Ustawa z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa zasady i tryb ujawniania informacji o dokumentach
organów bezpieczeństwa państwa oraz treści tych dokumentów, znajdujących się
w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, zwanego dalej „Instytutem Pamięci Narodowej”, tryb składania oraz oceny zgodności z prawdą oświadczeń dotyczących pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z tymi organami w okresie od
dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r.

art. 2. więcej Art. 2. 1. Organami bezpieczeństwa państwa, w rozumieniu ustawy, są:
1) Resort Bezpieczeństwa Publicznego Polskiego Komitetu Wyzwolenia
Narodowego;
2) Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego;
3) Komitet do Spraw Bezpieczeństwa Publicznego;
4) jednostki organizacyjne podległe organom, o których mowa w pkt 1–3,
a w szczególności jednostki Milicji Obywatelskiej w okresie do dnia
14 grudnia 1954 r.;
5) instytucje centralne Służby Bezpieczeństwa Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych oraz podległe im jednostki terenowe w wojewódzkich,
powiatowych i równorzędnych komendach Milicji Obywatelskiej oraz
w wojewódzkich, rejonowych i równorzędnych urzędach spraw
wewnętrznych;
6) Akademia Spraw Wewnętrznych;
7) Zwiad Wojsk Ochrony Pogranicza;
8) Zarząd Główny Służby Wewnętrznej jednostek wojskowych Ministerstwa
Spraw Wewnętrznych oraz podległe mu komórki;
9) Informacja Wojskowa;
10) Wojskowa Służba Wewnętrzna;
11) Zarząd II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego;
12) inne służby Sił Zbrojnych prowadzące działania operacyjno-rozpoznawcze
lub dochodzeniowo-śledcze, w tym w rodzajach broni oraz w okręgach wojskowych.
13) (utracił moc)
14) (utracił moc)
2. (utracił moc)
3. Jednostkami Służby Bezpieczeństwa, w rozumieniu ustawy, są te jednostki
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, które z mocy prawa podlegały rozwiązaniu
w chwili zorganizowania Urzędu Ochrony Państwa, oraz te jednostki, które były
ich poprzedniczkami.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Dokumentami organów bezpieczeństwa państwa, w rozumieniu
ustawy, są:
1) wszelkie nośniki informacji, niezależnie od formy przechowywania
informacji, w tym w szczególności: akta, kartoteki, rejestry, pliki
komputerowe, pisma, mapy, plany, filmy i inne nośniki obrazu, nośniki
dźwięku i wszelkich innych form zapisu, a także kopie, odpisy i inne
duplikaty tych nośników informacji;
2) niezbędne do analizy informacji środki pomocnicze, a w szczególności
programy na użytek zautomatyzowanego przetwarzania danych
– podlegające przekazaniu do archiwum Instytutu Pamięci Narodowej na
podstawie przepisów ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci
Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1882 oraz z 2020 r. poz. 1273).
2. Dokumentami organów bezpieczeństwa państwa, w rozumieniu niniejszej
ustawy, są również podlegające przekazaniu do archiwum Instytutu Pamięci
Narodowej akta sądowe oraz orzeczenia wydane przez sądy w każdej sprawie,
która toczyła się w związku z dokumentami, o których mowa w ust. 1.
3. Dokument dotyczy danej osoby, w rozumieniu niniejszej ustawy, jeżeli
zawiera informacje, w szczególności dane osobowe, które pozwalają na
identyfikację tej osoby na podstawie tego lub innych dokumentów.

Art. 3a. 1. Współpracą w rozumieniu ustawy jest świadoma i tajna
współpraca z ogniwami operacyjnymi lub śledczymi organów bezpieczeństwa
państwa w charakterze tajnego informatora lub pomocnika przy operacyjnym
zdobywaniu informacji.
2. Współpracą w rozumieniu ustawy jest również świadome działanie,
którego obowiązek wynikał z ustawy obowiązującej w czasie tego działania
w związku z pełnioną funkcją, zajmowanym stanowiskiem, wykonywaną pracą lub pełnioną służbą, jeżeli informacje przekazywane były organom bezpieczeństwa
państwa w zamiarze naruszenia wolności i praw człowieka i obywatela.
3. Służbą w rozumieniu ustawy nie jest pełnienie jej w organach, o których
mowa w art. 2, której obowiązek wynikał z ustawy obowiązującej w tym czasie.

art. 4. więcej Art. 4. Osobami pełniącymi funkcje publiczne w rozumieniu ustawy są:
1) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej;
2) poseł, senator, poseł do Parlamentu Europejskiego;
3) osoba zajmująca kierownicze stanowisko państwowe w rozumieniu ustawy
z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze
stanowiska państwowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1637);
4) członek Rady Polityki Pieniężnej;
5) członek Zarządu Narodowego Banku Polskiego;
6) członek Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej;
7) Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia i jego zastępcy;
8) Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i jego zastępcy;
9) Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i jego zastępcy;
10) Przewodniczący, Zastępcy Przewodniczącego oraz członkowie Komisji
Nadzoru Finansowego;
11) osoby wchodzące w skład służby zagranicznej w rozumieniu ustawy z dnia
27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1854);
11a) niebędące członkami służby zagranicznej w rozumieniu ustawy z dnia
27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej osoby:
a) o których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r.
o służbie zagranicznej,
b) zatrudnione w placówce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie umowy o pracę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320),
c) zatrudnione w ministerstwie obsługującym ministra właściwego do
spraw zagranicznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 września
1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 537),
d) zatrudnione w jednostkach organizacyjnych nadzorowanych przez
ministra właściwego do spraw zagranicznych
– o ile osoby te są obywatelami polskimi;
11b) osoby, o których mowa w art. 2a ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r.
o służbie zagranicznej, o ile osoby te są obywatelami polskimi;
12) osoby powołane lub mianowane na podstawie przepisów innych ustaw na
inne, niż wymienione w pkt 3–11 i 14, stanowiska przez Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej, Sejm, Prezydium Sejmu, Senat, Prezydium Senatu,
Sejm i Senat, Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu lub Prezesa Rady
Ministrów;
13) prezes sądu;
14) sędzia i prokurator;
15) kierownik powszechnej jednostki organizacyjnej prokuratury;
16) radca Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej;
17) organ i członek organu jednostki samorządu terytorialnego, organu związku
jednostek samorządu terytorialnego oraz organu jednostki pomocniczej
jednostki samorządu terytorialnego, której obowiązek utworzenia wynika
z ustawy;
17a) członek zarządu związku metropolitalnego;
18) członek rady uczelni, rektor, członek kolegium elektorów, członek senatu,
osoba będąca członkiem organu w rozumieniu art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 20
lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz.
85, 374, 695, 875 i 1086), osoba pełniąca funkcję organu w rozumieniu tego
przepisu, prezydent federacji podmiotów systemu szkolnictwa wyższego i
nauki, członek zgromadzenia federacji podmiotów systemu szkolnictwa
wyższego i nauki, osoba ubiegająca się o tytuł profesora, członek Rady
Doskonałości Naukowej, członek Polskiej Komisji Akredytacyjnej, członek
Komisji Ewaluacji Nauki oraz członek Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego;
18a) Dyrektor Narodowej Agencji Wymiany Akademickiej i jego zastępcy;
18b) członkowie Rady Narodowej Agencji Wymiany Akademickiej;
18c) Prezes i Wiceprezesi Centrum Łukasiewicz;
19) członek rady nadzorczej, członek zarządu, dyrektor programu i jego zastępcy,
wydawca lub autor audycji publicystycznej lub informacyjnej oraz dyrektor
terenowego oddziału i agencji „Telewizji Polskiej – Spółka Akcyjna”, „Polskiego Radia – Spółka Akcyjna”, a także członek Zarządu, członek Rady Nadzorczej oraz członek Rady Programowej „Polskiej Agencji Prasowej –
Spółka Akcyjna”, dyrektor oddziału, dyrektor biura, redaktor naczelny
„Polskiej Agencji Prasowej – Spółka Akcyjna” oraz członek rady nadzorczej,
członek zarządu, dyrektor i jego zastępcy w spółce radiofonii regionalnej;
20) (utracił moc)
21) (utracił moc)
22) dyrektor generalny Najwyższej Izby Kontroli oraz pracownicy Najwyższej
Izby Kontroli nadzorujący lub wykonujący czynności kontrolne;
23) (utracił moc)
24) osoby zajmujące kierownicze stanowiska:
a) w urzędach organów władzy publicznej, w tym naczelnych i centralnych
organach administracji państwowej: dyrektora departamentu lub
jednostki równorzędnej, jego zastępcy oraz naczelnika wydziału lub
jednostki równorzędnej,
b) w administracji rządowej w województwie: dyrektora i jego zastępcy,
kierownika zespolonej służby, inspekcji lub straży i jego zastępcy,
kierownika w organie administracji niezespolonej i jego zastępcy;
25) osoba zajmująca wysokie stanowisko państwowe w rozumieniu ustawy z dnia
24 sierpnia 2006 r. o państwowym zasobie kadrowym i wysokich
stanowiskach państwowych (Dz. U. poz. 1217, z późn. zm.), inne niż
wymienione w pkt 3, 7, 11 i 24;
26) pracownicy Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego zajmujący stanowiska
dyrektora pionu i jego zastępcy, dyrektora departamentu lub jednostki
równorzędnej i jego zastępcy oraz naczelnika wydziału lub jednostki równorzędnej;
27) pracownicy Narodowego Banku Polskiego zajmujący stanowiska dyrektora
departamentu lub jednostki równorzędnej, jego zastępcy oraz naczelnika
wydziału lub jednostki równorzędnej, jego zastępcy oraz doradcy prezesa, terenowego koordynatora inspekcji, głównego specjalisty kierującego zespołem, kierownika zespołu, kierownika sekcji i głównego specjalisty;
28) pracownicy Instytutu Pamięci Narodowej;
29) członek Rady Narodowego Funduszu Zdrowia, dyrektor i zastępcy dyrektora
oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia, dyrektor
i zastępcy dyrektora departamentów (komórek równorzędnych) w centrali
Narodowego Funduszu Zdrowia oraz główny księgowy Narodowego
Funduszu Zdrowia;
29a) kontrolerzy w rozumieniu art. 61e ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o
świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
(Dz. U. z 2020 r. poz. 1398, 1492, 1493, 1570 i 1875);
30) dyrektor (kierownik) komórki organizacyjnej w centrali Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych, dyrektor oddziału w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych i ich zastępcy;
31) dyrektor biura centrali Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego,
dyrektor oddziału regionalnego Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i ich zastępcy;
32) skarbnik województwa, powiatu lub gminy oraz sekretarz powiatu lub gminy;
32a) skarbnik związku metropolitalnego oraz sekretarz związku metropolitalnego;
33) prezes, wiceprezes i członkowie samorządowych kolegiów odwoławczych;
34) pracownicy regionalnych izb obrachunkowych zajmujący stanowiska:
prezesa, członka kolegium, naczelnika wydziału oraz inspektora do spraw kontroli;
35) (uchylony)
36) członek zarządu, członek rady nadzorczej banku państwowego;
37) dyrektor przedsiębiorstwa państwowego, jego zastępca oraz osoba
zarządzająca przedsiębiorstwem na podstawie umowy o zarządzanie
przedsiębiorstwem państwowym;
38) (uchylony)
39) członek zarządu, członek rady nadzorczej spółki handlowej z udziałem
Skarbu Państwa, w której udział Skarbu Państwa przekracza 50% kapitału
zakładowego lub 50% liczby akcji;
40) członek zarządu, członek rady nadzorczej w spółce handlowej z udziałem
jednostki samorządu terytorialnego, w której udział jednostki samorządu
terytorialnego przekracza 50% kapitału zakładowego lub 50% liczby akcji;
41) (uchylony)
42) osoba będąca przedstawicielem Skarbu Państwa w radzie nadzorczej spółki
handlowej innej niż wymieniona w pkt 39;
43) osoba będąca przedstawicielem jednostki samorządu terytorialnego w radzie
nadzorczej spółki handlowej, innej niż wymieniona w pkt 40;
44) pracownicy nauki i szkolnictwa wyższego:
a) (utraciła moc)2)
b) osoba pełniąca funkcję kierowniczą albo głównego księgowego w
uczelni publicznej,
c) osoba zajmująca stanowisko dyrektora instytutu, wicedyrektora
instytutu, kanclerza, głównego księgowego, prezesa, wiceprezesa,
sekretarza naukowego w Polskiej Akademii Nauk lub w instytucie badawczym,
d) osoba zajmująca w instytucie działającym w ramach Sieci Badawczej
Łukasiewicz stanowisko dyrektora lub zastępcy dyrektora;
45)5) dyrektor szkoły publicznej lub niepublicznej;
46) dyrektor Centralnej Komisji Egzaminacyjnej i dyrektor okręgowej komisji egzaminacyjnej;
47) adwokat, radca prawny, notariusz;
48) komornik;
49) (utracił moc)
50) (utracił moc)
51) audytor wewnętrzny w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r.
o finansach publicznych (Dz. U. poz. 2104, z późn. zm.);
52) (utracił moc)
53) (utracił moc)
54) dyrektor i zastępcy dyrektora Narodowego Centrum Badań i Rozwoju;
55) żołnierze zawodowi zajmujący stanowiska służbowe o stopniach etatowych
pułkowników (komandorów) i generałów (admirałów) oraz zajmujący
stanowiska służbowe komendantów wojskowych komend uzupełnień oraz ich zastępców;
56) dyrektor i zastępcy dyrektora Narodowego Centrum Nauki;
57) dyrektor Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia;
58) osoba zatrudniona w jednostce organizacyjnej Krajowej Administracji
Skarbowej w rozumieniu art. 1 ust. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r.
o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2020 r. poz. 505, 568, 695,
1087 i 1106) albo funkcjonariusz Służby Celno-Skarbowej;
59) Szef Krajowej Administracji Skarbowej i jego zastępcy;
60) członek zarządu polskiego związku sportowego;
61) Dyrektor Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju
Społeczeństwa Obywatelskiego i jego zastępcy, członkowie Rady
Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego;
61a) Dyrektor Instytutu Współpracy Polsko-Węgierskiej im. Wacława Felczaka i
jego zastępcy;
61b) Dyrektor Polskiego Instytutu Ekonomicznego i jego zastępcy;
61c) Dyrektor Instytutu Europy Środkowej i jego zastępcy;
62) osoba zatrudniona w Straży Marszałkowskiej i funkcjonariusz Straży
Marszałkowskiej;
63) Komendant Straży Marszałkowskiej i jego zastępcy;
64) osoby pełniące funkcje organów albo wchodzące w skład organów Polskiego
Związku Łowieckiego;
65) członkowie zarządu koła łowieckiego lub komisji rewizyjnej koła łowieckiego;
66) Prezes i zastępcy Prezesa Agencji Badań Medycznych oraz osoba pełniąca
obowiązki Prezesa Agencji Badań Medycznych;
67) członkowie Rady Agencji Badań Medycznych;
68) Prezes Polskiej Agencji Nadzoru Audytowego, Zastępca Prezesa Polskiej
Agencji Nadzoru Audytowego oraz członkowie Rady Polskiej Agencji
Nadzoru Audytowego;
69) państwowi inspektorzy sanitarni.

art. 5. więcej Art. 5. (uchylony).

art. 6. więcej Art. 6. (uchylony).

art. 7. więcej Art. 7. 1. Obowiązek złożenia oświadczenia, dotyczącego pracy lub służby
w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z tymi organami w okresie od
dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r., zwanego dalej „oświadczeniem
lustracyjnym”, mają osoby, o których mowa w art. 4, urodzone przed dniem
1 sierpnia 1972 r.
2. Oświadczenie lustracyjne składa się w chwili wyrażenia zgody na
kandydowanie lub zgody na objęcie lub wykonywanie funkcji, a w przypadku
żołnierza zawodowego przed doręczeniem mu decyzji o wyznaczeniu na
stanowisko służbowe.
3. Złożenie oświadczenia lustracyjnego powoduje wygaśnięcie obowiązku
jego powtórnego złożenia w przypadku późniejszego kandydowania lub
wykonywania funkcji publicznej, z którą związany jest obowiązek złożenia
oświadczenia.
3a. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, osoba zobowiązana do złożenia
oświadczenia lustracyjnego składa organowi właściwemu do przedłożenia
oświadczenia informację o uprzednim złożeniu oświadczenia lustracyjnego.
3b. W przypadku późniejszego kandydowania lub wykonywania funkcji
publicznej, z którą związany jest obowiązek złożenia oświadczenia lustracyjnego
przez osobę, która złożyła oświadczenie lustracyjne na zasadach określonych
w art. 11 ust. 4, osoba ta może powtórnie złożyć oświadczenie lustracyjne.
4. Tryb składania oświadczeń przez osoby, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2
i 17, pochodzące z wyborów powszechnych, określają przepisy odpowiednich
ustaw regulujących zasady przeprowadzania wyborów.
5. Organy, którym składane są oświadczenia lustracyjne, przekazują je
niezwłocznie do Biura Lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej celem
rozpoznania w trybie określonym w ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie
Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu,
chyba że z przepisów odrębnych wynika obowiązek przekazania oświadczenia do
oddziałowego biura lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej, z zastrzeżeniem art. 21c.

Art. 7a. 1. Osoby zobowiązane do złożenia oświadczenia lustracyjnego, które
pełnią służbę w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,
Służbie Kontrwywiadu Wojskowego albo Służbie Wywiadu Wojskowego i wykonywały lub wykonują czynności operacyjno-rozpoznawcze poza granicami
państwa w celu ochrony jego bezpieczeństwa, obronności lub bezpieczeństwa
i zdolności bojowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz innych jednostek
organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony
Narodowej, w oświadczeniu lustracyjnym nie podają informacji o pracy lub służbie
w organach bezpieczeństwa państwa.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, równocześnie ze złożeniem oświadczenia
lustracyjnego składają, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji
niejawnych, deklarację zawierającą informacje o pracy lub służbie w organach
bezpieczeństwa państwa.
3. Wzór deklaracji, o której mowa w ust. 2, stanowi załącznik nr 3 do ustawy.
4. Deklarację składa się odpowiednio Szefowi Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego albo
Służby Wywiadu Wojskowego.
5. Organ, któremu składana jest deklaracja, przekazuje ją niezwłocznie
Prezesowi Instytutu Pamięci Narodowej.
6. Do deklaracji znajdujących się w Instytucie Pamięci Narodowej nie może
mieć dostępu żadna inna osoba poza przedstawicielami wyznaczonymi przez
odpowiednio Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji
Wywiadu oraz – w zakresie deklaracji przekazanych przez Szefa Służby
Kontrwywiadu Wojskowego albo Szefa Służby Wywiadu Wojskowego – przez
Ministra Obrony Narodowej, a także przez Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej
w celu realizacji czynności, o których mowa w art. 52a pkt 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.

art. 8. więcej Art. 8. Właściwym organem do przedłożenia oświadczenia lustracyjnego jest
w stosunku do osób kandydujących na funkcję publiczną, o której mowa w art. 4:
1) pkt 1 i 2 – Państwowa Komisja Wyborcza;
2) pkt 3:
a) w stosunku do osoby desygnowanej na stanowisko Prezesa Rady
Ministrów – Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej,
b) w stosunku do kandydata na kierownicze stanowisko państwowe, na
które powołuje lub mianuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej lub
Prezes Rady Ministrów – powołujący lub mianujący,
c) w stosunku do kandydata na kierownicze stanowisko państwowe, na
które powołuje, wybiera lub mianuje Sejm, Prezydium Sejmu, Sejm
i Senat lub Marszałek Sejmu – Marszałek Sejmu,
d) w stosunku do kandydata na kierownicze stanowisko państwowe, na
które powołuje lub mianuje Senat lub Marszałek Senatu – Marszałek Senatu,
e) w stosunku do kandydata na kierownicze stanowisko państwowe, na
które powołuje lub mianuje organ inny niż wymienione w lit. b–d – organ
powołujący lub mianujący;
3) pkt 4 – Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej;
4) pkt 5 – Prezes Narodowego Banku Polskiego;
5) pkt 6 – właściwy organ wybierający lub powołujący;
6) pkt 7 – minister właściwy do spraw zdrowia;
7) pkt 8 – Prezes Rady Ministrów;
8) pkt 9 – minister właściwy do spraw rozwoju wsi;
9) pkt 10 – właściwy organ powołujący, wyznaczający lub delegujący;
10) pkt 11 i 11a – minister właściwy do spraw zagranicznych;
10a) pkt 11b – minister właściwy do spraw członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej
w Unii Europejskiej;
11) pkt 12 – właściwy organ powołujący lub mianujący;
12) pkt 13:
a) w stosunku do kandydata na funkcję prezesa sądu powszechnego oraz
prezesa sądu wojskowego – Minister Sprawiedliwości,
b) w stosunku do kandydata na funkcję prezesa wojewódzkiego sądu
administracyjnego – Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego;
13) pkt 14:
a) w stosunku do kandydata na stanowisko sędziego Trybunału
Konstytucyjnego lub sędziego Trybunału Stanu – Marszałek Sejmu,
b) w stosunku do osoby niebędącej sędzią, ubiegającej się o stanowisko
sędziego Sądu Najwyższego – Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego,
c) w stosunku do osoby niebędącej sędzią, ubiegającej się o stanowisko
sędziego sądu administracyjnego – Krajowa Rada Sądownictwa,
d) w stosunku do kandydata na stanowisko sędziego sądu powszechnego
lub wojskowego – Krajowa Rada Sądownictwa,
e) w stosunku do kandydata na stanowisko prokuratora – Prokurator
Generalny;
14) pkt 15 – Prokurator Generalny;
15) pkt 16 – Prezes Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej;
16) pkt 17 – w stosunku do osoby ubiegającej się o funkcję organu lub członka
organu jednostki samorządu terytorialnego oraz członka organu jednostki
pomocniczej jednostki samorządu terytorialnego, której obowiązek
utworzenia wynika z ustawy, pochodzącego z wyborów powszechnych –
właściwa komisja wyborcza; w stosunku do pozostałych osób – właściwy wojewoda;
16a) pkt 17a – właściwy wojewoda;
17) pkt 18 i 18a:
a) w stosunku do kandydata na członka rady uczelni, członka kolegium
elektorów, członka senatu, członka organu w rozumieniu art. 17 ust. 2
ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce
oraz do kandydata do pełnienia funkcji organu w rozumieniu tego
przepisu – właściwy rektor,
b) w stosunku do osoby ubiegającej się o tytuł profesora – przewodniczący
Rady Doskonałości Naukowej,
c) w stosunku do kandydata na rektora, prezydenta federacji podmiotów
systemu szkolnictwa wyższego i nauki, członka zgromadzenia federacji
podmiotów systemu szkolnictwa wyższego i nauki, członka Rady
Doskonałości Naukowej, członka Polskiej Komisji Akredytacyjnej,
członka Komisji Ewaluacji Nauki, członka Rady Głównej Nauki i
Szkolnictwa Wyższego, Dyrektora Narodowej Agencji Wymiany
Akademickiej i na jego zastępcę – właściwy podmiot powołujący lub
dokonujący wyboru;
17a) pkt 18b – właściwy organ powołujący;
17b) pkt 18c – minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki;
18) pkt 19 – organ lub podmiot uprawniony do wykonywania praw z akcji lub
udziałów należących do Skarbu Państwa, a w stosunku do członków rad
nadzorczych jednostek publicznej radiofonii i telewizji – właściwy organ
powołujący;
19) pkt 20 – właściwy organ koncesyjny;
20) pkt 21:
a) w stosunku do członka zarządu lub rady nadzorczej wydawcy, wspólnika
spółki osobowej będącej wydawcą lub osoby fizycznej będącej wydawcą
w rozumieniu ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe –
właściwy organ rejestracyjny;
b) (utraciła moc)
21) pkt 22 – Prezes Najwyższej Izby Kontroli;
22) pkt 23 – Przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego;
23) pkt 24:
a) lit. a – odpowiednio właściwy minister lub kierownik urzędu,
b) lit. b – właściwy wojewoda;
24) pkt 25 – właściwy organ powołujący;
25) pkt 26 – Przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego;
26) pkt 27 – Prezes Narodowego Banku Polskiego;
27) pkt 28 – Prezes Instytutu Pamięci Narodowej;
28) pkt 29 – minister właściwy do spraw zdrowia;
28a) pkt 29a – Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia;
29) pkt 30 – Prezes Rady Ministrów;
30) pkt 31 – minister właściwy do spraw rozwoju wsi;
31) pkt 32 – właściwy organ powołujący;
31a) pkt 32a – właściwy wojewoda;
32) pkt 33 – Prezes Rady Ministrów;
33) pkt 34 – w stosunku do kandydata na prezesa regionalnej izby obrachunkowej
– Prezes Rady Ministrów; w stosunku do kandydata na członka kolegium
regionalnej izby obrachunkowej, a także naczelnika wydziału lub inspektora
do spraw kontroli w regionalnej izbie obrachunkowej – prezes tej izby;
34) (uchylony)
35) pkt 36 – Prezes Rady Ministrów;
36) pkt 37 – właściwy organ założycielski;
37) pkt 39 – organ lub podmiot uprawniony do wykonywania praw z akcji lub
udziałów należących do Skarbu Państwa;
38) pkt 40 – właściwy wojewoda;
39) pkt 42 – organ lub podmiot uprawniony do wykonywania praw z akcji lub
udziałów należących do Skarbu Państwa;
40) pkt 43 – właściwy wojewoda;
41) pkt 44 – właściwy rektor lub kierownik jednostki zatrudniającej;
42) pkt 45 – właściwy kurator oświaty;
43) pkt 46 – minister właściwy do spraw oświaty i wychowania;
44) pkt 47:
a) w stosunku do osoby ubiegającej się o wpis na listę adwokatów lub
radców prawnych – właściwa okręgowa rada adwokacka lub okręgowa
izba radców prawnych,
b) w stosunku do osoby ubiegającej się o powołanie do wykonywania
zawodu notariusza – Minister Sprawiedliwości;
45) pkt 48 – Minister Sprawiedliwości;
46) pkt 49 – Krajowa Rada Biegłych Rewidentów;
47) pkt 50 – Krajowa Rada Doradców Podatkowych;
48) pkt 51 – kierownik jednostki sektora finansów publicznych;
49) (utracił moc)
50) (uchylony)
51) pkt 54 i 56 – minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki;
52) pkt 55 – Minister Obrony Narodowej;
53) pkt 57 – minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego;
54) pkt 58 – kierownik jednostki organizacyjnej Krajowej Administracji
Skarbowej;
55) pkt 59 – minister właściwy do spraw finansów publicznych;
56) pkt 60 – minister właściwy do spraw kultury fizycznej;
57) pkt 61 – Przewodniczący Komitetu do spraw Pożytku Publicznego;
57a) pkt 61a–61c – Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów;
58) pkt 62 – Komendant Straży Marszałkowskiej;
59) pkt 63 – Szef Kancelarii Sejmu;
60) pkt 64:
a) w stosunku do kandydata na delegata na okręgowy zjazd delegatów
Polskiego Związku Łowieckiego, kandydata na delegata na Krajowy
Zjazd Delegatów Polskiego Związku Łowieckiego lub kandydata do
Naczelnej Rady Łowieckiej – właściwy zarząd okręgowy,
b) w stosunku do innych osób – właściwy organ powołujący;
61) pkt 65 – właściwy organ wybierający;
62) pkt 66 i 67 – minister właściwy do spraw zdrowia;
63) pkt 68 – właściwy organ powołujący;
64) pkt 69 – właściwy organ powołujący.

art. 9. więcej Art. 9. Osoby składające oświadczenie lustracyjne, w zakresie jego treści, są
zwolnione z mocy prawa z obowiązku zachowania w tajemnicy informacji
niejawnych.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Wzór oświadczenia lustracyjnego stanowi załącznik nr 1a do
ustawy, z zastrzeżeniem art. 11 ust. 5.
2. Wzór informacji o złożeniu oświadczenia lustracyjnego, o której mowa
w art. 7 ust. 3a, stanowi załącznik nr 2a do ustawy.

art. 11. więcej Art. 11. 1. (utracił moc)
2. (utracił moc)
3. (utracił moc)
4. Złożenie oświadczenia lustracyjnego w związku z pełnieniem w Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu
Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego albo Centralnym Biurze
Antykorupcyjnym funkcji publicznej, o której mowa w art. 4 pkt 24, następuje
z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych. Przepisów ust. 1–3 nie stosuje się.
5. Wzór oświadczenia lustracyjnego składanego na zasadach określonych
w ust. 4 stanowi załącznik nr 4 do ustawy.

art. 12. więcej Art. 12. (uchylony).

art. 13. więcej Art. 13. Treść oświadczenia lustracyjnego kandydata na Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej, posła lub senatora, posła do Parlamentu Europejskiego
oraz kandydata na pochodzący z wyborów powszechnych organ i członka organu
jednostki samorządu terytorialnego oraz członka organu jednostki pomocniczej
jednostki samorządu terytorialnego, której obowiązek utworzenia wynika z ustawy,
stwierdzającego fakt ich pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub
współpracy z nimi, w części A określonej wzorem stanowiącym załącznik nr 1a do
ustawy, podaje się do publicznej wiadomości również w obwieszczeniu
wyborczym.

art. 14. więcej Art. 14. (uchylony).

art. 15. więcej Art. 15. (uchylony).

art. 16. więcej Art. 16. (uchylony).

art. 17. więcej Art. 17. W sprawach zgodności z prawdą oświadczeń lustracyjnych orzeka,
w składzie 3 sędziów, sąd okręgowy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania
osoby składającej oświadczenie lustracyjne.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Rozprawa w postępowaniu lustracyjnym odbywa się jawnie,
z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a.
2. Sąd może wyłączyć jawność części rozprawy:
1) na wniosek osoby lustrowanej, w zakresie, w jakim mogą zostać ujawnione
okoliczności dotyczące tej osoby, o których mowa w art. 22 ust. 3 pkt 1, albo
2) z urzędu, w zakresie, w jakim mogą zostać ujawnione okoliczności, o których
mowa w art. 22 ust. 3 pkt 1, dotyczące innej osoby lub innych osób, chyba że
były one pracownikami lub funkcjonariuszami organów bezpieczeństwa państwa.
2a. Sąd może wyłączyć jawność całości albo części rozprawy również na
żądanie prokuratora Biura Lustracyjnego lub prokuratora oddziałowego biura
lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej, jeżeli zachodzi obawa ujawnienia
informacji niejawnych.
3. Akta zakończonych postępowań lustracyjnych, przeprowadzonych bez
wyłączenia jawności rozprawy, są jawne.
4. W terminie 7 dni od dnia wydania orzeczenia sąd wydaje postanowienie
w sprawie jawności akt postępowania lustracyjnego w zakresie, w jakim
postępowanie prowadzono z wyłączeniem jawności, albo odmawia ich ujawnienia.
Sąd postanawia o jawności akt w przypadku, gdy nie zostały w nich ujawnione
okoliczności, o których mowa w ust. 2 lub 2a. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.
5. Każdy ma prawo wystąpić z wnioskiem do Instytutu Pamięci Narodowej
o udostępnienie do wglądu kopii akt sprawy lustracyjnej zakończonej
prawomocnym orzeczeniem sądu. Przepis art. 22 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

art. 19. więcej Art. 19. W zakresie nieuregulowanym przepisami niniejszej ustawy do
postępowania lustracyjnego, w tym odwoławczego oraz kasacyjnego, stosuje się
odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Wszczęcie postępowania lustracyjnego następuje, z zastrzeżeniem
ust. 3–5 i art. 21c, na wniosek prokuratora Biura Lustracyjnego lub prokuratora
oddziałowego biura lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej.
2. Prokurator Biura Lustracyjnego lub prokurator oddziałowego biura
lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej występuje z wnioskiem do sądu
w przypadku powstania wątpliwości co do zgodności oświadczenia lustracyjnego z prawdą. Czynności związane z rozpoznawaniem oświadczeń lustracyjnych
i kierowaniem do sądu wniosków o wszczęcie postępowania lustracyjnego określa
ustawa z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji
Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.
3. Sąd wszczyna postępowanie na wniosek osoby, która złożyła oświadczenie
lustracyjne, stwierdzające fakt jej pracy lub służby w organach bezpieczeństwa
państwa lub współpracy z nimi, a domaga się ustalenia, że jej praca, służba lub
współpraca była wymuszona poprzez groźbę utraty życia lub zdrowia przez nią lub
osoby jej najbliższe w rozumieniu Kodeksu karnego.
4. (utracił moc)
5. Wniosek o wszczęcie postępowania może złożyć do sądu również osoba,
która przed dniem wejścia w życie ustawy pełniła funkcję publiczną, o której mowa
w art. 4, która została publicznie pomówiona o fakt pracy lub służby w organach
bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w okresie od dnia 22 lipca 1944 r.
do dnia 31 lipca 1990 r., i złożyła oświadczenie lustracyjne.
5a. W przypadkach, o których mowa w ust. 3–5, sąd przekazuje
oświadczenie lustracyjne do Biura Lustracyjnego lub oddziałowego biura
lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej w celu przygotowania postępowania
lustracyjnego oraz przedstawienia stanowiska w sprawie zgodności oświadczenia z prawdą.
6. W przypadku, gdy osoba, o której mowa w ust. 4 i 5, przed złożeniem
wniosku o wszczęcie postępowania nie składała oświadczenia lustracyjnego
w związku z pełnieniem funkcji publicznej, o której mowa w art. 4, oświadczenie
lustracyjne składane jest do sądu wraz z wnioskiem. Sąd niezwłocznie przekazuje
kopię oświadczenia lustracyjnego do Biura Lustracyjnego Instytutu Pamięci
Narodowej, celem zamieszczenia w rejestrze, o którym mowa w art. 11 ust. 1.
7. Informacje o wszczęciu postępowania lustracyjnego oraz o sposobie jego
zakończenia, w tym treść orzeczeń sądu kończących postępowanie w każdej instancji, zamieszczane są w rejestrze, o którym mowa w art. 11 ust. 1, jako
załącznik do elektronicznej (cyfrowej) kopii oświadczenia lustracyjnego.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Do osoby poddanej postępowaniu lustracyjnemu, zwanej dalej
„osobą lustrowaną”, mają zastosowanie przepisy dotyczące oskarżonego
w postępowaniu karnym.
2. Do prokuratora Biura Lustracyjnego i prokuratora oddziałowego biura
lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej w postępowaniu lustracyjnym mają
zastosowanie przepisy dotyczące oskarżyciela publicznego w postępowaniu
karnym. Udział prokuratora Biura Lustracyjnego lub prokuratora oddziałowego
biura lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej w postępowaniu lustracyjnym
jest obowiązkowy.

Art. 21a. 1. Postępowanie lustracyjne w pierwszej instancji kończy się
wydaniem orzeczenia na piśmie. Do orzeczenia stosuje się odpowiednio przepisy
dotyczące wyroku.
2. Sąd wydaje orzeczenie stwierdzające fakt złożenia przez osobę lustrowaną
niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego albo stwierdzające, że
oświadczenie było prawdziwe.
2a. Wydając orzeczenie stwierdzające fakt złożenia niezgodnego z prawdą
oświadczenia lustracyjnego, sąd orzeka utratę prawa wybieralności w wyborach do
Sejmu, Senatu i Parlamentu Europejskiego oraz w wyborach powszechnych organu
i członka organu jednostki samorządu terytorialnego oraz organu jednostki
pomocniczej jednostki samorządu terytorialnego, której obowiązek utworzenia
wynika z ustawy, na okres od 3 do 10 lat.
2b. Wydając orzeczenie stwierdzające fakt złożenia niezgodnego z prawdą
oświadczenia lustracyjnego, sąd orzeka zakaz pełnienia funkcji publicznej, o której
mowa w art. 4 pkt 2–57 i 61, na okres od 3 do 10 lat.
2c. Orzeczenie sądu wymaga uzasadnienia.
3. Wprzypadku gdy w trakcie postępowania lustracyjnego zostanie
stwierdzone, iż osoba lustrowana, podejmując pracę lub służbę w organach
bezpieczeństwa państwa albo współpracę z nimi, działała pod przymusem
w obawie utraty życia lub zdrowia przez nią lub przez osoby dla niej najbliższe w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, fakt ten podawany jest w orzeczeniu sądu.

Art. 21b. 1. Orzeczenie sądu wraz z uzasadnieniem doręcza się niezwłocznie stronie.
2. W terminie 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia stronie przysługuje
apelacja, w której może ona również złożyć wnioski dowodowe.
3. Apelację rozpoznaje się na rozprawie.
4. Sąd wyznacza termin rozprawy nie później niż na 30 dzień od dnia przyjęcia apelacji.
5. Orzeczenie sądu wydane w drugiej instancji jest prawomocne.
Uzasadnienie orzeczenia sporządza się z urzędu w terminie 30 dni od daty wydania orzeczenia.
6. W postępowaniu lustracyjnym kasację od prawomocnego orzeczenia
sądu mogą wnieść wyłącznie Prokurator Generalny oraz Rzecznik Praw
Obywatelskich z urzędu lub na wniosek osoby lustrowanej. Kasacja może być wniesiona:
1) z powodu rażącego naruszenia prawa, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ
na treść orzeczenia;
2) jeżeli utrzymanie orzeczenia w mocy byłoby rażąco niesprawiedliwe.
7. Do wniosku osoby lustrowanej, o którym mowa w ust. 6, załącza się
prawomocne orzeczenie wraz z uzasadnieniem.
8. Termin do wniesienia kasacji wynosi 12 miesięcy od daty
uprawomocnienia się orzeczenia.
9. Kasacja w stosunku do tej samej osoby lustrowanej i tego samego
orzeczenia może być przez ten sam uprawniony podmiot wniesiona tylko raz.
10. Sąd Najwyższy rozpoznaje kasację w terminie 3 miesięcy od daty jej wniesienia.

Art. 21c. Po otrzymaniu od Państwowej Komisji Wyborczej oświadczenia
kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej lub informacji, o których mowa
w art. 297 § 5 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1319), sąd wydaje orzeczenie w pierwszej instancji w terminie 21 dni, a w drugiej instancji w terminie 14 dni. Orzeczenie sądu niezwłocznie doręcza się Państwowej Komisji Wyborczej.

Art. 21d. 1. Do wznowienia postępowania lustracyjnego, w zakresie
nieuregulowanym przepisami niniejszej ustawy, stosuje się odpowiednio przepisy
Kodeksu postępowania karnego.
2. Postępowanie lustracyjne zakończone prawomocnym orzeczeniem
wznawia się, jeżeli:
1) w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa, które zostało
stwierdzone prawomocnym wyrokiem, a istnieje uzasadniona podstawa do
przyjęcia, że przestępstwo to mogło mieć wpływ na treść orzeczenia;
2) po wydaniu orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody nieznane przedtem
sądowi, wskazujące na to, że prawomocne orzeczenie z powodu nowych
faktów i dowodów jest oczywiście niesłuszne.
3. Postępowania na niekorzyść osoby lustrowanej nie wznawia się po upływie
10 lat od uprawomocnienia się orzeczenia.
4. Postępowanie lustracyjne może być wznowione z urzędu, na wniosek
osoby, w sprawie której wydano prawomocne orzeczenie, lub na wniosek dyrektora
Biura Lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej.
5. W razie śmierci osoby, w sprawie której wydano prawomocne orzeczenie,
wniosek o wznowienie postępowania lustracyjnego na jej korzyść może także
złożyć osoba najbliższa zmarłego w rozumieniu art. 115 § 11 Kodeksu karnego.

Art. 21e. 1. Prawomocne orzeczenie sądu, stwierdzające fakt złożenia przez
osobę lustrowaną niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego, traktuje się
jako obligatoryjną przesłankę pozbawienia tej osoby pełnionej przez nią funkcji
publicznej, o której mowa w art. 4 pkt 2–54, 56, 57 i 61, z zastrzeżeniem art. 21f.
2. Orzeczenie sądu, o którym mowa w ust. 1, prezes sądu przesyła
podmiotowi właściwemu w sprawie pozbawienia osoby lustrowanej pełnienia
funkcji publicznej.
3. Pozbawienie osoby lustrowanej pełnionej przez nią funkcji publicznej
następuje z mocy prawa z dniem doręczenia podmiotowi, o którym mowa w ust. 2,
orzeczenia sądu, o którym mowa w ust. 1.
4. Przepisów ust. 1 i 3 nie stosuje się w stosunku do osób, wobec których
przepisy odrębne przewidują pozbawienie pełnionej funkcji, w szczególności
odwołanie lub skreślenie z właściwej listy albo rejestru, w przypadku złożenia
niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego, stwierdzonego prawomocnym
orzeczeniem sądu.

Art. 21f. 1. Przepisy art. 21e ust. 1 i 3 nie dotyczą sędziów, prokuratorów,
radców Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, adwokatów, radców
prawnych, notariuszy i komorników, którzy w tym zakresie podlegają
sądownictwu dyscyplinarnemu. Przepis art. 21e ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2. Za złożenie przez osoby pełniące funkcje wymienione
w ust. 1 niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego, stwierdzone
prawomocnym orzeczeniem sądu, sąd dyscyplinarny orzeka karę złożenia z urzędu
lub inną przewidzianą w odpowiednich ustawach karę dyscyplinarną skutkującą
pozbawieniem pełnionej funkcji publicznej.13) Przepisów o przedawnieniu
w postępowaniu dyscyplinarnym nie stosuje się.
3. Z żądaniem wszczęcia postępowania dyscyplinarnego w sprawach
określonych w ust. 2, może wystąpić także prokurator Biura Lustracyjnego lub
prokurator oddziałowego biura lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej.

Art. 21g. Prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające fakt złożenia przez
osobę lustrowaną niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego powoduje
pozbawienie tej osoby na lat 10 biernego prawa wyborczego na urząd Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 21h. (uchylony).

Art. 21i. Prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające fakt złożenia przez
osobę lustrowaną niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego prezes sądu niezwłocznie przesyła do Państwowej Komisji Wyborczej w celu ujęcia danych tej osoby w wykazie, o którym mowa w art. 160 § 1 pkt 2a ustawy z dnia 5 stycznia
2011 r. – Kodeks wyborczy.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Każdemu przysługuje prawo dostępu do informacji zawartych
w dokumentach organów bezpieczeństwa państwa, znajdujących się w Instytucie
Pamięci Narodowej, dotyczących:
1) Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej;
2) Marszałka Sejmu i Marszałka Senatu;
3) posłów i senatorów oraz posłów do Parlamentu Europejskiego;
4) Prezesa Rady Ministrów i członków Rady Ministrów;
5) Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, Prezesa Sądu Najwyższego oraz
sędziów Sądu Najwyższego;
6) Prezesa Trybunału Konstytucyjnego, wiceprezesa Trybunału
Konstytucyjnego oraz sędziów Trybunału Konstytucyjnego;
7) Prezesa i wiceprezesów Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz sędziów
Naczelnego Sądu Administracyjnego;
8) Przewodniczącego Trybunału Stanu, zastępców przewodniczącego Trybunału
Stanu oraz członków Trybunału Stanu;
8a) Rzecznika Praw Obywatelskich;
8b) Rzecznika Praw Dziecka;
8c) Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych;
8d) Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców;
9) Prezesa Najwyższej Izby Kontroli i wiceprezesów Najwyższej Izby Kontroli;
10) Prezesa i wiceprezesów Prokuratorii Generalnej;
11) Prezesa Narodowego Banku Polskiego i wiceprezesów Narodowego Banku Polskiego;
11a) członka Rady Polityki Pieniężnej;
12) prezesa sądu apelacyjnego, prezesa wojskowego sądu okręgowego oraz
prezesa wojewódzkiego sądu administracyjnego;
13) członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji;
14) Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej oraz członków Kolegium Instytutu
Pamięci Narodowej;
15) Prokuratora Generalnego oraz prokuratorów Prokuratury Krajowej,
prokuratora regionalnego oraz prokuratorów Instytutu Pamięci Narodowej;
16) Szefa Kancelarii Prezydenta, Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Szefa
Kancelarii Sejmu i Szefa Kancelarii Senatu;
17) osób pełniących funkcje sekretarza stanu i podsekretarza stanu;
18) (utracił moc)
19) (utracił moc)
20) wójtów, burmistrzów i prezydentów miast oraz członków zarządów powiatów i województw;
21) członków zarządu związku metropolitalnego.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do osób, które wyraziły zgodę na kandydowanie
lub zgodę na objęcie funkcji, o których mowa w ust. 1.
3. Prawo dostępu do informacji, o którym mowa w ust. 1 i 2, podlega
wyłączeniu w zakresie dotyczącym:
1) informacji ujawniających pochodzenie etniczne lub rasowe, przekonania
religijne, przynależność wyznaniową oraz danych o stanie zdrowia i życiu
seksualnym;
2) danych osobowych innych osób, chyba że były one pracownikami lub
funkcjonariuszami organów bezpieczeństwa państwa;
3) danych adresowych i numerów PESEL.
3a. Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą wyrazić pisemną zgodę na
ujawnienie informacji, o których mowa w ust. 3 pkt 1.
4. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do osób, które pełniły funkcje
publiczne, o których mowa w ust. 1, począwszy od dnia 24 sierpnia 1989 r.
Udostępnianie informacji następuje na zasadach określonych w art. 25–28.
5. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do osób, o których mowa
w art. 52a pkt 8 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej
– Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Udostępnianie informacji następuje na zasadach określonych w art. 25–28.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Informacje, dotyczące osoby, o której mowa w art. 22, Prezes
Instytutu Pamięci Narodowej udostępnia w Biuletynie Informacji Publicznej nie
później niż po upływie 30 dni od dnia objęcia przez nią funkcji publicznej albo
wyrażenia zgody na kandydowanie lub objęcie funkcji publicznej.
2. W przypadku, gdy pisemna zgoda na ujawnienie informacji, o których
mowa w art. 22 ust. 3, została wyrażona po udostępnieniu informacji w Biuletynie
Informacji Publicznej, Prezes Instytutu Pamięci Narodowej zamieszcza je
niezwłocznie w Biuletynie Informacji Publicznej.
3. W okresie udostępniania informacji dotyczących osoby, o której mowa
w art. 22 ust. 1 lub 2, w Biuletynie Informacji Publicznej, prawo dostępu do
informacji dotyczących tej osoby przysługuje również na zasadach określonych w art. 25–28.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Informacje dotyczące osób, o których mowa w art. 22 ust. 1, są
udostępniane w Biuletynie Informacji Publicznej przez okres pełnienia funkcji
publicznej osoby, której dotyczą.
2. Informacje dotyczące osób, o których mowa w art. 22 ust. 2, są
udostępniane w Biuletynie Informacji Publicznej przez okres poprzedzający
objęcie funkcji publicznej.
3. Po upływie okresów, o których mowa w ust. 1 i 2, prawo dostępu do
informacji dotyczących osób, o których mowa w art. 22 ust. 1 i 2, przysługuje na
zasadach określonych w art. 25–28.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Informacje, o których mowa w art. 22, udostępnia się na wniosek
złożony w formie pisemnej, skierowany do dyrektora oddziału Instytutu Pamięci
Narodowej, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby, której dotyczą informacje.
2. Wniosek o udostępnienie informacji powinien zawierać:
1) oznaczenie organu, do którego wniosek jest skierowany;
2) oznaczenie wnioskodawcy poprzez podanie: imienia, nazwiska, adresu
zamieszkania, imion rodziców, daty i miejsca urodzenia oraz numeru PESEL;
3) informacje umożliwiające identyfikację osoby pełniącej funkcję publiczną,
której mają dotyczyć dokumenty, z którymi wnioskodawca chce się zapoznać;
w szczególności: imię i nazwisko tej osoby, a także funkcję publiczną,
o której mowa w art. 22 ust. 1, pełnioną przez daną osobę;
4) podpis wnioskodawcy.
3. W przypadku osoby, o której mowa w art. 22 ust. 2, we wniosku wskazuje
się funkcję publiczną, której dotyczyło wyrażenie zgody na kandydowanie lub
objęcie funkcji.
4. Wniosek składa się osobiście we właściwym oddziale Instytutu Pamięci
Narodowej lub za pośrednictwem operatora pocztowego w rozumieniu ustawy
z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1041), pod
warunkiem poświadczenia podpisu wnioskodawcy przez notariusza lub inną osobę
uprawnioną do uwierzytelniania podpisów zgodnie z prawem państwa, w którym
czynność ta zostanie dokonana.
5. W przypadku stwierdzenia przez organ braków formalnych wniosku
przepisy art. 64 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Udostępnienie informacji następuje poprzez umożliwienie
wnioskodawcy zapoznania się z treścią dokumentów będących nośnikami takich informacji.
2. Udostępnienie dokumentów wnioskodawcy powinno nastąpić bez zbędnej zwłoki.
3. Dokumenty udostępnia się wnioskodawcy wyłącznie w siedzibie Instytutu
Pamięci Narodowej lub jego oddziału, po uprzednim zawiadomieniu
wnioskodawcy o terminie i miejscu ich udostępnienia.
4. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 3, powinno nastąpić nie później niż
na 7 dni przed wskazanym w tym zawiadomieniu terminem udostępnienia dokumentów.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Organ odmawia udostępnienia informacji w przypadku, gdy
udostępnienie informacji nie jest możliwe, a także gdy złożony wniosek odnosi się
do informacji zawartych w dokumentach niedotyczących osoby, o której mowa w art. 22.
2. Odmowa udostępnienia informacji, o których mowa w art. 22, a także
umorzenie postępowania o udostępnienie informacji następują w drodze decyzji
wydawanej przez właściwego dyrektora oddziału Instytutu Pamięci Narodowej.
3. Organ umarza postępowanie w przypadku cofnięcia wniosku przez
wnioskodawcę lub śmierci wnioskodawcy.
4. Do decyzji, o których mowa w ust. 2, stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego.
5. Organem odwoławczym od decyzji, o których mowa w ust. 2, jest Prezes
Instytutu Pamięci Narodowej.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Na decyzje wydane przez organ odwoławczy stronie służy skarga
do wojewódzkiego sądu administracyjnego.
2. W postępowaniu przed sądami administracyjnymi prowadzonym na skutek
wniesienia skargi, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
(Dz. U. z 2019 r. poz. 2325), z tym że:
1) przekazanie akt i odpowiedzi na skargę następuje w terminie 14 dni od dnia
otrzymania skargi;
2) skargę rozpatruje się w terminie 30 dni od dnia otrzymania akt wraz
z odpowiedzią na skargę.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Kto, składając zeznanie mające służyć za dowód w postępowaniu
lustracyjnym, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę, podlega karze pozbawienia
wolności od 3 miesięcy do lat 5.
2. Warunkiem odpowiedzialności jest, aby przyjmujący zeznanie, działając
w zakresie swoich uprawnień, uprzedził osobę, o której mowa w ust. 1,
o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania lub odebrał od niej przyrzeczenie.
3. Nie podlega karze, kto nie wiedząc o prawie odmowy zeznania lub
odpowiedzi na pytania, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę z obawy przed
odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym.
4. Jeżeli czyn, określony w ust. 1, został popełniony przez osobę, która pełniła
służbę zawodową lub pracowała w organach bezpieczeństwa państwa, o których
mowa w art. 2, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
5. Skazując sprawcę, który popełnił przestępstwo określone w ust. 1 lub 4, sąd
orzeka środek karny w postaci zakazu pełnienia funkcji publicznych, o których
mowa w art. 4, na okres 10 lat.

Art. 29a. 1. Kto posiadając bez tytułu prawnego dokumenty organów
bezpieczeństwa państwa, w rozumieniu art. 3, nie wydaje ich Prezesowi Instytutu
Pamięci Narodowej, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
2. Jeżeli dokumenty, o których mowa w ust. 1, zostały wytworzone przez
sprawcę lub przy jego udziale w ramach czynności wykonywanych w związku
z jego pracą lub służbą w organach bezpieczeństwa państwa, sprawca podlega
karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

art. 30. więcej Art. 30. W ustawie z dnia 26 maja 1982 r. — Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058,
z późn. zm.6)) w art. 68 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1 i 2, osoba ubiegająca się o wpis obowiązana jest dołączyć
informację o niekaralności z Krajowego Rejestru Karnego, opatrzoną datą nie wcześniejszą niż
miesiąc przed jej złożeniem, oraz — w przypadku osoby urodzonej przed dniem 1 sierpnia 1972 r.
— zaświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1
ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944—1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. Nr 218, poz. 1592).”.

art. 31. więcej Art. 31. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059, z późn.
zm.) w art. 24 ust. 2a otrzymuje brzmienie:
„2a. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, osoba ubiegająca się o wpis obowiązana jest dołączyć
informację o niekaralności z Krajowego Rejestru Karnego, opatrzoną datą nie wcześniejszą niż
miesiąc przed jej złożeniem, oraz — w przypadku osoby urodzonej przed dniem 1 sierpnia 1972 r.
— zaświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944—1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. Nr 218, poz. 1592).”.

art. 32. więcej Art. 32. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2001 r.
Nr 86, poz. 953, z późn. zm.8)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 w ust. 1 uchyla się pkt 9a;
2) w art. 36 w ust. 5 uchyla się pkt 9a.

art. 33. więcej Art. 33. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 206, z późn.
zm.) w art. 11 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Kandydat na stanowisko prokuratorskie urodzony przed dniem 1 sierpnia 1972 r. przedstawia
również zaświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r.
o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944—1990
oraz treści tych dokumentów (Dz. U. Nr 218, poz. 1592).”.

art. 34. więcej Art. 34. W ustawie z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U.
z 2000 r. Nr 47, poz. 544, z późn. zm.10)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 40a ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Kandydat urodzony przed dniem 1 sierpnia
1972 r., wyrażając zgodę na kandydowanie
w wyborach, składa Państwowej Komisji Wyborczej zaświadczenie, o którym mowa w art. 7
ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944—1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. Nr 218, poz. 1592).”;
2) uchyla się art. 40b;
3) w art. 40d w ust. 1 skreśla się wyrazy „ust. 5, art. 40b ust. 2”;
4) w art. 43 w ust. 1 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
„Na liście zamieszcza się również treść zaświadczenia, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa
państwa z lat 1944—1990 oraz treści tych dokumentów, w zakresie określonym w art. 11 ust. 2
pkt 1—4 lit. b i c oraz pkt 5, 6 i 8—10 tej ustawy.”.

art. 35. więcej Art. 35. W ustawie z dnia 14 lutego 1991 r. — Prawo o notariacie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 369,
z późn. zm.) w art. 13 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
„Do wniosku osoba zainteresowana obowiązana jest dołączyć informację o niekaralności z Krajowego Rejestru Karnego, opatrzoną datą nie wcześniejszą niż miesiąc przed jej złożeniem, oraz — w przypadku
osoby urodzonej przed dniem 1 sierpnia 1972 r. — zaświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy
z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944—1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. Nr 218, poz. 1592).”.

Art. 35a. W ustawie z dnia 16 października 1992 r. o orderach i odznaczeniach (Dz. U. poz. 450, z późn. zm.): (zmiany pominięto).

Art. 35b. W ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2004 r. poz. 2531, z późn. zm.): (zmiany pominięto).

Art. 35c. W ustawie z dnia 13 października 1994 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. z 2001 r. poz. 359, z późn. zm.): (zmiany pominięte).

Art. 35d. W ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 2001 r. poz. 937, z późn. zm.): (zmiany pominięto).

art. 36. więcej Art. 36. W ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o niektórych uprawnieniach pracowników urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz funkcjonariuszy i pracowników urzędów nadzorowanych przez tego ministra (Dz. U. Nr 106, poz. 491, z 1997 r. Nr 70, poz. 443 i Nr 141, poz. 943 oraz
z 1998 r. Nr 131, poz. 860) w art. 9 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może zezwalać pracownikom, policjantom, strażakom,
funkcjonariuszom Straży Granicznej i żołnierzom jednostek mu podporządkowanych lub przez niego nadzorowanych na udzielenie wiadomości stanowiącej tajemnicę państwową lub służbową określonej osobie lub instytucji. Zezwolenie to nie może jednak dotyczyć sytuacji, o której mowa w art. 21 ustawy wymienionej w art. 8 ust. 2 oraz w art. 9a ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2005 r. Nr 234,
poz. 1997 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 170, poz. 1218), z wyjątkiem dokumentów i materiałów, które sąd okręgowy uzna za niezbędne w związku z prowadzeniem postępowania na skutek wniesienia powództwa, o którym mowa w art. 35d ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej — Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. Nr 155, poz. 1016, z późn. zm.)
albo w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944—1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. Nr 218, poz. 1592).”.

Art. 36a. W ustawie z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2002 r. poz. 86, z późn. zm.): (zmiany pominięte).

art. 37. więcej Art. 37. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. — Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 112 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
„1a) przestępstwa pomówienia Narodu Polskiego,”;
2) po art. 132 dodaje się art. 132a w brzmieniu:
„Art. 132a. Kto publicznie pomawia Naród Polski o udział, organizowanie lub odpowiedzialność za zbrodnie komunistyczne lub nazistowskie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.”.

Art. 37a. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 2005 r. poz. 2, z późn. zm.): (zmiany pominięte).

Art. 37b. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2006 r. poz. 1191): (zmiany pominięte).

art. 38. więcej Art. 38. W ustawie z dnia 16 lipca 1998 r. — Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików
województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 99 dodaje si´ ust. 2b w brzmieniu:
„2b. W przypadku zgłoszenia kandydatury obywatela polskiego urodzonego przed dniem
1 sierpnia 1972 r. do pisemnej zgody kandydata na kandydowanie dołącza się również
zaświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944—1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. Nr 218,
poz. 1592).”;
2) w art. 109 w ust. 5 dodaje się nowe zdanie w brzmieniu:
„W obwieszczeniu podaje się również treść zaświadczeń, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944—1990 oraz treści tych dokumentów, w zakresie określonym w art. 11 ust. 2 pkt 1—4 lit. b i c oraz pkt 5, 6 i 8—10 tej ustawy.”.

art. 39. więcej Art. 39. W ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. poz. 1016, z późn. zm.):
W ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz.U. Nr 155, poz. 1016, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1:
a) w pkt 1:
- wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„ewidencjonowanie, gromadzenie, przechowywanie, opracowywanie, zabezpieczenie, udostępnianie i publikowanie dokumentów organów bezpieczeństwa państwa, wytworzonych oraz gromadzonych od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r., a także organów bezpieczeństwa Trzeciej Rzeszy Niemieckiej i Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, dotyczących:”,
- lit. a otrzymuje brzmienie:
„a) popełnionych na osobach narodowości polskiej lub obywatelach polskich innych narodowości w okresie od dnia 1 września 1939 r. do dnia 31 lipca 1990 r.:
- zbrodni nazistowskich,
- zbrodni komunistycznych,
- innych przestępstw stanowiących zbrodnie przeciwko pokojowi, ludzkości lub zbrodnie wojenne,”,
b) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) ochronę danych osobowych osób, których dotyczą dokumenty zgromadzone w archiwum Instytutu Pamięci,”;
2) w art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Zbrodniami komunistycznymi, w rozumieniu ustawy, są czyny popełnione przez funkcjonariuszy państwa komunistycznego w okresie od dnia 17 września 1939 r. do dnia 31 lipca 1990 r., polegające na stosowaniu represji lub innych form naruszania praw człowieka wobec jednostek lub grup ludności bądź w związku z ich stosowaniem, stanowiące przestępstwa według polskiej ustawy karnej obowiązującej w czasie ich popełnienia. Zbrodniami komunistycznymi są również czyny popełnione przez tych funkcjonariuszy w okresie, o którym mowa w zdaniu poprzedzającym, zawierające znamiona czynów zabronionych określonych w art. 187, 193 lub 194 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. - Kodeks karny albo art. 265 § 1, art. 266 § 1, 2 lub 4 lub art. 267 ustawy z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks karny, dokonane przeciwko dokumentom w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. Nr 218, poz. 1592) na szkodę osób, których te dokumenty dotyczą.”;
3) w art. 4 ust. 1a otrzymuje brzmienie:
„1a. Bieg terminu przedawnienia zbrodni komunistycznych, w rozumieniu art. 2, niebędących zbrodniami wojennymi lub zbrodniami przeciwko ludzkości, rozpoczyna się od dnia 1 sierpnia 1990 r. Karalność tych zbrodni ustaje po 40 latach, gdy czyn stanowi zbrodnię zabójstwa, oraz po 30 latach, gdy czyn stanowi inną zbrodnię komunistyczną. Przepisu art. 4 § 1 Kodeksu karnego nie stosuje się.”;
4) art. 5 otrzymuje brzmienie:
„Art. 5. 1. Organami bezpieczeństwa państwa, w rozumieniu ustawy, są:
1) Resort Bezpieczeństwa Publicznego Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego,
2) Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego,
3) Komitet do Spraw Bezpieczeństwa Publicznego,
4) jednostki organizacyjne podległe organom, o których mowa w pkt 1-3, a w szczególności jednostki Milicji Obywatelskiej w okresie do dnia 14 grudnia 1954 r.,
5) instytucje centralne Służby Bezpieczeństwa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz podległe im jednostki terenowe w wojewódzkich, powiatowych i równorzędnych komendach Milicji Obywatelskiej oraz w wojewódzkich, rejonowych i równorzędnych urzędach spraw wewnętrznych,
6) Akademia Spraw Wewnętrznych,
7) Zwiad Wojsk Ochrony Pogranicza,
8) Zarząd Główny Służby Wewnętrznej jednostek wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz podległe mu komórki,
9) Informacja Wojskowa,
10) Wojskowa Służba Wewnętrzna,
11) Zarząd II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego,
12) inne służby Sił Zbrojnych prowadzące działania operacyjno-rozpoznawcze lub dochodzeniowo-śledcze, w tym w rodzajach broni oraz w okręgach wojskowych;
13) Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk wraz z wojewódzkimi i miejskimi urzędami kontroli prasy, publikacji i widowisk oraz Główny Urząd Kontroli Publikacji i Widowisk wraz z okręgowymi urzędami,
14) Urząd do Spraw Wyznań oraz terenowe organy administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw wyznań stopnia wojewódzkiego.
2. Do organów bezpieczeństwa państwa, w rozumieniu ustawy, należą także organy i instytucje cywilne i wojskowe państw obcych o zadaniach podobnych do zadań organów, o których mowa w ust. 1.
3. Jednostkami Służby Bezpieczeństwa, w rozumieniu ustawy, są te jednostki Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, które z mocy prawa podlegały rozwiązaniu w chwili zorganizowania Urzędu Ochrony Państwa, oraz te jednostki, które były ich poprzedniczkami.”;
5) art. 6 otrzymuje brzmienie:
„Art. 6. Osobowymi źródłami informacji w rozumieniu ustawy są osoby, których dane zostały odnotowane w dokumentach organów bezpieczeństwa państwa w charakterze tajnych informatorów lub pomocników przy operacyjnym zdobywaniu informacji wszelkich kategorii rejestracji stosowanych przez organy bezpieczeństwa państwa.”;
6) art. 7 otrzymuje brzmienie:
„Art. 7. Dokumentami, w rozumieniu ustawy, są:
1) wszelkie nośniki informacji, niezależnie od formy przechowywania informacji, w tym w szczególności: akta, kartoteki, rejestry, pliki komputerowe, pisma, mapy, plany, filmy i inne nośniki obrazu, nośniki dźwięku i wszelkich innych form zapisu, a także kopie, odpisy i inne duplikaty tych nośników informacji,
2) niezbędne do analizy informacji środki pomocnicze, a w szczególności programy na użytek zautomatyzowanego przetwarzania danych.”;
7) w art. 15 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W skład Kolegium Instytutu Pamięci wchodzi 11 członków, z których 9 wybieranych jest przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej bezwzględną większością głosów, a 2 jest powoływanych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.”;
8) w art. 18 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W delegaturach mogą być tworzone wydziały udostępniania i archiwizacji dokumentów, referaty edukacji publicznej oraz referaty śledcze.”;
9) w art. 19 po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
„5a. Dyrektor Głównej Komisji może powierzyć prokuratorowi oddziałowej komisji pełnienie obowiązków naczelnika oddziałowej komisji na okres nieprzekraczający 6 miesięcy.”;
10) art. 20 otrzymuje brzmienie:
„Art. 20. Pracownicy Instytutu Pamięci, także po ustaniu stosunku pracy, są obowiązani zachować w tajemnicy wiadomości związane z działalnością Instytutu Pamięci, powzięte w związku z zatrudnieniem w Instytucie Pamięci, z wyjątkiem uzyskanych w toku badań naukowych.”;
11) dotychczasową treść art. 22 oznacza się jako ust. 1 i dodaje ust. 2 w brzmieniu:
„2. W odniesieniu do dokumentów przekazanych do archiwum Instytutu Pamięci, Prezesowi Instytutu Pamięci przysługują uprawnienia określone w art. 25 ust. 6 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz.U. z 2005 r. Nr 196, poz. 1631 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 149, poz. 1078).”;
12) w art. 23 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Poza innymi zadaniami określonymi w ustawie Kolegium Instytutu Pamięci w szczególności zajmuje stanowisko w następujących sprawach:
1) przejęcia do zasobów archiwalnych Instytutu Pamięci dokumentów spraw, o których mowa w art. 1, i oceny ich kompletności,
2) ustalania zasad ewidencjonowania, przechowywania, opracowywania, zabezpieczenia, udostępniania i publikowania dokumentów,
3) ustalania priorytetów w zakresie udostępniania dokumentów,
4) oceniania polityki ścigania przez Instytut Pamięci przestępstw, o których mowa w art. 1 pkt 1 lit. a,
5) ustalania programów badawczych w zakresie opracowywania działalności organów bezpieczeństwa państwa, a także informowania oraz edukacji społeczeństwa.”;
13) w art. 25:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Nie później niż w terminie 60 dni od dnia utworzenia Instytutu Pamięci organy, o których mowa niżej, są obowiązane przygotować do przekazania do archiwum Instytutu Pamięci dokumenty wytworzone oraz zgromadzone przez organy bezpieczeństwa państwa, organy więziennictwa, sądy i prokuratury oraz organy bezpieczeństwa III Rzeszy Niemieckiej i Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Obowiązek ten ciąży na:
1) Ministrze Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Szefie Urzędu Ochrony Państwa - co do dokumentów, a także akt funkcjonariuszy, wytworzonych lub gromadzonych w okresie do dnia 31 lipca 1990 r.,
2) Ministrze Obrony Narodowej - co do dokumentów wojskowych organów bezpieczeństwa, a także akt funkcjonariuszy i żołnierzy tych służb, wytworzonych lub gromadzonych w okresie do dnia 31 grudnia 1990 r.,
3) Ministrze Sprawiedliwości - co do dokumentów wytworzonych oraz gromadzonych przez organy więziennictwa do dnia 31 grudnia 1956 r., dokumentów wytworzonych lub gromadzonych przez wydział ochrony Centralnego Zarządu Zakładów Karnych i podległe mu jednostki w okresie do dnia 31 grudnia 1989 r., a także akt penitencjarnych osób represjonowanych z motywów politycznych, osadzonych w zakładach karnych, aresztach śledczych i obozach odosobnienia,
4) prezesach sądów powszechnych i wojskowych - co do akt spraw osób represjonowanych z motywów politycznych,
5) prokuratorach kierujących powszechnymi i wojskowymi jednostkami organizacyjnymi prokuratury - co do akt spraw, w tym akt podręcznych spraw, o których mowa w pkt 4,
6) dyrektorach Archiwum Akt Nowych oraz innych archiwów państwowych - co do akt byłej Polskiej Partii Robotniczej oraz byłej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej dotyczących organów bezpieczeństwa państwa, a także akt organów bezpieczeństwa państw okupacyjnych,
7) dyrektorach Archiwum Akt Nowych oraz innych archiwów państwowych - co do dokumentów, o których mowa w pkt 1-5, a przechowywanych w tych archiwach; przekazanie ich do Instytutu Pamięci następuje na zasadzie użyczenia.”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Dyrektorzy Archiwum Akt Nowych oraz innych archiwów państwowych są obowiązani przygotować do przekazania do archiwum Instytutu Pamięci dokumenty wytworzone lub zgromadzone przez organy bezpieczeństwa państwa wymienione w art. 5 ust. 1 pkt 13 i 14.”,
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Obowiązek określony w ust. 1 pkt 1-5 dotyczy także kopii dokumentów, niezależnie od czasu ich sporządzenia.”,
d) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Prezes Instytutu Pamięci wyznacza organom określonym w ust. 1 pkt 1-7 terminy przejęcia dokumentów, o których mowa w tym przepisie.”;
14) art. 26 otrzymuje brzmienie:
„Art. 26. Do archiwum Instytutu Pamięci przekazuje się dokumenty wytworzone w toku postępowania prowadzonego przez sądy okręgowe w sprawach, o których mowa w art. 27 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów, oraz art. 35d, z chwilą prawomocnego zakończenia postępowania w danej sprawie.”;
15) w art. 27:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Prezes Instytutu Pamięci może, po zawiadomieniu właściwego organu administracji rządowej lub samorządu terytorialnego albo zawodowego, uzyskać wgląd w dokumenty, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że zawierają one informacje z zakresu działania Instytutu Pamięci.”,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Każdy, kto posiada dokumenty, o których mowa w art. 25, jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić o tym fakcie Prezesa Instytutu Pamięci.”,
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Każdy organ administracji rządowej, samorządu terytorialnego albo zawodowego jest obowiązany bezzwłocznie wydać Prezesowi Instytutu Pamięci, na jego żądanie, posiadane dokumenty, o których mowa w art. 25. Obowiązek ten dotyczy także wydania kopii.”,
d) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Jeżeli dokumenty są niezbędne organowi, o którym mowa w ust. 3, do wykonywania jego zadań ustawowych, można poprzestać na przekazaniu Prezesowi Instytutu Pamięci ich kopii.”;
16) art. 28 otrzymuje brzmienie:
„Art. 28. 1. Każdy, kto bez tytułu prawnego posiada dokumenty zawierające informacje z zakresu działania Instytutu Pamięci, jest obowiązany wydać je bezzwłocznie Prezesowi Instytutu Pamięci.
2. Właściciel lub osoba mająca inny tytuł prawny do posiadania dokumentów, o których mowa w ust. 1, jest obowiązana do ich udostępnienia Prezesowi Instytutu Pamięci, na jego żądanie, w celu sporządzenia kopii.
3. Prezes Instytutu Pamięci może zwracać się do wszelkich osób lub instytucji zagranicznych o pomoc w udostępnianiu dokumentów.”;
17) art. 29 otrzymuje brzmienie:
„Art. 29. W zakresie działalności archiwalnej Instytut Pamięci gromadzi, ewidencjonuje, przechowuje, opracowuje, zabezpiecza i udostępnia dokumenty zbrodni oraz dokumenty ukazujące fakty i okoliczności dotyczące losów Narodu Polskiego w latach 1939-1990 i informujące o poniesionych ofiarach i wyrządzonych szkodach, wydaje zaświadczenia na ich podstawie, a także uwierzytelnione odpisy, wypisy, wyciągi i reprodukcje przechowywanych dokumentów.”;
18) w art. 29a uchyla się ust. 2;
19) art. 30-35 otrzymują brzmienie:
„Art. 30. 1. Każdy ma prawo wystąpić z wnioskiem do Instytutu Pamięci o udostępnienie do wglądu kopii dotyczących go dokumentów.
2. Instytut Pamięci udostępnia kopie dostępnych dokumentów, o których mowa w ust. 1, dotyczących wnioskodawcy, z wyjątkiem dokumentów wytworzonych przez niego lub przy jego udziale w ramach czynności wykonywanych w związku z jego pracą lub służbą w organach bezpieczeństwa państwa albo w związku z czynnościami, przy których wykonywaniu był traktowany przez te organy jako osobowe źródło informacji.
3. W udostępnianych kopiach dokumentów anonimizuje się dane osobowe osób trzecich.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) imię i nazwisko oraz adres zamieszkania wnioskodawcy,
2) rodzaj i numer dokumentu tożsamości,
3) datę wydania dokumentu tożsamości oraz nazwę organu, który go wydał,
4) dane ułatwiające odnalezienie dokumentów.
5. W razie późniejszego odnalezienia w archiwum Instytutu Pamięci dokumentów dotyczących wnioskodawcy należy go o tym poinformować oraz pouczyć o możliwości ponownego złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1.
Art. 31. 1. Każdy, kto uzyskał wgląd w kopie dokumentów, o których mowa w art. 30, ma prawo wystąpić do Instytutu Pamięci z wnioskiem o udostępnienie do wglądu tych dokumentów bez anonimizacji.
2. Instytut Pamięci umożliwia wgląd w dotyczące wnioskodawcy dokumenty bez anonimizacji, z wyjątkiem dokumentów, z których treści wynika co najmniej jedna z następujących okoliczności:
1) wnioskodawca był pracownikiem lub funkcjonariuszem organu bezpieczeństwa państwa,
2) wnioskodawca był przez organ bezpieczeństwa państwa traktowany jako osobowe źródło informacji, a w szczególności był w tym charakterze przez ten organ zarejestrowany lub odnotowany,
3) wnioskodawca zobowiązał się do dostarczania informacji organowi bezpieczeństwa państwa lub świadczenia takiemu organowi jakiejkolwiek pomocy w działaniach operacyjnych,
4) wnioskodawca realizował zadania zlecone przez organ bezpieczeństwa państwa, a w szczególności dostarczał temu organowi informacje.
3. Warunki określone w ust. 2 pkt 2-4 nie zachodzą, jeżeli wnioskodawca udzielał jedynie informacji o przestępstwach pospolitych lub informacji powszechnie dostępnych.
4. Niezanonimizowane dokumenty udostępnia się do wglądu w oryginałach lub kopiach w siedzibie oddziału Instytutu Pamięci właściwego ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy, chyba że we wniosku wskazał on inny oddział, w terminie 4 miesięcy od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1. Przepis art. 33 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
5. Osobie, w stosunku do której w archiwum Instytutu Pamięci nie odnaleziono dokumentów, o których mowa w ust. 2, która na podstawie wniosku określonego w ust. 1 uzyskała wgląd w dotyczące jej dokumenty, przysługuje – na zasadach i w zakresie określonym w ustawie – prawo do uzyskania kopii tych dokumentów, prawo do ujawnienia nazwisk oraz dalszych danych identyfikujących tożsamość funkcjonariuszy, pracowników, żołnierzy oraz osobowych źródeł informacji organów bezpieczeństwa państwa, zbierających informacje o niej lub którzy prowadzili te osobowe źródła informacji, prawo do zwrotu przedmiotów znajdujących się w archiwum Instytutu Pamięci, które w momencie utraty stanowiły jej własność lub były w jej posiadaniu i prawo zastrzeżenia swoich danych osobowych.
Art. 32. 1. Odmowa uwzględnienia wniosku, o którym mowa w art. 31 ust. 1, w całości lub w części dotyczącej udostępnienia bez anonimizacji dokumentów potwierdzających okoliczności, o których mowa w art. 31 ust. 2, następuje w drodze decyzji administracyjnej. Decyzja ta jest równoznaczna z odmową realizacji praw określonych w art. 31 ust. 5, odnoszących się do dokumentów, których odmowa ta dotyczy.
2. Organ odwoławczy utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję albo uchyla ją i przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.
Art. 33. 1. Wydanie niezanonimizowanych kopii dokumentów następuje na pisemny wniosek osoby, o której mowa w art. 31 ust. 5.
2. Na żądanie wnioskodawcy należy uwierzytelnić wydawane kopie dokumentów.
3. Wydanie kopii dokumentów następuje w siedzibie oddziału Instytutu Pamięci właściwego ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy, chyba że we wniosku wskazał on inny oddział, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1.
4. Wnioskodawca powinien być zawiadomiony na piśmie o terminie wydania kopii dokumentów przynajmniej na 7 dni przed tym terminem. Wydanie kopii dokumentów powinno być udokumentowane protokołem, który podpisuje wnioskodawca i upoważniony pracownik Instytutu Pamięci.
Art. 34. 1. Na pisemny wniosek osoby, o której mowa w art. 31 ust. 5, Instytut Pamięci wydaje znajdujące się w jego archiwum przedmioty, które w momencie utraty stanowiły jej własność lub były w jej posiadaniu.
2. Przed wydaniem przedmiotów Instytut Pamięci może sporządzić i zachować ich kopie; o fakcie tym należy poinformować wnioskodawcę.
3. W zakresie określonym w ust. 1 przepisy art. 33 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 35. 1. Na pisemny wniosek osoby, o której mowa w art. 31 ust. 5, podaje się tej osobie nazwiska i dalsze dane identyfikujące tożsamość osób, które przekazywały o niej informacje organom bezpieczeństwa państwa, jeżeli można je jednoznacznie określić na podstawie dokumentów danego organu bezpieczeństwa państwa, i o ile w dokumentach udostępnionych do wglądu na podstawie wniosku, o którym mowa w art. 31 ust. 1, znajdują się pseudonimy lub nazwiska tych osób.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli w dokumentach udostępnionych do wglądu na podstawie wniosku, o którym mowa w art. 31 ust. 1, znajdują się nazwiska pracowników i funkcjonariuszy, którzy zbierali lub oceniali informacje o wnioskodawcy lub prowadzili osoby, które przekazywały organom bezpieczeństwa państwa te informacje.
3. Odmawia się podania nazwisk oraz innych danych identyfikujących tożsamość osób, które udzielały jedynie informacji o przestępstwach pospolitych.
4. Od odmowy udostępnienia danych identyfikujących tożsamość osób, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje odwołanie do Prezesa Instytutu Pamięci.
5. W zakresie określonym w ust. 1 i 2 przepisy art. 33 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.”;
20) po art. 35 dodaje się art. 35a-35d w brzmieniu:
„Art. 35a. 1. Wnioski, o których mowa w art. 30 ust. 1, art. 31 ust. 1 i art. 35c ust. 1 oraz wynikające z realizacji uprawnień, o których mowa w art. 31 ust. 5, składa się osobiście w siedzibie Instytutu Pamięci, jego oddziałach i delegaturach lub za pośrednictwem poczty, pod warunkiem poświadczenia podpisu wnioskodawcy przez notariusza.
2. Osoba mająca stałe miejsce zamieszkania za granicą może złożyć wniosek osobiście w polskiej placówce konsularnej, przy czym podpis wnioskodawcy uwierzytelnia konsul. Wniosek taki może być również złożony za pośrednictwem poczty, pod warunkiem poświadczenia podpisu wnioskodawcy przez notariusza lub inną osobę uprawnioną do uwierzytelniania podpisów zgodnie z prawem państwa, w którym ta czynność zostanie dokonana.
3. Po złożeniu wniosku wnioskodawca może ustanowić pełnomocnika do realizacji przysługujących mu praw wynikających z ustawy.
4. Uprawnienia wynikające z ustawy może wykonywać osoba najbliższa zmarłego w rozumieniu art. 115 § 11 Kodeksu karnego.
5. Jeżeli realizacja praw wynikających z ustawy następuje przez osobę najbliższą, o której mowa w ust. 4, należy we właściwym wniosku wskazać imię i nazwisko osoby zmarłej, której praw on dotyczy.
Art. 35b. 1. Każdy ma prawo załączyć do zbioru dotyczących go dokumentów własne uzupełnienia, sprostowania, uaktualnienia, wyjaśnienia oraz dokumenty lub ich kopie. Dane już zawarte w dokumentach nie ulegają zmianie.
2. Uzupełnienia, sprostowania, uaktualnienia, wyjaśnienia oraz dokumenty lub ich kopie dołącza się do zbioru dokumentów z oznaczeniem ich w sposób pozwalający na ich odróżnienie od dokumentów zgromadzonych przez Instytut Pamięci w trybie art. 25.
Art. 35c. 1. Każdy ma prawo wystąpić z wnioskiem do Instytutu Pamięci o udostępnienie do wglądu dokumentów osobowych dotyczących pracownika lub funkcjonariusza organu bezpieczeństwa państwa.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) imię i nazwisko oraz adres zamieszkania wnioskodawcy,
2) rodzaj i numer dokumentu tożsamości,
3) datę wydania dokumentu tożsamości oraz nazwę organu, który go wydał,
4) dane ułatwiające odnalezienie dokumentów, w szczególności imię i nazwisko oraz informacje o miejscu pracy lub działania pracownika lub funkcjonariusza organu bezpieczeństwa państwa, którego dotyczyć mają dokumenty.
3. Funkcjonariusze i pracownicy organów bezpieczeństwa państwa mogą uzyskać na swój wniosek kopie dotyczących ich dokumentów osobowych.
4. W razie późniejszego odnalezienia w archiwum Instytutu Pamięci dokumentów osobowych dotyczących pracownika lub funkcjonariusza organu bezpieczeństwa państwa, którymi zainteresowany był wnioskodawca, należy go o tym poinformować oraz pouczyć o możliwości ponownego złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1.
Art. 35d. 1. Każdemu, komu udostępniono dotyczące go dokumenty, przysługuje prawo wytoczenia powództwa o ustalenie, że:
1) dokument lub dokumenty, które zostały mu udostępnione jako dotyczące jego osoby, w rzeczywistości go nie dotyczą lub
2) nie są autentyczne dokument lub dokumenty udostępnione mu jako dotyczące jego osoby, lub
3) nie jest zgodna z prawdą treść dokumentu lub dokumentów udostępnionych mu jako dotyczących jego osoby.
2. Powództwo wytacza się przeciwko Skarbowi Państwa, reprezentowanemu przez Instytut Pamięci.
3. Powództwo rozpoznaje sąd okręgowy mający siedzibę w mieście będącym siedzibą sądu apelacyjnego właściwego ze względów na miejsce zamieszkania powoda.
4. W postępowaniu wszczętym w wyniku wytoczenia powództwa, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego.
5. Odpis prawomocnego orzeczenia, wydanego w wyniku wytoczenia powództwa, o którym mowa w ust. 1, zostaje dołączony do dokumentu lub dokumentów, do których orzeczenie to się odnosi i stanowi ich integralną część.”;
21) art. 36 i 37 otrzymują brzmienie:
„Art. 36. 1. Dokumenty zgromadzone przez Instytut Pamięci, z wyjątkiem dokumentów, o których mowa w art. 39, udostępnia się organom władzy publicznej oraz innym instytucjom, organizacjom i osobom w celach:
1) wykonywania zadań ustawowych,
2) prowadzenia badań naukowych, o ile Prezes Instytutu Pamięci wyrazi na to zgodę,
3) prowadzenia działalności dziennikarskiej, o ile Prezes Instytutu Pamięci wyrazi na to zgodę.
2. Podmioty, którym dokumenty zostały udostępnione, ponoszą odpowiedzialność prawną za sposób ich wykorzystania, o czym należy je poinformować.
3. W trybie określonym w ust. 1 pkt 2 i 3 nie mogą być wnioskodawcy udostępnione dokumenty, jeżeli zostały wytworzone przez niego lub przy jego udziale w ramach czynności wykonywanych w związku z jego pracą lub służbą w organach bezpieczeństwa państwa albo w związku z czynnościami, przy wykonywaniu których był traktowany przez te organy jako osobowe źródło informacji.
Art. 37. 1. Osoba, o której mowa w art. 31 ust. 5, która uzyskała na podstawie art. 31 wgląd w niezanonimizowane kopie dotyczących jej dokumentów, może zastrzec, że dotyczące jej dane osobowe zebrane w sposób tajny w toku czynności operacyjno – rozpoznawczych organów bezpieczeństwa państwa nie będą udostępniane w celach, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 2, przez określony czas, jednakże nie dłużej niż przez 90 lat od daty ich wytworzenia.
2. Osoba, o której mowa w art. 31 ust. 5, może zastrzec, że dotyczące jej informacje zawierające dane z życia prywatnego, rodzinnego, a także dotyczące czci i dobrego imienia, do których uzyskała wgląd bez anonimizacji, nie będą udostępnione, z zastrzeżeniem art. 39.
3. Prezes Instytutu Pamięci informuje osoby, o których mowa w art. 31 ust. 5, o prawie zastrzeżenia, o którym mowa w ust. 2.
4. Zastrzeżenie, o którym mowa w ust. 2, nie obejmuje informacji dotyczących osób pełniących funkcje publiczne, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944 –1990 oraz treści tych dokumentów.
5. Osoba, o której mowa w art. 31 ust. 5, która uzyskała na podstawie art. 31 wgląd w niezanonimizowane kopie dotyczących jej dokumentów, może wyrazić zgodę na udostępnienie swoich danych osobowych, określonych w ust. 1, wskazanym osobom lub instytucjom, a także na ich powszechną dostępność.
6. Dane osobowe, określone w ust. 1, mogą być jednakże udostępniane w celach, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 2, jeżeli:
1) osoba, której dotyczą te dane, albo w przypadku jej śmierci osoba najbliższa wyrazi na to zgodę,
2) odnoszą się do publicznego wystąpienia osoby, której dotyczą te dane, lub do jej działalności publicznej lub są danymi osobowymi wymaganymi przez ustawę w związku z pełnieniem funkcji publicznej.
7. Cele, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 2, można realizować także po anonimizacji danych osobowych, o których mowa w ust. 1, w kopiach dokumentów.
8. Prawo do zastrzeżenia, o którym mowa w ust. 1, oraz prawo do wyrażenia zgody na udostępnienie swoich danych osobowych, określonych w ust. 1, wskazanym organom władzy publicznej, innym instytucjom, organizacjom i osobom nie przysługuje w stosunku do dokumentów, o których mowa w art. 36 ust. 3.”;
22) w art. 38 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Dokumenty organów bezpieczeństwa państwa, jeżeli nie zawierają danych osobowych osoby trzeciej, mogą być wykorzystywane przez upoważnionych funkcjonariuszy służb specjalnych w ramach ich zadań ustawowych, jeśli zawierają informację o przestępstwie szpiegostwa, przestępstwie o charakterze terrorystycznym lub przestępstwie godzącym w porządek konstytucyjny Rzeczypospolitej Polskiej.”;
23) w art. 39 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szef Agencji Wywiadu oraz Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z Prezesem Instytutu Pamięci, dokonują co 5 lat okresowych przeglądów dokumentów zgromadzonych w zbiorze wyodrębnionym. W przypadku stwierdzenia ustąpienia przesłanek uzasadniających zastrzeżenie Prezes Instytutu Pamięci podejmuje z urzędu, po zasięgnięciu opinii Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu oraz Ministra Obrony Narodowej, albo na wniosek tych organów, decyzję o uchyleniu lub skróceniu okresu zastrzeżenia. Przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio.”;
24) uchyla się art. 41;
25) art. 42 otrzymuje brzmienie:
„Art. 42. Jeżeli Dyrektor Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów Instytutu Pamięci zostanie zawiadomiony, że znajdujące się w dokumentach dane osobowe są nieprawdziwe, to informacje o tym dołącza się do zbioru dokumentów dotyczących danej osoby.”;
26) w art. 43 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
„2. W sprawach rozstrzyganych decyzją administracyjną, w myśl przepisów niniejszej ustawy, organem pierwszej instancji jest dyrektor oddziału Instytutu Pamięci. Organem odwoławczym jest Prezes Instytutu Pamięci.”;
27) uchyla się art. 44;
28) w art. 45:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Prokuratorom Instytutu Pamięci w sprawach określonych w art. 1 pkt 1 lit. a przysługują wszystkie uprawnienia prokuratora, także w sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych.”,
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Do prowadzenia śledztw przez Instytut Pamięci stosuje się przepisy Kodeksu postępowania karnego.”,
c) ust. 9 otrzymuje brzmienie:
„9. W sądowym postępowaniu odwoławczym na skutek wniesienia apelacji oraz kasacji występują prokuratorzy Głównej Komisji.”,
d) po ust. 9 dodaje się ust. 10 w brzmieniu:
„10. Dyrektor Głównej Komisji wnosi kasację w zastępstwie Prokuratora Generalnego w sprawach, o których mowa w art. 1 pkt 1 lit. a, w tym także należących do właściwości sądów wojskowych.”;
29) po art. 45 dodaje się art. 45a w brzmieniu:
„Art. 45a. Instytut Pamięci wszczyna z urzędu śledztwo w sprawach o przestępstwa określone w art. 54 i 55.”;
30) w art. 47:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Dyrektor Głównej Komisji jest prokuratorem przełożonym prokuratorów tej Komisji oraz komisji oddziałowych. Naczelnik komisji oddziałowej jest przełożonym prokuratorów tej komisji.”,
b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu:
„4a. Prokurator Generalny może przywrócić na wcześniej zajmowane lub równorzędne stanowisko w powszechnej lub wojskowej jednostce prokuratury prokuratora Instytutu Pamięci, co do którego Prezes Instytutu Pamięci wystąpił, po zasięgnięciu opinii Dyrektora Głównej Komisji, z takim wnioskiem. Złożenie wniosku nie jest związane z postępowaniem dyscyplinarnym.
4b. W przypadku stwierdzenia, że prokurator nie może ze względów zdrowotnych pełnić służby w Instytucie Pamięci, Prokurator Generalny przenosi go na stanowisko równorzędne do innej jednostki organizacyjnej prokuratury, Ministerstwa Sprawiedliwości lub innej jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi Sprawiedliwości albo przez niego nadzorowanej, zgodnie z kwalifikacjami prokuratora.”;
31) art. 48 i 49 otrzymują brzmienie:
„Art. 48. Prokurator oddziałowej komisji wydaje postanowienie o wszczęciu albo odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie o zbrodnię, o której mowa w art. 1 pkt 1 lit. a, w terminie 3 miesięcy od otrzymania zawiadomienia o przestępstwie. Jeżeli osoba lub instytucja, która złożyła zawiadomienie, nie zostanie w ciągu 4 miesięcy od dnia jego złożenia powiadomiona o wszczęciu albo odmowie wszczęcia śledztwa, może wnieść zażalenie do prokuratura nadrzędnego.
Art. 49. Po upływie 3 miesięcy od daty wszczęcia śledztwa w sprawie o zbrodnię, o której mowa w art. 1 pkt 1 lit. a, prokurator prowadzący je składa prokuratorowi nadrzędnemu sprawozdanie z dokonanych czynności. Sprawozdanie takie składa się po upływie każdego trzymiesięcznego okresu śledztwa. Terminów dotyczących ukończenia śledztwa, określonych w art. 310 Kodeksu postępowania karnego, nie stosuje się.”;
32) w art. 51:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Do zgromadzenia i kolegium prokuratorów Głównej Komisji stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze o zgromadzeniu i kolegium prokuratury apelacyjnej.”,
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Dyrektor Głównej Komisji jest przełożonym dyscyplinarnym w stosunku do prokuratorów Instytutu Pamięci.”,
c) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
„5. Rzecznika dyscyplinarnego dla prokuratorów Instytutu Pamięci wyznacza Prokurator Generalny spośród prokuratorów Instytutu Pamięci, na wniosek Dyrektora Głównej Komisji. Rzecznik dyscyplinarny jest związany wskazaniami Dyrektora Głównej Komisji.”;
33) w art. 53:
a) pkt 1-3 otrzymują brzmienie:
„1) informuje społeczeństwo o strukturach i metodach działania instytucji, w ramach których zostały popełnione zbrodnie przeciwko Narodowi Polskiemu, oraz informuje o strukturach, obsadzie personalnej i sposobach działania organów bezpieczeństwa państwa,
2) prowadzi badania naukowe nad najnowszą historią Polski, a także udostępnia zgromadzone dokumenty innym placówkom naukowym i osobom w celu prowadzenia takich badań, z zachowaniem warunków określonych w ustawie,
3) udziela informacji na temat zgromadzonych dokumentów oraz publikuje wydawnictwa naukowe i popularnonaukowe, w tym inwentarze archiwalne,”,
b) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) prowadzi działalność edukacyjną, wystawienniczą i wydawniczą,”,
c) dodaje się pkt 7-9 w brzmieniu:
„7) publikuje, na podstawie dokumentów zgromadzonych w archiwum Instytutu Pamięci, dane osobowe osób, których dotyczą te dokumenty wraz z informacją, w jakim charakterze występują w tych dokumentach, w tym wykazy pracowników, funkcjonariuszy i żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa ze wskazaniem stopnia służbowego zajmowanych stanowisk, oraz organów bezpieczeństwa państwa, w których pełnili służbę lub pracowali, a także dane osobowe osób traktowanych przez organy bezpieczeństwa państwa jako osobowe źródła informacji ze wskazaniem, jakie dokumenty stanowiły podstawę publikacji,
8) publikuje, za ich zgodą, dane osobowe osób, wobec których zachowały się dokumenty świadczące o tym, że organy bezpieczeństwa państwa zbierały o nich informacje na podstawie celowo gromadzonych danych, w tym w sposób tajny, i którym przysługuje możliwość skorzystania z prawa określonego w art. 31 ust. 5, a wobec osób tych nie stwierdzono istnienia dokumentów świadczących, że byli pracownikami, funkcjonariuszami, żołnierzami organów bezpieczeństwa państwa lub byli traktowani przez organy bezpieczeństwa państwa jako osobowe źródła informacji, a w szczególności w tym charakterze byli przez te organy zarejestrowani lub odnotowani; publikacje nie obejmują danych osobowych osób, w stosunku do których zachowały się dokumenty uzasadniające publikację ich danych osobowych na podstawie pkt 9,
9) publikuje dane osobowe osób, które zajmowały kierownicze stanowiska w byłej Polskiej Partii Robotniczej i byłej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej oraz Zjednoczonym Stronnictwie Ludowym i Stronnictwie Demokratycznym, a także były członkami Rady Ministrów państwa komunistycznego do dnia 23 sierpnia 1989 r. lub były w tym okresie kierownikami centralnych organów administracji państwowej.”;
34) w art. 54 ust. 3 i 4 uchyla się;
35) art. 71 otrzymuje brzmienie:
„Art. 71. W działalności Instytutu Pamięci, określonej w art. 1, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271 z 2004 r. Nr 25, poz. 219 i Nr 33, poz. 285 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711).”.

art. 40. więcej Art. 40.W ustawie z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 196, poz. 1631 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 149, poz. 1078) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 27 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Postępowania sprawdzającego nie przeprowadza się wobec osób zajmujących stanowiska: Prezesa Rady Ministrów, członka Rady Ministrów, Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Prezesa Trybunału Konstytucyjnego, Prezesa Narodowego Banku Polskiego, Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, Rzecznika Praw Obywatelskich, Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, członków Rady Polityki Pieniężnej, członków Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu oraz Szefów Kancelarii: Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Sejmu, Senatu i Prezesa Rady Ministrów.”;
2) w załączniku 2c do ustawy pkt 11 otrzymuje brzmienie:
„11. Czy w latach 1944-1990 był(a) Pan(-i) pracownikiem organów bezpieczeństwa państwa, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz.U. Nr 155, poz. 1016, z późn. zm.), lub osobowym źródłem informacji, o którym mowa w art. 6 tej ustawy?
- TAK,
- NIE,
- NIE DOTYCZY”.

art. 41. więcej Art. 41. W ustawie z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 2004 r. Nr 156, poz. 1641, Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 167, poz. 1399 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i Nr 170, poz. 1218) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 53 w ust. 4 wyrazy „w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z 1999 r. Nr 42, poz. 428, Nr 57, poz. 618, Nr 62, poz. 681 i Nr 63, poz. 701) w okresie od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 1 lipca 1989 r.” zastępuje się wyrazami „w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. Nr 218, poz. 1592).”;
2) w art. 54 w ust. 3 wyrazy „w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne w okresie od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 1 lipca 1989 r.” zastępuje się wyrazami „w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów.”.

art. 42. więcej Art. 42. W ustawie z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 46, poz. 499, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 144 w ust. 5 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) w stosunku do każdego kandydata urodzonego przed dniem 1 sierpnia 1972 r. - zaświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. Nr 218, poz. 1592).”;
2) art. 145 uchyla się;
3) w art. 147 w ust. 1 w zdaniu drugim skreśla się wyrazy „wraz z oświadczeniami kandydatów na posłów lub informacjami, o których mowa w art. 144 ust. 5 pkt 3”;
4) w art. 152 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Okręgowa komisja wyborcza sporządza obwieszczenia o zarejestrowanych listach okręgowych, zawierające informacje o ich numerach, nazwach i skrótach nazw komitetów wyborczych oraz dane o kandydatach zawarte w zgłoszeniach list, w tym treść zaświadczenia, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów, w zakresie określonym w art. 11 ust. 2 pkt 1-4 lit. b i c oraz pkt 5, 6 i 8 - 10 tej ustawy.”;
5) art. 174 uchyla się;
6) w art. 177:
a) w ust. 1:
- w pkt 7 w lit. d na końcu przecinek zastępuje się kropką,
- pkt 8 uchyla się,
b) ust. 5 uchyla się;
7) art. 210 uchyla się;
8) w art. 213:
a) w ust. 1:
- w pkt 7 w lit. d na końcu przecinek zastępuje się kropką,
- pkt 8 uchyla się,
b) ust. 5 uchyla się.

art. 43. więcej Art. 43. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 16 po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. W sądach okręgowych położonych w miejscowościach, w których znajdują się oddziały Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Minister Sprawiedliwości może utworzyć, w drodze zarządzenia, wydziały lustracyjne do rozpoznawania spraw, o których mowa w art. 28 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. Nr 218, poz. 1592) oraz w art. 35d ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. Nr 155, poz. 1016, z późn. zm.).”;
2) w art. 18 uchyla się § 2;
3) w art. 57 w § 1 dodaje się zdanie trzecie w brzmieniu:
„Zgłaszający urodzony przed dniem 1 sierpnia 1972 r. dołącza również zaświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów.”.

art. 44. więcej Art. 44. (uchylony).

art. 45. więcej Art. 45. W ustawie z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 25, poz. 253, z późn. zm.) w art. 71 uchyla się ust. 8.

art. 46. więcej Art. 46. W ustawie z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz.U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 15 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) nie pełniła służby zawodowej i nie pracowała w organach bezpieczeństwa państwa, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz.U. Nr 155, poz. 1016, z późn. zm.[21])), oraz nie była osobowym źródłem informacji w rozumieniu art. 6 tej ustawy, ani też nie była sędzią, który orzekając uchybił godności urzędu, sprzeniewierzając się niezawisłości sędziowskiej.”;
2) art. 37 otrzymuje brzmienie:
„Art. 37. 1. Agencje nie mogą przy wykonywaniu swoich zadań korzystać z tajnej współpracy:
1) posłów i senatorów,
2) osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz.U. Nr 20, poz. 101, z późn. zm.),
3) dyrektorów generalnych w ministerstwach, urzędach centralnych lub urzędach wojewódzkich,
4) sędziów, prokuratorów i adwokatów,
5) członków rady nadzorczej, członków zarządu oraz dyrektorów programów „Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna” i „Polskiego Radia - Spółka Akcyjna”, a także dyrektorów terenowych oddziałów „Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna”,
6) dyrektora generalnego, dyrektorów biur oraz kierowników oddziałów regionalnych „Polskiej Agencji Prasowej - Spółka Akcyjna”,
7) nadawców w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz.U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2531, z późn. zm.),
8) redaktorów naczelnych, dziennikarzy lub osób prowadzących działalność wydawniczą, o których mowa w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz.U. Nr 5, poz. 24, z późn. zm.),
9) rektorów, prorektorów i kierowników podstawowych jednostek organizacyjnych w publicznych i niepublicznych szkołach wyższych,
10) członków Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, Państwowej Komisji Akredytacyjnej i Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów.
2. Szefowie Agencji w celu realizacji zadań Agencji mogą wydać zgodę na korzystanie z tajnej współpracy z osobami, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 8, jeżeli jest to uzasadnione względami bezpieczeństwa państwa, po uzyskaniu zgody Prezesa Rady Ministrów.
3. W przypadku powołania ministra w celu koordynowania działalności służb specjalnych Szefowie Agencji wyrażają zgodę, o której mowa w ust. 2, po uzyskaniu zgody tego ministra.”;
3) w art. 39 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Zakazu określonego w ust. 3 nie stosuje się w przypadku żądania prokuratora albo sądu, zgłoszonego w celu ścigania karnego za czyn zabroniony, stanowiący zbrodnię lub występek, którego skutkiem jest śmierć, lub przeprowadzenia postępowania sprawdzającego na podstawie przepisów o ochronie informacji niejawnych.”.

art. 47. więcej Art. 47. W ustawie z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz.U. Nr 113, poz. 984, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 8 w ust. 2 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
„1a) w przypadku kandydata urodzonego przed dniem 1 sierpnia 1972 r. - zaświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. Nr 218, poz. 1592).”;
2) w art. 10 w ust. 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
„Na liście zamieszcza się również treść zaświadczeń, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów, w zakresie określonym w art. 11 ust. 2 pkt 1-4 lit. b i c oraz pkt 5, 6 i 8-10 tej ustawy.”.

art. 48. więcej Art. 48. (uchylony).

art. 49. więcej W ustawie z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz.U. Nr 25, poz. 219) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 64 w ust. 1 skreśla się dwukrotnie użyte wyrazy „i art. 145”;
2) w art. 70 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Okręgowa komisja wyborcza sporządza obwieszczenia o zarejestrowanych listach okręgowych, zawierające informacje o ich numerach, nazwach i skrótach nazw komitetów wyborczych oraz dane o kandydatach zawarte w zgłoszeniach list, w tym treść zaświadczeń, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. Nr 218, poz. 1592), w zakresie określonym w art. 11 ust. 2 pkt 1-4 lit. b i c oraz pkt 5, 6 i 8-10 tej ustawy.”.

art. 50. więcej Art. 50. W ustawie z dnia 8 lipca 2005 r. o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 169, poz. 1417 i Nr 264, poz. 2205 oraz z 2006 r. Nr 170, poz. 1217) w art. 44 ust. 3 wyrazy „w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z 1999 r. Nr 42, poz. 428, z późn. zm.) w okresie od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 1 lipca 1989 r.” zastępuje się wyrazami „w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. Nr 218, poz. 1592).”.

art. 51. więcej Art. 51. (uchylony).

art. 52. więcej Art. 52. W ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U. Nr 104, poz. 708 i Nr 158, poz. 1122) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 7 w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) nie pełniła służby zawodowej i nie pracowała w organach bezpieczeństwa państwa, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz.U. Nr 155, poz. 1016, z późn. zm.), oraz nie była osobowym źródłem informacji w rozumieniu art. 6 tej ustawy, ani też nie była sędzią, który orzekając uchybił godności urzędu, sprzeniewierzając się niezawisłości sędziowskiej.”;
2) art. 26 otrzymuje brzmienie:
„Art. 26. 1. CBA nie może przy wykonywaniu swoich zadań korzystać z tajnej współpracy:
1) posłów i senatorów;
2) osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz.U. Nr 20, poz. 101, z późn. zm.);
3) dyrektorów generalnych w ministerstwach, urzędach centralnych lub urzędach wojewódzkich;
4) sędziów, prokuratorów i adwokatów;
5) członków rady nadzorczej, członków zarządu oraz dyrektorów programów „Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna” i „Polskiego Radia - Spółka Akcyjna”, a także dyrektorów terenowych oddziałów „Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna”;
6) dyrektora generalnego, dyrektorów biur oraz kierowników oddziałów regionalnych „Polskiej Agencji Prasowej - Spółka Akcyjna”;
7) nadawców w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz.U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2531, z późn. zm.);
8) redaktorów naczelnych, dziennikarzy lub osób prowadzących działalność wydawniczą, o których mowa w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz.U. Nr 5, poz. 24, z późn. zm.);
9) rektorów, prorektorów i kierowników podstawowych jednostek organizacyjnych w publicznych i niepublicznych szkołach wyższych;
10) członków Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, Państwowej Komisji Akredytacyjnej i Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów.
2. Szef CBA w celu realizacji zadań CBA może wydać zgodę na korzystanie z tajnej współpracy z osobami, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 8, jeżeli jest to uzasadnione względami bezpieczeństwa państwa, po uzyskaniu zgody Prezesa Rady Ministrów.
3. W przypadku powołania ministra w celu koordynowania działalności służb specjalnych Szef CBA wyraża zgodę, o której mowa w ust. 2, po uzyskaniu zgody tego ministra.”.

art. 53. więcej Art. 53. W ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz.U. Nr 104, poz. 709) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 16 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) nie pełniła służby zawodowej i nie pracowała w organach bezpieczeństwa państwa, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz.U. Nr 155, poz. 1016, z późn. zm.) oraz nie była osobowym źródłem informacji w rozumieniu art. 6 tej ustawy, ani też nie była sędzią, który orzekając uchybił godności urzędu, sprzeniewierzając się niezawisłości sędziowskiej.”;
2) w art. 41 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. SKW i SWW nie mogą przy wykonywaniu swoich zadań korzystać z tajnej współpracy:
1) posłów i senatorów;
2) osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz.U. Nr 20, poz. 101, z późn. zm.);
3) dyrektorów generalnych w ministerstwach, urzędach centralnych lub urzędach wojewódzkich;
4) sędziów, prokuratorów i adwokatów;
5) członków rady nadzorczej, członków zarządu oraz dyrektorów programów „Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna” i „Polskiego Radia - Spółka Akcyjna”, a także dyrektorów terenowych oddziałów „Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna”;
6) dyrektora generalnego, dyrektorów biur oraz kierowników oddziałów regionalnych „Polskiej Agencji Prasowej - Spółka Akcyjna”;
7) nadawców w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz.U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2531, z późn. zm.);
8) redaktorów naczelnych, dziennikarzy lub osób prowadzących działalność wydawniczą, o których mowa w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz.U. Nr 5, poz. 24, z późn. zm.);
9) rektorów, prorektorów i kierowników podstawowych jednostek organizacyjnych w publicznych i niepublicznych szkołach wyższych;
10) członków Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, Państwowej Komisji Akredytacyjnej i Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów.”;
3) w art. 41 w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) korzystanie z tajnej współpracy z osobami, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 8;”.

art. 54. więcej Art. 54. W ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego oraz ustawę o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego (Dz. U. Nr 104, poz. 711) uchyla się art. 27.

art. 55. więcej Art. 55.W ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 170, poz. 1218) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 60 w ust. 3 wyrazy „ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z 1999 r. Nr 42, poz. 428) w okresie od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 1 lipca 1989 r.” zastępuje się wyrazami „ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. Nr 218, poz. 1592)”;
2) w art. 61 w ust. 3 wyrazy „ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne w okresie od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 1 lipca 1989 r.” zastępuje się wyrazami „ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów.”;
3) w art. 64 w ust. 3 wyrazy „ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne w okresie od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 1 lipca 1989 r.” zastępuje się wyrazami „ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów.”.

art. 56. więcej Art. 56. 1. Osoba urodzona przed dniem 1 sierpnia 1972 r., która w dniu
wejścia w życie niniejszej ustawy pełni funkcję publiczną wymienioną w art. 4, ma
obowiązek złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 7 ust. 1, w terminie
jednego miesiąca od dnia doręczenia powiadomienia, o którym mowa w ust. 2.
2. Właściwy organ, o którym mowa w art. 8, w terminie jednego miesiąca od
dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, powiadamia osobę, o której mowa w ust. 1,
o obowiązku przedłożenia temu organowi oświadczenia, o którym mowa w art. 7
ust. 1, oraz informuje o skutku niedopełnienia tego obowiązku, z zastrzeżeniem ust. 2a.
2a. W stosunku do osób pełniących funkcje organu lub członka organu
jednostki samorządu terytorialnego lub organu jednostki pomocniczej jednostki
samorządu terytorialnego, której obowiązek utworzenia wynika z ustawy,
pochodzących z wyborów powszechnych, organem właściwym do dokonania
czynności, o których mowa w ust. 2, jest wojewoda.
3. W stosunku do osób, o których mowa w ust. 1, jeżeli pełnią więcej niż
jedną funkcję publiczną wymienioną w art. 4, obowiązek złożenia oświadczenia,
o którym mowa w art. 7 ust. 1, uznaje się za spełniony, jeżeli złożą one to
oświadczenie jednemu z organów właściwych do przedłożenia oświadczenia,
o którym mowa w art. 8. Pozostałym organom właściwym należy przedłożyć
informację, o której mowa w art. 7 ust. 3a.
4. Osoba, która po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy nadal kandyduje
lub ubiega się o objęcie funkcji publicznej, wymienionej w art. 4, ma obowiązek
złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 7 ust. 1, przed objęciem tej funkcji.

art. 57. więcej Art. 57. 1. W przypadku niezłożenia w terminie oświadczenia
lustracyjnego przez osobę, zobowiązaną do jego złożenia na podstawie art. 56
ust. 1, następuje skutek określony w art. 21e ust. 1.
2. Pozbawienie funkcji publicznej osoby, o której mowa w ust. 1, następuje
z mocy prawa z dniem, w którym upłynął termin do złożenia oświadczenia. Fakt
pozbawienia funkcji publicznej stwierdza podmiot właściwy w sprawie
pozbawienia lub stwierdzenia wygaśnięcia funkcji publicznej.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do sędziego, który w przypadku
niezłożenia oświadczenia w terminie, podlega w tym zakresie sądownictwu
dyscyplinarnemu. Za niezłożenie przez sędziego oświadczenia, sąd dyscyplinarny
orzeka karę złożenia sędziego z urzędu. Przepisów o przedawnieniu
w postępowaniu dyscyplinarnym nie stosuje się.
4. Z żądaniem wszczęcia postępowania dyscyplinarnego w sprawach
określonych w ust. 3, występują podmioty, o których mowa w art. 114 § 1 ustawy
z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych.

Art. 57a. Do dnia 31 grudnia 2007 r. przepisy art. 4 pkt 23 i art. 8
pkt 22 stosuje się odpowiednio do członka organu zarządzającego, nadzorczego lub
kontrolnego podmiotu podlegającego nadzorowi Komisji Nadzoru Bankowego.

art. 58. więcej Art. 58. W terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
Prezes Instytutu Pamięci Narodowej utworzy rejestr oświadczeń, o którym mowa
w art. 11 ust. 1.

art. 59. więcej Art. 59. 1. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
Instytut Pamięci Narodowej rozpocznie publikację katalogów, o których mowa
w art. 52a pkt 5–8 ustawy wymienionej w art. 39.
2. (utracił moc)

art. 60. więcej Art. 60. 1. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy kończy się kadencja
Rzecznika Interesu Publicznego i jego zastępców.
2. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy mienie i dokumenty będące we
władaniu Rzecznika Interesu Publicznego przechodzą z mocy prawa we władanie
Instytutu Pamięci Narodowej.
2a. Należności i zobowiązania Biura Rzecznika Interesu Publicznego stają się
z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy należnościami i zobowiązaniami
Instytutu Pamięci Narodowej.
2b. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy Instytut Pamięci Narodowej
wstępuje w prawa i obowiązki wynikające z umów i porozumień zawartych przez
Biuro Rzecznika Interesu Publicznego.
3. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy pracownicy Biura Rzecznika
Interesu Publicznego stają się z mocy prawa pracownikami Instytutu Pamięci
Narodowej.
4. Stosunki pracy z pracownikami, o których mowa w ust. 3, wygasają
z upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, jeżeli przed
upływem 2 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nie zostaną im
zaproponowane nowe warunki pracy lub płacy na dalszy okres albo w razie ich nieprzyjęcia przed upływem 2 miesięcy i 2 tygodni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
5. Pracodawca jest obowiązany powiadomić na piśmie pracownika
odpowiednio o terminie wygaśnięcia stosunku pracy albo o skutkach nieprzyjęcia
nowych warunków pracy lub płacy.
6. Wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy przez pracodawcę może nastąpić
za wypowiedzeniem. Przepis art. 411 Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio.
7. Pracownicy, o których mowa w ust. 3, zachowują uprawnienia
pracownicze wynikające z aktów, na których podstawie powstał ich stosunek pracy
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, do dnia:
1) upływu 2 miesięcy i 2 tygodni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy,
jeżeli przyjęli proponowane warunki pracy lub płacy na dalszy okres, albo
2) wygaśnięcia stosunku pracy, o którym mowa w ust. 4, albo
3) wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 6.
8. W przypadku wygaśnięcia stosunku pracy, o którym mowa w ust. 4, lub
wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 6, pracownikom:
1) mianowanym – przysługuje świadczenie pieniężne przewidziane w art. 131
ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych
(Dz. U. z 2020 r. poz. 537);
2) innym niż wymienieni w pkt 1 – przysługuje odprawa, o której mowa w art. 8
ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania
z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników
(Dz. U. z 2018 r. poz. 1969).

art. 61. więcej Art. 61. W terminie, o którym mowa w art. 63b ust. 2, Prezes Sądu
Apelacyjnego w Warszawie przekaże Prezesowi Instytutu Pamięci Narodowej
dokumenty, o których mowa w art. 3.

art. 62. więcej Art. 62. 1. Nie później niż w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy minister właściwy do spraw wewnętrznych oraz Szef Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szef Agencji Wywiadu przekażą do archiwum
Instytutu Pamięci Narodowej dokumenty organów bezpieczeństwa państwa,
a także akta funkcjonariuszy i żołnierzy wytworzone lub gromadzone w okresie do
dnia 31 lipca 1990 r.
2. Nie później niż w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
Minister Obrony Narodowej przekaże do archiwum Instytutu Pamięci Narodowej
dokumenty organów bezpieczeństwa państwa, a także akta funkcjonariuszy
i żołnierzy tych służb wytworzone lub gromadzone w okresie do dnia 31 grudnia
1990 r.
3. Nie później niż w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
dyrektorzy Archiwum Akt Nowych oraz innych archiwów państwowych przekażą
do archiwum Instytutu Pamięci Narodowej dokumenty, o których mowa w art. 25
ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy wymienionej w art. 39.
4. Nie później niż w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
dyrektorzy Archiwum Akt Nowych oraz innych archiwów państwowych
przygotują do udostępnienia pracownikom i prokuratorom Instytutu Pamięci
Narodowej dokumenty wytworzone lub zgromadzone przez Główny Urząd
Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk oraz wojewódzkie i miejskie urzędy kontroli
prasy, publikacji i widowisk, Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk
oraz okręgowe urzędy, a także przez Urząd do Spraw Wyznań oraz terenowe
organy administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw wyznań
stopnia wojewódzkiego.
4a. W terminie 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Szef Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szef Agencji Wywiadu oraz Minister Obrony
Narodowej, w porozumieniu z Prezesem Instytutu Pamięci Narodowej, ustalą, czy
w odniesieniu do dokumentów przekazywanych do archiwum Instytutu Pamięci
Narodowej w trybie określonym w ust. 1–3, nie zachodzą przesłanki do
zastrzeżenia dostępu, o którym mowa w art. 39 ust. 1 ustawy wymienionej
w art. 39. Wniosek o zatwierdzenie zastrzeżenia dostępu do określonych
dokumentów, o którym mowa w art. 39 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 39,
powinien zostać złożony przed przekazaniem dokumentów do Instytutu Pamięci
Narodowej.
5. Prezes Instytutu Pamięci Narodowej może, w każdym czasie, zażądać od
organów, o których mowa w ust. 1–3, dokumentów nieprzekazanych. Przekazanie
dokumentów następuje w terminie wyznaczonym przez Prezesa Instytutu Pamięci
Narodowej.2. Nie później niż w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
Minister Obrony Narodowej przekaże do archiwum Instytutu Pamięci Narodowej
dokumenty organów bezpieczeństwa państwa, a także akta funkcjonariuszy
i żołnierzy tych służb wytworzone lub gromadzone w okresie do dnia 31 grudnia
1990 r.
3. Nie później niż w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
dyrektorzy Archiwum Akt Nowych oraz innych archiwów państwowych przekażą
do archiwum Instytutu Pamięci Narodowej dokumenty, o których mowa w art. 25
ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy wymienionej w art. 39.
4. Nie później niż w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
dyrektorzy Archiwum Akt Nowych oraz innych archiwów państwowych
przygotują do udostępnienia pracownikom i prokuratorom Instytutu Pamięci
Narodowej dokumenty wytworzone lub zgromadzone przez Główny Urząd
Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk oraz wojewódzkie i miejskie urzędy kontroli
prasy, publikacji i widowisk, Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk
oraz okręgowe urzędy, a także przez Urząd do Spraw Wyznań oraz terenowe
organy administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw wyznań
stopnia wojewódzkiego.
4a. W terminie 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Szef Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szef Agencji Wywiadu oraz Minister Obrony
Narodowej, w porozumieniu z Prezesem Instytutu Pamięci Narodowej, ustalą, czy
w odniesieniu do dokumentów przekazywanych do archiwum Instytutu Pamięci
Narodowej w trybie określonym w ust. 1–3, nie zachodzą przesłanki do
zastrzeżenia dostępu, o którym mowa w art. 39 ust. 1 ustawy wymienionej
w art. 39. Wniosek o zatwierdzenie zastrzeżenia dostępu do określonych
dokumentów, o którym mowa w art. 39 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 39,
powinien zostać złożony przed przekazaniem dokumentów do Instytutu Pamięci Narodowej.
5. Prezes Instytutu Pamięci Narodowej może, w każdym czasie, zażądać od
organów, o których mowa w ust. 1–3, dokumentów nieprzekazanych. Przekazanie
dokumentów następuje w terminie wyznaczonym przez Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej.
5a. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do innych instytucji i organów
władzy publicznej.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, Minister Obrony Narodowej
oraz Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szef Agencji Wywiadu mogą
wykonać dla potrzeb urzędu kopie akt funkcjonariuszy pozostających w służbie,
które powstały w okresach, o których mowa odpowiednio w ust. 1 lub 2.

art. 63. więcej Art. 63. 1. Wnioski i pytania, o których mowa w art. 30 ustawy wymienionej
w art. 39, w brzmieniu dotychczasowym, niezrealizowane do dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, traktuje się jako wniosek, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy
wymienionej w art. 39, w brzmieniu ustalonym niniejszą ustawą.
2. Do spraw, o których mowa w ust. 1, wszczętych i niezakończonych do dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy w brzmieniu ustalonym
niniejszą ustawą.
3. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
pokrzywdzony w rozumieniu art. 6 ustawy, o której mowa w art. 39, w brzmieniu
dotychczasowym, który uzyskał prawo wglądu do dotyczących go dokumentów
i nie zrealizował tego prawa przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, może
uzyskać wgląd do dotyczących go dokumentów na zasadach określonych
w ustawie, o której mowa w art. 39, w brzmieniu dotychczasowym, po złożeniu
oświadczenia, o którym mowa w art. 7 ust. 1 albo informacji, o której mowa
w art. 7 ust. 3a, do Biura Lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej lub
oddziałowego biura lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej, właściwego
miejscowo ze względu na realizację prawa wglądu do dokumentów.

Art. 63a. 1. Postępowania lustracyjne wszczęte i niezakończone przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, toczą się według przepisów dotychczasowych,
z zastrzeżeniem ust. 2–6.
2. W postępowaniach, o których mowa w ust. 1, uprawnienia i obowiązki
Rzecznika Interesu Publicznego przejmuje dyrektor Biura Lustracyjnego Instytutu
Pamięci Narodowej lub wyznaczony przez niego prokurator Biura Lustracyjnego
albo oddziałowego biura lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej.
3. W postępowaniach, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 18.
4. Postępowania lustracyjne wszczęte i niezakończone w pierwszej instancji
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, rozpatruje sąd okręgowy, właściwy
ze względu na miejsce zamieszkania osoby składającej oświadczenie lustracyjne.
5. Postępowania lustracyjne wszczęte i niezakończone w drugiej instancji
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, rozpatruje sąd apelacyjny,
właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby składającej oświadczenie
lustracyjne.
6. Sprawy, o których mowa w ust. 4 i 5, Prezes Sądu Apelacyjnego
w Warszawie niezwłocznie przekaże właściwym sądom do rozpoznania.
7. Sąd okręgowy w przypadku, o którym mowa w ust. 4, oraz sąd apelacyjny
w przypadku, o którym mowa w ust. 5, prowadzi rozprawę od początku.

Art. 63b. 1. Akta zakończonych postępowań lustracyjnych,
przeprowadzonych na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r.
o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy
z nimi w latach 1944–1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z 1999 r.
poz. 428, z późn. zm.), są jawne, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.
2. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Sąd
Apelacyjny w Warszawie w składzie jednego sędziego wydaje postanowienie
w sprawie jawności akt, o których mowa w ust. 1, albo odmawia ich ujawnienia.
Na postanowienie sądu osobie lustrowanej oraz prokuratorowi Biura Lustracyjnego
lub prokuratorowi oddziałowego biura lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej,
przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego.
3. Sąd rozpatruje sprawy, o których mowa w ust. 1, według kolejności
wpływu wniosków Rzecznika Interesu Publicznego do Wydziału Lustracyjnego
Sądu Apelacyjnego w Warszawie.
4. Sąd postanawia o jawności akt w przypadku, gdy nie zostały w nich
ujawnione okoliczności, o których mowa w art. 18 ust. 2 lub 2a.
5. Niezwłocznie po rozpoznaniu zażalenia, o którym mowa w ust. 2, albo po
upływie terminu do jego wniesienia, Prezes Sądu Apelacyjnego w Warszawie
przekazuje akta, o których mowa w ust. 1, Prezesowi Instytutu Pamięci Narodowej.
6. Do akt, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art. 18 ust. 5.

Art. 63c. W terminie 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy,
Państwowa Komisja Wyborcza przekaże Prezesowi Instytutu Pamięci Narodowej
będące w jej posiadaniu oświadczenia lustracyjne, złożone na podstawie ustawy,
o której mowa w art. 66.

art. 64. więcej Art. 64. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szef Agencji
Wywiadu i Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z Prezesem Instytutu
Pamięci Narodowej, w odniesieniu do dokumentów przekazanych do Instytutu
Pamięci Narodowej, dokonają w okresie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy ich przeglądu w celu podjęcia decyzji o ich zastrzeżeniu,
o którym mowa w art. 39 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 39.

art. 65. więcej Art. 65. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych dokona, na
uzgodniony wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego i Prezesa Instytutu
Pamięci Narodowej, przeniesienia planowanych dochodów i wydatków
budżetowych Rzecznika Interesu Publicznego, odpowiednio do treści art. 60.
2. Rada Ministrów zapewni sfinansowanie w roku 2006 realizacji przez
Instytut Pamięci Narodowej zadań określonych w niniejszej ustawie.

art. 66. więcej Art. 66. Traci moc ustawa z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub
służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944–
1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z 1999 r. poz. 428, z późn. zm.),
z wyjątkiem art. 30.

art. 67. więcej Art. 67. Ustawa wchodzi w życie z dniem 15 marca 2007 r., z wyjątkiem:
1) art. 39 pkt 7 i art. 57, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
2) (uchylony)
3) (utracił moc)