Wejscie w życie: 7 października 2005
Ostatnia Zmiana: 1 września 2017
art. 1.
więcej
pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej
w wyniku wypędzenia z byłego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego
opuszczenia w związku z wojną rozpoczętą w 1939 r. dokonanego na podstawie:
1) układu z dnia 9 września 1944 r. pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia
Narodowego a Rządem Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Rad dotyczącego
ewakuacji obywateli polskich z terytorium B.S.R.R. i ludności Białoruskiej
z terytorium Polski,
2) układu z dnia 9 września 1944 r. pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia
Narodowego a Rządem Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Rad dotyczącego
ewakuacji obywateli polskich z terytorium U.S.R.R. i ludności ukraińskiej
z terytorium Polski,
3) układu z dnia 22 września 1944 r. pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia
Narodowego a Rządem Litewskiej Socjalistycznej Republiki Rad dotyczącego
ewakuacji obywateli polskich z terytorium Litewskiej S.R.R. i ludności
litewskiej z terytorium Polski,
4) umowy z dnia 6 lipca 1945 r. między Tymczasowym Rządem Jedności
Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Związku Socjalistycznych
Republik Radzieckich o prawie zmiany obywatelstwa radzieckiego osób
narodowości polskiej i żydowskiej, mieszkających w ZSRR i o ich ewakuacji do
Polski i o prawie zmiany obywatelstwa polskiego osób narodowości rosyjskiej,
ukraińskiej, białoruskiej, rusińskiej i litewskiej, mieszkających na terytorium
Polski i o ich ewakuacji do ZSRR zwanego dalej „prawem do rekompensaty”.
1a. Prawo do rekompensaty przysługuje również osobom, które pozostawiły
nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w związku
z umową pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik
Radzieckich o zamianie odcinków terytoriów państwowych z dnia 15 lutego 1951 r.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się także do osób, które na skutek innych okoliczności
związanych z wojną rozpoczętą w 1939 r., były zmuszone opuścić byłe terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
art. 2.
więcej
pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli spełnia on
łącznie następujące wymogi:
1) był w dniu 1 września 1939 r. obywatelem polskim i miał miejsce zamieszkania
na byłym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu przepisów:
a) art. 3 ustawy z dnia 2 sierpnia 1926 r. o prawie właściwym dla stosunków
prywatnych wewnętrznych (Dz. U. poz. 580) lub
b) art. 24 Kodeksu Postępowania Cywilnego (Dz. U. z 1932 r. poz. 934), lub
c) § 3–10 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 maja
1934 r. wydanego w porozumieniu z Ministrem Skarbu co do § 2 ust. 3–5,
z Ministrem Spraw Wojskowych co do §§ 20, 21, 22, 24 ust. 3, § 49 ust. 1
i 2, § 55 i § 56 oraz z Ministrem Spraw Zagranicznych co do § 18 ust. 1 i 2,
§ 51 i § 55, o meldunkach i księgach ludności (Dz. U. poz. 489)
– oraz opuścił byłe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z przyczyn, o których
mowa w art. 1, lub z tych przyczyn nie mógł na nie powrócić;
2) posiada obywatelstwo polskie.
art. 3.
więcej
granicami Rzeczypospolitej Polskiej były przedmiotem współwłasności, prawo do
rekompensaty przysługuje wszystkim współwłaścicielom, spełniającym wymogi
określone w art. 2, albo niektórym z nich, wskazanym przez pozostałych
współwłaścicieli. Wskazanie osoby uprawnionej do rekompensaty następuje przez
złożenie oświadczenia z podpisem poświadczonym notarialnie lub przed organem
administracji publicznej albo przez złożenie oświadczenia w polskiej placówce konsularnej.
2. W przypadku śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza
obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, prawo do rekompensaty przysługuje
wszystkim spadkobiercom albo niektórym z nich, wskazanym przez pozostałych
spadkobierców, jeżeli spełniają wymóg określony w art. 2 pkt 2. Wskazanie osoby
uprawnionej do rekompensaty następuje przez złożenie oświadczenia z podpisem
poświadczonym notarialnie lub przed organem administracji publicznej albo przez
złożenie oświadczenia w polskiej placówce konsularnej.
art. 4.
więcej
albo odrębnych przepisów jest niezbywalne.
art. 5.
więcej
ubiegającej się o potwierdzenie tego prawa, złożony nie później niż do dnia 31 grudnia 2008 r.
2. Wniosek o potwierdzenie prawa do rekompensaty w przypadkach, o których
mowa w art. 3, składa współwłaściciel lub spadkobierca, lub wskazana osoba
uprawniona do rekompensaty.
3. Prawo do rekompensaty potwierdza, w drodze decyzji:
1) wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy
będącego właścicielem nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
granicami Rzeczypospolitej Polskiej albo
2) wojewoda właściwy ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania osoby będącej
właścicielem nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli o zaliczenie ubiegają się spadkobiercy tej osoby, albo
3) wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania jednego
z wnioskodawców wskazanego przez pozostałych, jeżeli współwłaściciele
nieruchomości mieszkają lub mieszkali w różnych województwach, albo
4) wojewoda właściwy ze względu na miejsce złożenia wniosku, jeżeli nie można
określić właściwości zgodnie z pkt 1–3.
4. Wojewoda, do którego wpłynął wniosek o potwierdzenie prawa do
rekompensaty, zawiadamia o wszczęciu postępowania wojewodów właściwych ze
względu na miejsce zamieszkania pozostałych współwłaścicieli lub spadkobierców,
lub wskazanych osób uprawnionych do rekompensaty.
art. 6.
więcej
1) dowody, które świadczą o pozostawieniu nieruchomości poza obecnymi
granicami Rzeczypospolitej Polskiej z przyczyn, o których mowa w art. 1, oraz
o rodzaju i powierzchni tych nieruchomości;
2) dowody, które świadczą o posiadaniu obywatelstwa polskiego, o którym mowa
w art. 2 i 3;
3) dowody potwierdzające miejsce lub miejsca zamieszkania wnioskodawcy,
a w przypadku, o którym mowa w art. 3 ust. 2, również dowody potwierdzające
miejsca zamieszkania po przybyciu na obecne terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej osób, o których mowa w art. 2 lub art. 3; w przypadku braku tych
dowodów do wniosku dołącza się oświadczenie wnioskodawcy o miejscu lub
miejscach zamieszkania tych osób;
4) oświadczenie o wskazaniu osoby uprawnionej w przypadku, o którym mowa
w art. 3 ust. 1;
5) oświadczenie o dotychczasowym stanie realizacji prawa do rekompensaty.
2. W przypadku śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza
obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej do wniosku należy dołączyć:
1) postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku albo o dziale spadku;
2) oświadczenie o wskazaniu osoby uprawnionej w przypadku, o którym mowa
w art. 3 ust. 2.
3. Osoba, która na podstawie odrębnych przepisów, w ramach realizacji prawa
do rekompensaty, nabyła na własność albo w użytkowanie wieczyste nieruchomości
Skarbu Państwa, lub nieruchomości takie nabyli jej poprzednicy prawni, dołącza do
wniosku dokumenty urzędowe poświadczające nabycie.
4. Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, mogą być w szczególności:
1) urzędowy opis mienia;
2) orzeczenie wydane przez były Państwowy Urząd Repatriacyjny;
3) dokumenty urzędowe, w tym sądowe, a także dokumenty pozyskane z archiwów
państwowych Republiki Białoruś, Republiki Litewskiej, Federacji Rosyjskiej,
Ukrainy lub innych państw;
4) wydane przez władze polskie dokumenty, które świadczą o posiadaniu
obywatelstwa polskiego.
5. W przypadku braku dokumentów, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2,
dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą być oświadczenia dwóch świadków
złożone, pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia,
przed notariuszem, organem prowadzącym postępowanie lub w polskiej placówce
konsularnej w kraju zamieszkania świadka, którzy:
1) zamieszkiwali w miejscowości, w której znajduje się nieruchomość
pozostawiona poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, lub
w miejscowości sąsiedniej;
2) nie są osobami bliskimi – w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia
1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r. poz. 2147, z późn.
zm.) – właścicieli lub spadkobierców ubiegających się o potwierdzenie prawa
do rekompensaty.
6. Jeżeli wniosek nie spełnia wymogów określonych w ust. 1–3, wojewoda
wzywa wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 6 miesięcy od dnia doręczenia wezwania.
art. 7.
więcej
wymogów, o których mowa w art. 2, art. 3 i art. 5 ust. 1 i 2, na podstawie dowodów,
o których mowa w art. 6. Pozytywna ocena następuje w drodze postanowienia.
W postanowieniu wojewoda wzywa wnioskodawcę do:
1) wskazania jednej z wybranych form realizacji prawa do rekompensaty,
określonej w art. 13 ust. 1;
2) wskazania numeru rachunku bankowego, w przypadku wyboru świadczenia
pieniężnego realizowanego w formie przelewu;
3) dołączenia do wniosku, o którym mowa w art. 5 ust. 1, operatu szacunkowego
sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego, w którym została określona
wartość nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
Rzeczypospolitej Polskiej;
4) w przypadkach, o których mowa w art. 6 ust. 3, dołączenia również operatu
szacunkowego, w którym została określona wartość nabytego prawa własności nieruchomości albo wartość nabytego prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej i wartość położonych na niej budynków, a także innych
urządzeń albo lokali.
2. W przypadku niespełnienia wymogów, o których mowa w art. 2, art. 3 i art. 5
ust. 1 i 2, wojewoda wydaje decyzję o odmowie potwierdzenia prawa do rekompensaty.
3. Osoby, które posiadają zaświadczenia lub decyzje potwierdzające prawo do
rekompensaty wydane na podstawie odrębnych przepisów i nie zrealizowały prawa do
rekompensaty, występują do wojewody, który wydał decyzję, lub do wojewody
właściwego ze względu na siedzibę starosty, który wydał zaświadczenie lub decyzję,
z wnioskiem o ujawnienie w rejestrze, o którym mowa w art. 19 ust. 1, wybranej
formy realizacji prawa do rekompensaty zgodnie z art. 13 ust. 1. W przypadku wyboru
świadczenia pieniężnego realizowanego w formie przelewu osoba uprawniona
wskazuje numer rachunku bankowego.
3a. Organem właściwym w sprawach zmiany, stwierdzenia nieważności lub
wznowienia postępowania w sprawach zaświadczeń i decyzji potwierdzających prawo
do rekompensaty wydanych na podstawie odrębnych przepisów jest wojewoda,
o którym mowa w ust. 3.
4. Na decyzji lub zaświadczeniu, o których mowa w ust. 3, wojewoda
zamieszcza adnotację o wybranej formie realizacji prawa do rekompensaty oraz
o wysokości rekompensaty, określonej zgodnie z art. 13.
art. 8.
więcej
1) osoby lub osób, którym potwierdza się prawo do rekompensaty;
2) zwaloryzowanej na dzień wydania tej decyzji wartości nieruchomości
pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej,
a w przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 3, również wskazanie
zwaloryzowanej na dzień wydania decyzji wartości nabytego prawa własności
nieruchomości albo wartości nabytego prawa użytkowania wieczystego
nieruchomości gruntowej i wartości położonych na niej budynków, a także
innych urządzeń albo lokali;
3) wysokości rekompensaty określonej zgodnie z art. 13;
4) wybranej formy realizacji prawa do rekompensaty zgodnie z art. 13 ust. 1.
2. Waloryzacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, dokonuje się zgodnie z art. 5
ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
art. 9.
więcej
i art. 7 ust. 2, jest minister właściwy do spraw administracji publicznej.
art. 10.
więcej
sporządzane z uwzględnieniem dowodów wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1 i ust. 3.
2. W przypadku operatów szacunkowych, o których mowa w ust. 1, nie stosuje
się przepisów art. 156 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
art. 11.
więcej
granicami Rzeczypospolitej Polskiej określa się na podstawie nieruchomości
podobnych, położonych na obszarze porównywalnych rynków lokalnych
funkcjonujących obecnie w Rzeczypospolitej Polskiej. Przy określaniu wartości
nieruchomości uwzględnia się przeciętne ceny transakcyjne uzyskane za
nieruchomości podobne, zbywane w miejscowości o zbliżonej liczbie mieszkańców,
porównywalnym stopniu urbanizacji i charakterze administracyjnym do
miejscowości, w której znajduje się nieruchomość pozostawiona, położonej na
obszarze województwa lub miasta wydzielonego, o którym mowa w ust. 2,
z uwzględnieniem współczynników określających różnice w poziomie rozwoju
gospodarczego tych województw lub miast w okresie przed 1939 r., z zastrzeżeniem
ust. 4.
2. Za porównywalne województwa i miasta wydzielone, z uwzględnieniem
współczynników, o których mowa w ust. 1, uznaje się:
1) woj. lwowskie – województwo
podkarpackie,
współczynnik 1,00;
2) woj. tarnopolskie – województwo
małopolskie,
współczynnik 0,67,
– województwo
podkarpackie,
współczynnik 0,76;
3) woj. stanisławowskie – województwo
małopolskie,
współczynnik 0,74,
– województwo
podkarpackie,
współczynnik 0,84;
4) woj. wołyńskie – województwo
lubelskie,
współczynnik 0,84,
– województwo
świętokrzyskie,
współczynnik 1,02;
5) woj. poleskie – województwo
podlaskie,
współczynnik 0,71;
6) woj. wileńskie – województwo
podlaskie,
współczynnik 0,64,
– województwo
mazowieckie,
współczynnik 0,41;
7) woj. nowogródzkie – województwo
podlaskie,
współczynnik 0,80,
– województwo
mazowieckie,
współczynnik 0,52;
8) woj. białostockie – województwo
podlaskie,
współczynnik 1,00;
9) miasto Lwów – miasto Kraków,
współczynnik 1,00;
10) miasto Wilno – miasto Lublin,
współczynnik 1,00.
3. Wartość nieruchomości stanowiących lasy lub plantacje kultur wieloletnich
określa się jako sumę wartości gruntu i odpowiednio wartości drzewostanu albo kultur
wieloletnich. Przy określaniu wartości gruntu stosuje się metodę wskaźników
szacunkowych gruntów, a przy określaniu wartości drzewostanu i kultur wieloletnich
stosuje się przepisy art. 135 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami.
4. W przypadku braku cen transakcyjnych, o których mowa w ust. 1, przy
określaniu wartości budowli, budynków lub części tych budynków określa się ich
wartość odtworzeniową.
5. Wartość nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
Rzeczypospolitej Polskiej określa się według stanu na dzień ich pozostawienia oraz
według cen albo kosztów odtworzenia na dzień sporządzenia wyceny.
6. Wartość nieruchomości określoną według zasad, o których mowa w ust. 1 i 3–
5, mnoży się przez współczynniki wymienione w ust. 2.
art. 12.
więcej
prawa własności nieruchomości albo wartość nabytego prawa użytkowania
wieczystego nieruchomości gruntowej i wartość położonych na niej budynków,
a także innych urządzeń albo lokali, określa się według stanu na dzień nabycia oraz
według cen albo kosztów odtworzenia na dzień sporządzenia wyceny, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku osób, o których mowa w art. 6 ust. 3, które po dniu 1 stycznia
1998 r. zrealizowały prawo do rekompensaty, wartość nabytego prawa własności
nieruchomości przyjmuje się na podstawie zwaloryzowanej na dzień wydania decyzji
ceny ustalonej w umowie przeniesienia własności nieruchomości. Jeżeli nabyciu
podlegało prawo użytkowania wieczystego, w tym przysługujące Skarbowi Państwa,
wartość nabytego prawa przyjmuje się na podstawie zwaloryzowanych na dzień
wydania decyzji odpowiednio opłat ustalonych w umowie o oddanie nieruchomości
gruntowej w użytkowanie wieczyste oraz ceny sprzedaży położonych na niej
budynków, a także innych urządzeń albo lokali, albo ceny sprzedaży prawa
użytkowania wieczystego przysługującego Skarbowi Państwa. Waloryzacji dokonuje
się zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
art. 13.
więcej
1) zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
Rzeczypospolitej Polskiej na poczet:
a) ceny sprzedaży nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa albo
b) ceny sprzedaży prawa użytkowania wieczystego przysługującego Skarbowi Państwa, albo
c) opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych
stanowiących własność Skarbu Państwa i ceny sprzedaży położonych na
nich budynków oraz innych urządzeń lub lokali, albo
d) opłaty za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo
własności nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, o którym
mowa w przepisach odrębnych, albo
2) świadczenia pieniężnego wypłacanego ze środków Funduszu
Rekompensacyjnego, o którym mowa w art. 16.
2. Zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
Rzeczypospolitej Polskiej dokonuje się w wysokości równej 20% wartości tych
nieruchomości. Wysokość świadczenia pieniężnego stanowi 20% wartości
pozostawionych nieruchomości.
3. W przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 3, wysokość zaliczanej kwoty oraz
wysokość świadczenia pieniężnego, o których mowa w ust. 2, pomniejsza się
o wartość nabytego prawa własności nieruchomości albo wartość nabytego prawa
użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej i wartość położonych na niej
budynków, a także innych urządzeń albo lokali, przez osoby, o których mowa w art. 2 lub art. 3.
art. 14.
więcej
odrębnych przepisów zostało powierzone wykonywanie uprawnień właścicielskich
Skarbu Państwa, określając warunki zbycia nieruchomości, nie mogą wyłączyć
zapłaty ceny sprzedaży nieruchomości albo opłat, o których mowa w art. 13 ust. 1
pkt 1 lit. c i d, w sposób określony w art. 13. Zapłata w takim przypadku może
nastąpić wyłącznie przez osobę wskazaną w zaświadczeniu albo decyzji lub przez jej
spadkobierców, którzy przedłożą zbywającemu nieruchomość postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku albo o dziale spadku oraz dowody potwierdzające spełnienie wymogów, o których mowa w art. 2 lub art. 3.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 3, osoba ubiegająca się o realizację
prawa do rekompensaty jest obowiązana do przedłożenia dokumentów urzędowych
świadczących o wartości nabytego prawa własności nieruchomości albo wartości
nabytego prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej i wartości
położonych na niej budynków, a także innych urządzeń albo lokali, nabytego
w ramach realizacji prawa do rekompensaty przez tę osobę lub przez jej poprzedników prawnych.
3. Kwota odpowiadająca wartości nieruchomości pozostawionych poza
obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz kwota odpowiadająca wartości
nabytych praw, o których mowa w ust. 2, podlegają waloryzacji przez podmioty,
o których mowa w ust. 1, zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r.
o gospodarce nieruchomościami, na dzień realizacji prawa do rekompensaty.
4. Osobę, o której mowa w ust. 1, zwalnia się z obowiązku wniesienia wadium
do wysokości kwoty nieprzekraczającej wysokości potwierdzonego prawa do
rekompensaty, jeżeli dołączy do oferty pisemne zobowiązanie do uiszczenia kwoty
równej wysokości niewniesionego wadium w przypadku uchylenia się od zawarcia umowy.
art. 15.
więcej
w ustawie nie stosuje się przepisów art. 62–66, art. 68 ust. 1–2a i 4 oraz art. 109–111
ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz nie stosuje się
bonifikat, o których mowa w przepisach odrębnych.
art. 16.
więcej
Rekompensacyjny”, z którego są finansowane wypłaty świadczenia pieniężnego,
o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2, oraz obsługa wypłat tych świadczeń.
Dysponentem Funduszu Rekompensacyjnego jest minister właściwy do spraw
administracji publicznej.
2. Przychodami Funduszu Rekompensacyjnego są:
1) wpływy ze sprzedaży nieruchomości Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa,
z ich częściami składowymi, realizowanej w trybach przetargowych, o których
mowa w art. 29 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2016 r. poz. 1491 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 624 i 1566), o łącznej powierzchni nie mniejszej niż
400 000 ha;
1a) wpływy z tytułu odpłatnego korzystania z mienia Zasobu Własności Rolnej
Skarbu Państwa w wysokości ustalonej w rocznym planie finansowym Zasobu
Własności Rolnej Skarbu Państwa;
2) odsetki od wolnych środków przekazanych w zarządzanie zgodnie z przepisami
o finansach publicznych;
3) pożyczki z budżetu państwa udzielane w przypadku niedoboru środków
wymienionych w pkt 1 i 2, w kwocie określonej w ustawie budżetowej;
4) inne przychody.
3. Rada Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw administracji
publicznej i ministra właściwego do spraw budżetu, uwzględniając aktualną sytuację
budżetu państwa, stan finansów publicznych oraz szczególny cel, na jaki udzielono
pożyczki, może umorzyć pożyczki, o których mowa w ust. 2 pkt 3, w przypadku
wyczerpania źródeł finansowania Funduszu Rekompensacyjnego, o którym mowa w
ust. 2 pkt 1–2.
4. Środki ze źródeł, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 1a, Krajowy Ośrodek
Wsparcia Rolnictwa przekazuje w formie zaliczek kwartalnych, w wysokości
ustalonej w rocznym planie finansowym Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa,
w terminie 30 dni po zakończeniu kwartału. Rozliczenie roczne zobowiązania
następuje w terminie 14 dni po zatwierdzeniu przez ministra właściwego do spraw
rozwoju wsi sprawozdania finansowego Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa.
5. Do należności Funduszu Rekompensacyjnego w zakresie, o którym mowa
w ust. 2, stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, 648, 768, 935, 1428 i 1537).
art. 17.
więcej
pkt 2, dokonuje Bank Gospodarstwa Krajowego, zwany dalej „Bankiem”, ze środków
Funduszu Rekompensacyjnego, na podstawie umowy zawartej ze Skarbem Państwa
reprezentowanym przez ministra właściwego do spraw administracji publicznej.
2. Minister właściwy do spraw administracji publicznej przekazuje Bankowi
dane osób uprawnionych do otrzymania świadczenia pieniężnego zawarte w
rejestrach, o których mowa w art. 19 ust. 1 i 2.
3. Wypłata świadczenia pieniężnego następuje, na wniosek osoby uprawnionej
i po dokonaniu adnotacji, o której mowa w art. 18, w formie wypłaty gotówkowej
w placówce Banku lub przelewu na wskazany przez osobę uprawnioną rachunek bankowy.
4. Bank po otrzymaniu danych, o których mowa w ust. 2, zawiadamia o wypłacie
osoby uprawnione do otrzymania świadczenia pieniężnego. W zawiadomieniu Bank
informuje o adresach swoich placówek, a także o dokumentach potrzebnych do
wypłaty świadczenia pieniężnego.
5. Bank, wypłacając świadczenie pieniężne dokonuje waloryzacji zgodnie
z art. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, na dzień
realizacji prawa do rekompensaty.
art. 18.
więcej
ust. 1, oraz Bank w przypadku wypłaty świadczenia pieniężnego, w dniu realizacji
prawa do rekompensaty przez osobę uprawnioną, umieszczają na zaświadczeniu lub
decyzji, potwierdzających prawo do rekompensaty, adnotację o zrealizowaniu
w całości albo w części tego prawa.
2. Adnotacja, o której mowa w ust. 1, zawiera:
1) datę, imię i nazwisko notariusza oraz oznaczenie aktu notarialnego sprzedaży
nieruchomości lub oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste;
2) datę i oznaczenie decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego
w prawo własności nieruchomości;
3) położenie i oznaczenie nieruchomości;
4) wskazanie formy realizacji prawa do rekompensaty;
5) kwotę odpowiadającą wartości zrealizowanego prawa do rekompensaty oraz
udział procentowy tej kwoty w wartości nieruchomości pozostawionych poza
obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
3. W przypadku wypłaty świadczenia pieniężnego adnotacja zawiera:
1) datę wypłaty świadczenia pieniężnego;
2) kwotę odpowiadającą wartości zrealizowanego prawa do rekompensaty oraz
udział procentowy tej kwoty w wartości nieruchomości pozostawionych poza
obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
4. W przypadkach, o których mowa w art. 64 Kodeksu cywilnego, adnotacji dokonuje sąd.
art. 19.
więcej
dotyczące:
1) decyzji lub zaświadczeń, wydanych na podstawie niniejszej ustawy lub
odrębnych przepisów, potwierdzających prawo do rekompensaty;
2) osób, którym te prawa przysługują;
3) stanu i formy realizacji tych praw.
2. Wojewodowie przekazują raz na kwartał, w terminie do końca miesiąca
następującego po zakończeniu kwartału, dane zawarte w rejestrach wojewódzkich
ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej, który prowadzi rejestr centralny.
3. Rejestry, o których mowa w ust. 1 i 2, są prowadzone w formie elektronicznej.
4. Rejestry, o których mowa w ust. 1 i 2, zawierają następujące dane osobowe
osób, którym przysługuje prawo do rekompensaty:
1) imię i nazwisko;
2) imię ojca;
3) numer PESEL albo, gdy numer ten nie został nadany, numer paszportu, dowodu
osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość;
4) adres zamieszkania.
5. Organy, jednostki organizacyjne i agencje, o których mowa w art. 14 ust. 1, są
obowiązane do przekazywania wojewodom, w terminie 14 dni od dnia realizacji
prawa do rekompensaty, wypisów z aktów notarialnych, a w przypadkach
wymienionych w art. 13 ust. 1 pkt 1 lit. d, kopii decyzji, z których wynika
zrealizowanie w całości albo w części prawa do rekompensaty, potwierdzonego
zaświadczeniami albo decyzjami. Wypisy lub kopie decyzji przekazuje się
wojewodom właściwym ze względu na miejsca położenia nieruchomości oraz
wojewodom prowadzącym rejestry, o których mowa w ust. 1.
6. Bank jest obowiązany do przekazywania właściwemu wojewodzie
potwierdzenia wypłaty środków pieniężnych w terminie 14 dni od dnia wypłaty
świadczenia pieniężnego.
7. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze
rozporządzenia, wzory rejestrów, o których mowa w ust. 1 i 2, uwzględniając potrzebę
sprawnego przepływu danych i kontroli realizacji praw do rekompensaty.
art. 20.
więcej
potwierdzających prawo do rekompensaty stosuje się art. 145, art. 145a, art. 146 § 2,
art. 147–152, art. 154 § 2, art. 155–159 oraz art. 161–163 Kodeksu postępowania
administracyjnego, z tym że w przypadku zaświadczeń przepisy te stosuje się odpowiednio.
art. 21.
więcej
Nr 142, poz. 1514 i Nr 146, poz. 1546) w art. 4 w ust. 1 w pkt 15 kropkę zastępuje
się średnikiem i dodaje się pkt 16 w brzmieniu:
„16) nabycie w drodze spadku prawa do rekompensaty w rozumieniu ustawy z
dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz.U. Nr 169, poz1418).”.
art. 22.
więcej
U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) w art. 21 w ust. 1 po pkt 30 dodaje się
pkt 30a w brzmieniu:
„30a) przychody uzyskane z tytułu:
a) realizacji prawa do rekompensaty na podstawie ustawy z dnia 8 lipca
2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.
Nr 169, poz. 1418), przez osoby uprawnione na podstawie tej ustawy,
b) sprzedaży nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego, nabytych w związku z realizacją prawa do rekompensaty, o której mowa w
lit. a, do wysokości odpowiadającej procentowemu udziałowi wartości
tej rekompensaty w cenie nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego z dnia nabycia nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego,”.
art. 23.
więcej
r. Nr 171, poz. 1397, z późn. zm.) w art. 53 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. Osobom, o których mowa w przepisach o realizacji prawa do rekompensaty z
tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej
Polskiej, zalicza się wartość pozostawionych nieruchomości, potwierdzoną decyzją albo zaświadczeniem, w wysokości równej 20% wartości tych nieruchomości, na poczet należności z tytułu:
1) części ceny sprzedaży przedsiębiorstwa, o którym mowa w ust. 2, odpowiadającej wartości praw do nieruchomości wchodzących w skład tego przedsiębiorstwa, o których mowa w przepisach o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej;
2) ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości
będących przedmiotem zbycia, jako niestanowiące przedsiębiorstwa mienie
przejęte przez Skarb Państwa po rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy o oddanie przedsiębiorstwa do odpłatnego korzystania.”.
art. 24.
więcej
U. z 2005 r. Nr 41, poz. 399) w art. 9 w pkt 14 kropkę zastępuje się przecinkiem i
dodaje się pkt 15 w brzmieniu:
„15) sprzedaż nieruchomości dokonaną w ramach realizacji prawa do rekompensaty w rozumieniu ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Nr 169, poz.. 1418) – do wysokości
kwoty odpowiadającej wartości zrealizowanego prawa do rekompensaty.”.
art. 25.
więcej
poz. 2532, z późn. zm.) w art. 2 w ust. 1 w pkt 1 w lit. l średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. m w brzmieniu:
„m) rekompensat w rozumieniu ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa
do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 169, poz.. 1418);”.
art. 26.
więcej
wartości nieruchomości poza obecnymi granicami państwa polskiego w związku
z wojną rozpoczętą w 1939 r., należy przez to rozumieć prawo do rekompensaty,
o którym mowa w niniejszej ustawie.
art. 27.
więcej
wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzi się
na podstawie jej przepisów.
art. 28.
więcej
sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu
Państwa wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa
polskiego (Dz. U. z 2004 r. poz. 39 i poz. 2722).
art. 29.
więcej
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców