Art. 13. 1. Główny Lekarz Weterynarii:
1) ustala ogólne kierunki działania Inspekcji i wydaje instrukcje określające
sposób jej postępowania, w tym instrukcje dotyczące stosowania przez organy
Inspekcji przepisów Unii Europejskiej;
2) koordynuje i kontroluje wykonywanie zadań przez wojewódzkich,
powiatowych i granicznych lekarzy weterynarii;
3) może wydawać wojewódzkim, powiatowym i granicznym lekarzom
weterynarii polecenia dotyczące podjęcia określonych czynności oraz żądać
od nich informacji z zakresu ich działania;
4) współpracuje z Międzynarodowym Urzędem do Spraw Epizootii oraz innymi
organizacjami międzynarodowymi;
5) dokonuje analiz i ocen sytuacji epizootycznej, bezpieczeństwa produktów
pochodzenia zwierzęcego i żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b,
i wymagań weterynaryjnych przy produkcji tych produktów i tej żywności;
6) opracowuje krajowe programy dotyczące realizacji zadań, o których mowa
w art. 12 ust. 3;
7) (uchylony)
8) organizuje szkolenia dla urzędowych lekarzy weterynarii;
9) utrzymuje rezerwę szczepionek, biopreparatów i produktów biobójczych oraz
innych środków niezbędnych do diagnozowania i zwalczania chorób
zakaźnych zwierząt, w tym chorób odzwierzęcych, oraz monitorowania
chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych,
a także związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe:
a) u zwierząt,
b) w produktach pochodzenia zwierzęcego,
c) w żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b,
d) w paszach;
10) zarządza systemem wymiany informacji, o którym mowa w art. 36 ust. 1;
10a) sprawuje nadzór nad prawidłowym funkcjonowaniem systemu
teleinformatycznego, o którym mowa w art. 25d ust. 1;
11) prowadzi listę osób, o których mowa w art. 26;
12) wykonuje inne zadania określone w przepisach odrębnych.
1a. Główny Lekarz Weterynarii:
1) tworzy podpunkt krajowego punktu kontaktowego (PKPK) sieci systemu
RASFF realizującego zadania, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 8, i kieruje
pracami tego podpunktu;
2) jest odpowiedzialny za zbieranie informacji dotyczących wszystkich
stwierdzonych przypadków niebezpiecznej żywności pochodzenia roślinnego
i zwierzęcego oraz żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b, i pasz
– w zakresie objętym kompetencjami Inspekcji Weterynaryjnej, Państwowej
Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa oraz Inspekcji Jakości Handlowej
Artykułów Rolno-Spożywczych – i za przekazywanie tych informacji do
krajowego punktu kontaktowego sieci systemu RASFF.
1b. Sprawując nadzór, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a, Główny Lekarz
Weterynarii w szczególności:
1) ma prawo do bezpośredniego dostępu do danych zawartych w centralnej bazie
danych, o której mowa w art. 25d ust. 1 pkt 1;
2) przeprowadza kontrolę w zakresie prawidłowego funkcjonowania systemu
teleinformatycznego, o którym mowa w art. 25d ust. 1, w tym kontroluje
wprowadzanie przez upoważnione podmioty danych dotyczących wyników
przeprowadzonych badań laboratoryjnych, w zakresie określonym w art. 23,
do centralnej bazy danych, o której mowa w art. 25d ust. 1 pkt 1.
2. Główny Lekarz Weterynarii współpracuje z organami, o których mowa
w art. 1 pkt 2, oraz Komisją Europejską w zakresie nadzoru nad przestrzeganiem
prawodawstwa weterynaryjnego i przepisów dotyczących bezpieczeństwa
żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b. Informację o sposobie i zakresie
tej współpracy minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje organom
centralnym państw członkowskich Unii Europejskiej odpowiedzialnym za
stosowanie prawodawstwa weterynaryjnego lub przepisów dotyczących
bezpieczeństwa żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b, oraz Komisji
Europejskiej.
3. Główny Lekarz Weterynarii w zakresie realizacji zadania, o którym mowa
w ust. 2, działa z urzędu lub na wniosek organów, o których mowa w art. 1 pkt 2,
lub Komisji Europejskiej.
4. Główny Lekarz Weterynarii, realizując zadanie, o którym mowa w ust. 2,
przekazuje informacje uzyskane przez organy Inspekcji przy wykonywaniu
czynności, o których mowa w art. 3 ust. 2.
5. Główny Lekarz Weterynarii może odmówić przekazania informacji
organom, o których mowa w art. 1 pkt 2, lub podjęcia działań, jeżeli mogłoby to stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa, podając uzasadnienie tej odmowy.
6. Do informacji, o których mowa w ust. 4, stosuje się przepisy o ochronie
informacji niejawnych.
7. Informacje, o których mowa w ust. 4, dotyczące działań:
1) naruszających lub mogących naruszać prawodawstwo weterynaryjne lub
przepisy dotyczące bezpieczeństwa żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1
pkt 2 lit. b, w stopniu zagrażającym zdrowiu publicznemu lub
2) mających szczególne znaczenie dla Unii Europejskiej lub powodujących
konsekwencje dla poszczególnych państw członkowskich
– Główny Lekarz Weterynarii, po porozumieniu z Komisją Europejską i organami,
o których mowa w art. 1 pkt 2, zainteresowanych państw członkowskich oraz
w przypadku braku innych środków zapobiegawczych, podaje do publicznej
wiadomości w środkach masowego przekazu.
8. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
zakres i tryb współpracy Głównego Lekarza Weterynarii z organami, o których
mowa w art. 1 pkt 2, oraz Komisją Europejską, biorąc pod uwagę:
1) prawidłowe stosowanie prawodawstwa weterynaryjnego i przepisów
dotyczących bezpieczeństwa żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2
lit. b;
2) wykrywanie naruszeń prawodawstwa weterynaryjnego i przepisów
dotyczących bezpieczeństwa żywności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2
lit. b, oraz zapobieganie tym naruszeniom;
3) konieczność informowania o zawieranych z państwami trzecimi umowach
lub porozumieniach w zakresie weterynarii.
9. Główny Lekarz Weterynarii składa, do dnia 30 kwietnia, ministrowi
właściwemu do spraw rolnictwa sprawozdanie z realizacji zadań Inspekcji w roku
ubiegłym.

Ustawa o Inspekcji Weterynaryjnej art. 13

DODAJ