Art. 21. (uchylony).

Art. 21a. 1. Zapasy agencyjne nie mogą być mniejsze niż różnica pomiędzy
ilością zapasów interwencyjnych określoną w art. 3 ust. 3 i 4 a ilością zapasów
obowiązkowych ropy naftowej lub paliw.
2. W terminie do dnia 30 czerwca każdego roku kalendarzowego ilość
utrzymywanych zapasów agencyjnych osiąga co najmniej poziom, o którym mowa
w ust. 1, z zastrzeżeniem że w odniesieniu do okresu od dnia 1 stycznia do dnia
30 czerwca każdego roku kalendarzowego średni dzienny przywóz netto ekwiwalentu
ropy naftowej ustalany jest na podstawie danych z przedostatniego roku
kalendarzowego poprzedzającego dany rok kalendarzowy.
3. (uchylony)
Art. 21b. 1. Koszty tworzenia i finansowania zapasów agencyjnych ponoszą
producenci i handlowcy, uiszczając opłatę zapasową.
2. Opłatę zapasową dla paliw z wyłączeniem gazu płynnego (LPG) oblicza się
według wzoru:

Oz = (Wh lub Wpr) × U

gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Oz – opłatę zapasową dla paliw z wyłączeniem gazu płynnego (LPG);
Wh – sumę wielkości przywozu paliw z wyłączeniem gazu płynnego (LPG)
dokonanego w danym miesiącu kalendarzowym, pomniejszoną o ilości
wymienione w art. 5 ust. 6 w danym miesiącu kalendarzowym wyrażoną
w jednostkach wagowych, z uwzględnieniem współczynników
określonych w obwieszczeniu wydanym na podstawie art. 4, przeliczoną
na ekwiwalent ropy naftowej przez pomnożenie jej przez współczynnik
1,065;
Wpr – wielkość produkcji paliw z wyłączeniem gazu płynnego (LPG) w danym
miesiącu kalendarzowym, pomniejszoną o ilości wymienione w art. 5
ust. 6 w danym miesiącu kalendarzowym, wyrażoną w jednostkach
wagowych, z uwzględnieniem współczynników określonych
w obwieszczeniu wydanym na podstawie art. 4, przeliczoną na
ekwiwalent ropy naftowej przez pomnożenie jej przez współczynnik
1,065;
U – stawkę opłaty za tonę ekwiwalentu ropy naftowej określoną
w przepisach wydanych na podstawie ust. 9.
2a. Producent paliw, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), przetwarzający
paliwa poprzez procesy mieszania, będący jednocześnie handlowcem, oblicza opłatę
zapasową, przyjmując za jej podstawę różnicę pomiędzy ilością wyprodukowanych
paliw i tą ilością, która stanowiła już podstawę obliczenia i zapłaty przez niego opłaty
zapasowej z tytułu przywozu.
2b. Producent paliw, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), przetwarzający
paliwa poprzez procesy mieszania, oblicza opłatę zapasową, przyjmując za jej
podstawę różnicę pomiędzy ilością wyprodukowanych paliw i tą ilością, która
stanowiła już podstawę obliczenia i zapłaty przez niego opłaty zapasowej.
3. Producent paliw, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), przetwarzający je
poprzez procesy mieszania, które nabył od poprzedniego producenta lub handlowca
i których ilość stanowiła podstawę obliczenia i zapłaty opłaty zapasowej przez
poprzedniego producenta lub handlowca, oblicza opłatę zapasową, przyjmując za
podstawę jej obliczenia różnicę pomiędzy ilością produktu końcowego i tą ilością
paliw, która stanowiła podstawę obliczenia i zapłaty opłaty zapasowej przez
poprzedniego producenta lub handlowca.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, poprzedni producent lub handlowiec
przekazuje producentowi paliw, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), przetwarzającemu je przez procesy mieszania oświadczenie o obliczeniu i zapłacie opłaty zapasowej zawierające w szczególności:
1) nazwę i adres producenta lub handlowca;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) producenta lub handlowca, jeżeli taki
posiada;
3) ilość sprzedanych paliw stanowiącą podstawę obliczenia i zapłaty opłaty
zapasowej;
4) wysokość oraz termin zapłaty opłaty zapasowej.
5. Opłatę zapasową dla gazu płynnego (LPG) oblicza się według wzoru:

OL = (Gh lub Gpr) ? Z

gdzie poszczególne symbole oznaczają:
OL – opłatę zapasową dla gazu płynnego (LPG);
Gh – wielkość przywozu gazu płynnego (LPG) dokonanego w danym
miesiącu kalendarzowym, pomniejszoną o ilości wymienione w art. 5
ust. 6 w danym miesiącu kalendarzowym, wyrażoną w jednostkach
wagowych;
Gpr – wielkość produkcji gazu płynnego (LPG) w danym miesiącu
kalendarzowym pomniejszoną o ilości wymienione w art. 5 ust. 6
w danym miesiącu kalendarzowym, wyrażoną w jednostkach
wagowych;
Z – stawkę opłaty za tonę gazu płynnego (LPG) określoną w przepisach
wydanych na podstawie ust. 9.
5a. Producent gazu płynnego (LPG) przetwarzający go poprzez procesy
mieszania będący jednocześnie handlowcem oblicza opłatę zapasową, przyjmując za
jej podstawę różnicę pomiędzy ilością wyprodukowanych paliw i tą ilością gazu
płynnego (LPG), która stanowiła już podstawę obliczenia i zapłaty przez niego opłaty
zapasowej z tytułu przywozu.
5b. Producent gazu płynnego (LPG) przetwarzający go poprzez procesy
mieszania oblicza opłatę zapasową, przyjmując za jej podstawę różnicę pomiędzy
ilością wyprodukowanych paliw i tą ilością gazu płynnego (LPG), która stanowiła już
podstawę obliczenia i zapłaty przez niego opłaty zapasowej.
6. Producent gazu płynnego (LPG), przetwarzający go poprzez procesy
mieszania, który nabył od poprzedniego producenta lub handlowca gaz płynny (LPG),
którego ilość stanowiła podstawę obliczenia i zapłaty opłaty zapasowej przez poprzedniego producenta lub handlowca, oblicza opłatę zapasową, przyjmując za
podstawę jej obliczenia różnicę pomiędzy ilością produktu końcowego i tą ilością gazu
płynnego (LPG), która stanowiła podstawę obliczenia i zapłaty opłaty zapasowej przez
poprzedniego producenta lub handlowca.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, poprzedni producent lub handlowiec
przekazuje producentowi gazu płynnego (LPG), przetwarzającemu go przez procesy
mieszania oświadczenie o obliczeniu i zapłacie opłaty zapasowej zawierające w szczególności:
1) nazwę i adres producenta lub handlowca;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) producenta lub handlowca, jeżeli taki posiada;
3) ilość sprzedanego gazu płynnego (LPG) stanowiącą podstawę obliczenia
i zapłaty opłaty zapasowej;
4) wysokość oraz termin zapłaty opłaty zapasowej.
8. Maksymalne stawki opłaty zapasowej nie mogą być wyższe od:
1) 90 zł za tonę ekwiwalentu ropy naftowej;
2) 160 zł za tonę gazu płynnego (LPG).
9. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, stawki
opłaty zapasowej, o której mowa w ust. 1, mając na uwadze konieczność utworzenia
i utrzymywania zapasów agencyjnych na poziomie wymaganym zgodnie z art. 21a
ust. 1 oraz planowane do poniesienia lub poniesione przez Agencję koszty, o których
mowa w ust. 10 i 11, związane z utworzeniem i utrzymywaniem zapasów
agencyjnych.
10. Określając wysokość stawki opłaty zapasowej dla paliw, z wyłączeniem gazu
płynnego (LPG), minister właściwy do spraw energii bierze pod uwagę:
1) koszty:
a) zakupu ropy naftowej lub paliw na zapasy agencyjne, z wyłączeniem
zapasów agencyjnych tworzonych w zakresie gazu płynnego (LPG), w tym
również na zakup ropy naftowej lub paliw na zapasy agencyjne, z
wyłączeniem zapasów agencyjnych tworzonych w zakresie gazu płynnego
(LPG), na następny rok kalendarzowy w związku z wynikającym z art. 5
ust. 3 obniżaniem w następnym roku kalendarzowym poziomu zapasów
obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, z uwzględnieniem konieczności zapewnienia przez Agencję spełnienia wymogów, o których mowa w art. 21c ust. 2,
b) magazynowania zapasów agencyjnych, z wyłączeniem zapasów
agencyjnych tworzonych w zakresie gazu płynnego (LPG),
c) wymiany i zamiany zapasów agencyjnych, z wyłączeniem zapasów
agencyjnych tworzonych w zakresie gazu płynnego (LPG), w tym kosztów
ich przemieszczania,
d) ubezpieczenia zapasów agencyjnych, z wyłączeniem zapasów agencyjnych
tworzonych w zakresie gazu płynnego (LPG),
e) wykonywania przez Prezesa Agencji umów zlecenia zadań w zakresie
tworzenia i utrzymywania zapasów agencyjnych, z wyłączeniem zapasów
agencyjnych tworzonych w zakresie gazu płynnego (LPG),
f) odtworzenia zapasów agencyjnych, z wyłączeniem zapasów agencyjnych
tworzonych w zakresie gazu płynnego (LPG), w przypadku ich
interwencyjnego uwolnienia,
g) budowy magazynów przez Agencję na potrzeby zapasów agencyjnych,
z wyłączeniem zapasów agencyjnych tworzonych w zakresie gazu
płynnego (LPG);
2) wysokość wpływów z opłaty zapasowej w danym roku kalendarzowym.
11. Określając wysokość stawki opłaty zapasowej dla gazu płynnego (LPG),
minister właściwy do spraw energii bierze pod uwagę:
1) koszty:
a) zakupu ropy naftowej lub paliw na zapasy agencyjne tworzonych w zakresie
gazu płynnego (LPG),
b) magazynowania zapasów agencyjnych tworzonych w zakresie gazu
płynnego (LPG),
c) wymiany i zamiany zapasów agencyjnych tworzonych w zakresie gazu
płynnego (LPG), w tym kosztów ich przemieszczania,
d) ubezpieczenia zapasów agencyjnych tworzonych w zakresie gazu płynnego (LPG),
e) wykonywania przez Prezesa Agencji umów zlecenia zadań w zakresie
tworzenia i utrzymywania zapasów agencyjnych tworzonych w zakresie
gazu płynnego (LPG),
f) odtworzenia zapasów agencyjnych tworzonych w zakresie gazu płynnego
(LPG) w przypadku ich interwencyjnego uwolnienia,
g) budowy magazynów przez Agencję na potrzeby zapasów agencyjnych
tworzonych w zakresie gazu płynnego (LPG);
2) wysokość wpływów z opłaty zapasowej w danym roku kalendarzowym.
12. Producenci i handlowcy są obowiązani wpłacać opłatę zapasową w terminie
do ostatniego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła produkcja
lub przywóz paliw, na rachunek Funduszu, o którym mowa w art. 28a.
13. W zakresie nieuregulowanym w ustawie, do należności z tytułu opłaty
zapasowej stosuje się odpowiednio przepisy działu III oraz działu V ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.)
z wyłączeniem przepisów dotyczących umarzania należności, odraczania płatności
oraz rozkładania płatności na raty.
14. Organem właściwym w sprawie opłaty zapasowej jest Prezes Agencji,
któremu przysługują uprawnienia organu podatkowego, określone w dziale III oraz
w dziale V ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. Od decyzji
wydanych przez Prezesa Agencji w sprawie opłaty zapasowej służy odwołanie do
ministra właściwego do spraw energii.
15. Do egzekucji należności Funduszu, o którym mowa w art. 28a, z tytułu
opłaty zapasowej stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
16. Obowiązek zapłaty opłaty zapasowej przedawnia się z upływem 5 lat, licząc
od dnia, w którym opłata ta stała się wymagalna.

Art. 21c. 1. Zapasy agencyjne mogą być utrzymywane w postaci:
1) ropy naftowej;
2) paliw.
2. W przypadku niewydania na okres całego danego roku kalendarzowego
decyzji o nadaniu paliwom utrzymywanym w ramach zapasów agencyjnych statusu
zapasów specjalnych, o której mowa w art. 21e ust. 1, Agencja poprzez zmianę
struktury zapasów agencyjnych zapewnia, aby co najmniej jedna trzecia zapasów
interwencyjnych była utrzymywana w postaci tych paliw, których suma dostaw krajowych brutto w poprzednim roku kalendarzowym, przeliczona na ekwiwalent
ropy naftowej współczynnikiem 1,2 stanowiła 75% zużycia krajowego brutto
ekwiwalentu ropy naftowej. Każde z tych paliw powinno być utrzymywane w ilości
odpowiadającej co najmniej jego 30-dniowemu średniemu dziennemu zużyciu
krajowemu brutto ekwiwalentu ropy naftowej w poprzednim roku kalendarzowym.
3. Szczegółową strukturę zapasów agencyjnych określa plan rzeczowy Funduszu
Zapasów Agencyjnych.
4. Utworzone i utrzymywane przez Agencję zapasy agencyjne stanowią majątek
Skarbu Państwa, chyba że z umowy, o której mowa w art. 21d ust. 2, wynika, że
zapasy te stanowią majątek przyjmującego zlecenie.

Art. 21d. 1. Prezes Agencji może zlecić, na podstawie umowy, magazynowanie
zapasów agencyjnych przedsiębiorcom świadczącym usługi magazynowania ropy
naftowej lub paliw. Przepisy art. 10 ust. 1a i 2 stosuje się odpowiednio.
2. Prezes Agencji może zlecić, na podstawie umowy, wykonanie zadań
w zakresie tworzenia i utrzymywania zapasów agencyjnych, z wyjątkiem zapasów
specjalnych, w ilości nieprzekraczającej 20% zapasów agencyjnych, przedsiębiorcom,
którzy posiadają tytuł prawny do magazynów spełniających wymagania określone
w art. 3 ust. 12.
3. Prezes Agencji nie może zawrzeć umowy, o której mowa w ust. 2,
z przedsiębiorcą:
1) który znajduje się w postępowaniu upadłościowym lub likwidacji;
2) skazanym prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo przeciwko
wiarygodności dokumentów, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi
i papierami wartościowymi.
4. Do umów, o których mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy art. 11
ust. 1a, 2, 5 i 6.

Art. 21e. 1. W celu podwyższenia bezpieczeństwa paliwowego państwa minister
właściwy do spraw energii może, w drodze decyzji, nadać paliwom utrzymywanym
w ramach zapasów agencyjnych, stanowiącym własność Agencji, których struktura
odpowiada strukturze określonej w art. 21c ust. 2, status zapasów specjalnych na okres
co najmniej jednego roku kalendarzowego.
2. W decyzji o nadaniu paliwom utrzymywanym w ramach zapasów
agencyjnych statusu zapasów specjalnych, minister właściwy do spraw energii
wskazuje te paliwa oraz określa ilość zapasów specjalnych wyrażoną w liczbie dni średniego dziennego zużycia krajowego brutto, a także wskazuje okres obowiązywania decyzji.
3. Decyzję o nadaniu paliwom utrzymywanym w ramach zapasów agencyjnych
statusu zapasów specjalnych stosuje się od dnia 1 stycznia następnego roku
kalendarzowego.
4. Minister właściwy do spraw energii zawiadamia niezwłocznie Komisję
Europejską o nadaniu paliwom utrzymywanym w ramach zapasów agencyjnych
statusu zapasów specjalnych, wskazując ilość zapasów specjalnych oraz okres, na jaki
ten status został im nadany.
5. Dopuszcza się obniżenie ilości zapasów specjalnych w stosunku do poziomu
określonego w decyzji, o której mowa w ust. 1, o nadaniu paliwom utrzymywanym
w ramach zapasów agencyjnych statusu zapasów specjalnych na czas niezbędny do
dokonania ich wymiany lub zamiany.
6. Przemieszczanie zapasów specjalnych utrzymywanych razem z innymi
zapasami paliw wymaga uprzedniego zawiadomienia ministra właściwego do spraw
energii. Przemieszczanie zapasów produktów naftowych stanowiących zapasy
specjalne w rozumieniu art. 9 dyrektywy 2009/119/WE, utrzymywanych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej razem z innymi zapasami produktów naftowych wymaga uprzedniego
zawiadomienia ministra właściwego do spraw energii, a także uprzedniego pisemnego
zezwolenia właściciela tych zapasów specjalnych.
7. Egzekucji sądowej i administracyjnej nie podlegają:
1) zapasy specjalne;
2) zapasy produktów naftowych stanowiące zapasy specjalne w rozumieniu
art. 9 dyrektywy 2009/119/WE, utrzymywane na rzecz innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3) zapasy produktów naftowych stanowiące zapasy specjalne innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, przemieszczane przez terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
8. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, na okres dłuższy niż
rok kalendarzowy minister właściwy do spraw energii za rok, w którym zapasy
agencyjne posiadają status zapasów specjalnych przez okres krótszy niż pełny rok
kalendarzowy, sporządza i przekazuje Komisji Europejskiej sprawozdanie roczne
obejmujące analizę środków podjętych dla zapewnienia i zweryfikowania dyspozycyjności zapasów interwencyjnych, w tym dostępności fizycznej, oraz
dokumentuje rozwiązania zastosowane dla zapewnienia kontroli tych zapasów
w sytuacji wystąpienia zakłóceń w dostawach ropy naftowej – do dnia 31 stycznia
roku kalendarzowego, którego sprawozdanie to dotyczy.

Art. 21f. 1. Tworzy się Radę Konsultacyjną do spraw Zapasów Interwencyjnych,
zwaną dalej „Radą”, jako organ opiniodawczy Prezesa Agencji w zakresie wysokości
stawek opłaty zapasowej, a także projektów inwestycyjnych w zakresie budowy
magazynów na rzecz zapasów agencyjnych.
2. Rada przedstawia Prezesowi Agencji opinie z własnej inicjatywy lub na jego
wniosek. Prezes Agencji nie jest związany opinią Rady.
3. W skład Rady wchodzi nie więcej niż po trzech przedstawicieli: producentów,
handlowców oraz przedsiębiorców świadczących usługi magazynowania lub przesyłu
zapasów interwencyjnych.
4. Prezes Agencji powołuje członków Rady spośród przedstawicieli
producentów, handlowców oraz przedsiębiorców świadczących usługi
magazynowania lub przesyłu zapasów interwencyjnych zgłoszonych przez
organizacje ich zrzeszające. Kadencja Rady trwa 4 lata.
5. Udział w pracach Rady jest nieodpłatny.
6. Na pierwszym posiedzeniu Rada opracowuje i przyjmuje większością głosów
obecnych regulamin.

Art. 21g. 1. Prezes Agencji sporządza projekt prognozy krajowego
zapotrzebowania na paliwa oraz na pojemność magazynową dla zapasów
interwencyjnych i obrotowych paliw i ropy naftowej na okres 10 lat, w terminie do
dnia 30 listopada w roku, który poprzedza okres prognozowany.
2. Projekt prognozy zawiera określenie szacunku wielkości zapotrzebowania na
paliwa oraz wielkości zapotrzebowania na pojemności magazynowe, jakie będą
potrzebne do magazynowania zapasów interwencyjnych i obrotowych paliw i ropy
naftowej w każdym roku z kolejnych dziesięciu lat kalendarzowych, które następują
po roku sporządzenia prognozy, w oparciu o informacje, o których mowa
w art. 22 ust. 1.
3. Prezes Agencji przedkłada do zaopiniowania projekt prognozy Radzie, która
wydaje opinię w terminie 30 dni.
4. Sporządzoną prognozę Prezes Agencji podaje do publicznej wiadomości na
stronie internetowej Agencji oraz w Biuletynie Informacji Publicznej, w terminie do dnia 31 grudnia roku, w którym Prezes Agencji był obowiązany do sporządzenia tej prognozy.
5. Prognoza, o której mowa w ust. 4, podlega aktualizacji co 2 lata. Przepisy
ust. 1–4 stosuje się.

Ustawa o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym art. 21

DODAJ