Wejscie w życie: 1 stycznia 2003
Ostatnia Zmiana: 1 października 2018
art. 1.
więcej
1) rodzaje świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz
warunki nabywania prawa do tych świadczeń;
2) zasady i tryb przyznawania świadczeń, ustalania ich wysokości oraz zasady ich wypłaty;
3) zasady różnicowania stopy procentowej składki na ubezpieczenie społeczne
z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w zależności od zagrożeń
zawodowych i ich skutków;
4) zasady finansowania prewencji wypadkowej.
art. 2.
więcej
1) „fundusz wypadkowy” – fundusz wyodrębniony w ramach Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia
13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 300, 303 i 730), zwanych dalej „przepisami o systemie ubezpieczeń
społecznych”;
2) „lekarz orzecznik” – lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych;
2a) „komisja lekarska” – komisję lekarską Zakładu Ubezpieczeń Społecznych;
3) „okres ubezpieczenia wypadkowego” – okres podlegania ubezpieczeniu
wypadkowemu, a także okres podlegania ubezpieczeniu społecznemu lub
zaopatrzeniu emerytalnemu przed dniem 1 stycznia 1999 r.;
4) „płatnik składek” – płatnika składek na ubezpieczenie wypadkowe w rozumieniu
przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych;
4a) „projekt” – działania inwestycyjne lub inwestycyjno-doradcze skierowane
na utrzymanie zdolności do pracy przez cały okres aktywności zawodowej,
o określonej przez płatnika składek wartości, prowadzone w ustalonych ramach czasowych;
5) „przeciętne wynagrodzenie” – przeciętne miesięczne wynagrodzenie
w gospodarce narodowej w poprzednim roku, ogłaszane do celów emerytalnych
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, stosowane poczynając od drugiego
kwartału każdego roku przez okres jednego roku;
6) „ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia chorobowego” – ustawę
z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 645);
7) „ustawa o emeryturach i rentach z FUS” – ustawę z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r.
poz. 1270 i 2245 oraz z 2019 r. poz. 39, 730 i 752);
8) „rok składkowy” – okres obowiązywania stopy procentowej składek na
ubezpieczenie wypadkowe należnych za okres od dnia 1 kwietnia danego roku
do dnia 31 marca następnego roku;
9) „rejestr REGON” – krajowy rejestr urzędowy podmiotów gospodarki narodowej;
10) „rodzaj działalności według PKD” – rodzaj przeważającej działalności
zakodowanej według Polskiej Klasyfikacji Działalności w rejestrze REGON;
11) „ubezpieczony” – osobę fizyczną podlegającą ubezpieczeniu wypadkowemu,
a także osobę, która przed dniem 1 stycznia 1999 r. podlegała ubezpieczeniu
społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu, z wyłączeniem osób
podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników;
12) „ubezpieczenie wypadkowe” – ubezpieczenie społeczne z tytułu wypadków przy
pracy i chorób zawodowych w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych;
13) „uraz” – uszkodzenie tkanek ciała lub narządów człowieka wskutek działania
czynnika zewnętrznego;
14) „Zakład” – Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
art. 3.
więcej
przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:
1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności
lub poleceń przełożonych;
2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz
pracodawcy, nawet bez polecenia;
3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między
siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.
2. Na równi z wypadkiem przy pracy, w zakresie uprawnienia do świadczeń
określonych w ustawie, traktuje się wypadek, któremu pracownik uległ:
1) w czasie podróży służbowej w okolicznościach innych niż określone w ust. 1,
chyba że wypadek spowodowany został postępowaniem pracownika, które nie
pozostaje w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań;
2) podczas szkolenia w zakresie powszechnej samoobrony;
3) przy wykonywaniu zadań zleconych przez działające u pracodawcy organizacje
związkowe.
3. Za wypadek przy pracy uważa się również nagłe zdarzenie wywołane
przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w okresie
ubezpieczenia wypadkowego z danego tytułu podczas:
1) uprawiania sportu w trakcie zawodów i treningów przez osobę pobierającą
stypendium sportowe;
2) wykonywania odpłatnie pracy na podstawie skierowania do pracy w czasie
odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania;
3) pełnienia mandatu posła lub senatora, pobierającego uposażenie;
3a) (uchylony)
4) odbywania szkolenia, stażu, przygotowania zawodowego dorosłych lub
przygotowania zawodowego w miejscu pracy przez osobę pobierającą
stypendium w okresie odbywania tego szkolenia, stażu, przygotowania
zawodowego dorosłych lub przygotowania zawodowego w miejscu pracy na
podstawie skierowania wydanego przez powiatowy urząd pracy lub przez inny
podmiot kierujący, pobierania stypendium na podstawie przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w okresie odbywania studiów podyplomowych;
5) wykonywania przez członka rolniczej spółdzielni produkcyjnej, spółdzielni
kółek rolniczych oraz przez inną osobę traktowaną na równi z członkiem
spółdzielni w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych, pracy
na rzecz tych spółdzielni;
6) wykonywania pracy na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub
umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje
się przepisy dotyczące zlecenia;
6a) wykonywania pracy na podstawie umowy uaktywniającej, o której mowa
w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U.
z 2019 r. poz. 409 i 730);
7) współpracy przy wykonywaniu pracy na podstawie umowy agencyjnej, umowy
zlecenia lub umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem
cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia;
8) wykonywania zwykłych czynności związanych z prowadzeniem działalności
pozarolniczej w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych;
9) wykonywania zwykłych czynności związanych ze współpracą przy prowadzeniu
działalności pozarolniczej w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych;
10) wykonywania przez osobę duchowną czynności religijnych lub czynności
związanych z powierzonymi funkcjami duszpasterskimi lub zakonnymi;
11) odbywania służby zastępczej;
12) nauki w Krajowej Szkole Administracji Publicznej im. Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego przez słuchaczy pobierających stypendium;
12a) kształcenia się w szkole doktorskiej przez doktorantów otrzymujących stypendium;
13) wykonywania pracy na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub
umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje
się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowa taka została
zawarta z pracodawcą, z którym osoba pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje ona pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy.
14) (uchylony)
4. Za śmiertelny wypadek przy pracy uważa się wypadek, w wyniku którego
nastąpiła śmierć w okresie nieprzekraczającym 6 miesięcy od dnia wypadku.
5. Za ciężki wypadek przy pracy uważa się wypadek, w wyniku którego nastąpiło
ciężkie uszkodzenie ciała, takie jak: utrata wzroku, słuchu, mowy, zdolności
rozrodczej lub inne uszkodzenie ciała albo rozstrój zdrowia, naruszające podstawowe
funkcje organizmu, a także choroba nieuleczalna lub zagrażająca życiu, trwała
choroba psychiczna, całkowita lub częściowa niezdolność do pracy w zawodzie albo
trwałe, istotne zeszpecenie lub zniekształcenie ciała.
6. Za zbiorowy wypadek przy pracy uważa się wypadek, któremu w wyniku tego
samego zdarzenia uległy co najmniej dwie osoby.
art. 4.
więcej
art. 5.
więcej
mowa w art. 3 ust. 3, dokonuje w karcie wypadku:
1) podmiot wypłacający stypendium sportowe – w stosunku do pobierających te stypendia;
2) podmiot, na którego rzecz wykonywana jest odpłatnie praca w czasie odbywania
kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania – w stosunku do
wykonujących tę pracę na podstawie skierowania do pracy;
3) Kancelaria Sejmu w stosunku do posłów i Kancelaria Senatu w stosunku do senatorów;
4) pracodawca, u którego osoba pobierająca stypendium odbywa staż,
przygotowanie zawodowe dorosłych, przygotowanie zawodowe w miejscu pracy
lub szkolenie, lub jednostka, w której osoba pobierająca stypendium odbywa
szkolenie – w stosunku do osoby pobierającej stypendium w okresie odbywania
tego stażu, przygotowania zawodowego dorosłych, przygotowania zawodowego
w miejscu pracy lub szkolenia na podstawie skierowania wydanego przez
powiatowy urząd pracy lub przez inny podmiot kierujący, pobierania stypendium na podstawie przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w okresie odbywania studiów podyplomowych;
5) spółdzielnia produkcyjna, spółdzielnia kółek rolniczych – w stosunku do
członków tych spółdzielni oraz innych osób traktowanych na równi z członkiem
spółdzielni, w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych,
wykonujących pracę na rzecz tych spółdzielni;
6) podmiot, na którego rzecz wykonywana jest praca na podstawie umowy
agencyjnej, umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług, do której zgodnie
z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia – w stosunku do
wykonujących te umowy;
7) osoba wykonująca pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub
umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje
się przepisy dotyczące zlecenia – w stosunku do współpracujących z tą osobą;
8) Zakład – w stosunku do prowadzących pozarolniczą działalność oraz
współpracujących przy prowadzeniu takiej działalności w rozumieniu przepisów
o systemie ubezpieczeń społecznych, a także w stosunku do wykonujących pracę
na podstawie umowy uaktywniającej, o której mowa w ustawie z dnia 4 lutego
2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3;
9) (uchylony)
10) właściwa zwierzchnia instytucja diecezjalna lub zakonna – w stosunku do duchownych;
11) pracodawca, u którego osoba odbywa służbę zastępczą – w stosunku do
odbywających tę służbę;
12) Krajowa Szkoła Administracji Publicznej im. Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej Lecha Kaczyńskiego – w stosunku do słuchaczy tej szkoły
pobierających stypendium;
12a) podmiot prowadzący szkołę doktorską – w stosunku do kształcących się w tej
szkole doktorantów otrzymujących stypendium;
13) pracodawca – w stosunku do osób wykonujących pracę na podstawie umowy
agencyjnej, umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług, do której zgodnie
z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia albo umowy
o dzieło, jeżeli umowa taka została zawarta z pracodawcą, z którym osoby te
pozostają w stosunku pracy;
14) podmiot, z którym została zawarta umowa agencyjna, umowa zlecenia lub
umowa o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się
przepisy dotyczące zlecenia, albo umowa o dzieło – w stosunku do osób
wykonujących umowę, jeżeli w ramach takiej umowy praca jest wykonywana na
rzecz pracodawcy, z którym osoby te pozostają w stosunku pracy.
15) (uchylony)
2. Ustalenie okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy, jakiemu uległ
ubezpieczony będący pracownikiem, a także stwierdzenie choroby zawodowej
u pracownika następuje w trybie określonym przepisami Kodeksu pracy.
3. W sprawach zgłaszania i stwierdzania chorób zawodowych do
ubezpieczonych wymienionych w art. 3 ust. 3 stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy.
4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, tryb uznawania zdarzenia, o którym mowa w art. 3 ust. 3, za wypadek
przy pracy, kwalifikację prawną zdarzenia, wzór karty wypadku i termin jej
sporządzania, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia jednolitości
obowiązujących rozwiązań dotyczących ustalania okoliczności i przyczyn tych wypadków.
art. 6.
więcej
następujące świadczenia:
1) „zasiłek chorobowy” – dla ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy
spowodowana została wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową;
2) „świadczenie rehabilitacyjne” – dla ubezpieczonego, który po wyczerpaniu
zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub
rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy;
3) „zasiłek wyrównawczy” – dla ubezpieczonego będącego pracownikiem, którego
wynagrodzenie uległo obniżeniu wskutek stałego lub długotrwałego uszczerbku
na zdrowiu;
4) „jednorazowe odszkodowanie” – dla ubezpieczonego, który doznał stałego lub
długotrwałego uszczerbku na zdrowiu;
5) „jednorazowe odszkodowanie” – dla członków rodziny zmarłego
ubezpieczonego lub rencisty;
6) „renta z tytułu niezdolności do pracy” – dla ubezpieczonego, który stał się
niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej;
7) „renta szkoleniowa” – dla ubezpieczonego, w stosunku do którego orzeczono
celowość przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy
w dotychczasowym zawodzie spowodowaną wypadkiem przy pracy lub chorobą
zawodową;
8) „renta rodzinna” – dla członków rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty
uprawnionego do renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej;
9) „dodatek do renty rodzinnej” – dla sieroty zupełnej;
10) dodatek pielęgnacyjny;
11) pokrycie kosztów leczenia z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych oraz
zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne w zakresie określonym ustawą.
2. Osobom:
1) prowadzącym pozarolniczą działalność i osobom z nimi współpracującym,
2) duchownym będącym płatnikami składek na własne ubezpieczenia
oraz członkom ich rodzin świadczenia, o których mowa w ust. 1, nie przysługują
w razie wystąpienia w dniu wypadku lub w dniu złożenia wniosku o przyznanie
świadczeń z tytułu choroby zawodowej zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenia
społeczne na kwotę przekraczającą 6,60 zł do czasu spłaty całości zadłużenia,
z zastrzeżeniem art. 47 ust. 3.
3. Prawo do świadczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4, 5 i 11, przedawnia
się, jeżeli zadłużenie, o którym mowa w ust. 2, nie zostanie uregulowane w ciągu
6 miesięcy od dnia wypadku lub od dnia złożenia wniosku o przyznanie tych
świadczeń z tytułu choroby zawodowej.
4. Osobom, o których mowa w ust. 2, Zakład wypłaca świadczenia w ciągu
30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do ustalenia prawa do tych
świadczeń, nie później jednak niż w ciągu 60 dni od spłaty całości zadłużenia.
art. 7.
więcej
art. 8.
więcej
niezależnie od okresu podlegania ubezpieczeniu.
2. Zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje od pierwszego
dnia niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą
zawodową, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego nie przysługuje za okresy
niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową,
za które ubezpieczony na podstawie odrębnych przepisów zachowuje prawo do
wynagrodzenia, uposażenia, stypendium lub innego świadczenia przysługującego za
czas niezdolności do pracy.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do świadczenia rehabilitacyjnego.
art. 9.
więcej
wypadkowego przysługują w wysokości 100% podstawy wymiaru.
2. Podstawę wymiaru zasiłku i świadczenia, o których mowa w ust. 1, stanowi
kwota będąca podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie wypadkowe.
3. Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego:
1) pracownikom – stosuje się zasady określone w rozdziale 8 ustawy
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia chorobowego;
2) członkom rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych,
osobom odbywającym służbę zastępczą oraz osobom, o których mowa w art. 11
ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – stosuje się zasady określone
w rozdziale 9 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia chorobowego;
3) pozostałym osobom – stosuje się zasady określone w art. 46, 48 i 52 ustawy
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia chorobowego, z tym że przy
ustalaniu podstawy wymiaru uwzględnia się przychód stanowiący podstawę
wymiaru składek na ubezpieczenie wypadkowe po odliczeniu kwoty
odpowiadającej 11,26% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie wypadkowe.
4. Jeżeli niezdolność do pracy ubezpieczonego, o którym mowa w ust. 3 pkt 3,
powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia
wypadkowego, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego, z zastrzeżeniem art. 8 ust. 3,
stanowi:
1) kwota otrzymanego za ten miesiąc stypendium sportowego – dla ubezpieczonych
będących stypendystami sportowymi,
2) kwota otrzymanego za ten miesiąc stypendium – dla ubezpieczonych będących
słuchaczami Krajowej Szkoły Administracji Publicznej im. Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego lub doktorantami,
3) kwota otrzymanego za ten miesiąc stypendium – dla ubezpieczonych będących
osobami pobierającymi stypendium w okresie odbywania szkolenia, stażu,
przygotowania zawodowego dorosłych lub przygotowania zawodowego
w miejscu pracy, na które zostały skierowane przez powiatowy urząd pracy lub
inny podmiot kierujący, lub pobierającymi stypendium na podstawie przepisów
o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w okresie odbywania studiów
podyplomowych
4) (uchylony)
5) (uchylony)
– po odliczeniu kwoty, o której mowa w ust. 3 pkt 3.
5. (uchylony)
art. 10.
więcej
wypadkowego ustalają i świadczenie to oraz zasiłki wypłacają:
1) płatnicy składek, jeżeli są zobowiązani do ustalania prawa do zasiłków w razie
choroby i macierzyństwa i ich wypłaty;
2) Zakład – w pozostałych przypadkach.
art. 11.
więcej
zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje
jednorazowe odszkodowanie.
2. Za stały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności
organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nierokujące poprawy.
3. Za długotrwały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności
organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres
przekraczający 6 miesięcy, mogące ulec poprawie.
4. Oceny stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz jego związku z wypadkiem przy
pracy lub chorobą zawodową dokonuje się po zakończeniu leczenia i rehabilitacji.
5. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu oraz
tryb postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku i wypłacaniu jednorazowego
odszkodowania, kierując się koniecznością zapewnienia ochrony interesów
ubezpieczonego oraz koniecznością przejrzystości i sprawności postępowania
w sprawie o jednorazowe odszkodowanie.
art. 12.
więcej
przeciętnego wynagrodzenia za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku
na zdrowiu, z zastrzeżeniem art. 55 ust. 1.
2. Jeżeli wskutek pogorszenia się stanu zdrowia stały lub długotrwały uszczerbek
na zdrowiu będący następstwem wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, który
był podstawą przyznania jednorazowego odszkodowania, ulegnie zwiększeniu co
najmniej o 10 punktów procentowych, jednorazowe odszkodowanie zwiększa się
o 20% przeciętnego wynagrodzenia za każdy procent uszczerbku na zdrowiu
przewyższający procent, według którego ustalone było to odszkodowanie,
z zastrzeżeniem art. 55 ust. 2.
3. Jednorazowe odszkodowanie ulega zwiększeniu o kwotę stanowiącą
3,5-krotność przeciętnego wynagrodzenia, jeżeli w stosunku do ubezpieczonego
została orzeczona całkowita niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej
egzystencji wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio, jeżeli wskutek pogorszenia się stanu
zdrowia w następstwie wypadku przy pracy lub choroby zawodowej w stosunku do
rencisty została orzeczona całkowita niezdolność do pracy oraz niezdolność do
samodzielnej egzystencji.
5. Do ustalenia wysokości jednorazowego odszkodowania, o którym mowa
w ust. 1–4, przyjmuje się przeciętne wynagrodzenie obowiązujące w dniu wydania
decyzji, o której mowa w art. 15.
6. Kwoty jednorazowych odszkodowań zaokrągla się do pełnych złotych.
art. 13.
więcej
przy pracy lub choroby zawodowej, przysługuje jednorazowe odszkodowanie.
Odszkodowanie to przysługuje również w razie śmierci wskutek wypadku przy pracy
lub choroby zawodowej rencisty, który był uprawniony do renty z ubezpieczenia
wypadkowego.
2. Członkami rodziny uprawnionymi do odszkodowania są:
1) małżonek, z zastrzeżeniem ust. 3;
2) dzieci własne, dzieci drugiego małżonka, dzieci przysposobione oraz przyjęte na
wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności wnuki, rodzeństwo
i inne dzieci, w tym również w ramach rodziny zastępczej, spełniające w dniu
śmierci ubezpieczonego lub rencisty warunki uzyskania renty rodzinnej;
3) rodzice, osoby przysposabiające, macocha oraz ojczym, jeżeli w dniu śmierci
ubezpieczonego lub rencisty prowadzili z nim wspólne gospodarstwo domowe
lub jeżeli ubezpieczony lub rencista bezpośrednio przed śmiercią przyczyniał się
do ich utrzymania albo jeżeli ustalone zostało wyrokiem lub ugodą sądową prawo
do alimentów z jego strony.
3. Jednorazowe odszkodowanie nie przysługuje małżonkowi w przypadku
orzeczonej separacji.
art. 14.
więcej
członek rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty, przysługuje ono w wysokości:
1) 18-krotnego przeciętnego wynagrodzenia, gdy uprawnionymi są małżonek lub dziecko;
2) 9-krotnego przeciętnego wynagrodzenia, gdy uprawniony jest inny członek rodziny.
2. Jeżeli do jednorazowego odszkodowania uprawnieni są równocześnie:
1) małżonek i jedno lub więcej dzieci – odszkodowanie przysługuje w wysokości
ustalonej w ust. 1 pkt 1, zwiększonej o 3,5-krotne przeciętne wynagrodzenie, na każde dziecko;
2) dwoje lub więcej dzieci – odszkodowanie przysługuje w wysokości określonej
w ust. 1 pkt 1, zwiększonej o 3,5-krotne przeciętne wynagrodzenie, na drugie
i każde następne dziecko.
3. Jeżeli obok małżonka lub dzieci do jednorazowego odszkodowania
uprawnieni są równocześnie inni członkowie rodziny, każdemu z nich odszkodowanie
przysługuje w wysokości 3,5-krotnego przeciętnego wynagrodzenia, niezależnie od
odszkodowania przysługującego małżonkowi lub dzieciom zgodnie z ust. 1 pkt 1 lub ust. 2.
4. Jeżeli do jednorazowego odszkodowania uprawnieni są tylko członkowie
rodziny inni niż małżonek lub dzieci, odszkodowanie to przysługuje w wysokości
ustalonej według zasad określonych w ust. 1 pkt 2, zwiększonej o 3,5-krotne
przeciętne wynagrodzenie, na drugiego i każdego następnego uprawnionego.
5. Kwotę jednorazowego odszkodowania ustaloną zgodnie z ust. 2 lub 4 dzieli
się w równych częściach między uprawnionych.
6. Do ustalania wysokości jednorazowego odszkodowania przepisy art. 12
ust. 5 stosuje się odpowiednio.
7. Jednorazowe odszkodowanie z tytułu śmierci ubezpieczonego lub rencisty,
który zmarł wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, pomniejsza się
o kwotę jednorazowego odszkodowania z tytułu stałego lub długotrwałego uszczerbku
na zdrowiu, wypłaconego temu ubezpieczonemu lub renciście.
8. Kwotę jednorazowego odszkodowania zaokrągla się do pełnych złotych.
9. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłasza w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” wysokość kwot
jednorazowych odszkodowań, o których mowa w ust. 1–4 i art. 12.
art. 15.
więcej
oraz ustalenie jego wysokości następuje w drodze decyzji Zakładu.
2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 4, Zakład wydaje
w ciągu 14 dni od dnia:
1) otrzymania orzeczenia lekarza orzecznika lub komisji lekarskiej;
2) wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.
3. Jeżeli w wyniku decyzji zostało ustalone prawo do jednorazowego
odszkodowania oraz jego wysokość, Zakład dokonuje z urzędu wypłaty
odszkodowania w terminie 30 dni od dnia wydania decyzji.
4. Od decyzji przysługuje odwołanie w trybie i na zasadach określonych
w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych.
art. 16.
więcej
z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową ustala lekarz orzecznik lub komisja
lekarska. W przypadku ustalania prawa do świadczeń, o których mowa w art. 6 ust. 1
pkt 2 i 5–8, lekarz orzecznik lub komisja lekarska ustala również niezdolność do pracy
oraz jej związek z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową, a także związek
śmierci ubezpieczonego lub rencisty z takim wypadkiem lub chorobą.
2. Przy ustalaniu stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu oraz jego
związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową stosuje się odpowiednio
przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS dotyczące trybu orzekania
o niezdolności do pracy.
art. 17.
więcej
szkoleniowej, renty rodzinnej i dodatku do renty rodzinnej dla sieroty zupełnej z tytułu
ubezpieczenia wypadkowego, do ustalenia wysokości tych świadczeń oraz ich
wypłaty stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS,
z wyjątkiem art. 57 ust. 1 pkt 4 oraz art. 101a tej ustawy, z uwzględnieniem przepisów
niniejszej ustawy.
2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przysługują niezależnie od długości
okresu ubezpieczenia wypadkowego oraz bez względu na datę powstania niezdolności
do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową.
3. Przy ustalaniu podstawy wymiaru renty nie stosuje się ograniczenia wskaźnika
wysokości podstawy, o którym mowa w art. 15 ust. 5 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.
4. Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy
pracy lub chorobą zawodową, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy,
przywraca się w razie ponownego powstania tej niezdolności bez względu na okres,
jaki upłynął od ustania prawa do renty.
5. Renta rodzinna z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje uprawnionym
członkom rodziny ubezpieczonego, który zmarł wskutek wypadku przy pracy lub
choroby zawodowej.
6. Renta rodzinna z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje również w razie
śmierci wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej rencisty uprawnionego
do renty z tytułu niezdolności do pracy.
7. Członkom rodziny rencisty uprawnionego do renty z ubezpieczenia
wypadkowego, który zmarł z innych przyczyn niż wypadek przy pracy lub choroba
zawodowa, przysługują świadczenia określone w ustawie o emeryturach i rentach
z FUS bez względu na długość okresu uprawniającego do przyznania renty z tytułu
niezdolności do pracy na podstawie tych przepisów.
art. 18.
więcej
z ubezpieczenia wypadkowego nie może być niższa niż:
1) 80% podstawy jej wymiaru – dla osoby całkowicie niezdolnej do pracy;
2) 60% podstawy jej wymiaru – dla osoby częściowo niezdolnej do pracy;
3) 100% podstawy jej wymiaru – dla osoby uprawnionej do renty szkoleniowej.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku ustalenia podstawy wymiaru renty
z uwzględnieniem art. 17 ust. 3.
art. 19.
więcej
uprawniona sierota zupełna, przysługuje jej z tego ubezpieczenia dodatek dla sieroty
zupełnej na zasadach i w wysokości określonej w ustawie o emeryturach i rentach z FUS.
2. Osobie uprawnionej do renty z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje
dodatek pielęgnacyjny na zasadach i w wysokości określonej w ustawie
o emeryturach i rentach z FUS.
art. 20.
więcej
oraz dodatek pielęgnacyjny z tego ubezpieczenia podlegają waloryzacji w terminach
i na zasadach określonych w ustawie o emeryturach i rentach z FUS.
2. Renta z tytułu niezdolności do pracy, renta szkoleniowa oraz renta rodzinna
z ubezpieczenia wypadkowego nie może być niższa niż 120% kwoty najniższej
odpowiedniej renty ustalonej i podwyższonej zgodnie z ustawą o emeryturach
i rentach z FUS.
art. 21.
więcej
ubezpieczonemu, gdy wyłączną przyczyną wypadków, o których mowa w art. 3, było
udowodnione naruszenie przez ubezpieczonego przepisów dotyczących ochrony życia
i zdrowia, spowodowane przez niego umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa.
2. Świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego nie przysługują również
ubezpieczonemu, który, będąc w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających lub substancji psychotropowych, przyczynił się w znacznym stopniu do spowodowania wypadku.
3. Jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że ubezpieczony znajdował się
w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środków odurzających lub substancji
psychotropowych, płatnik składek kieruje ubezpieczonego na badanie niezbędne do
ustalenia zawartości alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych
w organizmie. Ubezpieczony jest obowiązany poddać się temu badaniu. Odmowa
poddania się badaniu lub inne zachowanie uniemożliwiające jego przeprowadzenie
powoduje pozbawienie prawa do świadczeń, chyba że ubezpieczony udowodni, że
miały miejsce przyczyny, które uniemożliwiły poddanie się temu badaniu.
4. Koszty badań, o których mowa w ust. 3, zwracane są kierującemu na te
badania przez Zakład, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. W przypadkach określonych w ust. 2 koszty badań ponosi ubezpieczony.
6. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, sposób dokonywania rozliczeń kosztów, o których mowa w ust. 4,
tryb postępowania, rodzaje dokumentacji niezbędnej do tych rozliczeń oraz termin ich
dokonania, biorąc pod uwagę konieczność niezwłocznego uzyskania zwrotu
poniesionych kosztów kierującemu na takie badania.
art. 22.
więcej
wypadkowego w przypadku:
1) nieprzedstawienia protokołu powypadkowego lub karty wypadku;
2) nieuznania w protokole powypadkowym lub karcie wypadku zdarzenia za
wypadek przy pracy w rozumieniu ustawy;
3) gdy protokół powypadkowy lub karta wypadku zawierają stwierdzenia bezpodstawne.
2. Odmowa przyznania świadczeń z powodów, o których mowa w ust. 1,
następuje w drodze decyzji Zakładu.
3. Jeżeli w protokole powypadkowym lub karcie wypadku są braki formalne,
Zakład niezwłocznie zwraca protokół lub kartę wypadku w celu ich uzupełnienia.
art. 23.
więcej
wypadków przy pracy lub chorób zawodowych, związane ze świadczeniami
zdrowotnymi z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych, na które ubezpieczony został skierowany przez lekarza orzecznika na wniosek lekarza prowadzącego,
nierefundowane na podstawie odrębnych przepisów.
2. Ze środków funduszu wypadkowego są pokrywane koszty wyrobów
medycznych w wysokości udziału własnego świadczeniobiorcy określonego
w przepisach art. 38 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków
spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych
(Dz. U. z 2019 r. poz. 784 i 999).
3. Świadczeń zdrowotnych z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych,
o których mowa w ust. 1, udzielają świadczeniodawcy, z którymi dyrektor oddziału
wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia zawarł umowę o udzielanie
świadczeń opieki zdrowotnej.
Art. 23a. (uchylony).
art. 24.
więcej
chorobowego z uprawnieniami do świadczeń, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1–3,
z ubezpieczenia wypadkowego, ubezpieczonemu przysługuje świadczenie
z ubezpieczenia wypadkowego.
art. 25.
więcej
w ustawie wypłaca się rentę wyższą lub wybraną przez tę osobę.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie zbiegu u jednej osoby prawa
do renty określonej w ustawie z prawem do renty określonym w przepisach
wymienionych w art. 61.
3. Osobie uprawnionej do renty na podstawie ustawy albo na podstawie
przepisów wymienionych w art. 61, która jest równocześnie uprawniona do świadczeń
o charakterze rentowym na podstawie odrębnych przepisów albo do uposażenia
w stanie spoczynku przyznanego z powodu choroby lub utraty sił albo uposażenia
rodzinnego, wypłaca się jedno świadczenie – wyższe lub przez nią wybrane.
4. Osobie uprawnionej do renty rodzinnej na podstawie ustawy albo na podstawie
przepisów wymienionych w art. 61, która jest równocześnie uprawniona do
uposażenia w stanie spoczynku przyznanego ze względu na wiek, wypłaca się jedno
świadczenie – wyższe lub przez nią wybrane.
art. 26.
więcej
z ubezpieczenia wypadkowego oraz do emerytury na podstawie odrębnych przepisów
wypłaca się, zależnie od jej wyboru:
1) przysługującą rentę powiększoną o połowę emerytury albo
2) emeryturę powiększoną o połowę renty.
1a. Kwota połowy emerytury, o której mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje połowę
łącznej kwoty emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i emerytury
kapitałowej wypłacanej na podstawie odrębnych przepisów oraz nie może być niższa
niż kwota należnej emerytury kapitałowej, przy czym emerytura kapitałowa
wypłacana jest w pełnej wysokości.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osoby, która nabyła prawo do renty
w zamian za gospodarstwo rolne przekazane na własność Państwa, oraz do osoby
pobierającej uposażenie w stanie spoczynku przyznane ze względu na wiek.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli osoba uprawniona osiąga przychód
powodujący zawieszenie prawa do świadczeń lub zmniejszenie ich wysokości
określony w ustawie o emeryturach i rentach z FUS, niezależnie od wysokości tego przychodu.
4. Osobie, o której mowa w ust. 1 lub 2, przysługuje jeden dodatek pielęgnacyjny
– z ubezpieczenia wypadkowego.
art. 27.
więcej
rok składkowy.
art. 28.
więcej
składek zgłaszającego do ubezpieczenia wypadkowego nie więcej niż
9 ubezpieczonych wynosi 50% najwyższej stopy procentowej ustalonej na dany rok
składkowy dla grup działalności, zgodnie z zasadami określonymi w art. 30.
2. Stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe dla płatnika składek
zgłaszającego do ubezpieczenia wypadkowego co najmniej 10 ubezpieczonych ustala
Zakład jako iloczyn stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe określonej dla grupy działalności, do której należy płatnik składek, i wskaźnika
korygującego ustalonego dla płatnika składek, z zastrzeżeniem art. 33.
3. Liczbę ubezpieczonych, o których mowa w ust. 1 i 2, ustala się jako iloraz
sumy ubezpieczonych podlegających ubezpieczeniu wypadkowemu w ciągu
poszczególnych miesięcy poprzedniego roku kalendarzowego i liczby miesięcy, przez
które płatnik składek był w poprzednim roku kalendarzowym zgłoszony w Zakładzie
co najmniej 1 dzień.
4. Jeżeli płatnik składek zgłaszany jest w Zakładzie w okresie od dnia 1 stycznia
danego roku do dnia 31 marca następnego roku, liczbę ubezpieczonych, o których
mowa w ust. 3, ustala się w oparciu o liczbę ubezpieczonych podlegających
zgłoszeniu do ubezpieczenia wypadkowego w miesiącu kalendarzowym, od którego
płatnik składek został zgłoszony w Zakładzie.
art. 29.
więcej
działalności ustalonej dla jego rodzaju działalności według PKD ujętego w rejestrze
REGON w dniu 31 grudnia poprzedniego roku.
2. Płatnik składek zgłoszony w Zakładzie w okresie od dnia 1 stycznia danego
roku do dnia 31 marca następnego roku należy do grupy działalności ustalonej dla jego
rodzaju działalności według PKD ujętego w rejestrze REGON w dniu, od którego
płatnik składek jest w Zakładzie zgłoszony.
art. 30.
więcej
działalności ustala się w zależności od kategorii ryzyka ustalonej dla tej grupy.
2. Kategorię ryzyka dla grupy działalności ustala się w zależności od ryzyka
określonego wskaźnikami częstości:
1) poszkodowanych w wypadkach przy pracy ogółem;
2) poszkodowanych w wypadkach przy pracy śmiertelnych i ciężkich;
3) stwierdzonych chorób zawodowych;
4) zatrudnionych w warunkach zagrożenia.
3. Wpływ każdego ze wskaźników częstości, o których mowa w ust. 2, na
ustalenie kategorii ryzyka dla grupy działalności jest równy.
4. Kategorię ryzyka dla grupy działalności ustala się w oparciu o dane Głównego
Urzędu Statystycznego za trzy ostatnie lata kalendarzowe, dostępne w dniu
31 stycznia danego roku.
5. Kategorię ryzyka dla grup działalności ustala się na okres nie dłuższy niż 3 lata
składkowe.
art. 31.
więcej
1) w okresie od dnia 1 kwietnia 2006 r. do dnia 31 marca 2009 r. – od 0,8 do 1,2;
2) od dnia 1 kwietnia 2009 r. – od 0,5 do 1,5.
2. Wskaźnik korygujący ustala się na rok składkowy w zależności od kategorii
ryzyka ustalonej dla płatnika składek.
3. Kategorię ryzyka dla płatnika składek ustala się w zależności od ryzyka
określonego wskaźnikami częstości:
1) poszkodowanych w wypadkach przy pracy ogółem;
2) poszkodowanych w wypadkach przy pracy śmiertelnych i ciężkich;
3) zatrudnionych w warunkach zagrożenia.
4. Wpływ wskaźników częstości określonych w ust. 3 pkt 1 i 2 na ustalenie
kategorii ryzyka dla płatników składek jest równy, a wskaźnika częstości określonego
w ust. 3 pkt 3 – dwukrotnie większy niż każdego z tych dwóch wskaźników.
5. Kategorię ryzyka dla płatnika składek ustala się na podstawie danych,
o których mowa w ust. 3, przekazanych przez płatnika składek za trzy kolejne, ostatnie
lata kalendarzowe.
6. Dane, o których mowa w ust. 3, płatnik składek przekazuje do dnia 31 stycznia
danego roku za poprzedni rok kalendarzowy w informacji zawierającej
w szczególności:
1) dane identyfikacyjne płatnika składek, określone w przepisach o systemie
ubezpieczeń społecznych;
2) rodzaj działalności według PKD;
3) liczbę ubezpieczonych zgłoszonych do ubezpieczenia wypadkowego;
4) adres płatnika składek.
7. Informację określoną w ust. 6 przekazuje płatnik składek, o którym mowa
w art. 28 ust. 2, zgłoszony w Zakładzie nieprzerwanie od dnia 1 stycznia do dnia
31 grudnia poprzedniego roku i co najmniej 1 dzień w styczniu danego roku.
8. Informację, o której mowa w ust. 6, przekazuje się w takiej samej formie, jaka
obowiązuje płatnika składek w odniesieniu do dokumentów określonych przepisami
o systemie ubezpieczeń społecznych.
9. Kopię informacji, o której mowa w ust. 6, i jej korekt płatnik składek jest
zobowiązany przechowywać przez okres 10 lat od dnia ich przekazania do Zakładu,
w formie dokumentu pisemnego lub elektronicznego.
10. Płatnik składek jest zobowiązany do złożenia korekty informacji, o której
mowa w ust. 6, w ciągu 7 dni od:
1) stwierdzenia nieprawidłowości we własnym zakresie;
2) otrzymania zawiadomienia o stwierdzeniu nieprawidłowości przez Zakład.
11. Jeżeli konieczność korekty danych podanych w informacji, o której mowa
w ust. 6, wynika ze stwierdzenia nieprawidłowości przez Zakład:
1) w decyzji – płatnik powinien złożyć korektę informacji nie później niż
w terminie 7 dni od uprawomocnienia się decyzji;
2) podczas kontroli – płatnik powinien złożyć korektę informacji nie później niż
w terminie 30 dni od dnia otrzymania protokołu kontroli.
12. Zakład może sporządzać z urzędu informację, o której mowa w ust. 6, lub
korygować z urzędu błędy w niej stwierdzone.
art. 32.
więcej
wypadkowe obowiązującej w danym roku składkowym Zakład zawiadamia płatnika
składek, o którym mowa w art. 28 ust. 2, nie później niż do dnia 20 kwietnia danego
roku, z wyłączeniem przypadków określonych w art. 33 ust. 1 i 2.
2. Jeżeli płatnik składek do dnia 30 kwietnia danego roku nie otrzyma
zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, powinien zwrócić się do jednostki
organizacyjnej Zakładu właściwej ze względu na swoją siedzibę o podanie wysokości
stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe.
art. 33.
więcej
składek, o którym mowa w art. 28 ust. 2, któremu Zakład nie ustalił kategorii ryzyka
z uwagi na brak obowiązku przekazywania informacji, o której mowa w art. 31 ust. 6,
przez trzy kolejne, ostatnie lata kalendarzowe, wynosi tyle, co stopa procentowa
określona dla grupy działalności, do której należy.
2. Jeżeli przed upływem terminu opłacania składek, określonego w przepisach
o systemie ubezpieczeń społecznych, płatnik składek, o którym mowa w ust. 1, nie
otrzyma z urzędu statystycznego zaświadczenia o wpisie do rejestru REGON
zawierającego informację o rodzaju działalności według PKD, stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe ustala się zaliczkowo w wysokości określonej
w art. 28 ust. 1. Po otrzymaniu zaświadczenia płatnik składek obowiązany jest od
początku roku składkowego skorygować stopę procentową składki do wysokości
stopy procentowej określonej dla grupy działalności, do której jest zaklasyfikowany.
3. Stopa procentowa składki na ubezpieczenie wypadkowe dla płatnika składek
niepodlegającego wpisowi do rejestru REGON wynosi 50% najwyższej stopy
procentowej ustalonej na dany rok składkowy dla grup działalności zgodnie
z zasadami określonymi w art. 30.
4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia:
1) grupy działalności w oparciu o rodzaj działalności PKD ujęty w rejestrze REGON;
2) szczegółowe zasady ustalania kategorii ryzyka w zależności od wskaźników
częstości, kategorie ryzyka oraz stopy procentowe składek na ubezpieczenie
wypadkowe dla grup działalności;
3) szczegółowe zasady ustalania kategorii ryzyka dla płatników składek
w zależności od wskaźników częstości;
4) szczegółowe zasady ustalania wskaźnika korygującego;
5) wzór informacji, o której mowa w art. 31 ust. 6.
art. 34.
więcej
ubezpieczenie wypadkowe na cały rok składkowy w wysokości 150% stopy
procentowej ustalonej na podstawie prawidłowych danych, jeżeli płatnik składek nie
przekaże informacji, o której mowa w art. 31 ust. 6, albo korekty tej informacji
w terminie 14 dni od otrzymania wezwania Zakładu, a stopa procentowa ustalona na
podstawie nieprawidłowych danych przekazanych przez płatnika składek lub
wykazywana przez płatnika składek w dokumentach rozliczeniowych była zaniżona
w stosunku do ustalonej na podstawie prawidłowych danych.
2. Zakład ustala, w drodze decyzji, stopę procentową składki na ubezpieczenie
wypadkowe na cały rok składkowy w wysokości 150% stopy procentowej ustalonej
zgodnie z przepisami ustawy płatnikom składek, o których mowa w art. 28 ust. 1
i art. 33 ust. 1 i 2, którzy w danym roku składkowym wykazywali w dokumentach
rozliczeniowych zaniżoną stopę procentową i nie złożyli dokumentów
rozliczeniowych korygujących w terminie 14 dni od otrzymania wezwania Zakładu.
3. W przypadku zaniżenia wysokości stopy procentowej składki na
ubezpieczenie wypadkowe płatnik składek zobowiązany jest złożyć dokumenty
rozliczeniowe korygujące i opłacić zaległe składki wraz z odsetkami za zwłokę. W
przypadku zawyżenia wysokości stopy procentowej składki na ubezpieczenie
wypadkowe płatnik składek zobowiązany jest złożyć dokumenty rozliczeniowe
korygujące.
Art. 34a. W przypadku złożenia informacji, o której mowa w art. 31 ust. 6, lub
jej korekty, albo sporządzenia tej informacji przez Zakład z urzędu, Zakład ustala
stopę procentową składki na cały rok składkowy w wysokości stopy procentowej
ustalonej na podstawie danych zawartych w informacji.
art. 35.
więcej
inspektorzy pracy stwierdzą podanie nieprawidłowych danych, o których mowa
w art. 31 ust. 6, informują o tym Zakład podając równocześnie prawidłowe dane.
art. 36.
więcej
właściwej ze względu na siedzibę płatnika składek z wnioskiem o podwyższenie
płatnikowi składek, u którego w czasie dwóch kolejnych kontroli stwierdzono rażące
naruszenie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, o 100% stopy procentowej
składki na ubezpieczenie wypadkowe ustalanej na najbliższy rok składkowy.
2. Decyzję w sprawie podwyższenia stopy procentowej składki na ubezpieczenie
wypadkowe, o której mowa w ust. 1, wydaje Zakład.
art. 37.
więcej
się corocznie kwotę wydatków na prewencję wypadkową, pokrywanych ze środków
finansowych zgromadzonych w funduszu wypadkowym, w wysokości od
1,00% należnych składek na ubezpieczenie wypadkowe, przewidzianych w planie
finansowym Funduszu Ubezpieczeń Społecznych na dany rok budżetowy.
2. Środki, o których mowa w ust. 1, przeznacza się na finansowanie działalności
związanej z zapobieganiem wypadkom przy pracy i chorobom zawodowym,
z uwzględnieniem zdolności do pracy przez cały okres aktywności zawodowej
w aspekcie jej wpływu na powstawanie tych zdarzeń, w szczególności na:
1) dofinansowanie działań skierowanych na utrzymanie zdolności do pracy przez
cały okres aktywności zawodowej, prowadzonych przez płatników składek;
2) analizy przyczyn i skutków wypadków przy pracy, a zwłaszcza wypadków
śmiertelnych, ciężkich i zbiorowych, oraz chorób zawodowych;
3) upowszechnianie wiedzy o zagrożeniach powodujących wypadki przy pracy
i choroby zawodowe oraz sposobach przeciwdziałania tym zagrożeniom;
4) prowadzenie prac naukowo-badawczych mających na celu eliminację lub
ograniczenie przyczyn powodujących wypadki przy pracy i choroby zawodowe.
3. Działalność, o której mowa w ust. 2, prowadzi Zakład.
4. Zakład przy prowadzeniu działalności związanej z dofinansowaniem działań
skierowanych na utrzymanie zdolności do pracy przez cały okres aktywności
zawodowej prowadzonych przez płatników składek przekazuje, na podstawie zawartej
umowy, wykonywanie określonych działań Centralnemu Instytutowi Ochrony Pracy
– Państwowemu Instytutowi Badawczemu utworzonemu na podstawie ustawy z dnia
4 kwietnia 1950 r. o utworzeniu Centralnego Instytutu Ochrony Pracy (Dz. U.
poz. 139), zwanemu dalej „Instytutem”.
5. W umowie zawartej między Zakładem a Instytutem określa się
w szczególności wysokość wynagrodzenia przysługującego za wszystkie działania
prowadzone przez Instytut dotyczące jednego projektu, obejmujące:
1) ocenę merytoryczną wniosku o dofinansowanie,
2) kontrolę projektu w trakcie jego realizacji,
3) kontrolę projektu po jego zakończeniu,
4) kontrolę trwałości projektu
– uwzględniając, że maksymalna wysokość wynagrodzenia nie może przekroczyć
200% minimalnego wynagrodzenia za pracę, określonego w odrębnych przepisach,
powiększonego o należny podatek od towarów i usług (VAT).
6. Zakład kontroluje działania, o których mowa w ust. 5, prowadzone przez
Instytut w ramach realizacji umowy.
Art. 37a. 1. Wybór projektów objętych dofinansowaniem następuje w drodze
konkursu ogłaszanego przez Prezesa Zakładu.
2. Prezes Zakładu ogłasza konkurs raz w roku, z tym że wyboru projektów, które
mogą być objęte dofinansowaniem, Zakład dokonuje nie później niż do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok budżetowy, w którym ma zostać udzielone dofinansowanie.
3. Ogłoszenie o konkursie zamieszcza się na stronie podmiotowej Zakładu
w Biuletynie Informacji Publicznej oraz udostępnia w centrali Zakładu i jego
terenowych jednostkach organizacyjnych.
4. Termin składania wniosków o dofinansowanie projektu określony
w ogłoszeniu o konkursie nie może być krótszy niż miesiąc od dnia opublikowania tego ogłoszenia.
Art. 37b. 1. Maksymalna wysokość dofinansowania jest uzależniona od liczby
osób, za które płatnik składek opłaca składki na ubezpieczenia społeczne na dzień
złożenia wniosku o dofinansowanie projektu.
2. Udział procentowy wysokości dofinansowania w przypadku opłacania
składek na ubezpieczenia społeczne za:
1) od 1 do 9 osób – wynosi do 90% szacowanej wartości projektu;
2) od 10 do 49 osób – wynosi do 80% szacowanej wartości projektu;
3) od 50 do 249 osób – wynosi do 60% szacowanej wartości projektu;
4) od 250 osób – wynosi do 20% szacowanej wartości projektu.
3. Szacowaną wartość projektu określa płatnik składek we wniosku
o dofinansowanie projektu.
Art. 37c. 1. Prezes Zakładu, po zasięgnięciu opinii Rady Nadzorczej Zakładu,
ustala regulamin konkursu.
2. Regulamin konkursu określa w szczególności:
1) rodzaj obszarów technicznych podlegających dofinansowaniu;
2) termin, miejsce i formę składania wniosków o dofinansowanie projektu;
3) wzór umowy o dofinansowanie;
4) szczegółowe kryteria oceny merytorycznej projektu;
5) kwotę przeznaczoną na dofinansowanie projektów w roku budżetowym,
w którym ma zostać udzielone dofinansowanie;
6) maksymalną dopuszczalną kwotę dofinansowania projektu;
7) sposób udzielania wnioskodawcy wyjaśnień w kwestiach dotyczących konkursu.
3. Prezes Zakładu podaje do publicznej wiadomości, w szczególności przez
zamieszczenie na stronie podmiotowej Zakładu w Biuletynie Informacji Publicznej, regulamin konkursu oraz jego zmiany, wraz z ich uzasadnieniem, oraz termin, od którego są stosowane.
Art. 37d. 1. W konkursie może brać udział płatnik składek, który spełnia łącznie
następujące warunki:
1) nie zalega z opłacaniem składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne;
2) nie zalega z opłacaniem podatków;
3) nie znajduje się w stanie upadłości, pod zarządem komisarycznym, w toku
likwidacji, postępowania upadłościowego lub postępowania układowego z wierzycielem.
2. Płatnik składek może ubiegać się o dofinansowanie projektu więcej niż jeden
raz, przy czym o kolejne dofinansowanie może ubiegać się po 3 latach od dnia wypłaty
przez Zakład całości ostatniego dofinansowania.
3. Płatnik składek, który został zobowiązany do zwrotu przyznanego
dofinansowania, nie może ubiegać się o kolejne dofinansowanie projektu w okresie
3 lat od dnia zwrotu dofinansowania.
Art. 37e. 1. Zakład dokonuje oceny formalnej wniosku o dofinansowanie
projektu, która obejmuje w szczególności ocenę spełnienia warunków, o których
mowa w art. 37d, oraz ocenę kompletności i prawidłowości złożonego wniosku.
2. Wniosek o dofinansowanie projektu zawiera:
1) imię i nazwisko lub nazwę płatnika składek oraz numer rachunku składkowego;
2) liczbę osób, o których mowa w art. 37b ust. 1;
3) rodzaj, opis, cel i sposób realizacji działań w ramach projektu;
4) oświadczenie płatnika składek o spełnianiu warunków, o których mowa w art. 37d ust. 1.
3. Do wniosku o dofinansowanie projektu płatnik składek dołącza dokument
przedstawiający poziom czynników uciążliwych i szkodliwych dla zdrowia na
stanowisku pracy oraz ocenę ryzyka zawodowego.
4. W przypadku gdy wniosek o dofinansowanie projektu zawiera braki formalne,
Zakład wzywa płatnika składek do ich usunięcia w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania.
5. W przypadku gdy braki formalne nie zostaną usunięte w terminie, o którym
mowa w ust. 4, wniosek o dofinansowanie projektu nie podlega rozpatrzeniu.
6. Zakład przekazuje Instytutowi wnioski o dofinansowanie projektu spełniające
wymagania formalne.
7. Instytut dokonuje oceny merytorycznej projektów, która obejmuje w szczególności:
1) ocenę, czy wskazane cele są szczegółowo opisane, mierzalne, realne, określone w czasie;
2) ocenę adekwatności proponowanych we wniosku o dofinansowanie projektu
działań z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy do poziomu czynników ryzyka
występujących u płatnika składek;
3) sprawdzenie zgodności rozwiązań ujętych we wniosku o dofinansowanie
projektu z obowiązującymi przepisami w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy;
4) ocenę niezbędności i efektywności wydatków projektu;
5) ocenę, w jaki sposób osiągnięcie celów projektu przełoży się bezpośrednio na
poprawę warunków bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach pracy
u płatnika składek.
8. Zakład przygotowuje listę rankingową projektów, które uzyskały pozytywną
ocenę merytoryczną. Lista rankingowa jest udostępniana na stronie podmiotowej
Zakładu w Biuletynie Informacji Publicznej.
9. Dofinansowanie projektu, o którym mowa w ust. 8, następuje w drodze
umowy o dofinansowanie zawartej między Zakładem a płatnikiem składek w ramach
posiadanych przez Zakład środków finansowych na realizację projektu.
Art. 37f. 1. W przypadku naruszenia procedury konkursowej lub innych
naruszeń formalnych płatnikowi składek, którego projekt o dofinansowanie nie został
umieszczony na liście rankingowej projektów, przysługuje odwołanie do Komisji
Odwoławczej powołanej przez Prezesa Zakładu.
2. W skład Komisji Odwoławczej wchodzi co najmniej 5 osób.
3. Członkiem Komisji Odwoławczej może zostać osoba, która:
1) korzysta z pełni praw publicznych;
2) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
3) posiada wiedzę i doświadczenie dające rękojmię rzetelnego rozpatrzenia odwołań.
4. W skład Komisji Odwoławczej nie może wchodzić osoba, która:
1) dokonywała oceny formalnej wniosków o dofinasowanie projektu;
2) dokonywała oceny merytorycznej projektów;
3) przygotowywała listę rankingową projektów.
5. Prezes Zakładu odwołuje członka Komisji Odwoławczej w przypadku:
1) złożenia rezygnacji;
2) utraty zdolności do pełnienia powierzonych obowiązków na skutek długotrwałej
choroby, trwającej co najmniej 3 miesiące;
3) niewypełniania lub nienależytego wypełniania obowiązków;
4) zaprzestania spełniania któregokolwiek z wymagań określonych w ust. 3 pkt 1
i 2 lub podjęcia czynności, o których mowa w ust. 4.
6. Komisję Odwoławczą powołuje się na okres czteroletniej kadencji.
7. W przypadku odwołania lub śmierci członka Komisji Odwoławczej przed
upływem kadencji Prezes Zakładu niezwłocznie powołuje na jego miejsce inną osobę do końca kadencji.
8. Pracami Komisji Odwoławczej kieruje przewodniczący wybierany przez
Komisję spośród jej członków.
9. Płatnik składek wnosi odwołanie, o którym mowa w ust. 1, w formie pisemnej
w terminie 14 dni od dnia udostępnienia listy rankingowej projektów na stronie
podmiotowej Zakładu w Biuletynie Informacji Publicznej.
10. Odwołanie złożone po terminie, o którym mowa w ust. 9, Komisja
Odwoławcza pozostawia bez rozpatrzenia.
11. Komisja Odwoławcza rozpatruje odwołanie nie później niż w terminie
2 miesięcy od dnia złożenia odwołania i informuje płatnika składek na piśmie
o wyniku rozstrzygnięcia.
12. Na rozstrzygnięcie Komisji Odwoławczej przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
13. Procedura odwoławcza nie wstrzymuje zawierania umów o dofinansowanie
projektów, o których mowa w art. 37e ust. 8.
14. W przypadku gdy na jakimkolwiek etapie postępowania w zakresie
procedury odwoławczej zostanie wyczerpana kwota środków przeznaczonych na
dofinansowanie w roku budżetowym, w którym ma zostać udzielone dofinansowanie:
1) Komisja Odwoławcza pozostawia odwołanie bez rozpatrzenia, informując o tym
na piśmie płatnika składek i pouczając jednocześnie o możliwości wniesienia
skargi do sądu administracyjnego;
2) sąd, uwzględniając skargę, stwierdza tylko, że ocena projektu została
przeprowadzona z naruszeniem procedury konkursowej lub innymi
naruszeniami formalnymi, i nie przekazuje sprawy do ponownego rozpatrzenia.
Art. 37g. Do rozpatrzenia wniosku o dofinansowanie oraz do procedury
odwoławczej nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60 i 730).
Art. 37h. Płatnik składek jest obowiązany do zwrotu przyznanego
dofinansowania wraz z odsetkami liczonymi od następnego dnia po przekazaniu
środków na rachunek bankowy płatnika składek do dnia ich zwrotu w przypadku:
1) rezygnacji lub odstąpienia od realizacji projektu;
2) niewykonania zobowiązań wynikających z zawartej umowy o dofinansowanie;
3) odmowy poddania projektu kontroli w trakcie jego realizacji lub po jego zakończeniu;
4) realizacji projektu w sposób niezgodny z wnioskiem o dofinansowanie projektu;
5) wykorzystania dofinansowania niezgodnie z przeznaczeniem.
art. 38.
więcej
i Nr 166, poz. 1363) w art. 197 wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się ust. 1—6;
2) w ust. 7 skreśla się pkt 2.
art. 39.
więcej
poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107,
poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075,
Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1146) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 92 w § 1 w pkt 2 skreśla się wyrazy „wypadku przy pracy,” oraz wyrazy „choroby zawodowej lub”;
2) art. 2371 otrzymuje brzmienie:
„Art. 2371 § 1. Pracownikowi, który uległ wypadkowi przy pracy lub zachorowań na
chorobę zawodową określoną w wykazie, o którym mowa w art. 237 § 1 pkt 2, przysługują
świadczenia z ubezpieczenia społecznego, określone w odrębnych przepisach.
§ 2. Pracownikowi, który uległ wypadkowi przy pracy, przysługuje od pracodawcy odszkodowanie za utratę lub uszkodzenie w związku z wypadkiem przedmiotów osobistego użytku oraz przedmiotów niezbędnych do
wykonywania pracy, z wyjątkiem utraty lub uszkodzenia pojazdów samochodowych oraz wartości pieniężnych.”.
art. 40.
więcej
pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 85, Nr 127, poz. 1088 i Nr 155, poz. 1287) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6:
a) w ust. 2 skreśla się pkt 1,
b) skreśla się ust. 3;
2) w art. 6a skreśla się ust. 1.
art. 41.
więcej
Nr 6, poz. 56, Nr 42, poz. 475, Nr 89, poz. 973, Nr 100, poz. 1080, Nr 122, poz. 1323 i 1325, Nr 128, poz. 1405
i Nr 154, poz. 1793 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 675 i Nr 113, poz. 984) w art. 37c skreśla się ust. 2 i 3.
art. 42.
więcej
i Nr 137, poz. 638, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 121, poz. 770 i Nr 160, poz. 1080, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 52, poz. 527 i 528, z 2000 r. Nr 6, poz. 69, z 2001 r. Nr 94, poz. 1032 i Nr 138, poz. 1567 oraz z 2002 r. Nr 27, poz. 266) w art. 28 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Świadczenia, o których mowa w ust. 2, dla posła lub senatora niepobierającego uposażenia są finansowane z budżetu państwa.”.
art. 43.
więcej
poz. 887 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78,
poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249,
z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189,
Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74,
poz. 676, Nr 155, poz. 1287 i Nr 169, poz. 1387) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 22 w ust. 2 skreśla się pierwsze zdanie;
2) w art. 55 w pkt 4 na końcu dodaje się wyrazy „ , a także koszty prewencji wypadkowej określone
w odrębnych przepisach”.
art. 44.
więcej
z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64,
Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792 oraz z 2002 r. Nr 74,
poz. 676) po art. 57 dodaje się art. 57a i 57b w brzmieniu:
„Art. 57a. Warunek określony w art. 57 pkt 2 nie
jest wymagany od ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy jest spowodowana wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy.
Art. 57b. 1. Za wypadek w drodze do pracy lub z pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w drodze do lub z miejsca wykonywania zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego, jeżeli droga ta była najkrótsza i nie została przerwana. Jednakże uważa się, że wypadek nastąpił w drodze do pracy lub z pracy, mimo że droga została przerwana,
jeżeli przerwa była życiowo uzasadniona i jej czas nie przekraczał granic potrzeby, a także wówczas, gdy droga,
nie będąc drogą najkrótszą, była dla ubezpieczonego, ze względów komunikacyjnych, najdogodniejsza.
2. Za drogą do pracy lub z pracy uważa się oprócz drogi z domu do pracy lub z pracy do domu również drogę do miejsca lub z miejsca:
1) innego zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego,
2) zwykłego wykonywania funkcji lub zadań zawodowych albo społecznych,
3) zwykłego spożywania posiłków,
4) odbywania nauki lub studiów.
3. Ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku w drodze do pracy lub z pracy dokonują w karcie wypadku w drodze do pracy lub z pracy pracodawcy w stosunku do ubezpieczonych, będących pracownikami, a w stosunku do pozostałych ubezpieczonych podmioty określone w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz. 1673).
4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, tryb uznawania zdarzenia za wypadek w drodze do pracy lub z pracy, sposób jego dokumentowania, wzór karty wypadku w drodze do pracy lub z pracy oraz termin jej sporządzania, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia jednolitości sposobu informowania o zaistnieniu wypadku.”.
art. 45.
więcej
oraz z 2001 r. Nr 99, poz. 1075 i Nr 154, poz. 1791) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 5 w brzmieniu:
„5) wypadek w drodze do pracy lub z pracy — zdarzenie, które nastąpiło w drodze do lub z miejsca wykonywania zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia chorobowego uznane za wypadek na zasadach określonych w przepisach o emeryturach i rentach z FUS.”;
2) skreśla się art. 5;
3) w art. 29 w ust. 4a wyraz „16” zastępuje się wyrazem „14”.
art. 46.
więcej
wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy obowiązujące w dniu wydania orzeczenia
o uszczerbku na zdrowiu lub stwierdzającego związek śmierci z wypadkiem albo
chorobą zawodową.
art. 47.
więcej
odszkodowanie z tytułu wypadku przy prowadzeniu działalności pozarolniczej lub współpracy przy jej prowadzeniu, który nastąpił po dniu 31 grudnia 1998 r., a przed
dniem wejścia w życie ustawy, o ile wniosek został złożony w okresie 6 miesięcy od
dnia wejścia w życie ustawy, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Przepisy ustawy stosuje się do wniosków o jednorazowe odszkodowanie z tytułu:
1) powstałego po dniu 31 grudnia 1998 r., a przed dniem wejścia w życie ustawy,
uszczerbku na zdrowiu z tytułu choroby zawodowej pozostającej w związku
z prowadzeniem działalności pozarolniczej lub współpracą przy jej prowadzeniu,
2) śmierci ubezpieczonego lub rencisty po dniu 31 grudnia 1998 r., a przed dniem
wejścia w życie ustawy, pozostającej w związku z chorobą, o której mowa w pkt 1
– o ile wniosek został złożony w okresie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy,
z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Osobom zgłaszającym wnioski zgodnie z ust. 1 lub 2 jednorazowe
odszkodowanie nie przysługuje w razie występowania w dniu złożenia wniosku
zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne na kwotę przekraczającą
2,00 zł i nieuregulowania tego zadłużenia do dnia 30 czerwca 2003 r.
art. 48.
więcej
Art. 48a. 1. Przepisy ustawy stosuje się do wypadków funkcjonariuszy Służby
Celnej przy wykonywaniu obowiązków służbowych, które nastąpiły po dniu 31 grudnia 2002 r.
2. Przepisy ustawy stosuje się do wniosków o świadczenia z tytułu choroby
zawodowej funkcjonariuszy Służby Celnej zgłoszonych po dniu 31 grudnia 2002 r.
art. 49.
więcej
z pracy, które miały miejsce przed dniem wejścia w życie ustawy, podlegają
rozpatrzeniu na podstawie przepisów dotychczasowych.
2. Wysokość jednorazowego odszkodowania z tytułu śmierci lub uszczerbku na
zdrowiu powstałego w wyniku wypadków, o których mowa w ust. 1, ustala się
w oparciu o stawki jednorazowego odszkodowania obowiązujące w grudniu 2002 r.
3. Wnioski o świadczenia z tytułu wypadków w szczególnych okolicznościach
zaistniałych przed dniem wejścia w życie ustawy rozpatruje się na podstawie
przepisów obowiązujących w dniu wypadku.
Art. 49a. 1. Przepisy ustawy stosuje się do spraw o świadczenia z tytułu
wypadków przy pracy, które nastąpiły począwszy od dnia 1 stycznia 2003 r. Dotyczy
to także świadczeń z tytułu chorób zawodowych, jeżeli uszczerbek na zdrowiu
spowodowany taką chorobą został stwierdzony po dniu 31 grudnia 2002 r.,
z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Do spraw o świadczenia z tytułu wypadków, które nastąpiły przed dniem
1 stycznia 2003 r., oraz z tytułu uszczerbku na zdrowiu spowodowanego chorobą
zawodową, a stwierdzonego przed tą datą, stosuje się przepisy obowiązujące w dniu,
w którym nastąpił wypadek lub w którym stwierdzono uszczerbek na zdrowiu
spowodowany chorobą zawodową.
3. Do spraw o świadczenia z tytułu uszczerbku na zdrowiu stwierdzonego po
dniu 31 grudnia 2002 r., a spowodowanego chorobą zawodową powstałą
w zatrudnieniu lub podczas prowadzenia pozarolniczej działalności lub współpracy
przy jej prowadzeniu, narażających na tę chorobę, które ustało przed dniem 1 stycznia
2003 r., stosuje się przepisy obowiązujące w dniu ustania tego zatrudnienia lub
działalności (współpracy).
art. 50.
więcej
rodzinne, przyznane na podstawie przepisów wymienionych w art. 61, stają się
rentami w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Ponowne ustalenie wysokości świadczeń, o których mowa w ust. 1,
z uwzględnieniem zasady określonej w art. 17 ust. 3, następuje na wniosek osoby uprawnionej.
3. Zakład informuje osoby pobierające w dniu wejścia w życie ustawy renty
z tytułu niezdolności do pracy oraz renty rodzinne, przyznane na podstawie przepisów
dotychczasowych – o obowiązujących od dnia 1 stycznia 2003 r. warunkach
pobierania świadczeń w związku z osiąganiem przychodów.
art. 51.
więcej
jednorazowe odszkodowanie, a po tym dniu nastąpiło pogorszenie ich stanu zdrowia,
będące następstwem choroby zawodowej lub wypadku, z tytułu którego wypłacono
już odszkodowanie, zwiększa się to odszkodowanie według zasad określonych
w art. 12 ust. 2–4.
2. Zakład wypłaca kwotę, o którą nastąpiło zwiększenie jednorazowego
odszkodowania.
art. 52.
więcej
1) renciście pobierającym rentę z tytułu wypadku w drodze do pracy lub z pracy,
którego śmierć nastąpiła po wejściu w życie ustawy, wskutek takiego wypadku,
2) renciście pobierającym rentę z tytułu wypadku w szczególnych okolicznościach
lub z tytułu choroby zawodowej pozostającej w związku ze szczególnymi
okolicznościami, którego śmierć nastąpiła po wejściu w życie ustawy, wskutek
takiego wypadku lub choroby zawodowej,
przysługuje renta rodzinna na warunkach określonych w art. 17 i jednorazowe
odszkodowanie na warunkach określonych w art. 13 i 14.
2. Przy orzekaniu związku śmierci rencisty z wypadkiem lub chorobą zawodową
przepis art. 16 stosuje się odpowiednio.
art. 53.
więcej
2. Stopę procentową składek na ubezpieczenie wypadkowe dla płatnika składek, o którym mowa w art. 28, ust. 2, należnych za okres od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 marca 2006 r., ustala się w wysokości stopy procentowej określonej dla grupy działalności, do której płatnik składek należy.
3. Informację, o której mowa w art. 31, ust. 6, za:
1) 2003 r. - przekazuje się do dnia 31 stycznia 2004 r.,
2) 2004 r. - przekazuje się do dnia 31 stycznia 2005 r.
w takiej samej formie, jaka obowiązuje płatnika składek w odniesieniu do dokumentów określonych przepisami o systemie ubezpieczeń społecznych.
4. W przypadku składek na ubezpieczenie wypadkowe należnych za okres od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 marca 2006 r., płatnik składek, który nieprawidłowo ustali liczbę ubezpieczonych lub grupę działalności, co spowoduje:
1) zaniżenie stopy procentowej składek - po stwierdzeniu nieprawidłowości zobowiązany jest ponownie ustalić stopę procentową na cały rok składkowy w oparciu o prawidłowe dane oraz opłacić zaległe składki wraz z odsetkami za zwłokę;
2) zawyżenie stopy procentowej składek - po stwierdzeniu nieprawidłowości zobowiązany jest ponownie ustalić stopę procentową na cały rok składkowy w oparciu o prawidłowe dane.
5. (uchylony)
art. 54.
więcej
art. 55.
więcej
długotrwałego uszczerbku na zdrowiu przysługuje w wysokości:
1) 16% przeciętnego wynagrodzenia – w okresie od dnia 1 kwietnia 2003 r. do dnia
31 marca 2004 r.;
2) 17% przeciętnego wynagrodzenia – w okresie od dnia 1 kwietnia 2004 r. do dnia
31 marca 2005 r.;
3) 18% przeciętnego wynagrodzenia – w okresie od dnia 1 kwietnia 2005 r. do dnia
31 marca 2006 r.;
4) 19% przeciętnego wynagrodzenia – w okresie od dnia 1 kwietnia 2006 r. do dnia
31 marca 2007 r.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do zwiększenia jednorazowego
odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 2.
art. 56.
więcej
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać określenie syndyka, likwidatora lub niewypłacalnego pracodawcy. Do wniosku należy dołączyć dokumenty potwierdzające prawo do jednorazowego odszkodowania i dokumenty potwierdzające przeprowadzenie bezskutecznego postępowania zmierzającego do wyegzekwowania należności albo dokumenty potwierdzające niezaspokojenie roszczenia w postępowaniu likwidacyjnym lub upadłościowym prowadzonym wobec niewypłacalnego pracodawcy.
3. Osoby nieposiadające orzeczenia o uszczerbku na zdrowiu spowodowanego wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową albo orzeczenia stwierdzającego związek śmierci z tym wypadkiem lub chorobą składają do Zakładu wniosek o jego ustalenie do dnia 30 czerwca 2003 r. Orzeczenie uzyskane w tym trybie jest podstawą roszczeń, o których mowa w ust. 1.
4. Do roszczeń, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 85, Nr 127, poz. 1088 i Nr 155, poz. 1287) oraz art. 291 § 1 Kodeksu pracy.
art. 57.
więcej
wypadków przy pracy i chorób zawodowych, należy przez to rozumieć przepisy
niniejszej ustawy.
art. 58.
więcej
ustawy o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa oraz ustawy
o emeryturach i rentach z FUS.
art. 59.
więcej
w ustawie pozostają w mocy przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustawy,
o której mowa w art. 61 pkt 2, jeżeli nie są sprzeczne z przepisami niniejszej ustawy.
art. 60.
więcej
1) art. 34 ust. 3 stosuje się poczynając od składek należnych za okres od dnia
1 kwietnia 2006 r.;
2) art. 36 stosuje się do kontroli przeprowadzonych u płatników składek nie
wcześniej niż w dniu wejścia w życie ustawy.
art. 61.
więcej
1) ustawa z dnia 27 września 1973 r. o zaopatrzeniu emerytalnym twórców i ich
rodzin (Dz. U. z 1983 r. poz. 145, z późn. zm.);
2) ustawa z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy
i chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. poz. 144, z późn. zm.);
3) ustawa z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób
wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia
(Dz. U. z 1995 r. poz. 333, z późn. zm.);
4) dekret z dnia 4 marca 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych
spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (Dz. U.
z 1983 r. poz. 135, z późn. zm.);
5) ustawa z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób
prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. z 1989 r.
poz. 250, z późn. zm.);
6) ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o ubezpieczeniu społecznym duchownych (Dz. U.
poz. 156, z późn. zm.).
art. 62.
więcej
1) art. 45 pkt 3, art. 50 ust. 3 i art. 56, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia;
2) art. 40, który wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r.
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców