Art. 7. Nieuczciwymi praktykami rynkowymi w każdych okolicznościach są
następujące praktyki rynkowe wprowadzające w błąd:
1) podawanie przez przedsiębiorcę informacji, że zobowiązał się on do
przestrzegania kodeksu dobrych praktyk, jeżeli jest to niezgodne z prawdą;
2) posługiwanie się certyfikatem, znakiem jakości lub równorzędnym oznaczeniem,
nie mając do tego uprawnienia;
3) twierdzenie, że kodeks dobrych praktyk został zatwierdzony przez organ
publiczny lub inny organ, jeżeli jest to niezgodne z prawdą;
4) twierdzenie, że:
a) przedsiębiorca uzyskał stosowne uprawnienie od organu publicznego lub
podmiotu prywatnego,
b) praktyki rynkowe lub produkt zostały zatwierdzone, zaaprobowane lub
uzyskały inne stosowne uprawnienie od organu publicznego lub podmiotu prywatnego
– przy jednoczesnym niespełnieniu warunków zatwierdzenia, aprobaty lub
warunków niezbędnych do uzyskania innego stosownego uprawnienia;
5) reklama przynęta, która polega na propozycji nabycia produktu po określonej
cenie, bez ujawniania, że przedsiębiorca może mieć uzasadnione podstawy, aby
sądzić, że nie będzie w stanie dostarczyć lub zamówić u innego przedsiębiorcy
dostawy tych lub równorzędnych produktów po takiej cenie, przez taki okres
i w takich ilościach, jakie są uzasadnione, biorąc pod uwagę produkt, zakres
reklamy produktu i oferowaną cenę;
6) reklama przynęta i zamiana, która polega na propozycji nabycia produktu po
określonej cenie, a następnie odmowie pokazania konsumentom reklamowanego
produktu lub odmowie przyjęcia zamówień na produkt lub dostarczenia go
w racjonalnym terminie lub demonstrowaniu wadliwej próbki produktu,
z zamiarem promowania innego produktu;
7) twierdzenie, że produkt będzie dostępny jedynie przez bardzo ograniczony czas
lub że będzie on dostępny na określonych warunkach przez bardzo ograniczony
czas, jeżeli jest to niezgodne z prawdą, w celu nakłonienia konsumenta do podjęcia natychmiastowej decyzji dotyczącej umowy i pozbawienia go możliwości świadomego wyboru produktu;
8) zobowiązanie się do zapewnienia usług serwisowych konsumentom, z którymi
przedsiębiorca przed zawarciem umowy komunikował się w języku niebędącym
językiem urzędowym państwa członkowskiego, na którego terytorium
przedsiębiorca ma swoją siedzibę, a następnie udostępnienie takich usług jedynie
w innym języku, bez wyraźnego poinformowania o tym konsumenta przed
zawarciem przez niego umowy;
9) twierdzenie lub wywoływanie wrażenia, że sprzedaż produktu jest zgodna
z prawem, jeżeli jest to niezgodne z prawdą;
10) prezentowanie uprawnień przysługujących konsumentom z mocy prawa, jako
cechy wyróżniającej ofertę przedsiębiorcy;
11) kryptoreklama, która polega na wykorzystywaniu treści publicystycznych
w środkach masowego przekazu w celu promocji produktu w sytuacji gdy
przedsiębiorca zapłacił za tę promocję, a nie wynika to wyraźnie z treści lub
z obrazów lub dźwięków łatwo rozpoznawalnych przez konsumenta;
12) przedstawianie nierzetelnych informacji dotyczących rodzaju i stopnia ryzyka,
na jakie będzie narażone bezpieczeństwo osobiste konsumenta lub jego rodziny,
w przypadku gdy nie nabędzie produktu;
13) reklamowanie produktu podobnego do produktu innego przedsiębiorcy w sposób
celowo sugerujący konsumentowi, że produkt ten został wykonany przez tego
samego przedsiębiorcę, jeżeli jest to niezgodne z prawdą;
14) zakładanie, prowadzenie lub propagowanie systemów promocyjnych typu
piramida, w ramach których konsument wykonuje świadczenie w zamian za
możliwość otrzymania korzyści materialnych, które są uzależnione przede
wszystkim od wprowadzenia innych konsumentów do systemu, a nie od
sprzedaży lub konsumpcji produktów;
15) twierdzenie, że przedsiębiorca wkrótce zakończy działalność lub zmieni miejsce
jej wykonywania, jeżeli jest to niezgodne z prawdą;
16) twierdzenie, że nabycie produktu jest w stanie zwiększyć szanse na wygraną
w grach losowych;
17) twierdzenie, że produkt jest w stanie leczyć choroby, zaburzenia lub wady
rozwojowe, jeżeli jest to niezgodne z prawdą;
18) przekazywanie nierzetelnych informacji dotyczących warunków rynkowych lub
dostępności produktu, z zamiarem nakłonienia konsumenta do zakupu produktu
na warunkach mniej korzystnych niż warunki rynkowe;
19) twierdzenie, w ramach praktyki rynkowej, że organizowany jest konkurs lub
promocja z nagrodami, a następnie nieprzyznanie opisanych nagród lub ich
odpowiedniego ekwiwalentu;
20) prezentowanie produktu jako „gratis”, „darmowy”, „bezpłatny” lub w podobny
sposób, jeżeli konsument musi uiścić jakąkolwiek należność, z wyjątkiem
bezpośrednich kosztów związanych z odpowiedzią na praktykę rynkową,
odbiorem lub dostarczeniem produktu;
21) umieszczanie w materiałach marketingowych faktury lub podobnego
dokumentu, sugerującego obowiązek zapłaty, który wywołuje u konsumenta
wrażenie, że już zamówił reklamowany produkt, mimo że tego nie zrobił;
22) twierdzenie lub stwarzanie wrażenia, że sprzedawca nie działa w celu związanym
z jego działalnością gospodarczą lub zawodową, lub podawanie się za
konsumenta, jeżeli jest to niezgodne z prawdą;
23) wywoływanie u konsumenta wrażenia, że usługi serwisowe dotyczące danego
produktu są dostępne w państwie członkowskim innym niż państwo
członkowskie, w którym produkt ten został sprzedany, jeżeli jest to niezgodne z prawdą.

Ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym art. 7

DODAJ