Art. 4. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) (uchylony)
2) dworzec – miejsce przeznaczone do odprawy pasażerów, w którym znajdują się
w szczególności: przystanki komunikacyjne, punkt sprzedaży biletów oraz punkt
informacji dla podróżnych;
3) gminne przewozy pasażerskie – przewóz osób w ramach publicznego transportu
zbiorowego wykonywany w granicach administracyjnych jednej gminy lub gmin
sąsiadujących, które zawarły stosowne porozumienie lub które utworzyły
związek międzygminny; inne niż przewozy powiatowe, powiatowo-gminne,
metropolitalne, wojewódzkie i międzywojewódzkie;
4) komunikacja miejska – gminne przewozy pasażerskie wykonywane w granicach
administracyjnych miasta albo:
a) miasta i gminy,
b) miast, albo
c) miast i gmin sąsiadujących
– jeżeli zostało zawarte porozumienie lub został utworzony związek
międzygminny w celu wspólnej realizacji publicznego transportu zbiorowego, a
także metropolitalne przewozy pasażerskie;
5) linia komunikacyjna – połączenie komunikacyjne na:
a) sieci dróg publicznych albo
b) liniach kolejowych, innych szynowych, linowych, linowo-terenowych, albo
c) akwenach morskich lub wodach śródlądowych
– wraz z oznaczonymi miejscami do wsiadania i wysiadania pasażerów na
liniach komunikacyjnych, po których odbywa się publiczny transport zbiorowy;
5a) metropolitalne przewozy pasażerskie – przewóz osób w ramach publicznego
transportu zbiorowego wykonywany w granicach związku metropolitalnego;
inne niż gminne, powiatowe, powiatowo-gminne, wojewódzkie i międzywojewódzkie;
6) międzynarodowe przewozy pasażerskie – przewóz osób w ramach publicznego
transportu zbiorowego wykonywany z przekroczeniem granicy Rzeczypospolitej
Polskiej, z wyłączeniem przewozów realizowanych w strefie transgranicznej;
7) międzywojewódzkie przewozy pasażerskie – przewóz osób w ramach
publicznego transportu zbiorowego wykonywany z przekroczeniem granicy
województwa; inne niż przewozy gminne, powiatowe, powiatowo-gminne,
metropolitalne i wojewódzkie;
8) operator publicznego transportu zbiorowego – samorządowy zakład budżetowy
oraz przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej
w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu
zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu
zbiorowego, na linii komunikacyjnej określonej w umowie;
9) organizator publicznego transportu zbiorowego – właściwa jednostka samorządu
terytorialnego albo minister właściwy do spraw transportu, zapewniający
funkcjonowanie publicznego transportu zbiorowego na danym obszarze; organizator publicznego transportu zbiorowego jest „właściwym organem”, o którym
mowa w przepisach rozporządzenia (WE) nr 1370/2007;
9a) autobus zeroemisyjny – autobus zeroemisyjny w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy
z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U.
z 2020 r. poz. 908 i 1086);
10) powiatowe przewozy pasażerskie – przewóz osób w ramach publicznego
transportu zbiorowego wykonywany w granicach administracyjnych co najmniej
dwóch gmin i niewykraczający poza granice jednego powiatu albo w granicach
administracyjnych powiatów sąsiadujących, które zawarły stosowne
porozumienie lub które utworzyły związek powiatów; inne niż przewozy
gminne, powiatowo-gminne, metropolitalne, wojewódzkie i międzywojewódzkie;
10a) powiatowo-gminne przewozy pasażerskie – przewóz osób w ramach
publicznego transportu zbiorowego wykonywany w granicach
administracyjnych gmin i powiatów, które utworzyły związek
powiatowo-gminny; inne niż przewozy gminne, powiatowe, metropolitalne,
wojewódzkie i międzywojewódzkie;
11) przewoźnik – przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności
gospodarczej w zakresie przewozu osób na podstawie potwierdzenia zgłoszenia
przewozu, a w transporcie kolejowym – przewoźnik kolejowy wykonujący przewóz osób na podstawie umowy o świadczenie usług publicznych albo decyzji
o przyznaniu otwartego dostępu albo decyzji o przyznaniu ograniczonego
dostępu, o których mowa w art. 29c ust. 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r.
o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 1043 i 1378);
12) przewóz o charakterze użyteczności publicznej – powszechnie dostępna usługa
w zakresie publicznego transportu zbiorowego wykonywana przez operatora
publicznego transportu zbiorowego w celu bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania potrzeb przewozowych społeczności na danym obszarze;
13) przystanek komunikacyjny – miejsce przeznaczone do wsiadania lub wysiadania
pasażerów na danej linii komunikacyjnej, w którym umieszcza się informacje
dotyczące w szczególności godzin odjazdów środków transportu, a ponadto,
w transporcie drogowym, oznaczone zgodnie z przepisami ustawy z dnia
20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 110, 284,
568, 695, 1087 i 1517);
14) publiczny transport zbiorowy – powszechnie dostępny regularny przewóz osób
wykonywany w określonych odstępach czasu i po określonej linii
komunikacyjnej, liniach komunikacyjnych lub sieci komunikacyjnej;
15) rekompensata – środki pieniężne lub inne korzyści majątkowe przyznane
operatorowi publicznego transportu zbiorowego w związku ze świadczeniem
usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego;
16) sieć komunikacyjna – układ linii komunikacyjnych obejmujących obszar
działania organizatora publicznego transportu zbiorowego lub część tego obszaru;
17) strefa transgraniczna – obszar co najmniej jednej gminy, powiatu lub co najmniej
jednego województwa, na którym operator publicznego transportu zbiorowego świadczy usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego, położony bezpośrednio przy granicy Rzeczypospolitej Polskiej i obszar odpowiedniej
jednostki administracyjnej położonej poza granicą Rzeczypospolitej Polskiej na
terytorium sąsiedniego państwa;
18) transport drogowy – transport w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r.
o transporcie drogowym;
19) transport inny szynowy – przewóz osób środkiem transportu poruszającym się
po szynach lub torach kolejowych, w tym tramwajem lub metrem, lub przewóz
osób środkiem transportu poruszającym się po jednej szynie lub na poduszkach
powietrznych lub magnetycznych, inny niż transport kolejowy i transport linowo-terenowy;
20) transport kolejowy – przewóz osób środkiem transportu poruszającym się po
torach kolejowych, z wyłączeniem środków, które służą do przewozu osób w
transporcie innym szynowym;
21) transport linowy – przewóz osób środkiem transportu poruszającym się za
pomocą napowietrznej liny ciągnącej;
22) transport linowo-terenowy – przewóz osób środkiem transportu poruszającym się
po szynach lub po jednej szynie za pomocą liny napędowej;
23) transport morski – przewóz osób środkiem transportu morskiego po morskich
wodach wewnętrznych lub po morzu terytorialnym;
24) umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego –
umowa między organizatorem publicznego transportu zbiorowego a operatorem
publicznego transportu zbiorowego, która przyznaje temu operatorowi prawo
i zobowiązuje go do wykonywania określonych usług związanych
z wykonywaniem przewozu o charakterze użyteczności publicznej;
25) wojewódzkie przewozy pasażerskie – przewóz osób w ramach publicznego
transportu zbiorowego wykonywany w granicach administracyjnych co najmniej
dwóch powiatów i niewykraczający poza granice jednego województwa,
a w przypadku linii komunikacyjnych w transporcie kolejowym także przewóz
do najbliższej stacji w województwie sąsiednim, umożliwiający przesiadki
w celu odbycia dalszej podróży lub techniczne odwrócenie biegu pociągu, oraz
przewóz powrotny lub przewóz do stacji w województwie sąsiednim, położonej nie dalej niż 30 km od granicy województwa; inne niż przewozy gminne, powiatowe, powiatowo-gminne, metropolitalne i międzywojewódzkie;
26) zintegrowany system taryfowo-biletowy – rozwiązanie polegające na
umożliwieniu wykorzystywania przez pasażera biletu, uprawniającego do
korzystania z różnych środków transportu na obszarze właściwości organizatora
publicznego transportu zbiorowego;
27) zintegrowany węzeł przesiadkowy – miejsce umożliwiające dogodną zmianę
środka transportu wyposażone w niezbędną dla obsługi podróżnych
infrastrukturę, w szczególności: miejsca postojowe, przystanki komunikacyjne,
punkty sprzedaży biletów, systemy informacyjne umożliwiające zapoznanie się
zwłaszcza z rozkładem jazdy, linią komunikacyjną lub siecią komunikacyjną;
28) zrównoważony rozwój publicznego transportu zbiorowego – proces rozwoju
transportu uwzględniający oczekiwania społeczne dotyczące zapewnienia
powszechnej dostępności do usług publicznego transportu zbiorowego,
zmierzający do wykorzystywania różnych środków transportu, a także
promujący przyjazne dla środowiska i wyposażone w nowoczesne rozwiązania
techniczne środki transportu;
29) żegluga śródlądowa – przewóz osób środkiem transportu wodnego śródlądowego
po wodach śródlądowych.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) jednostce samorządu terytorialnego – należy przez to rozumieć również związek
międzygminny, związek powiatów, związek powiatowo-gminny lub związek
metropolitalny;
2) rozkładzie jazdy – należy przez to rozumieć również rozkład rejsu w transporcie
morskim oraz w żegludze śródlądowej;
3) przystanku komunikacyjnym – należy przez to rozumieć również port lub
przystań usytuowane na wodach morskich lub wodach śródlądowych;
4) umowie o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego –
należy przez to rozumieć również akt wewnętrzny określający warunki
wykonywania usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego przez samorządowy zakład budżetowy.

Ustawa o publicznym transporcie zbiorowym art. 4