Art. 17. 1. Przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, renty
szkoleniowej, renty rodzinnej i dodatku do renty rodzinnej dla sieroty zupełnej z tytułu
ubezpieczenia wypadkowego, do ustalenia wysokości tych świadczeń oraz ich
wypłaty stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS,
z wyjątkiem art. 57 ust. 1 pkt 4 oraz art. 101a tej ustawy, z uwzględnieniem przepisów
niniejszej ustawy.
2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przysługują niezależnie od długości
okresu ubezpieczenia wypadkowego oraz bez względu na datę powstania niezdolności
do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową.
3. Przy ustalaniu podstawy wymiaru renty nie stosuje się ograniczenia wskaźnika
wysokości podstawy, o którym mowa w art. 15 ust. 5 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.
4. Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy
pracy lub chorobą zawodową, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy,
przywraca się w razie ponownego powstania tej niezdolności bez względu na okres,
jaki upłynął od ustania prawa do renty.
5. Renta rodzinna z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje uprawnionym
członkom rodziny ubezpieczonego, który zmarł wskutek wypadku przy pracy lub
choroby zawodowej.
6. Renta rodzinna z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje również w razie
śmierci wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej rencisty uprawnionego
do renty z tytułu niezdolności do pracy.
7. Członkom rodziny rencisty uprawnionego do renty z ubezpieczenia
wypadkowego, który zmarł z innych przyczyn niż wypadek przy pracy lub choroba
zawodowa, przysługują świadczenia określone w ustawie o emeryturach i rentach
z FUS bez względu na długość okresu uprawniającego do przyznania renty z tytułu
niezdolności do pracy na podstawie tych przepisów.

Ustawa o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych art. 17

DODAJ