Art. 78. 1. W przypadku gdy krajowa instytucja płatnicza przyjmuje od
użytkowników środki pieniężne na poczet wykonania transakcji płatniczych
bezpośrednio lub za pośrednictwem innego dostawcy, jest zobowiązana do ich
ochrony z zastosowaniem następujących zasad:
1) środki pieniężne przyjęte w celu wykonania transakcji płatniczych, w wysokości
podlegającej przekazaniu odbiorcy albo innemu dostawcy w celu przekazania
odbiorcy, nie są w żadnym momencie podczas przechowywania łączone ze
środkami pieniężnymi posiadanymi przez krajową instytucję płatniczą z innego tytułu;
2) środki pieniężne przyjęte w celu wykonania transakcji płatniczych, które nie
zostały przekazane odbiorcy lub innemu dostawcy do końca dnia roboczego
następującego po dniu otrzymania tych środków, są co najmniej w wysokości
podlegającej przekazaniu odbiorcy albo innemu dostawcy w celu przekazania odbiorcy:
a) składane na wyodrębnionym do tego celu rachunku bankowym w banku
krajowym, instytucji kredytowej lub oddziale banku zagranicznego lub
b) inwestowane w bezpieczne, płynne aktywa o niskim ryzyku, deponowane
na wyodrębnionym do tego celu rachunku.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli środki pieniężne przyjęte w celu
wykonania transakcji płatniczych są objęte umową gwarancji bankowej albo
ubezpieczeniowej albo umową ubezpieczenia zawartą z zakładem ubezpieczeń,
bankiem krajowym, oddziałem banku zagranicznego, instytucją kredytową, które nie
należą do tej samej grupy co krajowa instytucja płatnicza, na kwotę równą kwocie,
która w przypadku zastosowania zasad określonych w ust. 1 podlegałaby wydzieleniu
z innych środków pieniężnych posiadanych przez krajową instytucję płatniczą oraz
złożeniu na wyodrębnionym rachunku bankowym lub zainwestowaniu.
3. Umowa gwarancji bankowej albo ubezpieczeniowej albo umowa
ubezpieczenia obejmuje zwrot przez gwaranta lub zakład ubezpieczeń wpłat
wniesionych przez użytkowników w przypadku niewykonania lub nienależytego
wykonania transakcji płatniczej wynikającej z umowy o świadczenie usług
płatniczych przez krajową instytucję płatniczą, do wysokości dokonanej wpłaty.
4. Umowa gwarancji bankowej albo ubezpieczeniowej powinna obejmować
upoważnienie dla KNF do wydawania dyspozycji wypłaty przez gwaranta lub zakład
ubezpieczeń środków pieniężnych z gwarancji.
5. Krajowa instytucja płatnicza stosująca wymogi określone w ust. 2 jest
obowiązana składać KNF dokumenty potwierdzające zawarcie kolejnej umowy
gwarancji albo ubezpieczenia, obejmującej cały okres prowadzenia działalności, przed
upływem terminu obowiązywania umowy poprzedniej.
6. W przypadku krajowych instytucji płatniczych rozpoczynających działalność
kwotę, o której mowa w ust. 2, określa się na podstawie programu działalności i planu
finansowego, o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt 4.
7. W przypadku gdy wartość środków pieniężnych przeznaczonych na
wykonywanie przyszłych transakcji płatniczych jest zmienna lub nieznana
z wyprzedzeniem, KNF wyraża zgodę na stosowanie wymogów określonych
w ust. 2 na podstawie kwoty reprezentatywnej, jeżeli uzna, że taką reprezentatywną
kwotę można oszacować na podstawie dotychczasowych danych.
8. KNF jest uprawniony do występowania na rzecz użytkowników w sprawach
wypłaty środków z tytułu umowy gwarancji bankowej albo umowy gwarancji
ubezpieczeniowej na zasadach określonych w treści tych umów.
9. Jeżeli transakcja płatnicza jest inicjowana za pośrednictwem dostawcy
świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej w celu dokonania zapłaty temu
dostawcy świadczącemu usługę inicjowania transakcji płatniczej, środki otrzymane
przez dostawcę świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej nie podlegają ochronie.
10. Do transakcji, o której mowa w art. 76 ust. 2a, przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.

Ustawa o usługach płatniczych art. 78

DODAJ