[Katalog środków zabezpieczających]

Art. 93. (uchylony)
Art. 93a. § 1. Środkami zabezpieczającymi są:
1) elektroniczna kontrola miejsca pobytu;
2) terapia;
3) terapia uzależnień;
4) pobyt w zakładzie psychiatrycznym.
§ 2. Jeżeli ustawa tak stanowi, tytułem środka zabezpieczającego można orzec
nakaz i zakazy określone w art. 39 pkt 2–3.
Art. 93b. § 1. Sąd może orzec środek zabezpieczający, gdy jest to konieczne, aby
zapobiec ponownemu popełnieniu przez sprawcę czynu zabronionego, a inne środki
prawne określone w tym kodeksie lub orzeczone na podstawie innych ustaw nie są
wystarczające. Środek zabezpieczający, o którym mowa w art. 93a § 1 pkt 4, można
orzec jedynie, aby zapobiec ponownemu popełnieniu przez sprawcę czynu
zabronionego o znacznej społecznej szkodliwości.
§ 2. Sąd uchyla środek zabezpieczający, gdy dalsze jego stosowanie nie jest już
konieczne.
§ 3. Środek zabezpieczający i sposób jego wykonywania powinien być
odpowiedni do stopnia społecznej szkodliwości czynu zabronionego, który sprawca
może popełnić, oraz prawdopodobieństwa jego popełnienia, a także uwzględniać
potrzeby i postępy w terapii lub terapii uzależnień. Sąd może zmienić orzeczony
wobec sprawcy środek zabezpieczający lub sposób jego wykonywania, jeżeli
poprzednio orzeczony środek stał się nieodpowiedni lub jego wykonywanie nie jest
możliwe.
§ 4. Wobec tego samego sprawcy można orzec więcej niż jeden środek
zabezpieczający; przepisy § 1 i 3 stosuje się, biorąc pod uwagę wszystkie orzekane
środki zabezpieczające.
§ 5. Sąd orzeka pobyt w zakładzie psychiatrycznym tylko wtedy, gdy ustawa tak
stanowi.
Art. 93c. Środki zabezpieczające można orzec wobec sprawcy:
1) co do którego umorzono postępowanie o czyn zabroniony popełniony w stanie
niepoczytalności określonej w art. 31 § 1;
2) w razie skazania za przestępstwo popełnione w stanie ograniczonej
poczytalności określonej w art. 31 § 2;
3) w razie skazania za przestępstwo określone w art. 148, art. 156, art. 197, art. 198,
art. 199 § 2 lub art. 200 § 1, popełnione w związku z zaburzeniem preferencji
seksualnych;
4) w razie skazania na karę pozbawienia wolności bez warunkowego jej
zawieszenia za umyślne przestępstwo określone w rozdziale XIX, XXIII, XXV
lub XXVI, popełnione w związku z zaburzeniem osobowości o takim
charakterze lub nasileniu, że zachodzi co najmniej wysokie prawdopodobieństwo
popełnienia czynu zabronionego z użyciem przemocy lub groźbą jej użycia;
5) w razie skazania za przestępstwo popełnione w związku z uzależnieniem od
alkoholu, środka odurzającego lub innego podobnie działającego środka.
Art. 93d. § 1. Czasu stosowania środka zabezpieczającego nie określa się z góry.
§ 2. Uchylając środek zabezpieczający w postaci pobytu w zakładzie
psychiatrycznym, sąd może orzec jeden lub więcej ze środków zabezpieczających,
o których mowa w art. 93a § 1 pkt 1–3.
§ 3. Sąd ustala potrzebę i możliwości wykonania orzeczonego środka
zabezpieczającego nie wcześniej niż na 6 miesięcy przed przewidywanym
warunkowym zwolnieniem lub odbyciem kary pozbawienia wolności.
§ 4. Jeżeli wobec sprawcy wykonywana jest kara pozbawienia wolności, środki
zabezpieczające, o których mowa w art. 93a § 1 pkt 1–3, można orzec również do
czasu wykonania tej kary, jednak nie wcześniej niż na 6 miesięcy przed
przewidywanym warunkowym zwolnieniem lub odbyciem kary pozbawienia
wolności.
§ 5. Jeżeli sprawca został skazany na karę pozbawienia wolności bez
warunkowego zawieszenia jej wykonania, karę 25 lat pozbawienia wolności lub karę
dożywotniego pozbawienia wolności, orzeczony środek zabezpieczający stosuje się
po odbyciu kary lub warunkowym zwolnieniu, chyba że ustawa stanowi inaczej.
§ 6. Jeżeli zachowanie sprawcy po uchyleniu środka zabezpieczającego
wskazuje, że zachodzi konieczność stosowania środków zabezpieczających, sąd, nie
później niż w ciągu 3 lat od uchylenia środka, może ponownie orzec ten sam środek
zabezpieczający lub inny środek, o którym mowa w art. 93a § 1 pkt 1–3.
Art. 93e. Sprawca, wobec którego orzeczono elektroniczną kontrolę miejsca
pobytu, ma obowiązek poddania się nieprzerwanej kontroli miejsca swojego pobytu
sprawowanej za pomocą urządzeń technicznych, w tym noszonego nadajnika.
Art. 93f. § 1. Sprawca, wobec którego orzeczono terapię, ma obowiązek
stawiennictwa we wskazanej przez sąd placówce w terminach wyznaczonych przez
lekarza psychiatrę, seksuologa lub terapeutę i poddania się terapii farmakologicznej
zmierzającej do osłabienia popędu seksualnego, psychoterapii lub psychoedukacji
w celu poprawy jego funkcjonowania w społeczeństwie.
§ 2. Sprawca, wobec którego orzeczono terapię uzależnień, ma obowiązek
stawiennictwa we wskazanej przez sąd placówce leczenia odwykowego w terminach
wyznaczonych przez lekarza i poddania się leczeniu uzależnienia od alkoholu, środka
odurzającego lub innego podobnie działającego środka.
Art. 93g. § 1. Sąd orzeka pobyt w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym
wobec sprawcy określonego w art. 93c pkt 1, jeżeli istnieje wysokie
prawdopodobieństwo, że popełni on ponownie czyn zabroniony o znacznej społecznej
szkodliwości w związku z chorobą psychiczną lub upośledzeniem umysłowym.
§ 2. Skazując sprawcę określonego w art. 93c pkt 2 na karę pozbawienia
wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, karę 25 lat pozbawienia
wolności lub karę dożywotniego pozbawienia wolności, sąd orzeka pobyt
w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym, jeżeli istnieje wysokie
prawdopodobieństwo, że popełni on czyn zabroniony o znacznej społecznej
szkodliwości w związku z chorobą psychiczną lub upośledzeniem umysłowym.
§ 3. Skazując sprawcę określonego w art. 93c pkt 3 na karę pozbawienia
wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, karę 25 lat pozbawienia
wolności lub karę dożywotniego pozbawienia wolności, sąd orzeka pobyt
w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym, jeżeli istnieje wysokie
prawdopodobieństwo, że skazany popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub
wolności seksualnej w związku z zaburzeniem preferencji seksualnych.

Kodeks Karny art. 93

DODAJ