Ustawa z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych

art. 1. więcej Art. 1. 1. Ustawa określa zasady:
1) udostępniania informacji gospodarczych dotyczących wiarygodności płatniczej;
2) wymiany danych dotyczących wiarygodności płatniczej z instytucjami
dysponującymi takimi danymi mającymi siedzibę w państwach członkowskich
Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwach członkowskich
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronach umowy o
Europejskim Obszarze Gospodarczym;
3) tworzenia i działania biura informacji gospodarczej;
4) ujawniania, przechowywania, aktualizacji i usuwania informacji gospodarczych;
5) nadzoru nad biurem informacji gospodarczej.
2. Informacje gospodarcze udostępnia się osobom trzecim nieoznaczonym w
chwili przeznaczania tych informacji do udostępniania.
3. Przepisów ustawy nie stosuje się do udostępniania danych:
1) pochodzących z publicznie dostępnych rejestrów lub zbiorów, z zastrzeżeniem art. 28;
2) w celu sprzedaży wierzytelności przez ogłoszenie publiczne.

art. 2. więcej Art. 2. 1. Przez informacje gospodarcze rozumie się dane dotyczące:
1) podmiotu będącego osobą prawną lub jednostką organizacyjną nieposiadającą
osobowości prawnej w zakresie:
a) nazwy albo firmy,
b) siedziby i adresu,
c) numeru właściwego rejestru wraz z oznaczeniem sądu rejestrowego,
d) numeru identyfikacji podatkowej (NIP) lub innego numeru
identyfikacyjnego w przypadku osoby zagranicznej, o której mowa w art. 3
pkt 5 lit. b i c ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa
przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie
gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1079, 1214, 1495 i 1655),
e) numeru identyfikacyjnego w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów
gospodarki narodowej, zwanego dalej „numerem REGON”, jeżeli został nadany,
f) imion, nazwisk i numeru ewidencyjnego Powszechnego Elektronicznego
Systemu Ewidencji Ludności, zwanego dalej „numerem PESEL”, lub
innego numeru potwierdzającego tożsamość wspólników, osób
wchodzących w skład organów zarządzających lub prokurentów,
g) imion i nazwisk pełnomocników, o ile zostali ustanowieni,
h) głównego przedmiotu wykonywanej działalności gospodarczej;
2) osoby fizycznej w zakresie:
a) imion i nazwiska,
b) adresu miejsca zamieszkania lub adresu do doręczeń,
c) numeru PESEL lub innego numeru potwierdzającego tożsamość,
d) serii i numeru dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość;
3) osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie:
a) imion i nazwiska,
b) numeru PESEL lub innego numeru potwierdzającego tożsamość,
c) serii i numeru dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość,
d) firmy,
e) oznaczenia miejsca zamieszkania i adresu do doręczeń lub adresu, pod
którym jest wykonywana działalność gospodarcza,
f) numeru identyfikacji podatkowej (NIP) lub innego numeru
identyfikacyjnego w przypadku osoby zagranicznej, o której mowa w art. 3
pkt 5 lit. a ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa
przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie
gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
g) numeru REGON, jeżeli został nadany,
h) numeru właściwej ewidencji wraz z oznaczeniem organu ewidencyjnego
lub numeru właściwego rejestru wraz z oznaczeniem sądu rejestrowego w
przypadku osoby zagranicznej, o której mowa w art. 3 pkt 5 lit. a ustawy
z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców
zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
i) imion i nazwisk pełnomocników, o ile zostali ustanowieni,
j) głównego przedmiotu wykonywanej działalności gospodarczej;
4) zobowiązania pieniężnego w zakresie:
a) tytułu prawnego,
b) kwoty i waluty,
c) kwoty zaległości,
d) daty powstania zaległości,
e) informacji o postępowaniach dotyczących zobowiązania,
f) informacji o kwestionowaniu przez dłużnika istnienia całości lub części zobowiązania,
g) daty wysłania listem poleconym albo doręczenia dłużnikowi do rąk
własnych wezwania do zapłaty, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze
przekazania danych do biura informacji gospodarczej, z podaniem firmy i
adresu siedziby tego biura,
h) informacji o zbyciu wierzytelności,
i) innych informacji przekazanych w trybie i na zasadach określonych w art. 18,
j) informacji w przedmiocie przedawnienia roszczenia;
5) posłużenia się podrobionym lub cudzym dokumentem w zakresie:
a) nazwy dokumentu,
b) serii i numeru dokumentu,
c) daty wystawienia dokumentu,
d) oznaczenia, siedziby i adresu podmiotu wskazanego w dokumencie jako jego wystawca,
e) imion i nazwiska osoby, której dokument dotyczy,
f) okoliczności posłużenia się dokumentem,
g) wskazania osoby lub organu, który stwierdził, że dokument jest podrobiony lub cudzy.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) dłużniku – rozumie się przez to osobę fizyczną, w tym osobę fizyczną
wykonującą działalność gospodarczą, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną
nieposiadającą osobowości prawnej, zobowiązaną względem wierzyciela
w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą lub stosunkiem prawnym;
2) dłużniku niebędącym konsumentem – rozumie się przez to:
a) osobę fizyczną wykonującą działalność gospodarczą zobowiązaną
względem wierzyciela w związku z wykonywaną działalnością
gospodarczą, jak również osobę fizyczną, która zakończyła wykonywanie
działalności gospodarczej, w zakresie zobowiązań względem wierzyciela
związanych z zakończoną działalnością gospodarczą,
b) osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości
prawnej zobowiązaną względem wierzyciela w związku z wykonywaną
działalnością gospodarczą lub stosunkiem prawnym;
3) dłużniku będącym konsumentem – rozumie się przez to osobę fizyczną, o której
mowa w art. 22¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z
2019 r. poz. 1145 i 1495), osobę zobowiązaną do świadczeń alimentacyjnych, o
której mowa w art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom
uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2019 r. poz. 670, 730, 1802 i 1818),
rodzica zobowiązanego do ponoszenia opłaty za pobyt dziecka w rodzinie
zastępczej, rodzinnym domu dziecka, placówce opiekuńczo-wychowawczej, regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej lub interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1111,
924 i 1818), a także zobowiązanego do uiszczenia grzywny, również orzeczonej
jako kara zastępcza, nawiązki na rzecz Skarbu Państwa, kwoty pieniężnej
stanowiącej przedmiot przepadku, kosztów sądowych lub pieniężnej kary
porządkowej na podstawie prawomocnego orzeczenia sądowego wydanego w
sprawie o przestępstwo lub wykroczenie;
4) wierzycielu – rozumie się przez to osobę fizyczną, której wierzytelność została
stwierdzona tytułem wykonawczym, osobę fizyczną wykonującą działalność
gospodarczą, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą
osobowości prawnej, której w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą
lub stosunkiem prawnym przysługuje wierzytelność, organ właściwy wierzyciela
w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom
uprawnionym do alimentów, właściwą jednostkę organizacyjną wspierania
rodziny i systemu pieczy zastępczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 9
czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej oraz właściwy
według przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy
(Dz. U. z 2019 r. poz. 676, 679, 1694, 2020 i 2070), zwanej dalej „Kodeksem
karnym wykonawczym”, sąd w postępowaniu dotyczącym wykonania
prawomocnego wyroku skazującego za przestępstwo lub wykroczenie, wyroku
warunkowo umarzającego postępowanie, postanowienia o kosztach sądowych
albo postanowienia o nałożeniu pieniężnej kary porządkowej;
5) umowie o kredyt konsumencki – rozumie się przez to umowę, o której mowa w
art. 3 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1083);
6) udostępnianiu informacji gospodarczych – rozumie się przez to przekazywanie
przez wierzyciela informacji gospodarczych do biura informacji gospodarczej
oraz ujawnianie tych informacji przez to biuro;
7) wymianie danych gospodarczych – rozumie się przez to wymianę danych
dotyczących wiarygodności płatniczej między biurami informacji gospodarczej
a instytucjami dysponującymi takimi danymi mającymi siedzibę w państwach
członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwach
członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jak również danych
udostępnionych biurom informacji gospodarczej przez instytucje utworzone na
podstawie art. 105 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz.
U. z 2019 r. poz. 2357);
8) rozporządzeniu 2016/679 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie
ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych
i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy
95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119
z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.).

art. 3. więcej Art. 3. 1. Do przetwarzania danych osobowych o dłużniku przez biuro
informacji gospodarczej w związku z udostępnianiem informacji gospodarczych:
1) przepis art. 19 rozporządzenia 2016/679 stosuje się w ten sposób, że biuro
informacji gospodarczej informuje o sprostowaniu lub usunięciu lub
ograniczeniu przetwarzania danych osobowych w zakresie określonym w art. 2
ust. 1 pkt 2 lit. a i c, pkt 3 lit. a, b i d oraz pkt 4 lit. b–f i h–j odbiorcę, któremu
ujawniono dane osobowe, jeżeli nie upłynęło 90 dni od dnia ich otrzymania przez odbiorcę;
2) nie stosuje się przepisu art. 21 ust. 1 rozporządzenia 2016/679.
2. Realizacja uprawnienia dłużnika do żądania ograniczenia przetwarzania
danych osobowych w przypadku, o którym mowa w art. 18 ust. 1 lit. a i b
rozporządzenia 2016/679, następuje w trybie określonym w art. 21a ust. 1. Obowiązki
biura informacji gospodarczej w zakresie ograniczenia przetwarzania danych
osobowych określa art. 21a ust. 3.
3. Do przetwarzania danych osobowych przez wierzycieli w związku
z przekazaniem do biura informacji gospodarczej informacji gospodarczych
o dłużniku będącym osobą fizyczną nie stosuje się przepisu art. 21 ust. 1
rozporządzenia 2016/679.
4. O ograniczeniach, o których mowa w ust. 1, biuro informacji gospodarczej
informuje osobę, której dane dotyczą, najpóźniej przy pierwszej czynności
skierowanej do tej osoby.
5. O ograniczeniu, o którym mowa w ust. 3, wierzyciel informuje dłużnika
w wezwaniu do zapłaty, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 3 albo art. 15 ust. 1 pkt 3 albo ust. 1a.
6. Administrator danych zapewnia odpowiednie środki służące ochronie interesu
lub podstawowych praw i wolności osoby, której dane dotyczą.

art. 4. więcej Art. 4. Udostępnianie informacji gospodarczych osobom trzecim
nieoznaczonym w chwili przeznaczania tych informacji do udostępniania następuje
wyłącznie za pośrednictwem biura informacji gospodarczej, chyba że przepisy prawa
przewidują inny tryb udostępniania danych.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Biuro informacji gospodarczej, zwane dalej „biurem”, może być
prowadzone wyłącznie w formie spółki akcyjnej, o kapitale zakładowym nie
mniejszym niż 4 000 000 złotych.
2. Akcje biura są akcjami imiennymi. Nie jest dopuszczalna zamiana akcji
imiennych na akcje na okaziciela.
3. Akcje biura, których łączna wartość nominalna nie przekracza kwoty
określonej w ust. 1, mogą być obejmowane wyłącznie za wkłady pieniężne i są
opłacone w całości przed zarejestrowaniem biura.

art. 6. więcej Art. 6. W skład organów biura nie mogą wchodzić osoby skazane prawomocnym
wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne lub umyślne przestępstwo skarbowe.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Przedmiotem działalności gospodarczej biura jest pośrednictwo w
udostępnianiu informacji gospodarczych, polegające na przyjmowaniu informacji
gospodarczych od wierzycieli, przechowywaniu i ujawnianiu tych informacji.
2. Przedmiotem działalności gospodarczej biura może być również:
1) przetwarzanie archiwalnych informacji gospodarczych, o których mowa w art.
21 ust. 3 i 4, dla celów statystycznych, dotyczących dłużników niebędących konsumentami;
1a) uzyskiwanie na zlecenie klienta biura danych z rejestru, o którym mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1;
1b) uzyskiwanie i przetwarzanie w zakresie uzasadnionym wykonywaniem
ustawowych uprawnień lub obowiązków danych z rejestrów, o których mowa w art. 28 ust. 1 pkt 2–4, oraz danych zawartych w Monitorze Sądowym i Gospodarczym;
1c) uzyskiwanie na zlecenie klienta biura i przetwarzanie w zakresie uzasadnionym
wykonywaniem ustawowych uprawnień lub obowiązków danych z rejestrów, o
których mowa w art. 28 ust. 1 pkt 5 lub 6;
1d) dokonywanie analizy wiarygodności płatniczej podmiotu niebędącego konsumentem;
2) zarządzanie majątkiem biura;
3) prowadzenie działalności szkoleniowej lub edukacyjnej w zakresie objętym działalnością biura.
3. Przychody z działalności, o której mowa w ust. 2 pkt 1a–3, nie mogą przekraczać 10% ogólnych przychodów biura.
4. Biuro nie może powierzyć innym podmiotom wykonywania czynności
związanych z przedmiotem działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 1 i 2, z
wyjątkiem innych biur oraz instytucji utworzonych na podstawie art. 105 ust. 4 ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe.
5. Biuro jest obowiązane do zabezpieczenia roszczeń o naprawienie szkody,
która może wyniknąć w związku z działalnością gospodarczą biura. Zabezpieczenie
może nastąpić w drodze zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej,
zlecenia udzielenia gwarancji bankowej lub poręczenia bankowego.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Biuro jest obowiązane używać w swojej firmie wyrazów „biuro
informacji gospodarczej”. Dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu „BIG”.
2. Zakazane jest używanie wyrazów „biuro informacji gospodarczej” oraz skrótu
„BIG” w oznaczeniu lub reklamie przedsiębiorców, którzy nie wykonują działalności
gospodarczej określonej w art. 7 ust. 1.

Art. 8a. 1. Biuro jest obowiązane do przekazywania informacji gospodarczych
w celu realizacji przez inne biuro wniosku, o którym mowa w art. 22a ust. 1.
2. Biuro, w terminie 6 miesięcy od dnia zawiadomienia ministra właściwego do
spraw gospodarki o podjęciu wykonywania działalności gospodarczej, zawiera z
biurami, które wykonują działalność gospodarczą w dniu podjęcia wykonywania
działalności przez to biuro, umowy o przekazywanie informacji gospodarczych w
zakresie określonym w ust. 1. O zawarciu każdej umowy biuro zawiadamia ministra
właściwego do spraw gospodarki.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Biura mogą wymieniać dane dotyczące wiarygodności płatniczej z
instytucjami dysponującymi takimi danymi mającymi siedzibę w państwach
członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwach
członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronach
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.
2. Zasady wymiany danych, o których mowa w ust. 1, określa porozumienie
zawarte przez biuro z instytucją, o której mowa w ust. 1.
3. Biuro przyjmuje oraz ujawnia dane dotyczące wiarygodności płatniczej od
instytucji, o której mowa w ust. 1, w celu realizacji złożonych w biurze wniosków o
ujawnienie tych danych.
4. Biuro przyjmuje oraz ujawnia dane, o których mowa w art. 21 ust. 4, w zakresie
określonym we wniosku.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Ujawnienie danych, o których mowa w art. 9 ust. 1, dotyczących
konsumenta następuje, jeżeli podmiot występujący z wnioskiem posiada
upoważnienie tego konsumenta. Upoważnienie określa zakres danych przeznaczonych
do ujawnienia.
2. Do wymiany danych, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisu art. 9 ust. 2.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Zarząd biura uchwala regulamin zarządzania danymi, zwany dalej
„regulaminem” określający w szczególności:
1) sposoby przekazywania do biura informacji gospodarczych;
2) stosowane rozwiązania organizacyjne oraz techniczne związane z
przyjmowaniem, przechowywaniem, ujawnianiem, aktualizacją, usuwaniem
informacji gospodarczych oraz przetwarzaniem archiwalnych informacji gospodarczych;
3) sposoby zabezpieczenia informacji gospodarczych;
4) sposób i metody realizacji prawa dostępu do informacji gospodarczych przez
podmioty, których dotyczą informacje, oraz uzyskania informacji z rejestru
zapytań, o którym mowa w art. 27;
5) sposób informowania o opłatach za usługi świadczone przez biuro;
6) sposoby składania wniosku o ujawnienie informacji gospodarczych;
7) formy ujawniania informacji gospodarczych;
8) dodatkowy tryb realizacji wniosku, o którym mowa w art. 22a ust. 1, jeżeli biuro
przewiduje realizację takich wniosków również w innym trybie niż określony w art. 22a ust. 3;
9) katalog przykładowych rodzajów dokumentów potwierdzających nieistnienie lub
wygaśnięcie zobowiązania albo stanowiących podstawę do aktualizacji
informacji gospodarczych;
10) szczegółowy tryb wnoszenia i rozpatrywania sprzeciwu, o którym mowa w art.
21a, oraz postępowania biura w przypadku otrzymania sprzeciwu.
2. Regulamin podlega zatwierdzeniu, w drodze decyzji, wydanej przez ministra
właściwego do spraw gospodarki, po zasięgnięciu opinii Ministra Sprawiedliwości
oraz Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki odmawia, w drodze decyzji,
zatwierdzenia regulaminu, jeżeli zawiera on postanowienia sprzeczne z ustawą lub z
przepisami odrębnymi.
4. Zatwierdzony regulamin minister właściwy do spraw gospodarki publikuje na
swojej stronie internetowej. Zarząd biura jest obowiązany do publikacji aktualnej
treści regulaminu na stronie internetowej biura.
5. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio do wprowadzania i zatwierdzania
zmian w regulaminie. Zarząd biura, przekazując do zatwierdzenia zmiany regulaminu,
przesyła również jego tekst ujednolicony.
6. Biuro nie może podjąć działalności gospodarczej przed zatwierdzeniem regulaminu.
7. Regulamin od chwili jego ogłoszenia wiąże strony umów zawartych na
podstawie niniejszej ustawy oraz biuro i wierzycieli, o których mowa w art. 12a.

Art. 11a. 1. Biuro jest zobowiązane do zawiadomienia ministra właściwego do
spraw gospodarki o podjęciu oraz o zaprzestaniu wykonywania działalności
gospodarczej, a także o adresie, na który należy przekazywać informacje gospodarcze,
i o jego zmianach, w terminie 7 dni od dnia zaistnienia tych zdarzeń.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki udostępnia oraz aktualizuje w
Biuletynie Informacji Publicznej wykaz biur wykonujących działalność gospodarczą
oraz ich adresów, na które należy przekazywać informacje gospodarcze.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Wierzyciel może przekazywać do biura informacje gospodarcze w
celu ich ujawnienia, jeżeli zawarł z biurem umowę o udostępnianie informacji gospodarczych.
2. Umowę, o której mowa w ust. 1, sporządza się na piśmie pod rygorem nieważności.

Art. 12a. W wypadku gdy ustawa przewiduje przekazywanie informacji
gospodarczych do biura przez wierzyciela, będącego organem właściwym wierzyciela
w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom
uprawnionym do alimentów, właściwą jednostką organizacyjną wspierania rodziny i
systemu pieczy zastępczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o
wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej oraz właściwym według przepisów
Kodeksu karnego wykonawczego sądem w postępowaniu dotyczącym wykonania
prawomocnego wyroku skazującego za przestępstwo lub wykroczenie, wyroku
warunkowo umarzającego postępowanie, postanowienia o kosztach sądowych albo
postanowienia o nałożeniu pieniężnej kary porządkowej, wierzyciel ten jest
zobowiązany do przekazywania tych informacji wszystkim biurom znajdującym się w
wykazie, o którym mowa w art. 11a ust. 2, oraz nie ma obowiązku zawierania z tymi
biurami umów o udostępnianie informacji gospodarczych.

art. 13. więcej Art. 13. Biuro ujawnia dane udostępnione przez instytucje utworzone na
podstawie art. 105 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe w celu
realizacji złożonych w biurze wniosków o ujawnienie tych danych.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Wierzyciel może przekazać do biura informacje gospodarcze o
zobowiązaniu dłużnika będącego konsumentem wyłącznie wówczas, gdy są spełnione
łącznie następujące warunki:
1) zobowiązanie powstało w związku z określonym stosunkiem prawnym, w
szczególności z tytułu umowy o kredyt konsumencki oraz umów, o których
mowa w art. 187¹ ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1460, z późn. zm.);
2) łączna kwota wymagalnych zobowiązań dłużnika będącego konsumentem
wobec wierzyciela wynosi co najmniej 200 złotych oraz są one wymagalne od co
najmniej 30 dni;
3) upłynął co najmniej miesiąc od wysłania przez wierzyciela listem poleconym albo
doręczenia dłużnikowi będącemu konsumentem do rąk własnych, na adres do
doręczeń wskazany przez dłużnika będącego konsumentem, a jeżeli nie wskazał
takiego adresu – na adres miejsca zamieszkania, wezwania do zapłaty,
zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura, z podaniem
firmy i adresu siedziby tego biura;
4) nie upłynęło 6 lat od dnia wymagalności zobowiązania, a w przypadku roszczeń
stwierdzonych prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego
do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego,
jak również roszczeń stwierdzonych ugodą zawartą przed sądem albo sądem
polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i zatwierdzoną przez sąd nie
upłynęło 6 lat od dnia stwierdzenia roszczenia.
2. W przypadku określonym w ust. 1 wierzyciel może przekazać do biura
wyłącznie informacje gospodarcze dotyczące:
1) siebie – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1 albo 3;
2) dłużnika będącego konsumentem – określone w art. 2 ust. 1 pkt 2;
3) zobowiązania – określone w art. 2 ust. 1 pkt 4.
3. Jeżeli przekazane informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika będącego
konsumentem dotyczące:
1) wierzyciela – nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 ust. 1 pkt 1
lit. a, b i d albo pkt 3 lit. d–f,
2) dłużnika będącego konsumentem – nie zawierają co najmniej danych
określonych w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. a i c,
3) zobowiązania – nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 ust. 1 pkt
4 lit. a, c, d, f, g oraz j
– biuro zwraca je przekazującemu wierzycielowi w celu uzupełnienia.
4. Biuro nie przyjmuje informacji gospodarczej o zobowiązaniu dłużnika będącego konsumentem:
1) przekazanej niezgodnie z ust. 1 lub
2) przekraczającej zakres określony w ust. 2.
5. W przypadku zobowiązań wyrażonych w walucie obcej, spełnienie warunku,
o którym mowa w ust. 1 pkt 2, ocenia się na podstawie średniego kursu walut obcych
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania informacji gospodarczej do biura.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Wierzyciel może przekazać do biura informacje gospodarcze o
zobowiązaniu dłużnika niebędącego konsumentem wyłącznie wówczas, gdy są
spełnione łącznie następujące warunki:
1) zobowiązanie powstało w związku z określonym stosunkiem prawnym, w
szczególności z tytułu umowy związanej z wykonywaniem działalności gospodarczej;
2) łączna kwota wymagalnych zobowiązań dłużnika niebędącego konsumentem
wobec wierzyciela wynosi co najmniej 500 złotych oraz są one wymagalne od co
najmniej 30 dni;
3) upłynął co najmniej miesiąc od wysłania przez wierzyciela listem poleconym
albo doręczenia dłużnikowi niebędącemu konsumentem do rąk własnych, na
adres do doręczeń wskazany przez dłużnika niebędącego konsumentem, a jeżeli
nie wskazał takiego adresu – na adres siedziby dłużnika lub miejsca
wykonywania działalności gospodarczej, wezwania do
zapłaty, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura, z
podaniem firmy i adresu siedziby tego biura.
1a. Jeżeli umowa między wierzycielem a dłużnikiem niebędącym konsumentem,
z której wynika zobowiązanie dłużnika, przewiduje możliwość wysłania dłużnikowi
wezwania do zapłaty w formie elektronicznej na wskazany w umowie adres poczty
elektronicznej dłużnika, warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, uważa się za
spełniony, jeśli upłynął co najmniej miesiąc od wysłania wezwania do zapłaty zgodnie
z postanowieniami umowy.
2. W przypadku określonym w ust. 1 wierzyciel może przekazać do biura
wyłącznie informacje gospodarcze dotyczące:
1) siebie – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1 albo 3;
2) dłużnika niebędącego konsumentem – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1 albo 3;
3) wspólników dłużnika będącego spółką osobową – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1,
2 lub 3;
4) akcjonariusza lub wspólnika dłużnika będącego jednoosobową spółką akcyjną
lub spółką z ograniczoną odpowiedzialnością – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1
albo 3;
5) zobowiązania – określone w art. 2 ust. 1 pkt 4.
3. Jeżeli przekazane informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika
niebędącego konsumentem dotyczące:
1) wierzyciela – nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 ust. 1 pkt 1
lit. a, b i d albo pkt 3 lit. d–f,
2) dłużnika niebędącego konsumentem – nie zawierają co najmniej danych
określonych w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d albo pkt 3 lit. d–f,
3) zobowiązania – nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 ust. 1 pkt
4 lit. a, c, d, f, g oraz j
– biuro zwraca je przekazującemu wierzycielowi w celu uzupełnienia.
4. Biuro nie przyjmuje informacji gospodarczej o zobowiązaniu dłużnika
niebędącego konsumentem:
1) przekazanej niezgodnie z ust. 1 lub
2) przekraczającej zakres określony w ust. 2.
5. W przypadku zobowiązań wyrażonych w walucie obcej, spełnienie warunku,
o którym mowa w ust. 1 pkt 2, ocenia się na podstawie średniego kursu walut obcych
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania informacji gospodarczej do biura.

Art. 15a. 1. Dłużnik, który otrzymał wezwanie do zapłaty, o którym mowa w art.
14 ust. 1 pkt 3 albo art. 15 ust. 1 pkt 3 albo ust. 1a, może zgłosić wierzycielowi
sprzeciw wobec zamiaru przekazania danych do biura.
2. Wezwanie, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 3 albo art. 15 ust. 1 pkt 3 albo
ust. 1a, zawiera informację o możliwości zgłoszenia przez dłużnika sprzeciwu.
3. Wierzyciel, który nie uwzględnia sprzeciwu dłużnika kwestionującego
istnienie zobowiązania w całości lub w części lub uznającego wierzytelność za przedawnioną w całości lub w części i przekazuje informację gospodarczą do biura, jest obowiązany zawrzeć te dane w informacji gospodarczej przekazywanej do biura.

Art. 15b. Przepisów art. 14 ust. 1 pkt 3 i art. 15 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 1a nie stosuje się:
1) w przypadku przekazania informacji gospodarczej o świadczeniach okresowych
wynikających ze zobowiązania, o którym informacja została przekazana do
biura, jeżeli wierzyciel w wezwaniu do zapłaty poinformował dłużnika o tym, że
odrębne wezwanie do zapłaty nie jest wymagane w odniesieniu do kolejnych
świadczeń okresowych, a przekazana informacja gospodarcza jest aktualna;
2) do należności skazanego lub ukaranego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 3,
których płatność została rozłożona skazanemu lub ukaranemu na raty – w
odniesieniu do poszczególnych rat.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Poza przypadkami określonymi w art. 14 i 15, wierzyciel może
przekazać do biura informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika, gdy są spełnione
łącznie następujące warunki:
1) zobowiązanie zostało stwierdzone tytułem wykonawczym;
2) upłynęło co najmniej 14 dni od wysłania przez wierzyciela listem poleconym
albo doręczenia dłużnikowi do rąk własnych, na adres do doręczeń wskazany
przez dłużnika, a jeżeli dłużnik nie wskazał takiego adresu – na adres miejsca
zamieszkania, siedziby lub miejsca wykonywania działalności gospodarczej, pisma, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura;
3) wierzyciel przekazał do biura informację określającą dane organu orzekającego,
datę wydania i sygnaturę tytułu wykonawczego stwierdzającego to zobowiązanie;
4) nie upłynęło 6 lat od dnia stwierdzenia zobowiązania prawomocnym
orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw
danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, ugodą zawartą przed
sądem albo sądem polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i
zatwierdzoną przez sąd.
2. W przypadku określonym w ust. 1 wierzyciel może przekazać do biura
informacje gospodarcze dotyczące:
1) siebie – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1, 2 albo 3;
2) dłużnika będącego konsumentem – określone w art. 2 ust. 1 pkt 2;
3) dłużnika niebędącego konsumentem – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1 albo 3;
4) wspólników dłużnika będącego spółką osobową – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1, 2 lub 3;
5) akcjonariusza lub wspólnika dłużnika będącego jednoosobową spółką akcyjną
lub spółką z ograniczoną odpowiedzialnością – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1 albo 3;
6) zobowiązania – określone w art. 2 ust. 1 pkt 4.
3. Jeżeli przekazane informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika dotyczące:
1) wierzyciela – nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 ust. 1 pkt 1
lit. a, b i d albo pkt 2 lit. a–c albo pkt 3 lit. d–f,
2) dłużnika niebędącego konsumentem – nie zawierają co najmniej danych
określonych w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d albo pkt 3 lit. d–f,
3) dłużnika będącego konsumentem – nie zawierają co najmniej danych
określonych w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. a i c,
4) zobowiązania – nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 ust. 1 pkt
4 lit. a, c, d, f i g
– biuro zwraca je przekazującemu wierzycielowi w celu uzupełnienia.
4. Biuro nie przyjmuje informacji gospodarczej o zobowiązaniu dłużnika:
1) przekazanej niezgodnie z ust. 2 lub
2) przekraczającej zakres określony w ust. 3.
5. Wierzyciel przekazuje do biura informacje gospodarcze, o których mowa w
art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do
alimentów, na zasadach określonych w tej ustawie.
6. Wierzyciel przekazuje do biura informacje gospodarcze, o których mowa w
art. 193 ust. 8 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy
zastępczej, na zasadach określonych w tej ustawie.
7. Wierzyciel będący sądem przekazuje do biura informacje gospodarcze
dotyczące zobowiązanego do uiszczenia grzywny, również orzeczonej jako kara
zastępcza, nawiązki na rzecz Skarbu Państwa, kwoty pieniężnej stanowiącej przedmiot
przepadku, kosztów sądowych lub pieniężnej kary porządkowej na podstawie
prawomocnego orzeczenia sądowego wydanego w sprawie o przestępstwo lub
wykroczenie, który nie uiścił ich w terminach określonych w art. 44 § 1 lub art. 206 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego, na zasadach określonych w Kodeksie karnym wykonawczym.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Podmiot wobec którego posłużono się podrobionym lub cudzym
dokumentem, w szczególności dokumentem potwierdzającym tożsamość lub
zaświadczeniem o zatrudnieniu może przekazać do biura te informacje gospodarcze.
2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, może przekazać do biura wyłącznie
informacje gospodarcze dotyczące:
1) siebie – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1, 2 albo 3;
2) dokumentu – określone w art. 2 ust. 1 pkt 5.
3. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany poinformować osobę,
której dokumentem tożsamości posłużono się, o zamiarze przekazania informacji
gospodarczych o tym dokumencie do biura, z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura.
4. Jeżeli przekazane informacje gospodarcze dotyczące:
1) podmiotu, o którym mowa w ust. 1 – nie zawierają co najmniej danych
określonych w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d, pkt 2 lit. a–c lub pkt 3 lit. d–f,
2) dokumentu – nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 ust. 1 pkt 5
lit. a, b lub c oraz e
– biuro zwraca je podmiotowi, o którym mowa w ust. 1, w celu uzupełnienia.
5. Biuro nie przyjmuje informacji gospodarczej dotyczącej posłużenia się wobec
podmiotu, o którym mowa w ust. 1:
1) przekazanej niezgodnie z ust. 1 lub
2) przekraczającej zakres określony w ust. 2.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Wierzyciel przekazuje do właściwego biura informacje gospodarcze
o wywiązywaniu się ze zobowiązań, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 lub art. 15
ust. 1 pkt 1:
1) na wniosek podmiotu, którego dotyczy zobowiązanie, w terminie 14 dni od dnia
złożenia wniosku przez ten podmiot;
2) z własnej inicjatywy, za zgodą podmiotu, którego dotyczy to zobowiązanie, w
terminie 14 dni od dnia wywiązania się z zobowiązania.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, zawiera informacje o firmie i adresie
siedziby biura do którego wierzyciel przekazuje informacje gospodarcze.
3. Wierzyciel przekazuje informacje, o których mowa w ust. 1, jeżeli:
1) od chwili spełnienia świadczenia z tytułu zobowiązań, o których mowa w art. 14
ust. 1 pkt 1 lub art. 15 ust. 1 pkt 1, wobec tego wierzyciela upłynęło nie więcej
niż 12 miesięcy;
2) zobowiązania, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 lub art. 15 ust. 1 pkt 1,
zostały spełnione w terminie albo z opóźnieniem wynoszącym mniej niż 30 dni.
4. Wierzyciel przekazuje do biura informacje gospodarcze dotyczące:
1) siebie – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a, b oraz d albo pkt 3 lit. d–f;
2) podmiotu, którego dotyczy zobowiązanie:
a) określone w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d lub w pkt 3 lit. d–f – w przypadku
dłużnika niebędącego konsumentem,
b) określone w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. a i c – w przypadku dłużnika będącego
konsumentem;
3) łącznej kwoty i waluty zobowiązań, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 lub art.
15 ust. 1 pkt 1, wymagalnych w okresie ostatnich 12 miesięcy przed dniem
przekazania ich do biura albo każdej kwoty spełnionego świadczenia okresowego
albo spłaconej raty zobowiązania;
4) kwoty, waluty, daty wymagalności oraz daty spełnienia zobowiązań, o których
mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 lub art. 15 ust. 1 pkt 1, które w okresie ostatnich 12
miesięcy przed dniem przekazania informacji gospodarczych zostały spełnione
w terminie albo z opóźnieniem wynoszącym mniej niż 30 dni.
5. W przypadku zobowiązań do spełniania świadczeń okresowych albo
zobowiązań o charakterze ratalnym za wywiązywanie się ze zobowiązań w rozumieniu
ust. 1 uważa się także spłatę w pełnej wysokości wszystkich dotychczas wymagalnych
świadczeń lub rat zobowiązania.
6. Jeżeli przekazane informacje gospodarcze nie zawierają danych określonych
w ust. 4, biuro zwraca je przekazującemu wierzycielowi w celu uzupełnienia.

art. 19. więcej Art. 19. Wierzyciel, przekazując do biura informacje gospodarcze, może
zastrzec, aby biuro nie ujawniało dotyczących go informacji gospodarczych, o których
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a–g albo pkt 3 lit. a–i.

art. 20. więcej Art. 20. Wierzyciel jest obowiązany niezwłocznie, jednak nie później niż w
terminie 14 dni od dnia trwałego zaprzestania wykonywania działalności
gospodarczej, rozwiązać umowę, o której mowa w art. 12 ust. 1.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Biuro ujawnia tylko aktualne informacje gospodarcze.
2. Biuro dokonuje aktualizacji informacji gospodarczych:
1) na wniosek wierzyciela – nie później niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania
wniosku;
2) w zakresie danych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1–3 i pkt 4 lit. e, f lub j –
w przypadku uzyskania uzasadnionej informacji o nieaktualności,
nieprawdziwości lub niekompletności tych danych, nie później niż w terminie 30
dni od dnia uzyskania uzasadnionej informacji.
3. Biuro może przechowywać informacje gospodarcze dotyczące dłużników
niebędących konsumentami w brzmieniu sprzed dokonania ich aktualizacji.
Informacje te stanowią informacje archiwalne i mogą być przetwarzane dla celów
statystycznych.
4. Biuro może przechowywać następujące informacje archiwalne:
1) o dłużniku niebędącym konsumentem w zakresie:
a) formy prawnej,
b) głównego przedmiotu wykonywanej działalności gospodarczej,
c) siedziby lub miejsca wykonywania działalności – wyłącznie kod pocztowy;
2) o zobowiązaniu pieniężnym w zakresie:
a) kwoty i waluty,
b) określenia głównego przedmiotu wykonywanej działalności gospodarczej,
c) kwoty zaległości,
d) daty powstania zaległości,
e) daty aktualizacji lub usunięcia danych o zobowiązaniu.
5. Biuro przechowuje informacje archiwalne przez okres nie dłuższy niż 10 lat
od dnia, kiedy informacje te stały się informacjami archiwalnymi.

Art. 21a. 1. Dłużnik może wnieść do biura sprzeciw dotyczący nieaktualności,
nieprawdziwości, niekompletności lub przekazania lub przechowywania niezgodnie z
ustawą informacji gospodarczych mających status informacji aktualnych. Dłużnik
powinien udokumentować okoliczności uzasadniające sprzeciw.
2. W razie wniesienia przez dłużnika sprzeciwu biuro może zwrócić się do
wierzyciela lub dłużnika o dodatkowe wyjaśnienia.
3. Biuro wstrzymuje ujawnianie informacji gospodarczych objętych sprzeciwem
na okres do 30 dni, w przypadku uzasadnionego przypuszczenia, że dotyczą one
zobowiązania, które nie istnieje lub wygasło. W pozostałych przypadkach biuro może
wstrzymać ujawnianie informacji gospodarczych objętych sprzeciwem na okres
konieczny do rozpatrzenia sprzeciwu nie dłuższy niż 30 dni.
4. Biuro może przedłużyć okres wstrzymania ujawniania informacji
gospodarczych objętych sprzeciwem jedynie wówczas, gdy rozpatrzenie sprzeciwu
wiąże się ze szczególnymi trudnościami i na okres, który łącznie nie przekracza 45 dni
od dnia wstrzymania ujawniania informacji gospodarczej.
5. Po rozpatrzeniu sprzeciwu biuro:
1) dokonuje aktualizacji informacji gospodarczej w razie uzyskania uzasadnionej
informacji o okolicznościach, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 lit. e, f lub j,
albo o tym, że dane, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1–3, są nieprawidłowe
lub nieaktualne;
2) usuwa informację gospodarczą w razie uzyskania uzasadnionej informacji o
okolicznościach, o których mowa w art. 31 pkt 4–9, albo
3) uznaje sprzeciw za bezzasadny i informuje o tym dłużnika, pouczając go o treści ust. 8.
6. W przypadku powzięcia przez biuro uzasadnionych wątpliwości dotyczących
aktualności, prawdziwości lub kompletności informacji gospodarczej w zakresie
nieobjętym ust. 3, biuro może zawiesić ujawnianie tej informacji do czasu wyjaśnienia
sprawy między stronami lub przez właściwy organ albo usunąć tę informację.
7. Wniesienie sprzeciwu oraz dokonanie przez biuro czynności, o których mowa
w ust. 5, nie podlega opłatom na rzecz biura.
8. W przypadku gdy sprzeciw został uznany przez biuro za bezzasadny, o czym
dłużnik został zawiadomiony, a dłużnik wniósł sprzeciw ponownie w oparciu o te
same okoliczności faktyczne i prawne, biuro może pozostawić sprzeciw bez
rozpatrzenia, nie zawiadamiając o tym dłużnika.
9. Szczegółowy tryb wnoszenia i rozpatrywania sprzeciwu, o którym mowa w
ust. 1, oraz postępowania biura w przypadku otrzymania sprzeciwu określa regulamin.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Biuro ujawnia informacje gospodarcze w formach określonych w
regulaminie, w szczególności w drodze teletransmisji. Ujawnianie informacji gospodarczych przez biuro jest odpłatne. Wysokość opłat określa cennik uchwalany przez zarząd biura.
2. Biuro ujawnia wszystkie posiadane informacje gospodarcze w zakresie
objętym wnioskiem, z zastrzeżeniem ust. 3–5 i art. 19.
3. Biuro ujawnia informacje gospodarcze o zobowiązaniach dłużników będących
konsumentami oraz dotyczące posłużenia się podrobionym lub cudzym dokumentem wyłącznie:
1) wierzycielom, którzy zawarli z biurem umowę, o której mowa w art. 12 ust. 1;
2) innym biurom oraz instytucjom, o których mowa w art. 9 lub w art. 13, w celu
realizacji złożonych wniosków o ujawnienie informacji;
3) podmiotom, o których mowa w art. 25 ust. 1.
4. Biuro na żądanie wierzyciela, który przekazał informacje gospodarcze,
wstrzymuje na czas określony ujawnianie tych informacji.
5. Ujawniając informacje gospodarcze podmiotom innym niż określone w ust. 3,
biuro informuje te podmioty o obowiązkach określonych w art. 26.

Art. 22a. 1. Wniosek do biura o ujawnienie informacji gospodarczych o
podmiocie niebędącym konsumentem może dotyczyć także informacji
przechowywanych w innym biurze. We wniosku wskazuje się biuro, z którego ma
zostać ujawniona informacja gospodarcza, oraz numer, o którym mowa w art. 2 ust. 1
pkt 1 lit. d albo pkt 3 lit. f, podmiotu, którego dotyczą informacje gospodarcze objęte wnioskiem.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, może dotyczyć wyłącznie ujawnienia
aktualnych danych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 i 3–5.
3. Biuro, którego dotyczy wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązane do
przekazania informacji gospodarczych do biura, w którym został złożony ten wniosek,
w drodze teletransmisji, w terminie 24 godzin od momentu otrzymania wniosku.
Ujawnienie informacji gospodarczych podmiotowi wnioskującemu o te informacje, w
przypadku złożenia wniosku osobiście w biurze albo w drodze teletransmisji,
następuje w terminie 2 dni roboczych od momentu złożenia wniosku.
4. Biuro może określić dodatkowy, inny niż określony w ust. 3, tryb uzyskania
informacji gospodarczej na wniosek, o którym mowa w ust. 1. W takim przypadku
składający wniosek dokonuje wyboru trybu uzyskania informacji.
5. Biuro, w którym został złożony wniosek, o którym mowa w ust. 1, nie ujawnia
danych składającego wniosek.
6. Ujawnienie informacji gospodarczych na podstawie wniosku, o którym mowa
w ust. 1, podlega opłacie zgodnie z obowiązującym w danym biurze cennikiem, nie
wyższej niż 30 złotych od informacji uzyskanych z jednego biura.

Art. 22b. 1. Każdy ma prawo dostępu do dotyczących go informacji
gospodarczych przechowywanych przez biuro, przekazanych zgodnie z art. 14–18.
2. Osoby fizyczne mają prawo dostępu do przechowywanych przez biuro danych
osobowych ich dotyczących na zasadach określonych w rozporządzeniu 2016/679.
Wysokość opłat, które biuro może pobrać zgodnie z rozporządzeniem 2016/679,
określa cennik uchwalany przez zarząd biura.
3. Dostęp do danych w zakresie, o którym mowa w ust. 2, dla dłużników
będących konsumentami jest bezpłatny, jeżeli następuje nie częściej niż raz na 6 miesięcy.
4. W przypadku podmiotów niebędących osobami fizycznymi, dostęp do
danych, o którym mowa w ust. 1, podlega opłacie zgodnie z obowiązującym w biurze
cennikiem, która nie może być wyższa niż 0,5% minimalnego wynagrodzenia za pracę
ustalanego na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 października 2002 r.
o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2018 r. poz. 2177 oraz z 2019 r. poz. 1564).

art. 23. więcej Art. 23. 1. (uchylony)
2. Jeżeli podmiot, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub 3, występuje z
wnioskiem o udostępnienie informacji gospodarczych w celu poświadczenia zakresu
dostępnych w biurze informacji gospodarczych dotyczących tego podmiotu, biuro
przekazuje informacje gospodarcze – stosownie do wyboru wnioskodawcy – w formie
dokumentu elektronicznego albo wydruku.
3. Dokument albo wydruk, o których mowa w ust. 2, mogą dotyczyć także
informacji przechowywanych w innych biurach, jeżeli wystąpi o to wnioskodawca.
Przepisy art. 22a ust. 1 zdanie drugie oraz ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
4. Udostępnienie informacji gospodarczych na podstawie ust. 2 podlega opłacie
zgodnie z obowiązującym w biurze cennikiem.
5. Organ administracji publicznej nie może żądać okazywania, przekazywania
lub załączania do wniosku dokumentu albo wydruku, o którym mowa w ust. 2. Przepis
stosuje się odpowiednio do informacji udostępnionych na podstawie art. 22b ust. 1 i 2.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Podmiot, który zawarł z biurem umowę o ujawnianie informacji
gospodarczych, może wystąpić do biura o ujawnienie informacji gospodarczych o
zobowiązaniach dłużnika będącego konsumentem, jeżeli posiada jego upoważnienie.
Upoważnienie jest ważne nie dłużej niż 60 dni od dnia jego udzielenia.
2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, może odmówić zawarcia umowy, o której
mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1, lub zawrzeć taką umowę na warunkach mniej
korzystnych, w szczególności przez żądanie zabezpieczenia wierzytelności
wynikających z tej umowy:
1) w przypadku gdy dłużnik będący konsumentem odmówi udzielenia
upoważnienia, o którym mowa w ust. 1, lub
2) na podstawie informacji gospodarczych otrzymanych od biura lub danych
udostępnionych przez instytucje utworzone na podstawie art. 105 ust. 4 ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe lub przez instytucje, o których mowa
w art. 9, w terminie 3 dni roboczych od dnia ich otrzymania.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Do otrzymywania informacji gospodarczych oraz informacji z rejestru
zapytań, o którym mowa w art. 27, są uprawnieni:
1) Prokurator Generalny – w związku z toczącym się przeciwko osobie fizycznej
postępowaniem karnym lub karnym skarbowym albo w związku z wykonaniem
wniosku o udzielenie pomocy prawnej pochodzącego od państwa obcego, które
na mocy ratyfikowanej umowy międzynarodowej wiążącej Rzeczpospolitą
Polską ma prawo występować o udzielenie informacji, albo w związku z
toczącym się postępowaniem karnym lub karnym skarbowym o przestępstwo lub
przestępstwo skarbowe popełnione w związku z działaniem osoby prawnej lub
jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej;
2) Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Szef Agencji Wywiadu – na
zasadach i w trybie określonym w art. 34 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2020 r. poz. 27);
3) Komendant Główny Policji – na zasadach i w trybie określonym w art. 20 ust. 1d
i 1e ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2019 r. poz. 161, z późn. zm.);
4) Komendant Służby Ochrony Państwa – jeżeli jest to konieczne do wykonywania
obowiązków przewidzianych w ustawie z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie
Ochrony Państwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 828, 1091, 1635 i 1726);
4a) Szef Kancelarii Sejmu – jeżeli jest to konieczne do wykonywania obowiązków
przewidzianych w ustawie z dnia 26 stycznia 2018 r. o Straży Marszałkowskiej
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1940);
5) organy Krajowej Administracji Skarbowej – w zakresie niezbędnym do
wykonywania zadań określonych w ustawie z dnia 16 listopada 2016 r. o
Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 768, 730, 1520, 1556, 2200 i 2550);
6) Generalny Inspektor Informacji Finansowej – w zakresie niezbędnym do
wykonywania zadań określonych w przepisach o przeciwdziałaniu praniu
pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;
7) naczelnicy urzędów skarbowych i dyrektorzy izb administracji skarbowej – w
związku z toczącym się przeciwko osobie fizycznej postępowaniem karnym lub
karnym skarbowym albo w związku z toczącym się postępowaniem karnym lub
karnym skarbowym o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe popełnione w
związku z działaniem osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
nieposiadającej osobowości prawnej oraz w zakresie niezbędnym do
prowadzenia postępowań i kontroli na podstawie przepisów prawa celnego i podatkowego;
8) (uchylony)
9) Przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego – w zakresie nadzoru
wykonywanego przez Komisję Nadzoru Finansowego, o której mowa w ustawie
z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 180);
10) Prezes Najwyższej Izby Kontroli – w zakresie informacji o przedsiębiorcach,
jeżeli jest to niezbędne do przeprowadzenia postępowania kontrolnego
określonego w ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli
(Dz. U. z 2019 r. poz. 489 i 1571);
11) Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego – w zakresie realizacji zadań
określonych w ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze
Antykorupcyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1921 i 2020);
12) Komendant Główny Straży Granicznej – na zasadach i w trybie określonym
w art. 10a ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U.
z 2019 r. poz. 147, z późn. zm.);
13) sądy – w związku z toczącymi się przed nimi postępowaniami;
14) (uchylony)
15) komornicy sądowi – w związku z prowadzonymi przez nich postępowaniami
egzekucyjnymi lub zabezpieczającymi albo wykonywaniem postanowienia o
zabezpieczeniu spadku lub ze sporządzaniem spisu inwentarza;
16) organ prowadzący Rejestr Należności Publicznoprawnych, o którym mowa w
ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.);
17) organy administracji publicznej – w związku z prowadzonymi przez nie
postępowaniami w sprawie udzielenia ulgi w spłacie należności pieniężnych;
18) administracyjne organy egzekucyjne – w związku z prowadzonymi przez nie
postępowaniami, o których mowa w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
2. Za każdorazowe udostępnienie informacji gospodarczych podmiotom
wymienionym w ust. 1 biuro pobiera opłatę zgodnie z obowiązującym w tym biurze
cennikiem, nie wyższą niż 0,5% minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na
podstawie przepisów ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym
wynagrodzeniu za pracę.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Podmiot, który otrzymał informacje gospodarcze od biura, jest
obowiązany usunąć je w terminie 90 dni od dnia ich otrzymania. Obowiązek ten
dotyczy również biura w zakresie informacji gospodarczych otrzymanych od innego biura.
2. Podmiot, który otrzymał od biura informacje gospodarcze dotyczące dłużnika
będącego konsumentem, nie może ich ujawnić innym osobom. Nie dotyczy to
ujawniania przez biuro informacji gospodarczych otrzymanych od innego biura.
3. Przepisów ust. 1 i ust. 2 zdania pierwszego nie stosuje się do podmiotów
wymienionych w art. 25 ust. 1.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do instytucji ustawowo obowiązanych do oceny
zdolności kredytowej lub oceny ryzyka operacyjnego.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Biuro jest obowiązane prowadzić rejestr zapytań. Każdy ma prawo
uzyskania informacji z rejestru zapytań w zakresie dotyczącym ujawniania jego
danych, z zastrzeżeniem ust. 4.
2. Rejestr zapytań obejmuje następujące informacje:
1) datę ujawnienia informacji gospodarczych;
2) oznaczenie podmiotu, któremu ujawniono informacje gospodarcze;
3) wskazanie ujawnionych danych.
2a. W przypadku ujawnienia informacji gospodarczych na podstawie art. 22a ust.
3, rejestr zapytań obejmuje oznaczenie biura, do którego złożono wniosek, o którym
mowa w art. 22a ust. 1.
3. Informacje, o których mowa w ust. 2, są przechowywane w rejestrze zapytań
przez okres 12 miesięcy od dnia ujawnienia informacji gospodarczych przez biuro.
4. Nie podaje się informacji o złożeniu zapytania do rejestru zapytań, jeżeli z
zapytaniem wystąpiły podmioty, o których mowa w art. 25 ust. 1.
5. W przypadku dłużników będących konsumentami oraz podmiotów, o których
mowa w art. 25 ust. 1, uzyskanie informacji z rejestru zapytań jest bezpłatne, jeżeli
następuje nie częściej niż raz na 6 miesięcy. W pozostałych przypadkach uzyskanie
informacji z rejestru zapytań podlega opłacie zgodnie z obowiązującym w biurze
cennikiem, nie wyższej niż 0,5% minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na
podstawie przepisów ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym
wynagrodzeniu za pracę.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Biuro jest uprawnione do otrzymywania danych z:
1) rejestru PESEL na zasadach określonych w ustawie z dnia 24 września 2010 r. o
ewidencji ludności (Dz. U. z 2019 r. poz. 1397 i 2294);
2) krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej na zasadach
określonych w ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U.
z 2019 r. poz. 649, 730 i 2294);
3) Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej na zasadach
określonych w ustawie z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji
o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (Dz. U. z
2019 r. poz. 1291, 1495 i 1649);
4) Krajowego Rejestru Sądowego na zasadach określonych w ustawie z dnia 20
sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1500, 1655 i 1798);
5) Centralnego Rejestru Restrukturyzacji i Upadłości na zasadach określonych w
ustawie z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2019 r. poz. 243, z późn. zm.);
6) Rejestru Należności Publicznoprawnych na zasadach określonych w ustawie z
dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
2. W przypadku stwierdzenia niezgodności między informacją gospodarczą
otrzymaną od wierzyciela a danymi otrzymanymi z rejestrów wymienionych w ust. 1
pkt 1–4, biuro niezwłocznie:
1) wstrzymuje ujawnianie tej informacji gospodarczej;
2) powiadamia o niezgodności wierzyciela, od którego otrzymało informację gospodarczą.
3. Biuro może uzyskiwać oraz przetwarzać w zakresie uzasadnionym
wykonywaniem ustawowych uprawnień lub obowiązków dane zawarte w rejestrach
wymienionych w ust. 1 pkt 2–4 oraz Monitorze Sądowym i Gospodarczym. Dane te
biuro ujawnia w formach określonych w regulaminie wraz z informacją o czasie
uzyskania tych danych przez biuro.
4. Biuro może na zlecenie klienta uzyskiwać oraz przetwarzać w zakresie
uzasadnionym wykonywaniem ustawowych uprawnień lub obowiązków dane zawarte
w rejestrach wymienionych w ust. 1 pkt 5 lub 6. Dane te biuro ujawnia klientowi, na
zlecenie którego je uzyskało, w formach określonych w regulaminie wraz z informacją
o czasie uzyskania tych danych przez biuro.
5. W przypadku gdy biuro ujawnia dane z rejestrów wskazanych w ust. 1, które
można uzyskać bezpłatnie, biuro jest obowiązane poinformować o tym podmiot
występujący do biura o udostępnienie tych danych.

art. 29. więcej Art. 29. 1. W przypadku:
1) częściowego lub całkowitego wykonania zobowiązania albo jego wygaśnięcia,
2) powzięcia przez wierzyciela, który zawarł z biurem umowę, o której mowa w art.
12 ust. 1, wiadomości o odzyskaniu przez osobę uprawnioną utraconego
dokumentu, którym posłużyła się osoba nieuprawniona,
3) powzięcia wiarygodnej informacji, że przekazane informacje gospodarcze są nieprawdziwe,
4) powzięcia wiarygodnej informacji o zmianie innych informacji gospodarczych
przekazanych przez wierzyciela do biura, zgodnie z art. 14–18
– wierzyciel jest obowiązany niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia
powzięcia tych informacji, wystąpić do biura, któremu przekazał dane o zobowiązaniu
lub o posłużeniu się cudzym dokumentem, z żądaniem aktualizacji informacji
gospodarczych, przekazując do biura aktualne dane.
2. W przypadku stwierdzenia faktu nieistnienia zobowiązania wierzyciel jest
obowiązany niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia powzięcia tej
informacji, wystąpić do biura, któremu przekazał dane o zobowiązaniu, z żądaniem
usunięcia informacji gospodarczych dotyczących tego zobowiązania.
3. W przypadku zbycia wierzytelności zbywca jest zwolniony z obowiązków
określonych w ust. 1 i 2 z chwilą przekazania do biura informacji o zbyciu wierzytelności.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, biuro usuwa informacje gospodarcze
dotyczące zbytej wierzytelności po upływie 14 dni od dnia otrzymania tej informacji,
chyba że przed upływem tego terminu nabywca wierzytelności dokona aktualizacji
informacji w zakresie dotyczącym danych wierzyciela. Z chwilą dokonania
aktualizacji obowiązki określone w ust. 1 i 2 przechodzą na nabywcę.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Na wniosek dłużnika wierzyciel, który przekazał informacje
gospodarcze do biura, jest obowiązany do ich uzupełnienia, uaktualnienia,
sprostowania lub usunięcia, jeżeli są one niekompletne, nieaktualne, nieprawdziwe lub
zostały udostępnione lub są przechowywane z naruszeniem ustawy.
2. Na wniosek dłużnika wierzyciel, który przekazał informacje gospodarcze do
biura, informuje podmiot, który otrzymał informacje gospodarcze od biura, o
uzupełnieniu, uaktualnieniu, sprostowaniu lub usunięciu danych dłużnika.

Art. 30a. Obowiązek wierzyciela, o którym mowa w art. 30 ust. 1, oraz
obowiązki biura, o których mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2 i art. 31 pkt 6 i 7, dotyczące:
1) aktualizacji informacji gospodarczych wynikają w szczególności z uzasadnionej informacji o:
a) zakwestionowaniu przez dłużnika istnienia zobowiązania w całości lub
części, w tym o odmowie uznania długu,
b) uznaniu długu przez dłużnika w całości,
c) uznaniu zobowiązania przez dłużnika za przedawnione,
d) wykonaniu zobowiązania, w tym dokonaniu zapłaty w części,
e) oddaleniu prawomocnym wyrokiem powództwa obejmującego część zobowiązania,
f) stwierdzeniu prawomocnym wyrokiem, że zobowiązanie w części nie
istnieje lub wygasło,
g) potrąceniu ze zobowiązania wierzytelności niższej niż objęta zobowiązaniem,
h) zwolnieniu dłużnika z długu w części,
i) odnowieniu zobowiązania w części,
j) przelewie wierzytelności objętej zobowiązaniem w części na rzecz innej osoby,
k) przejęciu części długu przez inną osobę,
l) toczącym się postępowaniu sądowym dotyczącym zobowiązania;
2) usunięcia informacji gospodarczych wynikają w szczególności z uzasadnionej informacji o:
a) wykonaniu zobowiązania, w tym dokonaniu zapłaty, w całości,
b) oddaleniu prawomocnym wyrokiem powództwa obejmującego całość zobowiązania,
c) stwierdzeniu prawomocnym wyrokiem, że zobowiązanie w całości nie
istnieje lub wygasło,
d) potrąceniu ze zobowiązania wierzytelności wyższej niż objęta zobowiązaniem,
e) zwolnieniu dłużnika z długu w całości,
f) odnowieniu zobowiązania w całości,
g) przelewie wierzytelności objętej zobowiązaniem w całości na rzecz innej osoby,
h) przejęciu całości długu przez inną osobę.

art. 31. więcej Art. 31. Biuro usuwa informacje gospodarcze:
1) na wniosek wierzyciela, nie później niż w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku;
2) przed zaprzestaniem wykonywania działalności gospodarczej przez biuro,
informując o tym wierzycieli związanych z biurem umową, o której mowa w art. 12 ust. 1;
3) przekazane przez wierzyciela, z którym wygasła albo została rozwiązana umowa,
o której mowa w art. 12 ust. 1;
4) przekazane przez wierzyciela, który po ich przekazaniu do biura został
wykreślony z właściwego rejestru albo ewidencji lub trwale zaprzestał
wykonywania działalności gospodarczej;
5) dotyczące posłużenia się podrobionym lub cudzym dokumentem – po upływie
10 lat, licząc od końca roku, w którym biuro otrzymało te informacje;
6) na podstawie uzasadnionej informacji o nieistnieniu zobowiązania;
7) na podstawie uzasadnionej informacji o wygaśnięciu zobowiązania;
8) po upływie 3 lat od ich ostatniej aktualizacji, nie później niż po upływie 10 lat od
dnia ich przekazania przez wierzyciela;
9) nie później niż po upływie 6 lat od dnia, w którym roszczenie stało się
wymagalne, jeżeli dłużnikiem jest konsument, przy czym w przypadku roszczeń
stwierdzonych prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego
do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego,
jak również roszczeń stwierdzonych ugodą zawartą przed sądem albo sądem
polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i zatwierdzoną przez sąd nie
później niż po upływie 6 lat od dnia stwierdzenia roszczenia.

Art. 31a. 1. Biuro może dokonywać analizy wiarygodności płatniczej podmiotu
niebędącego konsumentem po zawarciu umowy o dokonanie takiej analizy.
2. Przez wiarygodność płatniczą rozumie się zdolność do terminowego
wywiązania się ze zobowiązania pieniężnego wynikającego z umowy.
3. W celu dokonywania analizy wiarygodności płatniczej biuro opracowuje
sposób jej sporządzania.
4. Do analizy wiarygodności płatniczej biuro może wykorzystać wyłącznie
informacje gospodarcze przechowywane przez biuro oraz dane, o których mowa w art. 9, art. 13 oraz art. 28.
5. Analiza wiarygodności płatniczej podmiotu niebędącego konsumentem
zawiera również opis sposobu sporządzenia analizy oraz zestawienie informacji
wykorzystanych do jej sporządzenia.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Nadzór nad biurem sprawuje minister właściwy do spraw gospodarki
w zakresie zgodności wykonywanej działalności gospodarczej z ustawą i regulaminem.
2. Nadzór nie obejmuje kontroli prawidłowości przetwarzania przez biuro
danych osobowych.
3. Nadzór ministra właściwego do spraw gospodarki w zakresie dokonywania
przez biuro analizy wiarygodności płatniczej obejmuje wyłącznie ocenę, czy zakres
informacji wykorzystywanych do analizy jest prawidłowy.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Osoba upoważniona przez ministra właściwego do spraw gospodarki,
zwana dalej „kontrolującym”, w celu ustalenia stanu faktycznego może przeprowadzić
kontrolę działalności gospodarczej biura.
2. Kontrolujący przeprowadza czynności kontrolne po okazaniu legitymacji
służbowej oraz doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli.
3. Kontrolujący podlega wyłączeniu z kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą
oddziaływać na jego prawa lub obowiązki, na prawa lub obowiązki jego małżonka
albo osoby pozostającej z nim faktycznie we wspólnym pożyciu, krewnych
i powinowatych do drugiego stopnia bądź osób związanych z nim z tytułu
przysposobienia, opieki bądź kurateli. Powody wyłączenia kontrolującego trwają
także po ustaniu małżeństwa, przysposobienia, opieki albo kurateli.
4. Kontrolujący może być wyłączony z kontroli w każdym czasie, jeżeli zachodzą
uzasadnione wątpliwości co do jego bezstronności.
5. Z wnioskiem o wyłączenie kontrolującego z przeprowadzenia kontroli może
wystąpić kontrolujący lub osoba upoważniona do reprezentowania biura. O
wyłączeniu albo odmowie wyłączenia kontrolującego z przeprowadzenia kontroli
rozstrzyga minister właściwy do spraw gospodarki.

art. 34. więcej Art. 34. Kontrolujący jest uprawniony do:
1) wstępu do obiektów i pomieszczeń biura;
2) wglądu do wszelkich dokumentów, nośników informacji lub innych materiałów
dowodowych związanych z działalnością gospodarczą biura;
3) przeprowadzania oględzin obiektów i składników majątkowych;
4) żądania ustnych lub pisemnych wyjaśnień od osoby upoważnionej do
reprezentowania biura lub innych pracowników biura;
5) żądania od osoby upoważnionej do reprezentowania biura sporządzenia, na koszt
biura, uwierzytelnionych kopii, odpisów lub wyciągów z dokumentów, jak
również zestawień i obliczeń dokonanych na podstawie dokumentów;
6) korzystania z pomocy biegłych i specjalistów;
7) zabezpieczenia materiałów dowodowych;
8) dostępu do informacji prawnie chronionych, z zastrzeżeniem przepisów ustawy
z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 742).

art. 35. więcej Art. 35. 1. Kontrolujący dokonuje ustaleń stanu faktycznego na podstawie
zebranego w toku kontroli materiału dowodowego.
2. Kontrolujący jest uprawniony do zabezpieczenia materiału dowodowego przez:
1) oddanie na przechowanie, za pokwitowaniem, osobie upoważnionej do
reprezentowania biura;
2) przechowanie w biurze w oddzielnym zamkniętym i opieczętowanym pomieszczeniu.
3. O zwolnieniu zabezpieczonego materiału dowodowego decyduje kontrolujący.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Z ustnych wyjaśnień udzielanych kontrolującemu przez osobę
upoważnioną do reprezentowania biura lub innych pracowników biura kontrolujący
sporządza notatkę, którą podpisuje kontrolujący i osoba udzielająca wyjaśnień.
2. Osoba udzielająca wyjaśnień może odmówić podpisania notatki, jeżeli nie
zgadza się z jej treścią w całości, lub podpisać z jednoczesnym zgłoszeniem zastrzeżeń
i podaniem, w jakiej części kwestionuje jej treść.
3. Osoba upoważniona do reprezentowania biura lub inny pracownik biura może
odmówić udzielenia kontrolującemu wyjaśnień jedynie w przypadkach, gdy
wyjaśnienia mogą dotyczyć faktów lub okoliczności, których ujawnienie mogłoby
narazić na odpowiedzialność karną bądź majątkową wezwanego do złożenia
wyjaśnień, a także jego małżonka lub osobę pozostającą z nim faktycznie we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia bądź osoby związane z nim z tytułu przysposobienia, opieki albo kurateli.

art. 37. więcej Art. 37. (uchylony).

art. 38. więcej Art. 38. Osoba upoważniona do reprezentowania biura jest obowiązana
zapewnić kontrolującemu warunki niezbędne do sprawnego przeprowadzania kontroli.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Z przeprowadzonej kontroli kontrolujący sporządza protokół kontroli.
2. Protokół kontroli sporządza się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, z
których jeden otrzymuje osoba upoważniona do reprezentowania biura.
3. Protokół kontroli podpisuje kontrolujący i osoba upoważniona do
reprezentowania biura.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Protokół kontroli powinien zawierać:
1) oznaczenie biura, adres siedziby biura i numer w rejestrze przedsiębiorców w
Krajowym Rejestrze Sądowym oraz imię i nazwisko osoby upoważnionej do reprezentowania biura;
2) datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli, z uwzględnieniem przerw w kontroli;
3) imię i nazwisko kontrolującego;
4) określenie zakresu kontroli i okresu działalności gospodarczej biura objętego kontrolą;
5) wskazanie ustaleń dokonanych w toku przeprowadzonej kontroli na podstawie
zgromadzonego materiału dowodowego;
6) pouczenie o prawie, sposobie i terminie zgłoszenia zastrzeżeń lub wyjaśnień do
ustaleń zawartych w protokole kontroli;
7) pouczenie o prawie odmowy podpisania protokołu kontroli;
8) podpisy kontrolującego i osoby upoważnionej do reprezentowania biura albo
podpis kontrolującego i adnotację o odmowie podpisania protokołu kontroli
przez osobę upoważnioną do reprezentowania biura oraz miejsce i datę
podpisania tego protokołu.
2. Zebrany w trakcie kontroli materiał dowodowy stanowi akta kontroli.
3. Akta kontroli stanowią załącznik do egzemplarza protokołu kontroli
przeznaczonego dla kontrolującego.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Przed podpisaniem protokołu kontroli osoba upoważniona do
reprezentowania biura ma prawo zgłoszenia kontrolującemu umotywowanych pisemnych zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole kontroli w terminie 7 dni roboczych od dnia otrzymania tego protokołu.
2. W razie zgłoszenia zastrzeżeń, o których mowa w ust. 1, kontrolujący
obowiązany jest sporządzić wobec nich pisemne stanowisko wraz z uzasadnieniem, a
w przypadku stwierdzenia ich zasadności zmienić lub uzupełnić protokół kontroli.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Osoba upoważniona do reprezentowania biura może odmówić
podpisania protokołu kontroli, składając kontrolującemu, w terminie 7 dni roboczych
od dnia otrzymania protokołu kontroli, pisemne wyjaśnienie przyczyn odmowy.
2. Odmowa podpisania protokołu kontroli przez osobę upoważnioną do
reprezentowania biura nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu kontroli przez kontrolującego.

Art. 42a. Postępowanie kontrolne kończy:
1) podpisanie protokołu kontroli, o którym mowa w art. 39 ust. 3, albo
2) podpisanie protokołu kontroli przez kontrolującego, w trybie art. 42 ust. 2.

art. 43. więcej Art. 43. 1. W razie stwierdzenia w wyniku kontroli naruszenia przepisów ustawy
lub regulaminu, minister właściwy do spraw gospodarki, w drodze decyzji, nakazuje
usunięcie nieprawidłowości, określając termin ich usunięcia.
2. Jeżeli biuro nie usunie nieprawidłowości w wyznaczonym terminie, minister
właściwy do spraw gospodarki może nałożyć na biuro karę pieniężną w wysokości
nieprzekraczającej 120 000 złotych, określając ponowny termin usunięcia nieprawidłowości.
3. Jeżeli biuro nie usunie nieprawidłowości w terminie, o którym mowa w ust. 2,
mimo nałożenia kary pieniężnej, minister właściwy do spraw gospodarki wydaje
decyzję o zakazie wykonywania działalności gospodarczej przez biuro.
4. Prawomocna decyzja, o której mowa w ust. 3, powoduje rozwiązanie spółki,
w formie której jest prowadzone biuro.

Art. 43a. 1. W razie naruszenia przez biuro przepisów ustawy w zakresie
realizacji wniosków, o których mowa w art. 22a ust. 1, minister właściwy do spraw
gospodarki może nałożyć na biuro karę pieniężną w wysokości nieprzekraczającej 200 000 złotych.
2. Jeżeli biuro, mimo dwukrotnego nałożenia kary pieniężnej, o której mowa w
ust. 1, narusza przepisy ustawy w zakresie realizacji wniosków, o których mowa w art.
22a ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki wydaje decyzję o zakazie wykonywania działalności gospodarczej przez biuro. Przepis art. 43 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

art. 44. więcej Art. 44. Do kontroli działalności gospodarczej biura stosuje się przepisy
rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1292 i 1495).

Art. 44a. 1. W przypadku przekazania przez wierzyciela informacji gospodarczej
do biura z naruszeniem przepisów ustawy albo niezażądania przez wierzyciela
aktualizacji albo usunięcia informacji gospodarczej mimo zaistnienia obowiązku jej
aktualizacji albo usunięcia ponosi on odpowiedzialność wobec dłużnika niebędącego
konsumentem na zasadach określonych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks
cywilny lub ustawie z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1010 i 1649).
2. W przypadku nieusunięcia informacji gospodarczej albo niedokonania jej
aktualizacji przez biuro, jeżeli biuro ma obowiązek usunięcia albo aktualizacji tej
informacji, ponosi ono odpowiedzialność wobec dłużnika niebędącego konsumentem
na zasadach określonych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny lub
ustawie z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Art. 44b. 1. W przypadku przekazania przez wierzyciela informacji
gospodarczej do biura z naruszeniem przepisów ustawy albo niezażądania przez
wierzyciela aktualizacji albo usunięcia informacji gospodarczej mimo zaistnienia
obowiązku jej aktualizacji albo usunięcia ponosi on odpowiedzialność wobec dłużnika
będącego konsumentem na zasadach określonych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964
r. – Kodeks cywilny.
2. W przypadku nieusunięcia informacji gospodarczej albo niedokonania jej
aktualizacji przez biuro, jeżeli biuro ma obowiązek usunięcia albo aktualizacji tej
informacji, ponosi ono odpowiedzialność wobec dłużnika będącego konsumentem na
zasadach określonych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.

art. 45. więcej Art. 45. Kto prowadzi działalność będącą przedmiotem działalności
gospodarczej biura bez zatwierdzenia regulaminu, podlega grzywnie do 5 000 000
złotych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.

art. 46. więcej Art. 46. Kto, prowadząc działalność zarobkową, wbrew warunkom określonym
w ustawie używa w swoim oznaczeniu lub w reklamie wyrazów „biuro informacji
gospodarczej” lub skrótu „BIG”, podlega grzywnie do 5 000 000 złotych albo karze
pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.

art. 47. więcej Art. 47. Kto, będąc wierzycielem, w przypadku:
1) całkowitego wykonania zobowiązania albo jego wygaśnięcia,
2) stwierdzenia faktu nieistnienia zobowiązania,
3) powzięcia przez wierzyciela, który zawarł z biurem umowę, o której mowa w art.
12 ust. 1, wiadomości o odzyskaniu przez osobę utraconego dokumentu, o
którym mowa w art. 17
– niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni, nie zażądał aktualizacji informacji
od biura, któremu przekazał dane o zobowiązaniu lub o posłużeniu się cudzym
dokumentem, podlega grzywnie do 30 000 złotych.

art. 48. więcej Art. 48. 1. Kto przekazuje do biura nieprawdziwą informację gospodarczą,
podlega grzywnie do 30 000 złotych.
2. Tej samej karze podlega, kto nie usunął informacji gospodarczej w terminie
90 dni od dnia jej otrzymania od biura lub ujawnił niezgodnie z przepisami ustawy
informację gospodarczą osobom trzecim.

art. 49. więcej Art. 49. Kto, będąc wierzycielem, w przypadku trwałego zaprzestania
wykonywania działalności gospodarczej nie rozwiązuje umowy, o której mowa w art.
12 ust. 1, w terminie 14 dni od dnia trwałego zaprzestania wykonywania działalności
gospodarczej, podlega grzywnie do 30 000 złotych.

art. 50. więcej Art. 50. Kto występuje do biura o ujawnienie informacji gospodarczych bez
upoważnienia osoby, której informacje dotyczą, jeżeli takie upoważnienie jest
wymagane przepisami ustawy, podlega grzywnie do 30 000 złotych.

art. 51. więcej Art. 51. Kto, będąc obowiązanym do udostępniania informacji gospodarczych,
ujawnia nieprawdziwe lub nieaktualne dane, podlega grzywnie do 30 000 złotych.

Art. 51a. 1. Kto, będąc członkiem zarządu biura, nie zawiadamia ministra
właściwego do spraw gospodarki o podjęciu oraz o zaprzestaniu wykonywania
działalności gospodarczej, a także o adresie, na który należy przekazywać informacje
gospodarcze, i o jego zmianach, w terminie 7 dni od dnia zaistnienia tych zdarzeń,
podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny.
2. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie
przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o
wykroczenia (Dz. U. z 2019 r. poz. 1120, 1123, 1556 i 1694).

art. 52. więcej Art. 52. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89,
poz. 625, z późn. zm.) art. 62a otrzymuje brzmienie:
„Art. 62a. Przedsiębiorstwo energetyczne może udostępniać dane o odbiorcy
na zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 9 kwietnia
2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. Nr 81, poz. 530).”.

art. 53. więcej Art. 53. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz.
665, z późn. zm.) w art. 105 wprowadza się następujące zmiany:
1) ust. 4a otrzymuje brzmienie:
„4a. Instytucje utworzone na podstawie ust. 4 mogą udostępniać, z zastrzeżeniem ust. 4a¹ i 4a², biurom informacji gospodarczej działającym na podstawie ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. Nr 81, poz. 530) dane w
drodze teletransmisji.”,
2) po ust. 4a dodaje się ust. 4a¹ i 4a² w brzmieniu:
„4a¹. Udostępnianie danych na podstawie ust. 4a może nastąpić, jeżeli wierzyciel występujący o udostępnienie tych danych uzyskał pisemne upoważnienie osoby, której dotyczą te dane. Upoważnienie określa zakres danych przeznaczonych do udostępnienia.
4a². Sposób udostępniania danych określa umowa o współpracy między instytucją utworzoną na podstawie ust. 4 a biurem informacji gospodarczej. Umowa zawiera wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 4a¹.”,
3) ust. 4c otrzymuje brzmienie:
„4c. Klauzule, o których mowa w ust. 4b, zawierają informacje o warunkach, na
jakich banki przekazują dane, o których mowa w art. 14 ust. 1 i art. 15 ust. 1
ustawy, o której mowa w ust. 4a.”.

art. 54. więcej Art. 54. W ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2010 r.
Nr 48, poz. 284) w art. 54 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) przekazywanie, przechowywanie oraz ujawnianie danych w trybie i na warunkach określonych w ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. Nr 81, poz. 530);”.

art. 55. więcej Art. 55. W ustawie z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (Dz. U. Nr 197, poz. 1661, z późn. zm.) w art. 16 w ust. 1 dodaje się pkt 16 w brzmieniu:
„16) określone w art. 45–51 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. Nr 81, poz. 530).”.

art. 56. więcej Art. 56. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010 r.
Nr 11, poz. 66) w art. 19 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Zakład ubezpieczeń może udostępniać dane dotyczące umów ubezpieczenia na
zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. Nr 81, poz. 530).”.

art. 57. więcej Art. 57. W ustawie z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz.
1546, z późn. zm.) w art. 281 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Udostępnianie informacji gospodarczych przez fundusze inwestycyjne na
zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. Nr 81, poz. 530) nie narusza obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej.”.

art. 58. więcej Art. 58. W ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz.
1800, z późn. zm.) w art. 57 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) pozytywnej oceny wiarygodności płatniczej użytkownika końcowego wynikającej z danych będących w posiadaniu dostawcy usług lub udostępnionych mu przez biuro informacji gospodarczej w trybie określonym w ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. Nr 81, poz. 530); dostawca usług powiadamia użytkownika końcowego o wystąpieniu takiego zastrzeżenia.”.

art. 59. więcej Art. 59. W ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr
183, poz. 1538, z późn. zm.) w art. 150 w ust. 1 w pkt 8 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) w zakresie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o
udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. Nr 81, poz. 530);”.

art. 60. więcej Art. 60. W ustawie z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów
(Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 7, Nr 6, poz. 33, Nr 97, poz. 800 i Nr 98, poz. 817)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w art. 3 ust. 5, organ właściwy
dłużnika przeprowadza wywiad alimentacyjny, w celu ustalenia sytuacji rodzinnej, dochodowej i zawodowej dłużnika alimentacyjnego, a także jego stanu zdrowia oraz przyczyn niełożenia na utrzymanie osoby
uprawnionej, odbiera od niego oświadczenie majątkowe oraz informuje
dłużnika o przekazaniu do biura informacji gospodarczej informacji gospodarczej o zobowiązaniu lub zobowiązaniach dłużnika alimentacyjnego wynikających z tytułów, o których mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1 i 2,
w razie powstania zaległości za okres dłuższy niż 6 miesięcy.”,
b) uchyla się ust. 3;
2) po art. 8 dodaje się art. 8a–8c w brzmieniu:
„Art. 8a. Organ właściwy wierzyciela przekazuje do biura informacji gospodarczej informację gospodarczą o zobowiązaniu lub zobowiązaniach dłużnika alimentacyjnego wynikających z tytułów, o których mowa w art. 28 ust. 1, w razie powstania zaległości za okres dłuższy niż 6 miesięcy.
Art. 8b. Organ właściwy dłużnika może upoważnić w formie pisemnej swojego zastępcę, pracownika urzędu albo kierownika ośrodka pomocy społecznej lub innej jednostki organizacyjnej gminy, a także inną
osobę na wniosek kierownika ośrodka pomocy społecznej lub innej
jednostki organizacyjnej gminy do podejmowania działań wobec
dłużników alimentacyjnych, prowadzenia postępowania i wydawania w tych sprawach decyzji.
Art. 8c. Przepis art. 8b stosuje się odpowiednio do organu właściwego wierzyciela w zakresie realizacji obowiązku określonego w art. 8a.”;
3) w art. 27 po ust. 7 dodaje się ust. 7a w brzmieniu:
„7a. Organ właściwy wierzyciela przekazuje organowi właściwemu dłużnika informacje o zobowiązaniach wynikających z tytułów, o których mowa w art. 28 ust. 1.”.

art. 61. więcej Art. 61. Biuro informacji gospodarczej utworzone przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy staje się biurem w rozumieniu niniejszej ustawy.

art. 62. więcej Art. 62. 1. W terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy biura informacji gospodarczej przekażą ministrowi właściwemu do spraw gospodarki do zatwierdzenia uchwalone regulaminy zarządzania danymi.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki, w terminie 3 miesięcy od dnia przekazania regulaminu zarządzania danymi przez biuro informacji gospodarczej, zatwierdza lub odmawia zatwierdzenia regulaminu.

art. 63. więcej Art. 63. Regulaminy zarządzania danymi, uchwalone na podstawie przepisów
ustawy, o której mowa w art. 69, zachowują moc do dnia zatwierdzenia regulaminów
sporządzonych na podstawie przepisów niniejszej ustawy.

art. 64. więcej Art. 64. Przepisy niniejszej ustawy stosuje się do udostępniania danych o
zobowiązaniach wymagalnych, powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

art. 65. więcej Art. 65. Informacje gospodarcze przekazane do biur informacji gospodarczej na
podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 69, uznaje się za informacje
gospodarcze w rozumieniu przepisów niniejszej ustawy.

art. 66. więcej Art. 66. Postępowania o ujawnienie informacji gospodarczych wszczęte i
niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzi się na
podstawie przepisów dotychczasowych.

art. 67. więcej Art. 67. Kontrolę działalności gospodarczej biura informacji gospodarczej
wszczętą i niezakończoną przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzi się
na podstawie przepisów dotychczasowych.

art. 68. więcej Art. 68. Biura mogą ujawniać informacje gospodarcze w zakresie numeru PESEL osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą oraz informacje gospodarcze w zakresie oznaczenia miejsca zamieszkania osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, o ile nie jest ono takie samo jak miejsce wykonywania działalności gospodarczej, do dnia 1 lipca 2011 r.

art. 69. więcej Art. 69. Traci moc ustawa z dnia 14 lutego 2003 r. o udostępnianiu informacji
gospodarczych (Dz. U. poz. 424, z późn. zm.).

art. 70. więcej Art. 70. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.