Art. 9. 1. W przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:
1) nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2) sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym
przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję
lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia
1997 r. – Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3) zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa
w pkt 2;
4) zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której
mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5) import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6) zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej
zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który
dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
2. Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku
przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej
w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej
nielegalnie.
3. Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy
w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie
powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub
zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Art. 9a. 1. W przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania
akcyzą jest:
1) sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy
węglowemu;
2) nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę
węglowego;
3) import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
4) użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
5) użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
a) nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów
innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie
uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3,
a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów
węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do
celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
b) uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
c) jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów
węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli
podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie
ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
6) użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu
zabronionego pod groźbą kary;
7) powstanie ubytków wyrobów węglowych.
2. Za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:
1) sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks
cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 i 1495);
2) zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks
cywilny;
3) wydanie w zamian za wierzytelności;
4) wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
5) darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks
cywilny;
6) wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
7) przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
8) przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników,
udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników,
członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
9) użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
3. Jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy
w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to
nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej
opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana
w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.
4. W przypadku sprzedaży wyrobów węglowych sprzedawca jest obowiązany
ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi węglowemu czy
finalnemu nabywcy węglowemu.
5. W przypadku sprzedaży wyrobów węglowych pośredniczącemu podmiotowi
węglowemu sprzedawca może zażądać od niego przedstawienia potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, a w razie odmowy jego przedstawienia może
odmówić sprzedaży wyrobów węglowych po cenie nieuwzględniającej akcyzy.

Art. 9b. 1. W przypadku suszu tytoniowego przedmiotem opodatkowania
akcyzą jest:
1) nabycie wewnątrzwspólnotowe suszu tytoniowego przez inny podmiot niż
podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do
produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, lub pośredniczący
podmiot tytoniowy;
2) sprzedaż suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład
podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych
lub wyrobów nowatorskich, lub pośredniczący podmiot tytoniowy,
z wyłączeniem sprzedaży przez podmiot prowadzący skład podatkowy, grupę
producentów suszu tytoniowego utworzoną na podstawie ustawy z dnia
15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o
zmianie innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 1026), zwaną dalej „grupą
producentów”, oraz pośredniczący podmiot tytoniowy, którzy jednocześnie z tą
sprzedażą dokonują dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu suszu
tytoniowego;
3) import suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład
podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych
lub wyrobów nowatorskich, lub pośredniczący podmiot tytoniowy;
4) zużycie suszu tytoniowego przez pośredniczący podmiot tytoniowy;
5) zużycie suszu tytoniowego przez podmiot prowadzący skład podatkowy do
innych celów niż produkcja wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich;
6) nabycie lub posiadanie suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot
prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji
wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, pośredniczący podmiot
tytoniowy lub rolnika, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od
niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu,
który dokonał jego sprzedaży.
2. Za sprzedaż uznaje się czynności, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 1–8.
2a. Sprzedaż suszu tytoniowego grupie producentów oraz nabycie lub posiadanie
suszu tytoniowego przez grupę producentów nie podlega opodatkowaniu akcyzą pod
warunkiem:
1) posiadania przez grupę producentów statusu podatnika podatku od towarów
i usług;
2) zrzeszania przez grupę producentów wyłącznie producentów suszu tytoniowego;
3) nabywania przez grupę producentów suszu tytoniowego wyłącznie od
zrzeszonych w niej członków i wyłącznie na podstawie umowy dostawy;
4) niekaralności osób, które zgodnie z aktem założycielskim są upoważnione do
reprezentowania grupy producentów, za przestępstwo przeciwko wiarygodności
dokumentów, przeciwko mieniu, przeciwko obrotowi gospodarczemu,
przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi lub przestępstwo
skarbowe.
3. Jeżeli w stosunku do suszu tytoniowego powstał obowiązek podatkowy
w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie
powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej
opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana
w należnej wysokości.
4. W przypadku sprzedaży suszu tytoniowego, sprzedawca jest obowiązany
ustalić, czy sprzedaje ten susz podmiotowi prowadzącemu skład podatkowy lub
pośredniczącemu podmiotowi tytoniowemu.
5. W sytuacji, o której mowa w ust. 4, sprzedawca suszu tytoniowego może
zażądać od nabywcy przedstawienia zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego
albo decyzji o dokonaniu wpisu do rejestru, o której mowa w art. 20a ust. 4, a w razie
odmowy ich przedstawienia przez nabywcę może odmówić sprzedaży suszu
tytoniowego po cenie nieuwzględniającej akcyzy.
6. Pośredniczący podmiot tytoniowy oraz podmiot reprezentujący przedsiębiorcę
zagranicznego przekazują Dyrektorowi Generalnemu Krajowego Ośrodka Wsparcia
Rolnictwa informacje o masie suszu tytoniowego, wyrażonej w kilogramach,
pochodzącego z poprzedniego roku zbiorów, łącznie oraz z podziałem na grupy
odmian tytoniu, o których mowa w ust. 7 załącznika III do rozporządzenia
wykonawczego Komisji (UE) 2017/1185 z dnia 20 kwietnia 2017 r. ustanawiającego
zasady stosowania rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 i (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do przekazywanych Komisji powiadomień o informacjach i dokumentach oraz zmieniającego i uchylającego niektóre
rozporządzenia Komisji (Dz. Urz. UE L 171 z 04.07.2017, str. 113), skupionego od
producentów surowca tytoniowego, wraz z wykazem tych producentów, w terminie
do dnia 30 czerwca każdego roku kalendarzowego.

Art. 9c. 1. W przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:
1) nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
2) sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu;
3) import wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
4) użycie wyrobów gazowych przez pośredniczący podmiot gazowy;
5) użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego:
a) uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
b) jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tych wyrobów
finalnemu nabywcy gazowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli
celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że akcyza
została zapłacona w należnej wysokości,
c) nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1–4, do
innych celów niż zwolnione na podstawie tych przepisów, przy czym za
takie użycie uważa się również naruszenie warunku, o którym mowa
w art. 31b ust. 5–7 lub 9, a także sprzedaż, eksport lub dostawę
wewnątrzwspólnotową wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę
gazowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31b ust. 1–4.
2. Za sprzedaż finalnemu nabywcy gazowemu wyrobów gazowych uznaje się
czynności, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 1–8.
3. Jeżeli w stosunku do wyrobów gazowych powstał obowiązek podatkowy
w związku z wykonaniem jednej z czynności, o której mowa w ust. 1, to nie powstaje
obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu
akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.
4. W przypadku sprzedaży wyrobów gazowych sprzedawca jest obowiązany
ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi gazowemu czy
finalnemu nabywcy gazowemu.
5. Sprzedawca wyrobów gazowych może zażądać od nabywcy przedstawienia
potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności
gospodarczej jako pośredniczący podmiot gazowy, a w razie odmowy jego
przedstawienia przez nabywcę – może odmówić sprzedaży wyrobów gazowych po
cenie nieuwzględniającej akcyzy.

Ustawa o podatku akcyzowym art. 9