Art. 9. 1. Zapasy interwencyjne mogą być utrzymywane wyłącznie na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Zapasy interwencyjne mogą być utrzymywane poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej – na terytorium innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, pod warunkiem zawarcia umowy międzynarodowej między
Rzecząpospolitą Polską a tym państwem członkowskim, na terytorium którego zapasy
te będą utrzymywane.
3. Umowa międzynarodowa, o której mowa w ust. 2, określa w szczególności:
1) organ właściwy do wyrażania zgody na utrzymywanie zapasów interwencyjnych
przez poszczególnych producentów, handlowców lub Agencję na terytorium
państwa członkowskiego, z którym jest zawierana umowa;
2) organ państwa członkowskiego, z którym jest zawierana umowa, właściwy do
wyrażania zgody na utrzymywanie zapasów interwencyjnych na jego terytorium,
przez poszczególnych producentów, handlowców lub Agencję;
3) sposób dysponowania zapasami interwencyjnymi utrzymywanymi na terytorium
państwa członkowskiego, z którym jest zawierana umowa, w tym ich uwalniania;
4) tryb kontroli stanu i jakości zapasów interwencyjnych utrzymywanych na
terytorium państwa członkowskiego, z którym jest zawierana umowa;
5) sposób spełnienia międzynarodowych wymagań dotyczących sprawozdawczości
w zakresie zapasów interwencyjnych.
4. Zapasy interwencyjne utrzymywane stosownie do ust. 2 nie mogą przekraczać 5%:
1) ogólnej ilości zapasów agencyjnych;
2) ogólnej ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, do
utrzymywania których dany producent i handlowiec są obowiązani.
5. Wydając zgodę, o której mowa w ust. 3 pkt 1, właściwy organ uwzględnia
w szczególności konieczność zapewnienia dostępności fizycznej zapasów.

Art. 9a. 1. Zapasy interwencyjne innych państw członkowskich Unii
Europejskiej mogą być utrzymywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod
warunkiem zawarcia umowy międzynarodowej między Rzecząpospolitą Polską
a państwem, na rzecz którego zapasy te będą utrzymywane.
2. Umowa międzynarodowa, o której mowa w ust. 1, określa w szczególności:
1) organ właściwy do wyrażania zgody na utrzymywanie zapasów na rzecz państwa
członkowskiego, z którym jest zawierana umowa;
2) organ państwa członkowskiego, z którym jest zawierana umowa, właściwy do
wyrażania zgody na utrzymywanie zapasów na jego rzecz;
3) sposób dysponowania zapasami utrzymywanymi na rzecz państwa
członkowskiego, o którym mowa w pkt 1, w tym ich uwalniania;
4) tryb kontroli stanu i jakości zapasów utrzymywanych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
5) sposób spełnienia międzynarodowych wymagań dotyczących sprawozdawczości
w zakresie zapasów.
3. Wydając zgodę, o której mowa w ust. 2 pkt 1, właściwy organ uwzględnia
w szczególności stan zdolności magazynowych na ropę naftową i paliwa na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz konieczność zapewnienia zdolności magazynowych
dla zapasów interwencyjnych.
4. Zapasów, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się do zapasów
interwencyjnych.

Ustawa o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym art. 9

DODAJ