oblicza opłatę
zapasową, przyjmując za jej podstawę różnicę pomiędzy ilością wyprodukowanych
paliw i tą ilością, która stanowiła już podstawę obliczenia i zapłaty przez niego opłaty
zapasowej z tytułu przywozu.
2b. Producent paliw, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), przetwarzający
paliwa poprzez procesy mieszania, oblicza opłatę zapasową, przyjmując za jej
podstawę różnicę pomiędzy ilością wyprodukowanych paliw i tą ilością, która
stanowiła już podstawę obliczenia i zapłaty przez niego opłaty zapasowej.
3. Producent paliw, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), przetwarzający je
poprzez procesy mieszania, które nabył od poprzedniego producenta lub handlowca
i których ilość stanowiła podstawę obliczenia i zapłaty opłaty zapasowej przez
poprzedniego producenta lub handlowca, oblicza opłatę zapasową, przyjmując za
podstawę jej obliczenia różnicę pomiędzy ilością produktu końcowego i tą ilością
paliw, która stanowiła podstawę obliczenia i zapłaty opłaty zapasowej przez
poprzedniego producenta lub handlowca.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, poprzedni producent lub handlowiec
przekazuje producentowi paliw, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), przetwarzającemu je przez procesy mieszania oświadczenie o obliczeniu i zapłacie opłaty zapasowej zawierające w szczególności:
1) nazwę i adres producenta lub handlowca;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) producenta lub handlowca, jeżeli taki
posiada;
3) ilość sprzedanych paliw stanowiącą podstawę obliczenia i zapłaty opłaty
zapasowej;
4) wysokość oraz termin zapłaty opłaty zapasowej.
5. Opłatę zapasową dla gazu płynnego (LPG) oblicza się według wzoru:

OL = (Gh lub Gpr) ? Z

gdzie poszczególne symbole oznaczają:
OL – opłatę zapasową dla gazu płynnego (LPG);
Gh – wielkość przywozu gazu płynnego (LPG) dokonanego w danym
miesiącu kalendarzowym, pomniejszoną o ilości wymienione w art. 5
ust. 6 w danym miesiącu kalendarzowym, wyrażoną w jednostkach
wagowych;
Gpr – wielkość produkcji gazu płynnego (LPG) w danym miesiącu
kalendarzowym pomniejszoną o ilości wymienione w art. 5 ust. 6
w danym miesiącu kalendarzowym, wyrażoną w jednostkach
wagowych;
Z – stawkę opłaty za tonę gazu płynnego (LPG) określoną w przepisach
wydanych na podstawie ust. 9.
5a. Producent gazu płynnego (LPG) przetwarzający go poprzez procesy
mieszania będący jednocześnie handlowcem oblicza opłatę zapasową, przyjmując za
jej podstawę różnicę pomiędzy ilością wyprodukowanych paliw i tą ilością gazu
płynnego (LPG), która stanowiła już podstawę obliczenia i zapłaty przez niego opłaty
zapasowej z tytułu przywozu.
5b. Producent gazu płynnego (LPG) przetwarzający go poprzez procesy
mieszania oblicza opłatę zapasową, przyjmując za jej podstawę różnicę pomiędzy
ilością wyprodukowanych paliw i tą ilością gazu płynnego (LPG), która stanowiła już
podstawę obliczenia i zapłaty przez niego opłaty zapasowej.
6. Producent gazu płynnego (LPG), przetwarzający go poprzez procesy
mieszania, który nabył od poprzedniego producenta lub handlowca gaz płynny (LPG),
którego ilość stanowiła podstawę obliczenia i zapłaty opłaty zapasowej przez poprzedniego producenta lub handlowca, oblicza opłatę zapasową, przyjmując za
podstawę jej obliczenia różnicę pomiędzy ilością produktu końcowego i tą ilością gazu
płynnego (LPG), która stanowiła podstawę obliczenia i zapłaty opłaty zapasowej przez
poprzedniego producenta lub handlowca.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, poprzedni producent lub handlowiec
przekazuje producentowi gazu płynnego (LPG), przetwarzającemu go przez procesy
mieszania oświadczenie o obliczeniu i zapłacie opłaty zapasowej zawierające w szczególności:
1) nazwę i adres producenta lub handlowca;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) producenta lub handlowca, jeżeli taki posiada;
3) ilość sprzedanego gazu płynnego (LPG) stanowiącą podstawę obliczenia
i zapłaty opłaty zapasowej;
4) wysokość oraz termin zapłaty opłaty zapasowej.
8. Maksymalne stawki opłaty zapasowej nie mogą być wyższe od:
1) 90 zł za tonę ekwiwalentu ropy naftowej;
2) 160 zł za tonę gazu płynnego (LPG).
9. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, stawki
opłaty zapasowej, o której mowa w ust. 1, mając na uwadze konieczność utworzenia
i utrzymywania zapasów agencyjnych na poziomie wymaganym zgodnie z art. 21a
ust. 1 oraz planowane do poniesienia lub poniesione przez Agencję koszty, o których
mowa w ust. 10 i 11, związane z utworzeniem i utrzymywaniem zapasów
agencyjnych.
10. Określając wysokość stawki opłaty zapasowej dla paliw, z wyłączeniem gazu
płynnego (LPG), minister właściwy do spraw energii bierze pod uwagę:
1) koszty:
a) zakupu ropy naftowej lub paliw na zapasy agencyjne, z wyłączeniem
zapasów agencyjnych tworzonych w zakresie gazu płynnego (LPG), w tym
również na zakup ropy naftowej lub paliw na zapasy agencyjne, z
wyłączeniem zapasów agencyjnych tworzonych w zakresie gazu płynnego
(LPG), na następny rok kalendarzowy w związku z wynikającym z art. 5
ust. 3 obniżaniem w następnym roku kalendarzowym poziomu zapasów
obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, z uwzględnieniem konieczności zapewnienia przez Agencję spełnienia wymogów, o których mowa w art. 21c ust. 2,
b) magazynowania zapasów agencyjnych, z wyłączeniem zapasów
agencyjnych tworzonych w zakresie gazu płynnego (LPG),
c) wymiany i zamiany zapasów agencyjnych, z wyłączeniem zapasów
agencyjnych tworzonych w zakresie gazu płynnego (LPG), w tym kosztów
ich przemieszczania,
d) ubezpieczenia zapasów agencyjnych, z wyłączeniem zapasów agencyjnych
tworzonych w zakresie gazu płynnego (LPG),
e) wykonywania przez Prezesa Agencji umów zlecenia zadań w zakresie
tworzenia i utrzymywania zapasów agencyjnych, z wyłączeniem zapasów
agencyjnych tworzonych w zakresie gazu płynnego (LPG),
f) odtworzenia zapasów agencyjnych, z wyłączeniem zapasów agencyjnych
tworzonych w zakresie gazu płynnego (LPG), w przypadku ich
interwencyjnego uwolnienia,
g) budowy magazynów przez Agencję na potrzeby zapasów agencyjnych,
z wyłączeniem zapasów agencyjnych tworzonych w zakresie gazu
płynnego (LPG);
2) wysokość wpływów z opłaty zapasowej w danym roku kalendarzowym.
11. Określając wysokość stawki opłaty zapasowej dla gazu płynnego (LPG),
minister właściwy do spraw energii bierze pod uwagę:
1) koszty:
a) zakupu ropy naftowej lub paliw na zapasy agencyjne tworzonych w zakresie
gazu płynnego (LPG),
b) magazynowania zapasów agencyjnych tworzonych w zakresie gazu
płynnego (LPG),
c) wymiany i zamiany zapasów agencyjnych tworzonych w zakresie gazu
płynnego (LPG), w tym kosztów ich przemieszczania,
d) ubezpieczenia zapasów agencyjnych tworzonych w zakresie gazu płynnego (LPG),
e) wykonywania przez Prezesa Agencji umów zlecenia zadań w zakresie
tworzenia i utrzymywania zapasów agencyjnych tworzonych w zakresie
gazu płynnego (LPG),
f) odtworzenia zapasów agencyjnych tworzonych w zakresie gazu płynnego
(LPG) w przypadku ich interwencyjnego uwolnienia,
g) budowy magazynów przez Agencję na potrzeby zapasów agencyjnych
tworzonych w zakresie gazu płynnego (LPG);
2) wysokość wpływów z opłaty zapasowej w danym roku kalendarzowym.
12. Producenci i handlowcy są obowiązani wpłacać opłatę zapasową w terminie
do ostatniego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła produkcja
lub przywóz paliw, na rachunek Funduszu, o którym mowa w art. 28a.
13. W zakresie nieuregulowanym w ustawie, do należności z tytułu opłaty
zapasowej stosuje się odpowiednio przepisy działu III oraz działu V ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.)
z wyłączeniem przepisów dotyczących umarzania należności, odraczania płatności
oraz rozkładania płatności na raty.
14. Organem właściwym w sprawie opłaty zapasowej jest Prezes Agencji,
któremu przysługują uprawnienia organu podatkowego, określone w dziale III oraz
w dziale V ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. Od decyzji
wydanych przez Prezesa Agencji w sprawie opłaty zapasowej służy odwołanie do
ministra właściwego do spraw energii.
15. Do egzekucji należności Funduszu, o którym mowa w art. 28a, z tytułu
opłaty zapasowej stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
16. Obowiązek zapłaty opłaty zapasowej przedawnia się z upływem 5 lat, licząc
od dnia, w którym opłata ta stała się wymagalna.

Art. 21c. 1. Zapasy agencyjne mogą być utrzymywane w postaci:
1) ropy naftowej;
2) paliw.
2. W przypadku niewydania na okres całego danego roku kalendarzowego
decyzji o nadaniu paliwom utrzymywanym w ramach zapasów agencyjnych statusu
zapasów specjalnych, o której mowa w art. 21e ust. 1, Agencja poprzez zmianę
struktury zapasów agencyjnych zapewnia, aby co najmniej jedna trzecia zapasów
interwencyjnych była utrzymywana w postaci tych paliw, których suma dostaw krajowych brutto w poprzednim roku kalendarzowym, przeliczona na ekwiwalent
ropy naftowej współczynnikiem 1,2 stanowiła 75% zużycia krajowego brutto
ekwiwalentu ropy naftowej. Każde z tych paliw powinno być utrzymywane w ilości
odpowiadającej co najmniej jego 30-dniowemu średniemu dziennemu zużyciu
krajowemu brutto ekwiwalentu ropy naftowej w poprzednim roku kalendarzowym.
3. Szczegółową strukturę zapasów agencyjnych określa plan rzeczowy Funduszu
Zapasów Agencyjnych.
4. Utworzone i utrzymywane przez Agencję zapasy agencyjne stanowią majątek
Skarbu Państwa, chyba że z umowy, o której mowa w art. 21d ust. 2, wynika, że
zapasy te stanowią majątek przyjmującego zlecenie.

Art. 21d. 1. Prezes Agencji może zlecić, na podstawie umowy, magazynowanie
zapasów agencyjnych przedsiębiorcom świadczącym usługi magazynowania ropy
naftowej lub paliw. Przepisy art. 10 ust. 1a i 2 stosuje się odpowiednio.
2. Prezes Agencji może zlecić, na podstawie umowy, wykonanie zadań
w zakresie tworzenia i utrzymywania zapasów agencyjnych, z wyjątkiem zapasów
specjalnych, w ilości nieprzekraczającej 20% zapasów agencyjnych, przedsiębiorcom,
którzy posiadają tytuł prawny do magazynów spełniających wymagania określone
w art. 3 ust. 12.
3. Prezes Agencji nie może zawrzeć umowy, o której mowa w ust. 2,
z przedsiębiorcą:
1) który znajduje się w postępowaniu upadłościowym lub likwidacji;
2) skazanym prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo przeciwko
wiarygodności dokumentów, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi
i papierami wartościowymi.
4. Do umów, o których mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy art. 11
ust. 1a, 2, 5 i 6.

Art. 21e. 1. W celu podwyższenia bezpieczeństwa paliwowego państwa minister
właściwy do spraw energii może, w drodze decyzji, nadać paliwom utrzymywanym
w ramach zapasów agencyjnych, stanowiącym własność Agencji, których struktura
odpowiada strukturze określonej w art. 21c ust. 2, status zapasów specjalnych na okres
co najmniej jednego roku kalendarzowego.
2. W decyzji o nadaniu paliwom utrzymywanym w ramach zapasów
agencyjnych statusu zapasów specjalnych, minister właściwy do spraw energii
wskazuje te paliwa oraz określa ilość zapasów specjalnych wyrażoną w liczbie dni średniego dziennego zużycia krajowego brutto, a także wskazuje okres obowiązywania decyzji.
3. Decyzję o nadaniu paliwom utrzymywanym w ramach zapasów agencyjnych
statusu zapasów specjalnych stosuje się od dnia 1 stycznia następnego roku
kalendarzowego.
4. Minister właściwy do spraw energii zawiadamia niezwłocznie Komisję
Europejską o nadaniu paliwom utrzymywanym w ramach zapasów agencyjnych
statusu zapasów specjalnych, wskazując ilość zapasów specjalnych oraz okres, na jaki
ten status został im nadany.
5. Dopuszcza się obniżenie ilości zapasów specjalnych w stosunku do poziomu
określonego w decyzji, o której mowa w ust. 1, o nadaniu paliwom utrzymywanym
w ramach zapasów agencyjnych statusu zapasów specjalnych na czas niezbędny do
dokonania ich wymiany lub zamiany.
6. Przemieszczanie zapasów specjalnych utrzymywanych razem z innymi
zapasami paliw wymaga uprzedniego zawiadomienia ministra właściwego do spraw
energii. Przemieszczanie zapasów produktów naftowych stanowiących zapasy
specjalne w rozumieniu art. 9 dyrektywy 2009/119/WE, utrzymywanych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej razem z innymi zapasami produktów naftowych wymaga uprzedniego
zawiadomienia ministra właściwego do spraw energii, a także uprzedniego pisemnego
zezwolenia właściciela tych zapasów specjalnych.
7. Egzekucji sądowej i administracyjnej nie podlegają:
1) zapasy specjalne;
2) zapasy produktów naftowych stanowiące zapasy specjalne w rozumieniu
art. 9 dyrektywy 2009/119/WE, utrzymywane na rzecz innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3) zapasy produktów naftowych stanowiące zapasy specjalne innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, przemieszczane przez terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
8. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, na okres dłuższy niż
rok kalendarzowy minister właściwy do spraw energii za rok, w którym zapasy
agencyjne posiadają status zapasów specjalnych przez okres krótszy niż pełny rok
kalendarzowy, sporządza i przekazuje Komisji Europejskiej sprawozdanie roczne
obejmujące analizę środków podjętych dla zapewnienia i zweryfikowania dyspozycyjności zapasów interwencyjnych, w tym dostępności fizycznej, oraz
dokumentuje rozwiązania zastosowane dla zapewnienia kontroli tych zapasów
w sytuacji wystąpienia zakłóceń w dostawach ropy naftowej – do dnia 31 stycznia
roku kalendarzowego, którego sprawozdanie to dotyczy.

Art. 21f. 1. Tworzy się Radę Konsultacyjną do spraw Zapasów Interwencyjnych,
zwaną dalej „Radą”, jako organ opiniodawczy Prezesa Agencji w zakresie wysokości
stawek opłaty zapasowej, a także projektów inwestycyjnych w zakresie budowy
magazynów na rzecz zapasów agencyjnych.
2. Rada przedstawia Prezesowi Agencji opinie z własnej inicjatywy lub na jego
wniosek. Prezes Agencji nie jest związany opinią Rady.
3. W skład Rady wchodzi nie więcej niż po trzech przedstawicieli: producentów,
handlowców oraz przedsiębiorców świadczących usługi magazynowania lub przesyłu
zapasów interwencyjnych.
4. Prezes Agencji powołuje członków Rady spośród przedstawicieli
producentów, handlowców oraz przedsiębiorców świadczących usługi
magazynowania lub przesyłu zapasów interwencyjnych zgłoszonych przez
organizacje ich zrzeszające. Kadencja Rady trwa 4 lata.
5. Udział w pracach Rady jest nieodpłatny.
6. Na pierwszym posiedzeniu Rada opracowuje i przyjmuje większością głosów
obecnych regulamin.

Art. 21g. 1. Prezes Agencji sporządza projekt prognozy krajowego
zapotrzebowania na paliwa oraz na pojemność magazynową dla zapasów
interwencyjnych i obrotowych paliw i ropy naftowej na okres 10 lat, w terminie do
dnia 30 listopada w roku, który poprzedza okres prognozowany.
2. Projekt prognozy zawiera określenie szacunku wielkości zapotrzebowania na
paliwa oraz wielkości zapotrzebowania na pojemności magazynowe, jakie będą
potrzebne do magazynowania zapasów interwencyjnych i obrotowych paliw i ropy
naftowej w każdym roku z kolejnych dziesięciu lat kalendarzowych, które następują
po roku sporządzenia prognozy, w oparciu o informacje, o których mowa
w art. 22 ust. 1.
3. Prezes Agencji przedkłada do zaopiniowania projekt prognozy Radzie, która
wydaje opinię w terminie 30 dni.
4. Sporządzoną prognozę Prezes Agencji podaje do publicznej wiadomości na
stronie internetowej Agencji oraz w Biuletynie Informacji Publicznej, w terminie do dnia 31 grudnia roku, w którym Prezes Agencji był obowiązany do sporządzenia tej prognozy.
5. Prognoza, o której mowa w ust. 4, podlega aktualizacji co 2 lata. Przepisy
ust. 1–4 stosuje się.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Producenci i handlowcy składają Prezesowi Agencji co miesiąc
deklarację o:
1) wielkości przywozu ropy naftowej i paliw oraz wielkości produkcji paliw,
a także strukturze produkcji i przywozu paliw,
2) ilościach ropy naftowej, paliw lub biokomponentów, o których mowa w art. 5 ust. 6,
3) tworzonych i utrzymywanych zapasach obowiązkowych ropy naftowej lub
paliw, ich strukturze oraz miejscach magazynowania,
4) utrzymywanych zapasach handlowych ropy naftowej lub paliw, ich strukturze
oraz miejscach magazynowania,
5) wysokości opłaty zapasowej
– w terminie 20 dni od upływu ostatniego dnia miesiąca, którego dotyczy
przekazywana deklaracja.
1a. Minister właściwy do spraw energii, uwzględniając konieczność zapewnienia
przekazywania Prezesowi Agencji właściwych danych oraz ułatwienia składania
deklaracji, określi, w drodze rozporządzenia, wzór deklaracji, o której mowa w ust. 1,
wraz z objaśnieniem co do sposobu jej wypełniania.
1b. Deklaracje, o których mowa w ust. 1, stanowią deklaracje w rozumieniu
przepisów Ordynacji podatkowej.
1c. Przedsiębiorcy wykonujący działalność gospodarczą w zakresie
magazynowania ropy naftowej lub paliw przekazują Prezesowi Agencji co miesiąc
informację o:
1) magazynowanych zapasach obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, ich
strukturze oraz miejscach magazynowania,
2) magazynowanych zapasach handlowych ropy naftowej lub paliw, ich strukturze
oraz miejscach magazynowania
– w terminie 20 dni od upływu ostatniego dnia miesiąca, którego dotyczy
przekazywana informacja.
2. Producenci i handlowcy są obowiązani do przedstawiania ministrowi
właściwemu do spraw energii co roku informacji o poniesionych w poprzednim roku kalendarzowym kosztach tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw w terminie do dnia 1 marca.
3. Producenci i handlowcy są obowiązani do przedstawiania Prezesowi Agencji
informacji o ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, do utworzenia
których są obowiązani w danym roku kalendarzowym w terminie do dnia 1 marca.
3a. Producenci tworzący zapasy obowiązkowe ropy naftowej lub paliw w postaci
ropy naftowej obowiązani są do przedstawiania Agencji informacji o rzeczywistych
współczynnikach uzysku z roku poprzedniego w terminie, o którym mowa w ust. 3.
4. Informacje, o których mowa w ust. 1–3a, z wyjątkiem informacji
przetworzonych i zagregowanych w sposób uniemożliwiający ich powiązanie lub
identyfikację z konkretnym podmiotem, stanowią tajemnicę prawnie chronioną
i mogą być udostępnione jedynie na żądanie organów władzy publicznej dla celów
prowadzonych przez nie postępowań lub innym organom, w tym organizacjom
międzynarodowym, jeżeli taki obowiązek wynika z ustawy, umowy międzynarodowej
albo przepisów Unii Europejskiej.
4a. Producenci i handlowcy są obowiązani do przechowywania danych
i dokumentów stanowiących podstawę opracowania informacji, o których mowa
w ust. 1–3, przez okres 5 lat od dnia przekazania tych informacji Agencji.
5. (uchylony)
6. Dane, sprawozdania i dokumenty dotyczące zapasów interwencyjnych
Agencja przechowuje przez okres co najmniej 5 lat od dnia ich otrzymania.

Art. 22a. 1. Producenci i handlowcy obowiązani do tworzenia i utrzymywania
zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw oraz przedsiębiorcy wykonujący
działalność gospodarczą w zakresie magazynowania lub przesyłu ropy naftowej lub
paliw przekazują w terminie do dnia 30 czerwca każdego roku kalendarzowego
Prezesowi Agencji informacje na temat realizowanych oraz planowanych zmian
infrastruktury sektora naftowego, na okres kolejnych 5 lat, w zakresie:
1) rozbudowy lub ograniczenia mocy produkcyjnych, z wyłączeniem przestojów
remontowych;
2) zwiększenia lub zmniejszenia pojemności magazynowych, z określeniem
pojemności dostępnych w ramach usługi magazynowania;
3) zwiększenia lub zmniejszenia zdolności przesyłowych, z wyłączeniem
zawieszenia na czas remontów.
2. Prezes Agencji w terminie do dnia 30 września każdego roku kalendarzowego
przedkłada ministrowi właściwemu do spraw energii ocenę sytuacji na rynku
magazynowym w zakresie zabezpieczenia magazynowania zapasów interwencyjnych
ropy naftowej i paliw oraz zapasów operacyjnych na okres kolejnych 5 lat.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Prezes Agencji składa ministrowi właściwemu do spraw energii
półroczne sprawozdania o stanie zapasów interwencyjnych i zapasów handlowych,
ich strukturze oraz miejscach magazynowania w terminie 45 dni od końca miesiąca
następującego po upływie okresu sprawozdawczego.
2. Prezes Agencji składa ministrowi właściwemu do spraw energii miesięczne,
skrócone sprawozdania o stanie zapasów interwencyjnych i zapasów handlowych,
a także ich strukturze, w terminie 45 dni od końca miesiąca, którego dotyczy
sprawozdanie.
2a. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w art. 21e ust. 1, Prezes
Agencji składa ministrowi właściwemu do spraw energii, w terminie do 15 dnia
każdego miesiąca, sprawozdania o stanie zapasów specjalnych, obejmujące dane o ich
ilości i liczbie dni średniego dziennego zużycia krajowego brutto ekwiwalentu ropy
naftowej, której odpowiadają te zapasy, oraz miejscach ich magazynowania – według
stanu na ostatni dzień miesiąca kalendarzowego, którego sprawozdanie dotyczy.
W sprawozdaniu tym ujmuje się odrębnie każde z paliw, w postaci których
utrzymywane są zapasy specjalne.
2b. W przypadku utrzymywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
zapasów na rzecz państw członkowskich Unii Europejskiej, które mają w tych
państwach status zapasów specjalnych w rozumieniu art. 9 dyrektywy 2009/119/WE,
Prezes Agencji składa ministrowi właściwemu do spraw energii, w terminie do 15 dnia
każdego miesiąca, sprawozdania o stanie tych zapasów z podziałem na produkty
naftowe oraz podmioty lub państwa, na rzecz których zapasy te są utrzymywane –
według stanu na ostatni dzień miesiąca kalendarzowego, którego sprawozdanie dotyczy.
2c. Minister właściwy do spraw energii zapewnia przekazywanie Komisji
Europejskiej sprawozdań, o których mowa w ust. 2a i 2b, w terminie do końca
każdego miesiąca, a odpisów tych sprawozdań – niezwłocznie na wniosek Komisji
Europejskiej.
3. Prezes Agencji przekazuje bieżące informacje w zakresie określonym w ust. 1
oraz inne informacje dotyczące tworzenia i utrzymywania zapasów interwencyjnych
i zapasów handlowych na żądanie ministra właściwego do spraw energii.

art. 24. więcej Art. 24. 1. W celu zapewnienia zaopatrzenia Rzeczypospolitej Polskiej w gaz
ziemny oraz minimalizacji skutków:
1) zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa,
2) wystąpienia sytuacji awaryjnej w sieci gazowej,
3) nieprzewidzianego wzrostu zużycia gazu ziemnego
– przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie
obrotu gazem ziemnym z zagranicą i podmiot dokonujący przywozu gazu ziemnego
są obowiązani do utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego.
1a. W zakresie skroplonego gazu ziemnego dostarczanego z zagranicy do punktu
dostawy tego gazu do terminalu, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia
24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego
skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1554, 1724 i 2020),
do utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego jest obowiązany
wyłącznie podmiot, który korzysta z usług regazyfikacji lub przeładunku skroplonego
gazu ziemnego na podstawie umowy z operatorem terminalu i którego
zregazyfikowany gaz ziemny jest wprowadzany do sieci przesyłowej lub
przeładowywany na inne środki transportu.
2. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą
w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą i podmiot dokonujący przywozu gazu
ziemnego:
1) utrzymuje zapasy obowiązkowe gazu ziemnego w wielkości odpowiadającej co
najmniej 30-dniowemu średniemu dziennemu przywozowi tego gazu,
ustalonemu w sposób określony w art. 25 ust. 2 albo 5;
2) utrzymuje zapasy obowiązkowe gazu ziemnego w instalacjach magazynowych,
których parametry techniczne zapewniają możliwość dostarczenia ich całkowitej
ilości do systemu gazowego w okresie nie dłuższym niż 40 dni.
3) (uchylony)
3. Zapasy obowiązkowe gazu ziemnego utrzymuje się fizycznie na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w instalacjach magazynowych przyłączonych do systemu
przesyłowego lub dystrybucyjnego gazowego, z wyjątkiem art. 24a.
3a. Operator systemu magazynowania przedstawia operatorowi systemu
przesyłowego gazowego lub operatorowi systemów połączonych gazowych, według
stanu na dzień 31 maja, charakterystykę instalacji magazynowej, w której są
utrzymywane zapasy obowiązkowe gazu ziemnego wraz ze szczegółowym wykazem
podmiotów utrzymujących zapasy obowiązkowe w tej instalacji i ilością tych
zapasów, w celu weryfikacji technicznych możliwości dostarczenia całkowitej ilości
zapasów tego gazu z danej instalacji do systemu gazowego, do dnia 15 czerwca
każdego roku lub na żądanie operatora systemu przesyłowego gazowego lub operatora
systemów połączonych gazowych.
3b. Operator systemu przesyłowego gazowego lub operator systemów
połączonych gazowych dokonuje weryfikacji technicznych możliwości dostarczania
zapasów obowiązkowych gazu ziemnego do systemu gazowego, w okresie nie
dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania kompletnych dokumentów oraz przekazuje
niezwłocznie ministrowi właściwemu do spraw energii i Prezesowi URE informacje o
wynikach dokonanej weryfikacji. W przypadku stwierdzenia, że parametry instalacji
magazynowych lub sieci gazowych, do których instalacje te są przyłączone, nie
zapewniają możliwości dostarczenia zapasów obowiązkowych gazu ziemnego do
systemu gazowego w okresie nie dłuższym niż 40 dni, operator systemu przesyłowego
lub operator systemu połączonego gazowego powiadamia o tym fakcie Prezesa URE
w terminie 7 dni.
4. (uchylony)
5. (uchylony)
5a. (uchylony)
5b. (uchylony)
5c. (uchylony)
6. (uchylony)

Art. 24a. 1. Zapasy obowiązkowe gazu ziemnego mogą być utrzymywane
fizycznie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – na terytorium innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w instalacjach magazynowych przyłączonych do systemu gazowego, pod warunkiem że:
1) parametry techniczne instalacji magazynowych oraz sieci gazowych, do których
instalacje te są przyłączone, będą zapewniać możliwość dostarczenia całkowitej
ilości utrzymywanych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zapasów
obowiązkowych gazu ziemnego do sieci przesyłowej lub do sieci dystrybucyjnej krajowej,
2) zawarte przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność
gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą i podmiot
dokonujący przywozu gazu ziemnego umowy o świadczenie usług
magazynowania gazu ziemnego oraz świadczenie usług przesyłania gazu
ziemnego zapewniają możliwość dostarczenia, na zasadach ciągłych i w każdych
warunkach, całkowitych ilości zapasów obowiązkowych gazu ziemnego
utrzymywanych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do sieci przesyłowej
lub dystrybucyjnej krajowej
– w okresie nie dłuższym niż 40 dni.
2. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w
zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą i podmiot dokonujący przywozu gazu
ziemnego przedstawia operatorowi systemu przesyłowego gazowego lub operatorowi
systemów połączonych gazowych dokumenty umożliwiające weryfikację
technicznych możliwości dostarczania do sieci przesyłowej lub dystrybucyjnej
krajowej całkowitej ilości zapasów obowiązkowych gazu ziemnego utrzymywanych
w instalacjach magazynowych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w
szczególności umowy, o których mowa w ust. 1 pkt 2. Art. 24 ust. 3b stosuje się
odpowiednio.
3. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w
zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą i podmiot dokonujący przywozu gazu
ziemnego, którzy utrzymują zapasy obowiązkowe tego gazu w instalacjach
magazynowych zlokalizowanych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
wykorzystują zdolności przesyłowe zarezerwowane na potrzeby dostarczenia
całkowitych ilości zapasów obowiązkowych gazu ziemnego utrzymywanych poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do sieci przesyłowej lub dystrybucyjnej krajowej
wyłącznie na te potrzeby.
4. Operator systemu przesyłowego gazowego lub operator systemów
połączonych gazowych powiadamia Prezesa URE o fakcie wykorzystania zdolności
przesyłowych zarezerwowanych na potrzeby dostarczania całkowitych ilości zapasów
obowiązkowych gazu ziemnego utrzymywanych poza terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej do sieci przesyłowej lub dystrybucyjnej krajowej na inne potrzeby w terminie
7 dni od stwierdzenia tego faktu.

Art. 24b. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność
gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą i podmiot dokonujący
przywozu gazu ziemnego mogą zlecić, na podstawie umowy, wykonywanie zadań
w zakresie utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego innemu
przedsiębiorstwu energetycznemu wykonującemu działalność gospodarczą w zakresie
obrotu gazem ziemnym z zagranicą lub przedsiębiorstwu energetycznemu
wykonującemu działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami gazowymi.
1a. W przypadku gdy umowy, o których mowa w ust. 1, przewidują
utrzymywanie zapasów obowiązkowych gazu ziemnego poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej – na terytorium innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, art. 24a
stosuje się odpowiednio.
2. Podmiot przyjmujący zlecenie, o którym mowa w ust. 1, nie może zlecić jego
wykonywania innemu podmiotowi.
3. Umowa, o której mowa w ust. 1, określa w szczególności:
1) ilość utrzymywanych zapasów obowiązkowych gazu ziemnego w okresie
obowiązywania umowy;
2) sposób wykonania zlecenia;
3) warunki zapewniające utrzymywanie odpowiedniego poziomu ilościowego
i jakościowego utrzymywanych zapasów obowiązkowych gazu ziemnego;
4) sposób postępowania podczas utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu
ziemnego, uruchamiania oraz uzupełnienia tych zapasów po uruchomieniu;
5) okres obowiązywania umowy, przy czym okres ten odpowiada lub jest
wielokrotnością okresów, o których mowa w art. 25 ust. 4 lub 5;
6) miejsce utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego w okresie
obowiązywania umowy;
7) sposób wykonywania obowiązków dotyczących sporządzania i przekazywania
informacji, o których mowa w art. 27 ust. 2;
8) zasady współpracy w przypadku kontroli Prezesa URE w zakresie wykonywania
obowiązków, o których mowa w art. 24;
9) postanowienia dotyczące zmiany warunków umowy i jej wypowiedzenia;
10) odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy.
3a. W przypadku zawarcia umowy, o której mowa w ust. 1, przedsiębiorstwo
energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym
z zagranicą lub podmiot dokonujący przywozu gazu ziemnego może upoważnić osobę
reprezentującą przedsiębiorstwo lub podmiot przyjmujący zlecenie wykonywania
zadań w zakresie utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego do
przeprowadzenia czynności związanych z weryfikacją, przez operatora systemu
przesyłowego gazowego lub operatora systemów połączonych gazowych,
technicznych możliwości dostarczenia zapasów obowiązkowych gazu ziemnego do
systemu gazowego oraz do reprezentowania go przed Prezesem URE i ministrem
właściwym do spraw energii.
4. W przypadku gdy zapasy obowiązkowe gazu ziemnego, utrzymywane
zgodnie z ust. 1, nie stanowią majątku przedsiębiorstwa energetycznego
wykonującego działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym
z zagranicą lub podmiotu dokonującego przywozu gazu ziemnego, zlecającego
utrzymywanie tych zapasów, umowa powinna zawierać także postanowienia
gwarantujące zlecającemu prawo nabycia tych zapasów w okresie jej obowiązywania
oraz określać sposób ustalania ceny odsprzedaży tych zapasów.
5. W przypadku zlecenia przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące
działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą lub podmiot
dokonujący przywozu gazu ziemnego utrzymywania, w ich imieniu, zapasów
obowiązkowych gazu ziemnego podmiotom wymienionym w ust. 1, podmiot
przyjmujący zlecenie:
1) nie może wykorzystywać, na własne potrzeby, utrzymywanych zapasów
obowiązkowych gazu ziemnego w okresie obowiązywania umowy;
2) gwarantuje zlecającemu dostęp do utrzymywanych zapasów obowiązkowych
gazu ziemnego w okresie obowiązywania umowy.
6. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w
zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą i podmiot dokonujący przywozu gazu ziemnego przed zawarciem umowy, o której mowa w ust. 1, są obowiązane do
przedłożenia projektu tej umowy Prezesowi URE oraz uzyskania zgody na jej zawarcie.
7. Prezes URE, w drodze decyzji, wyraża zgodę albo odmawia wyrażenia zgody
na zawarcie umowy, o której mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia otrzymania
kompletnego wniosku o wyrażenie zgody na zawarcie umowy, o której mowa w ust. 1.
8. Prezes URE odmawia wyrażenia zgody na zawarcie umowy, o której mowa
w ust. 1, jeżeli:
1) projekt tej umowy nie zawiera postanowień, o których mowa w ust. 3;
2) lokalizacja lub parametry techniczne instalacji magazynowych i sieci gazowych,
do których instalacje te są przyłączone, nie zapewniają możliwości dostarczenia
całkowitej ilości zapasów obowiązkowych gazu ziemnego do systemu gazowego
w okresie nie dłuższym niż 40 dni.
9. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą
w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą i podmiot dokonujący przywozu gazu
ziemnego, o których mowa w ust. 1, przekazują Prezesowi URE kopie umowy,
o której mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia jej zawarcia.
10. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą
w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą lub podmiot dokonujący przywozu
gazu ziemnego, o których mowa w ust. 1, zlecający wykonywanie swoich zadań
w zakresie utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego innym
podmiotom, ponoszą odpowiedzialność za spełnianie przez te zapasy wymagań
jakościowych, utrzymywanie ich wymaganych ilości oraz wypełnianie obowiązków
dotyczących uruchomienia tych zapasów na skutek decyzji ministra właściwego do
spraw energii i ich uzupełnienia.
11. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w
zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą i przedsiębiorstwo energetyczne
wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami gazowymi,
planujące zawierać umowy na wykonywanie zadań w zakresie utrzymywania zapasów
obowiązkowych gazu ziemnego, umieszczają na swojej stronie internetowej
informacje o:
1) planowanych warunkach, na jakich umowa ta będzie wykonywana;
2) planowanej wysokości wynagrodzenia za wykonanie tej umowy wraz ze
sposobem wyliczenia tego wynagrodzenia, biorąc pod uwagę zakres
powierzonych do wykonywania zadań, okres obowiązywania tej umowy oraz
ilość utrzymywanych zapasów obowiązkowych gazu ziemnego i która ze stron
tej umowy jest właścicielem tego gazu.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Wielkość zapasów gazu ziemnego ustala przedsiębiorstwo
energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym
z zagranicą i podmiot dokonujący przywozu gazu ziemnego, z uwzględnieniem ust. 5,
do dnia 30 kwietnia każdego roku.
2. Przedsiębiorstwa i podmioty, o których mowa w ust. 1, które w okresie od dnia
1 kwietnia roku ubiegłego do dnia 31 marca danego roku dokonały przywozu gazu
ziemnego, ustalają wielkość zapasów obowiązkowych gazu ziemnego na podstawie
ilości gazu ziemnego przywiezionego w tym okresie.
2a. (uchylony)
3. Informacje o wielkości zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, ustalonej
zgodnie z ust. 2, przedsiębiorstwa i podmioty, o których mowa w ust. 1, przedkładają
do dnia 15 maja każdego roku Prezesowi URE w celu ich weryfikacji. Prezes URE,
w drodze decyzji, dokonuje weryfikacji tych informacji na podstawie danych
zawartych w sprawozdaniach statystycznych sporządzanych przez te przedsiębiorstwa
i podmioty oraz danych przekazanych w trybie art. 49c ust. 1 ustawy z dnia
10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne.
4. Zapasy obowiązkowe gazu ziemnego w wielkości zweryfikowanej przez
Prezesa URE są utrzymywane w okresie od dnia 1 października danego roku do dnia
30 września kolejnego roku.
5. Wielkość zapasów obowiązkowych gazu ziemnego dla przedsiębiorstwa lub
podmiotu, o których mowa w ust. 1, które planują rozpoczęcie przywozu gazu
ziemnego z zagranicy, oraz dla podmiotu, który wystąpił z wnioskiem o udzielenie
koncesji na obrót gazem ziemnym z zagranicą, na okres od dnia rozpoczęcia przywozu
gazu ziemnego do dnia 30 września, ustala Prezes URE, na podstawie
średniodobowego planowanego przez to przedsiębiorstwo lub podmiot przywozu w
okresie od dnia jego rozpoczęcia do dnia 31 marca kolejnego roku, w drodze decyzji.
Na okres od dnia 1 października następującego po dniu rozpoczęcia przywozu gazu
ziemnego do dnia 30 września roku kolejnego wielkość zapasów obowiązkowych
gazu ziemnego jest określana przez Prezesa URE w odrębnej decyzji, wydanej najpóźniej na 15 dni przed dniem 1 października następującym po dniu rozpoczęcia
przywozu gazu ziemnego, na podstawie danych o średniej ilości jego przywozu z
dotychczasowego okresu prowadzenia działalności, wynikających ze sprawozdań
statystycznych sporządzanych przez te przedsiębiorstwa lub podmioty oraz danych
przekazanych w trybie art. 49c ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne.
6. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w
zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą i podmiot dokonujący przywozu gazu
ziemnego są obowiązani:
1) poinformować Prezesa URE o zamiarze rozpoczęcia przywozu gazu ziemnego,
2) przekazać operatorowi systemu przesyłowego gazowego lub operatorowi
systemów połączonych gazowych informacje o miejscu magazynowania
zapasów obowiązkowych gazu ziemnego w celu weryfikacji technicznych
możliwości dostarczenia tych zapasów do systemu gazowego
– najpóźniej na 30 dni przed dniem rozpoczęcia tego przywozu.
7. Za dzień rozpoczęcia przywozu gazu ziemnego przyjmuje się dzień, w którym
po raz pierwszy gaz ziemny sprowadzono na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
8. Prezes URE przedstawia ministrowi właściwemu do spraw energii oraz
operatorowi systemu przesyłowego gazowego lub operatorowi systemów połączonych
gazowych informacje o wielkościach zapasów obowiązkowych ustalonych zgodnie z ust. 2 i 5.
9. Ilość gazu ziemnego przywiezionego, o której mowa w ust. 2 i 5, ustala się
jako różnicę między wielkością przywozu i wywozu w okresach, o których mowa w
tych przepisach.
10. Przedsiębiorstwo energetyczne, które wykonywało działalność gospodarczą
w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą i podmiot, który dokonywał jego
przywozu, utrzymują zapasy obowiązkowe gazu ziemnego ustalone zgodnie z ust. 2
lub ust. 5, w okresach, o których mowa w tych przepisach, także w przypadku
odpowiednio, cofnięcia przez Prezesa URE koncesji na obrót gazem ziemnym z
zagranicą lub wygaśnięcia tej koncesji albo zaprzestania przywozu gazu ziemnego.
11. Na wniosek Prezesa URE, organy celne udostępniają dane identyfikacyjne
dotyczące podmiotów dokonujących przywozu gazu ziemnego, obejmujące
oznaczenie firmy, jej siedziby, adresu oraz inne dane teleadresowe niezbędne do prowadzenia przez Prezesa URE kontroli oraz postępowań w sprawie ustalenia lub weryfikacji wielkości zapasów obowiązkowych gazu ziemnego.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Zapasami obowiązkowymi gazu ziemnego dysponuje minister
właściwy do spraw energii. Zapasy te mogą być uruchomione przez operatora systemu
przesyłowego gazowego lub operatora systemów połączonych gazowych,
niezwłocznie po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw energii.
2. Zgodę, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw energii wyraża
w drodze decyzji. Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy nie wstrzymuje
wykonania tej decyzji.
3. W przypadku uruchomienia zapasów obowiązkowych gazu ziemnego,
o których mowa w ust. 1, przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność
gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą i podmiot dokonujący
przywozu gazu ziemnego są obowiązane do ich uzupełnienia do wielkości ustalonej
zgodnie z art. 25 ust. 2 albo 5 w okresie 4 miesięcy, licząc od ostatniego dnia miesiąca,
w którym nastąpiło ich uruchomienie.
4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin, o którym mowa w ust. 3,
może być, na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego wykonującego działalność
gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą i podmiotu dokonującego
przywozu gazu ziemnego, wydłużony do okresu nie dłuższego niż 8 miesięcy,
w drodze decyzji wydanej przez ministra właściwego do spraw energii.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą
w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą i podmiot dokonujący przywozu gazu
ziemnego przekazują operatorowi systemu przesyłowego gazowego lub operatorowi
systemów połączonych gazowych informacje o miejscu magazynowania zapasów
obowiązkowych gazu ziemnego w celu weryfikacji technicznych możliwości
dostarczenia tych zapasów do systemu gazowego – do dnia 15 czerwca każdego roku.
2. Przedsiębiorstwa i podmioty, o których mowa w ust. 1, przedstawiają
ministrowi właściwemu do spraw energii i Prezesowi URE informacje o:
1) rzeczywistej wielkości utrzymywanych zapasów obowiązkowych gazu
ziemnego oraz miejscu ich magazynowania, według stanu na dzień 15 września
– do dnia 20 września każdego roku;
2) działaniach podjętych w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia
poprzedniego roku, w celu zapewnienia bezpieczeństwa paliwowego państwa w
zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą lub przywozu gazu ziemnego oraz realizacji obowiązku utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego – do dnia 15 maja każdego roku.
3. Prezes URE ma prawo wglądu do dokumentów przedsiębiorstw lub
podmiotów, o których mowa w art. 24 ust. 1 oraz w art. 24b ust. 1, oraz może żądać
przedstawienia dokumentów lub informacji dotyczących wykonywanej przez te
przedsiębiorstwa lub podmioty działalności w zakresie utrzymywania zapasów
obowiązkowych gazu ziemnego, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji
niejawnych i innych informacji prawnie chronionych.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Zapasy obowiązkowe gazu ziemnego stanowią majątek
przedsiębiorstw energetycznych wykonujących działalność gospodarczą w zakresie
obrotu gazem ziemnym z zagranicą i podmiotów dokonujących przywozu gazu
ziemnego, chyba że z umowy, o której mowa w art. 24b ust. 1, wynika, że zapasy te
stanowią majątek przyjmującego zlecenie.
2. Koszty ponoszone przez przedsiębiorstwa i podmioty, o których mowa
w ust. 1, w związku z realizacją obowiązku utrzymywania, uruchamiania oraz
uzupełniania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, są zaliczane do kosztów
uzasadnionych ich działalności w rozumieniu art. 3 pkt 21 ustawy z dnia 10 kwietnia
1997 r. – Prawo energetyczne.

Art. 28a. 1. Tworzy się Fundusz Zapasów Interwencyjnych, zwany dalej
„Funduszem”.
2. Fundusz jest państwowym funduszem celowym w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869,
1622, 1649, 2020 i 2473).
3. Dysponentem Funduszu jest Prezes Agencji.
4. Fundusz:
1) gromadzi środki na tworzenie i utrzymywanie zapasów agencyjnych;
2) finansuje realizację zadań Agencji w zakresie zapasów interwencyjnych.

Art. 28b. Środki Funduszu pochodzą z:
1) opłaty zapasowej, o której mowa w art. 21b ust. 1;
2) wpływów związanych z interwencyjnym uwolnieniem zapasów agencyjnych
oraz z ich wymianą i zamianą;
3) odszkodowań z tytułu ubezpieczenia zapasów agencyjnych;
4) odsetek z tytułu oprocentowania środków Funduszu oraz odsetek od lokat
okresowo wolnych środków Funduszu;
5) wpływów z kar, o których mowa w art. 63 ust. 1 pkt 1–5a, 7, 8, 18–18b i 20;
6) darowizn i zapisów;
7) pożyczek z budżetu państwa;
8) wpływów z innych tytułów.

Art. 28c. Środki Funduszu przeznacza się na realizację zadań Agencji w zakresie
zapasów interwencyjnych w szczególności na:
1) zakup ropy naftowej lub paliw przeznaczonych na zapasy agencyjne w ilości
zapewniającej spełnienie wymogu określonego w art. 21a ust. 1, w tym również
na zakup ropy naftowej lub paliw przeznaczonych na zapasy agencyjne na
kolejny rok w związku z wynikającym z art. 5 ust. 3 obniżeniem w następnym
roku kalendarzowym poziomu zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw
oraz z uwzględnieniem konieczności zapewnienia przez Agencję spełnienia
wymogów, o których mowa w art. 21c ust. 2;
2) magazynowanie zapasów agencyjnych;
3) wymianę i zamianę zapasów agencyjnych, w tym koszty ich przemieszczania;
4) ubezpieczenie zapasów agencyjnych;
5) zlecanie przez Prezesa Agencji, na podstawie umów, wykonywania zadań
w zakresie tworzenia i utrzymywania zapasów agencyjnych;
6) odtworzenie zapasów agencyjnych w przypadku ich interwencyjnego
uwolnienia;
7) budowę magazynów na potrzeby utrzymywania zapasów agencyjnych przez
Agencję;
8) zwrot nadpłaconych lub nienależnie zapłaconych opłat zapasowych wraz
z oprocentowaniem;
9) zwrot kar, o których mowa w art. 63 ust. 1 pkt 1–5a, 7, 8, 18–18b i 20, wraz
z oprocentowaniem;
10) koszty działalności Agencji związane z wykonywaniem zadań w zakresie
zapasów interwencyjnych;
11) obsługę pożyczek z budżetu państwa wraz z ich spłatą;
12) koszty przeprowadzenia prób technicznych, o których mowa w art. 29d.

Art. 28d. 1. Podstawą gospodarki Funduszu jest roczny plan finansowy.
2. Plan finansowy sporządzany jest na dany rok budżetowy, w trybie i na
zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.
3. Prezes Agencji sporządza projekt planu finansowego. Przed przekazaniem
projektu planu finansowego ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych
projekt tego planu wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw energii.
4. Projekt zmiany planu finansowego w zakresie kwot przychodów i kosztów
funduszu jest sporządzany przez Prezesa Agencji i wymaga uzgodnienia z ministrem
właściwym do spraw energii.

Art. 28e. Prezes Agencji składa ministrowi właściwemu do spraw energii:
1) w terminie do końca miesiąca następującego po każdym kwartale – informację
o realizacji planu finansowego Funduszu;
2) nie później niż do końca marca po zakończeniu roku finansowego – roczne
sprawozdanie z wykonania planu finansowego Funduszu.

Art. 28f. Pożyczki, o których mowa w art. 28b pkt 7, mogą zostać zaciągnięte
przez Prezesa Agencji po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw energii oraz
ministra właściwego do spraw finansów publicznych, pod warunkiem ich spłaty do
końca roku kalendarzowego, w którym zostały zaciągnięte.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Prezes Agencji przeprowadza kontrole u:
1) producentów, handlowców i przedsiębiorców świadczących usługi
magazynowania lub przesyłu;
2) przedsiębiorców, którym zlecono:
a) tworzenie i utrzymywanie zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw,
b) magazynowanie zapasów agencyjnych,
c) wykonywanie zadań w zakresie tworzenia i utrzymywania zapasów
agencyjnych.
2. Czynności kontrolne wykonują pracownicy Agencji po okazaniu legitymacji
służbowej oraz po doręczeniu podmiotowi albo osobie przez niego upoważnionej
upoważnienia do przeprowadzenia kontroli działalności podmiotu.
3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię, nazwisko, stanowisko służbowe oraz numer legitymacji służbowej
pracownika organu kontroli uprawnionego do przeprowadzenia kontroli;
2) oznaczenie kontrolowanego;
3) określenie zakresu kontroli;
4) wskazanie daty rozpoczęcia i przewidywanego terminu zakończenia kontroli;
5) wskazanie podstawy prawnej kontroli;
6) oznaczenie organu kontroli;
7) określenie daty i miejsca wystawienia upoważnienia;
8) podpis osoby wystawiającej upoważnienie, z podaniem zajmowanego
stanowiska służbowego;
9) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego.
4. Kontrola, o której mowa w ust. 1, polega na sprawdzeniu:
1) prawidłowości ustalenia wielkości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub
paliw na dany rok kalendarzowy;
1a) prawidłowości obliczenia wysokości opłaty zapasowej, o której mowa
w art. 21b;
2) zgodności stanu faktycznego ze stanem ewidencyjnym zapasów
interwencyjnych;
2a) spełnienia wymagań określonych w art. 3 ust. 10–14;
3) jakości paliw stanowiących zapasy interwencyjne;
4) wykonywania postanowień umowy o magazynowanie oraz umów, o których
mowa w art. 11 ust. 1 i w art. 21d ust. 1 i 2;
5) zgodności stanu zapasów handlowych z danymi, dotyczącymi tych zapasów
przedłożonymi w trybie art. 22, w dniu przekazania tego sprawozdania.
5. Upoważnionym pracownikom, o których mowa w ust. 2, przysługuje prawo:
1) wejścia na teren nieruchomości i do obiektów producentów, handlowców,
przedsiębiorców świadczących usługi magazynowania oraz przedsiębiorców,
którym zlecono tworzenie i utrzymywanie zapasów obowiązkowych ropy
naftowej lub paliw;
2) żądania ustnych lub pisemnych wyjaśnień, a także żądania okazania
dokumentów dotyczących produkcji lub przywozu ropy naftowej lub paliw za
rok, w którym jest przeprowadzana kontrola, a także z ostatnich 5 lat,
umożliwiających weryfikację poprawności wyliczenia poziomu zapasów
obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, do których tworzenia i utrzymywania w danym roku oraz w latach poprzednich jest lub był obowiązany producent i handlowiec;
3) wglądu do dokumentów potwierdzających jakość paliw;
4) pobierania próbek paliw na zasadach określonych w przepisach o systemie
monitorowania i kontrolowania jakości paliw;
5) żądania ustnych i pisemnych wyjaśnień, a także okazania dokumentów będących
podstawą obliczenia opłaty zapasowej z ostatnich 5 lat;
6) żądania ustnych i pisemnych wyjaśnień, a także żądania dokumentów,
dotyczących ograniczeń prawnych i faktycznych w zakresie utrzymywania
zapasów interwencyjnych oraz danych dotyczących parametrów technicznych
magazynów i związanych z tymi magazynami systemów przesyłowych.
6. Czynności kontrolne wykonuje się w obecności kontrolowanego lub osoby
przez niego upoważnionej.
7. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół dokonanych czynności,
który powinien ponadto zawierać wnioski oraz pouczenie o sposobie złożenia
zastrzeżeń co do jego treści, przy czym termin do złożenia zastrzeżeń nie może być
krótszy niż 7 dni od dnia doręczenia protokołu.
8. W przypadku odmowy podpisania przez kontrolowanego protokołu z kontroli,
kontrolujący dokonuje stosownej adnotacji w protokole. Odmowa podpisania
protokołu nie stanowi przeszkody do jego podpisania przez kontrolującego i realizacji
ustaleń kontroli.
9. Prezes Agencji może wezwać producenta, handlowca, przedsiębiorcę
świadczącego usługi magazynowania lub przedsiębiorcę, któremu zlecono tworzenie
i utrzymywanie zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, do usunięcia
uchybień określonych w protokole z kontroli, wskazując termin do usunięcia tych
uchybień.

Art. 29a. Na potrzeby postępowań administracyjnych określonych w ustawie
organy administracji publicznej udostępniają, na wniosek Prezesa Agencji, dane
zawarte w rejestrach i ewidencjach prowadzonych na podstawie odrębnych
przepisów.

Art. 29b. 1. Przeglądu zapasów interwencyjnych dokonują osoby upoważnione
przez Komisję Europejską do przeprowadzania przeglądów tych zapasów.
2. W przeglądzie zapasów interwencyjnych, o którym mowa w ust. 1, mogą
uczestniczyć przedstawiciele innych państw członkowskich Unii Europejskiej oraz
osoby upoważnione przez ministra właściwego do spraw energii.
3. Producenci i handlowcy oraz inne podmioty utrzymujące zapasy
interwencyjne lub będące w posiadaniu informacji dotyczących zapasów
interwencyjnych:
1) udzielają wyjaśnień,
2) zapewniają wgląd do dokumentów dotyczących zapasów interwencyjnych,
3) umożliwiają wstęp do miejsc magazynowania tych zapasów
– osobom, o których mowa w ust. 1 i 2.
4. Osoby uczestniczące w przeglądzie zapasów interwencyjnych, o którym
mowa w ust. 1, obowiązane są do złożenia oświadczenia o zachowaniu w tajemnicy
informacji na temat danych właścicieli zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub
paliw lub stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa pod rygorem odpowiedzialności
karnej. Obowiązek zachowania tej tajemnicy jest nieograniczony w czasie.
5. Podczas przeglądu zapasów interwencyjnych nie przetwarza się danych
osobowych. Wszelkie dane zebrane podczas tego przeglądu są niezwłocznie usuwane.
6. Do przeglądu zapasów interwencyjnych przeprowadzanego przez osoby
upoważnione przez Komisję Europejską nie stosuje się przepisów rozdziału 5 ustawy
z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495).

Art. 29c. Osoby upoważnione przez Komisję Europejską do przeprowadzania
przeglądu zapasów interwencyjnych mogą przeprowadzać kontrolę działalności
Agencji w zakresie tworzenia i utrzymywania zapasów interwencyjnych na zasadach
określonych w art. 29b.

Art. 29d. 1. Prezes Agencji może przeprowadzić kontrolę u właścicieli
magazynów, w których są utrzymywane zapasy interwencyjne, lub właścicieli
systemów przesyłowych związanych z tymi magazynami, polegającą na
przeprowadzeniu próby technicznej magazynu lub systemu przesyłowego, w celu
ustalenia rzeczywistej dostępności fizycznej zapasów interwencyjnych,
w szczególności polegającej na możliwości przetłoczenia określonej ilości tych zapasów.
2. Na żądanie ministra właściwego do spraw energii lub Pełnomocnika Rządu do
spraw Strategicznej Infrastruktury Energetycznej Prezes Agencji przeprowadza
kontrolę, o której mowa w ust. 1.
3. Właściciel systemu przesyłowego związanego z magazynem, w którym
utrzymywane są zapasy interwencyjne, współdziała przy przeprowadzeniu próby
technicznej, o której mowa w ust. 1, z podmiotem kontrolowanym i Prezesem Agencji.
4. Prezes Agencji zawiadamia o zamiarze przeprowadzenia kontroli, o której
mowa w ust. 1, właścicieli magazynów, w których są utrzymywane zapasy
interwencyjne, lub właścicieli systemów przesyłowych związanych z tymi
magazynami. W zawiadomieniu Prezes Agencji określa plan kontroli.
5. Prezes Agencji ustala termin przeprowadzenia próby technicznej
w uzgodnieniu z właścicielem magazynu, w którym są utrzymywane zapasy
interwencyjne, i z właścicielem związanych z tym magazynem systemów
przesyłowych. Próbę techniczną rozpoczyna się nie później niż w terminie 6 miesięcy
od dnia doręczenia właścicielowi magazynu, w którym są utrzymywane zapasy
interwencyjne, zawiadomienia, o którym mowa w ust. 4.

Art. 29e. 1. Koszty przeprowadzenia próby technicznej pokrywane są
z Funduszu Zapasów Interwencyjnych.
2. Koszty przeprowadzenia próby technicznej nie mogą przewyższać średnich
kosztów usług danego rodzaju z ostatniego roku kalendarzowego.
3. W terminie 2 tygodni od dnia doręczenia zawiadomienia, o którym mowa
w art. 29d ust. 4, właściciel magazynu, w którym są utrzymywane zapasy
interwencyjne, lub właściciel związanych z tymi magazynami systemów
przesyłowych przekazuje Prezesowi Agencji zestawienie prognozowanych kosztów
próby technicznej wraz ze szczegółowym opisem założeń przyjętych przy jego
przygotowaniu oraz dokumentami potwierdzającymi zgodność prognozy z zasadą
określoną w ust. 2.
4. Prezes Agencji sporządza kosztorys próby technicznej i doręcza go
właścicielowi magazynu, w którym są utrzymywane zapasy interwencyjne, lub
właścicielowi związanych z tym magazynem systemów przesyłowych, w terminie
dwóch tygodni od dnia otrzymania zestawienia, o którym mowa w ust. 3.
5. Koszty próby technicznej określone w kosztorysie Prezesa Agencji są
wypłacane w dniu zakończenia kontroli.
6. Jeśli koszty przeprowadzenia próby technicznej były wyższe niż wypłacone
w dniu zakończenia kontroli, właściciel może w terminie 30 dni od dnia zakończenia kontroli wystąpić do sądu powszechnego właściwego dla swojej siedziby z pozwem
o zapłatę. Pozew wnosi się przeciwko Prezesowi Agencji.

Art. 29f. 1. Przeprowadzenie próby technicznej, o której mowa w art. 29d ust. 1,
odbywa się pod nadzorem komisji powoływanej przez Prezesa Agencji po
zatwierdzeniu jej składu przez ministra właściwego do spraw energii.
2. W skład komisji wchodzą pracownicy Agencji oraz po co najmniej jednym
przedstawicielu ministra właściwego do spraw energii i Pełnomocnika Rządu do
spraw Strategicznej Infrastruktury Energetycznej. Członków komisji powołuje się
spośród osób dysponujących odpowiednią wiedzą lub doświadczeniem w zakresie
funkcjonowania infrastruktury energetycznej. Można powołać w skład komisji osobę
niebędącą pracownikiem wymienionych organów, jeśli dysponuje ona odpowiednią
wiedzą lub doświadczeniem w zakresie funkcjonowania infrastruktury energetycznej.
3. Informacje o powołaniu Komisji i jej składzie Prezes Agencji doręcza
właścicielom magazynów, w których są utrzymywane zapasy interwencyjne, lub
właścicielom związanych z tymi magazynami systemów przesyłowych, co najmniej
14 dni przed rozpoczęciem próby technicznej.
4. Członkom Komisji przysługuje prawo:
1) wstępu na tereny objęte próbą techniczną;
2) żądania ustnych i pisemnych wyjaśnień, a także żądania dokumentów
dotyczących przebiegu próby technicznej oraz parametrów technicznych
magazynów i związanej z tymi magazynami infrastruktury przesyłowej.

Art. 29g. 1. Z przeprowadzonej próby technicznej sporządzany jest protokół,
który zawiera w szczególności informacje dotyczące parametrów technicznych
magazynów lub związanych z tymi magazynami systemów przesyłowych oraz
dostępności fizycznej zapasów interwencyjnych.
2. Za organizację próby technicznej, w tym obsługę Komisji i przygotowanie
protokołu z przeprowadzonej próby technicznej, odpowiada Prezes Agencji.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Prezes URE jest uprawniony do przeprowadzania kontroli
przedsiębiorstw energetycznych wykonujących działalność gospodarczą w zakresie
obrotu gazem ziemnym z zagranicą i podmiotów dokonujących przywozu gazu
ziemnego oraz podmiotów, którym zlecono utrzymywanie zapasów obowiązkowych
gazu ziemnego, w zakresie wykonania obowiązków, o których mowa w art. 24
i art. 24b, oraz spełnienia warunków określonych w art. 24a.
2. Czynności kontrolne wykonują upoważnieni pracownicy Urzędu Regulacji
Energetyki po doręczeniu przedsiębiorstwu lub podmiotowi, o którym mowa w ust. 1,
albo osobie przez niego upoważnionej upoważnienia do przeprowadzenia kontroli
jego działalności.
3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię, nazwisko oraz stanowisko służbowe pracownika organu kontroli,
uprawnionego do przeprowadzenia kontroli;
2) oznaczenie kontrolowanego;
3) określenie zakresu kontroli;
4) wskazanie daty rozpoczęcia i przewidywanego terminu zakończenia kontroli;
5) wskazanie podstawy prawnej kontroli;
6) oznaczenie organu kontroli;
7) określenie daty i miejsca wystawienia upoważnienia;
8) podpis osoby wystawiającej upoważnienie, z podaniem zajmowanego
stanowiska służbowego;
9) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego.
4. Kontrola, o której mowa w ust. 1, polega na analizie wyjaśnień oraz
dokumentów przedstawionych przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące
działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą lub podmiot
dokonujący przywozu gazu ziemnego, lub podmiot któremu zlecono utrzymywanie
zapasów obowiązkowych gazu ziemnego.
5. Upoważnionym pracownikom, o których mowa w ust. 2, przysługuje prawo
żądania od kontrolowanego przedsiębiorstwa lub podmiotu:
1) ustnych i pisemnych wyjaśnień, a także przedstawienia dokumentów
dotyczących przywozu gazu ziemnego za rok, w którym jest przeprowadzana
kontrola, i rok poprzedni, umożliwiających weryfikację poprawności ustalenia
poziomu zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, do których utrzymywania
jest obowiązane przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność
gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą i podmiot
dokonujący przywozu gazu ziemnego;
2) przedstawienia dokumentów umożliwiających sprawdzenie zgodności stanu
faktycznego z wielkością zapasów obowiązkowych gazu ziemnego ustaloną
według zasad określonych w art. 25 ust. 2 albo ust. 5;2. Czynności kontrolne wykonują upoważnieni pracownicy Urzędu Regulacji
Energetyki po doręczeniu przedsiębiorstwu lub podmiotowi, o którym mowa w ust. 1,
albo osobie przez niego upoważnionej upoważnienia do przeprowadzenia kontroli
jego działalności.
3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię, nazwisko oraz stanowisko służbowe pracownika organu kontroli,
uprawnionego do przeprowadzenia kontroli;
2) oznaczenie kontrolowanego;
3) określenie zakresu kontroli;
4) wskazanie daty rozpoczęcia i przewidywanego terminu zakończenia kontroli;
5) wskazanie podstawy prawnej kontroli;
6) oznaczenie organu kontroli;
7) określenie daty i miejsca wystawienia upoważnienia;
8) podpis osoby wystawiającej upoważnienie, z podaniem zajmowanego
stanowiska służbowego;
9) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego.
4. Kontrola, o której mowa w ust. 1, polega na analizie wyjaśnień oraz
dokumentów przedstawionych przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące
działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą lub podmiot
dokonujący przywozu gazu ziemnego, lub podmiot któremu zlecono utrzymywanie
zapasów obowiązkowych gazu ziemnego.
5. Upoważnionym pracownikom, o których mowa w ust. 2, przysługuje prawo
żądania od kontrolowanego przedsiębiorstwa lub podmiotu:
1) ustnych i pisemnych wyjaśnień, a także przedstawienia dokumentów
dotyczących przywozu gazu ziemnego za rok, w którym jest przeprowadzana
kontrola, i rok poprzedni, umożliwiających weryfikację poprawności ustalenia
poziomu zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, do których utrzymywania
jest obowiązane przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność
gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą i podmiot
dokonujący przywozu gazu ziemnego;
2) przedstawienia dokumentów umożliwiających sprawdzenie zgodności stanu
faktycznego z wielkością zapasów obowiązkowych gazu ziemnego ustaloną
według zasad określonych w art. 25 ust. 2 albo ust. 5;
3) przedstawienia dokumentów potwierdzających jakość zapasów obowiązkowych
gazu ziemnego;
4) przedstawienia dokumentów potwierdzających możliwość dostarczenia
całkowitej ilości zapasów obowiązkowych gazu ziemnego do sieci przesyłowej
lub dystrybucyjnej krajowej w okresie, o którym mowa w art. 24 ust. 2 pkt 2 oraz
w art. 24a ust. 1 pkt 2, w szczególności kopii umowy o świadczenie usług
przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych;
5) dokonania innych czynności, jeżeli wynika to z wiążących Rzeczpospolitą
Polską umów międzynarodowych lub prawa Unii Europejskiej.
6. (uchylony)
7. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół dokonanych czynności,
który powinien ponadto zawierać wnioski oraz pouczenie o sposobie złożenia
zastrzeżeń co do jego treści, przy czym termin do złożenia zastrzeżeń nie może być
krótszy niż 7 dni od dnia doręczenia protokołu.
8. W przypadku odmowy podpisania protokołu z kontroli przez przedsiębiorstwo
energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym
z zagranicą lub podmiot dokonujący przywozu gazu ziemnego, lub podmiot któremu
zlecono utrzymywanie zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, kontrolujący
dokonuje stosownej adnotacji w protokole. Odmowa podpisania protokołu nie stanowi
przeszkody do jego podpisania przez kontrolującego i realizacji ustaleń kontroli.
9. Prezes URE może wezwać przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące
działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą, podmiot
dokonujący przywozu gazu ziemnego lub podmiot, któremu zlecono utrzymywanie
zapasów obowiązkowych gazu ziemnego do usunięcia uchybień określonych w
protokole z kontroli, wyznaczając termin ich usunięcia.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Handlowcy, którzy w poprzednim roku kalendarzowym przywieźli
powyżej 100 tys. ton ropy naftowej lub paliw, i producenci oraz przedsiębiorcy
świadczący usługi magazynowania lub przesyłu zapasów interwencyjnych oraz
przedsiębiorcy, którym zlecono tworzenie i utrzymywanie zapasów interwencyjnych, są obowiązani opracować i aktualizować procedury postępowania mające zastosowanie w przypadku:
1) wystąpienia zakłóceń w przywozie ropy naftowej lub paliw;
2) wystąpienia awarii w systemie przesyłowym, przetwórczym lub magazynowym
ropy naftowej lub paliw.
2. Procedury postępowania, o których mowa w ust. 1, powinny, odpowiednio do
prowadzonej działalności, określać w szczególności sposób, tryb oraz zakładany czas:
1) pozyskiwania dodatkowych dostaw ropy naftowej lub paliw z innych źródeł lub kierunków;
2) dokonywania zmian w strukturze produkcji produktów naftowych,
z uwzględnieniem możliwości technicznych instalacji wytwórczych;
3) interwencyjnego uwolnienia zapasów interwencyjnych zmagazynowanych
w poszczególnych miejscach, w tym składania wniosków do ministra
właściwego do spraw energii o obniżenie ilości zapasów obowiązkowych ropy
naftowej lub paliw, wytłaczania i przesyłania interwencyjnie uwolnionych
zapasów interwencyjnych oraz wprowadzania zapasów interwencyjnych na rynek;
4) przekazania ministrowi właściwemu do spraw energii informacji, o których
mowa w ust. 5;
5) dokonywania zmian w systemie przesyłowym, przetwórczym lub
magazynowym ropy naftowej lub paliw w przypadku wystąpienia zdarzeń
określonych w ust. 1;
6) zapewnienia integralności działania systemów magazynowych oraz
przesyłowych.
3. Handlowcy, producenci oraz przedsiębiorcy, którym zlecono tworzenie
i utrzymywanie zapasów interwencyjnych, konsultują procedury, o których mowa
w ust. 1, z przedsiębiorcami świadczącymi na ich rzecz usługi magazynowania lub
przesyłu zapasów interwencyjnych, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia
integralności, o której mowa w ust. 2 pkt 6.
4. Procedury, o których mowa w ust. 1, ministrowi właściwemu do spraw energii przekazują:
1) producenci w pierwszym roku wykonywania działalności gospodarczej
w terminie 2 miesięcy od dnia jej rozpoczęcia;
2) handlowcy w terminie 2 miesięcy od ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego,
w którym suma przywiezionych przez nich ropy naftowej lub paliw przekroczyła
100 tys. ton;
3) przedsiębiorcy świadczący usługi magazynowania lub przesyłu zapasów
interwencyjnych oraz przedsiębiorcy, którym zlecono tworzenie i utrzymywanie
zapasów interwencyjnych, w terminie 2 miesięcy od zawarcia pierwszej umowy,
o której mowa w art. 10 ust. 1, art. 11 ust. 1 oraz w art. 21d ust. 1 i 2.
4a. Jeżeli procedura przekazana zgodnie z ust. 4 nie spełnia wymagań, o których
mowa w ust. 2, producent, handlowiec, przedsiębiorca, świadczący usługi
magazynowania lub przesyłu zapasów interwencyjnych oraz przedsiębiorca, któremu
zlecono tworzenie i utrzymywanie zapasów interwencyjnych, jest obowiązany, na
wezwanie ministra właściwego do spraw energii, do ponownego złożenia procedury,
o której mowa w ust. 1, spełniającej te wymagania, w terminie 14 dni od dnia
otrzymania wezwania.
5. Handlowcy, którzy w poprzednim roku kalendarzowym przywieźli powyżej
100 tys. ton ropy naftowej lub paliw, i producenci oraz przedsiębiorcy świadczący
usługi magazynowania lub przesyłu, a także przedsiębiorcy, którym zlecono tworzenie
i utrzymywanie zapasów interwencyjnych, przekazują ministrowi właściwemu do
spraw energii potwierdzenia aktualności przedłożonych procedur, o których mowa
w ust. 1, lub ich aktualizacje do dnia 31 sierpnia każdego roku.
6. Producenci, handlowcy, przedsiębiorcy świadczący usługi magazynowania
lub przesyłu oraz przedsiębiorcy, którym zlecono tworzenie i utrzymywanie zapasów
interwencyjnych, niezwłocznie przekazują ministrowi właściwemu do spraw energii
informacje o wystąpieniu:
1) zakłóceń w dostawach surowców do produkcji paliw lub dostawach paliw,
2) awarii w systemie przesyłowym, przetwórczym lub magazynowym ropy
naftowej lub paliw
– mających znaczący wpływ na poziom dostaw ropy naftowej lub paliw, lub produkcji paliw.

art. 32. więcej Art. 32. 1. W sytuacji:
1) zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa,
2) konieczności wypełnienia przez Rzeczpospolitą Polską zobowiązań
międzynarodowych dotyczących zabezpieczenia rynku ropy naftowej lub rynku paliw
– podejmuje się działania interwencyjne, o których mowa w ust. 2.
2. Działania interwencyjne polegają na:
1) obniżeniu ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, lub zapasów
agencyjnych przez ich wprowadzenie na rynek, lub
2) obowiązkowej sprzedaży zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, lub
zapasów agencyjnych w określonej ilości, lub
3) ograniczeniu wykonywania działalności gospodarczej w zakresie obrotu
paliwami, lub
4) ograniczeniu zużycia paliw przez odbiorców.

art. 33. więcej Art. 33. 1. W sytuacji, o której mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1, minister właściwy
do spraw energii może:
1) w drodze rozporządzenia, zezwolić producentom lub handlowcom na obniżenie
ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw przez ich wprowadzenie
na rynek na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, określając
wielkość obniżenia tych zapasów oraz termin ich odtworzenia, biorąc pod uwagę
sytuację na krajowym rynku paliw, rzeczywiste możliwości odtworzenia
zapasów obowiązkowych oraz zalecenia Komisji Europejskiej w zakresie
terminu odtworzenia tych zapasów, o ile zostaną wydane;
2) (uchylony)
2a) w drodze decyzji, obniżyć zapasy agencyjne, określając:
a) wielkości obniżenia tych zapasów, podstawę ustalenia ceny sprzedaży ropy
naftowej i paliw oraz termin odtworzenia zapasów, lub
b) wielkości obniżenia tych zapasów, podmioty uprawnione do zakupu ropy
naftowej lub paliw, podstawę ustalenia ceny sprzedaży ropy naftowej
i paliw oraz termin odtworzenia zapasów
– biorąc pod uwagę zalecenia Komisji Europejskiej w zakresie terminu
odtworzenia tych zapasów, o ile zostały wydane;
3) w drodze decyzji:
a) zezwolić na obniżenie ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub
paliw poprzez ich wprowadzenie na rynek przez określonych producentów
lub handlowców, określając wielkość i termin obniżenia tych zapasów, lub
b) nakazać producentom lub handlowcom sprzedaż określonej ilości zapasów
obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, wskazanym podmiotom krajowym, określając termin ich sprzedaży, po cenie określonej w tej decyzji
– biorąc pod uwagę zalecenia Komisji Europejskiej w zakresie terminu
odtworzenia tych zapasów, o ile zostały wydane.
1a. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2a lit. a, Prezes Agencji oferuje
zapasy agencyjne w pierwszej kolejności producentom i handlowcom w ilości
proporcjonalnej do wysokości wniesionej przez poszczególnych producentów
i handlowców opłaty zapasowej w okresie sześciu miesięcy poprzedzających miesiąc,
w którym została wydana decyzja o obniżeniu zapasów agencyjnych.
2. Wniesienie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy nie wstrzymuje
wykonania decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b.
3. Roszczenia z tytułu różnicy między ceną rynkową a ceną określoną w decyzji,
o której mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b, pokrywa Skarb Państwa.
4. Przez cenę rynkową rozumie się cenę stosowaną przez producenta lub
handlowca w dniu poprzedzającym dzień wydania decyzji, o której mowa w ust. 1
pkt 3 lit. b, a w przypadku niemożności zastosowania tej ceny, cenę stosowaną w tym
dniu przez producenta mającego największy udział w rynku paliw.
5. W decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 2a i 3, minister właściwy do spraw
energii może wskazać miejsce, z którego nastąpi interwencyjne uwolnienie zapasów
ropy naftowej lub paliw, biorąc pod uwagę aktualne rozmieszczenie zapasów
interwencyjnych, możliwości logistyczne oraz zgłaszane zapotrzebowanie.

art. 34. więcej Art. 34. W sytuacji, o której mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2, minister właściwy do
spraw energii może:
1) w drodze rozporządzenia, zezwolić producentom lub handlowcom na obniżenie
ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw przez ich wprowadzenie
na rynek na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, określając
wielkość obniżenia tych zapasów oraz termin ich odtworzenia, biorąc pod uwagę
ustalenia organów organizacji międzynarodowych, wobec których
Rzeczpospolita Polska ma wiążące zobowiązania lub uzgodnienia dokonane
z takimi organizacjami;
2) w drodze decyzji:
a) (uchylona)
b) zezwolić na obniżenie ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub
paliw przez ich wprowadzenie na rynek przez określonych producentów lub handlowców, określając wielkość obniżenia oraz termin odtworzenia tych zapasów, lub
c) nakazać producentom lub handlowcom przedstawienie oferty sprzedaży
określonej ilości ropy naftowej lub paliw z zapasów obowiązkowych ropy
naftowej lub paliw, określając termin jej obowiązywania,
d) obniżyć zapasy agencyjne przez ich wprowadzenie na rynek, określając
wielkości obniżenia tych zapasów, sposób dokonania sprzedaży ropy
naftowej lub paliw, podstawę ustalenia ceny sprzedaży ropy naftowej
i paliw oraz termin odtworzenia tych zapasów, biorąc pod uwagę ustalenia
organów organizacji międzynarodowych, wobec których Rzeczpospolita
Polska ma wiążące zobowiązania lub uzgodnienia dokonane z takimi
organizacjami.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Decyzje, o których mowa w art. 33 ust. 1 pkt 3, minister właściwy do
spraw energii wydaje z urzędu lub na wniosek.
2. Z wnioskiem o wydanie decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 1 pkt 3 lit. a,
może wystąpić:
1) wojewoda;
2) producent lub handlowiec, obowiązani do tworzenia i utrzymywania zapasów
obowiązkowych ropy naftowej lub paliw.
3. Z wnioskiem o wydanie decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 1 pkt 3 lit. b,
może wystąpić:
1) wojewoda;
2) podmiot zainteresowany nabyciem paliw, mający szczególne znaczenie dla
ochrony życia, zdrowia, bezpieczeństwa obywateli lub funkcjonowania państwa
lub gospodarki.
4. Decyzje, o których mowa w art. 34 pkt 2 lit. b i c, minister właściwy do spraw
energii wydaje z urzędu.

art. 36. więcej Art. 36. W przypadku konieczności podjęcia działań, o których mowa w art. 33
ust. 1 lub w art. 34, minister właściwy do spraw energii może, w drodze
rozporządzenia, dopuścić do obrotu paliwa, które nie spełniają określonych
w przepisach wymagań jakościowych, po uzyskaniu zgody Komisji Europejskiej,
w trybie określonym w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie
monitorowania i kontrolowania jakości paliw, w odniesieniu do paliw, w zakresie
których taka zgoda jest wymagana.

art. 37. więcej Art. 37. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy sposób obniżania ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub
paliw, w szczególności:
1) tryb postępowania przy wydawaniu decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 1
pkt 3 oraz w art. 34 pkt 2 lit. b i c,
2) dane, które powinny być zawarte we wnioskach o wydanie decyzji, o których
mowa w art. 33 ust. 1 pkt 3,
3) kategorie podmiotów o szczególnym znaczeniu dla funkcjonowania państwa lub
gospodarki, ochrony życia, zdrowia lub bezpieczeństwa obywateli, mające
prawo do pierwszeństwa zaopatrzenia w paliwa pochodzące z zapasów
obowiązkowych ropy naftowej lub paliw oraz ich miejsce w systemie
priorytetowego zaopatrzenia w ropę naftową i paliwa
– biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia sprawnego procesu podejmowania
decyzji oraz konieczność zapewnienia priorytetowego zaopatrzenia w paliwa
wymienionych podmiotów.

art. 38. więcej Art. 38. 1. W sytuacjach, o których mowa w art. 32 ust. 1, informacje objęte
deklaracjami, o których mowa w art. 22 ust. 1, informacje, o których mowa w art. 22
ust. 1c, oraz informacje o planowanej przez producentów produkcji paliw lub
zakontraktowanym lub planowanym przez handlowców przywozie ropy naftowej lub
paliw oraz planowanej ich sprzedaży w ramach dostaw wewnątrzwspólnotowych
i eksportu, producenci, handlowcy, a także przedsiębiorcy świadczący usługi
magazynowania i przedsiębiorcy, którym zlecono tworzenie i utrzymywanie zapasów
obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, przekazują niezwłocznie Prezesowi Agencji
na każde żądanie.
2. Prezes Agencji przekazuje niezwłocznie ministrowi właściwemu do spraw
energii informacje, o których mowa w ust. 1.

art. 39. więcej Art. 39. 1. W sytuacjach, o których mowa w art. 32 ust. 1, Rada Ministrów, na
wniosek ministra właściwego do spraw energii, w drodze rozporządzenia, może
włączyć do zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw zapasy handlowe, o ile
zapasy te spełniają warunki określone w art. 8 ust. 1 i 2, biorąc pod uwagę skalę
zakłóceń w dostawach ropy naftowej lub paliw.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, określa szczegółowo kategorie
zapasów ropy naftowej lub paliw włączanych do zapasów obowiązkowych ropy
naftowej lub paliw, z uwzględnieniem obowiązujących klasyfikacji wyrobów.

art. 40. więcej Art. 40. 1. W sytuacjach, o których mowa w art. 32 ust. 1, Rada Ministrów, na
wniosek ministra właściwego do spraw energii, może, w drodze rozporządzenia,
wprowadzić na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części ograniczenia
w zakresie obrotu paliwami, polegające na wyznaczeniu:
1) maksymalnej ilości paliw sprzedawanych przez stacje paliw w ciągu doby lub
2) maksymalnej ilości paliw, jaką jednorazowo może zakupić odbiorca, lub
3) godzin sprzedaży paliw na stacjach paliw
– biorąc pod uwagę wielkość i rodzaj zakłóceń w dostawach ropy naftowej lub paliw
oraz konieczność wywiązania się Rzeczypospolitej Polskiej z zobowiązań
międzynarodowych.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, określa się przyczyny
wprowadzenia ograniczeń w zakresie obrotu paliwami, datę ich wprowadzenia oraz
obszar i okres ich obowiązywania, a także rodzaje wprowadzanych ograniczeń.

art. 41. więcej Art. 41. 1. W sytuacjach, o których mowa w art. 32 ust. 1, Rada Ministrów, na
wniosek ministra właściwego do spraw energii, może, w drodze rozporządzenia,
wprowadzić ograniczenia mające na celu zmniejszenie zużycia paliw przez
odbiorców, polegające na wprowadzeniu:
1) ograniczeń sprzedaży paliw przez sprzedaż tych paliw na podstawie wydanych
odbiorcom pisemnych upoważnień do zakupu określonej ilości paliw,
w określonym czasie,
2) ograniczeń lub zakazu sprzedaży paliw na stacjach paliw do zbiorników innych
niż zbiorniki paliwowe zamontowane w sposób trwały w pojazdach
samochodowych,
3) ograniczeń dopuszczalnej prędkości pojazdów samochodowych, określonej
w art. 20 ust. 3 pkt 1 i ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 110),
4) ograniczeń używania pojazdów samochodowych oraz jednostek pływających na
morskich wodach wewnętrznych i na morzu terytorialnym, a także na
śródlądowych drogach wodnych oraz ograniczeń w ruchu lotniczym,
5) zakazu organizacji imprez motorowych,
6) ograniczeń funkcjonowania transportu towarów i osób
– uwzględniając zadania i znaczenie odbiorców paliw dla funkcjonowania państwa
lub gospodarki, ochrony życia, zdrowia lub bezpieczeństwa obywateli.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, określa się przyczyny
wprowadzenia ograniczeń, datę ich wprowadzenia oraz obszar i okres ich
obowiązywania, a także rodzaje środków mających na celu ograniczenie zużycia paliw
oraz rodzaje podmiotów wyłączonych ze stosowania ograniczeń, ze względu na ich
znaczenie dla funkcjonowania państwa lub gospodarki, ochrony życia, zdrowia lub
bezpieczeństwa obywateli.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Nadawcy programów radiowych i telewizyjnych są obowiązani do
niezwłocznego, nieodpłatnego podania do publicznej wiadomości informacji
o wydaniu rozporządzeń, o których mowa w art. 40 ust. 1 i art. 41 ust. 1.
2. Wojewodowie są obowiązani do ogłoszenia informacji o wydaniu
rozporządzeń, o których mowa w art. 40 ust. 1 i art. 41 ust. 1, w sposób zwyczajowo
przyjęty na obszarze ich właściwości.

art. 43. więcej Art. 43. 1. Przestrzeganie ograniczeń wprowadzonych na podstawie art. 40
i 41 podlega kontroli.
2. Organami uprawnionymi do kontroli przestrzegania ograniczeń są:
1) wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej, w zakresie ograniczeń, o których
mowa w art. 40;
2) wojewódzki komendant Policji lub wójt, burmistrz lub prezydent miasta,
w zakresie ograniczeń, o których mowa w art. 41.
3. Kontrole, o których mowa w ust. 1, są dokonywane na zasadach określonych
w ustawach dotyczących tych organów.
4. Koordynatorami działań kontrolnych są wojewodowie.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Wojewodowie przygotowują plany działań, mające na celu
zapewnienie wdrożenia ograniczeń, o których mowa w art. 40 i 41, określające:
1) sposób przygotowania i rozdziału upoważnień do zakupu paliw, o których mowa
w art. 41 ust. 1 pkt 1;
2) sposób koordynacji kontroli przestrzegania ograniczeń, o których mowa
w art. 40 ust. 1 i art. 41 ust. 1;
3) służby odpowiedzialne za rozdział upoważnień do zakupu paliw, o których
mowa w art. 41 ust. 1;
4) wykaz podmiotów o szczególnym znaczeniu dla funkcjonowania państwa lub
gospodarki, ochrony życia, zdrowia lub bezpieczeństwa obywateli, mających
prawo pierwszeństwa do zaopatrywania się w paliwa pochodzące z zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, mających siedzibę na obszarze ich
właściwości, wraz z przewidywaną wielkością zapotrzebowania miesięcznego
tych podmiotów na paliwa z uwzględnieniem podziału na poszczególne gatunki paliw.
2. Plany, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw energii
zatwierdza, w drodze decyzji, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw
wewnętrznych. Plany te podlegają corocznej aktualizacji w terminie do dnia
31 sierpnia lub w terminie 5 dni od dnia opublikowania rozporządzeń, o których
mowa w art. 40 ust. 1 i art. 41 ust. 1.
3. Zaktualizowane plany, o których mowa w ust. 1, podlegają zatwierdzeniu na
zasadach określonych w ust. 2.

Art. 44a. 1. Minister właściwy do spraw energii opracowuje oraz w razie
potrzeby uaktualnia podręcznik działań interwencyjnych stanowiący zestaw procedur
podejmowanych przez niego w sytuacji kryzysowej.
2. Przy opracowaniu podręcznika działań interwencyjnych minister właściwy do
spraw energii uwzględnia plany działań wojewodów, o których mowa w art. 44, oraz
procedury przedsiębiorców, o których mowa w art. 31.

art. 45. więcej Art. 45. Do informacji zawartych w dokumentach, o których mowa w art. 31,
oraz planach, o których mowa w art. 44 ust. 1 pkt 4, stosuje się odpowiednio przepisy
ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych.

art. 46. więcej Art. 46. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia:
1) organy uprawnione do wydawania odbiorcom upoważnień, o których mowa
w art. 41 ust. 1 pkt 1,
2) wzory upoważnień do:
a) zakupu określonej ilości paliw, o których mowa w art. 41 ust. 1 pkt 1,
b) przeprowadzenia kontroli przestrzegania ograniczeń, o których mowa
w art. 44 ust. 1
– uwzględniając konieczność zapewnienia sprawności wydawania tych upoważnień.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Minister właściwy do spraw energii powiadamia niezwłocznie
Komisję Europejską oraz odpowiednie organy organizacji międzynarodowych, jeżeli
wynika to ze zobowiązań międzynarodowych, o każdym przypadku obniżenia ilości
zapasów interwencyjnych, które powoduje zmniejszenie tych zapasów poniżej poziomu określonego w art. 3 ust. 3, z wyjątkiem sytuacji określonych w art. 21e ust. 5.
2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1) oznaczenie daty obniżenia zapasów interwencyjnych;
2) informacje o:
a) przyczynie obniżenia zapasów interwencyjnych,
b) podjętych działaniach mających na celu odtworzenie zapasów
interwencyjnych,
c) przewidywanych zmianach w poziomie zapasów interwencyjnych do dnia
ich odtworzenia.
3. Minister właściwy do spraw energii powiadamia niezwłocznie Komisję
Europejską oraz odpowiednie organy organizacji międzynarodowych
o wprowadzeniu ograniczeń, o których mowa w art. 40 ust. 1 i art. 41 ust. 1.

art. 48. więcej Art. 48. 1. W przypadku gdy działania zastosowane na poziomie krajowym są
niewystarczające do wyeliminowania zagrożeń, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1,
minister właściwy do spraw energii, po uzyskaniu akceptacji Rady Ministrów, może
wystąpić do Komisji Europejskiej lub odpowiednich organów innych organizacji
międzynarodowych, jeżeli wynika to z wiążących Rzeczpospolitą Polską umów
międzynarodowych, z wnioskiem o wszczęcie konsultacji w sprawie podjęcia
wspólnych działań interwencyjnych.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności opis działań
zastosowanych na poziomie krajowym oraz propozycje środków, jakie mogą być
podjęte na poziomie międzynarodowym.

Art. 48a. 1. Minister właściwy do spraw energii może, w drodze decyzji,
w sytuacjach:
1) zagrożeń, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 29 października 2010 r.
o rezerwach strategicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1846), zwanej dalej „ustawą
o rezerwach strategicznych”, innych niż określone w art. 32 ust. 1 pkt 1,
2) konieczności wypełniania przez Rzeczpospolitą Polską zobowiązań
międzynarodowych, o których mowa w art. 3 ustawy o rezerwach
strategicznych, innych niż określone w art. 32 ust. 1 pkt 2
– przenieść część zapasów agencyjnych w ilości odpowiadającej nie więcej niż
4 dniom średniego dziennego przywozu netto ekwiwalentu ropy naftowej do rezerw
strategicznych, o których mowa w ustawie o rezerwach strategicznych.
2. Odtworzone wolumeny, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
energii przenosi, w drodze decyzji, do zapasów agencyjnych.
3. Finansowanie odtworzenia wolumenów, o których mowa w ust. 1, odbywa się
z rezerwy celowej przeznaczonej na przeciwdziałanie i usuwanie skutków klęsk
żywiołowych, na wniosek ministra właściwego do spraw energii.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych uruchamia środki,
o których mowa w ust. 3, w terminie gwarantującym odtworzenie zapasów
agencyjnych zgodnie z powiadomieniem, o którym mowa w art. 47, lub zaleceniami
Komisji Europejskiej, o ile zostały wydane.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą
w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą, podmiot dokonujący przywozu gazu
ziemnego oraz podmioty zlecające świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji gazu
ziemnego są obowiązani posiadać procedury postępowania mające zastosowanie
w przypadku:
1) wystąpienia zakłóceń w dostarczaniu gazu ziemnego do systemu gazowego;
2) nieprzewidzianego wzrostu zużycia gazu ziemnego przez odbiorców.
2. Procedury postępowania, po ich uzgodnieniu z podmiotami odpowiedzialnymi
za ich realizację, w tym odpowiednio z operatorami innych systemów gazowych lub
odbiorcami, są przekazywane niezwłocznie operatorowi systemu przesyłowego
gazowego lub operatorowi systemu połączonego gazowego.
3. Obowiązku opracowania procedur, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do
odbiorców gazu ziemnego w gospodarstwach domowych.
4. Procedury postępowania, o których mowa w ust. 1, powinny określać
w szczególności sposób:
1) uruchamiania dodatkowych dostaw gazu ziemnego z innych źródeł lub
kierunków;
2) zmniejszania poboru gazu ziemnego przez odbiorców, zgodnie z umowami
z nimi zawartymi, niebędącego ograniczeniami, o których mowa w art. 56 ust. 1.

art. 50. więcej Art. 50. 1. W przypadku wystąpienia zakłóceń w dostawach gazu ziemnego do
systemu gazowego lub nieprzewidzianego wzrostu jego zużycia przez odbiorców,
przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie
obrotu gazem ziemnym z zagranicą, podmiot dokonujący przywozu gazu ziemnego
oraz podmioty zlecające świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego
podejmują działania mające na celu przeciwdziałanie temu zagrożeniu,
w szczególności działania określone w procedurach, o których mowa w art. 49 ust. 1.
2. Po podjęciu wszelkich działań umożliwiających zaspokojenie potrzeb swoich
odbiorców na gaz ziemny przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność
gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą, podmiot dokonujący
przywozu gazu ziemnego oraz podmioty zlecające świadczenie usług przesyłania gazu
ziemnego zawiadamiają:
1) operatora systemu gazowego o wystąpieniu zdarzeń, o których mowa w art. 49
ust. 1, i podjętych działaniach w celu zapewnienia bezpieczeństwa dostaw gazu
ziemnego swoim odbiorcom lub o braku możliwości zapewnienia tego
bezpieczeństwa w terminie umożliwiającym podjęcie działań mających na celu
zapewnienie bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego odbiorcom
i prawidłowe funkcjonowanie systemu gazowego;
2) niezwłocznie odbiorców, z którymi zawarto umowy sprzedaży gazu ziemnego,
za pośrednictwem ogólnopolskich środków masowego przekazu, o wystąpieniu
zdarzeń, o których mowa w art. 49 ust. 1, i ich wpływie na bezpieczeństwo
dostaw gazu ziemnego oraz o podjętych działaniach w celu likwidacji skutków
tych zdarzeń.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w art. 50 ust. 2 pkt 1,
lub w przypadku wystąpienia gwałtownego, nieprzewidzianego uszkodzenia lub
zniszczenia urządzeń, instalacji lub sieci, powodującego przerwę w ich używaniu lub
utratę ich właściwości zagrażającą bezpieczeństwu funkcjonowania systemu
gazowego, operator systemu gazowego podejmuje, we współpracy z podmiotami,
o których mowa w art. 49 ust. 1, oraz innymi operatorami systemów gazowych,
niezbędne działania mające na celu zapewnienie lub przywrócenie prawidłowego
funkcjonowania tego systemu, a w szczególności działania określone w instrukcji
ruchu i eksploatacji sieci, o której mowa w art. 9g ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia
1997 r. – Prawo energetyczne.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1:
1) przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie
obrotu gazem ziemnym z zagranicą, podmiot dokonujący przywozu gazu
ziemnego, operatorzy systemów magazynowania gazu ziemnego i skraplania
gazu ziemnego oraz podmioty dysponujące mocą instalacji magazynowych
i instalacji skroplonego gazu ziemnego są obowiązane do pozostawania
w gotowości do uruchomienia zapasów obowiązkowych gazu ziemnego;
2) operator systemu przesyłowego gazowego lub operator systemu połączonego
gazowego niezwłocznie informuje przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące
działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą
i podmiot dokonujący przywozu gazu ziemnego o konieczności i terminie
uruchomienia zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, a po uzyskaniu zgody,
o której mowa w art. 26 ust. 1, uruchamia dostawy pochodzące z zapasów
obowiązkowych gazu ziemnego;
3) przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie
obrotu gazem ziemnym z zagranicą, podmiot dokonujący przywozu gazu
ziemnego oraz użytkownicy systemu gazowego są obowiązani realizować
polecenia operatora systemu przesyłowego gazowego lub operatora systemu
połączonego gazowego.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Operator systemu przesyłowego gazowego lub operator systemów
połączonych gazowych uruchamia zapasy obowiązkowe gazu ziemnego po uzyskaniu
zgody, o której mowa w art. 26 ust. 1, w ilościach niezbędnych do bilansowania
systemu gazowego w okresie występowania zakłóceń w dostarczaniu gazu ziemnego
lub nieprzewidzianego wzrostu jego zużycia, o których mowa w art. 49 ust. 1.
2. Operatorzy, o których mowa w ust. 1, informują o uruchomieniu zapasów
obowiązkowych gazu ziemnego utrzymywanych w instalacjach magazynowych:
1) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – operatora systemu magazynowania,
2) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – przedsiębiorstwo energetyczne
wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z
zagranicą lub podmiot dokonujący przywozu gazu ziemnego, którzy utrzymują
te zapasy, lub podmiot, któremu zlecono utrzymywanie zapasów
obowiązkowych gazu ziemnego
– najpóźniej w dniu uruchomienia tych zapasów.
3. Operator systemu magazynowania gazu ziemnego przekazuje niezwłocznie
przedsiębiorstwom energetycznym wykonującym działalność w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą lub podmiotom dokonującym przywozu gazu ziemnego,
lub podmiotom, którym zlecono utrzymywanie zapasów obowiązkowych gazu
ziemnego, utrzymującym zapasy obowiązkowe gazu ziemnego w zarządzanych przez
niego instalacjach magazynowych, informację o uruchomieniu zapasów
obowiązkowych gazu ziemnego.
4. W przypadku uruchomienia zapasów obowiązkowych:
1) operator systemu magazynowania – w stosunku do zapasów obowiązkowych
gazu ziemnego utrzymywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie
obrotu gazem ziemnym z zagranicą, podmiot dokonujący przywozu gazu
ziemnego lub podmiot, któremu zlecono utrzymywanie zapasów
obowiązkowych gazu ziemnego – w stosunku do zapasów obowiązkowych gazu
ziemnego utrzymywanych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
– po otrzymaniu informacji, o której mowa w ust. 2, dostarczają do systemu gazowego
gaz ziemny w ilościach i w terminach wskazanych przez operatora systemu
przesyłowego lub operatora systemów połączonych.
5. W przypadku uruchomienia zapasów obowiązkowych gazu ziemnego z
instalacji magazynowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w której zapasy te są
utrzymywane przez więcej niż jedno przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące
działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą, podmiot
dokonujący przywozu gazu ziemnego lub podmiot, któremu zlecono utrzymywanie
zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, przyjmuje się, że uruchomiono zapasy
obowiązkowe gazu ziemnego w ilościach proporcjonalnych do wielkości zapasów
obowiązkowych gazu ziemnego utrzymywanych przez każde z tych przedsiębiorstw
lub podmiotów w tej instalacji magazynowej.
6. W okresie uruchomienia zapasów obowiązkowych gazu ziemnego operator
systemu przesyłowego gazowego lub operator systemów połączonych gazowych
dokonuje bilansowania systemu przesyłowego gazowego z uwzględnieniem art. 2
rozporządzenia Komisji (UE) nr 312/2014 z dnia 26 marca 2014 r. ustanawiającego
kodeks sieci dotyczący bilansowania gazu w sieciach przesyłowych (Dz. Urz. UE L
91 z 27.03.2014, str. 15).
7. W okresie uruchomienia zapasów obowiązkowych gazu ziemnego operator
systemu przesyłowego gazowego lub operator systemów połączonych gazowych:
1) dokonuje rozliczeń finansowych za pobrane ilości gazu ziemnego od
przedsiębiorstw energetycznych wykonujących działalność gospodarczą w
zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą lub od podmiotów dokonujących
przywozu gazu ziemnego, których zapasy obowiązkowe gazu ziemnego zostały
uruchomione;
2) dokonuje rozliczeń finansowych z tytułu dostarczonych ilości gazu ziemnego
podmiotom zlecającym usługę przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego, na
rzecz których zapasy obowiązkowe gazu ziemnego zostały uruchomione;
3) bilansuje system przesyłowy gazowy oraz prowadzi rozliczenia z użytkownikami
tego systemu z tytułu niezbilansowania;
4) zapewnia neutralność kosztową działalności w zakresie bilansowania systemu
przesyłowego gazowego przez przeniesienie kosztów i przychodów z tytułu
prowadzenia tej działalności na użytkowników systemu gazowego.
8. Rozliczenia kosztów wynikających z uruchomienia zapasów obowiązkowych
gazu ziemnego, prowadzone są dla każdej doby gazowej rozumianej jako okres od
godziny 6⁰⁰ danego dnia do godziny 6⁰⁰ następnego dnia, w której nastąpiło
uruchomienie tych zapasów odrębnie z:
1) przedsiębiorstwami energetycznymi wykonującymi działalność gospodarczą w
zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą lub podmiotami dokonującymi
przywozu gazu ziemnego zobowiązanymi do utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, których zapasy obowiązkowe zostały uruchomione
lub z podmiotami przyjmującymi zlecenie wykonywania zadań w zakresie
utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego,
2) podmiotami zlecającymi usługi przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego, na
rzecz których nastąpiło uruchomienie zapasów obowiązkowych gazu ziemnego
– po zakończeniu miesiąca, w którym uruchomiono te zapasy.
9. Minister właściwy do spraw energii może określić, w drodze rozporządzenia:
1) sposób prowadzenia rozliczeń za uruchomione zapasy obowiązkowe gazu
ziemnego oraz kalkulacji ceny za paliwa gazowe stosowanej do tych rozliczeń,
2) szczegółowy sposób bilansowania systemu przesyłowego gazowego i
prowadzenia rozliczeń z tytułu jego niezbilansowania w okresie uruchomienia
zapasów obowiązkowych gazu ziemnego
– biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia bezpieczeństwa paliwowego państwa,
potrzebę zapewnienia neutralności kosztowej działań bilansujących podejmowanych przez operatora systemu przesyłowego gazowego lub operatora systemów połączonych gazowych, równoprawne traktowanie przedsiębiorstw energetycznych wykonujących działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z
zagranicą, podmiotów dokonujących przywozu gazu ziemnego oraz innych
użytkowników systemu gazowego, a także przejrzysty i obiektywny charakter
przyjętego systemu rozliczeń.

Art. 52a. 1. Operator systemu przesyłowego gazowego lub operator systemów
połączonych gazowych, po zakończeniu każdej doby gazowej, w której uruchomiono
zapasy obowiązkowe gazu ziemnego, do godziny 12⁰⁰, przekazuje ministrowi
właściwemu do spraw energii oraz Prezesowi URE informacje o:
1) terminie i ilości uruchomionych zapasów obowiązkowych gazu ziemnego w tej
dobie gazowej oraz instalacjach magazynowych, z których zostały uruchomione;
2) przedsiębiorstwach energetycznych i podmiotach, o których mowa w art. 52 ust.
7 pkt 1, od których zostały odebrane zapasy obowiązkowe gazu ziemnego w tej
dobie gazowej.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1, przekazują operatorowi systemu
przesyłowego gazowego lub operatorowi systemów połączonych gazowych:
1) operator systemu magazynowania, w zakresie zapasów obowiązkowych gazu
ziemnego utrzymywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
2) przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność w zakresie obrotu gazem
ziemnym z zagranicą lub podmiot dokonujący przywozu gazu ziemnego, w
zakresie zapasów obowiązkowych gazu ziemnego utrzymywanych przez te
podmioty poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
– po zakończeniu każdej doby gazowej, w której doszło do uruchomienia tych
zapasów, do godziny 10⁰⁰.
3. Operator systemu przesyłowego gazowego lub operator systemów
połączonych gazowych, po zakończeniu każdego miesiąca gazowego, rozumianego
jako okres od godziny 6⁰⁰ pierwszego dnia danego miesiąca do godziny 6⁰⁰ pierwszego
dnia kolejnego miesiąca, w którym uruchomiono zapasy obowiązkowe gazu
ziemnego, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw energii oraz Prezesowi URE
raport obejmujący w formie zbiorczej informacje, o których mowa w ust. 1.
4. Po zakończeniu miesiąca gazowego, w którym uruchomiono zapasy
obowiązkowe gazu ziemnego, operator systemu magazynowania przekazuje
operatorowi systemu przesyłowego gazowego lub operatorowi systemów połączonych gazowych, oraz przedsiębiorstwom energetycznym lub podmiotom, o których mowa w art. 52 ust. 7 pkt 1, informacje o ilościach gazu ziemnego stanowiących podstawę
do prowadzenia rozliczeń za odebrane zapasy obowiązkowe gazu ziemnego
niezwłocznie po ich ustaleniu.

art. 53. więcej Art. 53. Jeżeli w ocenie operatora systemu przesyłowego gazowego lub
operatora systemów połączonych gazowych działania, o których mowa w art. 50
i art. 52, nie spowodują przywrócenia stanu bezpieczeństwa paliwowego państwa
w zakresie gazu ziemnego, operator ten, z własnej inicjatywy lub na podstawie
informacji uzyskanych od przedsiębiorstwa energetycznego wykonującego
działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą i podmiotu
dokonującego przywozu gazu ziemnego, zgłasza ministrowi właściwemu do spraw
energii potrzebę wprowadzenia ograniczeń w poborze gazu ziemnego, zgodnie
z planami wprowadzania ograniczeń, o których mowa w art. 58 ust. 1.

art. 54. więcej Art. 54. 1. W przypadku:
1) zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa,
2) nieprzewidzianego wzrostu zużycia gazu ziemnego przez odbiorców,
3) wystąpienia zakłóceń w przywozie gazu ziemnego,
4) awarii w sieciach operatorów systemów gazowych,
5) zagrożenia bezpieczeństwa funkcjonowania sieci gazowych,
6) zagrożenia bezpieczeństwa osób,
7) zagrożenia wystąpieniem znacznych strat materialnych,
8) konieczności wypełnienia przez Rzeczpospolitą Polską zobowiązań
międzynarodowych
– na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części mogą być wprowadzone na
czas oznaczony ograniczenia w poborze gazu ziemnego, zwane dalej
„ograniczeniami”.
2. Ograniczenia polegają na ograniczeniu maksymalnego godzinowego
i dobowego poboru gazu ziemnego.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb
wprowadzania ograniczeń, biorąc pod uwagę znaczenie odbiorców dla gospodarki lub
funkcjonowania państwa, w tym zadania przez nich wykonywane, oraz ochronę
odbiorców przed wprowadzonymi ograniczeniami.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać w szczególności:
1) sposób wprowadzenia ograniczeń, umożliwiający odbiorcom gazu ziemnego
dostosowanie się do tych ograniczeń w określonym czasie;
2) rodzaje odbiorców objętych ograniczeniami;
3) zakres i okres ochrony odbiorców przed wprowadzonymi ograniczeniami,
w szczególności odbiorców gazu ziemnego w gospodarstwach domowych,
w przypadku:
a) niedoboru gazu ziemnego w systemie gazowym,
b) wystąpienia skrajnie niskich temperatur zewnętrznych w okresie
największego zapotrzebowania na gaz ziemny w systemie gazowym;
4) zakres planów wprowadzania ograniczeń, o których mowa w art. 58 ust. 1, oraz
sposób określania w nich wielkości tych ograniczeń;
5) sposób podawania do publicznej wiadomości informacji o ograniczeniach;
6) sposób współdziałania operatorów systemów dystrybucyjnych gazowych oraz
operatorów systemów magazynowania gazu ziemnego z operatorem systemu
przesyłowego gazowego w okresie trwania ograniczeń, w tym zakres
przekazywanych informacji.
3. Minister właściwy do spraw energii informuje niezwłocznie Komisję
Europejską o przepisach wydanych na podstawie ust. 1.

art. 56. więcej Art. 56. 1. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw energii
może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, na czas oznaczony, na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części ograniczenia, biorąc pod uwagę znaczenie
odbiorców dla gospodarki i funkcjonowania państwa, w szczególności zadania
wykonywane przez tych odbiorców oraz okres, na jaki będą wprowadzane te
ograniczenia.
2. Minister właściwy do spraw energii informuje niezwłocznie Komisję
Europejską, państwa członkowskie Unii Europejskiej oraz państwa członkowskie
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o
Europejskim Obszarze Gospodarczym o wprowadzeniu ograniczeń.

art. 57. więcej Art. 57. Przedsiębiorstwa energetyczne nie ponoszą odpowiedzialności za skutki
wprowadzanych ograniczeń.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Operatorzy systemów przesyłowych gazowych, operatorzy systemów
dystrybucyjnych gazowych oraz operatorzy systemów połączonych gazowych lub przedsiębiorstwa energetyczne pełniące funkcję operatorów są obowiązani do
opracowania planów wprowadzania ograniczeń.
2. Plany wprowadzania ograniczeń opracowane przez operatorów lub
przedsiębiorstwa energetyczne pełniące funkcję operatorów, o których mowa w ust. 1,
określają maksymalne godzinowe i dobowe ilości poboru gazu ziemnego przez
poszczególnych odbiorców przyłączonych do ich sieci, dla poszczególnych stopni zasilania.
3. Podmioty, o których mowa w ust. 1, informują odbiorców o ustalonej dla nich
w zatwierdzonym planie wprowadzania ograniczeń maksymalnej ilości poboru gazu
ziemnego w poszczególnych stopniach zasilania. Wielkości te, określone
w zatwierdzonych planach wprowadzania ograniczeń, stają się integralną częścią
umów sprzedaży, umów o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji gazu
ziemnego oraz umów kompleksowych, w rozumieniu art. 5 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3
ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne.
4. Ograniczenia wynikające z planów wprowadzania ograniczeń nie mają
zastosowania do odbiorców gazu ziemnego w gospodarstwach domowych.
5. Odbiorcy objęci planami wprowadzania ograniczeń informują właściwego
operatora lub przedsiębiorstwa energetyczne pełniące funkcję operatora, o którym
mowa w ust. 1, do którego sieci są przyłączeni, do dnia 31 lipca każdego roku,
o minimalnej ilości gazu ziemnego, której pobór nie powoduje zagrożenia
bezpieczeństwa osób oraz uszkodzenia lub zniszczenia obiektów technologicznych
i odpowiada maksymalnemu dozwolonemu poborowi gazu ziemnego w 10. stopniu
zasilania. Określona w informacji ilość gazu ziemnego może być weryfikowana przez
operatorów, o których mowa w ust. 1.
6. Operatorzy, o których mowa w ust. 1, mogą dokonać weryfikacji informacji
podanych przez odbiorców dotyczących minimalnych ilości gazu ziemnego, których
pobór nie powoduje zagrożenia bezpieczeństwa osób oraz uszkodzenia lub zniszczenia
obiektów technologicznych.
7. Czynności weryfikacyjne wykonują, na zlecenie operatorów, o których mowa
w ust. 1, autoryzowani audytorzy w dziedzinie energetyki przemysłowej, po okazaniu
certyfikatu oraz po doręczeniu przedsiębiorcy albo osobie przez niego upoważnionej
upoważnienia do przeprowadzenia kontroli działalności przedsiębiorcy wystawionego
przez operatora.
8. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 7, zawiera:
1) imię i nazwisko audytora;
2) oznaczenie odbiorcy, którego informacje podlegają weryfikacji;
3) określenie zakresu weryfikacji;
4) wskazanie daty rozpoczęcia i przewidywanego terminu zakończenia weryfikacji;
5) wskazanie podstawy prawnej weryfikacji;
6) oznaczenie operatora dokonującego weryfikacji;
7) określenie daty i miejsca wystawienia upoważnienia;
8) podpis osoby wystawiającej upoważnienie.
9. Weryfikacja, o której mowa w ust. 6, polega na sprawdzeniu prawidłowości
ustalenia minimalnych godzinowych i dobowych ilości gazu ziemnego, których pobór
nie powoduje zagrożenia bezpieczeństwa osób oraz uszkodzenia lub zniszczenia
obiektów technologicznych.
10. Upoważnionym audytorom przysługuje prawo:
1) wejścia na teren nieruchomości i do obiektów odbiorcy;
2) żądania ustnych lub pisemnych wyjaśnień, a także żądania okazania
dokumentów dotyczących procesów technologicznych i eksploatacji urządzeń
odbiorcy.
11. Audytorzy wykonują czynności w obecności odbiorcy lub osoby przez niego
upoważnionej.
12. Z przeprowadzonej weryfikacji sporządza się protokół dokonanych
czynności, który powinien zawierać wnioski oraz pouczenie o sposobie złożenia
zastrzeżeń co do jego treści. W przypadku odmowy podpisania przez odbiorcę
protokołu z weryfikacji, audytor dokonuje stosownej adnotacji w protokole.
13. Odmowa podpisania protokołu z weryfikacji przez osobę, o której mowa
w ust. 12, nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez audytora i realizacji
ustaleń kontroli.
14. W sprawach spornych dotyczących ustaleń zawartych w protokole
weryfikacji rozstrzyga Prezes URE, w drodze decyzji, na wniosek odbiorcy złożony
w terminie 7 dni od dnia doręczenia protokołu.
15. Jeżeli ilość paliwa gazowego podana przez odbiorcę jest zawyżona o więcej
niż 10%, koszty weryfikacji pokrywa odbiorca. Jednocześnie minimalne godzinowe
i dobowe ilości gazu ziemnego, których pobór nie powoduje zagrożenia
bezpieczeństwa osób oraz uszkodzenia lub zniszczenia obiektów technologicznych, określone w trakcie weryfikacji, zostają wprowadzone do planu ograniczeń jako odpowiadające 10. stopniowi zasilania.
16. Operatorzy systemów dystrybucyjnych, systemów połączonych lub
przedsiębiorstwa pełniące funkcje operatorów, na wniosek operatora systemu
przesyłowego gazowego, przekazują mu dane dotyczące dobowych ilości poboru gazu
ziemnego przez odbiorców objętych planami wprowadzania ograniczeń do 10. dnia
każdego miesiąca za miesiąc poprzedni.
17. Operatorzy lub przedsiębiorstwa energetyczne pełniące funkcję operatorów,
o których mowa w ust. 1, aktualizują corocznie plany wprowadzania ograniczeń
i przedkładają je, do dnia 15 listopada danego roku, Prezesowi URE do zatwierdzenia
w drodze decyzji.
18. Operatorzy systemów dystrybucyjnych gazowych, operatorzy systemów
połączonych gazowych oraz przedsiębiorstwa pełniące funkcje operatorów przekazują
niezwłocznie operatorowi systemu przesyłowego gazowego zatwierdzone plany
wprowadzania ograniczeń.

art. 59. więcej Art. 59. 1. W okresie obowiązywania ograniczeń, wprowadzonych zgodnie
z przepisami wydanymi na podstawie art. 56 ust. 1, operator systemu przesyłowego
gazowego lub operator systemów połączonych:
1) realizuje obowiązki związane z wprowadzaniem ograniczeń, przez ustalanie
i podawanie do publicznej wiadomości stopni zasilania, zgodnie z planami
wprowadzania ograniczeń;
2) koordynuje działania przedsiębiorstw energetycznych wykonujących działalność
gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym, innych operatorów systemów
gazowych, operatorów systemów magazynowania gazu ziemnego, operatorów
systemów skraplania gazu ziemnego w celu zapewnienia bezpieczeństwa
systemu gazowego i realizacji ograniczeń wprowadzonych na podstawie art. 56 ust. 1;
3) dysponuje pełną mocą i pojemnością instalacji magazynowania gazu ziemnego
oraz skraplania gazu ziemnego przyłączonych do systemu gazowego oraz
dysponuje zapasami obowiązkowymi gazu ziemnego.
2. W okresie obowiązywania ograniczeń, operatorzy systemów dystrybucyjnych
gazowych lub operatorzy systemów połączonych gazowych przekazują operatorowi
systemu przesyłowego gazowego, do godziny 10⁰⁰ każdej doby, dane dotyczące dobowych ilości poboru gazu ziemnego przez odbiorców objętych planami
ograniczeń, o których mowa w art. 58 ust. 1, za poprzednią dobę.
3. W okresie wprowadzenia ograniczeń zapasy obowiązkowe gazu ziemnego są
uruchamiane zgodnie z procedurą określoną w art. 26.

art. 60. więcej Art. 60. Przestrzeganie ograniczeń wprowadzonych na podstawie art. 56
ust. 1 podlega kontroli Prezesa URE.

art. 61. więcej Art. 61. 1. W przypadku wystąpienia zdarzeń, w wyniku których zastosowane
działania, o których mowa w art. 50–52 i art. 56 ust. 1, nie usunęły zagrożeń,
o których mowa w art. 54 ust. 1 pkt 1, 6 i 7, operator systemu przesyłowego gazowego
lub operator systemów połączonych, w porozumieniu z przedsiębiorstwami
energetycznymi wykonującymi działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem
ziemnym z zagranicą i podmiotami dokonującymi przywozu gazu ziemnego, lub
z własnej inicjatywy niezwłocznie zawiadamia o tym ministra właściwego do spraw energii.
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności opis:
1) zdarzeń, o których mowa w ust. 1, oraz ich wpływu na bezpieczeństwo paliwowe
państwa w zakresie dostaw gazu ziemnego;
2) działań podjętych w celu likwidacji skutków zdarzeń, o których mowa w ust. 1;
3) proponowanych środków, jakie mogą być zastosowane przez Komisję Europejską.
3. Minister właściwy do spraw energii może wystąpić z wnioskiem do Rady
Ministrów o podjęcie działań polegających na:
1) zawiadomieniu Przewodniczącego Grupy Koordynacyjnej do spraw Gazu
o wystąpieniu zdarzeń, o których mowa w ust. 1, lub
2) wystąpieniu do Komisji Europejskiej z żądaniem zwołania Grupy
Koordynacyjnej do spraw Gazu.
4. Zawiadomienie lub wystąpienie, o których mowa w ust. 3, zawierają
w szczególności opis:
1) zdarzeń, o których mowa w ust. 1, oraz ich wpływu na bezpieczeństwo paliwowe
państwa w zakresie dostaw gazu ziemnego;
2) działań podjętych w celu likwidacji skutków zdarzeń, o których mowa w ust. 1;
3) proponowanych środków, jakie mogą być zastosowane przez Komisję Europejską.

art. 62. więcej Art. 62. Po wykonaniu czynności, o których mowa w art. 61 ust. 3, Rada
Ministrów może, w drodze rozporządzenia, włączyć do zapasów obowiązkowych
gazu ziemnego pozostałe zapasy tego gazu znajdujące się w instalacjach
magazynowych na terenie kraju, przewyższające utrzymywane stany obowiązkowe,
biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia ciągłości dostaw gazu ziemnego,
w przypadkach, o których mowa w art. 50–52 i art. 56 ust. 1, po zastosowaniu działań
określonych w ustawie.

art. 63. więcej Art. 63. 1. Karze pieniężnej podlega ten kto:
1) nie dopełnia obowiązku tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych,
o którym mowa w art. 5 lub 24, w przewidzianym terminie i wymaganej ilości;
1a) nie dopełnia obowiązku uiszczenia opłaty zapasowej w należnej wysokości albo
w terminie, o którym mowa w art. 21b ust. 12;
2) obniża ilości zapasów obowiązkowych poniżej poziomu określonego w ustawie;
2a) będąc właścicielem instalacji magazynowej lub magazynu, dopuścił do
niespełnienia przez daną instalację magazynową lub magazyn, w których są
przechowywane zapasy interwencyjne, wymagań, o których mowa
w art. 3 ust. 12–14;
3) utrzymuje, w ramach zapasów obowiązkowych, paliwa lub gaz ziemny
niespełniające wymagań jakościowych obowiązujących na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 3 ust. 7;
3a) nie przedstawi w terminie informacji, o których mowa w art. 8 ust. 5, albo
przedstawi informacje nieprawdziwe;
4) nie dopełnia obowiązku złożenia wniosku o wpis do rejestru, o którym mowa
w art. 14 ust. 1 i 1a;
4a) nie przekaże w terminie informacji, o których mowa w art. 22a ust. 1, albo
przedstawi nieprawdziwe informacje na temat realizowanych zmian
infrastruktury sektora naftowego w zakresie, o którym mowa w art. 22a ust. 1;
5) nie przedstawi w wyznaczonym terminie informacji, o których mowa w art. 22
ust. 1c i 3 lub art. 38, albo przedstawi w tej informacji dane nieprawdziwe;
5a) nie przedstawi w wyznaczonym terminie deklaracji, o której mowa w art. 22
ust. 1, albo przedstawi w tej deklaracji dane nieprawdziwe;
5b) wykorzystuje zdolności przesyłowe zarezerwowane na potrzeby dostarczenia
całkowitych ilości zapasów obowiązkowych gazu ziemnego utrzymywanych
poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do sieci przesyłowej lub
dystrybucyjnej krajowej w sposób niezgodny z art. 24a ust. 3;
5c) nie ustali wielkości zapasów obowiązkowych gazu ziemnego lub nie przedstawi
Prezesowi URE informacji o wielkości zapasów obowiązkowych w celu
weryfikacji;
6) będąc osobą kierującą działalnością przedsiębiorstwa lub podmiotu, o którym
mowa w art. 24, nie przedstawi, w wyznaczonym terminie, informacji, o których
mowa w art. 27 ust. 1 i 2, albo przedstawi w tej informacji dane nieprawdziwe;
6a) nie przekaże w terminie, o którym mowa w art. 31 ust. 4, procedur, o których
mowa w art. 31 ust. 1, potwierdzenia ich aktualności lub nie dokona ich
aktualizacji w terminie, o którym mowa w art. 31 ust. 5;
6aa) nie dopełnia w terminie obowiązku, o którym mowa w art. 31 ust. 4a;
6b) nie dopełnia obowiązku poinformowania Prezesa URE o zamiarze rozpoczęcia
przywozu gazu ziemnego, o którym mowa w art. 25 ust. 6;
6c) świadomie lub w wyniku niedbalstwa wprowadza w błąd Prezesa URE w
zakresie przedstawionych na jego żądanie informacji, o których mowa w art. 27
ust. 3, lub odmawia ich udzielenia;
7) nie dopełnia obowiązku sprzedaży zapasów obowiązkowych, o którym mowa
w art. 33 ust. 1 pkt 3 lit. b;
8) nie dopełnia obowiązku przedstawienia oferty sprzedaży, o którym mowa
w art. 34 pkt 2 lit. c;
9) nie przestrzega ograniczeń w zakresie obrotu paliwami, o których mowa
w art. 40 ust. 1;
10) nie przestrzega ograniczeń w sprzedaży paliw, o których mowa w art. 41 ust. 1
pkt 1 lub 2;
11) nie stosuje się do ograniczeń w poborze gazu ziemnego, o których mowa
w art. 56;
12) nie przestrzega ograniczeń w używaniu:
a) pojazdów samochodowych i motocykli oraz jednostek pływających na
śródlądowych drogach wodnych,
b) statków na morskich wodach wewnętrznych i na morzu terytorialnym,
c) statków powietrznych w ruchu lotniczym
– o których mowa w art. 41 ust. 1 pkt 4;
13) nie przestrzega zakazu organizacji imprez motorowych, o którym mowa
w art. 41 ust. 1 pkt 5;
14) nie przestrzega ograniczeń w funkcjonowaniu transportu towarów i osób,
o których mowa w art. 41 ust. 1 pkt 6;
15) będąc podmiotem wyłączonym z ograniczeń, o których mowa w art. 41,
dokonuje odsprzedaży zakupionego paliwa;
16) nie dopełnia obowiązku, o którym mowa w art. 24 ust. 2 pkt 2;
17) nie przedstawi, w wyznaczonym terminie, informacji, o których mowa w art. 22
ust. 2, albo przedstawi w tej informacji dane nieprawdziwe;
18) nie usunie uchybień, do czego został zobowiązany na podstawie art. 29 ust. 9;
18a) utrudnia lub uniemożliwia przeprowadzenie kontroli, o której mowa w art. 29
ust. 1 i art. 30 ust. 1, lub przeglądu, o którym mowa w art. 29b ust. 1;
18b) będąc właścicielem magazynu, w którym utrzymywane są zapasy interwencyjne,
lub związanej z tym magazynem infrastruktury przesyłowej, utrudnia
przeprowadzenie lub nie przeprowadza w terminie próby technicznej, o której
mowa w art. 29d ust. 1;
19) będąc osobą kierującą działalnością przedsiębiorstwa energetycznego
wykonującego działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z
zagranicą lub podmiotu dokonującego przywozu gazu ziemnego, lub podmiotu,
któremu zlecono utrzymywanie zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, nie
usunie, w wyznaczonym terminie, uchybień do czego został zobowiązany na
podstawie art. 30 ust. 9;
19a) (uchylony)
19b) będąc osobą kierującą działalnością przedsiębiorstwa energetycznego
wykonującego działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym
z zagranicą lub podmiotu dokonującego przywozu gazu ziemnego, nie złoży
wyjaśnień lub nie przedstawi w wyznaczonym terminie dokumentów, o których
mowa w art. 30 ust. 5, albo złoży nieprawdziwe wyjaśnienia lub przedstawi
nieprawdziwe dokumenty;
20) będąc przedsiębiorcą magazynującym zapasy agencyjne lub przedsiębiorcą,
któremu zlecono wykonanie zadań w zakresie tworzenia i utrzymywania
zapasów agencyjnych, dopuścił do powstania niedoboru w stosunku do
ewidencyjnego stanu tych zapasów lub dopuścił się uchybienia w zakresie magazynowania zapasów agencyjnych, ich wymiany oraz ilościowej
i jakościowej ochrony stanu tych zapasów.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, kara pieniężna wynosi:
1) równowartość iloczynu kwoty 4500 zł i wielkości niedoboru ropy naftowej, gazu
płynnego (LPG) lub ciężkiego oleju opałowego wyrażonej w tonach, lub
niedoboru paliw, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG) i ciężkiego oleju
opałowego, wyrażonej w metrach sześciennych;
2) równowartość 250% wartości niedoboru gazu ziemnego, wyliczonej według
ceny referencyjnej gazu ziemnego wysokometanowego opublikowanej na stronie
internetowej operatora systemu przesyłowego gazowego i obowiązującej w dniu,
w którym stwierdzono niedopełnienie obowiązku utrzymywania zapasów
obowiązkowych gazu ziemnego.
2a. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1a, kara pieniężna wynosi
dwukrotność należnej kwoty opłaty zapasowej albo dwukrotność różnicy pomiędzy
uiszczoną kwotą a należną kwotą opłaty zapasowej.
2b. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2a, kara pieniężna wynosi 50 zł
za każdy 1 m sześcienny magazynowanych zapasów interwencyjnych paliw i 58 zł za
każdą 1 tonę magazynowanych zapasów interwencyjnych ropy naftowej – które nie
będą mogły być udostępnione zgodnie z art. 3 ust. 12–14.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, kara pieniężna stanowi iloczyn
250% wartości jednostkowych paliw lub gazu ziemnego spełniających wymagania
jakościowe i ilości paliw lub gazu ziemnego niespełniających wymagań jakościowych.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3a–5a, 6 i pkt 19b, kara pieniężna
wynosi od dwukrotnego do dziesięciokrotnego przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, obowiązującego w kwartale, w którym
nastąpiło niedopełnienie obowiązku.
4a. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 6a i 6aa, kara pieniężna wynosi
od dziesięciokrotnego do trzydziestokrotnego przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, obowiązującego w kwartale, w którym
nastąpiło niedopełnienie obowiązku.
4b. Niezależnie od kary, o której mowa w ust. 1 pkt 6a i 6aa, minister właściwy
do spraw energii może nałożyć także karę pieniężną na osobę kierującą działalnością
przedsiębiorstwa lub podmiotu, o którym mowa w art. 31 ust. 1, z tym że kara ta może być wymierzona w kwocie nie większej niż 300% przeciętnego wynagrodzenia tej osoby.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, kara pieniężna wynosi 350%
wartości niesprzedanych zapasów.
6. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 8–10 i 18b, kara pieniężna
wynosi od 10% do 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy osiągniętego
w poprzednim roku podatkowym, a jeżeli kara dotyczy działalności wykonywanej na
podstawie koncesji, wysokość kary wynosi od 10% do 15% przychodu ukaranego
przedsiębiorcy, wynikającego z działalności koncesjonowanej, osiągniętego
w poprzednim roku podatkowym.
6a. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5b i 5c, kara pieniężna wynosi od
1% do 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy osiągniętego w poprzednim roku
podatkowym, a jeżeli kara dotyczy działalności wykonywanej na podstawie koncesji,
wysokość kary wynosi od 1% do 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy,
wynikającego z działalności koncesjonowanej, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym.
6b. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 6b i 6c, kara pieniężna wynosi
od 5000 zł do 50 000 zł.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 11, stosuje się kary w zależności
od ilości pobranego gazu ziemnego w okresie przekroczenia mocy wynikającej
z wprowadzonych ograniczeń. Przekroczenie mocy oblicza się w następujący sposób:
1) w przypadku przekroczenia mocy godzinowej – jako iloczyn mocy maksymalnej,
zarejestrowanej przez układ pomiarowy, ponad moc wynikającą
z wprowadzonych ograniczeń, ilości godzin w miesiącu, w którym
obowiązywały ograniczenia, i czterokrotności stawki opłaty stałej za usługę
przesyłania dla danej grupy taryfowej, do której odbiorca zostałby
zakwalifikowany na podstawie mocy ustalonej dla tego odbiorcy w pierwszym
stopniu zasilania;
2) w przypadku przekroczenia mocy godzinowej i mocy dobowej – jako iloczyn
mocy maksymalnej zarejestrowanej przez układ pomiarowy, ponad moc
wynikającą z wprowadzonych ograniczeń, ilości godzin w miesiącu, w którym
obowiązywały ograniczenia, i ośmiokrotności stawki opłaty stałej za usługę
przesyłania dla danej grupy taryfowej, do której odbiorca zostałby zakwalifikowany na podstawie mocy ustalonej dla tego odbiorcy w pierwszym stopniu zasilania.
8. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 12, kara pieniężna wynosi od
500 zł do 1000 zł.
9. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 13 i 14, kara pieniężna wynosi
od 5000 zł do 50 000 zł.
10. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 15, kara pieniężna wynosi od
20 000 zł do 50 000 zł.
11. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 16, kara pieniężna wynosi od
5000 zł do 50 000 zł.
12. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 17, kara pieniężna wynosi od
dwukrotnego do dziesięciokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
w sektorze przedsiębiorstw, obowiązującego w kwartale, w którym nastąpiło
niedopełnienie obowiązku.
13. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 18, kara pieniężna wynosi od
dwukrotnego do dziesięciokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
w sektorze przedsiębiorstw, obowiązującego w kwartale, w którym nastąpiło
niedopełnienie obowiązku.
13a. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, kara pieniężna wynosi od
dwukrotnego do dziesięciokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
w sektorze przedsiębiorstw, obowiązującego w kwartale, w którym nastąpiło
utrudnienie lub uniemożliwienie kontroli.
14. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 19, kara pieniężna wynosi od
dwukrotnego do dziesięciokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
w sektorze przedsiębiorstw, obowiązującego w kwartale, w którym nastąpiło
niedopełnienie obowiązku.
15. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 20, kara pieniężna wynosi 200%
wartości niedoboru lub straty, lub wartości paliw, niespełniających wymagań jakościowych.
15a. (uchylony)
16. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1:
1) pkt 3 – wylicza się na podstawie:
a) ceny hurtowej sprzedaży paliwa stosowanej przez producenta lub
handlowca mającego największy udział w krajowym rynku paliw, w dniu stwierdzenia niedopełnienia obowiązków, pomniejszonej o wartość podatku akcyzowego i opłaty paliwowej, w przypadku gdy są one zawarte w cenie tego paliwa,
b) ceny referencyjnej gazu ziemnego wysokometanowego opublikowanej na
stronie internetowej operatora systemu przesyłowego gazowego
i obowiązującej w dniu, w którym stwierdzono niedopełnienie obowiązku
utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego;
2) pkt 7 – wylicza się na podstawie ceny określonej w decyzji, o której mowa
w art. 33 ust. 1 pkt 3 lit. b;
3) pkt 20 – wylicza się na podstawie:
a) średniej ceny ropy naftowej gatunku Brent, obowiązującej na londyńskiej
Międzynarodowej Giełdzie Paliwowej (IPE) w dniu stwierdzenia
niedopełnienia obowiązków, wyrażonej w dolarach amerykańskich za
baryłkę; średnią cenę za tonę tej ropy oblicza się jako iloczyn ceny baryłki
ropy naftowej, współczynnika 7,28 i średniego kursu dolara
amerykańskiego, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski,
obowiązującego w dniu stwierdzenia niedopełnienia obowiązków,
b) ceny hurtowej sprzedaży paliwa stosowanej przez producenta lub
handlowca mającego największy udział w krajowym rynku paliw, w dniu
stwierdzenia niedopełnienia obowiązków, pomniejszonej o wartość
podatku akcyzowego i opłaty paliwowej, w przypadku gdy są one zawarte
w cenie tego paliwa.
17. Dniem stwierdzenia niedopełnienia obowiązków, o których mowa w ust. 1
pkt 1, 2–3 oraz 20, jest dzień podpisania protokołu, o którym mowa w art. 29 ust. 7
lub w art. 30 ust. 7.

art. 64. więcej Art. 64. 1. Karę pieniężną, o której mowa w art. 63 ust. 1:
1) pkt 1, 2, 3, 5b, 5c, 6, 6b, 6c, 11, 16 i 18a w zakresie kontroli, o której mowa w
art. 30 ust. 1, oraz pkt 19 i 19b – wymierza Prezes URE;
2) pkt 1–5a, 7, 8, 18 i 18a z wyłączeniem kontroli, o której mowa w art. 30 ust. 1,
oraz pkt 18b i 20 – wymierza Prezes Agencji;
3) pkt 9 – wymierza wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej;
4) pkt 10 i pkt 12 lit. a oraz pkt 13–15 – wymierza właściwy organ Policji;
5) pkt 12 lit. b – wymierza dyrektor urzędu morskiego;
6) pkt 12 lit. c – wymierza Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego;
7) pkt 6a, 6aa, 17 i 19a – wymierza minister właściwy do spraw energii.
2. Prezes Agencji wymierza kary, o których mowa w art. 63 ust. 1 pkt 1–5a, 7, 8,
18, pkt 18a z wyłączeniem kontroli, o której mowa w art. 30 ust. 1, oraz pkt 18b i 20,
w drodze decyzji, od której przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw
energii.
2a. Przed wymierzeniem kary, o której mowa w art. 63 ust. 1 pkt 1a, Prezes
Agencji wzywa producenta lub handlowca do uiszczenia opłaty zapasowej w należnej
wysokości, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.
3. Prezes URE wymierza kary, o których mowa w art. 63 ust. 1 pkt 1, 2, 3, 5b,
5c, 6, 6b, 6c, 11, 16 i 18a w zakresie kontroli, o której mowa w art. 30 ust. 1, oraz pkt
19 i 19b, w drodze decyzji, od której przysługuje odwołanie do Sądu Okręgowego w
Warszawie – sądu ochrony konkurencji i konsumentów.
4. Wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej wymierza karę, o której mowa
w art. 63 ust. 1 pkt 9, w drodze decyzji, od której przysługuje odwołanie do Prezesa
Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
5. Właściwy organ Policji wymierza kary, o których mowa w art. 63 ust. 1
pkt 10, pkt 12 lit. a oraz pkt 13–15, w drodze decyzji.
6. Dyrektor urzędu morskiego wymierza karę, o której mowa w art. 63 ust. 1
pkt 12 lit. b, w drodze decyzji, od której przysługuje odwołanie do ministra
właściwego do spraw gospodarki morskiej.
7. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego wymierza karę, o której mowa w art. 63
ust. 1 pkt 12 lit. c, w drodze decyzji, od której przysługuje odwołanie do ministra
właściwego do spraw transportu.

art. 65. więcej Art. 65. (uchylony).

art. 66. więcej Art. 66. 1. Należności pieniężne z tytułu kar, o których mowa w art. 64 ust. 1
pkt 1 i 3–7, stanowią dochód budżetu państwa.
1a. Należności pieniężne z tytułu kar, o których mowa w art. 64 ust. 1 pkt 2,
stanowią dochód Funduszu.
2. Kar pieniężnych nie nakłada się, jeżeli od stwierdzenia naruszeń ustawy,
o których mowa w art. 63 ust. 1 pkt 1–3 i 7, upłynęło 5 lat.
3. Kar pieniężnych nie nakłada się, jeżeli od stwierdzenia naruszeń ustawy,
o których mowa w art. 63 ust. 1 pkt 3a–6aa oraz pkt 8–20, upłynęły 3 lata.
4. Bieg terminu do nałożenia kary pieniężnej zostaje zawieszony od dnia:
1) wydania przez organ postanowienia o zawieszeniu postępowania, gdy
rozstrzygnięcie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia
zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd;
2) wniesienia skargi do sądu administracyjnego lub odwołania do Sądu
Okręgowego w Warszawie – sądu ochrony konkurencji i konsumentów od
decyzji w sprawie nałożenia kary pieniężnej.
5. Termin do nałożenia kary pieniężnej biegnie dalej od dnia następującego po
dniu, w którym:
1) decyzja innego organu stała się ostateczna lub orzeczenie sądu uprawomocniło się;
2) orzeczenie sądu stało się prawomocne.
6. W zakresie nieuregulowanym w ustawie, do kar pieniężnych stosuje się
odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa.
7. Kary pieniężne, o których mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1 i 3–7, płatne są na konto
właściwego urzędu skarbowego.
8. Kary pieniężne nałożone przez organy, o których mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1
i 3–7, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o ich wymierzeniu stała
się prawomocna.

art. 67. więcej Art. 67. Kary pieniężne podlegają egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji, w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze
pieniężnym.

art. 68. więcej Art. 68. W ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 197, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) tytuł ustawy otrzymuje brzmienie:
„o rezerwach państwowych”;
2) w art. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) tworzenia, utrzymywania i finansowania zapasów obowiązkowych węgla kamiennego.”;
3) w art. 3 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Rezerwy gospodarcze ropy naftowej lub paliw w rozumieniu niniejszej ustawy odpowiadają stanom zastrzeżonym, o których mowa w ust. 2.”;
4) w art. 10 w ust. 3:
a) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
„1a) utrzymywanie zapasów państwowych w rozumieniu ustawy z dnia 16 lutego
2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym (Dz. U.
Nr 52, poz. 343).”,
b) w pkt 4 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje pkt 5 w brzmieniu:
„5) wykonywanie innych zadań określonych w odrębnych ustawach.”;
5) uchyla się rozdziały 4 i 6;
6) uchyla się art. 23a, 23b i 23c;
7) art. 24 otrzymuje brzmienie:
„Art. 24. 1. Należności pieniężne z tytułu kar,
o których mowa w art. 22 i 23, stanowią dochód budżetu państwa.
2. Kar pieniężnych nie nakłada się, jeżeli od stwierdzenia naruszeń ustawy,
o których mowa w art. 22 i 23, upłynął rok.”.

art. 69. więcej Art. 69. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625,
z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 pkt 10a otrzymuje brzmienie:
„10a) instalacja magazynowa — instalację używaną do magazynowania paliw gazowych,
w tym bezzbiornikowy magazyn gazu ziemnego oraz pojemności magazynowe gazociągów, będącą własnością przedsiębiorstwa energetycznego lub eksploatowaną przez to przedsiębiorstwo, włącznie z częścią instalacji skroplonego gazu ziemnego używaną do jego magazynowania, z wyłączeniem tej części instalacji, która jest wykorzystywana do działalności produkcyjnej, oraz instalacji służącej wyłącznie do realizacji zadań operatorów systemu przesyłowego gazowego;”;
2) w art. 9c w ust. 1 w pkt 10 średnik zastępuje się kropką i skreśla pkt 11;
3) art. 9j otrzymuje brzmienie:
„Art. 9j. 1. W celu zapewnienia bezpieczeństwa funkcjonowania systemu elektroenergetycznego przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej i przyłączone do
sieci elektroenergetycznej należącej do tego systemu jest obowiązane do wytwarzania energii elektrycznej lub pozostawania w gotowości do jej wytwarzania, jeżeli jest to konieczne do zapewnienia jakości dostarczanej energii oraz ciągłości i niezawodności dostarczania tej energii do odbiorców lub
uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa osób lub strat materialnych.
2. W przypadku wystąpienia gwałtownego, nieprzewidzianego uszkodzenia lub
zniszczenia urządzeń, instalacji, sieci lub obiektów budowlanych powodującego przerwę w ich używaniu lub utrat´ ich właściwości zagrażającą bezpieczeństwu funkcjonowania systemu elektroenergetycznego, operator
systemu przesyłowego podejmuje, we współpracy z zainteresowanymi podmiotami, niezbędne działania mające
na celu przywrócenie prawidłowego funkcjonowania tego systemu, zgodnie z procedurami określonymi
w art. 9g ust. 6.
3. Działania, o których mowa w ust. 2, polegają na:
1) wytwarzaniu energii elektrycznej lub pozostawaniu w gotowości do jej wytwarzania;
2) uruchomieniu dodatkowych jednostek wytwórczych energii elektrycznej;
3) wprowadzaniu ograniczeń lub wstrzymaniu poboru energii elektrycznej przez odbiorców tej energii
na określonym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej;
4) wykorzystaniu sieci telekomunikacyjnej służącej do prowadzenia ruchu sieciowego.
4. O wystąpieniu zdarzeń, o których mowa w ust. 2, operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego niezwłocznie informuje ministra właściwego do spraw gospodarki oraz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.
5. Koszty ponoszone przez przedsiębiorstwo energetyczne w związku z realizacją obowiązku, o którym mowa
w ust. 1, są zaliczane do kosztów działalności wymienionych w art. 45 ust. 1.”;
4) w art. 11:
a) ust. 1—3 otrzymują brzmienie:
„1. W przypadku:
1) zagrożenia bezpieczeństwa energetycznego Rzeczypospolitej Polskiej polegającego na długookresowym braku równowagi na rynku paliwowo-energetycznym,
2) zagrożenia bezpieczeństwa osób,
3) zagrożenia wystąpieniem znacznych strat materialnych
— na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części mogą być wprowadzone na
czas oznaczony ograniczenia w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze
energii elektrycznej lub ciepła.
2. Ograniczenia w sprzedaży paliw stałych polegają na sprzedaży tych paliw na podstawie
wydanych odbiorcom upoważnień do zakupu określonej ilości paliw.
3. Ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub ciepła polegają na:
1) ograniczeniu maksymalnego poboru mocy elektrycznej oraz dobowego poboru
energii elektrycznej;
2) zmniejszeniu lub przerwaniu dostaw ciepła.”,
b) w ust. 5 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki - w odniesieniu do dostarczanej sieciami
energii elektrycznej;
2) wojewodowie — w odniesieniu do paliw stałych oraz ciepła;”,
c) ust. 6a otrzymuje brzmienie:
„6a. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, określa w szczególności:
1) sposób wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub w dostarczaniu ciepła,
umożliwiający odbiorcom tej energii i ciepła dostosowanie się do tych ograniczeń w określonym czasie;
2) rodzaje odbiorców objętych ograniczeniami w dostarczaniu i poborze energii
elektrycznej lub w dostarczaniu ciepła;
3) zakres i okres ochrony odbiorców przed wprowadzonymi ograniczeniami w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub w dostarczaniu ciepła;
4) zakres planów wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii
elektrycznej lub w dostarczaniu ciepła oraz sposób określania w nich wielkości
tych ograniczeń;
5) sposób podawania do publicznej wiadomości informacji o ograniczeniach
w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub w dostarczaniu ciepła.”,
d) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić na czas oznaczony, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, ograniczenia
w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej i ciepła,
w przypadku wystąpienia zagrożeń, o których mowa w ust. 1.”,
e) ust. 9 otrzymuje brzmienie:
„9. Minister właściwy do spraw gospodarki informuje niezwłocznie Komisję Europejską
i państwa członkowskie Unii Europejskiej oraz państwa członkowskie Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym o wprowadzonych ograniczeniach, o których mowa w ust. 7, w zakresie dostarczania i poboru energii elektrycznej.”;
5) uchyla się art. 11a i 11b;
6) w art. 15b w ust. 2 pkt 11 otrzymuje brzmienie:
„11) podejmowane działania i wprowadzone ograniczenia, o których mowa w ustawie
z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym
(Dz. U. Nr 52, poz. 343) oraz ich wpływ na warunki konkurencji na rynku gazu ziemnego;”;
7) uchyla się art. 15d;
8) w art. 33 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Prezes URE udziela koncesji na obrót gazem ziemnym z zagranicą wnioskodawcy, który
posiada własne pojemności magazynowe lub zawarł umowę przedwstępną o świadczenie usługi magazynowania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w art. 24 ust. 1, w wielkości ustalonej zgodnie z art. 25 ust. 2 ustawy wymienionej
w art. 15b ust. 2 pkt 11.”;
9) w art. 35 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Wniosek o udzielenie koncesji na obrót gazem ziemnym z zagranicą w rozumieniu ustawy wymienionej w art. 15b ust. 2 pkt 11,
powinien ponadto określać prognozowaną wielkość przywozu gazu ziemnego oraz sposób utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 15b ust. 2 pkt 11.”;
10) w art. 41 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Prezes URE cofa koncesje na obrót gazem ziemnym z zagranicą również w przypadku nieutrzymywania, przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym
z zagranicą, zapasów obowiązkowych gazu ziemnego lub niezapewnienia ich dostępności zgodnie z art. 24 ust. 1 i 2 oraz art. 25 ust. 2 albo 5 ustawy wymienionej w art. 15b ust. 2 pkt 11.”;
11) w art. 45 w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
„1a) pokrycie kosztów uzasadnionych działalności gospodarczej przedsiębiorstw energetycznych w zakresie magazynowania paliw gazowych, w tym budowy, rozbudowy i modernizacji magazynów paliw gazowych, wraz
z uzasadnionym zwrotem z kapitału zaangażowanego w tę działalność w wysokości
nie mniejszej niż stopa zwrotu na poziomie 6 %;”;
12) w art. 56 w ust. 1 skreśla się pkt 3.

art. 70. więcej Art. 70. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108,
poz. 908, z późn. zm.) w art. 20 po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
„5a. Rada Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki może, w drodze rozporządzenia, w przypadkach, o których mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r.
o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym (Dz. U. Nr 52, poz. 343), wprowadzić ograniczenia w dopuszczalnej prędkości pojazdów samochodowych.”.

Art. 70a. 1. Do dnia 30 czerwca 2029 r., w przypadku braku pojemności
magazynowych w magazynach spełniających wymagania określone w art. 3 ust. 12–14
oraz wystąpienia braku pojemności magazynowych niezbędnych dla prawidłowego funkcjonowania rynku paliwowego, Prezes Agencji może czasowo utrzymywać zapasy agencyjne w magazynach niespełniających tych wymagań, pod warunkiem
zagwarantowania w umowie o magazynowanie zapasów agencyjnych możliwości
wytłoczenia ropy naftowej lub paliw stanowiących te zapasy w okresach nie dłuższych niż:
1) 120 dni – dla magazynów paliw i napowierzchniowych magazynów ropy naftowej;
2) 180 dni – dla podziemnych magazynów ropy naftowej.
2. O braku pojemności magazynowych niezbędnych dla prawidłowego
funkcjonowania rynku paliwowego oraz zamiarze czasowego utrzymywania zapasów
agencyjnych w magazynie niespełniającym wymagań określonych w art. 3 ust. 12–14,
Prezes Agencji niezwłocznie powiadamia ministra właściwego do spraw energii,
wskazując ilość zapasów agencyjnych przeznaczonych do magazynowania
w magazynie niespełniającym wymagań określonych w art. 3 ust. 12–14,
przewidywany okres, przez jaki zapasy agencyjne będą przechowywane w takim
magazynie, oraz miejsce i adres tego magazynu.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisu art. 63 ust. 1 pkt 2a, nie
stosuje się.

Art. 70b. W okresie od dnia 30 czerwca 2024 r. do dnia 29 czerwca 2029 r.
zapasy agencyjne utrzymuje się co najmniej w 50% w postaci paliw, w pozostałej
części zapasy te mogą być utrzymywane w postaci ropy naftowej.

art. 71. więcej Art. 71. 1. Przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
byli obowiązani do tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych paliw
ciekłych, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 30 maja 1996 r.
o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw, są obowiązani do:
1) dokonania przeliczenia utworzonych zapasów obowiązkowych zgodnie
z zasadami tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej
lub paliw – w terminie 15 dni od dnia wejścia w życie ustawy;
2) uzupełnienia posiadanych zapasów obowiązkowych do poziomu
odpowiadającego 66-dniowej zrealizowanej przez nich produkcji paliw oraz
przywozowi ropy naftowej lub paliw, obliczanemu zgodnie z zasadami
określonymi w niniejszej ustawie – w terminie do dnia 1 lipca 2007 r.;
3) corocznego powiększania tych zapasów, zgodnie z harmonogramem, o którym
mowa w ust. 4, do wielkości, o której mowa w art. 5 ust. 3.
2. Przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy byli
obowiązani do tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych paliw ciekłych,
zgodnie z zasadami określonymi w ustawie, o której mowa w ust. 1, i jednocześnie
wykonywali działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub przywozu gazu
płynnego LPG, są obowiązani do tworzenia i corocznego powiększania zapasów gazu
płynnego LPG zgodnie z harmonogramem, o którym mowa w ust. 5, do wielkości,
o której mowa w art. 5 ust. 3.
3. Producenci i handlowcy, którzy przed wejściem w życie niniejszej ustawy nie
byli obowiązani do tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej
lub paliw są obowiązani do:
1) utworzenia zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw w wielkości
odpowiadającej 66 dniom zrealizowanej przez nich produkcji paliw oraz
przywozu ropy naftowej lub paliw, obliczanej zgodnie z zasadami określonymi
w niniejszej ustawie, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG) – w terminie do dnia
1 lipca 2007 r.;
2) corocznego powiększania tych zapasów zgodnie z harmonogramem, o którym
mowa w ust. 4 i 5, do wielkości, o której mowa w art. 5 ust. 3.
4. Producenci i handlowcy powiększają zapasy ropy naftowej lub paliw,
z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), do wielkości odpowiadających co najmniej:
1) 73 dniom średniej dziennej produkcji lub przywozu zrealizowanych przez
producenta lub handlowca w roku poprzednim – do dnia 31 grudnia 2007 r.;
2) 76 dniom średniej dziennej produkcji lub przywozu zrealizowanych przez
producenta lub handlowca w roku poprzednim – do dnia 31 grudnia 2008 r.
5. Producenci i handlowcy powiększają zapasy obowiązkowe gazu płynnego
(LPG) do wielkości odpowiadających co najmniej:
1) 3 dniom średniej dziennej produkcji lub przywozu zrealizowanych przez
producenta lub handlowca w roku poprzednim – do dnia 31 grudnia 2007 r.;
2) 7 dniom średniej dziennej produkcji lub przywozu zrealizowanych przez
producenta lub handlowca w roku poprzednim – do dnia 31 grudnia 2008 r.;
3) 13 dniom średniej dziennej produkcji lub przywozu zrealizowanych przez
producenta lub handlowca w roku poprzednim – do dnia 31 grudnia 2009 r.;
4) 20 dniom średniej dziennej produkcji lub przywozu zrealizowanych przez
producenta lub handlowca w roku poprzednim – do dnia 31 grudnia 2010 r.;
5) 30 dniom średniej dziennej produkcji lub przywozu zrealizowanych przez
producenta lub handlowca w roku poprzednim – do dnia 31 grudnia 2011 r.

art. 72. więcej Art. 72. 1. Rejestr producentów i importerów, utworzony na podstawie art. 17
ust. 1 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach
obowiązkowych paliw, staje się rejestrem w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Wpisy w rejestrze utworzonym na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy, o której
mowa w ust. 1, istniejące w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, pozostają
w mocy.

art. 73. więcej Art. 73. Ropa naftowa i paliwa utrzymywane w ramach państwowych rezerw
gospodarczych na poczet zapasów, o których mowa w art. 15 ust. 4 ustawy z dnia
30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw,
stają się zapasami państwowymi, w rozumieniu niniejszej ustawy.

art. 74. więcej Art. 74. (uchylony).

art. 75. więcej Art. 75. Procedury, o których mowa w art. 31 ust. 1, producenci i handlowcy są obowiązani przedłożyć ministrowi właściwemu do spraw gospodarki w terminie do dnia 1 czerwca 2007 r.

art. 76. więcej Art. 76. Plany, o których mowa w art. 44, wojewodowie są obowiązani po raz pierwszy przedłożyć ministrowi właściwemu do spraw gospodarki w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

art. 77. więcej Art. 77. Do postępowań administracyjnych wszczętych, a niezakończonych
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.

art. 78. więcej Art. 78. Przepisy wykonawcze wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie art. 17 ust. 4, art. 19a ust. 4 i 5 oraz art. 19i ustawy, o której mowa w art. 68, zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 3, ust. 5, art. 8, ust. 3, art. 13, ust. 4 oraz art. 37, niniejszej ustawy, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

art. 79. więcej Art. 79. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.