Art. 61. 1. Obowiązani do wnoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy
społecznej są w kolejności:
1) mieszkaniec domu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy
z dochodów dziecka,
2) małżonek, zstępni przed wstępnymi,
3) gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej
– przy czym osoby i gmina określone w pkt 2 i 3 nie mają obowiązku wnoszenia opłat,
jeżeli mieszkaniec domu ponosi pełną odpłatność.
2. Opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnoszą:
1) mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70% swojego dochodu, a w przypadku
osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż
70% tego dochodu;
2) małżonek, zstępni przed wstępnymi – zgodnie z umową zawartą w trybie art. 103 ust. 2:
a) w przypadku osoby samotnie gospodarującej, jeżeli dochód jest wyższy niż
300% kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej, jednak
kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż
300% tego kryterium,
b) w przypadku osoby w rodzinie, jeżeli posiadany dochód na osobę jest
wyższy niż 300% kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, z tym że
kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż
300% kryterium dochodowego na osobę w rodzinie;
3) gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej –
w wysokości różnicy między średnim kosztem utrzymania w domu pomocy
społecznej a opłatami wnoszonymi przez osoby, o których mowa w pkt 1 i 2.
2a. Opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej mogą wnosić osoby
niewymienione w ust. 2.
2b. W przypadku, o którym mowa w ust. 2a, gmina wnosi opłatę w wysokości
różnicy między średnim kosztem utrzymania w domu pomocy społecznej a opłatami
wnoszonymi przez osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2a.
2c. W przypadku, o którym mowa w ust. 2a, art. 103 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2d. W przypadku odmowy przez osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zawarcia
umowy, o której mowa w art. 103 ust. 2, wysokość ich opłaty za pobyt mieszkańca
domu w domu pomocy społecznej ustala w drodze decyzji organ gminy właściwej
zgodnie z art. 59 ust. 1, z uwzględnieniem ograniczeń, o których mowa w ust. 2 pkt 2
i art. 103 ust. 2.
2e. W przypadku odmowy przez osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zawarcia
umowy, o której mowa w art. 103 ust. 2, oraz niewyrażenia zgody na przeprowadzenie
rodzinnego wywiadu środowiskowego, wysokość ich opłaty za pobyt mieszkańca
domu w domu pomocy społecznej ustala, w drodze decyzji, organ gminy właściwej
zgodnie z art. 59 ust. 1, w wysokości różnicy między średnim kosztem utrzymania
w domu pomocy społecznej a opłatą wnoszoną przez mieszkańca domu i opłatami
wnoszonymi przez inne osoby obowiązane, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
2f. Wysokość opłaty za pobyt mieszkańca domu w domu pomocy społecznej,
o której mowa w ust. 2e, ustala się proporcjonalnie do liczby osób obowiązanych do jej wnoszenia.
3. W przypadku niewywiązywania się osób, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2
oraz ust. 2a, z obowiązku opłaty za pobyt mieszkańca domu w domu pomocy
społecznej, ustalonego w decyzji lub umowie, o której mowa w art. 103 ust. 2, opłaty
te zastępczo wnosi gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej. Wydatki gminy podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji. Przepis art. 104 ust. 3–8 stosuje się odpowiednio.
4. Dochód mieszkańca domu podejmującego pracę ze wskazań terapeutyczno-
-rehabilitacyjnych lub uczestniczącego w warsztatach terapii zajęciowej, stanowiący
podstawę naliczania opłaty, zmniejsza się o 50% kwoty otrzymywanej z tytułu
wynagrodzenia za tę pracę lub o kwotę odpowiadającą wysokości kieszonkowego
wypłacanego z tytułu uczestnictwa w tych warsztatach.

Ustawa o pomocy społecznej art. 61

DODAJ