Art. 16. 1. Poza przypadkami określonymi w art. 14 i 15, wierzyciel może
przekazać do biura informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika, gdy są spełnione
łącznie następujące warunki:
1) zobowiązanie zostało stwierdzone tytułem wykonawczym;
2) upłynęło co najmniej 14 dni od wysłania przez wierzyciela listem poleconym
albo doręczenia dłużnikowi do rąk własnych, na adres do doręczeń wskazany
przez dłużnika, a jeżeli dłużnik nie wskazał takiego adresu – na adres miejsca
zamieszkania, siedziby lub miejsca wykonywania działalności gospodarczej, pisma, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura;
3) wierzyciel przekazał do biura informację określającą dane organu orzekającego,
datę wydania i sygnaturę tytułu wykonawczego stwierdzającego to zobowiązanie;
4) nie upłynęło 6 lat od dnia stwierdzenia zobowiązania prawomocnym
orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw
danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, ugodą zawartą przed
sądem albo sądem polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i
zatwierdzoną przez sąd.
2. W przypadku określonym w ust. 1 wierzyciel może przekazać do biura
informacje gospodarcze dotyczące:
1) siebie – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1, 2 albo 3;
2) dłużnika będącego konsumentem – określone w art. 2 ust. 1 pkt 2;
3) dłużnika niebędącego konsumentem – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1 albo 3;
4) wspólników dłużnika będącego spółką osobową – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1, 2 lub 3;
5) akcjonariusza lub wspólnika dłużnika będącego jednoosobową spółką akcyjną
lub spółką z ograniczoną odpowiedzialnością – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1 albo 3;
6) zobowiązania – określone w art. 2 ust. 1 pkt 4.
3. Jeżeli przekazane informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika dotyczące:
1) wierzyciela – nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 ust. 1 pkt 1
lit. a, b i d albo pkt 2 lit. a–c albo pkt 3 lit. d–f,
2) dłużnika niebędącego konsumentem – nie zawierają co najmniej danych
określonych w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d albo pkt 3 lit. d–f,
3) dłużnika będącego konsumentem – nie zawierają co najmniej danych
określonych w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. a i c,
4) zobowiązania – nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 ust. 1 pkt
4 lit. a, c, d, f i g
– biuro zwraca je przekazującemu wierzycielowi w celu uzupełnienia.
4. Biuro nie przyjmuje informacji gospodarczej o zobowiązaniu dłużnika:
1) przekazanej niezgodnie z ust. 2 lub
2) przekraczającej zakres określony w ust. 3.
5. Wierzyciel przekazuje do biura informacje gospodarcze, o których mowa w
art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do
alimentów, na zasadach określonych w tej ustawie.
6. Wierzyciel przekazuje do biura informacje gospodarcze, o których mowa w
art. 193 ust. 8 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy
zastępczej, na zasadach określonych w tej ustawie.
7. Wierzyciel będący sądem przekazuje do biura informacje gospodarcze
dotyczące zobowiązanego do uiszczenia grzywny, również orzeczonej jako kara
zastępcza, nawiązki na rzecz Skarbu Państwa, kwoty pieniężnej stanowiącej przedmiot
przepadku, kosztów sądowych lub pieniężnej kary porządkowej na podstawie
prawomocnego orzeczenia sądowego wydanego w sprawie o przestępstwo lub
wykroczenie, który nie uiścił ich w terminach określonych w art. 44 § 1 lub art. 206 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego, na zasadach określonych w Kodeksie karnym wykonawczym.

Ustawa o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych art. 16

DODAJ