Art. 59. 1. Dostawca odbiorcy uznaje rachunek płatniczy odbiorcy kwotą
transakcji płatniczej z datą waluty tego dnia roboczego, w którym rachunek dostawcy
odbiorcy został uznany kwotą transakcji płatniczej.
2. Dostawca odbiorcy udostępnia odbiorcy kwotę transakcji płatniczej
natychmiast po uznaniu tą kwotą rachunku dostawcy odbiorcy, w przypadku gdy po
stronie dostawcy odbiorcy:
1) nie następuje przeliczenie waluty albo
2) następuje przeliczenie waluty między euro a walutą państwa członkowskiego lub
między dwiema walutami państw członkowskich.
2a. Obowiązek określony w ust. 2 ma zastosowanie również do płatności
w ramach jednego dostawcy.
3. Obciążenie rachunku płatniczego płatnika kwotą transakcji płatniczej
następuje z datą waluty nie wcześniejszą niż moment, w którym rachunek ten został
faktycznie obciążony kwotą transakcji płatniczej.
4. Do transakcji płatniczych inicjowanych przez odbiorcę lub za jego
pośrednictwem dostawca odbiorcy lub odbiorca mogą uzgodnić dłuższy termin
wykonania niż określony w ust. 2.

Art. 59a. Umowa w zakresie, w jakim obejmuje wydanie karty płatniczej,
określa czy karta jest wydawana na okaziciela czy też na rzecz oznaczonej osoby.

Art. 59b. Przy dokonywaniu płatności z użyciem karty płatniczej identyfikującej
osobę upoważnioną do jej używania, osoba korzystająca z tej karty jest obowiązana
do okazania akceptantowi, na jego żądanie, dokumentu potwierdzającego jej tożsamość.

Art. 59c. 1. Użytkownik może odstąpić od umowy w zakresie, w jakim obejmuje
ona wydanie karty płatniczej, w terminie 14 dni od dnia otrzymania po raz pierwszy
karty płatniczej na podstawie tej umowy, jeżeli nie wykonał żadnej transakcji
płatniczej przy użyciu tej karty.
2. W przypadku odstąpienia od umowy zgodnie z ust. 1 wydawca karty
płatniczej zwraca użytkownikowi kwotę poniesionych opłat. Wydawca karty
płatniczej może obciążyć użytkownika kosztami związanymi z wydaniem karty
płatniczej w zakresie przewidzianym w umowie.

Art. 59d. 1. Użytkownik może upoważnić wydawcę karty płatniczej do
wykonywania jego praw jako pokrzywdzonego w postępowaniu karnym.
2. Wydawca karty płatniczej jest obowiązany działać z zachowaniem najwyższej staranności.
3. Wydawca karty płatniczej może wykonywać prawa dwóch lub więcej
pokrzywdzonych w postępowaniu karnym, jeżeli ich interesy nie pozostają w sprzeczności.

Art. 59e. Odmowa przyjęcia zapłaty przez akceptanta może nastąpić w przypadku:
1) upływu terminu, do którego jest możliwe korzystanie z instrumentu płatniczego;
2) zablokowania instrumentu płatniczego;
3) niezgodności podpisu osoby upoważnionej do używania instrumentu płatniczego
na instrumencie płatniczym identyfikującym taką osobę z podpisem na
dokumencie obciążeniowym;
4) odmowy okazania dokumentu stwierdzającego tożsamość w przypadku,
o którym mowa w art. 59f ust. 1;
5) stwierdzenia posługiwania się instrumentem płatniczym przez osobę nieuprawnioną;
6) braku możliwości dokonania akceptacji transakcji płatniczej.

Art. 59f. 1. W przypadku uzasadnionych wątpliwości akceptant może żądać od
osoby korzystającej z karty płatniczej identyfikującej osobę upoważnioną do jej
używania okazania dokumentu stwierdzającego jej tożsamość.
2. Akceptant może zatrzymać instrument płatniczy w przypadku, o którym
mowa w art. 59e pkt 1–3 i 5, a ponadto w przypadku otrzymania od agenta
rozliczeniowego polecenia zatrzymania instrumentu płatniczego.
3. Akceptant i agent rozliczeniowy są obowiązani do ustalenia i przestrzegania
procedur bezpieczeństwa, w szczególności akceptant nie może udostępniać osobom
nieuprawnionym danych o użytkowniku i osobie przez niego upoważnionej do
używania karty płatniczej, a także jest obowiązany zapobiegać nieprawidłowemu
użyciu lub skopiowaniu instrumentu płatniczego.

Art. 59g. Akceptant oznacza miejsce, w którym prowadzi działalność, w sposób
umożliwiający jednoznaczne ustalenie, przy użyciu jakich instrumentów płatniczych
możliwe jest dokonanie transakcji płatniczej w ramach prowadzonej przez niego
działalności, w szczególności wskazuje zakres akceptowanych kart płatniczych.

Art. 59h. Agent rozliczeniowy rozpatruje reklamacje dotyczące transakcji
płatniczych, których wykonania odmówił wydawca. W przypadku transakcji
płatniczych zainicjowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rozpatrywanie reklamacji nie może trwać dłużej niż 90 dni od dnia jej doręczenia agentowi rozliczeniowemu.

Art. 59i. Akceptant może upoważnić agenta rozliczeniowego do wykonywania
jego praw jako pokrzywdzonego w postępowaniu karnym. Przepisy art. 59d ust. 2
i 3 stosuje się odpowiednio.

Art. 59ia. 1. Dostawcy, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem
Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, oferujący usługi
związane z prowadzeniem rachunków płatniczych dla konsumentów, są obowiązani
do świadczenia usługi prowadzenia podstawowego rachunku płatniczego. Obowiązek
ten w przypadku dostawców wymienionych w art. 4 ust. 2 pkt 9 dotyczy wyłącznie
członków danej kasy oszczędnościowo-kredytowej.
2. Podstawowy rachunek płatniczy jest przeznaczony dla konsumentów, dla
których żaden dostawca, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem
Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, w ramach działalności
wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie prowadzi innego rachunku
płatniczego w walucie polskiej umożliwiającego wykonywanie transakcji, o których
mowa w ust. 3.
3. Podstawowy rachunek płatniczy umożliwia wyłącznie:
1) dokonywanie wpłat środków pieniężnych na rachunek;
2) dokonywanie wypłat gotówki z rachunku na terytorium któregokolwiek państwa
członkowskiego, w bankomacie lub w placówce dostawcy, o którym mowa w
art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem Krajowej Spółdzielczej Kasy
Oszczędnościowo-Kredytowej, w godzinach pracy tego dostawcy lub poza nimi,
lub przy użyciu terminala płatniczego, jeżeli konsument wyrazi wolę zawarcia
umowy również w zakresie usługi umożliwiającej takie wypłaty;
3) wykonywanie na terytorium państw członkowskich transakcji płatniczych, o
których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, w szczególności w urządzeniach
akceptujących instrumenty płatnicze, placówce dostawcy, o którym mowa w art.
4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem Krajowej Spółdzielczej Kasy
Oszczędnościowo-Kredytowej, lub za pośrednictwem środków elektronicznego
dostępu do rachunku, przy czym w przypadku transakcji płatniczych wykonywanych przy użyciu karty płatniczej podstawowy rachunek płatniczy zapewnia także możliwość dokonywania transakcji płatniczych bez fizycznego
wykorzystania karty oraz możliwość rozliczania przez dostawcę transakcji
płatniczych wykonywanych przy użyciu karty płatniczej, powodujących
przekroczenie środków zgromadzonych na rachunku, o którym mowa w art. 4
ust. 2 pkt 4 ustawy o kredycie konsumenckim.
4. Obowiązek zapewnienia wypłaty w placówce poza godzinami pracy dostawcy
następuje wyłącznie w przypadku gdy dostawca oferuje takie usługi.
5. Dostawca, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem Krajowej
Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, w ramach podstawowego
rachunku płatniczego jest obowiązany zapewnić usługi, o których mowa w ust. 3,
w zakresie, w jakim świadczy takie usługi w ramach prowadzenia innych rachunków płatniczych.
6. Dostawca, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem Krajowej
Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, udostępnia na żądanie
konsumenta, nieodpłatnie, informacje o podstawowych rachunkach płatniczych dostępnych w jego ofercie, warunkach korzystania z rachunków oraz opłatach z tym związanych.

Art. 59ib. Dostawca, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem
Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, może poprzez centralną
informację o rachunkach, o której mowa w art. 92bb ustawy – Prawo bankowe,
sprawdzić czy konsument posiada rachunek płatniczy umożliwiający wykonywanie
transakcji, o których mowa w art. 59ia ust. 3, prowadzony przez dostawcę, o którym
mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem Krajowej Spółdzielczej Kasy
Oszczędnościowo-Kredytowej.

Art. 59ic. 1. Dostawca, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem
Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, otwiera i prowadzi
podstawowy rachunek płatniczy konsumenta na podstawie zawartej z konsumentem
umowy podstawowego rachunku płatniczego. Dostawca udostępnia wnioski o
zawarcie umowy podstawowego rachunku płatniczego w postaci papierowej w swoich
placówkach, a wzór wniosku – na swojej stronie internetowej. Konsument może
również ustnie żądać zawarcia umowy rachunku podstawowego, bez składania
pisemnego wniosku, o ile dostawca dopuszcza taką możliwość.
2. Dostawca, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem Krajowej
Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, nie może uzależniać otwarcia
podstawowego rachunku płatniczego od zawarcia przez konsumenta innej umowy o
świadczenie usług dodatkowych ani od zadeklarowania określonej kwoty wpływu
środków pieniężnych na podstawowy rachunek płatniczy. Zakaz ten nie dotyczy
obowiązków wynikających ze stosunku członkostwa łączących konsumenta z dostawcą.
3. Dostawca, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem Krajowej
Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, niezwłocznie, nie później jednak
niż w terminie 10 dni roboczych od dnia otrzymania kompletnego wniosku o zawarcie
umowy podstawowego rachunku płatniczego, zawiera z konsumentem taką umowę
albo informuje o odmowie jej zawarcia. W przypadku kompletnego wniosku
złożonego za pomocą środków komunikacji elektronicznej, jeżeli dostawca dopuszcza
taką możliwość, wyznacza on konsumentowi termin, nie krótszy niż 10 dni roboczych,
na podpisanie umowy w placówce dostawcy albo zawiera z konsumentem umowę za
pomocą środków porozumiewania się na odległość.
4. W przypadku dostawcy, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 9, z wyłączeniem
Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, termin wskazany w ust.
3 jest liczony od dnia potwierdzenia, że wnioskodawca może uzyskać status członka
tego dostawcy.
5. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio, jeżeli zawarcie umowy
podstawowego rachunku bankowego następuje na podstawie ustnego żądania, o
którym mowa w ust. 1.
6. Dostawca, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem Krajowej
Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, odmawia zawarcia umowy
podstawowego rachunku płatniczego w przypadku:
1) gdy jest to uzasadnione względami ostrożnościowymi wynikającymi z
podejrzenia popełnienia przestępstwa, o którym mowa w art. 165a lub art. 299
ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950
i 2128), zwanej dalej „Kodeksem karnym”;
2) dostawców, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 9, jeżeli konsument składający
wniosek nie jest członkiem spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej
będącej tym dostawcą lub nie spełnia kryteriów uzyskania statusu członka tej kasy;
3) gdy dostawca posiada uprawdopodobnioną informację o udziale konsumenta w
przestępstwie popełnionym z wykorzystaniem rachunku płatniczego lub
uprawdopodobnioną informację, że środki, które mają być zgromadzone na
rachunku, pochodzą z przestępstwa.
7. Dostawca, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem Krajowej
Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, może odmówić zawarcia umowy
podstawowego rachunku płatniczego w przypadku gdy:
1) konsument jest stroną umowy o prowadzenie rachunku płatniczego zawartej z
dostawcą, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem Krajowej
Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, w ramach działalności wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, umożliwiającego
wykonywanie transakcji, o których mowa w art. 59ia ust. 3;
2) dane identyfikacyjne konsumenta są zgodne z danymi osób znajdującymi się na
międzynarodowych listach sankcyjnych lub Liście ostrzeżeń publicznych KNF
publikowanej na podstawie art. 6b ust. 4 ustawy o nadzorze nad rynkiem
finansowym;
3) konsument nie posiada ważnego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość;
4) umowa rachunku płatniczego zawarta między tym dostawcą a konsumentem
została rozwiązana ze względu na rażące naruszenie jej postanowień przez
konsumenta;
5) konsument nie podpisał umowy w placówce dostawcy w terminie, o którym
mowa w ust. 3 zdanie pierwsze, albo w tym terminie nie zawarł umowy za
pomocą środków porozumiewania się na odległość;
6) konsument nie przebywa legalnie na terytorium państwa członkowskiego;
7) konsument nie podał adresu zamieszkania lub innego adresu
korespondencyjnego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
8. W przypadkach, o których mowa w ust. 6 i 7, dostawca niezwłocznie
informuje konsumenta, nieodpłatnie, o przyczynach odmowy zawarcia umowy, chyba
że przekazanie takiej informacji zagrażałoby bezpieczeństwu narodowemu lub
porządkowi publicznemu lub byłoby sprzeczne z przepisami prawa, w tym
z przepisami ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz
finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1115, 1520, 1655, 1798 i 2088 oraz z
2020 r. poz. 288), zwanej dalej „ustawą o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy”.
9. W przypadku odmowy zawarcia umowy podstawowego rachunku płatniczego
na podstawie ust. 6 pkt 1 dostawca, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z
wyłączeniem Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, jest
obowiązany stosować odpowiednie środki wynikające z ustawy o przeciwdziałaniu
praniu pieniędzy.

Art. 59id. Dostawca, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem
Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, jest obowiązany
oferować podstawowe rachunki płatnicze w walucie polskiej.

Art. 59ie. 1. Dostawca, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem
Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, prowadzi podstawowy
rachunek płatniczy w zakresie krajowych transakcji płatniczych nieodpłatnie.
2. Dostawca, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem Krajowej
Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, może pobierać opłaty za
wykonanie krajowych transakcji płatniczych, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit.
c, po wykonaniu w ciągu miesiąca 5 takich transakcji płatniczych zlecanych przez
konsumenta. Opłaty te nie mogą być wyższe od opłat najczęściej stosowanych przez
danego dostawcę przez ostatnie 12 miesięcy w odniesieniu do transakcji, o których
mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. c, powiązanych z jakimkolwiek rachunkiem płatniczym
oferowanym przez tego dostawcę.
3. Dostawca, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem Krajowej
Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, może pobierać od konsumenta
opłatę za wykonywanie transakcji, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1, przy użyciu
bankomatów lub wpłatomatów nienależących do tego dostawcy znajdujących się na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, po wykonaniu w ciągu miesiąca 5 takich
krajowych transakcji płatniczych na rzecz konsumenta. Opłaty te nie mogą być wyższe
od opłat najczęściej stosowanych przez ostatnie 12 miesięcy przez tego dostawcę w
odniesieniu do transakcji, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1, wykonywanych w
ramach jakiegokolwiek rachunku płatniczego prowadzonego przez tego dostawcę i
przy użyciu bankomatów lub wpłatomatów nienależących do tego dostawcy.
4. Dostawca, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem Krajowej
Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, zapewnia konsumentom
możliwość wykonywania operacji, o których mowa w art. 59ia ust. 3, w swoich
placówkach oraz za pośrednictwem środków elektronicznego dostępu do rachunku, o
ile dostawca oferuje taki dostęp. Dostawca nie może oferować podstawowych rachunków płatniczych, z których korzystanie odbywałoby się wyłącznie za pomocą środków elektronicznego dostępu do rachunku, chyba że dostawca oferuje wyłącznie usługi świadczone za pomocą takich środków.
5. Dostawca, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem Krajowej
Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, nie może pobierać od konsumenta
opłat za świadczenie usług związanych z prowadzeniem podstawowego rachunku
płatniczego innych niż opłaty, o których mowa w ust. 2 i 3, oraz opłaty za wykonanie
transgranicznych transakcji płatniczych. Opłaty za wykonanie transgranicznych
transakcji płatniczych nie mogą być wyższe od opłat najczęściej stosowanych przez
danego dostawcę przez ostatnie 12 miesięcy w odniesieniu do transakcji tego rodzaju,
wykonywanych w ramach jakiegokolwiek rachunku płatniczego prowadzonego przez
tego dostawcę.

Art. 59if. Umowa podstawowego rachunku płatniczego stanowi umowę
ramową, do której mają zastosowanie przepisy działu II rozdziału 3.

Art. 59ig. 1. Dostawca, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, z wyłączeniem
Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, może wypowiedzieć
umowę podstawowego rachunku płatniczego, w przypadku gdy:
1) konsument umyślnie albo w wyniku rażącego niedbalstwa wykorzystał rachunek
do celów niezgodnych z prawem;
2) istnieje uzasadnione podejrzenie, że środki zgromadzone na rachunku pochodzą
z działalności przestępczej lub mają związek z taką działalnością;
3) na rachunku nie dokonano żadnych operacji przez ponad 24 kolejne miesiące, z
wyjątkiem operacji z tytułu pobierania opłat lub naliczania odsetek od
zgromadzonych na rachunku środków pieniężnych;
4) konsument podał nieprawdziwe informacje lub zataił prawdziwe informacje we
wniosku o zawarcie umowy podstawowego rachunku płatniczego, jeżeli podanie
prawdziwych informacji skutkowałoby odrzuceniem wniosku;
5) konsument nie przebywa legalnie na terytorium państwa członkowskiego;
6) konsument zawarł inną umowę rachunku płatniczego, który umożliwia mu
wykonywanie transakcji, o których mowa w art. 59ia ust. 3, na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, 5 lub 6, nieodpłatna informacja
o przyczynach wypowiedzenia umowy podstawowego rachunku płatniczego jest
przekazywana konsumentowi, w postaci papierowej albo elektronicznej, wraz z wypowiedzeniem tej umowy, chyba że przekazanie tej informacji zagrażałoby
bezpieczeństwu narodowemu lub porządkowi publicznemu lub byłoby sprzeczne z
przepisami ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy. Dostawca może
wypowiedzieć umowę podstawowego rachunku płatniczego zawartą na czas
nieokreślony z co najmniej dwumiesięcznym wypowiedzeniem.
3. W informacji, o której mowa w ust. 2, dostawca wskazuje tryb, w jakim
konsument może dochodzić swoich praw w związku z rozwiązaniem umowy
podstawowego rachunku płatniczego, oraz informuje go o pozasądowych procedurach
rozstrzygania sporów, w tym wskazuje właściwe sądy polubowne.
4. Wypowiedzenie umowy podstawowego rachunku płatniczego z przyczyn
określonych w ust. 1 pkt 1, 2 i 4 następuje ze skutkiem natychmiastowym. Przepis ust.
3 stosuje się odpowiednio.
5. Po wypowiedzeniu umowy podstawowego rachunku płatniczego z przyczyn
określonych w ust. 1 konsument wskazuje dostawcy sposób, w jaki chce uzyskać zwrot
środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku. W przypadku nieuzyskania przez
dostawcę takiej informacji może on złożyć środki pieniężne znajdujące się na
rachunku podstawowym do depozytu sądowego lub w inny sposób zabezpieczyć
środki pieniężne zgromadzone na rachunku. O sposobie zabezpieczenia dostawca
pisemnie informuje konsumenta.

Art. 59ih. 1. KNF zamieszcza na swojej stronie internetowej informacje o
zasadach dostępu do podstawowego rachunku płatniczego.
2. Do dnia 31 stycznia danego roku kalendarzowego dostawcy oferujący w roku
poprzednim podstawowe rachunki płatnicze przekazują do KNF informacje o liczbie
otwartych w tym roku podstawowych rachunków płatniczych oraz o stosunku liczby
przypadków odmowy zawarcia umowy takiego rachunku do liczby złożonych
wniosków, według stanu na dzień 31 grudnia poprzedniego roku kalendarzowego.
3. KNF, co 2 lata, w terminie do końca lutego roku kalendarzowego
następującego po upływie okresu sprawozdawczego, informuje Komisję Europejską o
liczbie dostawców świadczących usługę podstawowego rachunku płatniczego oraz
przekazuje informacje uzyskane zgodnie z ust. 2.

Art. 59ii. Przez przeniesienie rachunku płatniczego między dostawcami
mającymi siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy rozumieć
przekazanie, z upoważnienia konsumenta, przez dostawcę przekazującego dostawcy
przyjmującemu informacji o wszystkich lub niektórych zleceniach stałych
dotyczących poleceń przelewu oraz regularnie przychodzących na rachunek płatniczy
prowadzony dla konsumenta przez dostawcę przekazującego poleceniach przelewu i
poleceniach zapłaty, w ramach rachunku płatniczego albo jakiegokolwiek dodatniego
salda, z rachunku płatniczego prowadzonego przez dostawcę przekazującego na
rachunek płatniczy otwarty dla konsumenta przez dostawcę przyjmującego, w walucie
rachunku płatniczego, którego dotyczą przekazywane informacje, łącznie z
ewentualnym zamknięciem rachunku płatniczego prowadzonego dla konsumenta
przez dostawcę przekazującego.

Art. 59ij. 1. Przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie do rachunków
płatniczych umożliwiających co najmniej:
1) dokonywanie wpłat środków pieniężnych na ten rachunek;
2) dokonywanie wypłat gotówki z rachunku;
3) zlecanie i odbieranie transakcji płatniczych.
2. Dostawca przyjmujący, który nie świadczy usług świadczonych przez
dostawcę przekazującego w ramach prowadzonego rachunku płatniczego, nie jest
obowiązany do ich świadczenia w ramach rachunku otwieranego przez niego dla
konsumenta w ramach przeniesienia rachunku.

Art. 59ik. 1. Dostawca przekazujący lub dostawca przyjmujący informują
konsumenta, nieodpłatnie, na jego żądanie, w sposób przejrzysty i czytelny, o trybie
przeniesienia rachunku płatniczego.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności:
1) obowiązki i uprawnienia dostawcy przekazującego, dostawcy przyjmującego i konsumenta;
2) terminy zakończenia poszczególnych czynności w ramach przeniesienia
rachunku płatniczego;
3) wskazanie usług płatniczych, które świadczy dostawca przyjmujący, w tym
warunków, na jakich je świadczy, oraz możliwych ograniczeń, które mogą wyniknąć w trakcie przeniesienia rachunku płatniczego w powiązaniu z tymi usługami;
4) opłaty związane z przeniesieniem rachunku płatniczego, o ile są pobierane;
5) dane, które konsument będzie musiał przedstawić w celu przeniesienia rachunku płatniczego;
6) wskazanie pozasądowych procedur rozstrzygania sporów, w tym właściwych
sądów polubownych.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1, dostawca przekazuje w postaci
papierowej we wszystkich swoich placówkach dostępnych dla konsumentów, albo w
postaci elektronicznej, a także udostępnia je na swojej stronie internetowej.

Art. 59il. 1. Po złożeniu przez konsumenta upoważnienia do przeniesienia
rachunku płatniczego i w zakresie w nim określonym, dostawca przyjmujący
podejmuje czynności zmierzające do przeniesienia rachunku płatniczego konsumenta
lub usług powiązanych z rachunkiem płatniczym wskazanych przez konsumenta w
zakresie, w jakim dostawca przyjmujący świadczy takie usługi. W przypadku gdy
rachunek płatniczy jest prowadzony dla dwóch lub więcej konsumentów,
upoważnienia udzielają wszyscy konsumenci.
2. Upoważnienie może być złożone w postaci papierowej albo elektronicznej, w
przypadku gdy zapewniona jest jednoznaczna identyfikacja elektroniczna konsumenta
upoważniającego do przeniesienia rachunku. Upoważnienie jest sporządzane w języku
polskim lub innym języku uzgodnionym przez dostawcę przyjmującego i konsumenta.
3. W upoważnieniu konsument może w szczególności:
1) określić szczegółowo przychodzące polecenia przelewu i zlecenia stałe
dotyczące poleceń przelewu oraz udzielić dostawcy przyjmującemu zgód na
realizację poleceń zapłaty, które mają zostać przeniesione;
2) określić datę, od której zlecenia stałe dotyczące poleceń przelewu oraz polecenia
zapłaty mają być wykonywane z rachunku płatniczego prowadzonego przez
dostawcę przyjmującego.
4. Datę, o której mowa w ust. 3 pkt 2, ustala się na co najmniej 6 dni roboczych
licząc od dnia otrzymania przez dostawcę przyjmującego dokumentów przekazanych
przez dostawcę przekazującego zgodnie z art. 59im ust. 3. W przypadku określenia
daty na dzień wcześniejszy, zlecenia stałe dotyczące poleceń przelewu oraz polecenia
zapłaty dostawca przyjmujący wykonuje po upływie 6 dni roboczych od dnia
otrzymania przez dostawcę przyjmującego tych dokumentów.

Art. 59im. 1. Dostawca przyjmujący, w terminie 2 dni roboczych od dnia
otrzymania upoważnienia, zwraca się do dostawcy przekazującego o dokonanie
następujących czynności, o ile zostały objęte upoważnieniem:
1) przekazania dostawcy przyjmującemu oraz konsumentowi, w przypadku gdy
tego zażądał, wykazu istniejących zleceń stałych dotyczących poleceń przelewu
oraz dostępnych informacji o udzielonych zgodach na realizację poleceń zapłaty,
które mają zostać przeniesione;
2) przekazania dostawcy przyjmującemu oraz konsumentowi, w przypadku gdy
tego zażądał, dostępnych informacji o regularnie przychodzących poleceniach
przelewu oraz zleconych przez wierzyciela poleceniach zapłaty zrealizowanych
na rachunku płatniczym konsumenta w ciągu 13 miesięcy poprzedzających dzień
zwrócenia się o te informacje;
3) zaprzestania akceptowania poleceń zapłaty i przychodzących poleceń przelewu,
ze skutkiem od dnia określonego w upoważnieniu, w przypadku gdy dostawca
przekazujący nie zapewnia automatycznego przekierowywania przychodzących
poleceń przelewu i poleceń zapłaty na rachunek płatniczy konsumenta u
dostawcy przyjmującego;
4) anulowania zleceń stałych ze skutkiem od dnia określonego w upoważnieniu;
5) przekazania środków pieniężnych pozostających na rachunku płatniczym
prowadzonym przez dostawcę przekazującego w dniu określonym przez
konsumenta w upoważnieniu;
6) zamknięcia rachunku płatniczego prowadzonego przez dostawcę przekazującego
w dniu wskazanym przez konsumenta w upoważnieniu.
2. Jeżeli dostawca przyjmujący jest podmiotem, o którym mowa w art. 4 ust. 1
pkt 9, z wyłączeniem Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, i
dokonuje weryfikacji członkostwa konsumenta, termin określony w ust. 1 jest liczony
od dnia dokonania pozytywnej weryfikacji członkostwa.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dostawca przekazujący dokonuje
następujących czynności, o ile są objęte upoważnieniem:
1) przekazuje dostawcy przyjmującemu informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1
i 2, w terminie 5 dni roboczych od dnia otrzymania upoważnienia;
2) ze skutkiem od dnia określonego w upoważnieniu zaprzestaje akceptowania
przychodzących na rachunek płatniczy poleceń przelewu i poleceń zapłaty w
przypadku gdy nie zapewnia automatycznego przekierowywania przychodzących poleceń przelewu i poleceń zapłaty na rachunek płatniczy posiadany lub otwarty przez konsumenta u dostawcy przyjmującego, a w
przypadku odmowy przyjęcia transakcji informuje płatnika lub odbiorcę o przyczynach odmowy;
3) anuluje zlecenia stałe ze skutkiem od dnia określonego w upoważnieniu;
4) przekazuje środki pieniężne pozostające na rachunku płatniczym prowadzonym
przez niego na rachunek płatniczy prowadzony przez dostawcę przyjmującego,
w dniu określonym w upoważnieniu;
5) zamyka rachunek płatniczy w dniu określonym w upoważnieniu, jeżeli nie
istnieją na nim nieuregulowane zobowiązania uniemożliwiające jego
zamknięcie, i pod warunkiem zakończenia czynności wymienionych w pkt 1–3.
4. W przypadku gdy nieuregulowane zobowiązania uniemożliwiają zamknięcie
rachunku płatniczego konsumenta w terminie, o którym mowa w ust. 3 pkt 5, dostawca
przekazujący niezwłocznie informuje o tym konsumenta.
5. Dostawca przekazujący nie może pobierać opłat od konsumenta oraz dostawcy
przyjmującego za przekazywanie informacji, o które zwrócił się ten dostawca zgodnie
z ust. 1 pkt 1 i 2.
6. Dostawca przyjmujący, w terminie 5 dni roboczych od dnia otrzymania
informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, wykonuje następujące czynności, o ile
są objęte upoważnieniem:
1) ustanawia i realizuje zlecenia stałe dotyczące poleceń przelewu, o których
ustanowienie wystąpił konsument, ze skutkiem od dnia wskazanego w upoważnieniu;
2) dokonuje niezbędnych przygotowań do akceptowania poleceń zapłaty i akceptuje
polecenia zapłaty ze skutkiem od dnia wskazanego w upoważnieniu;
3) w stosownych przypadkach informuje konsumenta o prawach przysługujących
mu zgodnie z art. 5 ust. 3 lit. d rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
(UE) nr 260/2012 z dnia 14 marca 2012 r. ustanawiającego wymogi techniczne i
handlowe w odniesieniu do poleceń przelewu i poleceń zapłaty w euro oraz
zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 924/2009;
4) informuje płatników wskazanych w upoważnieniu i dokonujących regularnie
przychodzących poleceń przelewu na rachunek płatniczy konsumenta o danych
identyfikujących rachunek płatniczy konsumenta u dostawcy przyjmującego
oraz przekazuje płatnikom kopię upoważnienia;
5) informuje odbiorców określonych w upoważnieniu i stosujących polecenie
zapłaty do pobierania środków pieniężnych z rachunku płatniczego konsumenta
o danych identyfikujących rachunek płatniczy konsumenta u dostawcy przyjmującego oraz o dniu, od którego polecenia zapłaty mają być realizowane z tego
rachunku płatniczego, a także przekazuje tym odbiorcom kopię upoważnienia.
7. Dostawca przyjmujący wykonuje czynności, o których mowa w ust. 6, w
zakresie, w jakim umożliwiają mu to informacje przedstawione przez dostawcę
przekazującego lub konsumenta, a w przypadku braku takich informacji zwraca on się
o ich przekazanie.
8. W przypadku gdy konsument osobiście przekazuje informacje, o których
mowa w ust. 6 pkt 4 i 5, płatnikom lub odbiorcom, dostawca przyjmujący przekazuje
konsumentowi, w terminie, o którym mowa w ust. 6, dane identyfikujące rachunek
płatniczy oraz wskazuje datę, o której mowa w art. 59il ust. 3 pkt 2.
9. W celu zachowania ciągłości świadczenia usług płatniczych na rzecz
konsumenta w trakcie przeniesienia rachunku płatniczego, dostawca przekazujący nie
może dokonać blokady instrumentów płatniczych przed dniem wskazanym w
upoważnieniu udzielonym przez konsumenta, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2.

Art. 59in. 1. Jeżeli konsument poinformuje dostawcę prowadzącego na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jego rachunek płatniczy o zamiarze otwarcia
rachunku płatniczego u dostawcy prowadzącego działalność w innym państwie
członkowskim, dostawca prowadzący rachunek płatniczy, po otrzymaniu tej
informacji:
1) przekazuje konsumentowi, nieodpłatnie, wykaz istniejących zleceń stałych
dotyczących poleceń przelewu oraz udzielonych przez dłużnika zgodach na
realizację poleceń zapłaty, o ile są dostępne, a także dostępne informacje o
regularnie przychodzących poleceniach przelewu oraz zleconych przez
wierzyciela poleceniach zapłaty zrealizowanych na rachunku płatniczym
konsumenta w ciągu 13 miesięcy poprzedzających dzień otrzymania informacji;
2) przekazuje środki pieniężne pozostające na rachunku płatniczym konsumenta na
rachunek płatniczy konsumenta u nowego dostawcy usług płatniczych, o ile
informacja zawiera dane umożliwiające jego identyfikację i identyfikację
rachunku płatniczego konsumenta;
3) zamyka rachunek płatniczy konsumenta, o ile takie żądanie jest objęte informacją.
2. W przypadku gdy konsument nie ma na rachunku płatniczym
nieuregulowanych zobowiązań, dostawca prowadzący ten rachunek realizuje
czynności określone w ust. 1 w dniu wskazanym przez konsumenta, nie wcześniej
jednak niż po upływie 6 dni roboczych od dnia otrzymania informacji konsumenta,
chyba że konsument i dostawca uzgodnią inny termin. W przypadku gdy na rachunku
płatniczym konsumenta znajdują się nieuregulowane zobowiązania, które
uniemożliwiają jego zamknięcie, dostawca niezwłocznie informuje o tym konsumenta.

Art. 59io. W przypadku, o którym mowa w art. 59im ust. 3 pkt 5 i w art. 59in
ust. 2 zdanie drugie, dostawca może stwierdzić istnienie nieuregulowanych
zobowiązań uniemożliwiających zamknięcie rachunku w terminie, o którym mowa w
upoważnieniu albo w art. 59in ust. 2 zdanie pierwsze, jeżeli dotyczy to w
szczególności rachunku:
1) na którym jest blokada środków z tytułu nierozliczonej transakcji płatniczej;
2) z którego są dokonywane spłaty kredytów, w tym udzielonych z wykorzystaniem
karty kredytowej;
3) na którym dokonano zajęcia środków w toku postępowania egzekucyjnego lub zabezpieczającego;
4) z blokadami środków;
5) na którym została ustanowiona kaucja środków na poczet zobowiązań
konsumenta wobec innego dostawcy;
6) z saldem zerowym i zaległymi opłatami, w przypadku gdy dostawca przyjmujący
nie wprowadza przekroczenia salda na rachunku, a opłaty są naliczone, ale nie
zostały pobrane;
7) z saldem ujemnym;
8) z otwartą akredytywą, otwartym inkasem dokumentowym lub inkasem czeków
w obrocie krajowym lub dewizowym;
9) prowadzonego dla konsumenta, wobec którego zostało wydane postanowienie o
ogłoszeniu przez niego upadłości lub który złożył wniosek o ogłoszenie upadłości;
10) powiązanego z członkostwem u dostawcy prowadzącego taki rachunek.

Art. 59ip. 1. Dostawca przekazujący i dostawca przyjmujący, na żądanie
konsumenta, udostępniają mu, nieodpłatnie, dane dotyczące istniejących zleceń stałych i poleceń zapłaty, powiązanych z prowadzonymi przez tych dostawców
rachunkami płatniczymi konsumenta, które są objęte przeniesieniem.
2. Opłaty pobierane od konsumenta przez dostawcę przekazującego lub dostawcę
przyjmującego za czynności inne niż przekazywanie informacji, o których mowa w
ust. 1 oraz w art. 59im ust. 1 pkt 1 i 2, wykonywane zgodnie z art. 59il i art. 59im, nie
mogą być wyższe niż rzeczywiste koszty ponoszone przez danego dostawcę z tytułu
wykonywanych czynności.

Art. 59iq. 1. Dostawca przyjmujący lub dostawca przekazujący niezwłocznie
wyrównuje każdą szkodę finansową konsumenta wynikającą bezpośrednio z
niewywiązania się przez danego dostawcę z obowiązków wynikających z art. 59ik–59io.
2. Przez straty, o których mowa w art. 361 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.
– Kodeks cywilny, należy rozumieć opłaty i odsetki pobrane przez dostawcę
przekazującego, które nie zostałyby pobrane w przypadku gdyby dostawca wypełnił
obowiązki wynikające z art. 59ik–59io, a przez korzyści, o których mowa w tym
przepisie, należy rozumieć odsetki wynikające z oprocentowania środków na
rachunku, które zostałyby naliczone, gdyby dostawca wypełnił obowiązki wynikające
z art. 59ik–59io.

Art. 59ir. Przepisy art. 59ii−59im i art. 59io–59iq stosuje się odpowiednio do
przenoszenia rachunku płatniczego w ramach tego samego dostawcy.

Art. 59is. 1. Do dnia 31 stycznia danego roku kalendarzowego dostawca
uczestniczący w przeniesieniu rachunku jako dostawca przekazujący przekazuje do
KNF informacje o liczbie przeniesionych rachunków płatniczych oraz o liczbie
niezrealizowanych upoważnień do przeniesienia rachunku płatniczego w poprzednim
roku kalendarzowym, według stanu na dzień 31 grudnia poprzedniego roku kalendarzowego.
2. KNF, co 2 lata, informuje Komisję Europejską o liczbie przeniesionych
rachunków płatniczych oraz o liczbie niezrealizowanych upoważnień do przeniesienia
rachunku płatniczego w tym okresie, według stanu na dzień 31 grudnia poprzedniego
roku kalendarzowego.

Art. 59it. 1. W przypadku gdy dostawca, o którym mowa w art. 59ii, inny niż
dostawca, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3 i 9, nie umożliwia przenoszenia
rachunków płatniczych, właściwy organ nadzoru, o którym mowa w art. 14, może nałożyć na tego dostawcę karę pieniężną w wysokości do 1 000 000 zł, po uprzednim bezskutecznym wezwaniu go do spełnienia tego obowiązku w terminie wyznaczonym przez organ.
2. Ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, organ nadzoru
uwzględnia wagę, czas trwania i przyczyny naruszenia obowiązku określonego w art.
59ii, rozmiar prowadzonej przez dostawcę działalności oraz jego sytuację finansową.
3. (uchylony)
4. (uchylony)

Art. 59j. Wydawca pieniądza elektronicznego jest obowiązany niezwłocznie
wydać pieniądz elektroniczny według wartości nominalnej z chwili otrzymania
środków pieniężnych przeznaczonych na ten cel.

Art. 59k. 1. Umowa o wydanie pieniądza elektronicznego określa warunki
dokonywania wykupu pieniądza elektronicznego, w tym opłaty za jego wykup,
jednoznacznie i w sposób zrozumiały.
2. Wydawca pieniądza elektronicznego jest obowiązany dostarczyć
jednoznaczną i zrozumiałą informację o warunkach dokonywania wykupu pieniądza
elektronicznego nie później niż przy złożeniu propozycji zawarcia umowy.

Art. 59l. 1. Wydawca pieniądza elektronicznego jest obowiązany umożliwić, na
żądanie posiadacza pieniądza elektronicznego, wykup pieniądza elektronicznego
w każdym czasie, według wartości nominalnej.
2. Wykup pieniądza elektronicznego następuje za środki pieniężne inne niż
pieniądz elektroniczny.
3. Posiadacz pieniądza elektronicznego może zażądać wykupu pieniądza elektronicznego:
1) przed wygaśnięciem umowy, o której mowa w art. 59k ust. 1 – w całości lub w części;
2) po wygaśnięciu umowy, o której mowa w art. 59k ust. 1 – w całości.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, jeżeli wydawca pieniądza
elektronicznego prowadzi również działalność gospodarczą inną niż działalność
w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego lub świadczenia usług płatniczych
i świadczenia usług dodatkowych ściśle powiązanych z taką działalnością lub inną niż prowadzenie systemów płatności lub udzielanie pożyczek służących wykonaniu transakcji płatniczej w związku z wykonywaniem usług płatniczych i nie może określić, jaka część przekazanych mu środków pieniężnych miała być wykorzystana
na wydanie pieniądza elektronicznego, wypłacie podlegają wszystkie środki pieniężne
objęte żądaniem użytkownika w kwocie nieobjętej wcześniej złożonymi zleceniami
płatniczymi użytkownika.

Art. 59m. 1. Wydawca pieniądza elektronicznego może pobierać opłatę za
wykup pieniądza elektronicznego jedynie w przypadku, gdy przewiduje to umowa, a ponadto:
1) w umowie wskazana została data jej wygaśnięcia, a posiadacz pieniądza
elektronicznego rozwiązał umowę przed tą datą;
2) posiadacz pieniądza elektronicznego wystąpił z żądaniem wykupu pieniądza
elektronicznego w całości przed wygaśnięciem umowy lub po upływie roku od
dnia jej wygaśnięcia.
2. Opłata, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć kosztów ponoszonych
przez wydawcę pieniądza elektronicznego w związku z umożliwianiem wykupu.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie wyłączają możliwości potrącenia przez wydawcę
pieniądza elektronicznego z kwoty transakcji płatniczej należności wynikającej ze
zobowiązań podatkowych.

Art. 59n. Wydawca pieniądza elektronicznego oraz podmiot niebędący
konsumentem, który akceptuje pieniądz elektroniczny, mogą ustalić warunki wykupu
pieniądza elektronicznego inne niż określone w art. 59l ust. 3 i 4 oraz art. 59m ust. 1 i 2.

Art. 59o. Roszczenie o wykup pieniądza elektronicznego przedawnia się
z upływem 5 lat od dnia wygaśnięcia umowy o wydanie pieniądza elektronicznego.

Art. 59p. Wydawanie pieniądza elektronicznego nie może następować za
pośrednictwem agentów ani innych podmiotów.

Art. 59q. 1. Jeżeli zlecenie płatnicze jest składane dostawcy świadczącemu
usługę inicjowania transakcji płatniczej, niezwłocznie po jego złożeniu dostawca świadczący usługę inicjowania transakcji płatniczej dostarcza lub udostępnia płatnikowi, a w razie potrzeby odbiorcy:
1) potwierdzenie prawidłowego złożenia zlecenia płatniczego u dostawcy
prowadzącego rachunek;
2) numer identyfikacyjny umożliwiający płatnikowi i odbiorcy zidentyfikowanie
transakcji płatniczej, a w razie potrzeby umożliwiający odbiorcy
zidentyfikowanie płatnika, oraz inne informacje przekazane wraz z transakcją płatniczą;
3) informację o:
a) kwocie transakcji płatniczej,
b) łącznej kwocie opłat należnych z tytułu transakcji płatniczej na rzecz
dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej,
a w stosownych przypadkach wraz z wyszczególnieniem kwot tych opłat.
2. Jeżeli zlecenie płatnicze jest składane dostawcy świadczącemu usługę
inicjowania transakcji płatniczej, dostawca ten udostępnia dostawcy prowadzącemu
rachunek numer identyfikacyjny tej transakcji.

Art. 59r. 1. Płatnik może korzystać z usługi inicjowania transakcji płatniczej,
chyba że rachunek płatniczy nie jest dostępny on-line.
2. W przypadku gdy płatnik udziela zgody na wykonanie płatności zgodnie
z art. 40, dostawca prowadzący rachunek wykonuje czynności określone w ust. 4
w celu zapewnienia płatnikowi korzystania z usługi inicjowania transakcji płatniczej.
3. Dostawca świadczący usługę inicjowania transakcji płatniczej:
1) nie może wchodzić w posiadanie środków pieniężnych płatnika w związku ze
świadczeniem usługi inicjowania transakcji płatniczej;
2) jest obowiązany zapewnić, aby indywidualne dane uwierzytelniające nie były
dostępne dla podmiotów innych niż użytkownik i dostawca prowadzący
rachunek oraz aby były one przekazywane za pośrednictwem bezpiecznych
i wydajnych kanałów;
3) jest obowiązany zapewnić, aby informacje o użytkowniku, inne niż określone
w pkt 2, uzyskane w trakcie świadczenia usług inicjowania transakcji płatniczej,
były dostarczane tylko odbiorcy i wyłącznie za zgodą użytkownika;
4) w przypadku inicjowania płatności – jest obowiązany identyfikować siebie
wobec dostawcy prowadzącego rachunek i porozumiewać się z dostawcą
prowadzącym rachunek, płatnikiem i odbiorcą w sposób bezpieczny, zgodnie z wymogami określonymi w przepisach rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/389 z dnia 27 listopada 2017 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 w odniesieniu do
regulacyjnych standardów technicznych dotyczących silnego uwierzytelniania
klienta i wspólnych i bezpiecznych otwartych standardów komunikacji;
5) nie może przechowywać szczególnie chronionych danych dotyczących płatności;
6) nie może żądać od użytkownika danych innych niż niezbędne do wykonania
usługi inicjowania transakcji płatniczej;
7) nie może używać, uzyskiwać ani przechowywać danych do celów innych niż
wykonanie usługi inicjowania transakcji płatniczej świadczonej na podstawie
umowy z użytkownikiem lub zgody użytkownika;
8) nie może zmieniać kwoty, odbiorcy ani innych danych transakcji płatniczej.
4. Dostawca prowadzący rachunek:
1) jest obowiązany porozumiewać się z dostawcami świadczącymi usługę
inicjowania transakcji płatniczej w sposób bezpieczny, zgodnie z wymogami
określonymi w przepisach rozporządzenia delegowanego Komisji (UE)
2018/389 z dnia 27 listopada 2017 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 w odniesieniu do regulacyjnych
standardów technicznych dotyczących silnego uwierzytelniania klienta
i wspólnych i bezpiecznych otwartych standardów komunikacji;
2) niezwłocznie po otrzymaniu zlecenia płatniczego od dostawcy świadczącego
usługę inicjowania transakcji płatniczej jest obowiązany przekazać lub
udostępnić temu dostawcy informacje o zainicjowaniu transakcji płatniczej oraz
dostępne mu informacje dotyczące wykonania transakcji płatniczej;
3) jest obowiązany stosować wobec zleceń płatniczych przekazanych za
pośrednictwem dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej
niedyskryminujące zasady w stosunku do zleceń płatniczych przekazanych
bezpośrednio przez samego płatnika, chyba że odstąpienie od obowiązku
stosowania tych zasad jest uzasadnione obiektywnymi przyczynami,
w szczególności czasem wykonania, priorytetowym charakterem transakcji
płatniczej lub wysokością opłat.
5. Korzystanie przez użytkownika z usług inicjowania transakcji płatniczej nie
może być uzależnione od istnienia stosunku umownego między dostawcą świadczącym usługę inicjowania transakcji płatniczej a dostawcą prowadzącym rachunek.

Art. 59s. 1. Użytkownik może korzystać z usługi dostępu do informacji
o rachunku, chyba że rachunek płatniczy nie jest dostępny on-line.
2. Dostawca świadczący usługę dostępu do informacji o rachunku:
1) jest obowiązany świadczyć usługi wyłącznie na podstawie zgody użytkownika
wyrażonej w sposób niebudzący wątpliwości;
2) jest obowiązany zapewnić, aby indywidualne dane uwierzytelniające nie były
dostępne dla podmiotów innych niż użytkownik i dostawca prowadzący
rachunek oraz aby były one przekazywane za pośrednictwem bezpiecznych
i wydajnych kanałów;
3) w przypadku sesji komunikacyjnej – jest obowiązany identyfikować siebie
wobec dostawcy prowadzącego rachunek na rzecz użytkownika oraz
porozumiewać się z dostawcą prowadzącym rachunek i użytkownikiem
w sposób bezpieczny, zgodnie z wymogami określonymi w przepisach
rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/389 z dnia 27 listopada
2017 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
2015/2366 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych
dotyczących silnego uwierzytelniania klienta i wspólnych i bezpiecznych otwartych standardów komunikacji;
4) może uzyskać dostęp wyłącznie do informacji dotyczących wyznaczonych
rachunków płatniczych i związanych z nimi transakcji płatniczych;
5) nie może żądać szczególnie chronionych danych dotyczących płatności
związanych z rachunkami płatniczymi;
6) nie może używać, uzyskiwać ani przechowywać danych do celów innych niż
wykonanie usługi dostępu do informacji o rachunku świadczonej na podstawie
umowy z użytkownikiem lub zgody użytkownika.
3. Dostawca prowadzący rachunek:
1) jest obowiązany porozumiewać się z dostawcami świadczącymi usługę dostępu
do informacji o rachunku w sposób bezpieczny, zgodnie z wymogami
określonymi w przepisach rozporządzenia delegowanego Komisji (UE)
2018/389 z dnia 27 listopada 2017 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących silnego uwierzytelniania klienta i wspólnych i bezpiecznych otwartych standardów komunikacji;
2) jest obowiązany stosować wobec wniosków o udostępnienie danych
przekazanych za pośrednictwem dostawcy świadczącego usługę dostępu do
informacji o rachunku niedyskryminujące zasady w stosunku do innych wniosków, chyba że odstąpienie od obowiązku stosowania tych zasad jest uzasadnione obiektywnymi przyczynami.
4. Korzystanie przez użytkownika z usług dostępu do informacji o rachunku nie
może być uzależnione od istnienia stosunku umownego między dostawcą
świadczącym usługę dostępu do informacji o rachunku a dostawcą prowadzącym rachunek.

Art. 59t. Przepisów niniejszego działu nie stosuje się do rachunków
prowadzonych przez Bank Gospodarstwa Krajowego oraz rachunków, o których
mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2–4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku
Polskim.

Ustawa o usługach płatniczych art. 59

DODAJ