Art. 21. 1. W takim samym zakresie jak obywatelowi polskiemu konsul udziela
pomocy konsularnej obywatelowi państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które
na terytorium państwa przyjmującego niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej, nie ma swojego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu
konsularnego, albo jeżeli nie może w danym przypadku udzielić pomocy konsularnej
temu obywatelowi.
2. Konsul może przekazać wniosek o udzielenie pomocy konsularnej obywatela,
o którym mowa w ust. 1, urzędowi konsularnemu lub przedstawicielstwu
dyplomatycznemu innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeśli jest on
właściwy do udzielenia takiej pomocy i nie narusza to praw i interesów tego
obywatela.
3. Konsul w niezbędnym zakresie współpracuje, a także koordynuje swoje
działania z państwami członkowskimi Unii Europejskiej oraz z Unią Europejską,
w szczególności poprzez:
1) prowadzenie konsultacji i uzgodnień poprzedzających udzielenie pomocy
konsularnej;
2) wymianę i dostarczanie niezbędnych informacji, w tym danych osobowych
potwierdzających tożsamość i obywatelstwo obywateli państw członkowskich
Unii Europejskiej wnioskujących o udzielenie pomocy konsularnej;
3) zawieranie, za zgodą ministra właściwego do spraw zagranicznych,
praktycznych uzgodnień dotyczących udzielania pomocy konsularnej
obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej na terytorium państwa
przyjmującego niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej;
4) podawanie do powszechnej wiadomości i wykonywanie praktycznych
uzgodnień, o których mowa w pkt 3.

Prawo konsularne art. 21

DODAJ