Ustawa z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne

art. 1. więcej Art. 1. Zadaniem konsula Rzeczypospolitej Polskiej jest ochrona interesów
Rzeczypospolitej Polskiej i jej obywateli za granicą, umacnianie więzi między
Rzecząpospolitą Polską a jej obywatelami i osobami pochodzenia polskiego
zamieszkałymi w państwie przyjmującym, a także popieranie rozwoju współpracy
gospodarczej, naukowej, technicznej i kulturalnej między Rzecząpospolitą Polską
a państwem przyjmującym.

art. 2. więcej Art. 2. Ustawa określa tryb powoływania konsula Rzeczypospolitej Polskiej,
zwanego dalej „konsulem”, funkcje konsularne, tryb postępowania przed konsulem,
zasady pobierania opłat konsularnych oraz tryb powoływania konsula honorowego
Rzeczypospolitej Polskiej i jego funkcje.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) państwie przyjmującym – oznacza to państwo przyjmujące w rozumieniu
Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych, sporządzonej w Wiedniu
dnia 24 kwietnia 1963 r. (Dz. U. z 1982 r. poz. 98);
2) okręgu konsularnym – oznacza to obszar wykonywania funkcji konsularnych
w rozumieniu Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych, sporządzonej
w Wiedniu dnia 24 kwietnia 1963 r.;
3) personelu dyplomatyczno-konsularnym – oznacza to personel dyplomatyczno-
-konsularny w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej
(Dz. U. z 2018 r. poz. 2040 oraz z 2019 r. poz. 9);
4) urzędzie konsularnym – oznacza to konsulat generalny, konsulat, wicekonsulat
albo agencję konsularną, jak też wydział konsularny lub inną komórkę
organizacyjną wyodrębnioną w strukturze przedstawicielstwa dyplomatycznego
Rzeczypospolitej Polskiej, obsługujące konsula.
5) (uchylony)
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o obywatelach polskich, odnosi się to,
z wyłączeniem art. 20, art. 26 ust. 1, art. 36, art. 39, art. 48 i art. 120, odpowiednio do
osób prawnych i jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, które
mają siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 4. więcej Art. 4. Urzędnikiem konsularnym jest konsul lub inny członek personelu
dyplomatyczno-konsularnego wykonujący funkcje konsularne w państwie
przyjmującym.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Urzędnika konsularnego wyznacza dyrektor generalny służby
zagranicznej.
2. Wyznaczenie następuje po złożeniu przez kandydata na urzędnika
konsularnego egzaminu konsularnego z wynikiem pozytywnym.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Egzamin konsularny jest sprawdzianem wiedzy i umiejętności
praktycznych kandydata na urzędnika konsularnego niezbędnych do wykonywania
funkcji konsularnych w państwie przyjmującym.
2. Egzamin konsularny obejmuje sprawdzenie:
1) wiadomości o państwie przyjmującym, współpracy i stosunkach między
państwem przyjmującym a Rzecząpospolitą Polską;
2) znajomości ustaw i innych aktów prawnych regulujących działalność i czynności
konsula;
3) znajomości prawa międzynarodowego, aktów prawnych Unii Europejskiej,
zwyczajów i praktyki międzynarodowej dotyczących wykonywania funkcji
konsularnych;
4) znajomości specyfiki wykonywania funkcji konsularnych w państwie
przyjmującym;
5) wiedzy o polityce Rzeczypospolitej Polskiej wobec Polonii i Polaków
w państwie przyjmującym;
6) praktycznych umiejętności załatwiania spraw i wykonywania czynności przez
konsula.
3. Przed przystąpieniem do egzaminu konsularnego kandydat na urzędnika
konsularnego uczestniczy w szkoleniu przedegzaminacyjnym z zakresu wiedzy,
o którym mowa w ust. 2.
4. Dyrektor generalny służby zagranicznej może zwolnić kandydata na urzędnika
konsularnego z obowiązku uczestniczenia w całości lub części szkolenia
przedegzaminacyjnego, jeżeli posiadana przez niego wiedza, doświadczenie
zawodowe i umiejętności praktyczne dają gwarancję właściwego wykonywania
funkcji konsularnych w państwie przyjmującym.

Art. 6a. 1. Z obowiązku uczestniczenia w szkoleniu przedegzaminacyjnym
i złożenia egzaminu konsularnego zwolniony jest kandydat na urzędnika
konsularnego, który:
1) w okresie 12 miesięcy przed datą wyznaczenia złożył egzamin konsularny
z wynikiem pozytywnym w związku z wcześniejszym wyznaczeniem na
urzędnika konsularnego;
2) w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy przed datą wyznaczenia na urzędnika
konsularnego zaprzestał wykonywania funkcji konsularnych, z wyłączeniem
wykonywania funkcji na podstawie upoważnienia udzielonego w trybie
art. 16 ust. 3.
2. Kandydat na urzędnika konsularnego zwolniony z obowiązku uczestniczenia
w szkoleniu przedegzaminacyjnym i złożenia egzaminu konsularnego uczestniczy
w szkoleniu przedwyjazdowym z zakresu wiedzy i umiejętności praktycznych
niezbędnych do właściwego wykonywania funkcji konsularnych w państwie
przyjmującym.
3. Dyrektor generalny służby zagranicznej może zwolnić kandydata na urzędnika
konsularnego z obowiązku uczestniczenia w szkoleniu przedwyjazdowym, jeżeli posiadana przez niego wiedza, doświadczenie zawodowe i umiejętności praktyczne
dają gwarancję właściwego wykonywania funkcji konsularnych w państwie
przyjmującym.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Egzamin konsularny przeprowadza komisja egzaminacyjna
powoływana przez dyrektora generalnego służby zagranicznej spośród członków
służby zagranicznej, w tym osób zajmujących stanowiska kierownicze w urzędzie
obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych, wyróżniających się
wiedzą, doświadczeniem zawodowym oraz umiejętnościami praktycznymi z zakresu
niezbędnego do prawidłowego wykonywania funkcji konsularnych.
2. Egzamin konsularny składa się z części pisemnej i ustnej. Do złożenia
z wynikiem pozytywnym egzaminu konsularnego jest konieczne zaliczeniu obydwu
części.

art. 8. więcej Art. 8. Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) tryb i sposób przeprowadzania egzaminu konsularnego,
2) sposób powoływania członków komisji egzaminacyjnej oraz ich liczbę,
3) tryb pracy komisji egzaminacyjnej,
4) tryb i sposób przeprowadzania szkolenia przedegzaminacyjnego, potwierdzania
jego odbycia oraz zwalniania z niego,
5) tryb i sposób przeprowadzania szkolenia przedwyjazdowego, potwierdzania jego
odbycia oraz zwalniania z niego
– uwzględniając potrzebę weryfikacji wiedzy i umiejętności kandydata na urzędnika
konsularnego oraz potrzebę terminowego wyznaczania urzędników konsularnych,
a także mając na uwadze konieczność prawidłowego i efektywnego przeprowadzenia
egzaminu konsularnego oraz potrzebę zapewnienia właściwego przygotowania
kandydata na urzędnika konsularnego do wykonywania funkcji konsularnych.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Urzędnikowi konsularnemu nadaje się tytuł konsularny.
2. Ustanawia się następujące tytuły konsularne:
1) konsul generalny;
2) konsul;
3) wicekonsul;
4) attaché konsularny.
3. Tytuł konsularny nadaje dyrektor generalny służby zagranicznej
z uwzględnieniem stopnia dyplomatycznego posiadanego przez urzędnika
konsularnego.
4. Urzędnik konsularny używa tytułu konsularnego za zgodą państwa
przyjmującego.

art. 10. więcej Art. 10. Konsulem jest kierownik urzędu konsularnego, a w okręgu
konsularnym, w którym nie utworzono urzędu konsularnego – powołany urzędnik
konsularny w przedstawicielstwie dyplomatycznym.

art. 11. więcej Art. 11. Na konsula powołuje się urzędnika konsularnego dającego rękojmię
należytego wykonywania funkcji konsularnych.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Konsula powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw
zagranicznych na wniosek dyrektora generalnego służby zagranicznej.
2. Powołując konsula, minister właściwy do spraw zagranicznych wyznacza
siedzibę oraz okręg konsularny, w którym konsul wykonuje funkcje konsularne.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Konsul podlega służbowo ministrowi właściwemu do spraw
zagranicznych.
2. Nadzór nad wykonywaniem funkcji konsularnych sprawuje minister właściwy
do spraw zagranicznych, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
3. W ramach sprawowanego nadzoru minister właściwy do spraw zagranicznych
może wydawać wiążące wytyczne, formułować zalecenia oraz żądać od konsula
informacji, wyjaśnień i dokumentów.
4. Wytyczne oraz zalecenia, o których mowa w ust. 3, nie mogą dotyczyć
rozstrzygnięć co do istoty sprawy załatwianej przez konsula.

art. 14. więcej Art. 14. Minister właściwy do spraw zagranicznych, za zgodą państwa
przyjmującego, może pisemnie upoważnić konsula do wykonywania funkcji
konsularnych poza wyznaczonym okręgiem konsularnym.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Po powiadomieniu państwa przyjmującego i wobec braku jego
sprzeciwu minister właściwy do spraw zagranicznych może powierzyć wykonywanie
określonych funkcji konsularnych kierownikowi przedstawicielstwa
dyplomatycznego państwa trzeciego lub konsulowi państwa trzeciego.
2. Po powiadomieniu państwa przyjmującego i wobec braku jego sprzeciwu
minister właściwy do spraw zagranicznych może powierzyć konsulowi wykonywanie
określonych funkcji konsularnych na rzecz państwa trzeciego.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Konsul wykonuje funkcje konsularne osobiście.
2. Konsul może pisemnie upoważnić podległych mu urzędników konsularnych
do wykonywania funkcji konsularnych w jego imieniu.
3. W uzasadnionych przypadkach, za zgodą ministra właściwego do spraw
zagranicznych, konsul może pisemnie upoważnić na czas określony członków
personelu dyplomatyczno-konsularnego albo personelu pomocniczego w rozumieniu
ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej do wykonywania określonych
czynności.

art. 17. więcej Art. 17. Funkcjami konsularnymi jest ogół działań i czynności, do których
konsul jest uprawniony zgodnie z przepisami prawa polskiego, prawa
międzynarodowego, prawa Unii Europejskiej oraz zwyczajami międzynarodowymi.

art. 18. więcej Art. 18. Konsul w ramach wykonywania funkcji konsularnych:
1) chroni prawa i interesy Rzeczypospolitej Polskiej oraz jej obywateli w granicach
dozwolonych przez prawo międzynarodowe;
2) działa na rzecz rozwijania przyjaznych stosunków oraz współpracy między
Rzecząpospolitą Polską a państwem przyjmującym;
3) podejmuje działania na rzecz umacniania więzi między Rzecząpospolitą Polską
a obywatelami polskimi, osobami polskiego pochodzenia oraz osobami
deklarującymi przynależność do Narodu Polskiego, zamieszkałymi w państwie
przyjmującym;
4) działa na rzecz polskiej mniejszości narodowej oraz praw i wolności osób
należących do tej mniejszości, określonych w ustawodawstwie państwa
przyjmującego, w umowach międzynarodowych, a także w dokumentach
Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie;
5) czuwa w zakresie swojej właściwości nad wykonywaniem umów
międzynarodowych obowiązujących w stosunkach między Rzecząpospolitą
Polską a państwem przyjmującym;
6) działa na rzecz rozwijania i pogłębiania współpracy gospodarczej, naukowej,
technicznej oraz kulturalnej między Rzecząpospolitą Polską a państwem
przyjmującym, jak również na rzecz promocji polskiej gospodarki, nauki
i kultury oraz języka polskiego;
7) przedstawia organom i opinii publicznej państwa przyjmującego informacje
o polityce zagranicznej i wewnętrznej Rzeczypospolitej Polskiej oraz o rozwoju
polskiej gospodarki, nauki i kultury;
8) zapoznaje się z sytuacją w państwie przyjmującym, w szczególności ze stanem
jego gospodarki, nauki i kultury, oraz z ustawodawstwem państwa
przyjmującego i umowami zawieranymi przez to państwo, jak również udziela
informacji w tym zakresie zainteresowanym obywatelom polskim oraz
właściwym organom i instytucjom w Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 19. więcej Art. 19. W przypadku powzięcia wiadomości o tym, że obywatel polski jest
traktowany przez władze państwa przyjmującego w sposób mniej korzystny niż
wynika to z przepisów obowiązujących w tym państwie, noszący znamiona
dyskryminacji lub niezgodny z międzynarodowymi standardami dotyczącymi praw
człowieka, konsul podejmuje działania zgodne z prawem międzynarodowym
i prawem państwa przyjmującego w celu ochrony praw tego obywatela polskiego.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Konsul udziela pomocy obywatelowi polskiemu, w szczególności
w razie poważnego wypadku lub ciężkiej choroby, aresztowania lub zatrzymania tego
obywatela, w razie aktu przemocy, którego ofiarą padł obywatel polski, w razie zgonu
obywatela polskiego lub konieczności nagłego powrotu obywatela polskiego
pozbawionego środków finansowych do Rzeczypospolitej Polskiej albo do państwa
zamieszkania (pomoc konsularna).
2. Pomoc konsularna jest udzielana w niezbędnym zakresie i z zastosowaniem
środków koniecznych do ochrony istotnych praw i interesów obywatela polskiego.
3. Konsul może żądać od organów władzy publicznej, sądów, prokuratury,
organizacji lub instytucji udzielenia informacji lub udostępnienia dokumentów, w tym
zawierających dane osobowe, niezbędne do ochrony istotnych praw i interesów
obywatela polskiego, jeżeli jest to konieczne do udzielenia pomocy konsularnej.

art. 21. więcej Art. 21. 1. W takim samym zakresie jak obywatelowi polskiemu konsul udziela
pomocy konsularnej obywatelowi państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które
na terytorium państwa przyjmującego niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej, nie ma swojego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu
konsularnego, albo jeżeli nie może w danym przypadku udzielić pomocy konsularnej
temu obywatelowi.
2. Konsul może przekazać wniosek o udzielenie pomocy konsularnej obywatela,
o którym mowa w ust. 1, urzędowi konsularnemu lub przedstawicielstwu
dyplomatycznemu innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeśli jest on
właściwy do udzielenia takiej pomocy i nie narusza to praw i interesów tego
obywatela.
3. Konsul w niezbędnym zakresie współpracuje, a także koordynuje swoje
działania z państwami członkowskimi Unii Europejskiej oraz z Unią Europejską,
w szczególności poprzez:
1) prowadzenie konsultacji i uzgodnień poprzedzających udzielenie pomocy
konsularnej;
2) wymianę i dostarczanie niezbędnych informacji, w tym danych osobowych
potwierdzających tożsamość i obywatelstwo obywateli państw członkowskich
Unii Europejskiej wnioskujących o udzielenie pomocy konsularnej;
3) zawieranie, za zgodą ministra właściwego do spraw zagranicznych,
praktycznych uzgodnień dotyczących udzielania pomocy konsularnej
obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej na terytorium państwa
przyjmującego niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej;
4) podawanie do powszechnej wiadomości i wykonywanie praktycznych
uzgodnień, o których mowa w pkt 3.

art. 22. więcej Art. 22. Konsul wykonuje czynności dotyczące zabezpieczenia i realizacji praw
majątkowych mogących przysługiwać lub przysługujących Skarbowi Państwa z tytułu
spadków i darowizn.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Na wniosek obywatela polskiego, na okres niezbędny do ochrony jego
praw i interesów, konsul może przyjąć do depozytu dokumenty, środki płatnicze lub
przedmioty wartościowe.
2. Konsul odmawia przyjęcia do depozytu rzeczy, których przechowanie byłoby
niemożliwe ze względu na ich właściwości lub znacznie utrudniałoby pracę urzędu
konsularnego albo przedstawicielstwa dyplomatycznego Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Niepodjęte depozyty podlegają likwidacji zgodnie z przepisami ustawy z dnia
18 października 2006 r. o likwidacji niepodjętych depozytów (Dz. U. poz. 1537 oraz
z 2009 r. poz. 1241).

art. 24. więcej Art. 24. 1. Konsul może przyjąć rzeczy znalezione w celu ich zwrotu
właścicielowi, o ile zostanie uprawdopodobnione, że należą one lub należały do
obywatela polskiego.
2. Konsul odmawia przyjęcia rzeczy, jeżeli ich przyjęcie i zwrot nie byłoby
możliwe ze względu na ich właściwości lub znacznie utrudniałoby pracę urzędu
konsularnego albo przedstawicielstwa dyplomatycznego Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Rzeczy niezwrócone właścicielowi podlegają likwidacji. Przepisy ustawy
z dnia 18 października 2006 r. o likwidacji niepodjętych depozytów stosuje się
odpowiednio.

art. 25. więcej Art. 25. Konsul przesyła znalezione i przekazane mu dokumenty wydane przez
polski organ, w szczególności: dokumenty paszportowe, dowody osobiste, dokumenty
stwierdzające uprawnienia do kierowania pojazdami i dowody rejestracyjne
pojazdów, do organu, który je wydał, za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, pocztą
dyplomatyczną lub przy użyciu innych środków łączności będących w dyspozycji
urzędów konsularnych lub przedstawicielstw dyplomatycznych Rzeczypospolitej
Polskiej.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Na wniosek organu administracji publicznej w Rzeczypospolitej
Polskiej, sądu lub prokuratora konsul:
1) doręcza pisma i inne dokumenty;
2) przesłuchuje strony, uczestników postępowania, świadków i podejrzanych;
2a) jest obecny w miejscu przebywania świadka przesłuchiwanego w sposób
określony w art. 177 § 1a ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks
postępowania karnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 30, 413, 568 i 1086);
3) przekazuje wnioski o udzielenie pomocy prawnej sądom i innym organom
państwa przyjmującego.
2. Czynności wymienione w ust. 1 pkt 1 i 2 konsul wykonuje, stosując
odpowiednio właściwe przepisy prawa polskiego, jeżeli odbiorca pisma lub innego
dokumentu albo osoba, która ma być przesłuchana, jest obywatelem polskim i zgadza
się dobrowolnie przyjąć pismo lub inny dokument albo złożyć zeznanie lub
wyjaśnienie.

art. 27. więcej Art. 27. Na wniosek obywatela polskiego, organu administracji publicznej
w Rzeczypospolitej Polskiej, sądu lub prokuratora konsul:
1) występuje do sądów i innych organów państwa przyjmującego w sprawie
uzyskania odpisów orzeczeń sądowych, dokumentów stanu cywilnego,
świadectw pracy i innych dokumentów;
2) wskazuje organ w kraju właściwy w danej sprawie;
3) udziela informacji o podmiotach świadczących pomoc prawną w państwie
przyjmującym, w szczególności pomoc prawną świadczoną bezpłatnie lub przez
osoby posługujące się językiem polskim.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Na wniosek obywatela polskiego lub organu administracji publicznej
w Rzeczypospolitej Polskiej konsul:
1) sporządza i poświadcza wypisy, odpisy, wyciągi i kopie dokumentów;
2) poświadcza własnoręczność podpisu i znaku ręcznego;
3) poświadcza datę okazania dokumentu, pozostawania osoby przy życiu lub
w określonym miejscu.
2. Konsul może wykonać czynności, o których mowa w ust. 1, również na
wniosek cudzoziemca lub organu administracji publicznej w państwie przyjmującym,
jeżeli mają one wywrzeć skutek na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Konsul może sporządzić akt notarialny po uzyskaniu od Ministra
Sprawiedliwości pisemnego upoważnienia, udzielonego mu na wniosek ministra
właściwego do spraw zagranicznych.

art. 29. więcej Art. 29. Do czynności, o których mowa w art. 28, stosuje się odpowiednio
przepisy ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie (Dz. U. z 2019 r. poz.
540, 730, 1495, 1655 i 2020). Mają one taką samą moc prawną jak czynności
wykonane przez notariusza w Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 30. więcej Art. 30. Konsul nie sporządza aktu poświadczenia dziedziczenia, nie przyjmuje
wykazu inwentarza, nie dokonuje czynności dotyczących europejskich poświadczeń
spadkowych oraz nie sporządza elektronicznych wypisów i wyciągów z aktów
notarialnych.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Konsul:
1) sporządza i poświadcza tłumaczenia dokumentów z języka polskiego na język
urzędowy lub powszechnie używany w państwie przyjmującym oraz z języka
urzędowego lub powszechnie używanego w państwie przyjmującym na język
polski, a także sprawdza i poświadcza tłumaczenia tych dokumentów
sporządzone przez tłumacza lub inne osoby;
2) sporządza i poświadcza odpisy dokumentów sporządzonych w języku
urzędowym lub powszechnie używanym w państwie przyjmującym, a także
sprawdza i poświadcza odpisy dokumentów sporządzonych w języku
urzędowym lub powszechnie używanym w państwie przyjmującym,
sporządzone przez tłumacza lub inne osoby.
2. Do czynności, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy
ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1326).
3. Czynności, o których mowa w ust. 1, mają taką samą moc prawną jak
czynności wykonane przez tłumacza przysięgłego w Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Konsul legalizuje dokumenty urzędowe sporządzone lub
uwierzytelnione w państwie przyjmującym.
2. Wykonując czynność, o której mowa w ust. 1, konsul w szczególności może
poświadczyć autentyczność podpisu i charakter, w jakim działała osoba podpisująca
dokument urzędowy lub dokonująca jego uwierzytelnienia, oraz tożsamość pieczęci
albo stempla, którym jest opatrzony ten dokument.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Konsul wykonuje czynności na podstawie pisemnego upoważnienia
udzielonego przez ministra właściwego do spraw zagranicznych, a czynności
określone w art. 28 ust. 1, art. 31 i art. 32 – na podstawie pisemnego upoważnienia
ministra właściwego do spraw zagranicznych udzielonego w porozumieniu
z Ministrem Sprawiedliwości.
2. W uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw zagranicznych
może upoważnić konsula do wykonywania wyłącznie określonych czynności.

art. 34. więcej Art. 34. Konsul na podstawie odrębnych przepisów:
1) wydaje paszporty i paszporty tymczasowe, unieważnia je oraz odmawia ich
wydania;
2) wydaje wizy albo odmawia ich wydania, cofa i unieważnia wizy oraz rozpatruje
wnioski o ponowne rozpatrzenie sprawy w tym zakresie, a także unieważnia
naklejki wizowe;
3) udziela zezwoleń na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego,
odmawia ich udzielenia lub je cofa;
4) przyjmuje i przekazuje do właściwego organu w kraju wnioski w sprawie
o nadanie, przywrócenie, potwierdzenie posiadania lub utraty obywatelstwa polskiego lub o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego,
a także przyjmuje oświadczenia w zakresie obywatelstwa polskiego;
5) wydaje tymczasowe polskie dokumenty podróży dla cudzoziemca lub odmawia
ich wydania;
6) wydaje obywatelom innych państw Unii Europejskiej tymczasowe dokumenty
podróży lub odmawia ich wydania;
7) wydaje decyzje w sprawie stwierdzenia polskiego pochodzenia oraz decyzje
o zakwalifikowaniu do wydania wizy krajowej w celu repatriacji, może
przyznawać i wypłacać pomoc ze środków budżetu państwa lub pokrywać koszty
uczestnictwa w kursie języka polskiego, a także dokonuje tłumaczenia na język
polski lub poświadcza tłumaczenie zagranicznych dokumentów
umożliwiających sporządzenie polskiego aktu stanu cywilnego, o których mowa
w art. 12c ust. 2 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1472), i przekazuje je, wraz z wnioskiem o sporządzenie polskiego aktu
stanu cywilnego w rejestrze stanu cywilnego, kierownikowi urzędu stanu
cywilnego wybranemu przez osobę, o której mowa w art. 12c ust. 1 tej ustawy;
8) przyznaje Kartę Polaka, odmawia jej przyznania lub ją unieważnia, wydaje Kartę
Polaka oraz przedłuża jej ważność;
8a) wydaje uczniom i nauczycielom dokumenty poświadczające uprawnienie do
korzystania z ulgowych przejazdów – w związku z pobieraniem albo
nauczaniem języka polskiego, historii, geografii, kultury polskiej lub innych
przedmiotów nauczanych w języku polskim – oraz przedłuża ich ważność;
9) wydaje zaświadczenia uprawniające do przywozu broni na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub uprawniające do przewozu broni przez terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, a także dokonuje wpisów w Europejskiej karcie broni
palnej;
10) wydaje zaświadczenia dotyczące możliwości sprowadzenia zwłok i szczątków
z zagranicy;
11) przyjmuje od osób zamierzających zawrzeć małżeństwo zapewnienie, że nie
wiedzą o istnieniu okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa;
12) przyjmuje oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński oraz oświadczenia
w sprawie nazwiska małżonków i ich dzieci;
13) wydaje zaświadczenia stwierdzające, że zgodnie z prawem polskim można
zawrzeć małżeństwo;
14) przyjmuje wnioski o rejestrację urodzenia lub zgonu, jeżeli urodzenie lub zgon
nastąpiły za granicą i nie zostały tam zarejestrowane albo w państwie urodzenia
lub zgonu nie jest prowadzona rejestracja stanu cywilnego;
15) przyjmuje oświadczenia konieczne do uznania ojcostwa;
16) przyjmuje wnioski i oświadczenia dotyczące imion lub nazwisk i przekazuje je
do właściwego organu;
16a) przyjmuje wnioski o transkrypcję zagranicznego dokumentu stanu cywilnego
i przekazuje je do właściwego organu;
17) wykonuje czynności w odniesieniu do statków podnoszących polską banderę
i ich załóg, w szczególności wydaje tymczasowe świadectwa polskiej
przynależności statku i certyfikaty bezpieczeństwa statku oraz przyjmuje
protesty morskie;
18) przyjmuje wnioski o udzielenie zgody na służbę w obcym wojsku lub obcej
organizacji wojskowej i przekazuje je do właściwego organu;
19) poświadcza podpis, przyjmuje i przekazuje do Instytutu Pamięci Narodowej –
Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu wnioski
o udostępnienie do wglądu dokumentów będących w zasobach Instytutu Pamięci
Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu,
wnioski o wydanie kopii tych dokumentów lub wnioski o wydanie przedmiotów
znajdujących się w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania
Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu;
20) wykonuje czynności mające na celu przeprowadzenie wyborów i referendum
ogólnokrajowego;
21) przyjmuje pisma i przekazuje je do kraju, jeżeli ich złożenie u konsula skutkuje,
zgodnie z odrębnymi przepisami, zachowaniem terminu w postępowaniu;
22) pełni funkcję punktu potwierdzającego profil zaufany ePUAP.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Konsul odmawia wykonania czynności, która byłaby sprzeczna
z prawem lub zasadami współżycia społecznego.
2. Konsul może odmówić wykonania czynności, jeżeli jej wykonanie:
1) mogłoby stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia jego lub innych osób;
2) mogłoby wywołać poważną szkodę;
3) wymagałoby nieproporcjonalnie dużych nakładów, a istnieją inne możliwości
wykonania czynności łatwo dostępne dla składającego wniosek.
3. Konsul odmawia przyjęcia decyzji organu państwa przyjmującego dotyczącej
obywatela polskiego. Konsul informuje ten organ o możliwości doręczenia jego
decyzji przesyłką pocztową lub w inny sposób przewidziany przez prawo
międzynarodowe.

art. 36. więcej Art. 36. W przypadku wystąpienia zdarzeń mogących powodować zagrożenie
dla życia lub bezpieczeństwa obywateli polskich przebywających w okręgu
konsularnym konsul podejmuje działania w celu wsparcia bezpiecznego i sprawnego
opuszczenia przez nich zagrożonego obszaru. Przepis art. 21 stosuje się odpowiednio.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Konsul może prowadzić wykaz obywateli polskich przebywających
w okręgu konsularnym, w celu sprawnego przeprowadzenia działań, o których mowa
w art. 36.
2. Na wniosek obywatela polskiego w wykazie, o którym mowa w ust. 1,
zamieszcza jego imię, nazwisko, datę urodzenia, adres miejsca pobytu, informacje
umożliwiające nawiązanie z nim bezpośredniego kontaktu oraz przewidywany okres
pobytu w okręgu konsularnym.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Konsul prowadzi rejestry czynności i rejestry spraw, a także inne
rejestry lub ewidencje określone w przepisach odrębnych, oraz przetwarza dane
osobowe umieszczone w tych rejestrach i ewidencjach.
2. Rejestry i ewidencje, o których mowa w ust. 1, są prowadzone w systemie
teleinformatycznym. W uzasadnionych przypadkach mogą być prowadzone w postaci
papierowej.
3. Dane cudzoziemców zawarte w prowadzonych przez konsula rejestrach spraw
dotyczących wiz i zezwoleń na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu
granicznego udostępnia się Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, Policji, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu
Wojskowego i Straży Granicznej w zakresie niezbędnym do realizacji ich
ustawowych zadań.

art. 39. więcej Art. 39. 1. W ramach pomocy konsularnej konsul może, na wniosek, udzielić
obywatelowi polskiemu przebywającemu w okręgu konsularnym pomocy finansowej
na pokrycie niezbędnych wydatków na powrót do Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej
dalej „pomocą finansową”.
2. Wniosek o udzielenie pomocy finansowej zawiera w szczególności imię
(imiona) i nazwisko wnioskodawcy, nazwisko rodowe, numer PESEL, jeżeli został nadany, adres miejsca zamieszkania oraz nazwę i numer dokumentu tożsamości,
nazwę organu wydającego dokument tożsamości i datę jego wydania oraz
uzasadnienie.
3. Konsul może odmówić udzielenia pomocy finansowej, jeżeli wnioskodawca:
1) wydatkował poprzednio udzieloną pomoc finansową na cele inne niż powrót do
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) nie wywiązał się z zobowiązań zaciągniętych w związku z udzieloną mu
wcześniej pomocą finansową;
3) ma możliwość uzyskania środków na pokrycie niezbędnych wydatków,
o których mowa w ust. 1, w szczególności poprzez:
a) otrzymanie kwoty w wysokości wystarczającej na pokrycie kosztów
powrotu,
b) opłacenie biletu powrotnego przez osobę trzecią,
c) odroczenie przez przewoźnika płatności za bilet powrotny,
d) skorzystanie z kart płatniczych lub innych form zapłaty bezgotówkowej,
e) pokrycie kosztów powrotu do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie
przepisów ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych
i powiązanych usługach turystycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 548).
4. W wyjątkowych przypadkach pomoc finansowa może zostać udzielona
z urzędu.
5. Konsul udziela pomocy finansowej lub odmawia jej udzielenia w drodze
decyzji.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Pomoc finansowa może być udzielona, jeżeli:
1) osoba trzecia wpłaci na rachunek bankowy urzędu konsularnego,
przedstawicielstwa dyplomatycznego Rzeczypospolitej Polskiej albo ministra
właściwego do spraw zagranicznych kwotę przeznaczoną dla wnioskodawcy
w wysokości stanowiącej równowartość udzielanej pomocy finansowej;
2) wnioskodawca złoży oświadczenie o zobowiązaniu się do zwrotu otrzymanej
kwoty.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zwrot kwoty pomocy finansowej
następuje w terminie wskazanym przez konsula. Termin zwrotu nie może być krótszy
niż miesiąc i dłuższy niż trzy miesiące od dnia udzielenia pomocy finansowej.

Art. 40a. 1. W ramach pomocy konsularnej konsul może przekazać obywatelowi
polskiemu przebywającemu w okręgu konsularnym, w szczególności aresztowanemu lub odbywającemu karę pozbawienia wolności, kwotę pieniężną, która pozwala na
zabezpieczenie podstawowych potrzeb tego obywatela, jeżeli osoba trzecia wpłaci na
rachunek bankowy urzędu konsularnego, przedstawicielstwa dyplomatycznego
Rzeczypospolitej Polskiej albo ministra właściwego do spraw zagranicznych
równowartość tej kwoty.
2. Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób przekazania przez konsula kwoty stanowiącej równowartość kwoty
wpłaconej przez osobę trzecią,
2) sposób przeliczania równowartości kwoty, która ma być przekazana,
3) wzór potwierdzenia przekazania kwoty stanowiącej równowartość kwoty
wpłaconej przez osobę trzecią
– mając na uwadze konieczność zapewnienia sprawności prowadzonego
postępowania, efektywnego udzielania pomocy konsularnej oraz transparentność
działań konsula.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Konsul może udzielić pomocy finansowej obywatelowi Unii
Europejskiej, o którym mowa w art. 21 ust. 1. Przepis art. 39 stosuje się odpowiednio.
2. Pomoc finansowa może być udzielona jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1,
złoży oświadczenie o zobowiązaniu się do zwrotu państwu członkowskiemu Unii
Europejskiej, którego jest obywatelem, kwoty udzielonej pomocy finansowej.
Przepisu art. 40 nie stosuje się.
3. Informację o udzieleniu pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1, w tym
o kwocie tej pomocy, konsul niezwłocznie przekazuje ministrowi właściwemu do
spraw zagranicznych.
4. Minister właściwy do spraw zagranicznych, w terminie 3 miesięcy od dnia
uzyskania informacji, o której mowa w ust. 3, występuje do państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, o którym mowa w ust. 2, o zwrot równowartości kwoty udzielonej
pomocy finansowej.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Jeżeli państwo członkowskie Unii Europejskiej, które udzieliło
obywatelowi polskiemu pomocy konsularnej, w tym pomocy finansowej, wystąpi
o zwrot kosztów takiej pomocy, minister właściwy do spraw zagranicznych zwraca te
koszty w terminie 12 miesięcy od daty wystąpienia z wnioskiem o ich zwrot.
2. Minister właściwy do spraw zagranicznych występuje do obywatela polskiego
o zwrot kosztów pomocy konsularnej, o której mowa w ust. 1, wyznaczając termin tej
spłaty. Termin zwrotu nie może być krótszy niż miesiąc i dłuższy niż trzy miesiące od dnia zwrotu przez ministra właściwego do spraw zagranicznych państwu członkowskiemu Unii Europejskiej, o którym mowa w ust. 1, kwoty pomocy
finansowej.

art. 43. więcej Art. 43. Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) sposób dokumentowania pomocy finansowej udzielanej obywatelowi państwa
członkowskiego Unii Europejskiej,
2) wzór wniosku o udzielenie pomocy finansowej obywatelowi państwa
członkowskiego Unii Europejskiej,
3) wzór oświadczenia o zobowiązaniu się przez osobę, której konsul udzielił
pomocy finansowej do zwrotu państwu członkowskiemu Unii Europejskiej,
którego jest obywatelem kwoty stanowiącej jej równowartość,
4) wzór wniosku do państwa członkowskiego Unii Europejskiej o zwrot kwoty
stanowiącej równowartość pomocy finansowej udzielonej przez konsula
obywatelowi tego państwa,
5) sposób ustalania wartości udzielanej pomocy finansowej w złotych albo
w walucie euro
– mając na uwadze konieczność zapewnienia efektywnego udzielania pomocy
finansowej oraz kompletność wzorów wniosków, w szczególności uwzględniając
warunki określone w art. 39 ust. 1 i 3, od spełnienia których jest uzależnione
przyznanie pomocy.

art. 44. więcej Art. 44. Osobom, o których mowa w art. 36, jak również ofiarom innych
nadzwyczajnych zdarzeń losowych, konsul może w ramach posiadanych środków na
pomoc konsularną udzielić pomocy finansowej bez spełnienia warunków, o których
mowa w art. 40 ust. 1.

art. 45. więcej Art. 45. 1. Niespłacone w terminie zobowiązania wynikające z decyzji konsula
o udzieleniu pomocy finansowej obywatelowi polskiemu, wydanej po złożeniu
oświadczenia, o którym mowa w art. 40 ust. 1 pkt 2, podlegają egzekucji w trybie
przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.), przy czym wierzycielem zobowiązania wynikającego z tej decyzji jest minister właściwy do spraw zagranicznych.
2. Zobowiązanie wynikające z decyzji, o której mowa w ust. 1, przedawnia się
z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin
zwrotu kwoty udzielonej pomocy finansowej.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do zobowiązań dotyczących
kosztów, o których mowa w art. 42 ust. 2.

art. 46. więcej Art. 46. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, ze względu na ważny
interes zobowiązanego lub interes publiczny, minister właściwy do spraw
zagranicznych w drodze decyzji może:
1) odroczyć termin zwrotu całości lub części należności albo rozłożyć płatność
całości lub części należności na raty;
2) umorzyć zobowiązanie w całości lub w części.

art. 47. więcej Art. 47. Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) sposób dokumentowania udzielanej pomocy finansowej,
2) sposób dokonywania wpłaty kwoty stanowiącej równowartość udzielanej
pomocy finansowej,
3) sposób spłaty pomocy finansowej w przypadku, o którym mowa
w art. 40 ust. 1 pkt 2,
4) wzory wniosków o udzielenie pomocy finansowej,
5) sposób ustalania wartości udzielanej pomocy finansowej w złotych lub
w walucie, w której ona jest udzielana
– mając na uwadze konieczność zapewnienia efektywnego udzielania pomocy
finansowej oraz kompletność wzorów wniosków uwzględniających wymagania
określone w art. 40 ust. 1 pkt 1 i 2, od których jest uzależnione przyznanie pomocy.

art. 48. więcej Art. 48. 1. W uzasadnionych przypadkach konsul może udzielić zapomogi
obywatelom polskim albo osobom polskiego pochodzenia przebywającym lub
zamieszkałym w okręgu konsularnym, znajdującym się w niedostatku i niemogącym
otrzymać pomocy z innych źródeł.
2. Zapomoga, o której mowa w ust. 1, może zostać przyznana w celu
zaspokojenia podstawowych potrzeb bytowych osób, o których mowa w ust. 1,
w szczególności na zakup niezbędnych lekarstw, żywności, odzieży, pomocy szkolnych lub na opłacenie kosztów niezbędnej opieki, jeżeli te osoby udokumentowały swoją trudną sytuację.
3. Zapomogi w gotówce udziela się za pokwitowaniem.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Przepisów art. 20 i art. 39 nie stosuje się do obywateli polskich
posiadających obywatelstwo państwa przyjmującego.
2. Przepisów art. 21 i art. 41 nie stosuje się do obywateli państw członkowskich
Unii Europejskiej posiadających obywatelstwo państwa przyjmującego.

art. 50. więcej Art. 50. Stroną postępowania przez konsulem jest każdy, czyjego interesu
prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie.

art. 51. więcej Art. 51. Konsul załatwia sprawę poprzez wykonanie czynności lub wydanie
decyzji.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Konsul prowadzi korespondencję z obywatelem polskim w języku
polskim, a z cudzoziemcem, osobą prawną, jednostką organizacyjną niebędącą osobą
prawną i instytucją państwa przyjmującego – w języku urzędowym lub powszechnie
używanym w państwie przyjmującym. Na korespondencję w języku polskim konsul
odpowiada w języku polskim.
2. Korespondencję z konsulem można prowadzić za pomocą elektronicznej
skrzynki podawczej, jeżeli została udostępniona.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Konsul z urzędu przestrzega swojej właściwości.
2. Właściwość terytorialną ustala się według miejsca pobytu lub miejsca
zamieszkania strony w okręgu konsularnym albo miejsca, w którym nastąpiło
zdarzenie powodujące wszczęcie postępowania.
3. Spory o właściwość rozstrzyga minister właściwy do spraw zagranicznych.

art. 54. więcej Art. 54. 1. Jeżeli konsul nie jest właściwy do załatwienia sprawy bądź wniosek
został złożony przez podmiot niebędący stroną, konsul informuje składającego
wniosek o organie właściwym do załatwienia sprawy i zwraca wniosek składającemu.
2. Jeżeli właściwy do załatwienia sprawy jest inny konsul na terytorium tego
samego państwa przyjmującego, konsul powiadamia o tym składającego wniosek
i przekazuje ten wniosek według właściwości, chyba że przepis szczególny stanowi
inaczej.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Konsul może wezwać stronę do osobistego stawiennictwa, jeżeli jest
to niezbędne dla rozstrzygnięcia sprawy lub jeżeli przepis szczególny tak stanowi.
2. Konsul powinien dołożyć starań, aby stawienie się na wezwanie nie było
uciążliwe.
3. W wezwaniu należy wskazać adres i godziny urzędowania konsula, imię
i nazwisko osoby wzywanej, w jakiej sprawie i w jakim celu ta osoba jest wzywana
oraz termin, w którym należy się stawić.
4. W przypadku gdy strona nie stawi się na wezwanie, konsul pozostawia
wniosek bez rozpoznania, o czym poucza stronę w wezwaniu. Konsul poucza stronę
również o innych skutkach niestawiennictwa, jeżeli zostały one określone
w przepisach odrębnych.
5. Wezwania można dokonać także telefonicznie. Tak dokonane wezwanie jest
skuteczne, jeżeli nie ma wątpliwości, że dotarło do adresata.
6. Poniesionych przez stronę kosztów stawiennictwa nie zwraca się.

art. 56. więcej Art. 56. Do postępowania w sprawie zaginięcia lub zniszczenia akt stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1460, z późn. zm.).

art. 57. więcej Art. 57. 1. Strona może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter
czynności lub przepis szczególny wymaga jej osobistego działania.
2. Pełnomocnikiem może być osoba fizyczna posiadająca pełną zdolność do
czynności prawnych. Pełnomocnictwa udziela się na piśmie.
3. W sprawach mniejszej wagi konsul może zrezygnować z żądania okazania
pełnomocnictwa, jeżeli okoliczności sprawy wskazują w sposób niebudzący
wątpliwości, że pełnomocnik działa z upoważnienia strony.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Konsul załatwia sprawę bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż
w terminie trzydziestu dni od dnia wszczęcia postępowania.
2. O okolicznościach powodujących konieczność przedłużenia terminu
załatwienia sprawy konsul zawiadamia stronę, wyznaczając nowy termin załatwienia
sprawy.

art. 59. więcej Art. 59. Konsul udziela informacji w sprawach z zakresu funkcji konsularnych
niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie czternastu dni od dnia otrzymania
wniosku o udzielenie takiej informacji.

art. 60. więcej Art. 60. 1. Konsul zwraca się do organów administracji publicznej
w Rzeczypospolitej Polskiej lub w państwie przyjmującym o przekazanie
dodatkowych informacji lub opinii albo o podjęcie określonych działań, jeżeli jest to
niezbędne do załatwienia sprawy. W takim przypadku termin, o których mowa
w art. 58 ust. 1, ulega wydłużeniu do trzech miesięcy.
2. Jeżeli załatwienie sprawy w terminie, o którym mowa w ust. 1, nie jest
możliwe, stosuje się przepis art. 58 ust. 2.

art. 61. więcej Art. 61. Jeżeli sprawa wniesiona za pośrednictwem konsula podlega
rozpatrzeniu przez organ w Rzeczypospolitej Polskiej, konsul przekazuje sprawę do
właściwego organu i informuje stronę o przewidywanym terminie jej załatwienia.

art. 62. więcej Art. 62. 1. Konsul udostępnia stronie na jej żądanie akta sprawy do wglądu.
2. Strona ma prawo do sporządzania odwzorowań cyfrowych i notatek z akt
sprawy.
3. Stronie, na jej wniosek, wydaje się odpłatnie uwierzytelnione odpisy lub kopie
z akt sprawy, o ile jest to uzasadnione ważnym interesem strony.

art. 63. więcej Art. 63. 1. Jeżeli początkiem terminu określonego w dniach jest pewne
zdarzenie, przy obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym to
zdarzenie nastąpiło. Upływ ostatniego dnia z wyznaczonej liczby dni uważa się za
koniec terminu.
2. Terminy określone w tygodniach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim
tygodniu, który nazwą odpowiada początkowemu dniowi terminu.
3. Terminy określone w miesiącach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim
miesiącu, który odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdy takiego dnia
w ostatnim miesiącu nie ma – w ostatnim dniu tego miesiąca.

art. 64. więcej Art. 64. 1. Jeżeli koniec terminu przypada na dzień ustawowo wolny od pracy,
za ostatni dzień terminu uznaje się następny dzień powszedni. Za dzień ustawowo
wolny od pracy uznaje się również dzień wolny od pracy zgodnie z prawem państwa
przyjmującego.
2. Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało:
1) nadane jako przesyłka rejestrowana w placówce pocztowej operatora
pocztowego świadczącego usługi powszechne;
2) złożone w sposób, o którym mowa w art. 75 ust. 2.

art. 65. więcej Art. 65. 1. W razie uchybienia terminowi konsul, w drodze postanowienia,
przywraca termin na wniosek strony, jeżeli ta uprawdopodobni, że uchybienie
nastąpiło bez jej winy.
2. Wniosek o przywrócenie terminu składa się do konsula w terminie czternastu
dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminowi. Jednocześnie ze złożeniem
wniosku należy dopełnić czynności, dla której był określony termin.
3. Przywrócenie terminu do złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2, jest
niedopuszczalne.

art. 66. więcej Art. 66. Dokumenty lub pisma mające wpływ na przebieg postępowania lub je
kończące, w tym decyzje i postanowienia, doręcza się stronie, a jeśli strona ustanowiła
pełnomocnika – pełnomocnikowi, chyba że nie ma on miejsca zamieszkania lub
siedziby w okręgu konsularnym.

art. 67. więcej Art. 67. 1. Doręczenia dokumentów lub pism, o których mowa w art. 66,
dokonuje się poprzez ich wręczenie stronie, która potwierdza ich odbiór swoim
podpisem i wskazuje datę odbioru, albo poprzez przesłanie za zwrotnym
potwierdzeniem odbioru, albo w inny sposób umożliwiający stwierdzenie daty
odbioru.
2. W razie niemożności dokonania doręczenia w sposób, o którym mowa
w ust. 1, doręczenia dokonuje się powtórnie poprzez przesłanie za zwrotnym
potwierdzeniem odbioru w sposób umożliwiający stwierdzenie daty odbioru.
3. W przypadku nieskutecznego powtórnego doręczenia doręczenie uważa się za
dokonane po upływie dwudziestu jeden dni od dnia nadania przesyłki albo w dniu
otrzymania zwróconej przesyłki, jeżeli jej zwrot nastąpi wcześniej, a dokumenty lub
pisma pozostawia się w aktach sprawy.

art. 68. więcej Art. 68. 1. Konsul doręcza pisma za pomocą środków komunikacji
elektronicznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu
usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2019 r. poz. 123 i 730), jeżeli strona złoży wniosek
o wszczęcie postępowania w formie dokumentu elektronicznego i wystąpi we
wniosku o doręczanie pism za pomocą środków komunikacji elektronicznej oraz
wskaże adres elektroniczny. Konsul dokonuje doręczenia w systemie
teleinformatycznym konsula służącym do obsługi doręczeń.
2. W celu doręczenia stronie pisma w formie dokumentu elektronicznego konsul
przesyła na adres elektroniczny strony zawiadomienie zawierające:
1) wskazanie, że strona może odebrać pismo w formie dokumentu elektronicznego;
2) wskazanie adresu elektronicznego, z którego strona może pobrać pismo i pod
którym potwierdza odbiór doręczanego pisma;
3) pouczenie dotyczące sposobu odbioru pisma, a w szczególności sposobu
identyfikacji pod wskazanym adresem elektronicznym w systemie
teleinformatycznym konsula służącym do obsługi doręczeń, oraz informację
o wymogu podpisania urzędowego poświadczenia odbioru w określony sposób.
3. W przypadku doręczenia pisma za pomocą środków komunikacji
elektronicznej doręczenie jest skuteczne, jeżeli strona potwierdzi odbiór pisma
w sposób, o którym mowa w ust. 2 pkt 3.
4. W przypadku nieodebrania pisma w formie dokumentu elektronicznego
w sposób, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, konsul po upływie siedmiu dni, licząc od
dnia wysłania zawiadomienia, przesyła powtórne zawiadomienie o możliwości
odebrania tego pisma.
5. W przypadku nieodebrania pisma doręczenie uważa się za dokonane po
upływie czternastu dni, licząc od dnia przesłania pierwszego zawiadomienia.
6. Zawiadomienia, o których mowa w ust. 2 i 4, mogą być automatycznie
tworzone i przesyłane przez system teleinformatyczny konsula służący do obsługi
doręczeń, a odbioru tych zawiadomień nie potwierdza się.
7. W przypadku uznania pisma w formie dokumentu elektronicznego za
doręczone na podstawie ust. 5, konsul umożliwia stronie dostęp do treści pisma
w formie dokumentu elektronicznego przez okres co najmniej trzech miesięcy od dnia
uznania pisma w formie dokumentu elektronicznego za doręczone oraz do informacji
o dacie uznania pisma za doręczone i datach wysłania zawiadomień, o których mowa
w ust. 2 i 4, w systemie teleinformatycznym konsula służącym do obsługi doręczeń.

art. 69. więcej Art. 69. Jeżeli strona odmawia przyjęcia dokumentu lub pisma, konsul załącza
je do akt sprawy z adnotacją o odmowie przyjęcia i dacie odmowy. W takim
przypadku przyjmuje się, że dokument lub pismo zostały doręczone w dniu, w którym
nastąpiła odmowa przyjęcia.

art. 70. więcej Art. 70. 1. Strony i ich pełnomocnicy są obowiązani do zawiadamiania konsula
o każdej zmianie adresu do doręczeń.
2. W razie niedopełnienia obowiązku określonego w ust. 1 dokument lub pismo
wysłane na dotychczasowy adres uznaje się za skutecznie doręczone.
3. Przepisy art. 67 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

art. 71. więcej Art. 71. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do doręczeń
dokonywanych innym osobom biorącym udział w postępowaniu.

art. 72. więcej Art. 72. 1. Konsul wszczyna postępowanie na wniosek strony lub z urzędu.
2. Konsul wszczyna postępowanie z urzędu w celu ochrony praw
Rzeczypospolitej Polskiej i jej obywateli, gdy ustawa tak stanowi lub gdy uzyska od
władz państwa przyjmującego informację o zdarzeniu, które wymaga podjęcia przez
konsula niezbędnych czynności, informując stronę o podjętych działaniach.

art. 73. więcej Art. 73. 1. Datą wszczęcia postępowania na wniosek strony jest dzień doręczenia
wniosku konsulowi.
2. Datą wszczęcia postępowania na wniosek strony wniesiony za pomocą
elektronicznej skrzynki podawczej jest dzień wprowadzenia wniosku do systemu
teleinformatycznego konsula.

art. 74. więcej Art. 74. Wniosek o wszczęcie postępowania składa się ustnie lub pisemnie.

art. 75. więcej Art. 75. 1. We wniosku składanym pisemnie zamieszcza się żądanie, imię
i nazwisko strony, jej podpis oraz adres zamieszkania.
2. Wniosek w formie dokumentu elektronicznego wniesiony za pomocą
elektronicznej skrzynki podawczej opatruje się podpisem zaufanym, podpisem
osobistym lub kwalifikowanym podpisem elektronicznym.
3. Jeżeli wniosek nie czyni zadość wymaganiom, o których mowa w ust. 1 lub 2,
pozostawia się go bez rozpoznania.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Żądanie zawarte we wniosku składanym ustnie oraz imię i nazwisko
strony wprowadza się do właściwego rejestru.
2. Jeżeli charakter sprawy tego wymaga, z wniosku składanego ustnie sporządza
się protokół, który podpisują konsul i strona. Przepis art. 75 ust. 1 stosuje się
odpowiednio.

art. 77. więcej Art. 77. Jeżeli wniosek nie czyni zadość innym wymogom ustalonym
w przepisach prawa właściwych dla danej czynności lub nie załączono do niego
niezbędnych dokumentów, konsul wzywa pisemnie składającego wniosek do usunięcia braków w terminie czternastu dni od daty wezwania, z pouczeniem, że
nieusunięcie braków spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania.

art. 78. więcej Art. 78. 1. Dowodami w postępowaniu przed konsulem są oryginały
dokumentów.
2. Dopuszcza się przyjęcie odpisu dokumentu, jeżeli jego zgodność z oryginałem
została poświadczona przez właściwy organ w Rzeczypospolitej Polskiej lub organ
w państwie przyjmującym lub państwie trzecim, a przepis szczególny nie wymaga
złożenia oryginału.
3. Dokumenty urzędowe sporządzone w określonej przepisami formie przez
powołane do tego organy w zakresie ich działania stanowią dowód tego, co zostało
w nich stwierdzone.

art. 79. więcej Art. 79. 1. Za dowód można uznać oświadczenie strony lub innej osoby złożone
do protokołu przed konsulem po pouczeniu jej o odpowiedzialności karnej za złożenie
fałszywego zeznania.
2. W protokole zamieszcza się datę i miejsce jego sporządzenia, przedmiot
czynności, dane osób biorących udział w czynności, pouczenie o odpowiedzialności
karnej za złożenie fałszywego zeznania oraz wzmiankę o udzieleniu tego pouczenia,
treść oświadczenia i podpisy osób biorących udział w czynności.

art. 80. więcej Art. 80. Konsul nie może żądać od strony dowodów, jeżeli ustalenie faktów jest
możliwe na podstawie ewidencji, rejestrów lub wykazów prowadzonych przez
konsula.

art. 81. więcej Art. 81. 1. Decyzja zawiera oznaczenie konsula, datę wydania, oznaczenie
strony, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie prawne
i faktyczne, pouczenie o możliwości i trybie wniesienia odwołania od decyzji oraz
podpis urzędnika konsularnego z podaniem imienia i nazwiska oraz zajmowanego
stanowiska; jeżeli decyzja została wydana w formie dokumentu elektronicznego,
urzędnik konsularny opatruje decyzję kwalifikowanym podpisem elektronicznym.
2. Przepis szczególny może określać inne składniki, które powinny być zawarte
w decyzji.
3. Uzasadnienie faktyczne decyzji zawiera w szczególności wskazanie faktów,
które konsul uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn,
dla których odmówił innym dowodom wiarygodności i mocy dowodowej.
Uzasadnienie prawne decyzji polega na wyjaśnieniu podstawy prawnej i wskazaniu
przepisów prawa.

art. 82. więcej Art. 82. 1. Konsul odstępuje od uzasadnienia decyzji w całości lub w części,
jeżeli przepis szczególny tak stanowi lub wymagają tego względy obronności lub
bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej albo ochrony bezpieczeństwa i porządku
publicznego.
2. Decyzja uwzględniająca w całości żądanie strony nie wymaga sporządzenia
uzasadnienia.

art. 83. więcej Art. 83. 1. Konsul, który wydał decyzję, jest nią związany od chwili jej
doręczenia, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
2. Decyzja konsula podlega wykonaniu przed upływem terminu do wniesienia
odwołania, gdy jest zgodna z żądaniem strony.

art. 84. więcej Art. 84. Konsul z urzędu lub na żądanie strony złożone w terminie czternastu dni
od dnia doręczenia decyzji może, w drodze postanowienia, uzupełnić decyzję co do
rozstrzygnięcia lub prawa do wniesienia odwołania.

art. 85. więcej Art. 85. Konsul z urzędu lub na żądanie strony może sprostować, w drodze
postanowienia, błędy pisarskie oraz inne oczywiste omyłki w wydanej decyzji.

art. 86. więcej Art. 86. Konsul wydaje postanowienia:
1) w kwestiach wynikających w toku postępowania i nierozstrzygających o istocie
sprawy;
2) odmawiając wykonania czynności;
3) umarzając postępowanie, jeżeli stało się ono bezprzedmiotowe lub wnosi o to
strona.

art. 87. więcej Art. 87. Do postanowień konsula stosuje się odpowiednio przepisy art. 81–85.

art. 88. więcej Art. 88. 1. Od decyzji konsula stronie służy odwołanie do organu wyższego
stopnia.
2. Organem wyższego stopnia w stosunku do konsula w rozumieniu ustawy
z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018
r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60, 730 i 1133) jest minister właściwy do spraw
zagranicznych, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
3. Odwołanie wnosi się w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji
stronie.

art. 89. więcej Art. 89. 1. Odwołanie wnosi się pisemnie za pośrednictwem konsula, który
wydał decyzję. Przepisy art. 73 i art. 75 stosuje się odpowiednio.
2. Konsul przesyła odwołanie wraz z aktami sprawy do właściwego organu
wyższego stopnia w Rzeczypospolitej Polskiej, za zwrotnym potwierdzeniem odbioru,
pocztą dyplomatyczną lub przy użyciu innych środków łączności będących
w dyspozycji urzędów konsularnych lub przedstawicielstw dyplomatycznych
Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 90. więcej Art. 90. Przed upływem terminu do wniesienia odwołania decyzja konsula nie
podlega wykonaniu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

art. 91. więcej Art. 91. 1. Jeżeli konsul uzna, że odwołanie zasługuje w całości na
uwzględnienie, może wydać nową decyzję, w której uchyli lub zmieni zaskarżoną
decyzję. W takim przypadku przepisu art. 89 ust. 2 nie stosuje się.
2. Od nowej decyzji stronie służy odwołanie.

art. 92. więcej Art. 92. 1. Na postanowienie konsula stronie służy zażalenie.
2. Zażalenie wnosi się w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia
stronie.
3. Wniesienie zażalenia nie wstrzymuje wykonania postanowienia, jednakże
konsul, który wydał postanowienie, może wstrzymać jego wykonanie, jeżeli uzna to
za zasadne.

art. 93. więcej Art. 93. W sprawach nieuregulowanych dotyczących zażaleń stosuje się
odpowiednio przepisy dotyczące odwołań.

art. 94. więcej Art. 94. 1. W przypadkach przewidzianych w przepisach szczególnych stronie
służy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez konsula.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się pisemnie w terminie czternastu
dni od dnia doręczenia stronie decyzji.
3. Decyzja konsula podjęta w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy jest
ostateczna.
4. W sprawach nieuregulowanych w przepisach szczególnych do postępowania
wszczętego na wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez konsula stosuje się
przepisy niniejszego działu.

art. 95. więcej Art. 95. W sprawie zakończonej decyzją ostateczną albo wykonaniem czynności
wznawia się postępowanie, jeżeli:
1) dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności
faktyczne, okazały się fałszywe;
2) wydanie decyzji lub wykonanie czynności nastąpiło w wyniku przestępstwa;
3) strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu;
4) wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody
nieznane konsulowi, a istniejące w dniu wydania decyzji lub wykonania
czynności;
5) decyzję wydano lub czynność wykonano bez uzyskania wymaganego prawem
stanowiska innego organu;
6) decyzja została wydana lub czynność została wykonana w oparciu o inną decyzję
lub orzeczenie sądu, które następnie zostało zmienione lub uchylone;
7) Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego, na którego
podstawie została wydana decyzja lub została wykonana czynność,
z Konstytucją, umową międzynarodową lub ustawą;
8) zostało wydane orzeczenie sądu stwierdzające naruszenie zasady równego
traktowania, o którym mowa w ustawie z dnia 3 grudnia 2010 r. o wdrożeniu
niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania (Dz. U.
z 2016 r. poz. 1219), jeżeli naruszenie tej zasady miało wpływ na rozstrzygnięcie
sprawy zakończonej decyzją ostateczną lub wykonaniem czynności.

art. 96. więcej Art. 96. Uchylenie decyzji lub czynności konsula z przyczyn określonych
w art. 95 pkt 1 i 2 nie może nastąpić, jeżeli od dnia wykonania czynności lub
doręczenia decyzji upłynęło pięć lat, zaś z przyczyn określonych w art. 95 pkt 3–8 –
jeżeli od dnia wykonania czynności lub doręczenia decyzji upłynęły trzy lata.

art. 97. więcej Art. 97. Wznowienie postępowania następuje z urzędu lub na wniosek strony.
Wznowienie postępowania z przyczyn określonych w art. 95 pkt 3, 7 i 8 następuje
tylko na żądanie strony.

art. 98. więcej Art. 98. 1. Wniosek o wznowienie postępowania wnosi się do konsula, który
wydał decyzję ostateczną lub wykonał czynność, w terminie trzydziestu dni od dnia,
w którym strona dowiedziała się o okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia
postępowania, a w przypadku, o którym mowa w art. 95 pkt 3 – od dnia, w którym
strona dowiedziała się o decyzji lub o wykonaniu czynności.
2. W sytuacji określonej w art. 95 pkt 7 wniosek o wznowienie postępowania
wnosi się w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału
Konstytucyjnego.

art. 99. więcej Art. 99. 1. Wznowienie postępowania lub odmowa wznowienia postępowania
następuje w drodze postanowienia.
2. Na postanowienie o wznowieniu postępowania zażalenie nie przysługuje.

art. 100. więcej Art. 100. Konsul przeprowadza postępowanie co do przyczyn wznowienia
postępowania oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy.

art. 101. więcej Art. 101. Po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w art. 100, konsul
wydaje decyzję, w której:
1) odmawia uchylenia dotychczasowej decyzji lub czynności, jeżeli stwierdzi brak
podstaw do takiego uchylenia na podstawie art. 95;
2) uchyla dotychczasową decyzję, jeżeli stwierdzi istnienie podstawy do takiego
uchylenia, i orzeka jednocześnie co do istoty sprawy;
3) uchyla czynność, jeżeli stwierdzi istnienie podstaw do takiego uchylenia.

art. 102. więcej Art. 102. 1. Konsul wydaje zaświadczenie na wniosek strony.
2. Zaświadczenie wydaje się, jeżeli:
1) przepis prawa polskiego wymaga urzędowego potwierdzenia określonych
faktów lub stanu prawnego;
2) strona ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny
w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego.
3. Zaświadczenie powinno być wydane bez zbędnej zwłoki, nie później jednak
niż w terminie czternastu dni od dnia złożenia wniosku.

art. 103. więcej Art. 103. W przypadkach określonych w art. 102 ust. 2 pkt 2 konsul wydaje
zaświadczenie, jeżeli dotyczy ono urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub
stanu prawnego, które wynikają z wykazów, ewidencji, rejestrów prowadzonych przez
niego bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu.

art. 104. więcej Art. 104. Odmowa wydania zaświadczenia bądź zaświadczenia o treści żądanej
przez osobę ubiegającą się o jego wydanie następuje w drodze postanowienia.

art. 105. więcej Art. 105. 1. Czynności wykonywane przez konsula, w tym przyjęcie
i rozpatrzenie wniosku, podlegają opłatom konsularnym.
2. Opłaty konsularne wyraża się w euro.
3. Konsul pobiera opłaty konsularne w sprawach:
1) paszportowych;
2) dotyczących obywatelstwa polskiego;
3) wizowych, dotyczących udzielania cudzoziemcom zezwoleń na przekraczanie
granicy w ramach małego ruchu granicznego oraz innych dotyczących
cudzoziemców;
4) związanych z wydawaniem zaświadczeń i zezwoleń;
5) związanych z uzyskiwaniem i przekazywaniem dokumentów;
6) legalizacyjnych, notarialnych i związanych ze sporządzaniem lub
poświadczaniem tłumaczeń;
7) dotyczących stanu cywilnego;
8) z zakresu żeglugi morskiej i śródlądowej;
9) związanych z wydaniem uwierzytelnionych odpisów lub kopii z akt sprawy.
4. Konsul pobiera opłaty konsularne za szczególny sposób wykonywania
czynności.
5. Opłaty konsularne pobierane przez konsula stanowią dochód budżetu państwa.

art. 106. więcej Art. 106. 1. Do uiszczenia opłaty konsularnej jest obowiązana strona, która
składa wniosek o wykonanie czynności podlegającej opłacie.
2. Opłatę konsularną uiszcza się przed wykonaniem czynności.

art. 107. więcej Art. 107. 1. Opłatę konsularną pobiera się w walucie państwa przyjmującego.
2. W uzasadnionych przypadkach, o ile przemawiają za tym uwarunkowania
w państwie przyjmującym, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw
zagranicznych, opłatę konsularną można pobierać w innej walucie niż waluta państwa
przyjmującego.

art. 108. więcej Art. 108. 1. Uiszczona opłata konsularna nie podlega zwrotowi, chyba że
wykonanie czynności nie zostało jeszcze rozpoczęte, a strona zażądała zaniechania jej
wykonania.
2. Nie zwraca się opłaty konsularnej za przyjęcie i rozpatrzenie wniosku.

art. 109. więcej Art. 109. 1. W wyjątkowych sytuacjach, na wniosek strony, konsul może pobrać
opłatę konsularną w wysokości 25%, 50% albo 75% należnej opłaty albo odstąpić od
jej pobrania.
2. Rozpatrując wniosek strony, konsul bierze pod uwagę sytuację materialną lub
osobistą strony.

art. 110. więcej Art. 110. 1. Konsul może odstąpić od pobrania opłaty konsularnej od
funkcjonariuszy organizacji międzynarodowych oraz osobistości życia publicznego
państwa przyjmującego, jak również członków przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw trzecich, zgodnie z uznanym zwyczajem międzynarodowym.
2. W indywidualnych przypadkach konsul może pobrać opłatę konsularną
w wysokości, o której mowa w art. 109 ust. 1, lub odstąpić od jej pobrania, jeżeli służy
to promocji języka polskiego, polskiej kultury, gospodarki, nauki, polskiego sportu,
jak również promocji interesów w dziedzinie polityki zagranicznej, współpracy
rozwojowej lub w innych dziedzinach ważnych z punktu widzenia interesu
publicznego Rzeczypospolitej Polskiej albo jeżeli przemawiają za tym względy
humanitarne.

art. 111. więcej Art. 111. 1. Jeżeli umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita
Polska, lub uznane zwyczaje międzynarodowe w stosunkach z innymi państwami
przewidują za niektóre czynności opłaty inne niż ustalone w przepisach wydanych na
podstawie art. 118 albo zwolnienie od opłat, od obywateli tych państw pobiera się
opłaty przewidziane w tych umowach międzynarodowych lub zgodne ze zwyczajem
albo dokonuje się określonych czynności bezpłatnie.
2. Jeżeli państwo przyjmujące albo państwo trzecie pobiera od obywateli
polskich opłaty wyższe od opłat ustalonych za czynności w przepisach wydanych na
podstawie art. 118 lub pobiera opłaty za czynności, które nie podlegają opłatom na
podstawie przepisów niniejszego działu, na zasadzie wzajemności od obywateli
takiego państwa mogą być pobierane opłaty konsularne w takiej samej wysokości;
mogą być także pobierane opłaty za czynności, które zgodnie z przepisami niniejszego
działu nie podlegają opłatom konsularnym.
3. Pobieranie opłat konsularnych w wysokości, o której mowa w ust. 1 i 2,
następuje za zgodą ministra właściwego do spraw zagranicznych.

art. 112. więcej Art. 112. Nie podlegają opłatom konsularnym czynności wykonywane:
1) na rzecz obywateli polskich w sprawach:
a) dotyczących ochrony przysługujących im praw w razie ich poważnego
naruszenia przez władze państwa przyjmującego lub w związku
z nieszczęśliwymi wypadkami lub innymi poważnymi zdarzeniami
losowymi, których ofiarami stali się obywatele polscy,
b) związanych z potwierdzeniem lub ustaleniem świadczeń z tytułu
zaopatrzenia emerytalnego pracowników i ich rodzin, inwalidów
wojennych i wojskowych, kombatantów oraz ich rodzin, z ubezpieczenia
społecznego lub pomocy społecznej,
c) roszczeń związanych z uporczywym, dyskryminacyjnym lub oszukańczym
naruszaniem praw osób wykonujących pracę zarobkową bądź roszczeń
o naprawienie szkód wynikłych z tytułu wypadku przy pracy lub choroby
zawodowej,
d) związanych z ubieganiem się o status weterana działań poza granicami
państwa albo status weterana poszkodowanego w działaniach poza
granicami państwa oraz z korzystaniem z tego statusu;
2) na rzecz cudzoziemców, którym władze polskie udzieliły ochrony, w zakresie
spraw związanych z ich przyjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
w rozumieniu ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom
ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1666 i
2020);
3) na rzecz organów administracji publicznej w Rzeczypospolitej Polskiej oraz
sądów i prokuratur;
4) w związku z wystąpieniem zdarzeń mogących powodować zagrożenie dla życia
lub bezpieczeństwa obywateli polskich przebywających w okręgu konsularnym;
5) w związku z dochodzeniem roszczeń alimentacyjnych lub roszczeń z tytułu
opieki nad małoletnimi lub ubezwłasnowolnionymi całkowicie obywatelami
polskimi;
6) na podstawie:
a) ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji
Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. z 2019 r. poz.
1882), a także w sprawach odszkodowań i zadośćuczynienia za zbrodnie
nazistowskie, komunistyczne i inne przestępstwa stanowiące zbrodnie
przeciwko pokojowi, ludzkości lub zbrodnie wojenne, jak również za inne
represje z motywów politycznych,
b) ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji,
c) ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów
środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 295).

art. 113. więcej Art. 113. 1. Nie pobiera się opłaty konsularnej za przyjęcie i rozpatrzenie
wniosku o wydanie wizy od członka rodziny obywatela Unii Europejskiej
w rozumieniu art. 2 pkt 4 w związku z pkt 3 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 293).
2. Nie pobiera się opłaty konsularnej za przyjęcie i rozpatrzenie wniosku
o wydanie wizy oraz opłaty za ponowne rozpatrzenie wniosku o wydanie wizy
złożonego przez małżonka obywatela polskiego, jego małoletniego bezpośredniego
zstępnego lub małoletniego bezpośredniego zstępnego jego małżonka, jego
bezpośredniego wstępnego lub bezpośredniego wstępnego jego małżonka, jeżeli
wstępny lub zstępny pozostaje na utrzymaniu obywatela polskiego lub jego małżonka.

art. 114. więcej Art. 114. Nie pobiera się opłaty konsularnej za przyjęcie i rozpatrzenie wniosku
o wydanie wizy dyplomatycznej albo służbowej.

art. 115. więcej Art. 115. W sprawach pobierania opłat konsularnych za przyjęcie i rozpatrzenie
wniosku o wydanie wizy jednolitej oraz w sprawach dotyczących kategorii osób
zwolnionych od opłaty za przyjęcie i rozpatrzenie wniosku o wydanie wizy jednolitej
stosuje się przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE)
nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Wizowy
(kodeks wizowy) (Dz. Urz. UE L 243 z 15.09.2009, str. 1, z późn. zm.) oraz
postanowienia umów o ułatwieniach wizowych zawartych przez Unię Europejską
z państwami trzecimi.

art. 116. więcej Art. 116. 1. Do zwolnień, ulg i zasad obniżania opłat konsularnych za wydanie
paszportu, jak również do zwrotu opłaty konsularnej za wydanie paszportu
w przypadku wydania decyzji o unieważnieniu paszportu stosuje się odpowiednio
przepisy ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o dokumentach paszportowych (Dz. U.
z 2018 r. poz. 1919 oraz z 2019 r. poz. 730).
2. Zwrotu opłaty konsularnej za wydanie paszportu w przypadku wydania
decyzji o unieważnieniu paszportu dokonuje się po dostarczeniu konsulowi
unieważnionego paszportu.

art. 117. więcej Art. 117. 1. Strona lub inny podmiot pokrywa udokumentowane wydatki
konsula związane z wykonywaniem czynności.
2. Konsul pobiera przedpłatę na poczet wydatków w szczególności z tytułu:
1) opłat należnych organom administracji publicznej państwa przyjmującego lub
organom wymiaru sprawiedliwości tego państwa;
2) kosztów wykonywania przez adwokatów, notariuszy, tłumaczy i biegłych oraz
inne osoby, powierzonych im czynności, w tym niezbędnych kosztów podróży –
w wysokości odpowiadającej stawkom obowiązującym w miejscu wykonania
czynności, a w uzasadnionych przypadkach, za zgodą strony lub ministra
właściwego do spraw zagranicznych – w wysokości odpowiadającej stawkom
wynikającym z umów zawartych między osobami wykonującymi powierzone
czynności i konsulem;
3) kosztów bankowych;
4) kosztów zlecanych przez stronę doręczeń dokumentów, w tym dokumentów
paszportowych.
3. Konsul pobiera przedpłatę na poczet wydatków po ustaleniu ich wysokości,
a przed ich faktycznym poniesieniem.
4. W razie wzrostu wydatków powyżej wysokości ustalonej w sposób określony
w ust. 2 konsul wzywa stronę do wpłacenia różnicy, wyznaczając termin, którego
niedochowanie powoduje wstrzymanie biegu sprawy. Z należności wniesionej na
pokrycie wydatków przysługuje zwrot tylko części niewydatkowanej.

art. 118. więcej Art. 118. Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) czynności wykonywane przez konsula podlegające opłatom konsularnym oraz
wysokość tych opłat,
2) sposób przeliczania opłat konsularnych na walutę, w której opłata jest pobierana,
3) sposób pobierania, wnoszenia oraz dokonywania zwrotu opłat konsularnych,
4) sposób wnoszenia przedpłat na poczet wydatków ponoszonych przez konsula
oraz zwrotu niewydatkowanej kwoty przedpłaty
– z uwzględnieniem zróżnicowania wysokości opłat za wykonywane czynności oraz
zwiększonych kosztów ich wykonywania za granicą oraz efektywnego pobierania
opłat konsularnych oraz przedpłat na poczet wydatków.

art. 119. więcej Art. 119. 1. Dla określonej grupy interesantów urzędu konsularnego w państwie
przyjmującym można określić obniżoną wysokość opłat konsularnych za
poszczególne czynności.
2. Minister właściwy do spraw zagranicznych może określić, w drodze
rozporządzenia:
1) państwo przyjmujące oraz grupę interesantów, od których opłaty konsularne
będą pobierane w obniżonej wysokości;
2) wykaz czynności, za których wykonanie opłaty konsularne będą pobierane
w obniżonej wysokości, oraz wysokość tych opłat;
3) termin, do którego opłaty konsularne będą pobierane w obniżonej wysokości, lub
warunek, którego zaistnienie będzie skutkowało przywróceniem pobierania opłat
w pełnej wysokości.
3. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 2, minister właściwy do
spraw zagranicznych bierze pod uwagę słuszny interes Rzeczypospolitej Polskiej
wynikający z kierunków i celów polskiej polityki zagranicznej i uwzględnia także
konieczność unikania nadmiernego uszczuplania dochodów budżetu państwa.

art. 120. więcej Art. 120. Konsulem honorowym Rzeczypospolitej Polskiej, zwanym dalej
„konsulem honorowym”, może być obywatel polski lub cudzoziemiec stale
zamieszkały w państwie przyjmującym, posiadający wysoki autorytet oraz dający
rękojmię wykonywania działań zgodnie z interesami Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 121. więcej Art. 121. Ustanawia się następujące klasy konsulów honorowych:
1) honorowy konsul generalny;
2) konsul honorowy;
3) wicekonsul honorowy;
4) honorowy agent konsularny.

art. 122. więcej Art. 122. 1. Konsula honorowego powołuje minister właściwy do spraw
zagranicznych, na okres pięciu lat, na wniosek kierownika przedstawicielstwa
dyplomatycznego Rzeczypospolitej Polskiej w państwie przyjmującym.
2. Minister właściwy do spraw zagranicznych może odwołać konsula
honorowego przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1.

art. 123. więcej Art. 123. 1. Powołując konsula honorowego, minister właściwy do spraw
zagranicznych wyznacza siedzibę i okręg konsularny, w którym konsul honorowy
wykonuje funkcje konsularne, określa klasę konsula honorowego oraz zakres funkcji
konsularnych.
2. Okręg konsularny, w którym konsul honorowy wykonuje funkcje konsularne,
wchodzi w skład okręgu konsularnego konsula.

art. 124. więcej Art. 124. Zakres funkcji konsularnych konsula honorowego może być
zmieniany przez ministra właściwego do spraw zagranicznych za zgodą konsula
honorowego.

art. 125. więcej Art. 125. Powołanie konsula honorowego wymaga zgody państwa
przyjmującego.

art. 126. więcej Art. 126. 1. Konsul honorowy podlega służbowo kierownikowi
przedstawicielstwa dyplomatycznego Rzeczypospolitej Polskiej w państwie
przyjmującym.
2. W zakresie wykonywania funkcji konsularnych konsul honorowy podlega
właściwemu konsulowi.
3. Kierownik przedstawicielstwa dyplomatycznego Rzeczypospolitej Polskiej
w państwie przyjmującym dokonuje rocznej oceny konsula honorowego po uzyskaniu
opinii konsula, któremu konsul honorowy podlega.

art. 127. więcej Art. 127. 1. Na wniosek kierownika przedstawicielstwa dyplomatycznego
Rzeczypospolitej Polskiej w państwie przyjmującym i po uzyskaniu pozytywnej
opinii konsula, któremu konsul honorowy podlega, minister właściwy do spraw
zagranicznych może powołać konsula honorowego na kolejny okres pięciu lat.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się nie później niż na trzy miesiące
przed upływem okresu, na jaki został powołany konsul honorowy.

art. 128. więcej Art. 128. Konsul honorowy przestaje wykonywać funkcje konsularne
w przypadku:
1) cofnięcia zgody na jego działanie przez państwo przyjmujące;
2) przyjęcia przez ministra właściwego do spraw zagranicznych jego pisemnej
rezygnacji;
3) upływu okresu, na jaki został on powołany;
4) jego odwołania.

art. 129. więcej Art. 129. Konsul honorowy wspiera konsula, któremu podlega, w zakresie:
1) ochrony praw i interesów Rzeczypospolitej Polskiej i jej obywateli w państwie
przyjmującym;
2) rozwijania przyjaznych stosunków oraz współpracy między Rzecząpospolitą
Polską a państwem przyjmującym;
3) umacniania więzi między Rzecząpospolitą Polską a obywatelami polskimi,
osobami polskiego pochodzenia oraz osobami deklarującymi przynależność do
Narodu Polskiego, zamieszkałymi w państwie przyjmującym;
4) rozwijania i pogłębiania współpracy gospodarczej, naukowej, technicznej oraz
kulturalnej między Rzecząpospolitą Polską a państwem przyjmującym, jak
również promocji polskiej gospodarki, nauki i kultury oraz języka polskiego;
5) udzielania pomocy konsularnej.

art. 130. więcej Art. 130. 1. Konsul honorowy współdziała z kierownikiem przedstawicielstwa
dyplomatycznego Rzeczypospolitej Polskiej w państwie przyjmującym oraz
konsulem, któremu podlega, a w szczególności:
1) przedstawia do uzgodnienia roczne plany pracy;
2) informuje o ważnych sprawach i wydarzeniach związanych z jego działalnością;
3) informuje o przerwach w wykonywaniu funkcji konsularnych z powodu
choroby, urlopu oraz ważnych spraw osobistych;
4) informuje o zatrudnionych pracownikach.
2. Konsul honorowy składa kierownikowi przedstawicielstwa dyplomatycznego
Rzeczypospolitej Polskiej w państwie przyjmującym, za pośrednictwem konsula,
któremu podlega, roczne sprawozdania z wykonywania funkcji konsularnych.

art. 131. więcej Art. 131. 1. Konsul honorowy wykonuje funkcje konsularne w taki sposób, aby
nie zachodził konflikt interesów między wykonywaniem funkcji konsularnych a jego
działalnością.
2. Konsul honorowy przechowuje dokumenty dotyczące wykonywanych funkcji
konsularnych oddzielnie od dokumentów dotyczących jego działalności zawodowej
oraz jego dokumentów prywatnych.

art. 132. więcej Art. 132. 1. Konsul honorowy nie otrzymuje wynagrodzenia z tytułu
wykonywania funkcji konsularnych.
2. Konsul honorowy nie nabywa uprawnień z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń
społecznych określonych w przepisach prawa polskiego.

art. 133. więcej Art. 133. Konsul honorowy ponosi wydatki związane z wykonywaniem funkcji
konsularnych, w tym koszty najmu, wyposażenia i utrzymania siedziby, zatrudnienia
pracowników, opłaty eksploatacyjne i administracyjne oraz wydatki związane
z korzystaniem z usług telekomunikacyjnych, kosztami przesyłek pocztowych,
podatkami i innymi daninami publicznymi, do których ponoszenia konsul honorowy
jest zobowiązany przez państwo przyjmujące.

art. 134. więcej Art. 134. W uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw
zagranicznych może powierzyć konsulowi honorowemu, na jego wniosek, wykonywanie określonych czynności, o których mowa w art. 28 ust. 1. Przepisy art. 29 i art. 33 stosuje się odpowiednio.

art. 135. więcej Art. 135. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 134, za wykonanie czynności
konsul honorowy pobiera opłaty konsularne.
2. Pobrane opłaty konsularne konsul honorowy zalicza na poczet wydatków
związanych z wykonywaniem funkcji konsularnych.
3. Opłaty konsularne pobierane przez konsula honorowego nie stanowią dochodu
budżetu państwa.

art. 136. więcej Art. 136. 1. Konsul honorowy prowadzi rejestr wykonywanych czynności oraz
przetwarza dane osobowe w nim umieszczone.
2. Rejestr wykonywanych czynności jest prowadzony w systemie
teleinformatycznym. Jeżeli jest to uzasadnione warunkami pracy konsula honorowego
w państwie przyjmującym, rejestr może być prowadzony w postaci papierowej.
3. Konsul honorowy przekazuje prowadzony przez siebie rejestr wykonywanych
czynności konsulowi, któremu podlega, po zaprzestaniu wykonywania funkcji
konsularnych.

art. 137. więcej Art. 137. 1. Minister właściwy do spraw zagranicznych zapewnia konsulowi
honorowemu flagę i godło Rzeczypospolitej Polskiej oraz tablicę urzędową.
2. Minister właściwy do spraw zagranicznych zapewnia konsulowi honorowemu
materiały promocyjne, informacyjne oraz inne, które uzna za niezbędne do
wykonywania funkcji konsularnych.

art. 138. więcej Art. 138. W ustawie z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 2011 r. Nr 118,
poz. 687, z późn. zm.) w art. 20a ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Do postępowania prowadzonego na podstawie niniejszej ustawy, w zakresie w niej nieuregulowanym, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że do postępowania w sprawie sprowadzenia
zwłok i szczątków z zagranicy stosuje się przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne (Dz. U. poz. 1274).”.

art. 139. więcej Art. 139. W ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267,
z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 40 § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. Strona, która nie ma miejsca zamieszkania lub zwykłego pobytu albo siedziby w Rzeczypospolitej
Polskiej lub innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, jeżeli nie ustanowiła pełnomocnika do prowadzenia
sprawy zamieszkałego w Rzeczypospolitej Polskiej i nie działa za pośrednictwem konsula Rzeczypospolitej Polskiej,
jest obowiązana wskazać w Rzeczypospolitej Polskiej pełnomocnika do doręczeń, chyba że doręczenie następuje za
pomocą środków komunikacji elektronicznej.”;
2) w art. 229 po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu:
„8a) konsula – minister właściwy do spraw zagranicznych;”.

art. 140. więcej Art. 140. W ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 583, z późn.
zm.) art. 59 otrzymuje brzmienie:
„Art. 59. W ciągu trzech miesięcy od chwili uprawomocnienia się orzeczenia rozwodu małżonek rozwiedziony,
który w skutek zawarcia małżeństwa zmienił swoje dotychczasowe nazwisko, może przez oświadczenie złożone
przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego lub konsulem powrócić do nazwiska, które nosił przed zawarciem małżeństwa.”.

art. 141. więcej Art. 141. W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2014 r. poz. 1392) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) konsulu – oznacza to konsula w rozumieniu ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne (Dz. U.
poz. 1274);”;
2) w art. 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Do postępowań w sprawach uregulowanych w ustawie, należących do właściwości konsulów, stosuje się
przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne.”.

art. 142. więcej Art. 142. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2) placówce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej „placówką zagraniczną” − oznacza to przedstawicielstwo dyplomatyczne, stałe przedstawicielstwo przy organizacji międzynarodowej, konsulat generalny,
konsulat, wicekonsulat, agencję konsularną, instytut polski lub inną placówkę podległą ministrowi właściwemu
do spraw zagranicznych, mającą siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej,
3) konsulu − oznacza to konsula Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. –
Prawo konsularne (Dz. U. poz. 1274),”;
2) uchyla się art. 21 i art. 22;
3) w art. 29:
a) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Ambasadorowi, którego małżonek przebywa wraz z nim na placówce zagranicznej i nie jest zatrudniony na podstawie art. 31 ust. 1, przysługuje dodatek na pokrycie zwiększonych kosztów utrzymania rodziny.”,
b) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
„5a. Przepis ust. 5 stosuje się do konsula, który kieruje konsulatem generalnym, konsulatem, wicekonsulatem lub agencją konsularną.”;
4) w art. 31:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Małżonek ambasadora nie może podejmować zatrudnienia poza granicami kraju w czasie pełnienia
funkcji przez współmałżonka, z zastrzeżeniem ust. 1.”,
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Przepis ust. 2 stosuje się do małżonka konsula, który kieruje konsulatem generalnym, konsulatem, wicekonsulatem lub agencją konsularną.”.

art. 143. więcej Art. 143. W ustawie z dnia 13 lipca 2006 r. o dokumentach paszportowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 268 i 1038 oraz
z 2014 r. poz. 1863) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Do postępowań uregulowanych ustawą należących do właściwości konsula stosuje się przepisy ustawy
z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne (Dz. U. poz. 1274).”;
2) art. 12 otrzymuje brzmienie:
„Art. 12. Za paszporty i paszporty tymczasowe wydane przez konsula pobiera się opłatę w wysokości określonej w przepisach wydanych na podstawie ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne.”.

art. 144. więcej Art. 144. W ustawie z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. z 2014 r.
poz. 1525) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Do postępowań w sprawach uregulowanych w ustawie, a należących do właściwości konsulów, stosuje się
przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne (Dz. U. poz. 1274), o ile ustawa nie stanowi inaczej.”;
2) w art. 10 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Odmowa wydania wizy przez konsula następuje w drodze decyzji.”.

art. 145. więcej Art. 145. W ustawie z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz. U. z 2014 r. poz. 1187) w art. 4 ust. 2 otrzymuje
brzmienie:
„2. Do postępowań w sprawach należących do właściwości konsulów stosuje się przepisy ustawy z dnia
25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne (Dz. U. poz. 1274).”.

art. 146. więcej Art. 146. W ustawie z dnia 17 października 2008 r. o zmianie imienia i nazwiska (Dz. U. Nr 220, poz. 1414 oraz
z 2014 r. poz. 1741) uchyla się art. 14a.

art. 147. więcej Art. 147. W ustawie z dnia 2 kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 2012 r. poz. 161 oraz z 2013 r.
poz. 1650) w art. 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W sprawach uregulowanych w ustawie należących do właściwości konsulów stosuje się przepisy ustawy
z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne (Dz. U. poz. 1274), o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej.”.

art. 148. więcej Art. 148. W ustawie z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650 oraz z 2014 r. poz. 463 i 1004)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Do postępowań w sprawach uregulowanych w ustawie, należących do właściwości konsulów, stosuje się
przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne (Dz. U. poz. 1274), o ile ustawa nie stanowi inaczej.”;
2) w art. 449 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) rejestrów, o których mowa w art. 428 ust. 1 pkt 1 lit. a, pkt 2 lit. a–k oraz m, a także pkt 3 i 6, z wyjątkiem rejestrów, o których mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. c, prowadzonych przez konsula i ministra właściwego do
spraw zagranicznych;”;
3) po art. 449 dodaje się art. 449a w brzmieniu:
„Art. 449a. 1. Minister właściwy do spraw zagranicznych tworzy i prowadzi w systemie teleinformatycznym
centralny rejestr wizowy, obejmujący dane z prowadzonych przez ministra właściwego do spraw zagranicznych
i konsulów rejestrów, o których mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. c.
2. Dane przetwarzane w centralnym rejestrze wizowym udostępnia się konsulom oraz Szefowi Urzędu
w zakresie niezbędnym do realizacji jego ustawowych zadań.”.

art. 149. więcej Art. 149. W ustawie z dnia 28 listopada 2014 r. – Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. poz. 1741, z późn. zm.)
wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 12 otrzymuje brzmienie:
„Art. 12. 1. W sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. −
Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, z późn. zm.).
2. Do spraw należących do właściwości konsulów stosuje się przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne (Dz. U. poz. 1274).”;
2) w art. 133 ust. 10 otrzymuje brzmienie:
„10. W sprawach o odtworzenie treści aktu stanu cywilnego, przenoszenia do rejestru stanu cywilnego wpisów
z ksiąg stanu cywilnego prowadzonych przed dniem 1 stycznia 1946 r. i unieważnienia aktów stanu cywilnego przez
wojewodę stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. − Kodeks postępowania administracyjnego.”.

art. 150. więcej Art. 150. Do dnia 30 kwietnia 2018 r. konsul może udzielić pomocy finansowej
obywatelowi Unii Europejskiej, o którym mowa w art. 21 ust. 1, jeżeli państwo
członkowskie Unii Europejskiej, którego obywatelem jest osoba wnioskująca o udzielenie pomocy, wyrazi zgodę na jej udzielenie. W szczególnie uzasadnionych przypadkach pomoc taka może być udzielona także bez uzyskania zgody.

art. 151. więcej Art. 151. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy
zmienianej w art. 142 niniejszej ustawy oraz na podstawie art. 16 ust. 5
i art. 32 ust. 2 ustawy uchylanej w art. 152 zachowują moc do dnia wejścia w życie
przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 8, art. 47 i art. 118 niniejszej
ustawy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy.

art. 152. więcej Art. 152. Traci moc ustawa z dnia 13 lutego 1984 r. o funkcjach konsulów
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2015 r. poz. 389, 539 i 1137).

art. 153. więcej Art. 153. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 listopada 2015 r., z wyjątkiem
art. 21 ust. 2 i 3, art. 41, art. 42 i art. 45 ust. 3, które wchodzą w życie z dniem 1 maja
2018 r.