Ustawa z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych

art. 1. więcej Art. 1. 1. Ustawa określa:
1) formy i zasady wspierania inwestycji telekomunikacyjnych, w tym
związanych z sieciami szerokopasmowymi;
2) zasady działalności w zakresie telekomunikacji jednostek samorządu
terytorialnego oraz podmiotów wykonujących zadania z zakresu użyteczności publicznej;
3) zasady dostępu do infrastruktury technicznej i infrastruktury
telekomunikacyjnej;
4) prawa i obowiązki inwestorów, właścicieli, użytkowników wieczystych
nieruchomości, osób, którym przysługuje spółdzielcze prawo do lokalu,
zarządców nieruchomości oraz lokatorów, w szczególności w zakresie
dostępu do nieruchomości, w celu zapewnienia warunków świadczenia usług
telekomunikacyjnych;
5) zasady lokalizowania regionalnych sieci szerokopasmowych oraz innej
infrastruktury telekomunikacyjnej.
2. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów o ochronie konkurencji
i konsumentów.
3. Przepisów art. 17–26 nie stosuje się do lokalizowania infrastruktury
telekomunikacyjnej w pasach drogowych dróg publicznych.

art. 2. więcej Art. 2. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) sieć szerokopasmowa – sieć telekomunikacyjną służącą do zapewnienia
szerokopasmowego dostępu do Internetu. Dostęp określa się jako
szerokopasmowy, jeżeli wydajność łącza nie jest czynnikiem ograniczającym
możliwość uruchomienia aplikacji dostępnych w sieci;
2) regionalna sieć szerokopasmowa – sieć szerokopasmową lub infrastrukturę
telekomunikacyjną realizowaną przez jednostki samorządu terytorialnego,
porozumienie, związek lub stowarzyszenie jednostek samorządu
terytorialnego, porozumienie komunalne, spółkę kapitałową lub spółdzielnię
z udziałem jednostki samorządu terytorialnego, zamawiającego w rozumieniu
ustawy z dnia 21 października 2016 r. o umowie koncesji na roboty
budowlane lub usługi (Dz. U. z 2019 r. poz. 1528, 1655 i 2020) albo przez
partnera prywatnego w rozumieniu ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r.
o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1445, 1527 i
2020) w ramach programów operacyjnych;
3) podmiot wykonujący zadania z zakresu użyteczności publicznej – osobę
fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą
osobowości prawnej, której przepisy szczególne przyznają zdolność prawną,
zapewniającą infrastrukturę techniczną na potrzeby:
a) wytwarzania, przesyłania lub dystrybucji gazu, energii elektrycznej lub ciepła,
b) zapewnienia oświetlenia w miejscach, o których mowa w art. 18 ust. 1
pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U.
z 2019 r. poz. 755, z późn. zm.),
c) zaopatrzenia ludności w wodę, gromadzenia, przesyłania, oczyszczania
lub odprowadzania ścieków, ogrzewania, systemów odwodnienia, w tym
ciągów drenażowych,
d) transportu, w tym linii kolejowych, dróg, portów i lotnisk;
4) infrastruktura telekomunikacyjna o nieznacznym oddziaływaniu – kanalizację
kablową, linię kablową podziemną i nadziemną, instalację
radiokomunikacyjną wraz z konstrukcją wsporczą do wysokości 5 m, szafy
i słupki telekomunikacyjne oraz inne podobne urządzenia i obiekty, a także związany z nimi osprzęt i urządzenia zasilające, jeżeli nie są zaliczone do
przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko lub nie
stanowią przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na obszary
Natura 2000;
5) infrastruktura krytyczna – infrastrukturę krytyczną w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1398);
6) infrastruktura techniczna – każdy element infrastruktury lub sieci, który może
służyć do umieszczenia w nim lub na nim elementów infrastruktury lub sieci
telekomunikacyjnej, nie stając się jednocześnie aktywnym elementem tej sieci
telekomunikacyjnej, taki jak rurociągi, kanalizacja, maszty, kanały, komory,
studzienki, szafki, budynki i wejścia do budynków, instalacje antenowe,
wieże i słupy, z wyłączeniem:
a) kabli, w tym włókien światłowodowych,
b) elementów sieci wykorzystywanych do zaopatrzenia w wodę
przeznaczoną do spożycia przez ludzi,
c) kanałów technologicznych w rozumieniu art. 4 pkt 15a ustawy z dnia
21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2068, z
późn. zm.);
7) szybka sieć telekomunikacyjna – sieć telekomunikacyjną zdolną do
dostarczania usług szerokopasmowego dostępu do Internetu o przepustowości
co najmniej 30 Mb/s;
8) operator sieci – przedsiębiorcę telekomunikacyjnego lub podmiot wykonujący
zadania z zakresu użyteczności publicznej, w tym jednostkę samorządu
terytorialnego;
9) punkt styku – miejsce, w którym możliwe jest połączenie publicznej sieci
telekomunikacyjnej z instalacją telekomunikacyjną budynku.
2. Ilekroć w ustawie są używane określenia zdefiniowane w ustawie z dnia
16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2018 r. poz. 1954, z późn.
zm.), określenia te należy rozumieć w znaczeniu tam przyjętym.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Jednostka samorządu terytorialnego może w celu zaspokajania
zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej:
1) budować lub eksploatować infrastrukturę telekomunikacyjną i sieci
telekomunikacyjne oraz nabywać prawa do infrastruktury telekomunikacyjnej
i sieci telekomunikacyjnych;
2) dostarczać sieci telekomunikacyjne lub zapewniać dostęp do infrastruktury
telekomunikacyjnej;
3) świadczyć, z wykorzystaniem posiadanej infrastruktury telekomunikacyjnej
i sieci telekomunikacyjnych, usługi na rzecz:
a) przedsiębiorców telekomunikacyjnych,
b) podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8 ustawy z dnia
16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne,
c) użytkowników końcowych – w zakresie i na warunkach określonych
w art. 6 i 7.
1a. Działalność polegająca na budowie infrastruktury telekomunikacyjnej
i sieci telekomunikacyjnych może być podjęta, jeżeli na danym obszarze:
1) nie istnieją infrastruktura telekomunikacyjna i sieci telekomunikacyjne;
2) istniejące infrastruktura telekomunikacyjna i sieci telekomunikacyjne nie są
dostępne lub nie odpowiadają zapotrzebowaniu jednostki samorządu
terytorialnego.
2. Działalność, o której mowa w ust. 1, wykonuje się:
1) przy zachowaniu kompatybilności i połączalności z innymi sieciami
telekomunikacyjnymi tworzonymi przez podmioty publiczne lub
finansowanymi ze środków publicznych w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869,
1622, 1649 i 2020) oraz przy zagwarantowaniu przedsiębiorcom
telekomunikacyjnym, na zasadach równego traktowania, współkorzystania z infrastruktury telekomunikacyjnej i sieci telekomunikacyjnych oraz dostępu do nich;
2) w sposób przejrzysty i niezakłócający rozwoju równoprawnej i skutecznej
konkurencji na rynkach telekomunikacyjnych.
3. Przy wykonywaniu działalności, o której mowa w ust. 1, mają
zastosowanie przepisy o pomocy publicznej.
4. Działalność, o której mowa w ust. 1, należy do zadań własnych
o charakterze użyteczności publicznej jednostki samorządu terytorialnego.
5. Jednostka samorządu terytorialnego wykonuje działalność, o której mowa
w ust. 1, na podstawie uchwały organu stanowiącego.
6. Informację o podjęciu działalności, o której mowa w ust. 1, ogłasza się
w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej jednostki samorządu
terytorialnego i w siedzibie tej jednostki oraz przekazuje się, w postaci
elektronicznej, Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej, zwanemu dalej
„Prezesem UKE”. Prezes UKE niezwłocznie ogłasza informację w Biuletynie
Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Urzędu Komunikacji Elektronicznej.
7. Informacja, o której mowa w ust. 6, zawiera opis przedsięwzięcia oraz
uzasadnienie spełnienia wymagań, o których mowa w ust. 2.
7a. Jeżeli działalność, o której mowa w ust. 1, polega na świadczeniu przez
jednostkę samorządu terytorialnego usługi dostępu do Internetu przez publicznie
dostępne punkty dostępu do Internetu bez pobierania opłat lub w zamian za opłatę
niższą niż cena rynkowa, informacja, o której mowa w ust. 6, zawiera również
określenie lokalizacji publicznie dostępnych punktów dostępu do Internetu oraz
wskazanie obszaru, na którym jest świadczona usługa za pomocą tych punktów.
7b. Jednostka samorządu terytorialnego aktualizuje informację, o której
mowa w ust. 6, oraz informuje Prezesa UKE o:
1) zmianie lokalizacji publicznie dostępnych punktów dostępu do Internetu lub
zmianie obszaru, na którym jest świadczona usługa dostępu do Internetu przez
publicznie dostępne punkty dostępu do Internetu bez pobierania opłat lub
w zamian za opłatę niższą niż cena rynkowa,
2) zaprzestaniu świadczenia usługi dostępu do Internetu przez publicznie
dostępne punkty dostępu do Internetu bez pobierania opłat lub w zamian za
opłatę niższą niż cena rynkowa
– w terminie 14 dni odpowiednio od dnia wystąpienia zmiany albo zaprzestania
świadczenia tej usługi.
7c. Prezes UKE aktualizuje informację, o której mowa w ust. 6, w odniesieniu
do świadczonej usługi dostępu do Internetu przez publicznie dostępne punkty
dostępu do Internetu bez pobierania opłat lub w zamian za opłatę niższą niż cena
rynkowa, w terminie 14 dni od dnia otrzymania informacji, o której mowa
w ust. 7b.
8. Minister właściwy do spraw informatyzacji może, w drodze
rozporządzenia, określić wymagania techniczne i eksploatacyjne dla sieci
telekomunikacyjnych, o których mowa w ust. 1, w celu zapewnienia wzajemnej
kompatybilności i połączalności sieci.

Art. 3a. 1. Organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego może
udzielić podmiotom niezaliczanym do sektora finansów publicznych
i nieprowadzącym działalności gospodarczej dotacji celowej, w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, z budżetu
jednostki samorządu terytorialnego na finansowanie lub dofinansowanie kosztów
inwestycji związanych z zaspokojeniem potrzeb tych podmiotów w zakresie
dostępu do szybkiej sieci telekomunikacyjnej w lokalizacji użytkownika
końcowego.
2. Zasady udzielania dotacji celowej, o której mowa w ust. 1, obejmujące
w szczególności kryteria wyboru inwestycji do finansowania lub dofinansowania
oraz tryb postępowania w sprawie udzielania tej dotacji i sposób jej rozliczania
określa organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego w drodze uchwały.
3. Udzielenie dotacji celowej, o której mowa w ust. 1, następuje na podstawie
umowy zawartej przez jednostkę samorządu terytorialnego. Do tej umowy stosuje
się odpowiednio art. 221 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Jednostka samorządu terytorialnego może, przed podjęciem
działalności, o której mowa w art. 3 ust. 1, wystąpić do Prezesa UKE z wnioskiem
o opinię w sprawie wykonywania tej działalności.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera projekt planu określający
formę, rodzaj i zakres planowanej działalności oraz opis sytuacji na obszarze tej
działalności, w tym:
1) liczbę mieszkańców;
2) stopień pokrycia zasięgiem sieci telekomunikacyjnych, z podziałem na
rodzaje tych sieci;
3) odsetek mieszkańców korzystających z usług telekomunikacyjnych;
4) liczbę przedsiębiorców telekomunikacyjnych działających na obszarze danej
jednostki samorządu terytorialnego oraz opis zakresu ich działalności
telekomunikacyjnej;
5) inne informacje istotne dla oceny potrzeby podjęcia działalności, o której
mowa w art. 3 ust. 1.
3. Prezes UKE przedstawia opinię w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania
wniosku, o którym mowa w ust. 1.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, podlega opłacie. Opłata stanowi dochód
budżetu państwa.
5. Minister właściwy do spraw informatyzacji, po zasięgnięciu opinii Prezesa
UKE, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 4,
nie wyższą niż 5000 zł, uwzględniając skalę przedsięwzięcia oraz rodzaj
działalności objętej planem.

art. 5. więcej Art. 5. Działalność, o której mowa w art. 3 ust. 1, niebędącą działalnością
gospodarczą, wykonuje się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. –
Prawo telekomunikacyjne, z tym że prowadzenie tej działalności przez jednostkę
samorządu terytorialnego, także w formie niewyodrębnionej w ramach jej
osobowości prawnej, jak również w formie porozumienia, związku lub
stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego, fundacji, której fundatorem
jest jednostka samorządu terytorialnego, porozumienia komunalnego, spółki
kapitałowej lub spółdzielni z udziałem jednostki samorządu terytorialnego,
wymaga uzyskania wpisu do rejestru jednostek samorządu terytorialnego
wykonujących działalność w zakresie telekomunikacji.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Działalność, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3 lit. c,
w szczególności bezpłatna usługa dostępu do Internetu, o której mowa w art. 7,
musi być proporcjonalna i niedyskryminująca.
2. (uchylony)
3. (uchylony)

art. 7. więcej Art. 7. 1. Usługa dostępu do Internetu może być świadczona bez pobierania
opłat lub w zamian za opłatę niższą niż cena rynkowa, po spełnieniu wymagań,
o których mowa w art. 3 ust. 2 i 5 oraz art. 6 ust. 1.
1a. Jednostka samorządu terytorialnego może świadczyć usługę dostępu do
Internetu przez publicznie dostępne punkty dostępu do Internetu bez pobierania
opłat lub w zamian za opłatę niższą niż cena rynkowa wyłącznie w miejscach
publicznych. Przepływność łącza dla tej usługi nie może być niższa niż określona
w przepisach wydanych na podstawie ust. 1b.
1b. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze
rozporządzenia, minimalną przepływność łącza dla świadczonej przez jednostki
samorządu terytorialnego usługi dostępu do Internetu przez publicznie dostępne
punkty dostępu do Internetu bez pobierania opłat lub w zamian za opłatę niższą niż
cena rynkowa, uwzględniając interes użytkowników końcowych w zakresie
efektywnego korzystania z usługi dostępu do Internetu w miejscach publicznych.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. (uchylony)

art. 8. więcej Art. 8. Jednostka samorządu terytorialnego, powierzając przedsiębiorcy
telekomunikacyjnemu wykonywanie działalności, o której mowa w art. 3 ust. 1,
w przypadku gdy ze względu na warunki ekonomiczne nie jest możliwe na danym
obszarze prowadzenie przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego opłacalnej
finansowo działalności telekomunikacyjnej, może:
1) udostępnić przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu infrastrukturę lub sieci
telekomunikacyjne w zamian za opłaty niższe niż koszt wytworzenia;
2) współfinansować koszty ponoszone z tytułu świadczenia usług
telekomunikacyjnych użytkownikom końcowym lub przedsiębiorcom
telekomunikacyjnym na potrzeby świadczenia tych usług.

art. 9. więcej Art. 9. Jednostka organizacyjna jednostki samorządu terytorialnego
prowadząca działalność, o której mowa w art. 3 ust. 1, jest obowiązana prowadzić
ewidencję w sposób umożliwiający odrębne obliczanie kosztów i przychodów,
zysków i strat w zakresie budowy oraz nabywania praw do infrastruktury
telekomunikacyjnej i sieci telekomunikacyjnych, a także działalności
telekomunikacyjnej.

art. 10. więcej Art. 10. Podmiot, który wykorzystał środki publiczne, w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, do budowy,
przebudowy lub remontu infrastruktury telekomunikacyjnej wykorzystywanej do
świadczenia publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych lub publicznej sieci
telekomunikacyjnej lub nabył prawa do takiej infrastruktury lub sieci,
z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8 ustawy z dnia
16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne, jest obowiązany prowadzić ewidencję
w sposób umożliwiający odrębne obliczanie kosztów i przychodów, zysków i strat
w zakresie budowy oraz nabywania praw do infrastruktury telekomunikacyjnej
i sieci telekomunikacyjnych, a także działalności telekomunikacyjnej.

art. 11. więcej Art. 11. Organ jednostki samorządu terytorialnego właściwy w sprawach
wydawania zezwoleń na zakładanie i przeprowadzanie na nieruchomości
infrastruktury telekomunikacyjnej, sprawujący nadzór nad przedsiębiorcą
telekomunikacyjnym, zapewni strukturalny rozdział funkcji związanych
z wykonywaniem zadań i uprawnień właścicielskich wobec tego przedsiębiorcy
telekomunikacyjnego.

art. 12. więcej Art. 12. Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej jest obowiązany
uwzględnić uzasadnione wnioski jednostki samorządu terytorialnego
o zapewnienie dostępu telekomunikacyjnego w zakresie połączenia sieci, zgodnie
z przepisami działu II rozdziału 2 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo
telekomunikacyjne.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana uwzględnić
uzasadnione wnioski przedsiębiorców telekomunikacyjnych, podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne oraz innych jednostek samorządu terytorialnego, o zapewnienie im dostępu telekomunikacyjnego, w tym użytkowania elementów sieci oraz
udogodnień towarzyszących.
2. Do zapewnienia dostępu telekomunikacyjnego stosuje się odpowiednio
przepisy działu II rozdział 2 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo
telekomunikacyjne, z tym że:
1) jednostka samorządu terytorialnego wykonująca działalność, o której mowa
w art. 3 ust. 1, jest obowiązana:
a) zawrzeć umowę o dostępie telekomunikacyjnym w terminie 30 dni od
dnia wystąpienia o jej zawarcie,
b) równo traktować przedsiębiorców telekomunikacyjnych,
w szczególności przez oferowanie jednakowych warunków
w porównywalnych okolicznościach;
2) do decyzji o dostępie telekomunikacyjnym stosuje się przepisy działu
I rozdział 3 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne.
3. W przypadku uzyskania przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego:
1) dostępu telekomunikacyjnego, w szczególności do urządzeń
telekomunikacyjnych, budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej, lub
2) możliwości współkorzystania z budynków i infrastruktury
telekomunikacyjnej
– obowiązki regulacyjne nałożone na tego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego
stosuje się w tym samym zakresie i na tych samych warunkach do urządzeń,
budynków, infrastruktury, udogodnień, usług i innych elementów objętych
dostępem telekomunikacyjnym lub współkorzystaniem.
4. Postanowienia ust. 3 stosuje się wyłącznie w zakresie, w jakim
przedsiębiorca telekomunikacyjny, na którego nałożono obowiązki regulacyjne,
uzyskał dostęp telekomunikacyjny lub możliwość współkorzystania z budynków
i infrastruktury telekomunikacyjnej od:
1) jednostki samorządu terytorialnego;
2) podmiotu, który zawarł z jednostką samorządu terytorialnego umowę koncesji
w rozumieniu ustawy z dnia 21 października 2016 r. o umowie koncesji na
roboty budowlane lub usługi lub umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym w rozumieniu ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym w zakresie budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej
objętych dostępem telekomunikacyjnym lub współkorzystaniem.
3) (uchylony)

art. 14. więcej Art. 14. Przepisy art. 13 nie wyłączają obowiązków jednostek samorządu
terytorialnego lub podmiotów, którym zostało powierzone wykonywanie
działalności, o której mowa w art. 3 ust. 1, wynikających z przepisów prawa
telekomunikacyjnego.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Jednostki samorządu terytorialnego mogą prowadzić działania
mające na celu pobudzenie lub agregację popytu użytkowników na usługi związane
z szerokopasmowym dostępem do Internetu, w szczególności edukacyjne
i szkoleniowe, polegające na wyposażeniu konsumentów w telekomunikacyjne
urządzenia końcowe lub sprzęt komputerowy lub finansowaniu konsumentom
kosztu usług telekomunikacyjnych.
2. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego określi, w drodze
uchwały, warunki i tryb finansowania działalności, o której mowa w ust. 1,
ustalając w szczególności warunki kwalifikowania beneficjentów udzielanej
pomocy.
3. Działalność, o której mowa w ust. 1, jest prowadzona w sposób
niedyskryminujący, na zasadach przejrzystości i proporcjonalności oraz zmierza do
utrzymania neutralności technologicznej.
4. Każde przedsięwzięcie jednostki samorządu terytorialnego podejmowane
w zakresie działalności, o której mowa w ust. 1, wymaga uprzedniego ogłoszenia,
wraz z jego opisem, w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej
jednostki samorządu terytorialnego i w siedzibie tej jednostki.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Podmioty wykonujące zadania z zakresu użyteczności publicznej,
z zastrzeżeniem ust. 2, mogą:
1) budować lub eksploatować infrastrukturę telekomunikacyjną i sieci
telekomunikacyjne oraz nabywać prawa do infrastruktury telekomunikacyjnej
i sieci telekomunikacyjnych;
2) dostarczać sieci telekomunikacyjne lub zapewniać dostęp do infrastruktury
telekomunikacyjnej;
3) świadczyć, z wykorzystaniem posiadanej infrastruktury telekomunikacyjnej
i sieci telekomunikacyjnych, usługi na rzecz przedsiębiorców
telekomunikacyjnych.
2. Operator systemu przesyłowego, operator systemu dystrybucyjnego oraz
operator systemu połączonego, w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. –
Prawo energetyczne, nie mogą nabywać praw do infrastruktury
telekomunikacyjnej, budować lub eksploatować tej infrastruktury i sieci
telekomunikacyjnych na cele inne niż realizacja zadań określonych dla nich
w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne.
3. Do działalności, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepis art. 3 ust. 2 i 3.

Art. 16a. 1. Tworzy się Fundusz Szerokopasmowy, zwany dalej
„Funduszem”, którego dysponentem jest minister właściwy do spraw
informatyzacji.
2. Fundusz jest państwowym funduszem celowym.
3. Przychodami Funduszu są:
1) wpływy z opłat za prawo do wykorzystywania zasobów numeracji, o których
mowa w art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo
telekomunikacyjne;
2) 15% wpływów z opłat za prawo do dysponowania częstotliwością, o których
mowa w art. 185 ust. 1 ustawy, o której mowa w pkt 1;
3) wpływy z kar pieniężnych, o których mowa w art. 29d ust. 13 niniejszej
ustawy oraz art. 209 ust. 1 i 11 ustawy, o której mowa w pkt 1;
4) odsetki od wolnych środków Funduszu przekazanych w zarządzanie na
podstawie art. 78d ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych;
5) dotacje z budżetu państwa;
6) środki Funduszu, o którym mowa w art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 31 marca
2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych
z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych
chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568 i 695).
4. Środki Funduszu przeznacza się na:
1) działania wspierające rozwój szybkich sieci telekomunikacyjnych poprzez
dofinansowanie lub udzielanie pożyczek na budowę lub przebudowę tych
sieci oraz wykonywanie przyłączy telekomunikacyjnych do lokalizacji
użytkownika końcowego;
2) działania mające na celu pobudzenie popytu użytkowników końcowych na
usługi związane z szerokopasmowym dostępem do Internetu poprzez
dofinansowanie zakupu usług telekomunikacyjnych, zakupu urządzeń
multimedialnych oraz organizacji szkoleń rozwijających kompetencje
cyfrowe lub udziału w tych szkoleniach;
3) koszty związane z obsługą Funduszu.
5. Wsparcia ze środków Funduszu udziela się w drodze otwartego
i niedyskryminacyjnego naboru wniosków o udzielenie wsparcia.
6. Warunkiem ubiegania się o wsparcie ze środków Funduszu jest spełnienie
wymagań określonych każdorazowo dla danego naboru wniosków o udzielenie
wsparcia.
7. Wsparcia ze środków Funduszu udziela się na podstawie umowy zawartej
pomiędzy dysponentem Funduszu a beneficjentem.
8. Dysponent Funduszu może, w drodze umowy, powierzyć, za
wynagrodzeniem, instytucji mu podległej lub przez niego nadzorowanej
wykonywanie w jego imieniu zadań w zakresie udzielania wsparcia, w tym
zawierania umów o udzielenie wsparcia oraz kontrolowania i rozliczania
udzielonego wsparcia. Wynagrodzenie instytucji jest kosztem związanym
z obsługą Funduszu.
9. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb udzielania wsparcia ze środków
Funduszu, mając na uwadze przeznaczenie środków Funduszu i racjonalne
gospodarowanie tymi środkami.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Operator sieci zapewnia przedsiębiorcom telekomunikacyjnym
dostęp do infrastruktury technicznej, w tym współkorzystanie z niej, w celu
realizacji szybkiej sieci telekomunikacyjnej.
2. Dostęp do infrastruktury technicznej jest odpłatny, chyba że strony umowy
postanowią inaczej.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Warunki dostępu do infrastruktury technicznej, w tym techniczne,
eksploatacyjne i finansowe warunki współpracy, strony ustalają w umowie
o dostępie do infrastruktury technicznej, zawartej na piśmie pod rygorem
nieważności.
2. Prezes UKE może wezwać operatora sieci do przedstawienia informacji
w sprawie warunków zapewnienia dostępu do infrastruktury technicznej.
3. Po przedstawieniu przez operatora sieci informacji w sprawie warunków
zapewnienia dostępu do infrastruktury technicznej Prezes UKE, kierując się
kryteriami określonymi w art. 22 ust. 1–3, może, w drodze decyzji, określić
warunki zapewnienia dostępu do infrastruktury technicznej. Przepis art. 22
ust. 4 stosuje się odpowiednio.
4. Decyzję w sprawie określenia warunków zapewnienia dostępu do
infrastruktury technicznej wydaje się w uzgodnieniu z:
1) Prezesem Urzędu Regulacji Energetyki, zwanym dalej „Prezesem URE” –
w odniesieniu do przedsiębiorstw energetycznych;
2) Prezesem Urzędu Transportu Kolejowego, zwanym dalej „Prezesem UTK” –
w odniesieniu do przedsiębiorstw zapewniających infrastrukturę techniczną
na potrzeby transportu kolejowego.
4a. Uzgodnienie, o którym mowa w ust. 4, nie obejmuje finansowych
warunków współpracy. W tym zakresie podmioty, o których mowa w ust. 4,
przedstawiają opinię.
5. Niezajęcie stanowiska przez podmioty, o których mowa w ust. 4,
w terminie 30 dni od dnia przedstawienia projektu decyzji w sprawie określenia
warunków zapewnienia dostępu do infrastruktury technicznej, uznaje się za brak
zastrzeżeń do projektu w zakresie podlegającym uzgodnieniu.
5a. Niewydanie opinii, o której mowa w ust. 4a zdanie drugie, w terminie
30 dni od dnia przedstawienia projektu decyzji w sprawie określenia warunków
zapewnienia dostępu do infrastruktury technicznej, uznaje się za brak zastrzeżeń do
projektu w zakresie finansowych warunków współpracy.
6. Operator sieci, któremu wydano decyzję w sprawie określenia warunków
zapewnienia dostępu do infrastruktury technicznej, jest obowiązany do zawierania
umów, o których mowa w ust. 1, na warunkach nie gorszych niż określone w tej decyzji.
7. Operator sieci, któremu wydano decyzję w sprawie określenia warunków
zapewnienia dostępu do infrastruktury technicznej, zamieszcza na swojej stronie
internetowej aktualne warunki zapewnienia tego dostępu.
8. Operator sieci, któremu wydano decyzję w sprawie określenia warunków
dostępu do infrastruktury technicznej, przekazuje Prezesowi UKE informację
o adresie swojej strony internetowej w terminie 7 dni od dnia zamieszczenia na niej
warunków zapewniania tego dostępu. Informacja o adresie strony internetowej jest
udostępniana przez punkt informacyjny do spraw telekomunikacji dla terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej „punktem informacyjnym do spraw
telekomunikacji”.
9. Prezes UKE może zmienić decyzję w sprawie określenia warunków
zapewnienia dostępu do infrastruktury technicznej:
1) na wniosek operatora sieci, któremu tę decyzję wydano;
2) z urzędu w przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia ochrony
interesów odbiorców usług świadczonych przez podmioty wykonujące
zadania z zakresu użyteczności publicznej lub użytkowników końcowych lub
zapewnienia ochrony skutecznej konkurencji.
10. W postępowaniu w sprawie zmiany decyzji w sprawie określenia
warunków zapewnienia dostępu do infrastruktury technicznej przepisy ust. 2–5a
stosuje się odpowiednio.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Operator sieci jest obowiązany prowadzić negocjacje w sprawie
zawarcia umowy o dostępie do infrastruktury technicznej, na wniosek
przedsiębiorcy telekomunikacyjnego.
2. Informacje uzyskane w związku z negocjacjami mogą być wykorzystane
wyłącznie zgodnie z ich przeznaczeniem i podlegają obowiązkowi zachowania poufności.
2a. W razie niemożności doręczenia pisma w toku negocjacji w sprawie
zawarcia umowy o dostępie do infrastruktury technicznej stosuje się przepisy
art. 139 § 1–2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego.
3. Wniosek o dostęp do infrastruktury technicznej określa infrastrukturę
szybkiej sieci telekomunikacyjnej, planowaną do realizacji, wraz ze wstępnym
harmonogramem jej realizacji.
4. Operator sieci może odmówić przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu
dostępu do infrastruktury technicznej, jeżeli:
1) umieszczenie elementów sieci telekomunikacyjnej w infrastrukturze
technicznej objętej wnioskiem nie jest możliwe ze względów technicznych;
2) nie ma dostępnej przestrzeni do umieszczenia elementów sieci
telekomunikacyjnej, z uwzględnieniem przyszłego zapotrzebowania
operatora sieci na miejsce w infrastrukturze technicznej objętej wnioskiem, co
wynika z przedstawionego przez operatora sieci harmonogramu planowanej
do realizacji inwestycji obejmującej pozostałe miejsce w infrastrukturze
technicznej;
3) nie jest możliwe wykorzystanie infrastruktury technicznej ze względu na
bezpieczeństwo publiczne, zdrowie publiczne, integralność i bezpieczeństwo
sieci, w szczególności infrastruktury krytycznej;
4) planowane usługi telekomunikacyjne mogą spowodować poważne zakłócenia
w świadczeniu innych usług za pośrednictwem tej samej infrastruktury
technicznej;
5) zapewnia przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu inny niż określony we
wniosku, skuteczny dostęp do infrastruktury technicznej, który:
a) spełnia potrzeby przedsiębiorcy telekomunikacyjnego w zakresie
zapewnienia szybkich sieci telekomunikacyjnych,
b) jest oferowany na warunkach niezakłócających uczciwej konkurencji.
5. Operator sieci jest obowiązany przedstawić wnioskodawcy na piśmie
szczegółowo uzasadnione przyczyny odmowy dostępu do infrastruktury
technicznej nie później niż w terminie 60 dni od dnia otrzymania wniosku.

art. 20. więcej Art. 20. Prezes UKE może z urzędu, w drodze decyzji, zmienić treść umowy
o dostępie do infrastruktury technicznej lub zobowiązać strony umowy do jej
zmiany w przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia ochrony interesów
odbiorców usług świadczonych przez podmioty wykonujące zadania z zakresu
użyteczności publicznej oraz użytkowników końcowych.

art. 21. więcej Art. 21. 1. (uchylony)
2. W przypadku odmowy udzielenia dostępu do infrastruktury technicznej
przez operatora sieci lub niezawarcia umowy o dostępie do infrastruktury technicznej w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku o taki dostęp każda ze stron może zwrócić się do Prezesa UKE z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie dostępu do infrastruktury technicznej.
2a. Do wniosku do Prezesa UKE o wydanie decyzji w sprawie dostępu do
infrastruktury technicznej dołącza się:
1) wniosek w sprawie zawarcia umowy o dostępie do infrastruktury technicznej;
2) potwierdzenie doręczenia drugiej stronie lub potwierdzenie nadania przesyłką
poleconą wniosku, o którym mowa w pkt 1;
3) dokumenty z negocjacji prowadzonych z drugą stroną, o ile druga strona
podjęła negocjacje;
4) projekt umowy o dostępie do infrastruktury technicznej, z zaznaczeniem tych
części umowy, co do których strony nie doszły do porozumienia.
3. Strony są obowiązane przedłożyć Prezesowi UKE, na jego żądanie,
w terminie 14 dni, swoje stanowiska wobec rozbieżności oraz dokumenty
niezbędne do rozpatrzenia wniosku.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Prezes UKE wydaje decyzję w sprawie dostępu do infrastruktury
technicznej w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku o jej wydanie, biorąc pod
uwagę w szczególności konieczność zapewnienia niedyskryminacyjnych
i proporcjonalnych warunków dostępu.
2. Prezes UKE, wydając decyzję w sprawie dostępu do infrastruktury
technicznej przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, bierze pod uwagę, aby opłaty
z tego tytułu umożliwiały zwrot poniesionych przez przedsiębiorcę
telekomunikacyjnego kosztów, w szczególności bierze pod uwagę cele określone
w art. 8 dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca
2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności
elektronicznej (dyrektywa ramowa) (Dz. Urz. UE L 108 z 24.04.2002, str. 33,
z późn. zm.) oraz wpływ dostępu do infrastruktury technicznej na plan biznesowy
tego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, w szczególności na realizowane przez
niego inwestycje dotyczące szybkich sieci telekomunikacyjnych.
3. Opłaty z tytułu dostępu do infrastruktury technicznej podmiotu
wykonującego zadania z zakresu użyteczności publicznej określa się w wysokości,
która umożliwia zwrot części kosztów, które ponosi ten podmiot w związku z
utrzymaniem tej infrastruktury.
4. Operator sieci, w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia
o wszczęciu postępowania o wydanie decyzji w sprawie dostępu do infrastruktury
technicznej, przedstawia Prezesowi UKE uzasadnienie wysokości opłat z tytułu
dostępu do infrastruktury technicznej, w którym uwzględnia kryteria, o których
mowa w ust. 2 lub 3.
5. Decyzja w sprawie dostępu do infrastruktury technicznej w zakresie nią
objętym zastępuje umowę o tym dostępie.
6. Decyzję w sprawie dostępu do infrastruktury technicznej wydaje się
w uzgodnieniu z:
1) Prezesem URE – w odniesieniu do przedsiębiorstw energetycznych;
2) Prezesem UTK – w odniesieniu do przedsiębiorstw zapewniających
infrastrukturę techniczną na potrzeby transportu kolejowego.
6a. Uzgodnienie, o którym mowa w ust. 6, nie obejmuje finansowych
warunków współpracy. W tym zakresie podmioty, o których mowa w ust. 6,
przedstawiają opinię.
7. Niezajęcie stanowiska przez podmioty, o których mowa w ust. 6,
w terminie 30 dni od dnia przedstawienia projektu decyzji w sprawie dostępu do
infrastruktury technicznej, uznaje się za brak zastrzeżeń do projektu w zakresie
podlegającym uzgodnieniu.
7a. Niewydanie opinii, o której mowa w ust. 6a zdanie drugie, w terminie
30 dni od dnia przedstawienia projektu decyzji w sprawie dostępu do infrastruktury
technicznej, uznaje się za brak zastrzeżeń do projektu w zakresie finansowych
warunków współpracy.
8. W przypadku zawarcia przez zainteresowane strony umowy o dostępie do
infrastruktury technicznej, decyzja o dostępie do infrastruktury technicznej wygasa
z mocy prawa w części objętej umową.
9. Decyzja w sprawie dostępu do infrastruktury technicznej może zostać
zmieniona przez Prezesa UKE na wniosek każdej ze stron, której ona dotyczy, lub
z urzędu, w przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia ochrony interesów
odbiorców usług świadczonych przez podmioty wykonujące zadania z zakresu
użyteczności publicznej lub użytkowników końcowych lub zapewnienia ochrony
skutecznej konkurencji.
10. W postępowaniu w sprawie zmiany decyzji w sprawie dostępu do
infrastruktury technicznej przepisy ust. 1–7a stosuje się odpowiednio.

art. 23. więcej Art. 23. Do decyzji w sprawie dostępu do infrastruktury technicznej stosuje
się odpowiednio przepisy działu I rozdziału 3 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. –
Prawo telekomunikacyjne.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Strona umowy o dostępie do infrastruktury technicznej przekazuje
tekst tej umowy Prezesowi UKE w terminie 14 dni od dnia jej podpisania.
2. Umowa o dostępie do infrastruktury technicznej jest jawna.
3. Na wniosek strony umowy o dostępie do infrastruktury technicznej Prezes
UKE może wyrazić zgodę, aby niektóre postanowienia umowy były wyłączone
z obowiązku jawności. Wyłączenie to nie może obejmować rozliczeń z tytułu
dostępu do infrastruktury technicznej.
4. Na wniosek zainteresowanego podmiotu Prezes UKE nieodpłatnie
udostępnia przekazane mu umowy o dostępie do infrastruktury technicznej.

Art. 24a. 1. Do zmiany umowy o dostępie do infrastruktury technicznej
stosuje się odpowiednio przepisy art. 19 i art. 21–24.
2. Do wniosku o zmianę umowy o dostępie do infrastruktury technicznej
dołącza się tekst tej umowy, a w przypadku umowy, która była co najmniej raz
zmieniona, dołącza się jednolity tekst tej umowy, zawierający wszelkie dokonane
w niej zmiany.

art. 25. więcej Art. 25. Podmiot wykonujący zadania z zakresu użyteczności publicznej jest
obowiązany prowadzić ewidencję w sposób umożliwiający odrębne obliczenie
kosztów, przychodów, zysków i strat w zakresie swojej podstawowej działalności
oraz działalności, o której mowa w art. 16 ust. 1, a także dostępu do infrastruktury
technicznej.

Art. 25a. 1. W celu umożliwienia przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu
ubiegania się o dostęp do infrastruktury technicznej operator sieci jest obowiązany
udostępnić mu informacje dotyczące tej infrastruktury na obszarze, na którym
przedsiębiorca ten planuje realizować szybką sieć telekomunikacyjną.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, obejmują:
1) lokalizację, w tym przebieg infrastruktury technicznej;
2) charakterystykę i aktualny sposób użytkowania infrastruktury technicznej;
3) dane kontaktowe operatora sieci w sprawach dostępu do infrastruktury
technicznej.
3. W celu uzyskania informacji, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorca
telekomunikacyjny składa do operatora sieci wniosek w formie pisemnej lub
w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania
publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730, 848 i 1590), w którym określa obszar,
na którym planuje realizować szybką sieć telekomunikacyjną.
4. Operator sieci udostępnia informacje, o których mowa w ust. 1,
niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania
wniosku, o którym mowa w ust. 3.
5. Operator sieci może odmówić udostępnienia informacji, o których mowa
w ust. 1, w zakresie, w jakim:
1) są one dostępne za pośrednictwem punktu informacyjnego do spraw
telekomunikacji;
2) jest to niezbędne ze względu na bezpieczeństwo i integralność infrastruktury
technicznej, zdrowie publiczne, obronność, bezpieczeństwo państwa,
bezpieczeństwo i porządek publiczny lub ochronę tajemnicy
przedsiębiorstwa, z zastrzeżeniem art. 29 ust. 6b.
6. W przypadku odmowy udostępnienia informacji, o których mowa w ust. 1,
operator sieci jest obowiązany przedstawić przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu
w formie pisemnej lub w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności
podmiotów realizujących zadania publiczne, w terminie 30 dni od dnia otrzymania
wniosku, o którym mowa w ust. 3, szczegółowo uzasadnione przyczyny swojej odmowy.
7. W przypadku gdy operator sieci odmówił udostępnienia informacji,
o których mowa w ust. 1, ze względu na ochronę tajemnicy przedsiębiorstwa,
Prezes UKE w decyzji, o której mowa w art. 25d ust. 1, może uchylić to
zastrzeżenie, jeżeli uzna, że informacje te są niezbędne dla realizacji szybkich sieci
telekomunikacyjnych. Przepis art. 29 ust. 6b stosuje się odpowiednio.
8. Informacje, o których mowa w ust. 1, mogą być wykorzystane wyłącznie
do celów związanych z uzyskaniem dostępu do infrastruktury technicznej i realizacji szybkiej sieci telekomunikacyjnej, a przedsiębiorca telekomunikacyjny,
któremu zostały one udostępnione, jest obowiązany do podejmowania niezbędnych
środków w celu zachowania ich poufności.

Art. 25b. 1. W celu umożliwienia przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu
ubiegania się o dostęp do infrastruktury technicznej operator sieci jest obowiązany
umożliwić mu dokonanie inspekcji określonych elementów infrastruktury
technicznej w miejscu, w którym ona się znajduje.
2. W celu dokonania inspekcji, o której mowa w ust. 1, przedsiębiorca
telekomunikacyjny składa do operatora sieci wniosek w formie pisemnej lub
w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania
publiczne, w którym określa elementy infrastruktury telekomunikacyjnej związane
z planowaną realizacją szybkiej sieci telekomunikacyjnej.
3. Operator sieci jest obowiązany uwzględnić wniosek, o którym mowa
w ust. 2, niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia jego
otrzymania. Przepisy art. 25a ust. 5 pkt 2 oraz ust. 6–8 stosuje się odpowiednio.

Art. 25c. 1. Obowiązek udzielenia informacji, o którym mowa w art. 18 ust. 2
i art. 25a ust. 1, oraz obowiązek umożliwienia dokonania inspekcji, o którym mowa
w art. 25b ust. 1, nie dotyczą infrastruktury technicznej, w tym infrastruktury
krytycznej, której wykorzystanie do celów szybkich sieci telekomunikacyjnych jest
niemożliwe ze względu na bezpieczeństwo i integralność infrastruktury
technicznej, zdrowie publiczne, obronność, bezpieczeństwo państwa lub
bezpieczeństwo i porządek publiczny. Informacje te nie są przekazywane do punktu
informacyjnego do spraw telekomunikacji.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje infrastruktury,
o której mowa w ust. 1, kierując się wymaganiami szybkich sieci
telekomunikacyjnych oraz bezpieczeństwem i integralnością infrastruktury
technicznej, zdrowiem publicznym, obronnością, bezpieczeństwem państwa oraz
bezpieczeństwem i porządkiem publicznym nie wskazując, które elementy
infrastruktury technicznej stanowią infrastrukturę krytyczną.

Art. 25d. 1. Z zastrzeżeniem ust. 3, spory w sprawach, o których mowa
w art. 25a i art. 25b, między operatorem sieci a operatorem wnioskującym o udostępnienie informacji, o których mowa w art. 25a ust. 1, lub o umożliwienie dokonania inspekcji, o której mowa w art. 25b ust. 1, rozstrzyga Prezes UKE, w drodze decyzji, na wniosek jednej ze stron.
2. Prezes UKE wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, niezwłocznie, nie
później jednak niż w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku o jej wydanie,
kierując się niedyskryminacyjnymi i proporcjonalnymi kryteriami.
3. Decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje się w uzgodnieniu z:
1) Prezesem URE – w odniesieniu do przedsiębiorstw energetycznych;
2) Prezesem UTK – w odniesieniu do przedsiębiorstw zapewniających
infrastrukturę techniczną na potrzeby transportu kolejowego.
4. Niezajęcie stanowiska przez podmioty, o których mowa w ust. 3,
w terminie 30 dni od dnia przedstawienia im projektu decyzji jest równoznaczne
z uzgodnieniem projektu.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Działalność, o której mowa w art. 16 ust. 1, nie może:
1) obniżać bezpieczeństwa dostarczania i jakości wody do spożycia, paliw
gazowych lub energii elektrycznej lub cieplnej;
2) powodować niekorzystnej zmiany cen lub stawek opłat za dostarczane: wodę,
paliwa gazowe lub energię elektryczną lub cieplną i zakresu ich dostarczania
odbiorcom przyłączonym do sieci;
3) uniemożliwiać wywiązywanie się przez podmioty wykonujące zadania
z zakresu użyteczności publicznej z obowiązków w zakresie ochrony
interesów odbiorców i ochrony środowiska;
4) uniemożliwiać racjonalnego korzystania z infrastruktury technicznej
wykorzystywanej do wykonywania ich podstawowej działalności.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podmiotów wykonujących
zadania z zakresu użyteczności publicznej wykonujących działalność w zakresie
zbiorowego odprowadzania ścieków.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Podmiot, który:
1) wykorzystał środki publiczne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych do:
a) budowy, przebudowy lub remontu infrastruktury lub sieci
telekomunikacyjnej, lub
b) nabycia praw do infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnej,
2) nabył prawa do infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnej, o których mowa
w pkt 1 lit. a
– zapewnia dostęp do takiej infrastruktury lub sieci przedsiębiorcom
telekomunikacyjnym, jeżeli obowiązek ten wynika z przepisów prawa, decyzji,
umów lub innych aktów, na podstawie których nastąpiło finansowanie ze środków
publicznych tej budowy, przebudowy, tego remontu lub nabycia praw.
2. Warunki dostępu, o którym mowa w ust. 1, w tym techniczne,
eksploatacyjne i finansowe warunki współpracy, strony ustalają w umowie
o dostępie do infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnej, zawartej na piśmie pod
rygorem nieważności.
3. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany prowadzić negocjacje
w sprawie zawarcia umowy o dostępie do infrastruktury lub sieci
telekomunikacyjnej, na wniosek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego.
4. Dostęp, o którym mowa w ust. 1, jest odpłatny, chyba że strony umowy
postanowią inaczej.
5. W przypadku niepodjęcia negocjacji w sprawie zawarcia umowy
o dostępie, o którym mowa w ust. 1, odmowy udzielenia tego dostępu lub
niezawarcia umowy o dostępie w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku w tej
sprawie każda ze stron może zwrócić się do Prezesa UKE z wnioskiem o wydanie
decyzji w sprawie dostępu do infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnej.
6. Prezes UKE wydaje decyzję w sprawie dostępu, o którym mowa w ust. 1,
w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku o jej wydanie, biorąc pod uwagę
w szczególności:
1) konieczność zapewnienia niedyskryminacyjnych i proporcjonalnych
warunków dostępu;
2) zasady zapewnienia dostępu określone w przepisach prawa, decyzjach,
umowach lub innych aktach, na podstawie których nastąpiło finansowanie ze
środków publicznych budowy, przebudowy lub remontu infrastruktury lub
sieci telekomunikacyjnej, lub nabycia praw do nich.
7. Do dostępu, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy
działu I rozdziału 3 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne oraz przepisy art. 18 ust. 1–3 i 6–8, art. 19 ust. 1 i 2, art. 21 ust. 2 i 2a, art. 22 ust. 8 oraz art. 24 niniejszej ustawy.
8. Do zmiany umowy o dostępie, o którym mowa w ust. 1, przepisy ust. 2–7
oraz art. 24a ust. 2 stosuje się odpowiednio.
9. Prezes UKE może z urzędu, w drodze decyzji, zmienić treść umowy
o dostępie, o którym mowa w ust. 1, lub zobowiązać strony umowy do jej zmiany,
w przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia ochrony interesów
użytkowników końcowych, zmianą zapotrzebowania na usługi, zmianą sytuacji
rynkowej lub potrzebą wykonania obowiązku zapewnienia dostępu, o którym
mowa w ust. 1, wynikającego z przepisów prawa, decyzji, umów lub innych aktów,
na podstawie których nastąpiło finansowanie ze środków publicznych budowy,
przebudowy, remontu infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnej lub nabycia praw
do nich.

art. 28. więcej Art. 28. Minister właściwy do spraw informatyzacji, po zasięgnięciu opinii
Prezesa UKE i Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, może
określić, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb udzielania pomocy publicznej
dotyczącej wykonywania działalności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1–2 i pkt 3
lit. c i art. 16, w odniesieniu do sieci szerokopasmowych w szczególności
w zakresie dotyczącym:
1) możliwości udostępniania przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu
infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnych w zamian za opłaty niższe niż
koszt wytworzenia,
2) możliwości współfinansowania kosztów ponoszonych z tytułu świadczenia
usług telekomunikacyjnych użytkownikom końcowym na potrzeby
świadczenia tych usług
– kierując się Komunikatem Komisji Wytyczne wspólnotowe w sprawie
stosowania przepisów dotyczących pomocy państwa w odniesieniu do szybkiego
wdrażania sieci szerokopasmowych (Dz. Urz. UE C 235 z 30.09.2009, str. 7).

art. 29. więcej Art. 29. 1. Prezes UKE sporządza dla terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
i na bieżąco, nie rzadziej niż raz na rok, weryfikuje i aktualizuje, w formie
elektronicznej, inwentaryzację przedstawiającą:
1) informacje o usługach telefonicznych, usługach transmisji danych
zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach
rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych, świadczonych
w oparciu o infrastrukturę telekomunikacyjną i publiczne sieci
telekomunikacyjne zapewniające szerokopasmowy dostęp do Internetu;
2) pokrycie istniejącą infrastrukturą telekomunikacyjną i publicznymi sieciami
telekomunikacyjnymi zapewniającymi lub umożliwiającymi zapewnienie
szerokopasmowego dostępu do Internetu, z odrębnym zaznaczeniem łączy
światłowodowych i sieci bezprzewodowych, oraz budynkami
umożliwiającymi kolokację;
2. W celu wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1:
1) państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne, z wyłączeniem
podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8 ustawy z dnia 16 lipca
2004 r. – Prawo telekomunikacyjne,
1a) jednostki samorządu terytorialnego prowadzące działalność, o której mowa
w art. 3 ust. 1, w formie niewyodrębnionej w ramach ich osobowości prawnej
oraz jednostki organizacyjne, którym jednostka samorządu terytorialnego
powierzyła prowadzenie działalności, o której mowa w art. 3 ust. 1,
2) podmioty wykonujące zadania z zakresu użyteczności publicznej,
3) przedsiębiorcy telekomunikacyjni
– przekazują aktualne, zgodne ze stanem faktycznym, kompletne oraz adekwatne
do potrzeb wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, informacje
o posiadanej infrastrukturze telekomunikacyjnej, publicznych sieciach
telekomunikacyjnych, budynkach umożliwiających kolokację, świadczonych
usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych oraz aktualizują je corocznie w terminie do dnia 31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia poprzedniego roku.
2b. Podmioty, o których mowa w ust. 2, które nie posiadają infrastruktury
telekomunikacyjnej, publicznych sieci telekomunikacyjnych, budynków
umożliwiających kolokację i nie świadczą usług telefonicznych, usług transmisji
danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu oraz usług
rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych, przekazują Prezesowi
UKE corocznie w terminie do dnia 31 marca według stanu na dzień 31 grudnia
poprzedniego roku, oświadczenie, że nie posiadają infrastruktury
telekomunikacyjnej, publicznych sieci telekomunikacyjnych, budynków
umożliwiających kolokację i nie świadczą usług telefonicznych, usług transmisji
danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu oraz usług
rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych.
3. Do informacji, o których mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepis
art. 9 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne.
4. Główny Geodeta Kraju, na wniosek Prezesa UKE, udostępnia informacje
z centralnego zasobu geodezyjnego i kartograficznego niezbędne dla potrzeb
wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1. Informacje udostępnia się
w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku.
5. Prezes UKE może, o ile nie narusza to tajemnic prawnie chronionych lub
nie zagraża obronności lub bezpieczeństwu państwa, przekazać Głównemu
Geodecie Kraju inwentaryzację, o której mowa w ust. 1, celem zamieszczenia na
geoportalu infrastruktury informacji przestrzennej oraz w krajowej bazie danych
geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu.
6. Inwentaryzacja, o której mowa w ust. 1, jest jawna i każdy ma prawo
wglądu do tej inwentaryzacji oraz pobierania i otrzymywania danych z niej
pochodzących, o ile nie narusza to tajemnic prawnie chronionych lub nie zagraża
obronności lub bezpieczeństwu państwa.
6a. Informacje, o których mowa w ust. 2, Prezes UKE może wykorzystywać
w zakresie niezbędnym do wykonywania jego uprawnień i obowiązków
określonych w art. 192 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo
telekomunikacyjne.
6b. Nie podlegają zastrzeżeniu ze względu na tajemnicę przedsiębiorstwa
informacje dotyczące usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy
dostęp do Internetu oraz infrastruktury telekomunikacyjnej i infrastruktury technicznej, które mogą być wykorzystane w celu świadczenia tych usług, w zakresie obejmującym:
1) dane kontaktowe przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, który może świadczyć
usługi w danej lokalizacji;
2) dane adresowe budynku oraz inne dane identyfikujące lokalizację, w której
przedsiębiorca telekomunikacyjny może świadczyć usługi;
3) technologię usługi możliwej do świadczenia;
4) maksymalną przepustowość usługi dostępu do Internetu możliwą do
zaoferowania użytkownikowi końcowemu;
5) infrastrukturę telekomunikacyjną i infrastrukturę techniczną, które mogą być
wykorzystane w celu świadczenia usług transmisji danych zapewniających
szerokopasmowy dostęp do Internetu.
7. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze
rozporządzenia:
1) rodzaj infrastruktury oraz informacje o świadczonych usługach
telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy
dostęp do Internetu oraz usługach rozprowadzania programów radiowych
i telewizyjnych, podlegających inwentaryzacji i skalę map, na których
dokonuje się inwentaryzacji, o której mowa w ust. 1,
2) elektroniczny format przekazywania danych,
3) szczegółowy zakres i sposób prezentowania informacji w inwentaryzacji,
4) wzory formularzy służących do przekazywania Prezesowi UKE informacji,
o których mowa w ust. 2, wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania
– kierując się potrzebą zapewnienia rzetelnego i wiarygodnego zbioru informacji
o istniejącej infrastrukturze telekomunikacyjnej, publicznych sieciach
telekomunikacyjnych zapewniających lub umożliwiających zapewnienie
szerokopasmowego dostępu do Internetu oraz świadczonych usługach
telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy
dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych
i telewizyjnych, a także potrzebą usprawnienia i ujednolicenia procesu
przekazywania danych.

Art. 29a. 1. Punkt informacyjny do spraw telekomunikacji jest prowadzony
przez Prezesa UKE.
2. Punkt informacyjny do spraw telekomunikacji jest prowadzony za
pośrednictwem strony internetowej tego punktu informacyjnego.

Art. 29b. 1. W ramach punktu informacyjnego do spraw telekomunikacji
zapewnia się każdemu operatorowi sieci, o ile nie zagraża to bezpieczeństwu
państwa, dostęp do posiadanych przez Prezesa UKE informacji:
1) w zakresie procedur i formalności wymaganych przed rozpoczęciem robót
budowlanych dotyczących infrastruktury telekomunikacyjnej, w trakcie ich
wykonywania oraz do ich zakończenia i rozpoczęcia użytkowania tej
infrastruktury, w tym informacji o wymaganych decyzjach, zgłoszeniach
i zawiadomieniach do właściwych organów, a także zwolnieniach
z obowiązku ich uzyskania lub dokonania;
2) uzyskanych w wyniku inwentaryzacji, o której mowa w art. 29 ust. 1;
3) o istniejącej infrastrukturze technicznej, innej niż infrastruktura objęta
inwentaryzacją, o której mowa w art. 29 ust. 1, a także o kanałach
technologicznych, określających:
a) ich lokalizację i przebieg,
b) rodzaj i aktualny stan oraz sposób użytkowania,
c) dane kontaktowe w sprawach dostępu;
4) o planach inwestycyjnych w zakresie wykonywanych lub planowanych robót
budowlanych, finansowanych w całości lub w części ze środków publicznych,
dotyczących infrastruktury technicznej lub kanałów technologicznych,
określających:
a) lokalizację i rodzaj robót,
b) element infrastruktury technicznej lub kanału technologicznego, którego
roboty dotyczą,
c) przewidywaną datę rozpoczęcia robót i czas ich trwania,
d) dane kontaktowe w sprawach koordynacji robót budowlanych;
5) o stronach internetowych, na których zostały zamieszczone warunki dostępu,
o których mowa w art. 18 ust. 7 i art. 35a ust. 7 niniejszej ustawy oraz art. 39b
ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2018 r. poz. 2129
i 2161 oraz z 2019 r. poz. 83, 125, 1815 i 2020);
6) o obowiązujących stawkach opłaty za zajęcie pasa drogowego w celach,
o których mowa w art. 40 ust. 2 pkt 1–3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r.
o drogach publicznych, ustalonych w drodze uchwały, o której mowa
w art. 40 ust. 8 tej ustawy.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2–6, gromadzi się w bazie danych
prowadzonej w systemie teleinformatycznym zapewniającym gromadzenie,
aktualizację i udostępnianie tych informacji w sposób jednolity dla obszaru całego
kraju.
3. System teleinformatyczny, o którym mowa w ust. 2, umożliwia:
1) bezpośrednie wprowadzanie informacji przez podmioty, o których mowa
w art. 29c ust. 1 i art. 29d ust. 1–4, 6 i 7, do bazy danych oraz ich
aktualizowanie przez stronę internetową punktu informacyjnego do spraw
telekomunikacji;
2) identyfikację podmiotu wprowadzającego informacje.
4. Informacje udostępnione przez punkt informacyjny do spraw
telekomunikacji mogą być wykorzystane wyłącznie zgodnie z ich przeznaczeniem
i podlegają obowiązkowi zachowania poufności przez operatorów sieci, którym
zostały udostępnione.
5. Nie można odmówić udostępnienia informacji, o których mowa w ust. 1
pkt 3 lub 4, ze względu na zastrzeżenie tajemnicy przedsiębiorstwa.
6. Do informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 4, w zakresie infrastruktury
technicznej przedsiębiorców telekomunikacyjnych stosuje się odpowiednio przepis
art. 9 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne.
7. Udostępnienie informacji, o których mowa w ust. 1, jest nieodpłatne.

Art. 29c. 1. Operator sieci przekazuje Prezesowi UKE w systemie
teleinformatycznym, o którym mowa w art. 29b ust. 2, posiadane w postaci
elektronicznej informacje, o których mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3 lub 4, w celu ich
udostępniania przez punkt informacyjny do spraw telekomunikacji. Operator sieci
przekazuje te informacje corocznie w terminie do dnia 31 marca według stanu faktycznego i prawnego na dzień 31 grudnia poprzedniego roku. Obowiązek wskazany w zdaniu drugim dotyczy również aktualizacji informacji przekazanych Prezesowi UKE w celu ich udostępniania przez punkt informacyjny do spraw
telekomunikacji.
2. (uchylony)

Art. 29d. 1. Główny Geodeta Kraju przekazuje Prezesowi UKE z centralnego
zasobu geodezyjnego i kartograficznego posiadane w postaci elektronicznej informacje:
1) o których mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3, poprzez zapewnienie nieodpłatnego
dostępu do danych przestrzennych i związanych z nimi usług, udostępnianych
za pośrednictwem systemu, o którym mowa w art. 40 ust. 3e ustawy z dnia
17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2019 r. poz. 725, 730 i 1309);
2) inne, przydatne dla celów przygotowania i realizacji inwestycji
telekomunikacyjnych, w zakresie uzgodnionym z Prezesem UKE, a następnie
aktualizuje te informacje nie rzadziej niż raz na 6 miesięcy.
2. Właściwy terytorialnie marszałek województwa oraz właściwy
terytorialnie starosta i prezydent miasta na prawach powiatu przekazują Prezesowi
UKE, na jego wniosek, odpowiednio z wojewódzkiego zasobu geodezyjnego
i kartograficznego oraz z powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego,
w szczególności z geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu, posiadane
w postaci elektronicznej informacje, o których mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3, które
nie znajdują się w centralnym zasobie geodezyjnym i kartograficznym.
3. Podmiot, który zarządza terenem zamkniętym, przekazuje Prezesowi UKE,
na jego wniosek, posiadane w postaci elektronicznej informacje, o których mowa
w art. 29b ust. 1 pkt 3, dotyczące tego terenu.
4. Właściwy zarządca drogi przekazuje Prezesowi UKE w systemie
teleinformatycznym, o którym mowa w art. 29b ust. 2, posiadane w postaci
elektronicznej informacje:
1) o kanałach technologicznych zlokalizowanych w pasie drogowym, na
obszarze jego właściwości, w zakresie, o którym mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3 lub 4;
2) o których mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3, w zakresie infrastruktury technicznej,
dla której wydał decyzję, o której mowa w art. 39 ust. 3 lub art. 40 ust. 1
ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.
5. Właściwy zarządca drogi przekazuje informacje, o których mowa w:
1) art. 29b ust. 1 pkt 3 – nie później niż w terminie 30 dni od dnia zakończenia
budowy kanału technologicznego;
2) art. 29b ust. 1 pkt 3, w zakresie infrastruktury technicznej, dla której wydał
decyzję, o której mowa w art. 39 ust. 3 lub art. 40 ust. 1 ustawy z dnia
21 marca 1985 r. o drogach publicznych – w terminie 30 dni od dnia wydania
zezwolenia;
3) art. 29b ust. 1 pkt 4, w zakresie kanałów technologicznych – w terminie
określonym w art. 39 ust. 6a ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach
publicznych.
6. Wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta i marszałek województwa
przekazują Prezesowi UKE w systemie teleinformatycznym, o którym mowa
w art. 29b ust. 2, informacje o stawkach opłaty, o której mowa w art. 29b
ust. 1 pkt 6, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie uchwały, o której mowa
w art. 40 ust. 8 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.
7. Podmioty inne niż wymienione w ust. 1–4, które ze względu na zakres
swoich zadań posiadają w postaci elektronicznej informacje, o których mowa
w art. 29b ust. 1 pkt 3, niezwłocznie przekazują je Prezesowi UKE, na jego wniosek.
8. Podmioty, o których mowa w ust. 2–4, 6 i 7, są obowiązane niezwłocznie
zawiadomić Prezesa UKE o zmianach dotyczących informacji mu przekazanych.
9. Podmioty, o których mowa w ust. 1–4 i 7, mogą odmówić przekazania
Prezesowi UKE informacji, jeżeli jest to niezbędne ze względu na bezpieczeństwo
i integralność infrastruktury technicznej, zdrowie publiczne, obronność,
bezpieczeństwo państwa lub bezpieczeństwo i porządek publiczny. W przypadku
gdy informacje te stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa, przy ich przekazaniu
należy poinformować o tym Prezesa UKE.
10. Jeżeli informacje, o których mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3 lub 4, posiadane
przez podmioty, o których mowa w ust. 1–4, oraz inne podmioty, które posiadają
choćby niektóre z tych informacji w postaci elektronicznej ze względu na zakres swoich zadań, nie są dostępne przez punkt informacyjny do spraw telekomunikacji,
podmioty te udostępniają te informacje przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu, na
jego wniosek, w posiadanej formie, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku.
Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio.
11. Udostępnienie informacji, o których mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3 lub 4,
posiadanych przez podmioty, o których mowa w ust. 1–4, oraz inne podmioty,
które posiadają choćby niektóre z tych informacji w postaci elektronicznej ze
względu na zakres swoich zadań, które nie są dostępne przez punkt informacyjny
do spraw telekomunikacji, jest nieodpłatne, o ile przepisy odrębne nie stanowią inaczej.
12. W przypadku stwierdzenia przez Prezesa UKE niewypełnienia
przez podmioty, o których mowa w ust. 4 i 6, obowiązku przekazania w terminie
informacji, o których mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3, 4 i 6, Prezes UKE wzywa
właściwy podmiot do realizacji obowiązku w terminie wyznaczonym przez Prezesa UKE.
13. W przypadku gdy podmiot, wezwany przez Prezesa UKE na podstawie
ust. 12, nie przekaże żądanych informacji w terminie wyznaczonym przez Prezesa
UKE, Prezes UKE wymierza temu podmiotowi, w drodze decyzji, karę
w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Wpływy z kar pieniężnych stanowią
przychód Funduszu.
14. Karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji,
o której mowa w ust. 13. W przypadku nieuiszczenia kary pieniężnej, o której
mowa w ust. 13, podlega ona ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.

Art. 29e. Minister właściwy do spraw informatyzacji może określić, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowy zakres przekazywanych informacji, o których mowa w art. 29b
ust. 1 pkt 3, 4 i 6,
2) elektroniczny format przekazywania informacji, o których mowa w art. 29b
ust. 1 pkt 3, 4 i 6,
3) wzory formularzy służących do przekazywania Prezesowi UKE przez
podmioty, o których mowa w art. 29c ust. 1 i art. 29d ust. 4 i 6, informacji, o których mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3, 4 i 6, wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania
– kierując się potrzebą zapewnienia rzetelnego i wiarygodnego zbioru informacji,
o których mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3, 4 i 6, a także mając na uwadze konieczność
usprawnienia i ujednolicenia procesu przekazywania danych Prezesowi UKE.

Art. 29f. Minister właściwy do spraw informatyzacji może określić, w drodze
rozporządzenia:
1) sposób prezentowania informacji gromadzonych w bazie danych, o której
mowa w art. 29b ust. 2, w tym rodzaj i skalę map,
2) wymagania techniczne i eksploatacyjne systemu teleinformatycznego,
o którym mowa w art. 29b ust. 2
– kierując się potrzebą usprawnienia i ujednolicenia procesu udostępniania informacji.

Art. 29g. 1. System Informacyjny o Instalacjach Wytwarzających
Promieniowanie Elektromagnetyczne, zwany dalej „systemem informacyjnym
PEM”, jest publiczną bazą danych zawierającą informacje o polu
elektromagnetycznym w środowisku, prowadzoną przez ministra właściwego do
spraw informatyzacji.
2. System informacyjny PEM jest prowadzony w systemie
teleinformatycznym, który zapewnia gromadzenie, aktualizację i udostępnianie
informacji, o których mowa w ust. 1, w sposób jednolity dla obszaru całego kraju.

Art. 29h. 1. System informacyjny PEM zapewnia publiczny i nieodpłatny
dostęp do prezentowanych na stronie internetowej w postaci map cyfrowych i tabel
następujących informacji:
1) o poziomach pola elektromagnetycznego pochodzących z pomiarów lub badań:
a) o których mowa w art. 122a ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. –
Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2019 r. poz. 1396, z późn. zm.),
b) o których mowa w art. 123 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. –
Prawo ochrony środowiska, zgromadzonych w systemie
informatycznym Inspekcji Ochrony Środowiska „Ekoinfonet”,
c) o których mowa w art. 17 ust. 3a ustawy z dnia 20 lipca 1991 r.
o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2019 r. poz. 1355, 1501 i 1680),
d) prowadzonych przez podmioty inne niż wymienione w art. 122a ust. 1
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska lub
instytucje, poza Głównym Inspektorem Ochrony Środowiska,
i wykonanych przez akredytowane laboratoria w rozumieniu ustawy
z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2019 r.
poz. 155);
2) o lokalizacjach instalacji radiokomunikacyjnych wykorzystywanych na cele
ruchomych publicznych sieci telekomunikacyjnych, z wyłączeniem
informacji o infrastrukturze krytycznej;
3) o rozkładzie natężeń pola elektromagnetycznego pochodzącego z instalacji,
o których mowa w pkt 2;
4) wynikających z pozwoleń, o których mowa w art. 143 ust. 1 ustawy z dnia
16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne;
5) pochodzących z rejestru urządzeń, o którym mowa w art. 144c ust. 1 ustawy
z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne;
6) o zgłoszeniach, o których mowa w art. 152 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia
2001 r. – Prawo ochrony środowiska, oraz o ponownych zgłoszeniach,
o których mowa w art. 152 ust. 6 pkt 2 tej ustawy, dotyczących instalacji
radiokomunikacyjnych emitujących pola elektromagnetyczne
o częstotliwościach od 30 kHz do 300 GHz, których równoważna moc
promieniowana izotropowo wynosi nie mniej niż 15 W.
2. System informacyjny PEM umożliwia:
1) bezpośrednie wprowadzanie informacji, o których mowa w ust. 1, do bazy
danych oraz ich aktualizowanie przez stronę internetową systemu
informacyjnego PEM;
2) identyfikację podmiotu wprowadzającego lub aktualizującego informacje,
o których mowa w ust. 1;
3) sporządzanie analiz, agregację oraz przetwarzanie informacji, o których
mowa w ust. 1, dla dowolnie wybranej lokalizacji na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie modeli obliczeniowych;
4) przeprowadzanie symulacji dodania nowych instalacji emitujących pole
elektromagnetyczne o określonych parametrach i obliczenia ich wpływu na
natężenie pola elektromagnetycznego w środowisku;
5) generowanie zgłoszenia instalacji, o którym mowa w art. 152 ust. 1 lub
6 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.
3. Dostęp do systemu informacyjnego PEM w zakresie, o którym mowa
w ust. 2, posiadają:
1) przedsiębiorcy telekomunikacyjni prowadzący instalacje emitujące pola
elektromagnetyczne lub będący użytkownikami takich instalacji lub planujący
nowe instalacje emitujące pole elektromagnetyczne;
2) akredytowane laboratoria w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.
o systemie oceny zgodności;
3) Prezes UKE;
4) organy Inspekcji Ochrony Środowiska, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia
20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska;
5) organy ochrony środowiska, o których mowa w art. 376 ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska;
6) organy inspekcji sanitarnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia
14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 59);
7) podmioty inne niż wymienione w art. 122a ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia
2001 r. – Prawo ochrony środowiska lub instytucje, poza Głównym
Inspektorem Ochrony Środowiska, prowadzące pomiary pola
elektromagnetycznego wykonywane przez akredytowane laboratoria
w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności.

Art. 29i. 1. Prowadzący instalację radiokomunikacyjną, która emituje pola
elektromagnetyczne o częstotliwościach od 30 kHz do 300 GHz, których
równoważna moc promieniowana izotropowo wynosi nie mniej niż 15 W, lub
użytkownik takiej instalacji udostępnia w systemie informacyjnym PEM wyniki
pomiarów, o których mowa w art. 122a ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. –
Prawo ochrony środowiska, w terminie 30 dni od dnia wykonania tych pomiarów.
2. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska udostępnia w systemie
informacyjnym PEM wyniki kontroli, o której mowa w art. 17 ust. 3a ustawy
z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska, w terminie 30 dni od dnia
wykonania pomiarów.
3. Podmioty inne niż wymienione w art. 122a ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia
2001 r. – Prawo ochrony środowiska lub instytucje, poza Głównym Inspektorem
Ochrony Środowiska, prowadzące pomiary pól elektromagnetycznych wykonane
przez akredytowane laboratoria w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.
o systemie oceny zgodności udostępniają w systemie informacyjnym PEM wyniki
pomiarów, o których mowa w art. 122a ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. –
Prawo ochrony środowiska, w terminie 30 dni od dnia wykonania tych pomiarów.
4. Organy ochrony środowiska udostępniają w systemie informacyjnym PEM
informacje o zgłoszeniach, o których mowa w art. 152 ust. 1 ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, oraz o ponownych zgłoszeniach,
o których mowa w art. 152 ust. 6 pkt 2 tej ustawy, dotyczących instalacji
radiokomunikacyjnych emitujących pola elektromagnetyczne o częstotliwościach
od 30 kHz do 300 GHz, których równoważna moc promieniowana izotropowo
wynosi nie mniej niż 15 W, w terminie 3 dni od dnia dokonania zgłoszenia lub
ponownego zgłoszenia.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca nieruchomości,
niebędący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, jest obowiązany zapewnić
przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu dostęp do nieruchomości, w tym do budynku
oraz punktu styku, polegający na:
1) zapewnieniu możliwości wykorzystywania istniejącego przyłącza
telekomunikacyjnego lub istniejącej instalacji telekomunikacyjnej budynku,
jeżeli powielenie takiej infrastruktury byłoby ekonomicznie nieopłacalne lub
technicznie niemożliwe,
2) umożliwieniu doprowadzenia przyłącza telekomunikacyjnego aż do punktu
styku,
3) umożliwieniu wykonania instalacji telekomunikacyjnej budynku, jeżeli:
a) nie istnieje instalacja telekomunikacyjna budynku przystosowana do
dostarczania usług szerokopasmowego dostępu do Internetu
o przepustowości co najmniej 30 Mb/s lub
b) istniejąca instalacja telekomunikacyjna budynku przystosowana do
dostarczania usług szerokopasmowego dostępu do Internetu
o przepustowości co najmniej 30 Mb/s nie jest dostępna lub nie
odpowiada zapotrzebowaniu przedsiębiorcy telekomunikacyjnego,
4) umożliwieniu korzystania z punktu styku,
5) umożliwieniu utrzymywania, eksploatacji, przebudowy lub remontu
przyłącza telekomunikacyjnego lub instalacji telekomunikacyjnej budynku
będących własnością tego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego,
6) umożliwieniu wejścia na teren nieruchomości, w tym do budynku, w zakresie
niezbędnym do korzystania z dostępu, o którym mowa w pkt 1–5 i ust. 3
– w celu zapewnienia telekomunikacji w tym budynku.
1a. Warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b, uważa się za spełniony
w szczególności, gdy:
1) właściciel instalacji telekomunikacyjnej budynku nie podejmuje negocjacji
z przedsiębiorcą telekomunikacyjnym w sprawie dostępu do tej instalacji;
2) właściciel instalacji telekomunikacyjnej budynku odmawia przedsiębiorcy
telekomunikacyjnemu dostępu do tej instalacji;
3) oferowane warunki dostępu do instalacji są dyskryminujące lub
uniemożliwiają przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu oferowanie
użytkownikom końcowym konkurencyjnych warunków świadczenia usług,
w tym cenowych i jakościowych;
4) przedsiębiorca telekomunikacyjny świadczy usługi w innej technologii niż
instalacja telekomunikacyjna w budynku.
1b. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, jest niezależny od tego, czy budynek
został ukończony i czy rozpoczęto jego użytkowanie, choćby w budynku istniała
lub była wykonywana inna instalacja telekomunikacyjna.
1c. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do korzystania
z dostępu, o którym mowa w ust. 1 i 3, w sposób możliwie najmniej uciążliwy dla
właściciela, użytkownika wieczystego oraz osób, którym przysługują inne prawa
do nieruchomości, z uwzględnieniem przeznaczenia budynku oraz jego stanu
technicznego i estetycznego, a także do przywrócenia nieruchomości do stanu
poprzedniego niezwłocznie po doprowadzeniu przyłącza telekomunikacyjnego,
wykonaniu instalacji telekomunikacyjnej budynku, doprowadzeniu kolejnego
kabla telekomunikacyjnego do budynku lub umieszczeniu takiego kabla
w istniejącej kanalizacji kablowej.
1d. Jeżeli przedsiębiorca telekomunikacyjny uzyskał dostęp, o którym mowa
w ust. 1, w drodze decyzji Prezesa UKE, a przywrócenie nieruchomości do stanu
poprzedniego jest niemożliwe albo powoduje nadmierne trudności lub koszty,
stosuje się odpowiednio przepisy art. 128 ust. 4 i art. 129 ust. 5 ustawy z dnia
21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz. 2204, z
późn. zm.).
1e. Przedsiębiorca telekomunikacyjny może zwrócić się do właściciela,
użytkownika wieczystego lub zarządcy nieruchomości z wnioskiem o udzielenie
mu informacji o:
1) danych kontaktowych właściciela kabla telekomunikacyjnego, instalacji
telekomunikacyjnej budynku i przyłącza telekomunikacyjnego;
2) podmiotach korzystających z punktu styku;
3) innych przedsiębiorcach telekomunikacyjnych korzystających z kabla
telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej budynku i przyłącza
telekomunikacyjnego;
4) numerze księgi wieczystej nieruchomości;
5) osobach lub podmiotach uprawnionych do zawarcia umowy w sprawie
dostępu, o którym mowa w ust. 1 i 3, wraz z ich adresami do doręczeń.
1f. Właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca nieruchomości jest
obowiązany udzielić przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu informacji, o których
mowa w ust. 1e pkt 1, 2, 4 i 5, oraz – o ile są w jego posiadaniu – informacji,
o których mowa w ust. 1e pkt 3, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku
w tej sprawie. Jeżeli podmiot, o którym mowa w zdaniu pierwszym, nie posiada
informacji, o których mowa w ust. 1e pkt 3, informuje o tym przedsiębiorcę
telekomunikacyjnego w tym samym terminie.
1g. (uchylony)
2. (uchylony)
3. Właściciel kabla telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej
budynku lub przyłącza telekomunikacyjnego niebędący przedsiębiorcą
telekomunikacyjnym ani właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub zarządcą
nieruchomości, na której znajduje się ta infrastruktura, jest obowiązany udostępnić
przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu takie przyłącze, instalację, całość lub część
kabla, w tym w szczególności włókno światłowodowe, jeżeli doprowadzenie
przyłącza telekomunikacyjnego, wykonanie instalacji telekomunikacyjnej
budynku, doprowadzenie kolejnego kabla telekomunikacyjnego do budynku lub
umieszczenie takiego kabla w istniejącej kanalizacji kablowej byłoby
ekonomicznie nieopłacalne lub technicznie niemożliwe.
3a. Dostęp, o którym mowa w ust. 1 i 3 jest nieodpłatny.
3b. W przypadku uzyskania dostępu, o którym mowa w ust. 1 i 3,
przedsiębiorca telekomunikacyjny ponosi koszty:
1) związane z udostępnieniem nieruchomości w celu wykorzystywania
istniejącego przyłącza telekomunikacyjnego lub istniejącej instalacji
telekomunikacyjnej budynku albo doprowadzenia do budynku przyłącza
telekomunikacyjnego lub wykonania instalacji telekomunikacyjnej budynku,
w tym przywrócenia stanu pierwotnego;
2) utrzymania udostępnionego przyłącza telekomunikacyjnego, instalacji
telekomunikacyjnej budynku lub całości lub części kabla
telekomunikacyjnego.
4. Warunki dostępu, o którym mowa w ust. 1 i 3, określa umowa zawarta
między przedsiębiorcą telekomunikacyjnym a odpowiednio właścicielem,
użytkownikiem wieczystym lub zarządcą nieruchomości, właścicielem kabla telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej budynku lub przyłącza telekomunikacyjnego. Zawarcie umowy, o którym mowa w zdaniu pierwszym, stanowi czynność zwykłego zarządu.
5. Do dostępu, o którym mowa w ust. 1 i 3, stosuje się odpowiednio przepisy
art. 19 ust. 2 i 2a, art. 20, art. 21 ust. 2–3, art. 22 ust. 1, 5 i 8–10, art. 23 i art. 24a,
z tym że:
1) termin zawarcia umowy o dostęp wynosi 30 dni od dnia wystąpienia przez
przedsiębiorcę telekomunikacyjnego z wnioskiem o jej zawarcie;
2) Prezes UKE wydaje decyzję o dostępie, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, także
wówczas, jeżeli dla istniejącej instalacji telekomunikacyjnej budynku lub
istniejącego przyłącza telekomunikacyjnego warunki dostępu nie są określone
w umowie, o której mowa w ust. 4, lub umowa taka wygasła, chyba że
przedsiębiorca telekomunikacyjny wykonał instalację telekomunikacyjną
budynku lub doprowadził przyłącze telekomunikacyjne, nie mając tytułu
prawnego do dysponowania nieruchomością na ten cel oraz wbrew woli lub
bez wiedzy właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości;
3) Prezes UKE określa warunki dostępu, o którym mowa w ust. 1, kierując się
potrzebą jak najefektywniejszego wykorzystania istniejącej infrastruktury
technicznej znajdującej się na nieruchomości, w tym w budynku;
4) we wniosku o wydanie decyzji o dostępie, o którym mowa w ust. 1, wskazuje
się numer księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości, do której ma być
zapewniony dostęp.
5a. Umowa zawarta w formie pisemnej albo ostateczna decyzja o dostępie,
o którym mowa w ust. 1, stanowią podstawę do dokonania wpisu w księdze
wieczystej. W przypadku gdy podstawą do dokonania wpisu jest ostateczna decyzja
o dostępie, wpisu można dokonać także na wniosek Prezesa UKE.
5b. Stronami postępowania w sprawie wydania decyzji o dostępie, o którym
mowa w ust. 1, są przedsiębiorca telekomunikacyjny oraz właściciel, użytkownik
wieczysty lub zarządca nieruchomości, do którego przedsiębiorca
telekomunikacyjny wystąpił z wnioskiem o zapewnienie tego dostępu. W razie
zmiany zarządcy nieruchomości, ustania zarządu albo utraty przez
dotychczasowego zarządcę uprawnienia do zawarcia umowy o dostęp, o którym mowa w ust. 1, na jego miejsce wstępuje nowy zarządca nieruchomości, a w przypadku jego braku – właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości.
5ba. W przypadku zmiany właściciela, użytkownika wieczystego lub
zarządcy nieruchomości po wystąpieniu z wnioskiem o zawarcie umowy o dostęp,
o którym mowa w ust. 1, a przed złożeniem wniosku o wydanie decyzji o dostępie
do Prezesa UKE przepisy ust. 5b oraz art. 30 § 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r.
– Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz
z 2019 r. poz. 60, 730 i 1133) stosuje się odpowiednio.
5c. Jeżeli liczba stron postępowania w sprawie wydania decyzji o dostępie,
o którym mowa w ust. 1 i 3, przekracza 20, stosuje się przepis art. 49 ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
5d. Umowa oraz decyzja w sprawie dostępu, o którym mowa w ust. 1 i 3, są
wiążące dla następców prawnych właścicieli i użytkowników wieczystych
nieruchomości objętej tą umową lub decyzją oraz innych podmiotów władających tą nieruchomością.
5e. Przepisy ust. 1–1f oraz 2–5d stosuje się odpowiednio do każdego, komu
przysługuje skuteczne względem właściciela, użytkownika wieczystego lub
zarządcy nieruchomości lub właściciela kabla telekomunikacyjnego, instalacji
telekomunikacyjnej budynku lub przyłącza telekomunikacyjnego prawo korzystania z:
1) punktu styku;
2) kabla telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej budynku lub
przyłącza telekomunikacyjnego.
5f. Dostęp, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 3, 5 i 6, jest obowiązany zapewnić
także właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca nieruchomości będący
przedsiębiorcą telekomunikacyjnym. Przepisy ust. 1a–1f i 3a–5d stosuje się.
6. W celu zapewnienia świadczenia użytkownikom usług telefonicznych,
usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu oraz
usług rozprowadzania cyfrowych programów radiowych i telewizyjnych
w wysokiej rozdzielczości przez różnych dostawców usług inwestor wyposaża
budynek, zgodnie z przepisami w sprawie warunków techniczno-budowlanych
wydanymi na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186, z późn. zm.), w instalację telekomunikacyjną stanowiącą
część składową nieruchomości, umożliwiającą przyłączenie do publicznych sieci
telekomunikacyjnych wykorzystywanych do świadczenia tych usług, przy
zachowaniu zasady neutralności technologicznej.
7. Jeżeli użytkowany budynek mieszkalny wielorodzinny, budynek
zamieszkania zbiorowego lub budynek użyteczności publicznej nie jest
wyposażony w instalację, o której mowa w ust. 6, właściciel jest obowiązany
wyposażyć budynek w taką instalację w przypadku rozbudowy, nadbudowy lub
przebudowy budynku związanej z rozbudową, nadbudową lub przebudową
instalacji technicznej wewnątrz budynku.
8. W przypadku gdy inwestor występuje z wnioskiem o pozwolenie na
budowę albo dokonuje zgłoszenia rozbudowy, nadbudowy lub przebudowy
budynku mieszkalnego wielorodzinnego, budynku zamieszkania zbiorowego lub
budynku użyteczności publicznej związanej z rozbudową, nadbudową lub
przebudową instalacji technicznej wewnątrz budynku, a:
1) budynek jest wyposażony w instalację, o której mowa w ust. 6 – do wniosku
o pozwolenie na budowę lub zgłoszenia dołącza się oświadczenie, składane
pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń,
o istnieniu w budynku takiej instalacji;
2) budynek nie jest wyposażony w instalację, o której mowa w ust. 6 –
wnioskiem albo zgłoszeniem należy objąć również wykonanie takiej
instalacji.
9. Składający oświadczenie, o którym mowa w ust. 8 pkt 1, jest obowiązany
do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta
zastępuje pouczenie organu uprawnionego do odebrania oświadczenia
o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Jeżeli nieruchomość lub jej część zajmowana przez użytkownika
końcowego nie posiada przyłączenia do sieci telekomunikacyjnej,
odpowiadającego potrzebom użytkownika końcowego, właściciel nieruchomości,
użytkownik wieczysty nieruchomości, osoba, której przysługuje spółdzielcze prawo do lokalu lub zarządca nieruchomości, nie może odmówić, z wyjątkiem przypadków wynikających z przepisów prawa, instalacji, utrzymania lub wymiany zewnętrznej instalacji telekomunikacyjnej.
2. Jeżeli przedsiębiorca telekomunikacyjny oraz odpowiednio właściciel
nieruchomości, użytkownik wieczysty nieruchomości, osoba, której przysługuje
spółdzielcze prawo do lokalu, lub zarządca nieruchomości nie poczynią innych
ustaleń, prace instalacyjne, utrzymanie i wymiana zewnętrznej instalacji
telekomunikacyjnej odbywają się na koszt przedsiębiorcy telekomunikacyjnego.

art. 32. więcej Art. 32. W przypadku posiadania przez użytkownika końcowego tytułu
prawnego do nieruchomości lub jej części innego niż prawo własności, prawo
użytkowania wieczystego lub spółdzielcze prawo do lokalu, do przyłączenia
pojedynczego zakończenia sieci stosuje się odpowiednio przepis art. 684 ustawy
z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 i 1495).

art. 33. więcej Art. 33. 1. Właściciel, użytkownik wieczysty nieruchomości lub zarządca
nieruchomości, niebędący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, jest obowiązany
umożliwić operatorom, podmiotom, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8
ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne, oraz jednostkom
samorządu terytorialnego wykonującym działalność, o której mowa w art. 3 ust. 1,
umieszczenie na nieruchomości obiektów i urządzeń infrastruktury
telekomunikacyjnej w celu niezwiązanym z zapewnieniem telekomunikacji
w budynku znajdującym się na tej nieruchomości, w szczególności instalowanie
urządzeń telekomunikacyjnych, przeprowadzanie linii kablowych pod
nieruchomością, na niej lub nad nią, umieszczanie tabliczek informacyjnych
o urządzeniach, a także ich eksploatację i konserwację, jeżeli nie uniemożliwia to
racjonalnego korzystania z nieruchomości, w szczególności nie prowadzi do
istotnego zmniejszenia wartości nieruchomości.
2. Korzystanie z nieruchomości, o których mowa w ust. 1, jest odpłatne,
chyba że strony umowy, o której mowa w ust. 3, postanowią inaczej.
3. Warunki korzystania z nieruchomości ustala się w umowie, która jest
zawierana na piśmie w terminie 30 dni od dnia wystąpienia przez operatora
z wnioskiem o jej zawarcie.
3a. Umowa, o której mowa w ust. 3, stanowi podstawę do dokonania wpisu
w księdze wieczystej.
4. Warunki korzystania z pasa drogowego ustala się na podstawie przepisów
ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 3, nie zostanie zawarta umowa,
stosuje się odpowiednio przepisy art. 124 i art. 124a ustawy z dnia 21 sierpnia
1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

art. 34. więcej Art. 34. Jeżeli nieruchomość stanowi przedmiot ograniczonych praw
rzeczowych lub obligacyjnych, a także zarządu lub trwałego zarządu, przepis
art. 33 stosuje się odpowiednio.

art. 35. więcej Art. 35. Przepisy art. 33 i 34 stosuje się odpowiednio do korzystania
z urządzeń i obiektów infrastruktury technicznej, w szczególności słupów
oświetleniowych i trakcyjnych, będących własnością jednostek samorządu
terytorialnego lub Skarbu Państwa i niestanowiących części składowych
nieruchomości.

Art. 35a. 1. Prezes UKE może wezwać:
1) nadleśniczego Lasów Państwowych,
2) podmiot, który zarządza terenem zamkniętym,
3) właściciela, użytkownika wieczystego lub zarządcę co najmniej 10 budynków
mieszkalnych wielorodzinnych, zamieszkania zbiorowego lub użyteczności
publicznej,
4) Prezesa Krajowego Zasobu Nieruchomości, o którym mowa w ustawie z dnia
20 lipca 2017 r. o Krajowym Zasobie Nieruchomości (Dz. U. z 2018 r. poz.
2363 oraz z 2019 r. poz. 1309)
– do przedstawienia informacji w sprawie warunków zapewnienia dostępu,
o którym mowa w art. 30 ust. 1 i 3, lub umieszczania na nieruchomości obiektów
i urządzeń, o którym mowa w art. 33 ust. 1.
2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, są obowiązane do przedstawienia
informacji Prezesowi UKE w terminie 30 dni od dnia otrzymania wezwania.
3. Po przedstawieniu informacji, o której mowa w ust. 1, lub upływie terminu,
o którym mowa w ust. 2, Prezes UKE, kierując się potrzebą zapewnienia skutecznej
konkurencji oraz zapewnienia telekomunikacji, może, w drodze decyzji, określić
warunki zapewnienia dostępu, o którym mowa w art. 30 ust. 1 i 3, lub umieszczania
na nieruchomości obiektów i urządzeń, o którym mowa w art. 33 ust. 1, w tym
wysokość opłat za umieszczanie na nieruchomości obiektów i urządzeń, o którym
mowa w art. 33 ust. 1.
4. Podmioty, o których mowa w ust. 1, wobec których została wydana decyzja
w sprawie określenia warunków zapewnienia dostępu, o którym mowa w art. 30
ust. 1 i 3, lub umieszczania na nieruchomości obiektów i urządzeń, o którym mowa
w art. 33 ust. 1, są obowiązane do zawierania, w zakresie swojej właściwości,
umów o tym dostępie na warunkach nie gorszych niż określone w tej decyzji.
5. Prezes UKE podaje do publicznej wiadomości decyzję, o której mowa
w ust. 3, w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Urzędu
Komunikacji Elektronicznej.
6. Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, zamieszczają na swoich
stronach internetowych aktualne warunki zapewnienia dostępu, o którym mowa
w art. 30 ust. 1 i 3, oraz umieszczania na nieruchomości obiektów i urządzeń,
o którym mowa w art. 33 ust. 1, uwzględniające warunki określone decyzją,
o której mowa w ust. 3.
7. Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, przekazują Prezesowi UKE
informacje o adresach swoich stron internetowych w terminie 7 dni od dnia
zamieszczenia na nich warunków zapewnienia dostępu, o którym mowa w art. 30
ust. 1 i 3, oraz umieszczania na nieruchomości obiektów i urządzeń, o którym
mowa w art. 33 ust. 1. Informacja jest udostępniana przez punkt informacyjny do
spraw telekomunikacji.

art. 36. więcej Art. 36. Do współkorzystania z infrastruktury telekomunikacyjnej,
w stosunku do której uprawnienie do jej zakładania, używania lub konserwacji na
cudzej nieruchomości zostało nabyte na podstawie zezwolenia organu administracji
publicznej lub z mocy prawa, lub znajdującej się na nieruchomościach
zajmowanych lub administrowanych przez jednostki sektora finansów publicznych,
których te jednostki są właścicielem, stosuje się odpowiednio przepisy art. 33 i 34.

Art. 36a. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny może zwrócić się do operatora
sieci realizującego bezpośrednio lub pośrednio, w szczególności przez
podwykonawców, roboty budowlane dotyczące infrastruktury technicznej,
finansowane w całości lub w części ze środków publicznych, z wnioskiem
o koordynację robót budowlanych.
2. Koordynacja robót budowlanych polega na:
1) współdziałaniu operatora sieci z przedsiębiorcą telekomunikacyjnym w celu
umożliwienia wykonywania przez tego przedsiębiorcę robót budowlanych
dotyczących szybkiej sieci telekomunikacyjnej w tym samym czasie i w tym
samym miejscu, w szczególności w tym samym budynku lub we wspólnym
wykopie, co roboty budowlane wykonywane przez operatora sieci;
2) zaprojektowaniu i wykonaniu przez operatora sieci infrastruktury technicznej,
w szczególności kanalizacji kablowej, szafy kablowej, punktu styku lub
antenowej konstrukcji wsporczej, uwzględniającej potrzeby przedsiębiorcy
telekomunikacyjnego dotyczące realizacji elementów szybkiej sieci
telekomunikacyjnej, jeżeli powielenie tej infrastruktury przez przedsiębiorcę
telekomunikacyjnego jest technicznie niemożliwe lub ekonomicznie
nieopłacalne.
3. Operator sieci uwzględnia wniosek o koordynację robót budowlanych, jeżeli:
1) został złożony w celu budowy lub wykonywania innych robót budowlanych
dotyczących elementów szybkiej sieci telekomunikacyjnej;
2) jego uwzględnienie nie spowoduje poniesienia przez operatora sieci
dodatkowych kosztów dotyczących planowanych przez niego robót
budowlanych, w tym kosztów spowodowanych opóźnieniami tych robót;
3) zapewnienie koordynacji robót budowlanych nie spowoduje opóźnienia
uniemożliwiającego zakończenie inwestycji realizowanej przez operatora
sieci w terminie określonym w umowie o dofinansowaniu lub umowie
w sprawie zamówienia publicznego;
4) jego uwzględnienie nie utrudni wykonywania kontroli nad robotami
budowlanymi objętymi koordynacją;
5) został złożony:
a) nie później niż na 30 dni przed dniem złożenia wniosku o pozwolenie na
budowę lub zgłoszenia, o którym mowa w art. 30 ust. 1b ustawy z dnia
7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane,
b) na naradzie koordynacyjnej, o której mowa w art. 28b ust. 1 ustawy
z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne,
w odniesieniu do robót budowlanych niewymagających pozwolenia na
budowę lub zgłoszenia, o którym mowa w art. 30 ust. 1b ustawy z dnia
7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane;
6) przedsiębiorca telekomunikacyjny uzyskał decyzję, o której mowa w art. 39
ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych – w przypadku
robót budowlanych prowadzonych w pasie drogowym dróg publicznych.
4. Koordynacja robót budowlanych w pasie drogowym dróg publicznych nie
zwalnia przedsiębiorcy telekomunikacyjnego z obowiązku uzyskania decyzji,
o której mowa w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.
5. Operator sieci może odmówić uwzględnienia wniosku o koordynację robót
budowlanych, jeżeli:
1) jest to niezbędne ze względu na bezpieczeństwo publiczne, zdrowie publiczne
lub integralność i bezpieczeństwo sieci, w szczególności infrastruktury krytycznej;
2) planowane usługi telekomunikacyjne mogą spowodować poważne zakłócenia
w świadczeniu innych usług za pośrednictwem infrastruktury technicznej
objętej koordynacją robót budowlanych;
3) zaoferuje przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu skuteczny dostęp do
infrastruktury technicznej, w szczególności polegający na współkorzystaniu
z włókna światłowodowego lub dostępie do niego, który:
a) spełnia potrzeby przedsiębiorcy telekomunikacyjnego w zakresie
zapewnienia szybkich sieci telekomunikacyjnych,
b) jest ekonomicznie opłacalny w porównaniu z kosztami zapewniania
koordynacji robót budowlanych w zakresie proponowanym we wniosku
o koordynację robót budowlanych i na warunkach w nim
proponowanych.
6. Operator sieci jest obowiązany podać przyczyny odmowy uwzględnienia
wniosku o koordynację robót budowlanych w terminie 30 dni od dnia jego otrzymania.

Art. 36b. 1. Warunki koordynacji robót budowlanych strony ustalają
w umowie o koordynacji robót budowlanych, zawartej na piśmie pod rygorem
nieważności. Przepisy art. 19 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
2. W umowie o koordynacji robót budowlanych ustala się w szczególności
kwestie dotyczące:
1) udostępniania posiadanych informacji niezbędnych do przygotowania
dokumentacji projektowej;
2) dostępu do nieruchomości w celu umieszczenia i eksploatacji infrastruktury
telekomunikacyjnej, z wyłączeniem jej umieszczania w pasie drogowym dróg
publicznych;
3) warunków technicznych i eksploatacyjnych w zakresie realizowania na tym
samym terenie budowy robót budowlanych dotyczących infrastruktury
technicznej i infrastruktury telekomunikacyjnej;
4) harmonogramu prac każdej ze stron oraz zasad zapewnienia dostępu do
budowy;
5) wyznaczenia koordynatora inspektorów nadzoru inwestorskiego, jeżeli jest
wymagany;
6) zabezpieczenia terenu budowy;
7) pokrycia i zabezpieczenia dodatkowych kosztów ponoszonych przez
operatora sieci.
3. Do umowy o koordynacji robót budowlanych przepisy art. 19 ust. 1 i 2,
art. 21, art. 22, art. 24 i art. 24a ust. 2 stosuje się odpowiednio, z tym że decyzje
wydaje starosta albo wojewoda.
4. Warunek, o którym mowa w art. 36a ust. 3 pkt 2, uważa się za spełniony
również wówczas, gdy w umowie o koordynacji robót budowlanych
wnioskodawca zobowiązał się pokryć dodatkowe koszty ponoszone przez
operatora sieci, oferując zabezpieczenie wykonania tego zobowiązania, o którym
mowa w art. 450 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. poz. 2019).

Art. 36c. 1. W przypadku niepodjęcia negocjacji w sprawie zawarcia umowy
o koordynacji robót budowlanych przez operatora sieci, odmowy uwzględnienia
wniosku w tej sprawie lub niezawarcia umowy o koordynacji robót budowlanych,
w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku każda ze stron może zwrócić się do
starosty właściwego ze względu na miejsce wykonywania robót budowlanych.
Przepis art. 21 ust. 2a stosuje się odpowiednio.
2. Starosta wydaje decyzję w sprawie koordynacji robót budowlanych
niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku
o jej wydanie, biorąc pod uwagę w szczególności:
1) konieczność zapewnienia niedyskryminacyjnych i proporcjonalnych
warunków koordynacji robót budowlanych, z uwzględnieniem celu, jakiemu
ta koordynacja ma służyć;
2) obowiązki nałożone na operatora sieci w przepisach prawa lub decyzjach;
3) potrzebę minimalizowania negatywnych skutków koordynacji robót
budowlanych dla inwestycji wykonywanej przez operatora sieci;
4) praktyczną możliwość wdrożenia rozwiązań dotyczących technicznych
i ekonomicznych aspektów koordynacji robót budowlanych zarówno
zaproponowanych przez strony negocjacji, jak i mogących stanowić
rozwiązania alternatywne;
5) interes publiczny, w tym zapewnienie bezpieczeństwa publicznego oraz
ochronę środowiska;
6) wymagania, o których mowa w art. 26.
3. Decyzja w sprawie koordynacji robót budowlanych rozstrzyga zaistniałe
kwestie sporne, dotyczące w szczególności okoliczności, o których mowa
w art. 36b ust. 2.
4. Decyzję w sprawie koordynacji robót budowlanych obejmujących obiekty
i roboty budowlane, o których mowa w art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r.
– Prawo budowlane, wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce
wykonywania robót budowlanych. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.
5. Do decyzji w sprawie koordynacji robót budowlanych przepisy art. 22
ust. 5–8 stosuje się odpowiednio.

Art. 36d. Operator sieci zawiera umowy o projektowaniu i wykonywaniu
robót budowlanych dotyczących infrastruktury technicznej, uwzględniając
obowiązki w zakresie koordynacji robót budowlanych.

Art. 36e. 1. W celu umożliwienia przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu
ubiegania się o koordynację robót budowlanych operator sieci jest obowiązany
udostępnić mu informacje dotyczące planowanych w okresie najbliższych
6 miesięcy lub aktualnie wykonywanych robót budowlanych, o których mowa
w art. 36a ust. 1.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, obejmują:
1) lokalizację i rodzaj robót;
2) element infrastruktury technicznej, którego roboty dotyczą;
3) przewidywaną datę rozpoczęcia robót i czas ich trwania;
4) dane kontaktowe operatora sieci w sprawach koordynacji robót budowlanych.
3. W celu uzyskania informacji, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorca
telekomunikacyjny składa do operatora sieci, w formie pisemnej lub w formie
dokumentu elektronicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 lutego
2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne,
wniosek w tej sprawie.
4. Informacje, o których mowa w ust. 1, udostępnia się niezwłocznie, nie
później jednak niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku.
5. Operator sieci może odmówić udostępnienia informacji, o których mowa
w ust. 1, w zakresie, w jakim:
1) są one dostępne za pośrednictwem punktu informacyjnego do spraw
telekomunikacji;
2) jest to niezbędne ze względu na bezpieczeństwo i integralność infrastruktury
technicznej, zdrowie publiczne, obronność, bezpieczeństwo państwa,
bezpieczeństwo i porządek publiczny lub ochronę tajemnicy
przedsiębiorstwa, z zastrzeżeniem art. 29 ust. 6b;
3) informacje te zostały podane do publicznej wiadomości na jego stronie internetowej.
6. W przypadku odmowy udostępnienia informacji, o których mowa w ust. 1,
operator sieci jest obowiązany przedstawić przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu
w formie pisemnej lub w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 3, szczegółowo uzasadnione przyczyny swojej odmowy.
7. W przypadku gdy operator sieci odmówił udostępnienia informacji,
o których mowa w ust. 1, ze względu na ochronę tajemnicy przedsiębiorstwa,
starosta w decyzji, o której mowa w art. 36f ust. 1, albo wojewoda w decyzji,
o której mowa w art. 36f ust. 2, może uchylić to zastrzeżenie, jeżeli uzna, że
informacje te są niezbędne dla realizacji szybkich sieci telekomunikacyjnych.
Przepis art. 29 ust. 6b stosuje się odpowiednio.
8. Informacje, o których mowa w ust. 1, mogą być wykorzystane wyłącznie
do celów związanych z ubieganiem się o koordynację robót budowlanych
i realizacji szybkiej sieci telekomunikacyjnej, a przedsiębiorca telekomunikacyjny,
któremu zostały one udostępnione, jest obowiązany do podejmowania niezbędnych
środków w celu zachowania ich poufności.

Art. 36f. 1. Spory w sprawach, o których mowa w art. 36e, między
operatorem sieci a przedsiębiorcą telekomunikacyjnym wnioskującym
o udostępnienie informacji, o których mowa w art. 36e ust. 1, rozstrzyga starosta
właściwy ze względu na miejsce wykonywania robót budowlanych, w drodze
decyzji, na wniosek jednej ze stron.
2. Spory w sprawach, o których mowa w art. 36e, dotyczących obiektów
i robót budowlanych, o których mowa w art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r.
– Prawo budowlane, rozstrzyga wojewoda właściwy ze względu na miejsce
wykonywania robót budowlanych, w drodze decyzji, na wniosek jednej ze stron.
3. W postępowaniach w sprawach wydania decyzji, o których mowa w ust. 1
i 2, rozstrzyga się o kosztach postępowania. Wymierzenie kosztów odbywa się
w trybie działu IX ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego.
4. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, wydaje się niezwłocznie, nie później
jednak niż w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku o ich wydanie, kierując się
niedyskryminacyjnymi i proporcjonalnymi kryteriami.

Art. 36g. 1. Obowiązek uwzględnienia wniosku o koordynację robót
budowlanych, o którym mowa w art. 36a ust. 3, lub obowiązek udostępnienia
informacji, o którym mowa w art. 36e ust. 1, może nie dotyczyć:
1) infrastruktury technicznej, której wykorzystanie do celów szybkich sieci
telekomunikacyjnych jest niemożliwe ze względu na bezpieczeństwo
i integralność infrastruktury technicznej, zdrowie publiczne, obronność,
bezpieczeństwo państwa, bezpieczeństwo i porządek publiczny;
2) robót budowlanych o nieznacznej wartości.
2. Minister właściwy do spraw informatyzacji w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania
przestrzennego oraz mieszkalnictwa oraz ministrem właściwym do spraw energii
może określić, w drodze rozporządzenia, rodzaj infrastruktury technicznej lub
robót budowlanych, o których mowa w ust. 1, kierując się koniecznością
zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa oraz ciągłości
funkcjonowania infrastruktury technicznej, a także rozmiarem, czasem trwania
i wartością robót budowlanych.

Art. 36h. 1. Organem wyższego stopnia w sprawach, o których mowa
w art. 36c ust. 1 i art. 36f ust. 1, jest wojewoda.
2. Organem wyższego stopnia w sprawach, o których mowa w art. 36c ust. 4
i art. 36f ust. 2, jest Prezes UKE. Odwołania w tych sprawach Prezes UKE
rozstrzyga po zasięgnięciu opinii Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego,
a w przypadku przedsiębiorstw energetycznych w uzgodnieniu z Prezesem URE.

art. 37. więcej Art. 37. Włókno światłowodowe umieszczone w kablu światłowodowym
wchodzące w skład sieci telekomunikacyjnej może stanowić odrębny przedmiot
własności i innych praw rzeczowych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.

art. 38. więcej Art. 38. 1. W przypadku ustanowienia odrębnej własności włókna
światłowodowego, właścicielowi włókna przysługuje udział w części wspólnej
kabla światłowodowego, jako prawo związane z własnością włókna. Nie można żądać zniesienia współwłasności części wspólnej kabla, dopóki trwa odrębna własność włókien światłowodowych.
2. Część wspólną kabla światłowodowego stanowią wszystkie jego elementy
oprócz włókien światłowodowych.
3. Udział właściciela włókna światłowodowego w części wspólnej kabla
światłowodowego odpowiada stosunkowi liczby włókien przypadających temu
właścicielowi do ogólnej liczby włókien światłowodowych w kablu.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Dotychczasowy właściciel kabla światłowodowego ma co do
włókna światłowodowego, którego odrębna własność nie została ustanowiona, oraz
co do części wspólnej kabla światłowodowego takie same uprawnienia i obowiązki,
jakie przysługują właścicielom włókien, których odrębna własność została
ustanowiona.
2. Jeżeli do ustanawiania odrębnej własności włókien światłowodowych
dochodzi sukcesywnie, właściciele włókien, których odrębna własność już została
ustanowiona, nie są stronami umów dotyczących ustanawiania odrębnej własności
dalszych włókien.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Odrębną własność włókna światłowodowego można ustanowić
w drodze umowy między właścicielem kabla światłowodowego wchodzącego
w skład sieci telekomunikacyjnej a nabywcą własności włókna, a także w drodze
jednostronnej czynności prawnej właściciela takiego kabla albo orzeczenia sądu
znoszącego współwłasność kabla.
2. Odrębna własność włókna światłowodowego może powstać także
w wykonaniu umowy zobowiązującej przedsiębiorcę do wybudowania sieci
telekomunikacyjnej oraz do ustanowienia po zakończeniu budowy odrębnej
własności włókna światłowodowego i przeniesienia tego prawa na drugą stronę
umowy lub na inną wskazaną w umowie osobę.
3. Czynność prawna obejmująca oświadczenie woli o ustanowieniu odrębnej
własności włókna światłowodowego wymaga, dla skutecznego ustanowienia tego
prawa, zachowania formy pisemnej z urzędowym poświadczeniem daty.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Umowa ustanawiająca odrębną własność włókna
światłowodowego określa w szczególności:
1) rodzaj i przebieg sieci telekomunikacyjnej obejmującej kabel
światłowodowy, co do którego włókna zostaje ustanowiona odrębna
własność;
2) rodzaj kabla światłowodowego, lokalizację jego zakończeń oraz liczbę
włókien światłowodowych w tym kablu;
3) włókno światłowodowe, którego odrębna własność zostaje ustanowiona;
4) wielkość udziałów przypadających właścicielom poszczególnych włókien
światłowodowych w części wspólnej kabla światłowodowego;
5) sposób podejmowania decyzji przez współwłaścicieli części wspólnej kabla
światłowodowego w zakresie czynności dotyczących tego kabla jako całości,
z zastrzeżeniem art. 42;
6) sposób partycypacji współwłaścicieli części wspólnej kabla
światłowodowego w kosztach utrzymania, konserwacji, naprawy lub
wymiany kabla, z zastrzeżeniem art. 43.
2. Przepisy o ustanowieniu odrębnej własności włókna światłowodowego
w drodze umowy stosuje się odpowiednio do ustanowienia odrębnej własności
włókna w drodze jednostronnej czynności prawnej właściciela kabla oraz
orzeczenia sądu znoszącego współwłasność kabla.

art. 42. więcej Art. 42. 1. W przypadku sukcesywnego ustanawiania odrębnej własności
włókien światłowodowych lub zbycia wcześniej ustanowionej własności włókna,
przyjęty przez dotychczasowych współwłaścicieli części wspólnej kabla
światłowodowego sposób podejmowania decyzji w zakresie czynności
dotyczących tego kabla jako całości odnosi skutek także do każdego kolejnego
nabywcy włókna.
2. W przypadku braku odmiennej umowy, w odniesieniu do sposobu
podejmowania decyzji przez współwłaścicieli części wspólnej kabla
światłowodowego o czynnościach dotyczących tego kabla jako całości, stosuje się
odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego o współwłasności w częściach
ułamkowych dotyczące zarządu rzeczą wspólną, z uwzględnieniem przepisów ust. 3 i 4.
3. Współwłaściciele części wspólnej kabla światłowodowego są zobowiązani
do ścisłego współdziałania w zakresie czynności dotyczących tego kabla jako całości, w szczególności związanych z jego utrzymaniem, eksploatacją, konserwacją, naprawą lub wymianą.
4. W przypadku braku współdziałania, o którym mowa w ust. 3, każdy ze
współwłaścicieli części wspólnej kabla światłowodowego może żądać
upoważnienia sądowego do dokonania czynności określonych w ust. 3, chyba że
dana czynność zmierza do wymiany kabla zniszczonego z wyłącznej winy
żądającego czynności, a pozostali współwłaściciele wyrażają sprzeciw.

art. 43. więcej Art. 43. W przypadku braku odmiennej umowy, współwłaściciele części
wspólnej kabla światłowodowego partycypują w kosztach utrzymania,
eksploatacji, konserwacji, naprawy lub wymiany kabla jako całości,
proporcjonalnie do ich udziałów w części wspólnej kabla.

art. 44. więcej Art. 44. Za zobowiązania związane z czynnościami, o których mowa
w art. 43, odpowiada każdy współwłaściciel części wspólnej kabla
światłowodowego, proporcjonalnie do jego udziału w części wspólnej kabla.

art. 45. więcej Art. 45. Przepisy art. 37–44 stosuje się odpowiednio do ustanawiania
odrębnej własności przewodów w kablach telekomunikacyjnych innych niż
światłowodowe oraz zespołu ułożonych jedna za drugą i połączonych ze sobą rur
kanalizacyjnych tworzących kanał służący do ułożenia w nim kabli
telekomunikacyjnych wchodzących w skład kanalizacji kablowej wielootworowej,
a także podejmowania decyzji w zakresie czynności dotyczących tych kabli i tej
kanalizacji kablowej jako całości, partycypacji w kosztach ich utrzymania,
eksploatacji, konserwacji, naprawy lub wymiany oraz odpowiedzialności za
zobowiązania związane z tymi czynnościami.

art. 46. więcej Art. 46. 1. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zwany dalej
„planem miejscowym”, nie może ustanawiać zakazów, a przyjmowane w nim
rozwiązania nie mogą uniemożliwiać lokalizowania inwestycji celu publicznego
z zakresu łączności publicznej, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia
1997 r. o gospodarce nieruchomościami, jeżeli taka inwestycja jest zgodna
z przepisami odrębnymi.
1a. Nie stosuje się ustaleń planu miejscowego w zakresie ustanowionych
zakazów lub przyjętych w nim rozwiązań, o których mowa w ust. 1, jeżeli taka
inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi.
2. Jeżeli lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności
publicznej nie jest umieszczona w planie miejscowym, dopuszcza się jej
lokalizowanie, jeżeli nie jest to sprzeczne z określonym w planie przeznaczeniem
terenu ani nie narusza ustanowionych w planie zakazów lub ograniczeń.
Przeznaczenie terenu na cele zabudowy wielorodzinnej, rolnicze, leśne, usługowe
lub produkcyjne nie jest sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu publicznego
z zakresu łączności publicznej, a przeznaczenie terenu na cele zabudowy
jednorodzinnej nie jest sprzeczne z lokalizacją infrastruktury telekomunikacyjnej
o nieznacznym oddziaływaniu.
3. W przypadku braku planu miejscowego lokalizację inwestycji celu
publicznego z zakresu łączności publicznej innej niż infrastruktura
telekomunikacyjna o nieznacznym oddziaływaniu ustala się w drodze decyzji
o lokalizacji inwestycji celu publicznego, na warunkach określonych w ustawie
z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U.
z 2018 r. poz. 1945, z późn. zm.).

art. 47. więcej Art. 47. Nie wymaga wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego, w rozumieniu ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu
i zagospodarowaniu przestrzennym, budowa infrastruktury telekomunikacyjnej
o nieznacznym oddziaływaniu oraz wykonywanie innych robót budowlanych
dotyczących takiej infrastruktury.

art. 48. więcej Art. 48. Przedsiębiorca telekomunikacyjny oraz Prezes UKE mogą
zaskarżyć, w zakresie telekomunikacji, uchwałę w sprawie uchwalenia planu
miejscowego.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Regionalną sieć szerokopasmową lokalizuje się w drodze decyzji
o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej.
2. W sprawach dotyczących lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej
nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu
i zagospodarowaniu przestrzennym oraz przepisów ustawy z dnia 9 października
2015 r. o rewitalizacji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1398 oraz z 2019 r. poz. 730, 1696 i 2020).
3. Regionalna sieć szerokopasmowa jest inwestycją celu publicznego
w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Art. 49a. Regionalna sieć szerokopasmowa może być realizowana przez
inwestora, bez konieczności uzyskiwania decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej
sieci szerokopasmowej, na warunkach określonych w ustawie z dnia 27 marca
2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz ustawie z dnia
7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane.

art. 50. więcej Art. 50. 1. Decyzję o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej
wydaje, na wniosek inwestora, wojewoda.
2. Na wniosek inwestora, wojewoda wydaje decyzję o ustaleniu lokalizacji
regionalnej sieci szerokopasmowej w odniesieniu do części zamierzenia
inwestycyjnego na obszarze danego województwa.
3. Wojewoda niezwłocznie przesyła do wiadomości ministra właściwego do
spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz
mieszkalnictwa oraz wójta (burmistrza, prezydenta miasta) gminy, na której
obszarze jest lokalizowana regionalna sieć szerokopasmowa, kopie decyzji
o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej.
4. (uchylony)
5. Do postępowania w sprawach o ustalenie lokalizacji regionalnej sieci
szerokopasmowej stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego, z zastrzeżeniem przepisów niniejszej ustawy.
Przepisu art. 31 § 4 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.
W przypadkach określonych w art. 97 § 1 pkt 1–3 Kodeksu postępowania
administracyjnego nie zawiesza się postępowania.
6. Nie wymagają wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci
szerokopasmowej roboty budowlane:
1) polegające na rozbudowie lub przebudowie sieci, jeżeli nie powodują zmiany
sposobu zagospodarowania terenu i użytkowania obiektu budowlanego oraz
zmiany formy architektonicznej, a także nie są zaliczone do przedsięwzięć
wymagających przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny
oddziaływania na środowisko, lub
2) niewymagające pozwolenia na budowę.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Wniosek, o którym mowa w art. 50, zawiera:
1) określenie granic terenu objętego wnioskiem i obszaru, na który ta inwestycja
będzie oddziaływać, przedstawionych na mapie zasadniczej lub w przypadku
jej braku – na mapie ewidencyjnej, przedstawiającej istniejące uzbrojenie
terenu oraz proponowany przebieg regionalnej sieci szerokopasmowej,
z zaznaczeniem terenu niezbędnego dla obiektów budowlanych tej sieci;
2) określenie zmian w dotychczasowym sposobie zagospodarowania
i uzbrojenia terenu;
3) analizę powiązania inwestycji z istniejącym uzbrojeniem terenu;
4) charakterystykę inwestycji, obejmującą określenie:
a) zapotrzebowania na wodę, energię oraz sposób odprowadzania lub
oczyszczania ścieków, a także innych potrzeb w zakresie infrastruktury
technicznej, a w razie potrzeby również sposobu unieszkodliwiania odpadów,
b) planowanego sposobu zagospodarowania terenu oraz charakterystyki
zabudowy i zagospodarowania terenu, w tym przeznaczenia i gabarytów
projektowanych obiektów budowlanych, przedstawionych w formie
opisowej i graficznej,
c) istotnych parametrów technicznych inwestycji oraz jej wpływ na środowisko.
2. Przez uzbrojenie terenu należy rozumieć wybudowane urządzenia,
o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami.
3. Do wniosku, o którym mowa w art. 50, dołącza się:
1) decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, wydaną zgodnie z ustawą
z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego
ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2018 r. poz. 2081, z późn. zm.), o ile jest wymagana;
2) uzgodnienia lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej z właściwym
zarządcą drogi – w odniesieniu do obszarów pasa drogowego lub obszarów
w liniach rozgraniczających teren inwestycji drogowej określonych w decyzji
o ustaleniu lokalizacji drogi, decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej
albo decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej a także obszarów
przyległych do pasa drogowego;
3) opinie:
a) ministra właściwego do spraw zdrowia – w odniesieniu do inwestycji
lokalizowanych w miejscowościach uzdrowiskowych,
b) dyrektora właściwego urzędu morskiego – w odniesieniu do obszarów
morskich, obszarów pasa technicznego, pasa ochronnego, morskich
portów i przystani,
c) właściwego organu nadzoru górniczego – w odniesieniu do terenów górniczych,
d) właściwego organu administracji geologicznej – w odniesieniu do
terenów zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych,
e) organów właściwych w sprawach ochrony gruntów rolnych i leśnych
oraz melioracji wodnych – w odniesieniu do gruntów wykorzystywanych
na cele rolne i leśne,
f) dyrektora parku narodowego – w odniesieniu do obszarów położonych
w granicach parku i jego otuliny,
g) właściwego regionalnego dyrektora ochrony środowiska – w odniesieniu
do innych niż wymienione w lit. f obszarów objętych ochroną na
podstawie przepisów o ochronie przyrody,
h) dyrektora właściwego regionalnego zarządu gospodarki wodnej
Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie – w odniesieniu do
inwestycji obejmujących wykonanie urządzeń wodnych oraz w
odniesieniu do wykonywania obiektów budowlanych lub robót na
obszarach bezpośredniego zagrożenia powodzią,
i) dyrektora właściwej regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa
Leśnego Lasy Państwowe – w odniesieniu do gruntów leśnych
stanowiących własność Skarbu Państwa, będących w zarządzie
Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe,
j) właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków – w odniesieniu do
zabytków chronionych na podstawie ustawy z dnia 23 lipca 2003 r.
o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2018 r. poz. 2067
i 2245 oraz z 2019 r. poz. 730 i 1696),
k) właściwego zarządcy terenów kolejowych – w odniesieniu do obszarów
kolejowych, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 marca 2003 r.
o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 710, 730, 1214, 1979 i 2020),
l) właściwego marszałka województwa oraz starosty w zakresie zadań
samorządowych, służących do realizacji inwestycji celu publicznego,
o których mowa w art. 39 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o
planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – w odniesieniu do
terenów nieobjętych planami zagospodarowania przestrzennego,
m) właściwego miejscowo zarządu województwa, zarządu powiatu oraz
wójta, burmistrza lub prezydenta miasta.
4. Właściwy organ dokonuje uzgodnienia lub wydaje opinię, o których mowa
w ust. 3 pkt 2 i 3, na wniosek inwestora, w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia
otrzymania wniosku.
5. Organ dokonuje uzgodnienia w formie postanowienia, na które
inwestorowi przysługuje zażalenie.
6. Niedokonanie uzgodnienia lub niewydanie opinii, w terminie, o którym
mowa w ust. 4, traktuje się jako brak zastrzeżeń do wniosku.
7. Uzgodnienie i opinie, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, zastępują
uzgodnienia, zezwolenia, pozwolenia, opinie bądź stanowiska właściwych
organów, wymagane odrębnymi przepisami dla lokalizacji inwestycji.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Wojewoda w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, o którym
mowa w art. 50, zawiadamia o wszczęciu postępowania w sprawie o ustalenie
lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej:
1) wnioskodawcę – na adres wskazany we wniosku o wydanie tej decyzji;
2) właścicieli lub użytkowników wieczystych nieruchomości objętych
wnioskiem o wydanie tej decyzji – na adres wskazany w ewidencji gruntów
i budynków lub katastrze nieruchomości ze skutkiem doręczenia;
3) pozostałe strony – w drodze obwieszczenia w urzędzie wojewódzkim
i w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu
wojewódzkiego, a także w urzędach gmin właściwych ze względu na
planowaną lokalizację regionalnej sieci szerokopasmowej i w prasie lokalnej;
4) właściwe miejscowo organy w sprawach, o których mowa w ust. 5 pkt 2, przy
czym wójt, burmistrz lub prezydent miasta niezwłocznie po otrzymaniu
zawiadomienia ogłasza o wszczęciu postępowania w Biuletynie Informacji
Publicznej na stronie podmiotowej urzędu gminy oraz w sposób zwyczajowo przyjęty.
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:
1) oznaczenie nieruchomości lub ich części, objętych wnioskiem o wydanie
decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej, według
ewidencji gruntów i budynków lub katastru nieruchomości;
2) informację o terminie i miejscu, w którym strony mogą zapoznać się z aktami sprawy.
3. W przypadku nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym,
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami, zawiadomienia dokonuje się w formie obwieszczenia, o którym
mowa w ust. 1 pkt 3.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do innych wezwań, zawiadomień
i pism, które organ jest obowiązany doręczać stronom w toku postępowania.
5. Z dniem zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1:
1) nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu
terytorialnego, objęte wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji
regionalnej sieci szerokopasmowej, nie mogą być przedmiotem obrotu,
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami;
2) w odniesieniu do nieruchomości objętych wnioskiem o wydanie decyzji
o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej, do czasu wydania
takiej decyzji, nie wydaje się decyzji o pozwoleniu na budowę dla inwestycji innej niż inwestycja celu publicznego oraz decyzji o warunkach zabudowy, a toczące się postępowania w tych sprawach ulegają zawieszeniu z mocy prawa do czasu wydania ostatecznej decyzji w sprawie ustalenia lokalizacji
regionalnej sieci szerokopasmowej;
3) obrót nieruchomościami innymi niż określone w pkt 1, objętymi wnioskiem
o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej
oraz ustanowienie na nich ograniczonych praw rzeczowych, nie wpływa na
toczące się postępowanie.
6. W przypadku zbycia własności lub prawa użytkowania wieczystego
nieruchomości objętej wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji
regionalnej sieci szerokopasmowej, po doręczeniu zawiadomienia, o którym mowa
w ust. 1, nabywca i zbywca są obowiązani zgłosić właściwemu wojewodzie dane
nowego właściciela lub użytkownika wieczystego. Niedokonanie powyższego
zgłoszenia i prowadzenie postępowania bez udziału nowego właściciela nie
stanowią podstawy do wznowienia postępowania.
7. Czynność prawna dokonana z naruszeniem zakazu, o którym mowa
w ust. 5 pkt 1, jest nieważna.

art. 53. więcej Art. 53. Wojewoda niezwłocznie składa wniosek do właściwego sądu
o ujawnienie w księdze wieczystej wszczęcia postępowania w sprawie o ustalenie
lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej, a jeżeli nieruchomość nie ma
urządzonej księgi wieczystej – o złożenie do istniejącego zbioru dokumentów
zawiadomienia o wszczęciu tego postępowania. W przypadku ostatecznej decyzji
odmawiającej ustalenia lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej, wojewoda
niezwłocznie występuje do właściwego sądu o wykreślenie z księgi wieczystej
wpisu o wszczęciu postępowania albo składa odpowiednie zawiadomienie do
zbioru dokumentów.

art. 54. więcej Art. 54. 1. Wojewoda wydaje decyzję o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci
szerokopasmowej w terminie 90 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w art. 50.
2. Decyzja o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej zawiera
w szczególności:
1) określenie rodzaju inwestycji;
2) warunki techniczne realizacji inwestycji;
3) wynikające z przepisów odrębnych warunki w zakresie:
a) ochrony środowiska i zdrowia ludzi, ochrony przyrody oraz ochrony
zabytków,
b) obsługi infrastruktury technicznej i komunikacji,
c) wymagań dotyczących ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich,
d) ochrony obiektów budowlanych na terenach górniczych;
4) określenie linii rozgraniczających teren inwestycji, wyznaczonych na mapie
zasadniczej lub w przypadku jej braku – na mapie ewidencyjnej;
5) określenie ograniczeń w korzystaniu z nieruchomości niezbędnych do
realizacji regionalnej sieci szerokopasmowej, o ile jest to wymagane;
6) informację o zgodności lub braku zgodności inwestycji z ustaleniami planu
zagospodarowania przestrzennego województwa.
3. Przepisy art. 124 ust. 4, art. 124a oraz art. 128 ust. 4 ustawy z dnia
21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami stosuje się odpowiednio.
4. Decyzja o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej, na
okres i w zakresie niezbędnym do realizacji i eksploatacji regionalnej sieci
szerokopasmowej:
1) zobowiązuje podmiot zarządzający lub gospodarujący gruntami
stanowiącymi własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu
terytorialnego, z wyłączeniem terenów zajętych pod drogi publiczne, terenów
zajętych pod linie kolejowe i gruntów pokrytych wodami płynącymi, do ich
wydania najpóźniej w dniu uzyskania przez inwestora decyzji o pozwoleniu na budowę;
2) uprawnia inwestora do faktycznego objęcia w posiadanie gruntów
stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu
terytorialnego;
3) stanowi tytuł prawny do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.
5. Nie można uzależnić wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej
sieci szerokopasmowej od spełnienia świadczeń lub warunków nieprzewidzianych
obowiązującymi przepisami.
6. Sporządzenie projektu decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci
szerokopasmowej powierza się osobie, o której mowa w art. 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, albo osobie
wpisanej na listę izby samorządu zawodowego architektów posiadającej
uprawnienia budowlane do projektowania bez ograniczeń w specjalności
architektonicznej albo uprawnienia budowlane do projektowania i kierowania
robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności architektonicznej.
7. Wzmiankę o wydaniu decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci
szerokopasmowej zamieszcza się w księdze wieczystej i katastrze nieruchomości.
Wpisów dokonuje się na wniosek inwestora.
8. W przypadku gdy lokalizacja regionalnej sieci szerokopasmowej wymaga
przejścia przez tereny dróg publicznych, linii kolejowych bądź grunty pokryte
wodami płynącymi, inwestor jest uprawniony do nieodpłatnego zajęcia tego terenu
na czas realizacji tej inwestycji.
9. Inwestor, nie później niż w terminie 30 dni przed planowanym zajęciem
terenu, uzgadnia, w drodze pisemnego porozumienia, z zarządcą drogi, zarządcą
infrastruktury kolejowej lub odpowiednimi podmiotami, o których mowa
w art. 212 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2018 r.
poz. 2268 oraz z 2019 r. poz. 125, 534, 1495 i 2170), zakres, warunki i termin
zajęcia tego terenu.
10. Decyzja o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej
podlega natychmiastowemu wykonaniu.

art. 55. więcej Art. 55. Grunty pokryte wodami, stanowiące własność Skarbu Państwa,
niezbędne do realizacji inwestycji w zakresie regionalnych sieci
szerokopasmowych, oddaje się inwestorowi w użytkowanie na czas prowadzenia
i eksploatacji inwestycji, za opłatą roczną, na zasadach określonych w art. 261
ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne. Umowę użytkowania zawiera się w
terminie 14 dni od dnia podpisania porozumienia, o którym mowa w art. 54 ust. 9.

art. 56. więcej Art. 56. Do gruntów rolnych i leśnych objętych decyzjami o ustaleniu
lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej w granicach linii rozgraniczających
teren inwestycji nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie
gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1161).

art. 57. więcej Art. 57. 1. Wojewoda doręcza decyzję o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci
szerokopasmowej wnioskodawcy oraz zawiadamia o jej wydaniu pozostałe strony w drodze obwieszczenia w urzędzie wojewódzkim i w Biuletynie Informacji
Publicznej na stronie podmiotowej urzędu wojewódzkiego, w urzędach gmin
właściwych ze względu na lokalizację tej inwestycji, a także w prasie lokalnej.
2. Wojewoda doręcza zawiadomienie o wydaniu decyzji o ustaleniu
lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej dotychczasowemu właścicielowi lub
użytkownikowi wieczystemu na adres wskazany w ewidencji gruntów i budynków
lub katastrze nieruchomości. Doręczenie zawiadomienia na adres wskazany
w ewidencji gruntów i budynków lub w katastrze nieruchomości uznaje się za skuteczne.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku nieruchomości
o nieuregulowanym stanie prawnym, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, oraz w sytuacji, gdy właściciel
lub użytkownik wieczysty nie żyją, a ich spadkobiercy nie wykazali prawa do spadku.
4. Zawiadomienie o wydaniu decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci
szerokopasmowej zawiera:
1) oznaczenie nieruchomości lub ich części objętych decyzją, według ewidencji
gruntów i budynków lub katastru nieruchomości;
2) informację o terminie i miejscu, w którym strony mogą zapoznać się z decyzją.
5. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio do doręczenia i zawiadomienia
stron o decyzji wydanej przez organ drugiej instancji.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Od decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci
szerokopasmowej stronie służy odwołanie do ministra właściwego do spraw
budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa.
2. Odwołanie od decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci
szerokopasmowej zawiera zarzuty odnoszące się do decyzji, określa istotę i zakres
żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazuje dowody uzasadniające to żądanie.
3. W przypadku wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję
wydaną w sprawie ustalenia lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej,
wstrzymanie wykonania tej decyzji na wniosek skarżącego sąd może uzależnić od złożenia przez skarżącego kaucji na zabezpieczenie roszczeń inwestora z powodu
wstrzymania wykonania decyzji. W przypadku uznania skargi za zasadną w całości
lub w części kaucja podlega zwrotowi. W zakresie nieuregulowanym w niniejszej
ustawie w sprawach kaucji stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu
postępowania cywilnego o zabezpieczeniu roszczenia.
4. Kaucja, o której mowa w ust. 3, w stosunku do osoby fizycznej
nieprowadzącej działalności gospodarczej wynosi od 500 zł do 5000 zł, a dla
innych podmiotów od 5000 zł do 50 000 zł. Sąd, ustalając wysokość kaucji, bierze
pod uwagę sytuację osobistą i majątkową skarżącego, wartość nieruchomości
objętej decyzją w sprawie ustalenia lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej,
wartość i zakres inwestycji oraz interes społeczny.
5. W postępowaniu przed organem odwoławczym oraz przed sądem
administracyjnym nie można uchylić decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej
sieci szerokopasmowej w całości ani stwierdzić jej nieważności, gdy wadą jest
dotknięta tylko część decyzji dotycząca odcinka regionalnej sieci
szerokopasmowej.
6. Nie stwierdza się nieważności ostatecznej decyzji o ustaleniu lokalizacji
regionalnej sieci szerokopasmowej, jeżeli wniosek o stwierdzenie nieważności tej
decyzji został złożony po upływie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się
ostateczna, a inwestor rozpoczął budowę regionalnej sieci szerokopasmowej.
Przepis art. 158 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się
odpowiednio.
7. W przypadku uwzględnienia skargi na decyzję o ustaleniu lokalizacji
regionalnej sieci szerokopasmowej, sąd administracyjny po upływie 14 dni od dnia
rozpoczęcia budowy regionalnej sieci szerokopasmowej może jedynie stwierdzić,
że decyzja narusza prawo z przyczyn określonych w art. 145 lub 156 Kodeksu
postępowania administracyjnego.

art. 59. więcej Art. 59. 1. Decyzja o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej
wiąże właściwe organy przy opracowywaniu studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy oraz planów zagospodarowania
przestrzennego. Wojewoda niezwłocznie przekazuje wydane decyzje o ustaleniu
lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej właściwym miejscowo wójtom,
burmistrzom lub prezydentom miast.
2. Ilekroć w odrębnych przepisach, w tym w przepisach ustawy z dnia 7 lipca
1994 r. – Prawo budowlane, jest mowa o decyzji o warunkach zabudowy
i zagospodarowania terenu lub o decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego, rozumie się przez to także decyzję o ustaleniu lokalizacji regionalnej
sieci szerokopasmowej.
3. Decyzja o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej wiąże
właściwe organy w zakresie wydawania:
1) decyzji o warunkach zabudowy;
2) decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego;
3) (uchylony)
4) decyzji, o której mowa w art. 11a ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r.
o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie
dróg publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1474 oraz z 2019 r. poz. 1716);
5) decyzji, o której mowa w art. 9q ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym;
6) decyzji, o której mowa w art. 23 ustawy z dnia 7 września 2007 r.
o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej
UEFA EURO 2012 (Dz. U. z 2017 r. poz. 1372);
7) decyzji, o której mowa w art. 5 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r.
o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu
ziemnego w Świnoujściu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1554, 1724 i 2020);
8) decyzji, o której mowa w art. 3 ustawy z dnia 12 lutego 2009 r.
o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie
lotnisk użytku publicznego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1380).
4. Decyzja o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej wiąże
organ wydający pozwolenie na budowę, organ wydający decyzje, o których mowa
w art. 124 ust. 1 i art. 124a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, oraz zarządcę drogi wydającego zezwolenie, o którym mowa
w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Zezwolenie
zarządcy drogi jest wydawane w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia złożenia
wniosku o jego wydanie. Przepisy art. 124 ust. 4 i 8, art. 124a oraz art. 128 ust. 4
ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami stosuje się
odpowiednio.
5. Decyzja o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej jest
wiążąca dla następców prawnych właścicieli i użytkowników wieczystych
nieruchomości objętych tą decyzją oraz innych podmiotów władających tymi
nieruchomościami.

art. 60. więcej Art. 60. 1. Pozwolenie na budowę regionalnej sieci szerokopasmowej,
wymagane przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, wydaje
właściwy miejscowo wojewoda, na zasadach i w trybie przepisów tej ustawy,
z zastrzeżeniem przepisów niniejszej ustawy.
1a. W przypadku budowy regionalnej sieci szerokopasmowej polegającej na
wykonaniu robót zwolnionych z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę,
wymaganego przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, dla
których wymagane jest zgłoszenie, organem właściwym do przyjęcia zgłoszenia
robót jest wojewoda. Przepisu art. 30 ust. 6 pkt 2 ustawy określonej w zdaniu
pierwszym w zakresie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie
stosuje się.
2. Wojewoda wydaje pozwolenie na budowę albo przyjmuje zgłoszenie
regionalnej sieci szerokopasmowej, w zależności od zakresu określonego we
wniosku albo zgłoszeniu inwestora, dla całej lub dla części inwestycji, w szczególności dla poszczególnych odcinków sieci lub linii, położonych na obszarze
województwa.
3. W razie potrzeby, pozwolenie na budowę zawiera:
1) obowiązek rozbiórki za uprzednią zgodą właściciela wyrażoną w formie
pisemnej istniejących obiektów budowlanych oraz określenie jej terminu;
2) obowiązek dokonania przebudowy istniejącego uzbrojenia terenu;
3) określenie ograniczeń w korzystaniu z nieruchomości dla realizacji
obowiązków, o których mowa w pkt 1 i 2, lub innych niezbędnych do
wykonania regionalnej sieci szerokopasmowej.
4. Przepisy art. 124 ust. 4 i 8, art. 124a oraz art. 128 ust. 4 ustawy z dnia
21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami stosuje się odpowiednio.
5. Przepisy art. 52 ust. 3 i 4, art. 56 oraz art. 57 ust. 2 stosuje się do
pozwolenia na budowę regionalnej sieci szerokopasmowej.

art. 61. więcej Art. 61. 1. W pozwoleniu na budowę regionalnej sieci szerokopasmowej
wojewoda zezwala, w zakresie niezbędnym do realizacji inwestycji, na usunięcie
drzew lub krzewów znajdujących się na nieruchomościach objętych decyzją
o ustaleniu lokalizacji inwestycji regionalnej sieci szerokopasmowej. Do inwestycji
w zakresie lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej nie stosuje się przepisów
rozdziału 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2018
r. poz. 1614, 2244 i 2340 oraz z 2019 r. poz. 1696 i 1815), z wyjątkiem art. 83f
ust. 1 oraz art. 84–89 tej ustawy.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wniosek o pozwolenie na budowę
dodatkowo zawiera:
1) inwentaryzację drzew lub krzewów znajdujących się na terenie objętym
wnioskiem, z wyszczególnieniem gatunku, obwodu pnia drzewa mierzonego
na wysokości 130 cm oraz przeznaczenia i dotychczasowego sposobu
wykorzystywania terenu, na którym rosną drzewa lub krzewy, oraz
2) plan gospodarki zielenią, jako część projektu zagospodarowania działki lub
terenu, w którym określa się przyczynę i termin zamierzonego usunięcia
poszczególnych drzew lub krzewów, wielkość powierzchni, z której zostaną
usunięte krzewy, oraz planowane nasadzenia zastępcze.
3. Wojewoda może w pozwoleniu na budowę regionalnej sieci
szerokopasmowej nałożyć obowiązek przesadzenia drzew lub krzewów we
wskazane miejsce lub zastąpienia ich innymi drzewami lub krzewami, w liczbie nie
mniejszej niż liczba usuwanych drzew lub krzewów.
4. Opłaty za usunięcie drzew lub krzewów ponosi inwestor.
5. Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, zarządzające, na
podstawie ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, nieruchomościami
w stosunku do których wydano pozwolenie na budowę regionalnej sieci
szerokopasmowej zawierające zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest
obowiązane dokonać nieodpłatnie, z zastrzeżeniem ust. 6, wycinki drzew
i krzewów oraz ich uprzątnięcia w terminie ustalonym w odrębnym porozumieniu
między Państwowym Gospodarstwem Leśnym Lasy Państwowe a inwestorem.
6. Koszty wycinki drzew i krzewów w wieku do 20 lat oraz ich uprzątnięcia
ponosi inwestor.
7. Drewno pozyskane z wycinki drzew i krzewów, o której mowa w ust. 5,
pozostaje w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.

art. 62. więcej Art. 62. W ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19,
poz. 115, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 po pkt 15 dodaje się pkt 15a w brzmieniu:
„15a) kanał technologiczny – ciąg osłonowych elementów obudowy, studni kablowych oraz innych obiektów lub urządzeń służących umieszczeniu lub eksploatacji:
a) urządzeń infrastruktury technicznej związanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego,
b) linii telekomunikacyjnych wraz z zasilaniem oraz linii energetycznych,
niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu
drogowego.”;
2) w art. 16 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
„3. W przypadku, w którym inwestycją niedrogową jest kanał technologiczny,
umowa, o której mowa w ust. 2, może przewidywać przekazanie zarządcy
drogi kanału technologicznego, na warunkach uzgodnionych w umowie, z
możliwością ustanowienia na rzecz przekazującego inwestora prawa do korzystania z części kanału. W takim przypadku do ustanowienia prawa na rzecz przekazującego inwestora postanowień art. 39 ust. 7-7f nie stosuje się.
4. Przekazywany kanał technologiczny, o którym mowa w ust. 3, powinien odpowiadać warunkom technicznym określonym w odrębnych przepisach, jak również warunkom określonym w decyzji, o której mowa w art. 39 ust. 3.”;
3) w art. 20 w pkt 18 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 19 w brzmieniu:
„19) zarządzanie i utrzymywanie kanałów technologicznych i pobieranie opłat,
o których mowa w art. 39 ust. 7.”;
4) w art. 39:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do umieszczania, konserwacji, przebudowy i naprawy infrastruktury telekomunikacyjnej w rozumieniu ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800, z późn. zm.) oraz urządzeń służących do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz urządzeń związanych z ich eksploatacją, a także do innych czynności
związanych z eksploatacją tej infrastruktury i urządzeń, jeżeli warunki techniczne i wymogi bezpieczeństwa na to pozwalają.”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach lokalizowanie w pasie drogowym obiektów budowlanych lub urządzeń niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego może nastąpić wyłącznie za zezwoleniem właściwego zarządcy drogi, z zastrzeżeniem ust. 7, wydawanym w drodze decyzji administracyjnej. Jednakże właściwy zarządca drogi może odmówić wydania zezwolenia
na umieszczenie w pasie drogowym urządzeń i infrastruktury, o których mowa w ust. 1a, wyłącznie, jeżeli ich umieszczenie spowodowałoby zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego, naruszenie wymagań
wynikających z przepisów odrębnych lub miałoby doprowadzić do utraty uprawnień z tytułu gwarancji lub rękojmi w zakresie budowy, przebudowy lub remontu drogi.”,
c) po ust. 3a dodaje się ust. 3b–3d w brzmieniu:
„3b. W przypadku gdy właściwy organ nie wyda decyzji, o której mowa w ust. 3, w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku, organ wyższego stopnia, a w przypadku braku takiego organu organ nadzorujący, wymierza temu organowi, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę pieniężną w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Wpływy z kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.
3c. Karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia, o którym mowa w ust. 3b. W przypadku nieuiszczenia kary pienieżnej, o której mowa w ust. 3b, podlega ona ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
3d. Do terminu, o którym mowa w ust. 3b, nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu.”,
d) ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:
„5. Jeżeli budowa, przebudowa lub remont drogi wymaga przełożenia urządzenia lub obiektu, o którym mowa w ust. 3, koszt tego przełożenia ponosi jego właściciel.
6. Zarządca drogi w trakcie budowy lub przebudowy drogi jest obowiązany zlokalizować kanał technologiczny w pasie drogowym:
1) dróg krajowych;
2) pozostałych dróg publicznych, chyba że w terminie 60 dni od
dnia ogłoszenia informacji, o której mowa w ust. 6a, nie zgłoszono zainteresowania udostępnieniem kanału technologicznego.”,
e) po ust. 6 dodaje się ust. 6a–6e w brzmieniu:
„6a. Najpóźniej na 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku o wydanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej albo o pozwoleniu na budowę dróg, o których mowa w ust. 6 pkt 2, zarządca drogi zamieszcza na swojej stronie internetowej informację o zamiarze rozpoczęcia budowy lub przebudowy drogi i możliwości zgłaszania zainteresowania udostępnieniem kanału technologicznego, jednocześnie zawiadamiając o tym Prezesa Urzędu
Komunikacji Elektronicznej, zwanego dalej „Prezesem UKE”.
6b. Podmiot, który zgłosi zainteresowanie udostępnieniem przez zarządcę drogi kanału technologicznego, a następnie po jego wybudowaniu nie złoży oferty, jest obowiązany zwrócić zarządcy drogi koszty wybudowania kanału technologicznego, o ile nie udostępniono tego kanału innym podmiotom.
6c. Minister właściwy do spraw łączności, na wniosek zarządcy drogi w
drodze decyzji, zwalnia zarządcę z obowiązku budowy kanału technologicznego, jeżeli w pobliżu pasa drogowego istnieje już kanał technologiczny lub linia światłowodowa, posiadające wolne zasoby wystarczające do zaspokojenia potrzeb społecznych w zakresie dostępu do usług szerokopasmowych lub w sytuacji, gdy lokalizowanie kanału technologicznego w przypadku przebudowy drogi byłoby ekonomicznie nieracjonalne lub technicznie niemożliwe. W odniesieniu do dróg, o których mowa w ust. 6 pkt 2, zwolnienie następuje przed ogłoszeniem, o którym mowa w ust. 6a.
6d. Niezwłocznie po wybudowaniu kanału technologicznego, a jeszcze
przed jego udostępnieniem innym podmiotom, zarządca drogi przekazuje Prezesowi UKE informację o przebiegu nowo zlokalizowanego kanału technologicznego.
6e. Zarządca drogi, na wniosek Prezesa UKE lub przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, udziela informacji o kanałach technologicznych zlokalizowanych w pasie drogowym na obszarze jego właściwości.”,
f) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Zarządca drogi udostępnia kanały technologiczne za opłatą, w drodze umowy dzierżawy lub najmu, na zasadach określonych w ust. 7a–7f.”,
g) po ust. 7 dodaje się ust. 7a–7f w brzmieniu:
„7a. Zarządca drogi zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej na właściwej dla niego stronie podmiotowej informację o zamiarze udostępnienia kanału technologicznego, podając lokalizację kanału, zakres
wolnych zasobów w kanale, jego podstawowe parametry techniczne, termin i miejsce składania ofert, wymagania formalne dotyczące ofert oraz kryteria wyboru w przypadku złożenia ofert przekraczających zakres wolnych zasobów, z uwzględnieniem ust. 7e.
7b. Informację, o której mowa w ust. 7a, zarządca drogi zamieszcza także w przypadku, gdy przed ogłoszeniem zamiaru udostępnienia kanału technologicznego wpłynie do niego wniosek o udostępnienie tego kanału. W przypadku gdy do zarządcy drogi wpłynie pierwszy wniosek o udostępnienie kanału technologicznego, ogłoszenie jest publikowane nie później niż w terminie 14 dni od dnia wpłynięcia tego wniosku.
7c. Zarządca drogi jednocześnie z zamieszczeniem informacji, o której mowa w ust. 7a i 7b, zawiadamia o tym fakcie Prezesa UKE. Prezes UKE niezwłocznie zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej na
swojej stronie podmiotowej informację o ogłoszeniu, wraz z odesłaniem do strony Biuletynu Informacji Publicznej, na której informacja została opublikowana. Termin składania ofert nie może być krótszy niż
14 dni od dnia zamieszczenia informacji przez zarządcę drogi.
7d. Zarządca drogi jest obowiązany zawrzeć umowę dzierżawy lub najmu
kanału technologicznego najpóźniej w terminie 21 dni od dnia, w którym upłynął termin składania ofert.
7e. W przypadku gdy z powodu braku wolnych zasobów w kanale technologicznym jest niemożliwe uwzględnienie wszystkich ofert na udostępnienie tego kanału, zarządca drogi dokonuje wyboru podmiotu, któremu udostępnia kanał technologiczny, stosując kryteria wyboru określone w
informacji, o której mowa w ust. 7a, przestrzegając zasad przejrzystości, równego traktowania zainteresowanych podmiotów, a także pierwszeństwa dla umieszczania w kanale technologicznym linii światłowodowych przeznaczonych na potrzeby dostępu do telekomunikacyjnych usług szerokopasmowych.
7f. Za udostępnienie kanału technologicznego pobiera się opłaty w wysokości określonej w umowie, przy czym opłaty te są ustalane na poziomie kosztów budowy i utrzymania kanału. Przepisu art. 40 ust. 3 nie
stosuje się do linii telekomunikacyjnych i energetycznych oraz innych urządzeń umieszczanych w kanale technologicznym.”,
h) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. Wykonywanie zadań związanych z zarządzaniem i utrzymywaniem kanałów technologicznych, o których mowa w ust. 6, zarządca drogi może powierzyć, w drodze umowy, podmiotowi wyłonionemu w drodze
przetargu, z zachowaniem przepisów o zamówieniach publicznych lub w trybie określonym w ustawie z dnia 9 stycznia 2009 r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi.”;
5) w art. 40 ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Minister właściwy do spraw transportu, w drodze rozporządzenia, ustala,
z uwzględnieniem przepisów o pomocy publicznej, dla dróg, których zarządcą jest Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, wysokość
stawek opłaty za zajęcie 1 m² pasa drogowego. Stawki opłaty, o których
mowa w ust. 4 i 6, nie mogą przekroczyć 10 zł za jeden dzień zajmowania
pasa drogowego, a stawka opłaty, o której mowa w ust. 5, nie może przekroczyć 200 zł, z tym że w odniesieniu do obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej stawki opłaty, o których mowa w ust. 4 i 6, nie mogą
przekroczyć 0,20 zł za jeden dzień zajmowania pasa drogowego, a stawka opłaty, o której mowa w ust. 5, nie może przekroczyć 20 zł.”.

art. 63. więcej Art. 63. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U.
z 2005 r. Nr 240, poz. 2027, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 po pkt 14 dodaje się pkt 14a i 14b w brzmieniu:
„14a) krajowej bazie danych geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu – rozumie się przez to bazę danych o szczegółowości właściwej dla bazy danych obiektów topograficznych;
14b) powiatowej bazie danych geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu –
rozumie się przez to bazę danych o szczegółowości mapy zasadniczej w skalach od 1:500 do 1:5000;”;
2) w art. 7a w pkt 16 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 16a w brzmieniu:
„16a) zakłada i prowadzi krajową bazę danych geodezyjnej ewidencji sieci
uzbrojenia terenu na podstawie powiatowych baz danych geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu.”;
3) w art. 40 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Kopie baz danych z zasobów: centralnego, wojewódzkich i powiatowych są wzajemnie przekazywane między zasobami nieodpłatnie, dla celów bieżącej aktualizacji oraz ich udostępniania zgodnie z przepisami ustawy.”.

art. 64. więcej Art. 64. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142,
poz. 1591, z późn. zm.) w art. 7 w ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
„3a) działalności w zakresie telekomunikacji,”.

art. 65. więcej Art. 65. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz.
1118, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3:
a) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) budowli – należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący
budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje),
ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i
podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i
innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;”,
b) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
„3a) obiekcie liniowym – należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego;”;
2) w art. 5 w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
„2a) możliwość dostępu do usług telekomunikacyjnych, w szczególności w zakresie szerokopasmowego dostępu do Internetu;”;
3) w art. 29:
a) w ust. 1 po pkt 20 dodaje się pkt 20a i 20b w brzmieniu:
„20a) telekomunikacyjnych linii kablowych;
20b) kanalizacji kablowej;”,
b) w ust. 2:
- pkt 15 otrzymuje brzmienie:
„15) instalowaniu urządzeń, w tym antenowych konstrukcji wsporczych i instalacji radiokomunikacyjnych, na obiektach budowlanych;”;
- w pkt 16 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 17 w brzmieniu:
„17) instalowaniu kabli telekomunikacyjnych w kanalizacji kablowej.”;
4) w art. 30 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) budowa, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1-3, 5-19 i 20a-21;”.

art. 66. więcej Art. 66. W ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr
9, poz. 43, z późn. zm.) w art. 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Jednostki samorządu terytorialnego w drodze umowy mogą powierzać wykonywanie zadań z zakresu gospodarki komunalnej osobom fizycznym, osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej, z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009
r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 oraz z 2010 r. Nr 28,
poz. 146), w trybie przepisów z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. Nr 19, poz. 100), przepisów ustawy z dnia 9 stycznia 2003 r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi (Dz. U. Nr 19,
poz. 101, Nr 157, poz. 1241 i Nr 223, poz. 1778), przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655, z późn. zm.) i przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003
r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2003 r. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.) albo na zasadach ogólnych.”.

art. 67. więcej Art. 67. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004
r. Nr 261, poz. 2603, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 37 w ust. 2 pkt 11 otrzymuje brzmienie:
„11) jest sprzedawana partnerowi prywatnemu lub spółce, o której mowa w art.
14 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym, jeżeli sprzedaż stanowi wniesienie wkładu własnego podmiotu publicznego, a wybór partnera prywatnego nastąpił w trybie przewidzianym w art. 4 ust. 1 lub 2 powołanej ustawy;”;
2) w art. 124 po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu:
„1b. W zakresie urządzeń łączności publicznej decyzje w sprawie zezwolenia
wydaje się w uzgodnieniu z Prezesem Urzędu Komunikacji Elektronicznej.”.

art. 68. więcej Art. 68. W ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r.
Nr 142, poz. 1590, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 13 otrzymuje brzmienie:
„Art. 13. 1. W sferze użyteczności publicznej województwo może tworzyć spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjne lub spółdzielnie, a także może przystępować do takich spółek lub
spółdzielni.
2. Poza sferą użyteczności publicznej województwo może tworzyć spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki akcyjne oraz przystępować do nich, jeżeli działalność spółek polega na wykonywaniu czynności promocyjnych, edukacyjnych, wydawniczych oraz na wykonywaniu działalności w zakresie telekomunikacji
służących rozwojowi województwa.”;
2) w art. 14 w ust. 1 dodaje się pkt 15a w brzmieniu:
„15a) działalności w zakresie telekomunikacji.”;
3) w art. 18 w pkt 19 lit. e otrzymuje brzmienie:
„e) tworzenia spółek prawa handlowego lub spółdzielni i przystępowania do nich oraz określania zasad wnoszenia wkładów, a także obejmowania, nabywania i zbywania udziałów i akcji,”.

art. 69. więcej Art. 69. W ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr
142, poz. 1592, z późn. zm.) w art. 4 w pkt 22 kropkę zastępuje się przecinkiem i
dodaje się pkt 23 w brzmieniu:
„23) działalności w zakresie telekomunikacji.”.

art. 70. więcej Art. 70. W ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
(Dz. U. Nr 80, poz. 717, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 w ust. 2 w pkt 9 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 10 w brzmieniu:
„10) potrzeby w zakresie rozwoju infrastruktury technicznej, w szczególności
sieci szerokopasmowych.”;
2) w art. 2:
a) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) „inwestycji celu publicznego” – należy przez to rozumieć działania o
znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), a także krajowym (obejmującym również inwestycje międzynarodowe i ponadregionalne), bez względu na status
podmiotu podejmującego te działania oraz źródła ich finansowania, stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr
261, poz. 2603, z późn. zm.);”,
b) pkt 13 otrzymuje brzmienie:
,,13) „uzbrojeniu terenu” – należy przez to rozumieć drogi, obiekty budowlane, urządzenia i przewody, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami;”;
3) w art. 11 w pkt 8 w lit. j średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. k w brzmieniu:
„k) Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w zakresie telekomunikacji;”;
4) w art. 17 w pkt 6 w lit. c średnik zastępuje się przecinkiem dodaje się lit. d w brzmieniu:
„d) Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w zakresie telekomunikacji;”;
5) w art. 51:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W przypadku niewydania przez właściwy organ decyzji w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji, organ wyższego stopnia
wymierza temu organowi, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę pieniężną w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Wpływy z kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.”,
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a – 2c w brzmieniu:
„2a. Organem wyższego stopnia w sprawach określonych w ust. 2 jest wojewoda.
2b. Karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia, o którym mowa w ust. 2. W przypadku nieuiszczenia kary pieniężnej, podlega ona ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.
2c. Do terminu, o którym mowa w ust. 2, nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu.”;
6) w art. 53:
a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej może występować na prawach strony w postępowaniu w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej w rozumieniu ustawy z
dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Do Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące prokuratora.”,
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Uzgodnień, o których mowa w ust. 4, dokonuje się w trybie art. 106 Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że zażalenie przysługuje wyłącznie inwestorowi. W przypadku niezajęcia stanowiska przez organ uzgadniający w terminie 2 tygodni od dnia doręczenia wystąpienia o uzgodnienie – uzgodnienie uważa się za dokonane.”;
7) art. 56 otrzymuje brzmienie:
„Art. 56. Nie można odmówić ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z przepisami odrębnymi. Przepis art. 1 ust. 2 nie może stanowić wyłącznej
podstawy odmowy ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego.”;
8) w art. 57 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta przekazuje marszałkowi województwa
kopie decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, w terminie 7 dni od dnia ich wydania.”.

art. 71. więcej Art. 71. W ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz.
1800, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 6 dodaje się art. 6a i 6b w brzmieniu:
„Art. 6a. Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej jest obowiązany do
przekazywania na żądanie Prezesa UKE informacji dotyczących
lokalizacji i rodzaju posiadanej infrastruktury telekomunikacyjnej
lub publicznej sieci telekomunikacyjnej, zlokalizowanych na obszarze objętym żądaniem, na potrzeby związane z ubieganiem się o dostęp telekomunikacyjny przez jednostki samorządu terytorialnego lub określenia zasadności interwencji publicznej w sektorze telekomunikacyjnym.
Art. 6b. Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej jest obowiązany do przekazywania na żądanie Prezesa UKE wykazu:
1) obszarów, które w poprzednim roku zostały objęte zasięgiem
dostarczanej przez tego operatora publicznej sieci telekomunikacyjnej;
2) nowych obszarów, które w bieżącym roku zostaną objęte zasięgiem publicznej sieci telekomunikacyjnej, wraz z określeniem warunków, na jakich to nastąpi.”;
2) w art. 10:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Działalność, o której mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr ..., poz. ...), niebędąca działalnością gospodarczą, prowadzona przez
jednostkę samorządu terytorialnego, także w formie niewyodrębnionej w ramach jej osobowości prawnej, jak również w formie porozumienia, związku lub stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego, fundacji, której fundatorem jest jednostka samorządu terytorialnego, porozumienia komunalnego, spółki kapitałowej lub spółdzielni z udziałem jednostki samorządu terytorialnego wymaga uzyskania wpisu do rejestru jednostek samorządu terytorialnego wykonujących działalność w zakresie telekomunikacji.”,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Organem prowadzącym rejestr oraz rejestr jednostek samorządu terytorialnego wykonujących działalność w zakresie telekomunikacji jest Prezes UKE.”,
c) w ust. 10 wyrazy „Kodeksu postępowania administracyjnego” zastępuje się
wyrazami „ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.);
3) po art. 13 dodaje się art. 13a w brzmieniu:
„Art. 13a. Przepisy art. 10 ust. 4-6, 8-10 i 12-14 oraz art. 11-13 stosuje się odpowiednio do wpisów działalności, o której mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci
telekomunikacyjnych, do rejestru jednostek samorządu terytorialnego wykonujących działalność w zakresie telekomunikacji.
Oświadczenie, o którym mowa w art. 10 ust. 5, w przypadku
składającego wniosek o wpis do rejestru jednostek samorządu terytorialnego wykonujących działalność w zakresie telekomunikacji powinno wskazywać również, iż znane mu są i spełnia on warunki wykonywania działalności, której dotyczy wniosek, wynikające z ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług
i sieci telekomunikacyjnych.”;
4) uchyla się art. 58;
5) użyte w różnych przypadkach wyrazy w art. 116 ust. 6, art. 179 ust. 6, art. 206 ust. 4 wyrazy „Kodeks postępowania administracyjnego” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego”;
6) po art. 122 dodaje się art. 122a w brzmieniu:
„Art. 122a. 1. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w art. 123 ust. 1 pkt 7, Prezes UKE uzna, że pokrycie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zasięgiem sieci telekomunikacyjnych nie jest wystarczające, może, w drodze decyzji, zobowiązać podmiot dysponujący rezerwacją częstotliwości do wykorzystywania częstotliwości w sposób zgodny z tymi zobowiązaniami, określając:
1) harmonogram realizacji pokrycia zasięgiem sieci telekomunikacyjnych,
2) obszary, które mają zostać objęte zasięgiem sieci telekomunikacyjnych lub odsetek mieszkańców, który ma zostać objęty tym zasięgiem
– biorąc pod uwagę potrzeby użytkowników końcowych, potrzeby rynku i rozwój techniki telekomunikacyjnej.
2. W sprawach decyzji, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 16 i 17.”;
7) w art. 139 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej jest obowiązany umożliwić innym operatorom publicznych sieci telekomunikacyjnych, podmiotom, o których mowa w art. 4, oraz jednostkom samorządu terytorialnego wykonującym działalność, o której mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r.
o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, dostęp do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej, a w szczególności zakładanie, eksploatację, nadzór i konserwację urządzeń telekomunikacyjnych, jeżeli wykonanie tych czynności bez uzyskania dostępu do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej jest niemożliwe lub niecelowe z punktu widzenia planowania przestrzennego, zdrowia ludzkiego, ochrony środowiska lub bezpieczeństwa i porządku publicznego.”;
8) uchyla się art. 140 i 141;
9) w art. 192:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) wykonywanie zadań:
a) z zakresu regulacji działalności pocztowej, określonych w ustawie
z dnia 12 czerwca 2003 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1159, z późn. zm.),
b) określonych w ustawie:
– z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr ..., poz. ...),
– z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115, z późn. zm.),
– z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717, z późn. zm.),
– z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami;”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Na podstawie informacji uzyskanych od przedsiębiorców telekomunikacyjnych oraz innych podmiotów dysponujących infrastrukturą telekomunikacyjną lub realizujących inwestycje w tym zakresie Prezes
UKE, w terminie do dnia 30 czerwca, ogłasza raport o stanie rynku telekomunikacyjnego za rok ubiegły, uwzględniający pokrycie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zasięgiem stacjonarnych i ruchomych publicznych sieci telefonicznych, oraz przedstawia prognozy inwestycyjne dotyczące rozwoju tych sieci. Raport publikuje się w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Komunikacji Elektronicznej.”;
10) w art. 206:
a) ust. 1–2a otrzymują brzmienie:
„1. Postępowanie przed Prezesem UKE toczy się na podstawie przepisów
ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ze zmianami wynikającymi z niniejszej ustawy oraz ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych.
2. Od decyzji:
1) o ustaleniu znaczącej pozycji rynkowej,
2) w sprawie nałożenia, zniesienia lub zmiany obowiązków regulacyjnych,
3) w sprawie nałożenia kar,
4) o której mowa w art. 201 ust. 3,
5) wydawanych w sprawach spornych, z wyjątkiem decyzji w sprawie rezerwacji częstotliwości po przeprowadzeniu przetargu albo konkursu oraz od decyzji o uznaniu przetargu albo konkursu za
nierozstrzygnięty,
6) o których mowa w art. 7 ust. 1, art. 13 ust. 2, art. 20, art. 21 ust. 2 oraz art. 22 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych
– przysługuje odwołanie do Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
2a. Od decyzji wydawanych w sprawach spornych, o których mowa w art. 30 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych – przysługuje odwołanie do sądu powszechnego.”,
b) po ust. 2a dodaje się ust. 2aa w brzmieniu:
„2aa. Decyzje, o których mowa w ust. 2, z wyjątkiem decyzji w sprawie nałożenia kar, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.”;
11) w art. 209 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) udziela niepełnych lub nieprawdziwych informacji lub dostarcza dokumenty zawierające takie informacje przewidziane ustawą lub ustawą z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych,”.

art. 72. więcej Art. 72. W ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i
jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 64:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) organu, o którym mowa w art. 78, w przypadku przedsięwzięć wymagających decyzji, o których mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1–3, 10, 11, 13,
15 i 16.”,
b) w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
jeżeli plan ten został uchwalony, albo informację o jego braku; nie dotyczy to opinii w sprawie obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dla drogi publicznej, dla linii kolejowej o znaczeniu państwowym, dla przedsięwzięć Euro 2012, dla przedsięwzięć wymagających koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kopalin oraz dla inwestycji realizowanej na podstawie ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu (Dz. U. Nr 84,
poz. 700 oraz z 2010 r. Nr 57, poz. 358) w zakresie zadań inwestycyjnych, o których mowa w art. 2 ust. 2 oraz art. 38 tej ustawy, zwanej dalej „inwestycją w zakresie terminalu”, oraz dla inwestycji związanych
z regionalnymi sieciami szerokopasmowymi.”;
2) w art. 67 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) zawierać informacje, o których mowa w art. 66, określone ze szczegółowością i dokładnością odpowiednio do posiadanych danych wynikających z
projektu budowlanego i innych informacji uzyskanych po wydaniu decyzji o
środowiskowych uwarunkowaniach i decyzji, o których mowa w art. 72 ust.
1 pkt 2–9 i 11–16, jeżeli były już dla danego przedsięwzięcia wydane;
2) określać stopień i sposób uwzględnienia wymagań dotyczących ochrony
środowiska, zawartych w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i
decyzjach, o których mowa w art. 72 ust. 1 pkt 2–9 i 11–16, jeżeli były już
dla danego przedsięwzięcia wydane.”;
3) w art. 70 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) organu, o którym mowa w art. 78, w przypadku przedsięwzięć wymagających decyzji, o których mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1–3, 10–13, 15 i 16.”;
4) w art. 72 w ust. 1 w pkt 15 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 16 w brzmieniu:
„16) decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej – wydawanej na podstawie ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr ..., poz. …), o ile jest to wymagane.”;
5) w art. 74 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) dla przedsięwzięć, dla których organem prowadzącym postępowanie jest regionalny dyrektor ochrony środowiska – wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jeżeli plan ten został uchwalony, albo informację o jego braku; nie dotyczy to wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla drogi publicznej, dla linii kolejowej o znaczeniu państwowym, dla przedsięwzięć Euro 2012, dla przedsięwzięć wymagających koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kopalin, dla
inwestycji w zakresie terminalu oraz dla inwestycji związanych z regionalnymi sieciami szerokopasmowymi;”;
6) w art. 75 w ust. 1 w pkt 1 w lit. f średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. g w brzmieniu:
„g) inwestycji związanych z regionalnymi sieciami szerokopasmowymi;”;
7) w art. 77:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) zasięga opinii organu, o którym mowa w art. 78, w przypadku przedsięwzięć wymagających decyzji, o których mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1–3 i 10–16.”,
b) w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
jeżeli plan ten został uchwalony, albo informację o jego braku; nie dotyczy to uzgodnień i opinii dla drogi publicznej, dla linii kolejowej o znaczeniu państwowym, dla przedsięwzięć Euro 2012, dla przedsięwzięć wymagających koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kopalin, dla inwestycji w zakresie terminalu oraz dla inwestycji związanych z regionalnymi sieciami szerokopasmowymi.”;
8) w art. 80 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Właściwy organ wydaje decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach po stwierdzeniu zgodności lokalizacji przedsięwzięcia z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jeżeli plan ten został uchwalony. Nie dotyczy to decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wydawanej dla drogi publicznej, dla linii kolejowej o znaczeniu państwowym, dla przedsięwzięć Euro 2012, dla przedsięwzięć wymagających koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kopalin, dla inwestycji w zakresie terminalu oraz dla inwestycji związanych z regionalnymi sieciami szerokopasmowymi.”;
9) w art. 96 w ust. 3 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) wypisu i wyrysu z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jeżeli plan ten został uchwalony, albo informacji o jego braku; nie dotyczy to drogi publicznej, linii kolejowej o znaczeniu państwowym, przedsięwzięć Euro 2012, przedsięwzięć wymagających koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kopalin oraz bezzbiornikowego magazynowania substancji w górotworze, inwestycji w zakresie terminalu oraz inwestycji związanych z regionalnymi sieciami szerokopasmowymi.”.

art. 73. więcej Art. 73. W ustawie z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. z
2009 r. Nr 19, poz. 100) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 4 otrzymuje brzmienie:
„Art. 4. 1. Jeżeli wynagrodzeniem partnera prywatnego jest prawo do pobierania pożytków z przedmiotu partnerstwa publiczno-prywatnego, albo przede wszystkim to prawo wraz z zapłatą sumy pieniężnej,
do wyboru partnera prywatnego i umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym stosuje się przepisy ustawy z dnia 9 stycznia 2009
r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi (Dz. U. Nr 19, poz. 101, Nr 157, poz. 1241 i Nr 223, poz. 1778), w zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie.
2. W przypadkach innych niż określone w ust. 1, do wyboru partnera prywatnego i umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655, z późn. zm.), w zakresie nieregulowanym w niniejszej ustawie.
3. W przypadkach, w których nie ma zastosowania ustawa z dnia 9 stycznia 2009 r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi ani ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych, wyboru partnera prywatnego dokonuje się w sposób gwarantujący zachowanie uczciwej i wolnej konkurencji oraz przestrzeganie zasad równego traktowania, przejrzystości i proporcjonalności, przy odpowiednim uwzględnieniu przepisów niniejszej ustawy, a w przypadku wniesienia przez partnera publicznego wkładu własnego będącego nieruchomością, także przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami
(Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603, z późn. zm.).”;
2) w art. 11:
a) w ust. 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
„Przepis art. 9 ust. 3 stosuje się odpowiednio.”,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Umowa o partnerstwie publiczno-prywatnym może stanowić, że przekazanie składnika majątkowego nastąpi na rzecz państwowej lub samorządowej osoby prawnej lub spółki handlowej z większościowym
udziałem jednostki samorządu terytorialnego albo Skarbu Państwa.”;
3) w art. 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Zakazuje się istotnych zmian postanowień zawartej umowy w stosunku do treści oferty, na podstawie której dokonano wyboru partnera prywatnego, chyba że podmiot publiczny przewidział możliwość dokonania takiej zmiany w ogłoszeniu o partnerstwie lub w dokumentacji postępowania w sprawie wyboru partnera prywatnego oraz określił warunki takiej zmiany.”.

art. 74. więcej Art. 74. W ustawie z dnia 9 stycznia 2009 r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi (Dz.
U. Nr 19, poz. 101, Nr 157, poz. 1241 i Nr 223, poz. 1778) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Koncesjonariusz na podstawie umowy koncesji zawieranej z koncesjodawcą
zobowiązuje się do wykonania przedmiotu koncesji za wynagrodzeniem, które stanowi w przypadku:
1) koncesji na roboty budowlane – wyłącznie prawo do eksploatacji obiektu budowlanego, w tym pobierania pożytków, albo takie prawo wraz z płatnością koncesjodawcy;
2) koncesji na usługi – wyłącznie prawo do wykonywania usług, w tym pobierania pożytków, albo takie prawo wraz z płatnością koncesjodawcy.”;
2) w art. 4 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) głównie w celu wykonywania co najmniej jednego z następujących rodzajów działalności:
a) udostępnianie publicznej sieci telekomunikacyjnej,
b) eksploatacja publicznej sieci telekomunikacyjnej,
c) świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych za pomocą publicznej sieci telekomunikacyjnej;”.

art. 75. więcej Art. 75. 1. Przepis art. 46 i art. 48 stosuje się także do planów miejscowych
obowiązujących w dniu wejścia w życie ustawy.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. (uchylony)

art. 76. więcej Art. 76. Jednostka samorządu terytorialnego, która w dniu wejścia w życie
ustawy posiada infrastrukturę telekomunikacyjną lub sieci telekomunikacyjne, jest
obowiązana złożyć wniosek o wpis do rejestru jednostek samorządu terytorialnego
wykonujących działalność w zakresie telekomunikacji w terminie 6 miesięcy od
dnia wejścia w życie ustawy.

art. 77. więcej Art. 77. 1. W przypadku umów zawartych na czas określony przed dniem
wejścia w życie ustawy, dotyczących działalności, o której mowa w art. 3 ust. 1
i art. 16 ust. 1, do zmiany polegającej na przedłużeniu na kolejne okresy lub
przekształceniu w umowy na czas nieokreślony stosuje się przepisy niniejszej ustawy.
2. Jednostki samorządu terytorialnego oraz podmioty wykonujące zadania
z zakresu użyteczności publicznej są obowiązane dostosować do przepisów
niniejszej ustawy zawarte na czas nieokreślony, przed dniem wejścia w życie
ustawy, umowy dotyczące działalności, o której mowa w art. 3 ust. 1 i art. 16 ust. 1,
w terminie roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
3. W przypadku stwierdzenia przez Prezesa UKE, że działalność, o której
mowa w art. 3 ust. 1 i art. 16 ust. 1, narusza wymagania określone w art. 3 ust. 2,
Prezes UKE może, w drodze decyzji:
1) nakazać usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości,
2) wskazać środki, jakie należy zastosować w celu usunięcia nieprawidłowości,
3) określić dopuszczalny zakres i warunki świadczenia usług
telekomunikacyjnych użytkownikom końcowym lub
4) określić termin usunięcia nieprawidłowości lub dostosowania działalności do
zakresu i warunków, o których mowa w pkt 3
– mając na uwadze interes użytkowników końcowych, uzasadniony interes
wspólnoty samorządowej oraz wymagania określone w art. 3 ust. 2, a także to, że
środki, jakie należy zastosować w celu usunięcia nieprawidłowości, oraz
dopuszczalny zakres i warunki świadczenia usług telekomunikacyjnych
użytkownikom końcowym nie mogą uniemożliwiać wykonywania dotychczasowej działalności.
4. Przepisy art. 9 i 10 stosuje się także do działalności rozpoczętej przed
dniem wejścia w życie ustawy.

art. 78. więcej Art. 78. (uchylony).

art. 79. więcej Art. 79. 1. Do inwestycji drogowej, dla której przed dniem wejścia w życie
ustawy został złożony wniosek o wydanie decyzji:
1) o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia na
podstawie ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska
(Dz. U. z 2008 r. poz. 150, z późn. zm.) lub
2) o środowiskowych uwarunkowaniach na podstawie ustawy z dnia
3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego
ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko, lub
3) o ustaleniu lokalizacji drogi lub decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej
lub decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej
– stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Do inwestycji drogowej dotyczącej autostrad płatnych realizowanych na
zasadach określonych w ustawie z dnia 27 października 1994 r. o autostradach
płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym, w przypadku których przed
dniem wejścia w życie ustawy zawarto umowę o budowę i eksploatację albo
wyłącznie eksploatację autostrady lub ogłoszono przetarg na budowę i eksploatację
albo wyłącznie eksploatację autostrady, stosuje się przepisy dotychczasowe.

art. 80. więcej Art. 80. Do spraw o wydanie decyzji o warunkach zabudowy
i zagospodarowania terenu, wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie
ustawy decyzją ostateczną przepisy dotychczasowe stosuje się na wniosek
inwestora, który może być złożony najpóźniej w terminie 2 miesięcy od dnia
wejścia w życie ustawy.

art. 81. więcej Art. 81. 1. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 40 ust. 7 ustawy,
o której mowa w art. 62, zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych
przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 40 ust. 7 ustawy, o której
mowa w art. 62, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż
przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
2. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 7 ustawy z dnia 7 lipca
1994 r. – Prawo budowlane pozostają w mocy do dnia wejścia w życie nowych
przepisów wykonawczych i mogą być zmieniane na podstawie tych przepisów.
3. Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania
przestrzennego oraz mieszkalnictwa w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 7
ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, określi szczegółowe
warunki techniczne wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 30 ust. 6,
w terminie 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

art. 82. więcej Art. 82. Za regionalne sieci szerokopasmowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2
ustawy uważa się także sieci telekomunikacyjne realizowane jako szerokopasmowe
w ramach programów operacyjnych przed dniem wejścia w życie ustawy.

art. 83. więcej Art. 83. 1. W terminie dwóch lat od dnia wejścia w życie ustawy minister
właściwy do spraw łączności we współpracy z Prezesem UKE sporządzi raport
dotyczący stanu sieci szerokopasmowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
oraz działań przedsiębiorców telekomunikacyjnych, organów państwa oraz
jednostek samorządu terytorialnego, w zakresie rozwoju takiej infrastruktury.
2. Raport, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw łączności
przekaże Prezesowi Rady Ministrów.
3. Raport, o którym mowa w ust. 1, zawiera wnioski oraz propozycje działań
wspierających rozwój sieci szerokopasmowych, w szczególności na obszarach
wiejskich, z uwzględnieniem wspierania równoprawnej i skutecznej konkurencji
w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz zapewnienia
użytkownikom maksymalnych korzyści w zakresie różnorodności usług
telekomunikacyjnych, ich ceny i jakości.

art. 84. więcej Art. 84. Przepis art. 54 ust. 9 stosuje się do Agencji Nieruchomości Rolnych wykonującej
uprawnienia, o których mowa w art. 217 ust. 5 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne, do dnia 1 stycznia 2012 r.

art. 85. więcej Art. 85. Do zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy umów, o których mowa
w ustawach zmienianych w art. 73 i 74, stosuje się przepisy dotychczasowe.

art. 86. więcej Art. 86. Prezes UKE ogłasza raport, o którym mowa w art. 192 ust. 3 ustawy wymienionej w
art. 71, za rok 2010 w terminie do dnia 30 czerwca 2011 r.

art. 87. więcej Art. 87. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia,
z wyjątkiem art. 29, który wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia
ogłoszenia.