Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa:
1) zadania, organizację, tryb działania oraz zasady finansowania Inspekcji
Weterynaryjnej, zwanej dalej „Inspekcją”;
2) zasady współpracy organów Inspekcji z organami centralnymi państw
członkowskich Unii Europejskiej odpowiedzialnymi za stosowanie
prawodawstwa weterynaryjnego lub przepisów dotyczących bezpieczeństwa
żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b, lub organami, którym takie
kompetencje zostały przekazane (właściwą władzą), oraz Komisją Europejską
w zakresie realizacji zadań Inspekcji;
3) zasady wystawiania świadectw zdrowia, w tym określone w przepisach
zawartych w aktach prawnych wymienionych w załącznikach nr 1 i 2 do
ustawy z dnia 10 grudnia 2003 r. o kontroli weterynaryjnej w handlu (Dz. U.
z 2015 r. poz. 519 oraz z 2018 r. poz. 650).

art. 2. więcej Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o prawodawstwie weterynaryjnym –
rozumie się przez to przepisy Unii Europejskiej dotyczące zdrowia zwierząt
i zdrowia publicznego w zakresie weterynarii, a także przepisy wdrażające lub
wykonujące te przepisy, w szczególności przepisy o weterynaryjnej kontroli
granicznej, kontroli weterynaryjnej w handlu, produktach pochodzenia
zwierzęcego, ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych
zwierząt, a także o ochronie zwierząt.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Inspekcja realizuje, w celu zapewnienia ochrony zdrowia
publicznego, zadania z zakresu:
1) ochrony zdrowia zwierząt;
2) bezpieczeństwa:
a) produktów pochodzenia zwierzęcego,
b) żywności zawierającej jednocześnie środki spożywcze pochodzenia
niezwierzęcego i produkty pochodzenia zwierzęcego znajdującej się
w rolniczym handlu detalicznym, w rozumieniu art. 3 ust. 3 pkt 29b
ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia
(Dz. U. z 2017 r. poz. 149 i 60), zwanym dalej „rolniczym handlem
detalicznym”.
2. Inspekcja wykonuje swoje zadania w szczególności przez:
1) zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt, w tym chorób odzwierzęcych;
1a) badania kontrolne zakażeń zwierząt;
2) monitorowanie chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników
chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki
przeciwdrobnoustrojowe:
a) u zwierząt,
b) w produktach pochodzenia zwierzęcego,
c) w żywności, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b,
d) w paszach;
3) badanie zwierząt rzeźnych, produktów pochodzenia zwierzęcego i żywności,
o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b;
4) przeprowadzanie:
a) weterynaryjnej kontroli granicznej,
b) kontroli weterynaryjnej w handlu i wywozie zwierząt oraz produktów
w rozumieniu przepisów o kontroli weterynaryjnej w handlu,
c) kontroli administracyjnych i kontroli na miejscu przestrzegania
wymogów w zakresie określonym w przepisach o płatnościach
w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, jako organ kontroli,
o którym mowa w art. 67 ust. 1 lit. a rozporządzenia wykonawczego
Komisji (UE) nr 809/2014 z dnia 17 lipca 2014 r. ustanawiającego
zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu
zarządzania i kontroli, środków rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady
wzajemnej zgodności (Dz. Urz. UE L 227 z 31.07.2014, str. 69),
d) kontroli wyrobów do diagnostyki in vitro stosowanych w medycynie
weterynaryjnej, w rozumieniu art. 2 pkt 40 ustawy z dnia 11 marca
2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych
zwierząt (Dz. U. z 2017 r. poz. 1855 oraz z 2018 r. poz. 50 i 650),
zwanych dalej „wyrobami do diagnostyki in vitro stosowanymi
w medycynie weterynaryjnej”, mającej na celu ustalenie, czy
wprowadzone do obrotu lub używania wyroby znajdują się w wykazie
wyrobów do diagnostyki in vitro stosowanych w medycynie
weterynaryjnej, o którym mowa w art. 76a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca
2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych
zwierząt,
e) kontroli działalności hodowcy, dostawcy i użytkownika prowadzonej na
podstawie ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o ochronie zwierząt
wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych (Dz. U. z
2018 r. poz. 1207), w tym w zakresie:
– utrzymywania zwierząt przeznaczonych do wykorzystania lub
wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych,
– prowadzenia ewidencji zwierząt,
– przeprowadzania doświadczeń;
5) sprawowanie nadzoru nad:
a) bezpieczeństwem produktów pochodzenia zwierzęcego, w tym przy ich
produkcji i wprowadzaniu na rynek, w szczególności nad wymaganiami
weterynaryjnymi w sprzedaży bezpośredniej, rolniczym handlu
detalicznym oraz działalności marginalnej, lokalnej i ograniczonej,
aa) bezpieczeństwem żywności, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b,
b) wprowadzaniem na rynek zwierząt, produktów ubocznych pochodzenia
zwierzęcego w rozumieniu art. 3 pkt 1 w związku z art. 2
ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE)
nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określającego przepisy
sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającego
rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach
ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009,
str. 1, z późn. zm.) i produktów pochodnych w rozumieniu art. 3
pkt 2 tego rozporządzenia,
c) wytwarzaniem, obrotem i stosowaniem pasz, dodatków stosowanych
w żywieniu zwierząt, organizmów genetycznie zmodyfikowanych
przeznaczonych do użytku paszowego i pasz genetycznie
zmodyfikowanych oraz nad transgranicznym przemieszczaniem
organizmów genetycznie zmodyfikowanych przeznaczonych do użytku
paszowego,
d) zdrowiem zwierząt przeznaczonych do rozrodu oraz jakością zdrowotną
materiału biologicznego i jaj wylęgowych drobiu,
e) obrotem i ilością stosowanych produktów leczniczych weterynaryjnych,
f) wytwarzaniem i stosowaniem pasz leczniczych,
g) przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt,
h) przestrzeganiem zasad identyfikacji i rejestracji zwierząt oraz
przemieszczaniem zwierząt,
i) przestrzeganiem wymagań weterynaryjnych w gospodarstwach
utrzymujących zwierzęta gospodarskie;
j) (uchylona)
6) prowadzenie monitorowania substancji niedozwolonych, pozostałości
chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń
promieniotwórczych:
a) u zwierząt,
b) w wydzielinach i wydalinach zwierząt,
c) w tkankach lub narządach zwierząt,
d) w produktach pochodzenia zwierzęcego,
e) w żywności, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b,
f) w wodzie przeznaczonej do pojenia zwierząt,
g) w paszach;
7) prowadzenie wymiany informacji w ramach systemów wymiany informacji,
o których mowa w przepisach Unii Europejskiej;
8) przyjmowanie informacji o niebezpiecznych produktach żywnościowych oraz
o paszach od organów Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa
oraz Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych –
w zakresie kompetencji tych inspekcji, a także ocena ryzyka i stopnia
zagrożenia spowodowanego niebezpiecznym produktem żywnościowym lub
paszą, a następnie przekazywanie tych informacji do kierującego siecią
systemu RASFF, o którym mowa w art. 85 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r.
o bezpieczeństwie żywności i żywienia.
3. Inspekcja wykonuje zadania, o których mowa w ust. 1 i 2, na podstawie
przepisów odrębnych.
4. Na terenach i w stosunku do jednostek organizacyjnych podległych
Ministrowi Obrony Narodowej i przez niego nadzorowanych oraz jednostek wojsk
obcych przebywających na tych terenach zadania określone w ust. 1, w zakresie
ochrony zdrowia zwierząt oraz bezpieczeństwa produktów pochodzenia
zwierzęcego w celu zapewnienia ochrony zdrowia publicznego, wykonuje Szef
Służby Weterynaryjnej – Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego.
5. Szef Służby Weterynaryjnej – Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego
wykonuje swoje zadania przy pomocy Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej.
6. Szef Służby Weterynaryjnej – Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego
lub osoba przez niego upoważniona może uczestniczyć w prowadzonej przez
organy Inspekcji:
1) weterynaryjnej kontroli granicznej środków transportu, w tym okrętów
i statków powietrznych wykorzystywanych do przewozu zwierząt lub
produktów pochodzenia zwierzęcego na potrzeby Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej oraz wojsk obcych;
2) kontroli zakładów zaopatrujących lub ubiegających się o zaopatrywanie Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w produkty pochodzenia zwierzęcego.
6a. Kontrole należące do zakresu działania właściwych organów Inspekcji
Weterynaryjnej wykonują również organy Krajowej Administracji Skarbowej
w zakresie określonym w przepisach odrębnych.
7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, organizację
oraz szczegółowe warunki i tryb wykonywania zadań przez Wojskową Inspekcję
Weterynaryjną, uwzględniając rodzaj i charakter zadań, kompetencje i wymagania niezbędne do sprawowania nadzoru oraz możliwość skutecznego wykonywania tych zadań.
8. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z Ministrem
Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określi formy współpracy organów
Inspekcji z Wojskową Inspekcją Weterynaryjną, uwzględniając:
1) sposób i tryb wzajemnego przekazywania informacji z zakresu, o którym
mowa w ust. 2 pkt 1–4;
2) zakres tej współpracy przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt;
3) warunki i sposób organizacji, uczestnictwa i prowadzenia wspólnych szkoleń
Inspekcji i Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Organy Inspekcji, przy wykonywaniu swoich zadań, współpracują
z właściwymi organami administracji rządowej i jednostkami samorządu
terytorialnego oraz organami samorządu lekarsko-weterynaryjnego.
2. Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa udostępnia
Inspekcji Weterynaryjnej dane zawarte w krajowym systemie ewidencji
producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków
o przyznanie płatności, o którym mowa w przepisach o krajowym systemie
ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków
o przyznanie płatności, w zakresie niezbędnym do zapewnienia prawidłowej
realizacji zadań, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 4 lit. c.

Art. 4a. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia,
warunki i sposób współpracy organów Inspekcji Weterynaryjnej z organami
celnymi, w tym przy kontroli przemieszczanych w celach niehandlowych zwierząt
domowych towarzyszących podróżnym, mając na względzie zapewnienie sprawnej
kontroli przeprowadzanej przez te organy oraz ochronę zdrowia publicznego.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Organami Inspekcji są:
1) Główny Lekarz Weterynarii;
2) wojewódzki lekarz weterynarii, jako kierownik wojewódzkiej inspekcji
weterynaryjnej wchodzącej w skład zespolonej administracji rządowej
w województwie;
3) powiatowy lekarz weterynarii, jako kierownik powiatowej inspekcji
weterynaryjnej wchodzącej w skład niezespolonej administracji rządowej;
4) graniczny lekarz weterynarii.
2. Zadania organów Inspekcji wykonują:
1) lekarze weterynarii i inne osoby zatrudnione w Inspekcji oraz lekarze
weterynarii wyznaczeni do wykonywania określonych czynności;
2) osoby niebędące lekarzami weterynarii wyznaczone do wykonywania
określonych czynności o charakterze pomocniczym.
3) (uchylony)
3. Lekarze weterynarii wyznaczeni do wykonywania określonych czynności
oraz osoby, o których mowa w ust. 2 pkt 2, wykonują powierzone czynności pod
nadzorem i w imieniu organów Inspekcji.
4. Lekarze weterynarii, o których mowa w ust. 2 pkt 1, są urzędowymi
lekarzami weterynarii.
5. Zadania i czynności zatwierdzonego lekarza weterynarii określone
w przepisach Unii Europejskiej wykonuje urzędowy lekarz weterynarii.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Inspekcją kieruje Główny Lekarz Weterynarii będący centralnym
organem administracji rządowej.
2. Główny Lekarz Weterynarii podlega ministrowi właściwemu do spraw
rolnictwa.
3. Główny Lekarz Weterynarii jest powoływany przez Prezesa Rady
Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw rolnictwa. Prezes Rady
Ministrów odwołuje Głównego Lekarza Weterynarii.
4. Zastępców Głównego Lekarza Weterynarii powołuje minister właściwy do
spraw rolnictwa na wniosek Głównego Lekarza Weterynarii. Minister właściwy do
spraw rolnictwa odwołuje zastępców Głównego Lekarza Weterynarii.
5. (uchylony)
5a. Stanowisko Głównego Lekarza Weterynarii i jego zastępców może
zajmować osoba, która:
1) jest lekarzem weterynarii posiadającym prawo wykonywania zawodu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) jest obywatelem polskim;
3) korzysta z pełni praw publicznych;
4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub
umyślne przestępstwo skarbowe;
5) posiada kompetencje kierownicze;
6) posiada 7-letni staż pracy w administracji publicznej w zakresie realizacji
zadań związanych z weterynarią;
7) posiada tytuł specjalisty z epizootiologii i administracji weterynaryjnej lub
higieny zwierząt rzeźnych i żywności pochodzenia zwierzęcego.
5b. (uchylony)
5c. (uchylony)
5d. (uchylony)
5e. (uchylony)
5f. (uchylony)
5g. (uchylony)
5h. (uchylony)
5i. (uchylony)
5j. (uchylony)
5k. (uchylony)
5l. (uchylony)
5m. Powołanie na stanowiska, o których mowa w ust. 5a, jest równoznaczne
z nawiązaniem stosunku pracy na podstawie powołania w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 917, 1000
i 1076).
6. Główny Lekarz Weterynarii wykonuje swoje zadania przy pomocy
Głównego Inspektoratu Weterynarii.
7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze zarządzenia, statut
Głównego Inspektoratu Weterynarii, uwzględniając możliwość realizacji zadań,
o których mowa w art. 13.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Organem doradczo-opiniodawczym Głównego Lekarza
Weterynarii w zakresie, o którym mowa w art. 3 ust. 2, jest Rada
Sanitarno-Epizootyczna, zwana dalej „Radą”.
2. Rada liczy 7 członków.
3. Kadencja Rady trwa 4 lata.
4. Członków Rady powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw
rolnictwa, na wniosek Głównego Lekarza Weterynarii, spośród osób
wyróżniających się wiedzą oraz doświadczeniem zawodowym w dziedzinie
sanitarno-epizootycznej.
5. Członkowie Rady wybierają ze składu Rady przewodniczącego
i sekretarza.
6. Przewodniczący Rady może zapraszać na jej posiedzenia osoby niebędące
członkami Rady, posiadające wiedzę lub doświadczenie zawodowe w dziedzinie
sanitarno-epizootycznej.
7. Rada działa na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu.
Regulamin Rady zatwierdza Główny Lekarz Weterynarii.
8. Członkom Rady przysługuje zwrot kosztów przejazdu i zakwaterowania
oraz diety na warunkach stosowanych przy podróżach służbowych pracowników
zatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej
i określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy.
9. Koszty obsługi administracyjno-biurowej Rady oraz zwrot kosztów i diet,
o których mowa w ust. 8, są pokrywane z budżetu państwa ze środków będących
w dyspozycji ministra właściwego do spraw rolnictwa.

Art. 7a. 1. Organem doradczo-opiniodawczym Głównego Lekarza
Weterynarii w zakresie funkcjonowania laboratoriów dla celów kontroli
urzędowych określonych w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych
przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym
i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu
zwierząt (Dz. Urz. UE L 165 z 30.04.2004, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 45, str. 200), zwanym dalej „rozporządzeniem
nr 882/2004”, jest Rada do spraw Laboratoriów.
2. Rada do spraw Laboratoriów liczy 7 członków.
3. Kadencja Rady do spraw Laboratoriów trwa 4 lata.
4. Członków Rady do spraw Laboratoriów powołuje i odwołuje minister
właściwy do spraw rolnictwa, na wniosek Głównego Lekarza Weterynarii, spośród
osób wyróżniających się wiedzą oraz doświadczeniem zawodowym w dziedzinie
diagnostyki laboratoryjnej.
5. Członkowie Rady do spraw Laboratoriów wybierają z jej składu
przewodniczącego i sekretarza.
6. Przewodniczący Rady do spraw Laboratoriów może zapraszać na jej
posiedzenia osoby niebędące członkami tej Rady, posiadające wiedzę lub
doświadczenie zawodowe w dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej.
7. Rada do spraw Laboratoriów działa na podstawie uchwalonego przez siebie
regulaminu. Regulamin Rady do spraw Laboratoriów zatwierdza Główny Lekarz
Weterynarii.
8. Członkom Rady do spraw Laboratoriów przysługuje zwrot kosztów
przejazdu i zakwaterowania oraz diety na warunkach stosowanych przy podróżach
służbowych pracowników zatrudnionych w państwowej lub samorządowej
jednostce sfery budżetowej i określonych w przepisach wydanych na podstawie
art. 77⁵ § 2 Kodeksu pracy.
9. Koszty obsługi administracyjno-biurowej Rady do spraw Laboratoriów
oraz zwrot kosztów i diet, o których mowa w ust. 8, są pokrywane z budżetu
państwa ze środków będących w dyspozycji ministra właściwego do spraw
rolnictwa.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Wojewódzki lekarz weterynarii podlega, w zakresie zapewnienia
bezpieczeństwa sanitarno-epizootycznego na obszarze swojej właściwości,
Głównemu Lekarzowi Weterynarii.
2. Graniczny lekarz weterynarii podlega Głównemu Lekarzowi Weterynarii.
3. Powiatowy lekarz weterynarii podlega wojewódzkiemu lekarzowi
weterynarii.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw administracji publicznej, określi, w drodze rozporządzenia,
terytorialny zakres działania powiatowych i granicznych lekarzy weterynarii oraz
ich siedziby, biorąc pod uwagę:
1) zasadniczy podział terytorialny państwa, z tym że zakres działania
powiatowego lekarza weterynarii może obejmować kilka powiatów;
2) możliwości finansowe i organizacyjne Inspekcji;
3) potrzebę zapewnienia realizacji zadań Inspekcji na obszarze całego kraju.

Art. 8a. Do postępowania w sprawach:
1) o których mowa w art. 25a ust. 3,
2) dotyczących uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności decyzji wydanej
na podstawie art. 25a ust. 3 oraz w sprawach wznowienia postępowania
zakończonego wydaniem takiej decyzji
– nie stosuje się przepisów art. 29 i art. 32 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo
przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646) oraz działu III ustawy z dnia 6 marca 2018 r.
o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie
Informacji dla Przedsiębiorcy (Dz. U. poz. 647).

art. 9. więcej Art. 9. 1. Wojewódzkim, powiatowym i granicznym lekarzem weterynarii
oraz ich zastępcą może być osoba, która:
1) jest lekarzem weterynarii posiadającym prawo wykonywania zawodu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) posiada:
a) 5-letni staż pracy w administracji publicznej w zakresie realizacji zadań
związanych z weterynarią – w przypadku wojewódzkiego lekarza
weterynarii i jego zastępcy,
b) 3-letni staż pracy w administracji publicznej w zakresie realizacji zadań
związanych z weterynarią – w przypadku powiatowego i granicznego
lekarza weterynarii i ich zastępców,
c) tytuł specjalisty z epizootiologii i administracji weterynaryjnej lub
higieny zwierząt rzeźnych i żywności pochodzenia zwierzęcego.
2. Czynności wynikające ze stosunku pracy wobec:
1) wojewódzkiego lekarza weterynarii oraz jego zastępcy – wykonuje wojewoda
w porozumieniu z Głównym Lekarzem Weterynarii;
2) powiatowego lekarza weterynarii oraz jego zastępcy – wykonuje wojewódzki
lekarz weterynarii;
3) granicznego lekarza weterynarii oraz jego zastępcy – wykonuje Główny
Lekarz Weterynarii.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Główny Lekarz Weterynarii może zawiesić w wykonywaniu
obowiązków wojewódzkiego, powiatowego lub granicznego lekarza weterynarii
lub jego zastępcę, jeżeli jego działalność lub działalność kierowanego przez niego
inspektoratu może zagrozić prawidłowemu wykonywaniu zadań Inspekcji,
a zwłaszcza naruszyć bezpieczeństwo sanitarno-weterynaryjne na obszarze
właściwości tych organów. Podejmując decyzję o zawieszeniu, Główny Lekarz
Weterynarii wyznacza osobę pełniącą obowiązki zawieszonego organu.
2. Okres zawieszenia, o którym mowa w ust. 1, trwa do czasu zakończenia
postępowania wyjaśniającego lub dyscyplinarnego w rozumieniu przepisów
o służbie cywilnej.
3. W stosunku do powiatowego lekarza weterynarii i jego zastępcy
kompetencje Głównego Lekarza Weterynarii, o których mowa w ust. 1,
przysługują wojewódzkiemu lekarzowi weterynarii.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Wojewódzki lekarz weterynarii wykonuje swoje zadania przy
pomocy wojewódzkiego inspektoratu weterynarii, którego jest kierownikiem.
2. Powiatowy lekarz weterynarii wykonuje swoje zadania przy pomocy
powiatowego inspektoratu weterynarii, którego jest kierownikiem.
3. Graniczny lekarz weterynarii wykonuje swoje zadania przy pomocy
granicznego inspektoratu weterynarii, którego jest kierownikiem. W ramach
granicznego inspektoratu weterynarii funkcjonują graniczne posterunki kontroli
zatwierdzane na podstawie odrębnych przepisów.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze zarządzenia,
organizację wojewódzkich, powiatowych i granicznych inspektoratów weterynarii,
mając na względzie prawidłowość realizacji zadań, o których mowa w art. 3 ust. 2.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Koszty działalności Inspekcji i wykonywania zadań, o których
mowa w art. 3 ust. 2 i 3, są pokrywane z budżetu państwa.
2. Wojewódzkie, powiatowe i graniczne inspektoraty weterynarii są
państwowymi jednostkami budżetowymi.
3. W budżetach wojewodów wyodrębnia się środki przeznaczone na:
1) zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt i chorób odzwierzęcych
podlegających obowiązkowi zwalczania, w tym na odszkodowania, zapomogi
i nagrody oraz zadania wynikające z planów gotowości zwalczania chorób
zakaźnych zwierząt;
2) badania kontrolne zakażeń zwierząt;
3) monitorowanie chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników
chorobotwórczych podlegających obowiązkowi monitorowania oraz
związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe:
a) u zwierząt,
b) w produktach pochodzenia zwierzęcego,
c) w żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b,
d) w paszach;
4) prowadzenie monitorowania substancji niedozwolonych, pozostałości
chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń
promieniotwórczych:
a) u zwierząt,
b) w wydzielinach i wydalinach zwierząt,
c) w tkankach lub narządach zwierząt,
d) w produktach pochodzenia zwierzęcego,
e) w żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b,
f) w wodzie przeznaczonej do pojenia zwierząt,
g) w paszach;
5) realizację rocznych planów urzędowej kontroli pasz i pasz leczniczych.
4. Lekarzom weterynarii i innym osobom niebędącym pracownikami
Inspekcji, wykonującym czynności związane ze zwalczaniem chorób zakaźnych
zwierząt, w tym chorób odzwierzęcych, przysługuje wynagrodzenie w wysokości
określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 16 ust. 6 pkt 2.
5. (uchylony)

art. 13. więcej Art. 13. 1. Główny Lekarz Weterynarii:
1) ustala ogólne kierunki działania Inspekcji i wydaje instrukcje określające
sposób jej postępowania, w tym instrukcje dotyczące stosowania przez organy
Inspekcji przepisów Unii Europejskiej;
2) koordynuje i kontroluje wykonywanie zadań przez wojewódzkich,
powiatowych i granicznych lekarzy weterynarii;
3) może wydawać wojewódzkim, powiatowym i granicznym lekarzom
weterynarii polecenia dotyczące podjęcia określonych czynności oraz żądać
od nich informacji z zakresu ich działania;
4) współpracuje z Międzynarodowym Urzędem do Spraw Epizootii oraz innymi
organizacjami międzynarodowymi;
5) dokonuje analiz i ocen sytuacji epizootycznej, bezpieczeństwa produktów
pochodzenia zwierzęcego i żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b,
i wymagań weterynaryjnych przy produkcji tych produktów i tej żywności;
6) opracowuje krajowe programy dotyczące realizacji zadań, o których mowa
w art. 12 ust. 3;
7) (uchylony)
8) organizuje szkolenia dla urzędowych lekarzy weterynarii;
9) utrzymuje rezerwę szczepionek, biopreparatów i produktów biobójczych oraz
innych środków niezbędnych do diagnozowania i zwalczania chorób
zakaźnych zwierząt, w tym chorób odzwierzęcych, oraz monitorowania
chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych,
a także związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe:
a) u zwierząt,
b) w produktach pochodzenia zwierzęcego,
c) w żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b,
d) w paszach;
10) zarządza systemem wymiany informacji, o którym mowa w art. 36 ust. 1;
10a) sprawuje nadzór nad prawidłowym funkcjonowaniem systemu
teleinformatycznego, o którym mowa w art. 25d ust. 1;
11) prowadzi listę osób, o których mowa w art. 26;
12) wykonuje inne zadania określone w przepisach odrębnych.
1a. Główny Lekarz Weterynarii:
1) tworzy podpunkt krajowego punktu kontaktowego (PKPK) sieci systemu
RASFF realizującego zadania, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 8, i kieruje
pracami tego podpunktu;
2) jest odpowiedzialny za zbieranie informacji dotyczących wszystkich
stwierdzonych przypadków niebezpiecznej żywności pochodzenia roślinnego
i zwierzęcego oraz żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b, i pasz
– w zakresie objętym kompetencjami Inspekcji Weterynaryjnej, Państwowej
Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa oraz Inspekcji Jakości Handlowej
Artykułów Rolno-Spożywczych – i za przekazywanie tych informacji do
krajowego punktu kontaktowego sieci systemu RASFF.
1b. Sprawując nadzór, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a, Główny Lekarz
Weterynarii w szczególności:
1) ma prawo do bezpośredniego dostępu do danych zawartych w centralnej bazie
danych, o której mowa w art. 25d ust. 1 pkt 1;
2) przeprowadza kontrolę w zakresie prawidłowego funkcjonowania systemu
teleinformatycznego, o którym mowa w art. 25d ust. 1, w tym kontroluje
wprowadzanie przez upoważnione podmioty danych dotyczących wyników
przeprowadzonych badań laboratoryjnych, w zakresie określonym w art. 23,
do centralnej bazy danych, o której mowa w art. 25d ust. 1 pkt 1.
2. Główny Lekarz Weterynarii współpracuje z organami, o których mowa
w art. 1 pkt 2, oraz Komisją Europejską w zakresie nadzoru nad przestrzeganiem
prawodawstwa weterynaryjnego i przepisów dotyczących bezpieczeństwa
żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b. Informację o sposobie i zakresie
tej współpracy minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje organom
centralnym państw członkowskich Unii Europejskiej odpowiedzialnym za
stosowanie prawodawstwa weterynaryjnego lub przepisów dotyczących
bezpieczeństwa żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b, oraz Komisji
Europejskiej.
3. Główny Lekarz Weterynarii w zakresie realizacji zadania, o którym mowa
w ust. 2, działa z urzędu lub na wniosek organów, o których mowa w art. 1 pkt 2,
lub Komisji Europejskiej.
4. Główny Lekarz Weterynarii, realizując zadanie, o którym mowa w ust. 2,
przekazuje informacje uzyskane przez organy Inspekcji przy wykonywaniu
czynności, o których mowa w art. 3 ust. 2.
5. Główny Lekarz Weterynarii może odmówić przekazania informacji
organom, o których mowa w art. 1 pkt 2, lub podjęcia działań, jeżeli mogłoby to stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa, podając uzasadnienie tej odmowy.
6. Do informacji, o których mowa w ust. 4, stosuje się przepisy o ochronie
informacji niejawnych.
7. Informacje, o których mowa w ust. 4, dotyczące działań:
1) naruszających lub mogących naruszać prawodawstwo weterynaryjne lub
przepisy dotyczące bezpieczeństwa żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1
pkt 2 lit. b, w stopniu zagrażającym zdrowiu publicznemu lub
2) mających szczególne znaczenie dla Unii Europejskiej lub powodujących
konsekwencje dla poszczególnych państw członkowskich
– Główny Lekarz Weterynarii, po porozumieniu z Komisją Europejską i organami,
o których mowa w art. 1 pkt 2, zainteresowanych państw członkowskich oraz
w przypadku braku innych środków zapobiegawczych, podaje do publicznej
wiadomości w środkach masowego przekazu.
8. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
zakres i tryb współpracy Głównego Lekarza Weterynarii z organami, o których
mowa w art. 1 pkt 2, oraz Komisją Europejską, biorąc pod uwagę:
1) prawidłowe stosowanie prawodawstwa weterynaryjnego i przepisów
dotyczących bezpieczeństwa żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2
lit. b;
2) wykrywanie naruszeń prawodawstwa weterynaryjnego i przepisów
dotyczących bezpieczeństwa żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2
lit. b, oraz zapobieganie tym naruszeniom;
3) konieczność informowania o zawieranych z państwami trzecimi umowach
lub porozumieniach w zakresie weterynarii.
9. Główny Lekarz Weterynarii składa, do dnia 30 kwietnia, ministrowi
właściwemu do spraw rolnictwa sprawozdanie z realizacji zadań Inspekcji w roku
ubiegłym.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Wojewódzki lekarz weterynarii:
1) ustala kierunki działania, wydaje instrukcje określające sposób postępowania
powiatowych lekarzy weterynarii na obszarze województwa oraz kontroluje
sposób wykonywania przez nich zadań Inspekcji;
2) może wydawać powiatowym lekarzom weterynarii polecenia dotyczące
podjęcia określonych czynności oraz żądać od nich informacji z zakresu ich
działania;
3) dokonuje, na obszarze województwa, analiz i ocen sytuacji epizootycznej lub
bezpieczeństwa:
a) produktów pochodzenia zwierzęcego i pasz, w tym spełniania wymagań
weterynaryjnych przy ich produkcji i wprowadzaniu na rynek,
b) żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b;
4) opracowuje wojewódzkie programy dotyczące realizacji zadań, o których
mowa w art. 12 ust. 3;
5) (uchylony)
6) organizuje szkolenia dla urzędowych lekarzy weterynarii;
7) nadzoruje na obszarze województwa działanie systemów informatycznych
utworzonych i użytkowanych przez Inspekcję;
8) tworzy co najmniej dwa zespoły do spraw dochodzeń epizootycznych.
1a. Członkami zespołów, o których mowa w ust. 1 pkt 8, są wyznaczeni
pracownicy Inspekcji.
1b. Wyznaczenie pracownika Inspekcji do zespołów, o których mowa w ust. 1
pkt 8, jest możliwe po uzyskaniu jego pisemnej zgody.
1c. Osoby będące członkami zespołów, o których mowa w ust. 1 pkt 8, mogą
być kierowane do wykonywania czynności na obszarze właściwości
wojewódzkiego lekarza weterynarii, a także za zgodą Głównego Lekarza
Weterynarii, w innym województwie, na okres nie dłuższy niż 2 miesiące.
1d. Do osób będących członkami zespołów, o których mowa w ust. 1 pkt 8,
przepisy art. 19 ust. 1, 1a, 1b, 1c, 3, 4 i 6 stosuje się odpowiednio.
1e. Koszty działań zespołów, o których mowa w ust. 1 pkt 8, są pokrywane ze
środków budżetu państwa przeznaczonych na zwalczanie chorób zakaźnych
zwierząt będących w dyspozycji wojewody, na obszarze właściwości którego są
prowadzone działania zespołów.
2. Wojewódzki lekarz weterynarii oraz graniczny lekarz weterynarii do dnia
30 marca, a na żądanie, w każdym czasie, przekazują Głównemu Lekarzowi
Weterynarii informacje o realizacji zadań Inspekcji odpowiednio na obszarze województwa albo w terytorialnym zakresie działania granicznego lekarza weterynarii.
3. Powiatowy lekarz weterynarii do dnia 28 lutego, a na żądanie, w każdym
czasie, przekazuje wojewódzkiemu lekarzowi weterynarii informacje o realizacji
zadań Inspekcji w terytorialnym zakresie działania powiatowego lekarza
weterynarii.

art. 15. więcej Art. 15. 1. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego,
w sprawach związanych z wykonywaniem zadań Inspekcji, organem pierwszej
instancji jest powiatowy lekarz weterynarii, chyba że przepisy odrębne stanowią
inaczej.
2. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w postępowaniu
administracyjnym organem wyższego stopnia, w stosunku do:
1) powiatowego lekarza weterynarii – jest wojewódzki lekarz weterynarii;
2) wojewódzkiego i granicznego lekarza weterynarii – jest Główny Lekarz
Weterynarii.
3. Organ wyższego stopnia może podejmować wszelkie czynności należące
do zakresu działania organu niższego stopnia, jeżeli jest to uzasadnione szczególną
wagą lub zawiłością sprawy. W tych przypadkach organ wyższego stopnia staje się
organem pierwszej instancji.
4. O podjęciu czynności, o których mowa w ust. 3, organ wyższego stopnia
powiadamia organ pierwszej instancji.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Jeżeli powiatowy lekarz weterynarii z przyczyn finansowych lub
organizacyjnych nie jest w stanie wykonać ustawowych zadań Inspekcji, może:
1) wyznaczać na czas określony lekarzy weterynarii niebędących pracownikami
Inspekcji do:
a) szczepień ochronnych lub badań rozpoznawczych,
b) sprawowania nadzoru nad miejscami gromadzenia, skupu lub sprzedaży
zwierząt, targowiskami oraz wystawami, pokazami lub konkursami
zwierząt,
c) badania zwierząt umieszczanych na rynku, przeznaczonych do wywozu
oraz wystawiania świadectw zdrowia,
d) sprawowania nadzoru nad ubojem zwierząt rzeźnych, w tym badania
przedubojowego i poubojowego, oceny mięsa i nadzoru nad
przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt w trakcie uboju,
e) badania mięsa zwierząt łownych,
f) sprawowania nadzoru nad rozbiorem, przetwórstwem lub
przechowywaniem mięsa i wystawiania wymaganych świadectw
zdrowia,
g) sprawowania nadzoru nad punktami odbioru mleka, jego przetwórstwem
oraz przechowywaniem produktów mleczarskich,
h) sprawowania nadzoru nad wyładowywaniem ze statków rybackich
i statków przetwórni produktów rybołówstwa, nad obróbką,
przetwórstwem i przechowywaniem tych produktów oraz ślimaków
i żab,
i) sprawowania nadzoru nad przetwórstwem i przechowywaniem jaj
konsumpcyjnych i produktów jajecznych,
j) pobierania próbek do badań,
k) sprawowania nadzoru nad sprzedażą bezpośrednią,
l) badania laboratoryjnego mięsa na obecność włośni,
m) prowadzenia kontroli urzędowych w ramach zwalczania chorób
zakaźnych zwierząt;
1a) wyznaczać na czas określony lekarzy weterynarii niebędących pracownikami
Inspekcji, świadczących usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego
dla zwierząt, do:
a) szczepień ochronnych lub badań rozpoznawczych,
b) sprawowania nadzoru nad miejscami gromadzenia, skupu lub sprzedaży
zwierząt, targowiskami oraz wystawami, pokazami lub konkursami
zwierząt,
c) badania zwierząt umieszczanych na rynku, przeznaczonych do wywozu
oraz wystawiania świadectw zdrowia,
d) pobierania próbek do badań;
2) wyznaczać osoby niebędące pracownikami Inspekcji, posiadające
odpowiednie kwalifikacje, do wykonywania niektórych czynności
pomocniczych.
3) (uchylony)
1a. Jeżeli powiatowy lekarz weterynarii z przyczyn finansowych lub
organizacyjnych nie jest w stanie wykonać ustawowych zadań Inspekcji, może
wyznaczyć na czas określony do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1
pkt 1, lekarzy weterynarii niebędących pracownikami kierowanego przez niego
powiatowego inspektoratu weterynarii, jeżeli:
1) uzyska zgodę kierownika jednostki organizacyjnej Inspekcji, w którym
wyznaczana osoba jest zatrudniona;
2) uzyska zgodę właściwego wojewódzkiego lekarza weterynarii, w przypadku
powiatowego lekarza weterynarii i jego zastępcy;
3) czynności te nie będą wykonywane w czasie pracy w Inspekcji i nie będą
przekraczać 60 godzin w miesiącu.
1b. Przepisu ust. 1a nie stosuje się do wojewódzkiego lekarza weterynarii,
jego zastępcy oraz lekarzy weterynarii będących pracownikami Głównego
Inspektoratu Weterynarii.
1c. Przepisy ust. 2, 3 i 4–5a stosuje się odpowiednio.
2. Wyznaczenie do wykonania czynności, o którym mowa w ust. 1, następuje
w drodze decyzji administracyjnej powiatowego lekarza weterynarii określającej
rodzaj i zakres czynności przekazanych do wykonania.
2a. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1a, wyznaczenie lekarza
weterynarii następuje po uzyskaniu zgody kierownika zakładu leczniczego dla
zwierząt, w ramach którego lekarz ten świadczy usługi weterynaryjne.
3. Wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, następuje po zawarciu
przez powiatowego lekarza weterynarii umowy z:
1) osobami, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2,
2) podmiotem prowadzącym zakład leczniczy dla zwierząt – w przypadku,
o którym mowa w ust. 1 pkt 1a
– określającej zakres, terminy i miejsce wykonywania tych czynności, wysokość
wynagrodzenia za ich wykonanie oraz termin płatności, a w przypadku, o którym
mowa w ust. 1 pkt 1a, dodatkowo imię i nazwisko wyznaczonego lekarza
weterynarii świadczącego usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego dla
zwierząt.
3a. Powiatowy lekarz weterynarii przekazuje kierownikowi zakładu higieny
weterynaryjnej wchodzącego w skład wojewódzkiego inspektoratu weterynarii,
zwanego dalej „zakładem higieny weterynaryjnej”, kopię decyzji administracyjnej
w sprawie wyznaczenia do wykonywania czynności określonej w ust. 1 pkt 1 lit. l
oraz kopię umowy, o której mowa w ust. 3 pkt 1, o wykonywanie tej czynności.
4. Powiatowy lekarz weterynarii prowadzi listę osób wyznaczonych do
wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1.
5. Uchylenie decyzji, o której mowa w ust. 2, i rozwiązanie umowy ze
skutkiem natychmiastowym może nastąpić w przypadku:
1) gdy wykonywanie czynności przez osobę wyznaczoną może spowodować
zagrożenie dla zdrowia publicznego lub zwierząt;
2) niewywiązywania się osoby wyznaczonej z powierzonych jej do wykonania
czynności, w szczególności przez niewykonywanie ich terminowo;
3) stwierdzenia zaniedbań w dokumentowaniu wykonywanych czynności;
4) zawieszenia lub utraty prawa wykonywania zawodu przez lekarza
weterynarii;
5) złożenia wniosku przez osobę wyznaczoną, a także po złożeniu wniosku
przez:
a) kierownika zakładu higieny weterynaryjnej – w przypadku, o którym
mowa w ust. 1 pkt 1 lit. l,
b) kierownika zakładu leczniczego dla zwierząt – w przypadku, o którym
mowa w ust. 1 pkt 1a.
5a. O dokonaniu zmian w zakresie wyznaczenia do wykonywania czynności,
o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. l, powiatowy lekarz weterynarii powiadamia
kierownika zakładu higieny weterynaryjnej.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Głównego
Lekarza Weterynarii oraz Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej, określi,
w drodze rozporządzenia:
1) zakres czynności wykonywanych przez osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
oraz kwalifikacje osób wyznaczonych do wykonywania czynności, o których
mowa w ust. 1,
2) warunki i wysokość wynagrodzenia za wykonywanie czynności, o których
mowa w ust. 1
– mając na względzie zapewnienie odpowiedniego poziomu i jakości
wykonywanych czynności.
7. Wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, nie stanowi
zatrudnienia w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy.

art. 17. więcej Art. 17. Do wydatków związanych z wykonywaniem czynności, o których
mowa w art. 16 ust. 1, zalicza się wydatki na:
1) wynagrodzenia osób niebędących pracownikami Inspekcji;
2) obsługę finansową;
3) sprzęt i materiały związane z wykonywaniem tych czynności, w tym:
a) do prowadzenia dokumentacji oraz gromadzenia i przesyłania danych,
b) odczynniki do badań na włośnie,
c) odzież ochronną do badania przedubojowego i poubojowego zwierząt
rzeźnych i mięsa;
4) konserwację i naprawy sprzętu, o którym mowa w pkt 3;
5) tusz i pieczęcie do znakowania mięsa;
6) badania laboratoryjne niezbędne do wydania oceny mięsa;
7) szkolenia lekarzy weterynarii oraz innych osób wykonujących te czynności;
8) ponoszone przez wyznaczone osoby koszty, o których mowa w art. 30 ust. 2
pkt 1 i 2 oraz w ust. 3 pkt 2;
9) dojazdy pracowników Inspekcji w celu kontroli wykonywania powierzonych
zadań.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Organ Inspekcji, w przypadku stwierdzenia zagrożenia
epizootycznego lub zagrożenia bezpieczeństwa produktów pochodzenia
zwierzęcego lub w przypadku gdy jest to niezbędne ze względu na ochronę zdrowia
publicznego albo dla zabezpieczenia gospodarki narodowej przed poważnymi
stratami, nakazuje, w drodze decyzji administracyjnej, lekarzowi weterynarii
wykonywanie czynności koniecznych do likwidacji tego zagrożenia.
2. Nakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy:
1) osób, które ukończyły 60 lat;
2) kobiet w ciąży lub wychowujących dzieci w wieku do 14 lat;
3) osób niepełnosprawnych.
3. Decyzję, o której mowa w ust. 1, na obszarze powiatu, w którym lekarz
weterynarii mieszka lub jest zatrudniony, wydaje powiatowy lekarz weterynarii,
a w przypadku skierowania do wykonania czynności na obszarze innego powiatu –
wojewódzki lekarz weterynarii.
4. Wniesienie odwołania od decyzji, o której mowa w ust. 1, nie wstrzymuje
jej wykonania.
5. Decyzja, o której mowa w ust. 1, stwarza obowiązek wykonywania
czynności na okres do 3 miesięcy w miejscu określonym w decyzji.
6. Osobie skierowanej do wykonywania czynności pracodawca jest
obowiązany udzielić urlopu bezpłatnego na czas określony w decyzji, o której
mowa w ust. 3. Okres urlopu bezpłatnego zalicza się do okresu pracy, od którego
zależą uprawnienia pracownicze u tego pracodawcy.
7. Osobie, o której mowa w ust. 1, przysługuje zwrot kosztów przejazdu,
zakwaterowania i wyżywienia na zasadach określonych w przepisach o ustalaniu
oraz wysokości należności przysługującej pracownikom zatrudnionym
w państwowych lub samorządowych jednostkach sfery budżetowej i określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy. Zwrot kosztów
z tytułu zakwaterowania lub wyżywienia nie przysługuje w przypadku zapewnienia
w miejscu wykonywania czynności bezpłatnego zakwaterowania lub wyżywienia.
8. Przez czas określony w decyzji, o której mowa w ust. 1, z osobą
skierowaną do wykonania czynności przy zwalczaniu epizootii nie może być
rozwiązany dotychczasowy stosunek pracy oraz nie może być dokonane
wypowiedzenie umowy o pracę, chyba że istnieje podstawa do rozwiązania umowy
o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.
9. Wynagrodzenie osób, o których mowa w ust. 1, ustala się według
przepisów wydanych na podstawie art. 16 ust. 6 pkt 2.

Art. 18a. 1. Kontrola wyrobów do diagnostyki in vitro stosowanych
w medycynie weterynaryjnej, o której mowa w art. 3 ust. 2 pkt 4 lit. d, jest
prowadzona przez Głównego Lekarza Weterynarii i wojewódzkich lekarzy
weterynarii.
2. Na wniosek Głównego Lekarza Weterynarii Państwowy Instytut
Weterynaryjny – Państwowy Instytut Badawczy współpracuje przy
przeprowadzaniu kontroli wyrobów do diagnostyki in vitro stosowanych w medycynie weterynaryjnej, w tym przekazuje informacje dotyczące testów do diagnostyki in vitro stosowanych w medycynie weterynaryjnej używanych
w laboratoriach, o których mowa w art. 25 ust. 2 pkt 1.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Pracownicy Inspekcji oraz osoby wyznaczone na podstawie art. 16
i 18 są obowiązani przy wykonywaniu czynności kontrolnych nosić na widocznym
miejscu odznakę identyfikacyjną.
1a. Czynności kontrolne podejmowane są po okazaniu legitymacji służbowej
oraz upoważnienia do przeprowadzenia kontroli.
1aa. W ramach kontroli przeprowadzanej na podstawie ustawy z dnia
15 stycznia 2015 r. o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych
lub edukacyjnych przez pracowników Inspekcji z udziałem eksperta, o którym
mowa w art. 55 ust. 1 tej ustawy, ekspert ten podejmuje czynności kontrolne po
okazaniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, wystawionego przez organ
Inspekcji.
1b. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli powinno zawierać:
1) oznaczenie organu wystawiającego upoważnienie;
2) imię i nazwisko osoby upoważnionej;
3) numer odznaki identyfikacyjnej;
4) stanowisko i numer legitymacji służbowej pracownika Inspekcji
Weterynaryjnej;
5) numer dowodu osobistego osoby wyznaczonej w imieniu Inspekcji
Weterynaryjnej;
6) okres ważności upoważnienia;
7) miejsce lub obszar wykonywania czynności;
8) podpis osoby wystawiającej upoważnienie.
1c. Przed podjęciem pierwszej czynności kontrolnej, osoba upoważniona do
wykonania kontroli ma obowiązek poinformować kontrolowanego o jego prawach
i obowiązkach w trakcie kontroli.
1d. Do kontroli spraw, przy których zachodzi konieczność zapoznania się
z informacjami niejawnymi, kontrolujący powinni posiadać poświadczenie
bezpieczeństwa upoważniające do dostępu do informacji niejawnych, uzyskane na
podstawie przepisów o ochronie informacji niejawnych.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
wzory upoważnienia i odznaki identyfikacyjnej, mając na względzie potrzebę
zapewnienia identyfikacji osób uprawnionych do przeprowadzania kontroli
w imieniu Inspekcji.
3. Pracownicy Inspekcji oraz osoby wyznaczone na podstawie art. 16 i 18,
w zakresie wykonywania czynności, mają prawo w każdym czasie do:
1) przeprowadzania kontroli gospodarstw, centrów (organizacji), zakładów,
w tym pomieszczeń lub urządzeń, o których mowa w załączniku II
w rozdziale III rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego
i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych
(Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 34, str. 319), ośrodków w rozumieniu art. 2
ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o ochronie zwierząt
wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych, instalacji,
urządzeń lub środków transportu;
2) kontrolowania przestrzegania wymagań określonych w prawodawstwie
weterynaryjnym, w tym metod stosowanych do znakowania i identyfikacji
zwierząt, i w przepisach dotyczących bezpieczeństwa żywności, o której
mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b;
3) pobierania nieodpłatnie próbek do badań:
a) od zwierząt utrzymywanych w celu umieszczenia na rynku lub
transportowanych,
b) produktów przeznaczonych do przechowywania, umieszczania na rynku
lub transportowanych;
4) żądania pisemnych lub ustnych informacji w zakresie objętym przedmiotem
kontroli;
5) żądania okazywania i udostępniania dokumentów lub danych
informatycznych w zakresie, o którym mowa w pkt 4.
4. Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w ust. 3, podmioty
kontrolowane są obowiązane zapewnić pracownikom Inspekcji oraz osobom wyznaczonym na podstawie art. 16 i 18 pomoc niezbędną do wykonywania ich obowiązków.
5. Uzyskane w wyniku kontroli informacje, dokumenty i inne dane, dotyczące
w szczególności stosowanej przez kontrolowanego technologii, nie mogą być
przekazywane oraz ujawniane innym organom, chyba że stanowią dowód
popełnienia czynu zabronionego przez ustawę.
5a. Do eksperta, o którym mowa w art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 15 stycznia
2015 r. o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub
edukacyjnych, wykonującego czynności kontrolne w ramach kontroli
przeprowadzanej na podstawie tej ustawy, stosuje się przepisy ust. 3 pkt 4 i 5 oraz
ust. 4 i 5.
6. Powiatowy albo wojewódzki lekarz weterynarii może wystąpić do
właściwego miejscowo komendanta Policji z wnioskiem o pomoc, jeżeli jest to
niezbędne do przeprowadzenia kontroli przez Inspekcję. Na wniosek powiatowego
albo wojewódzkiego lekarza weterynarii właściwy miejscowo komendant Policji
zapewnia pomoc przy przeprowadzaniu kontroli.
7. (uchylony)

Art. 19a. Przeprowadzenie kontroli ma na celu ustalenie stanu faktycznego
i porównanie go ze stanem pożądanym, określonym w prawodawstwie
weterynaryjnym, oraz dokonanie oceny i podjęcie działań wynikających z ustaleń
kontroli.

Art. 19b. 1. Kontrolujący przeprowadzają kontrole:
1) okresowe – na podstawie planów kontroli sporządzanych przez powiatowego
lub wojewódzkiego lekarza weterynarii;
2) doraźne – podjęte poza planem kontroli, w tym związane z rozpatrzeniem
skarg i wniosków.
2. Powiatowy i wojewódzki lekarz weterynarii przeprowadzają kontrolę,
o której mowa w ust. 1 pkt 2, na polecenie Głównego Lekarza Weterynarii,
w zakresie przez niego określonym.
3. Powiatowy lekarz weterynarii przeprowadza kontrolę, o której mowa
w ust. 1 pkt 2, również na polecenie wojewódzkiego lekarza weterynarii,
w zakresie przez niego określonym.

Art. 19c. 1. Kontrolę przeprowadza się w obecności kierownika podmiotu
kontrolowanego albo osoby przez niego upoważnionej.
2. Kontrolujący dokonuje ustaleń stanu faktycznego na podstawie zebranych
w toku kontroli dowodów.
3. Dowodami są w szczególności dokumenty, oględziny, zeznania świadków,
opinie biegłych oraz wyjaśnienia i oświadczenia.

Art. 19d. 1. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół kontroli
zawierający:
1) oznaczenie podmiotu kontrolowanego, jego siedzibę i adres, imię i nazwisko
kierownika podmiotu kontrolowanego, z uwzględnieniem zmian zaistniałych
w okresie objętym kontrolą;
2) imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe kontrolującego oraz numer i datę
wystawienia upoważnienia do przeprowadzenia kontroli;
3) datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli, ze wskazaniem dni przerw
w kontroli;
4) określenie przedmiotu kontroli;
5) opis stwierdzonego w wyniku kontroli stanu faktycznego, w tym ujawnionych
nieprawidłowości oraz ich zakresu i skutków;
6) pouczenie o prawie, sposobie i terminie wniesienia zastrzeżeń do ustaleń
zawartych w protokole kontroli i złożenia wyjaśnień oraz o prawie odmowy
podpisania protokołu kontroli;
7) wzmiankę o wniesieniu zastrzeżeń;
8) omówienie dokonanych w protokole kontroli poprawek, skreśleń
i uzupełnień;
9) wzmiankę o doręczeniu podmiotowi kontrolowanemu protokołu kontroli;
10) podpisy kontrolującego i kierownika podmiotu kontrolowanego albo osoby
przez niego upoważnionej oraz miejsce i datę podpisania protokołu kontroli;
11) wzmiankę o odmowie podpisania protokołu kontroli;
12) oznaczenie odpowiednią klauzulą tajności protokołu kontroli lub jego
fragmentu w przypadku, gdy protokół zawiera informacje niejawne.
2. Do akt kontroli włącza się:
1) notatki służbowe z czynności mających znaczenie dla ustaleń kontroli,
sporządzone przez kontrolującego, oraz inne dowody, oceny, wnioski lub
zalecenia;
2) informacje i dokumenty oraz poświadczone za zgodność z oryginałem kopie
decyzji i powiadomień;
3) kopie dokumentów, poświadczone za zgodność z oryginałem, lub dokumenty
sporządzone przez kontrolującego, poświadczone za zgodność
z dokumentacją źródłową.
3. Protokół kontroli sporządza się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach.
4. Jeden egzemplarz protokołu kontroli przekazuje się podmiotowi
kontrolowanemu za pokwitowaniem, drugi włącza się do akt kontroli.

Art. 19e. 1. Podmiotowi kontrolowanemu przysługuje, przed podpisaniem
protokołu kontroli, prawo zgłoszenia zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole
kontroli.
2. Zastrzeżenia zgłasza się na piśmie w terminie 7 dni od dnia otrzymania
protokołu kontroli.
3. W przypadku uwzględnienia zastrzeżeń wniesionych przez podmiot
kontrolowany, kontrolujący dokonuje zmian w protokole kontroli przez opisanie
zmiany brzmienia jego poszczególnych fragmentów lub dokonanie skreśleń.
4. Podmiot kontrolowany może odmówić podpisania protokołu kontroli,
składając w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania wyjaśnienie przyczyn odmowy
podpisania.
5. W przypadku zgłoszenia zastrzeżeń do protokołu kontroli, termin odmowy
podpisania protokołu wraz z podaniem jej przyczyn biegnie od dnia doręczenia
podmiotowi kontrolowanemu stanowiska kontrolującego wobec zastrzeżeń.
6. Odmowa podpisania protokołu kontroli nie stanowi przeszkody do
podpisania go przez kontrolującego i realizacji ustaleń kontroli.

Art. 19f. Ustalenia ujęte w protokole kontroli stanowią podstawę do podjęcia
dalszych czynności, w tym dokonania ocen, sporządzenia wniosków, zaleceń
pokontrolnych, wydania decyzji i sporządzenia informacji dla jednostek
nadrzędnych, oraz do powiadomienia właściwego organu w przypadku popełnienia
przestępstwa lub wykroczenia.

Art. 19g. Kontrole na miejscu, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 4 lit. c,
przeprowadza się w zakresie, w trybie i na zasadach określonych w przepisach
o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Uprawnienia, o których mowa w art. 19 ust. 3, przysługują
przedstawicielom służb Unii Europejskiej oraz innych państw członkowskich,
przeprowadzającym kontrole weterynaryjne i kontrole bezpieczeństwa żywności,
o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Kontrole, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się w obecności
właściwego organu Inspekcji.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Podmioty prowadzące działalność w obiektach nadzorowanych
przez Inspekcję, w przypadku konieczności stałego wykonywania czynności przez
pracowników Inspekcji lub osoby wyznaczone na podstawie art. 16 i 18, są
obowiązane do nieodpłatnego:
1) udostępniania pomieszczeń biurowych, laboratoryjnych, socjalnych
i magazynowych;
2) odpowiedniego zabezpieczenia i wyposażenia stanowisk pracy dla
przeprowadzających kontrolę.
2. Podmioty prowadzące działalność nadzorowaną, o której mowa w art. 1
pkt 1 lit. o ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, nieodpłatnie udostępniają organom
Inspekcji Weterynaryjnej pomieszczenia w przypadku, o którym mowa
w załączniku IV w rozdziale I w sekcji 1 w ust. 6 rozporządzenia Komisji (UE)
nr 142/2011 z dnia 25 lutego 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 określającego przepisy
sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego,
nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, oraz w sprawie wykonania dyrektywy
Rady 97/78/WE w odniesieniu do niektórych próbek i przedmiotów zwolnionych
z kontroli weterynaryjnych na granicach w myśl tej dyrektywy (Dz. Urz. UE L 54
z 26.02.2011, str. 1, z późn. zm.).

art. 22. więcej Art. 22. Pracownicy Inspekcji oraz osoby, o których mowa w art. 16, 18 i 20,
w zakresie wykonywania czynności określonych w ustawie podlegają ochronie
prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Stwierdzenie albo wykluczenie choroby zakaźnej zwierzęcia,
w tym choroby odzwierzęcej, wydanie oceny mięsa, oceny zdrowotnej jakości
produktów pochodzenia zwierzęcego, żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2
lit. b, niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego, produktów ubocznych
pochodzenia zwierzęcego, produktów pochodnych oraz pasz może być
poprzedzone przeprowadzeniem badań laboratoryjnych.
2. Badaniami laboratoryjnymi, w tym przeprowadzanymi w ramach
monitorowania i badań kontrolnych, są objęte również szkodliwe dla ludzi
i zwierząt czynniki biologiczne, chemiczne, fizyczne, odzwierzęce czynniki
chorobotwórcze oraz związana z nimi oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe,
określone w prawodawstwie weterynaryjnym, a także w przepisach dotyczących
pasz oraz bezpieczeństwa żywności i żywienia.
3. Wymagań dotyczących badań laboratoryjnych określonych w ustawie nie
stosuje się do badania trichinoskopowego na obecność włośni mięsa
przeznaczonego na użytek własny.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Badanie laboratoryjne mięsa na obecność włośni jest
przeprowadzane w:
1) pomieszczeniu, o którym mowa w załączniku III w sekcji I w rozdziale II
w ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące
higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz.
UE L 139 z 30.04.2004, str. 55, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie
specjalne, rozdz. 3, t. 45, str. 14), udostępnianym pracownikom Inspekcji lub
osobom wyznaczonym na podstawie art. 16 i 18 przez podmioty prowadzące
działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego lub
2) innym przeznaczonym do tego celu pomieszczeniu, którym dysponuje
Inspekcja.
2. Pomieszczenie określone w ust. 1, w którym jest przeprowadzane badanie
laboratoryjne mięsa na obecność włośni, zwane dalej „pracownią badania mięsa na
obecność włośni”, powiatowy inspektorat weterynarii wyposaża w odczynniki
i sprzęt niezbędny do prawidłowego przeprowadzenia tego badania, zgodnie
z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2075/2005 z dnia 5 grudnia 2005 r.
ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące urzędowych kontroli w odniesieniu do włośni (Trichinella) w mięsie (Dz. Urz. UE L 338 z 22.12.2005, str. 60, z późn. zm.).
3. Kierownik zakładu higieny weterynaryjnej lub osoba przez niego
upoważniona kontroluje, czy w pracowni badania mięsa na obecność włośni są
spełniane wymagania w zakresie systemu zarządzania wskazanym w art. 12 ust. 2
lit. a rozporządzenia nr 882/2004.
4. Kierownik zakładu higieny weterynaryjnej o stwierdzeniu naruszenia
wymagań określonych w ust. 3 w pracowni badania mięsa na obecność włośni
przez:
1) osobę wyznaczoną na podstawie art. 16 lub 18 – informuje powiatowego
lekarza weterynarii;
2) pracownika Inspekcji – informuje wojewódzkiego lekarza weterynarii.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, powiatowy lekarz weterynarii
nakazuje, w drodze decyzji administracyjnej, osobom wyznaczonym na podstawie
art. 16 lub 18 do przeprowadzenia badania laboratoryjnego mięsa na obecność
włośni, usunięcie stwierdzonych naruszeń, określając sposób i termin ich usunięcia.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, pracownik Inspekcji ponosi
odpowiedzialność porządkową lub dyscyplinarną na zasadach określonych
w przepisach odrębnych.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Aby zapewnić jednolity sposób przeprowadzania badań
laboratoryjnych dla celów kontroli urzędowych określonych w rozporządzeniu
nr 882/2004, związanych z realizacją zadań, o których mowa w art. 3 ust. 1, tworzy
się system laboratoriów urzędowych, obejmujący akredytowane laboratoria.
2. W ramach systemu, o którym mowa w ust. 1, działają:
1) laboratoria urzędowe w rozumieniu art. 12 rozporządzenia nr 882/2004,
obejmujące:
a) zakłady higieny weterynaryjnej, w tym pracownie badania mięsa na
obecność włośni,
b) laboratoria państwowych instytutów badawczych,
c) laboratoria weterynaryjne wchodzące w skład innych niż wymienione
w lit. a jednostek organizacyjnych Inspekcji,
d) inne laboratoria zatwierdzone przez Głównego Lekarza Weterynarii;
2) krajowe laboratoria referencyjne w rozumieniu art. 33 rozporządzenia
nr 882/2004.
3. Główny Lekarz Weterynarii wyznacza laboratoria urzędowe, o których
mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a–c, do przeprowadzenia badań laboratoryjnych w zakresie
określonym w ust. 1.
4. Główny Lekarz Weterynarii, wyznaczając laboratorium urzędowe,
o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a, do przeprowadzenia badań laboratoryjnych
mięsa na obecność włośni, wskazuje pracownię badania mięsa na obecność włośni,
na podstawie informacji przekazanych przez powiatowego lekarza weterynarii za
pośrednictwem wojewódzkiego lekarza weterynarii.
5. Jeżeli brak jest laboratorium urzędowego, o którym mowa w ust. 2 pkt 1
lit. a–c, do przeprowadzenia wymaganych badań laboratoryjnych, Główny Lekarz
Weterynarii może wyznaczyć do przeprowadzenia tych badań krajowe
laboratorium referencyjne.
6. Jeżeli brak jest krajowego laboratorium referencyjnego, które można
wyznaczyć do przeprowadzenia wymaganych badań laboratoryjnych, Główny
Lekarz Weterynarii, po zasięgnięciu opinii Rady do spraw Laboratoriów, wyznacza
do przeprowadzenia tych badań znajdujące się na terytorium innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego
Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym, zwanego dalej „państwem członkowskim EFTA”,
krajowe albo wspólnotowe laboratorium referencyjne.
7. Laboratoria urzędowe są poddawane w zakresie stosowanych metod
badawczych regularnym badaniom porównawczym przeprowadzanym przez
krajowe laboratorium referencyjne, a gdy brak jest takiej możliwości – przez
krajowe lub wspólnotowe laboratorium referencyjne znajdujące się na terytorium
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego
EFTA.
8. Główny Lekarz Weterynarii sporządza, w sposób określony przez Komisję
Europejską, wykaz krajowych laboratoriów referencyjnych oraz innych
laboratoriów, których obowiązek publikowania wynika z przepisów Unii
Europejskiej, aktualizuje go i umieszcza na stronie internetowej administrowanej
przez Główny Inspektorat Weterynarii.
9. Badania laboratoryjne w zakresie oceny zdrowotnej jakości żywności,
o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b, wykonują laboratoria, o których mowa
w art. 78 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie
żywności i żywienia.

Art. 25a. 1. Kierownik laboratorium, o którym mowa w art. 25 ust. 2 pkt 1
lit. d, ubiegającego się o status laboratorium urzędowego zatwierdzonego do
przeprowadzania badań laboratoryjnych w danym kierunku dla celów kontroli
urzędowych, składa na piśmie wniosek w tym zakresie do Głównego Lekarza
Weterynarii.
2. Do wniosku dołącza się:
1) kopię:
a) certyfikatu akredytacji,
b) zakresu akredytacji, zgodnego z kierunkiem badań określonym we
wniosku;
2) opinię, do której dołącza się raport krajowego laboratorium referencyjnego
właściwego dla kierunku badań, a w przypadku gdy nie ma takiego krajowego
laboratorium referencyjnego – krajowego lub wspólnotowego laboratorium
referencyjnego znajdującego się na terytorium innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego EFTA,
wydaną nie wcześniej niż w roku poprzedzającym rok złożenia wniosku, o:
a) kwalifikacjach osób przeprowadzających badania,
b) spełnianiu warunków niezbędnych do przeprowadzania badań,
c) stosowanych metodach badawczych;
3) kopię raportu z badań biegłości przeprowadzonych nie wcześniej niż w roku
poprzedzającym rok złożenia wniosku przez właściwe dla danego kierunku
badań krajowe laboratorium referencyjne, a w przypadku gdy nie ma takiego
krajowego laboratorium referencyjnego – przez krajowe laboratorium
referencyjne znajdujące się na terytorium innego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego EFTA lub wspólnotowe
laboratorium referencyjne.
3. Główny Lekarz Weterynarii zatwierdza, w drodze decyzji
administracyjnej, laboratorium ubiegające się o status laboratorium urzędowego
zatwierdzonego do przeprowadzania badań laboratoryjnych.
4. Laboratorium, które uzyskało status laboratorium, o którym mowa w ust. 1:
1) bierze udział w badaniach biegłości przeprowadzanych przez właściwe dla
danego kierunku badań krajowe laboratorium referencyjne, w terminach
określonych w harmonogramie opracowanym przez to krajowe laboratorium
referencyjne, a w przypadku gdy nie ma takiego laboratorium referencyjnego
– nie rzadziej niż raz na 4 lata w badaniach biegłości przeprowadzanych przez
właściwe dla danego kierunku badań krajowe laboratorium referencyjne
znajdujące się na terytorium innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej lub państwa członkowskiego EFTA lub wspólnotowe
laboratorium referencyjne;
2) poddaje się kontroli właściwego dla danego kierunku badań krajowego
laboratorium referencyjnego.
5. Laboratorium, które uzyskało status laboratorium, o którym mowa w ust. 1,
w terminie 6 miesięcy od dnia uzyskania w badaniach biegłości, o których mowa
w ust. 4 pkt 1, wyniku niezgodnego z kryteriami określonymi przez krajowe lub
wspólnotowe laboratorium referencyjne, które przeprowadziło te badania, lub
wyniku wątpliwego podlega ponownemu badaniu biegłości przeprowadzanemu
przez właściwe dla danego kierunku badań krajowe laboratorium referencyjne,
a w przypadku gdy nie ma takiego krajowego laboratorium referencyjnego – przez
krajowe laboratorium referencyjne znajdujące się na terytorium innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego EFTA lub
wspólnotowe laboratorium referencyjne.
6. Główny Lekarz Weterynarii, w drodze decyzji administracyjnej, cofa
laboratorium zatwierdzenie, jeżeli:
1) jednostka akredytująca cofnęła lub zawiesiła posiadaną przez laboratorium
akredytację lub
2) laboratorium:
a) dwukrotnie w kolejnych badaniach biegłości nie uzyskało wyników
zgodnych z kryteriami określonymi przez krajowe lub wspólnotowe
laboratorium referencyjne, które przeprowadziło te badania, lub nie
poddało się badaniu biegłości, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, lub
ponownemu badaniu biegłości, o którym mowa w ust. 5, lub
b) uchyla się od poddania się kontroli, o której mowa w ust. 4 pkt 2, albo
w wyniku takiej kontroli stwierdzono, że laboratorium nie spełnia
warunków niezbędnych do przeprowadzania badań, lub
c) używa do diagnostyki in vitro wyrobów stosowanych w medycynie
weterynaryjnej, które nie znajdują się w wykazie wyrobów do
diagnostyki in vitro stosowanych w medycynie weterynaryjnej, o którym
mowa w art. 76a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie
zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, lub
d) nie przekazało niezwłocznie wyników przeprowadzonych badań
laboratoryjnych do systemu teleinformatycznego, o którym mowa
w art. 25d ust. 1, lub
e) nie przekazało powiatowemu lekarzowi weterynarii właściwemu ze
względu na miejsce lokalizacji laboratorium informacji, o których mowa
w art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia
zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.
7. Krajowe laboratorium referencyjne, jednostka akredytująca i powiatowy
lekarz weterynarii niezwłocznie informują Głównego Lekarza Weterynarii
o zaistnieniu przyczyn mogących stanowić podstawę do cofnięcia laboratorium
zatwierdzenia.
8. Jeżeli laboratorium urzędowe, o którym mowa w art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. a–
c, z przyczyn finansowych lub organizacyjnych nie jest w stanie przeprowadzić
badań laboratoryjnych w zakresie określonym w art. 25 ust. 1, Główny Lekarz
Weterynarii może wyznaczyć, na czas określony, do przeprowadzania tych badań
laboratorium urzędowe, o którym mowa w art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. d.
9. Główny Lekarz Weterynarii, dokonując wyznaczenia, o którym mowa
w ust. 8, określa:
1) zakres badań laboratoryjnych przeprowadzanych przez wyznaczone
laboratorium;
2) sposób pozyskiwania przez wyznaczone laboratorium materiału do badań
laboratoryjnych;
3) zasady gromadzenia i przekazywania danych o wynikach przeprowadzanych
badań laboratoryjnych;
4) wysokość opłat za badania laboratoryjne przeprowadzane przez wyznaczone
laboratorium.

Art. 25b. 1. Krajowe laboratoria referencyjne:
1) wykonują zadania:
a) Inspekcji, o których mowa w art. 3, w zakresie referencyjności,
b) określone w art. 33 rozporządzenia nr 882/2004;
2) prowadzą centralną bazę danych, o której mowa w art. 25d ust. 1 pkt 1, oraz
gromadzą i przetwarzają dane dotyczące wyników badań laboratoryjnych
przeprowadzanych w ramach systemu, o którym mowa w art. 25 ust. 1.
2. Krajowe laboratorium referencyjne właściwe dla danego kierunku badań
sprawuje nadzór nad laboratoriami urzędowymi, w zakresie prawidłowości
wykonywania przez nie badań, przeprowadzając kontrolę, w szczególności sprzętu
i odczynników stosowanych do tych badań, a także badań porównawczych oraz
wyboru metod do akredytacji.
3. Krajowe laboratoria referencyjne corocznie, do dnia 15 stycznia,
przekazują Głównemu Lekarzowi Weterynarii informacje o przeprowadzonych
kontrolach.
4. Zadania krajowych laboratoriów referencyjnych są finansowane z budżetu
państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw rolnictwa.
5. Wydatki inwestycyjne związane z prowadzeniem centralnej bazy danych,
o której mowa w art. 25d ust. 1 pkt 1, mogą być finansowane z budżetu państwa
z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw rolnictwa,
w wysokości do 100% planowanej wartości kosztorysowej inwestycji.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia:
1) określi, jakie krajowe laboratoria referencyjne są krajowymi laboratoriami
referencyjnymi, o których mowa w art. 33 ust. 1 rozporządzenia nr 882/2004,
a w przypadku gdy dla każdego ze wspólnotowych laboratoriów
referencyjnych zostanie określone więcej niż jedno krajowe laboratorium
referencyjne – także sposób współpracy tych laboratoriów, mając na
względzie wykonywane przez te laboratoria zadania, a także zapewnienie
efektywnej współpracy tych laboratoriów oraz koordynację ich zadań
i współpracy z innymi krajowymi laboratoriami referencyjnymi
i wspólnotowymi laboratoriami referencyjnymi;
2) może określić dodatkowe wymagania, jakie powinny spełniać krajowe
laboratoria referencyjne, uwzględniając ich specyfikę wynikającą z rodzaju
przeprowadzanych przez nie badań.

Art. 25c. 1. Krajowe laboratoria referencyjne przekazują Głównemu
Lekarzowi Weterynarii corocznie, w terminie do dnia 1 grudnia, projekt
szczegółowego zakresu rzeczowego ich zadań, które będą realizowane
w następnym roku kalendarzowym.
2. Główny Lekarz Weterynarii przekazuje ministrowi właściwemu do spraw
rolnictwa corocznie, w terminie do dnia 31 grudnia, szczegółowy zakres rzeczowy
zadań krajowych laboratoriów referencyjnych, które będą realizowane
w następnym roku kalendarzowym.

Art. 25d. 1. Dane dotyczące wyników przeprowadzonych badań
laboratoryjnych w zakresie określonym w art. 23 są gromadzone i przetwarzane
przy użyciu systemu teleinformatycznego obejmującego:
1) centralną bazę danych prowadzoną przez krajowe laboratoria referencyjne;
2) lokalne bazy danych prowadzone w zakładach higieny weterynaryjnej
przeprowadzających badania laboratoryjne dla celów kontroli urzędowych.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki i tryb gromadzenia, przetwarzania oraz przekazywania
danych dotyczących wyników przeprowadzonych badań laboratoryjnych, a także
sposób prowadzenia baz danych określonych w ust. 1, mając na względzie
zapewnienie efektywnej kontroli stanu bezpieczeństwa produktów pochodzenia
zwierzęcego i żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b, oraz stanu
zdrowia zwierząt, a także szybkiego przepływu informacji dotyczących wyników
tych badań.

Art. 25e. 1. Badania laboratoryjne przeprowadzane w celu zapewnienia
ochrony zdrowia zwierząt, bezpieczeństwa produktów pochodzenia zwierzęcego,
produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych lub
pasz przez podmioty prowadzące działalność określoną w przepisach o ochronie
zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, o produktach
pochodzenia zwierzęcego lub o paszach, w przypadku gdy wyniki tych badań są
wykorzystywane dla celów kontroli urzędowej, są przeprowadzane w laboratoriach, o których mowa w art. 25 ust. 2, albo w laboratoriach wpisanych do rejestru prowadzonego przez Głównego Lekarza Weterynarii, chyba że państwo
trzecie określiło inne wymagania w tym zakresie.
2. Laboratorium wpisane do rejestru może przeprowadzać badania
laboratoryjne, o których mowa w ust. 1, wyłącznie zgodnie z rodzajem
i kierunkiem badań laboratoryjnych, w zakresie których zostało wpisane do tego
rejestru.
3. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, Główny Lekarz Weterynarii prowadzi
w postaci elektronicznej.
4. W rejestrze wpisuje się nazwę i adres laboratorium, datę wpisania
laboratorium do rejestru, rodzaj i kierunek przeprowadzanych badań
laboratoryjnych oraz ich metodykę.
5. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, udostępnia się na stronie internetowej
administrowanej przez Główny Inspektorat Weterynarii.

Art. 25f. 1. Wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 25e ust. 1, dokonuje
Główny Lekarz Weterynarii na wniosek złożony na piśmie przez kierownika
laboratorium.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
wnioskodawcy;
2) określenie rodzaju i kierunku przeprowadzanych badań laboratoryjnych oraz
metod ich przeprowadzania;
3) określenie lokalizacji laboratorium, w którym mają być przeprowadzane
badania laboratoryjne.
3. Do wniosku dołącza się kopię raportu z badań biegłości przeprowadzonych
nie wcześniej niż w roku poprzedzającym rok złożenia tego wniosku przez krajowe
laboratorium referencyjne właściwe dla danego kierunku badań laboratoryjnych.
4. W przypadku gdy nie ma krajowego laboratorium referencyjnego
właściwego dla określonego kierunku badań laboratoryjnych, kierownik
laboratorium do wniosku dołącza kopię:
1) certyfikatu akredytacji wraz z zakresem akredytacji, zgodnego z kierunkiem
badań laboratoryjnych określonym we wniosku albo
2) raportu z badań biegłości przeprowadzonych nie wcześniej niż w roku
poprzedzającym rok złożenia tego wniosku przez krajowe laboratorium
referencyjne właściwe dla danego kierunku badań laboratoryjnych znajdujące
się na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub
państwa członkowskiego EFTA lub wspólnotowe laboratorium referencyjne.
5. Główny Lekarz Weterynarii odmawia, w drodze decyzji administracyjnej,
wpisu laboratorium do rejestru, jeżeli nie uzyskało ono w badaniach, o których
mowa w ust. 3 lub ust. 4 pkt 2, wyniku zgodnego z kryteriami określonymi przez
krajowe lub wspólnotowe laboratorium referencyjne, które przeprowadziło te
badania.
6. Laboratorium wpisane do rejestru bierze udział w badaniach biegłości
przeprowadzanych przez krajowe laboratorium referencyjne właściwe dla danego
kierunku badań laboratoryjnych, w terminach określonych w harmonogramie
opracowanym przez to krajowe laboratorium referencyjne, a w przypadku gdy nie
ma takiego laboratorium referencyjnego – nie rzadziej niż raz na 4 lata w badaniach
biegłości przeprowadzanych przez właściwe dla danego kierunku badań
laboratoryjnych krajowe laboratorium referencyjne znajdujące się na terytorium
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego
EFTA lub wspólnotowe laboratorium referencyjne.
7. Laboratorium wpisane do rejestru, o którym mowa w ust. 1, w terminie
6 miesięcy od dnia uzyskania w badaniach biegłości, o których mowa w ust. 6,
wyniku niezgodnego z kryteriami określonymi przez krajowe lub wspólnotowe
laboratorium referencyjne, które przeprowadziło te badania, lub wyniku
wątpliwego podlega ponownemu badaniu biegłości przeprowadzanemu przez
krajowe laboratorium referencyjne właściwe dla danego kierunku badań
laboratoryjnych, a w przypadku gdy nie ma takiego krajowego laboratorium
referencyjnego – przez krajowe laboratorium referencyjne znajdujące się na
terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa
członkowskiego EFTA lub wspólnotowe laboratorium referencyjne.
8. Główny Lekarz Weterynarii skreśla, w drodze decyzji administracyjnej,
laboratorium z rejestru, jeżeli:
1) jednostka akredytująca cofnęła lub zawiesiła posiadaną przez laboratorium
akredytację w przypadku, o którym mowa w ust. 4, lub
2) laboratorium:
a) dwukrotnie w kolejnych badaniach biegłości nie uzyskało wyników
zgodnych z kryteriami określonymi przez krajowe lub wspólnotowe
laboratorium referencyjne, które przeprowadziło te badania, lub nie
poddało się badaniom, o których mowa w ust. 6 lub 7, lub
b) nie przekazało powiatowemu lekarzowi weterynarii właściwemu ze
względu na miejsce lokalizacji laboratorium informacji, o których mowa
w art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia
zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.
9. Krajowe laboratorium referencyjne, jednostka akredytująca i powiatowy
lekarz weterynarii niezwłocznie informują Głównego Lekarza Weterynarii
o zaistnieniu przyczyn, o których mowa w ust. 8, mogących stanowić podstawę do
wykreślenia laboratorium z rejestru.
10. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
wykaz badań laboratoryjnych określonych w art. 25e ust. 1, mając na względzie
znaczenie wyników tych badań zarówno dla ochrony zdrowia zwierząt,
zapewnienia efektywnej kontroli stanu bezpieczeństwa produktów pochodzenia
zwierzęcego i pasz, jak i przy wystawianiu przez organy Inspekcji Weterynaryjnej
świadectw zdrowia dla przesyłek zwierząt i takich produktów oraz pasz.

Art. 25g. 1. Koszty udziału laboratorium w badaniach biegłości i koszty
kontroli laboratorium przeprowadzanych przez krajowe laboratorium referencyjne
właściwe dla danego kierunku badań laboratoryjnych ponosi podmiot prowadzący
laboratorium.
2. Kosztów, o których mowa w ust. 1, nie ponoszą podmioty prowadzące
laboratoria wymienione w art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. a–c.
3. Wpływy z tytułu organizowania badań biegłości i przeprowadzania
kontroli przez krajowe laboratoria referencyjne stanowią dochód budżetu państwa.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Świadectwa zdrowia wystawia organ Inspekcji lub upoważniony
przez ten organ urzędowy lekarz weterynarii, zwani dalej „wystawiającym
świadectwo”.
2. Wystawiający świadectwo powinien:
1) posiadać wiedzę w zakresie przepisów zawartych w aktach prawnych,
o których mowa w art. 1 pkt 3;
2) znać zasady przeprowadzania kontroli weterynaryjnej oraz sposób
wystawiania świadectw zdrowia.
3. Wystawiający świadectwo:
1) poświadcza dane, co do których posiada wiedzę i które mogą być przez niego
ustalone;
2) podpisuje świadectwa zdrowia:
a) prawidłowo wypełnione,
b) zwierząt lub produktów w rozumieniu przepisów o kontroli
weterynaryjnej w handlu, które zostały przez niego skontrolowane.
4. Jeżeli wystawienie świadectwa zdrowia następuje na podstawie innych
dokumentów, to wystawiający świadectwo jest obowiązany posiadać te dokumenty
przed jego wystawieniem.
5. Wystawiający świadectwo może wystawić świadectwo zdrowia na
podstawie danych, które zostały:
1) ustalone przez osoby, o których mowa w art. 16 ust. 1, jeżeli wystawiający
świadectwo może potwierdzić prawdziwość tych danych, lub
2) uzyskane w wyniku realizacji programów monitorowania, planów badań
kontrolnych, planów urzędowych kontroli, o których mowa w art. 13 ust. 1
pkt 6 i art. 14 ust. 1 pkt 4, oraz zatwierdzonych programów zapewnienia
jakości, określonych w przepisach odrębnych;
3) uzyskane podczas innych urzędowych kontroli przeprowadzanych przez
uprawnione organy;
4) uzyskane z badań laboratoryjnych określonych w art. 25e ust. 1.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Do wystawiającego świadectwo przepisy art. 24 i 25 Kodeksu
postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.
2. Świadectwo zdrowia sporządza się w języku polskim oraz co najmniej
w jednym z języków urzędowych państwa przeznaczenia w rozumieniu przepisów
o kontroli weterynaryjnej w handlu.
3. Świadectwo zdrowia sporządza się w sposób zapewniający identyfikację
wystawiającego świadectwo.
4. Wystawiający świadectwo przechowuje kopie wystawionych świadectw
zdrowia przez 3 lata od dnia ich wystawienia.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Organy Inspekcji kontrolują wydane świadectwa zdrowia.
2. Jeżeli zachodzi podejrzenie, że wystawiający świadectwo przerobił lub
sfałszował świadectwo zdrowia, organ Inspekcji sprawujący nad nim nadzór może
zawiesić go w czynnościach do czasu zakończenia postępowania karnego w tej
sprawie.

art. 29. więcej Art. 29. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze
rozporządzenia, program szkoleń dla wystawiających świadectwa, a także sposób
prowadzenia tych szkoleń, biorąc pod uwagę:
1) prawodawstwo weterynaryjne;
2) zasady sporządzania świadectw;
3) rodzaj i zakres stosowania testów i badań przeprowadzanych przed
wystawieniem świadectwa.

Art. 29a. Powiatowy lekarz weterynarii wydaje zaświadczenia o spełnianiu:
1) minimalnych standardów co do higieny i warunków utrzymania zwierząt
w gospodarstwie w zakresie niezbędnym do ubiegania się lub otrzymania
pomocy finansowej albo dofinansowania ze środków pochodzących
z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOiGR);
2) warunków utrzymania zwierząt gospodarskich w zakresie niezbędnym do
ubiegania się lub otrzymania pomocy finansowej ze środków pochodzących
z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich
(EFRROW).

art. 30. więcej Art. 30. 1. Inspekcja pobiera opłaty za:
1) kontrolę:
a) zwierząt,
b) produktów, połączoną z pobraniem próbek do badań laboratoryjnych
– przeznaczonych do wywozu, handlu lub przemieszczania w celach
niehandlowych albo umieszczenia na rynku krajowym, jeżeli przepisy
odrębne wymagają zaopatrzenia ich w dokument wystawiony przez
urzędowego lekarza weterynarii;
2) przeprowadzenie weterynaryjnej kontroli granicznej;
3) nadzór nad ubojem zwierząt rzeźnych, w tym badanie przedubojowe
i poubojowe, ocenę mięsa i nadzór nad przestrzeganiem w czasie uboju
przepisów o ochronie zwierząt;
4) badania mięsa zwierząt łownych;
5) nadzór nad:
a) rozbiorem mięsa,
b) przechowywaniem mięsa i produktów mięsnych,
c) przetwórstwem mięsa,
d) punktami odbioru mleka, przetwórstwem mleka oraz przechowywaniem
produktów mlecznych,
e) przetwórstwem lub przechowywaniem jaj konsumpcyjnych lub
produktów jajecznych,
f) pozyskiwaniem, obróbką lub przechowywaniem materiału
biologicznego, jaj wylęgowych drobiu lub jaj i gamet przeznaczonych do
celów hodowlanych,
g) pozyskiwaniem, składowaniem lub przetwarzaniem produktów
ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych,
h) miejscami gromadzenia, skupu lub sprzedaży zwierząt, targowiskami,
a także wystawami, pokazami lub konkursami zwierząt,
i) kwarantanną zwierząt, z wyjątkiem kwarantanny przeprowadzonej
w granicznym posterunku kontroli,
j) wyładowywaniem albo pierwszą sprzedażą produktów rybołówstwa ze
statków rybackich,
k) obróbką, przetwórstwem, przechowywaniem ryb, skorupiaków,
mięczaków, żab lub ich produktów oraz wyładowywaniem ze statku
przetwórni produktów rybołówstwa,
l) działalnością związaną ze sprzedażą bezpośrednią,
m) wytwarzaniem pasz i pasz leczniczych przeznaczonych do obrotu oraz
warunkami ich przechowywania lub sprzedaży,
n) wytwarzaniem pasz nieprzeznaczonych do obrotu, zawierających
dodatki paszowe z grup: antybiotyków, kokcydiostatyków i innych
produktów leczniczych i stymulatorów wzrostu oraz warunkami ich
przechowywania;
6) kontrolę statków rybackich i statków przetwórni;
7) prowadzenie monitorowania substancji niedozwolonych, pozostałości
chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń
promieniotwórczych u zwierząt, w ich wydzielinach i wydalinach,
w tkankach lub narządach zwierząt, w produktach pochodzenia zwierzęcego,
w wodzie przeznaczonej do pojenia zwierząt oraz paszach;
8) badania laboratoryjne próbek:
a) pobranych w trakcie postępowania związanego z wykryciem substancji
niedozwolonych,
b) pobranych w czasie sprawowania nadzoru, jeżeli wyniki tych badań
wykażą naruszenie przepisów lub są niezbędne do wydania świadectwa
zdrowia albo wynikają ze szczególnych wymagań państwa, dla którego
jest przeznaczony produkt;
9) wydawanie pozwoleń weterynaryjnych na przywóz przesyłek zwierząt lub
produktów, jeżeli przepisy odrębne tak stanowią;
10) badania kontrolne zakażeń zwierząt w kierunku bonamiozy i marteiliozy;
11) badanie mięsa w przypadku złożenia przez posiadacza mięsa odwołania od
decyzji w sprawie oceny tego mięsa, jeżeli wynik powtórnego badania
potwierdzi pierwotną ocenę.
2. Do opłat, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i pkt 5 lit. h oraz i, dolicza się
koszty:
1) dojazdu związanego z wykonywaniem czynności;
2) użytych produktów leczniczych weterynaryjnych lub wyrobów medycznych
w rozumieniu art. 2 pkt 38 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach
medycznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 211 oraz z 2018 r. poz. 650);
3) szczegółowych badań i zabiegów specjalistycznych, w tym badań w kierunku
reakcji alergicznych, badań serologicznych, pobrania próbek płynów
ustrojowych, wydzielin i wydalin, wymazów, wypłuczyn oraz badań
laboratoryjnych.
3. Do opłat:
1) o których mowa w ust. 1 pkt 2, dolicza się koszty badań laboratoryjnych
związane z pobieraniem i badaniem próbek;
2) o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, związanych z badaniem na terenie
gospodarstwa lub fermy albo rzeźni o małej zdolności produkcyjnej dolicza
się koszty dojazdu do miejsca wykonania czynności;
3) o których mowa w ust. 1 pkt 6, związanych z kontrolą statków rybackich
i statków przetwórni za granicą dolicza się koszty przemieszczenia na ten
statek.

art. 31. więcej Art. 31. 1. W przypadku gdy ubój zwierząt i badanie poubojowe odbywa się
na terenie gospodarstwa lub fermy, opłaty, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 3
i 4, powiększa się o 100% w celu pokrycia kosztów badania.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. W przypadku wyładowywania produktów rybołówstwa ze statku
rybackiego lub statku przetwórni, pływających pod banderą państwa trzeciego, do
opłaty za badanie dolicza się koszty czynności związanych z kontrolą tych statków.

Art. 31a. 1. Niezależnie od opłat, o których mowa w art. 30–31, wojewódzkie
inspektoraty weterynarii mogą pozyskiwać środki finansowe z tytułu sprzedaży
usług zleconych, w szczególności w zakresie:
1) badań laboratoryjnych i innych czynności dotyczących oceny jakości
zdrowotnej i bezpieczeństwa zdrowotnego;
2) prowadzenia szkoleń i egzaminów.
2. Środki pochodzące z wykonywanych przez wojewódzkie inspektoraty
weterynarii usług, o których mowa w ust. 1, stanowią dochody budżetu państwa.

art. 32. więcej Art. 32. Główny Lekarz Weterynarii przekazuje Komisji Europejskiej
informacje dotyczące pobieranych opłat.

art. 33. więcej Art. 33. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy sposób ustalania i wysokość opłat za wykonanie czynności,
o których mowa w art. 30 ust. 1,
2) sposób i miejsce pobierania opłat,
3) sposób przekazywania Komisji Europejskiej informacji w zakresie
określonym w pkt 1 i 2
– mając na względzie przepisy Unii Europejskiej w zakresie zasad pobierania
i wysokości opłat za czynności weterynaryjne.

art. 34. więcej Art. 34. Do należności pieniężnych z tytułu opłat określonych na podstawie
ustawy stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

art. 35. więcej Art. 35. (uchylony).

art. 36. więcej Art. 36. 1. Główny Lekarz Weterynarii:
1) utworzy systemy wymiany informacji służące kontroli przemieszczania
zwierząt i produktów w handlu, przewozie i przywozie oraz wywozie, a także
zapewni udział organów Inspekcji w elektronicznym systemie wymiany
informacji zgodnie z przepisami Unii Europejskiej;
2) zapewni komputeryzację procedur weterynaryjnej kontroli granicznej zgodnie
z przepisami Unii Europejskiej.
2. Koszty związane z:
1) administrowaniem i utrzymywaniem serwerów krajowych,
2) korzystaniem z centralnego serwera Unii Europejskiej,
3) przygotowywaniem i aktualizowaniem oprogramowania komputerowego
oraz materiałów pomocniczych, związanych z korzystaniem z tego
oprogramowania
– są pokrywane z budżetu państwa.
3. Koszty związane z bieżącą eksploatacją systemów informatycznych są
pokrywane z budżetów właściwych inspektoratów.
4. Główny Lekarz Weterynarii, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do
spraw rolnictwa, może powierzyć innemu podmiotowi, w drodze umowy,
wykonywanie niektórych czynności związanych z realizacją zadań, o których
mowa w ust. 1.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Kto udaremnia lub utrudnia działalność organów Inspekcji lub
osób, o których mowa w art. 5 ust. 2, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności
albo grzywny.
1a. Kto, będąc obowiązanym do wykonania nakazu określonego w art. 18
ust. 1, nie wykonuje tego nakazu, podlega karze grzywny.
2. Orzekanie w sprawach o czyny określone w ust. 1 i 1a następuje w trybie
przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

art. 38. więcej Art. 38. W ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o administracji rządowej w województwie
(Dz.U. z 2001 r. Nr 80, poz. 872, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 31 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Konkurs na stanowisko wojewódzkiego lekarza weterynarii i jego zastępcy przeprowadza się w sposób określony w przepisach o służbie
cywilnej.”;
2) w załączniku do ustawy pkt 18 otrzymuje brzmienie:
„18) powiatowi oraz graniczni lekarze weterynarii”.

art. 39. więcej Art. 39. W ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz.U. z 1999 r. Nr 49, poz.
483, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Korpus służby cywilnej tworzą także wojewódzcy, powiatowi i graniczni lekarze weterynarii oraz ich zastępcy.”;
2) po art. 21 dodaje się art. 21a w brzmieniu:
„Art. 21a. 1. Główny Lekarz Weterynarii organizuje nabór na stanowisko
granicznego lekarza weterynarii i jego zastępcy.
2. Wojewódzki lekarz weterynarii organizuje nabór na stanowisko powiatowego lekarza weterynarii i jego zastępcy.
3. Przepisy art. 21-26 stosuje się odpowiednio.”;
3) w art. 41 w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
„3) wojewódzkiego lekarza weterynarii i jego zastępcy,”;
4) w art. 42 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Szef Służby Cywilnej może wyrazić zgodę na dopuszczenie osób niebędących urzędnikami służby cywilnej do konkursu na stanowiska, o których
mowa w art. 41 ust. 1 pkt 2 i 3, jeżeli do pracy na tych stanowiskach niezbędne są szczególne doświadczenie lub umiejętności zawodowe. Przepisy
art. 48 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.”;
5) po art. 43 dodaje się art. 43a w brzmieniu:
„Art. 43a. Konkurs na stanowisko wojewódzkiego lekarza weterynarii i jego
zastępcy Szef Służby Cywilnej przeprowadza na wniosek Głównego Lekarza Weterynarii złożony po porozumieniu z właściwym wojewodą.”;
6) w art. 48 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. Urzędnika służby cywilnej, który został wyłoniony w drodze konkursu na
stanowisko, o którym mowa w art. 41 ust. 1 pkt 3, Szef Służby Cywilnej
przenosi na to stanowisko i w porozumieniu z Głównym Lekarzem Weterynarii określa wysokość wynagrodzenia przysługującego na tym stanowisku.”.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Główny Lekarz Weterynarii utworzy graniczne inspektoraty
weterynarii jako państwowe jednostki budżetowe w Bezledach, Dorohusku, Gdyni,
Hrebennem, Korczowej, Koroszczynie, Kuźnicy Białostockiej, Szczecinie,
Świnoujściu i Warszawie.
2. Graniczne inspektoraty weterynarii, wymienione w ust. 1, zostaną
utworzone przez przekształcenie granicznych inspektoratów weterynarii, będących
oddziałami wojewódzkich inspektoratów weterynarii w Bezledach, Dorohusku,
Gdyni, Hrebennem, Korczowej, Koroszczynie, Kuźnicy Białostockiej, Szczecinie,
Świnoujściu i Warszawie.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Dotychczasowe stosunki pracy wojewódzkich i powiatowych
lekarzy weterynarii oraz ich zastępców, zatrudnionych na podstawie powołania,
stają się z dniem wejścia w życie ustawy stosunkami pracy na podstawie umowy
o pracę na czas nieokreślony.
2. Dotychczasowe stosunki pracy granicznych lekarzy weterynarii oraz ich
zastępców w granicznych inspektoratach weterynarii, o których mowa w art. 40,
zatrudnionych na podstawie powołania, stają się z dniem wejścia w życie ustawy
stosunkami pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.
3. Pracownicy zatrudnieni w granicznych inspektoratach weterynarii,
o których mowa w art. 40, będących oddziałami wojewódzkich inspektoratów
weterynarii stają się, z dniem wejścia w życie ustawy, pracownikami granicznych
inspektoratów weterynarii w rozumieniu ustawy. Przepisy art. 231 Kodeksu pracy
stosuje się.
4. Mienie granicznych inspektoratów weterynarii, o których mowa w art. 40,
będących oddziałami wojewódzkich inspektoratów weterynarii staje się, z dniem
wejścia w życie ustawy, mieniem granicznych inspektoratów weterynarii
w rozumieniu ustawy.
5. Wierzytelności i zobowiązania granicznych inspektoratów weterynarii,
o których mowa w art. 40, będących oddziałami wojewódzkich inspektoratów
weterynarii stają się, z dniem wejścia w życie ustawy, wierzytelnościami
i zobowiązaniami granicznych inspektoratów weterynarii w rozumieniu ustawy.

art. 42. więcej Art. 42. Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, dokona
przeniesień dochodów i wydatków budżetowych, w tym na wynagrodzenia, oraz
limitów zatrudnienia, przeznaczonych na utrzymanie granicznych inspektoratów
weterynarii, z budżetów właściwych wojewodów do części, której dysponentem
jest minister właściwy do spraw rolnictwa.

art. 43. więcej Art. 43. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem:
1) art. 40, art. 41 ust. 2–5 i art. 42, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od
dnia ogłoszenia;
2) art. 12 ust. 5, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.