Art. 49. 1. Momentem otrzymania zlecenia płatniczego jest moment, w którym
zlecenie zostało otrzymane przez dostawcę płatnika. W przypadku gdy dostawca płatnika otrzymuje zlecenie płatnicze w dniu niebędącym dla tego dostawcy dniem
roboczym, uznaje się, że zlecenie zostało otrzymane pierwszego dnia roboczego po
tym dniu. Nie obciąża się rachunku płatnika przed otrzymaniem zlecenia płatniczego.
2. Dostawca może ustalić nieprzekraczalny, przypadający pod koniec dnia
roboczego moment, po którym otrzymane zlecenia płatnicze uznaje się za otrzymane
pierwszego dnia roboczego po tym dniu.
3. Jeżeli użytkownik inicjujący zlecenie płatnicze i jego dostawca uzgodnią, że
wykonanie zlecenia płatniczego rozpoczyna się:
1) określonego dnia,
2) pod koniec wskazanego okresu,
3) w dniu, w którym płatnik przekazał do dyspozycji swojemu dostawcy środki
pieniężne na wykonanie zlecenia płatniczego
– za moment otrzymania zlecenia do celów art. 54 uznaje się początek dnia, o którym
mowa w pkt 1, albo dnia będącego ostatnim dniem okresu, o którym mowa w pkt 2,
albo dnia, o którym mowa w pkt 3.
4. Jeżeli dzień, o którym mowa w ust. 3 pkt 1 lub 3, albo ostatni dzień okresu,
o którym mowa w ust. 3 pkt 2, nie jest dla dostawcy płatnika dniem roboczym, uznaje
się, że zlecenie płatnicze zostało otrzymane pierwszego dnia roboczego po tym dniu.

Art. 49a. 1. Dostawca prowadzący rachunek, na wniosek dostawcy wydającego
instrumenty płatnicze oparte na karcie płatniczej, niezwłocznie potwierdza dostępność
na rachunku płatniczym płatnika kwoty niezbędnej do wykonania transakcji płatniczej
realizowanej w oparciu o tę kartę, jeżeli:
1) rachunek płatniczy płatnika jest dostępny on-line w momencie występowania
z wnioskiem oraz
2) płatnik udzielił dostawcy prowadzącemu rachunek zgody na udzielanie
odpowiedzi na wnioski dostawcy wydającego instrumenty płatnicze oparte na
karcie płatniczej dotyczące potwierdzenia, że kwota odpowiadająca określonej
transakcji płatniczej realizowanej w oparciu o tę kartę jest dostępna na rachunku
płatniczym płatnika, oraz
3) zgoda, o której mowa w pkt 2, została udzielona przed wystąpieniem
z pierwszym wnioskiem dotyczącym potwierdzenia.
2. Dostawca wydający instrumenty płatnicze oparte na karcie płatniczej może
wystąpić z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, jeżeli:
1) płatnik udzielił temu dostawcy zgody na występowanie z wnioskiem, o którym
mowa w ust. 1, oraz
2) płatnik zainicjował transakcję płatniczą realizowaną w oparciu o kartę płatniczą
na daną kwotę przy użyciu instrumentu płatniczego opartego na tej karcie
wydanego przez danego dostawcę, oraz
3) dostawca uwierzytelnia siebie wobec dostawcy prowadzącego rachunek przed
złożeniem wniosku, o którym mowa w ust. 1, oraz w sposób bezpieczny
porozumiewa się z tym dostawcą zgodnie z wymogami określonymi
w przepisach rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/389 z dnia
27 listopada 2017 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) 2015/2366 w odniesieniu do regulacyjnych standardów
technicznych dotyczących silnego uwierzytelniania klienta i wspólnych
i bezpiecznych otwartych standardów komunikacji (Dz. Urz. UE L 69
z 13.03.2018, str. 23).
3. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 1, polega na udzieleniu odpowiedzi
„tak” albo „nie” i nie obejmuje podania salda rachunku. Odpowiedzi nie przechowuje
się ani nie wykorzystuje do celów innych niż wykonanie transakcji płatniczej
realizowanej w oparciu o kartę płatniczą.
4. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 1, nie umożliwia dostawcy
prowadzącemu rachunek dokonania blokady środków pieniężnych na rachunku
płatniczym płatnika.
5. Płatnik może zwrócić się do dostawcy prowadzącego rachunek o przekazanie
mu danych identyfikujących dostawcę, o którym mowa w ust. 2, oraz udzielonej
odpowiedzi, o której mowa w ust. 3.
6. Przepisów ust. 1–5 nie stosuje się do transakcji płatniczych zainicjowanych za
pośrednictwem instrumentów płatniczych opartych na karcie płatniczej, na których
jest przechowywany pieniądz elektroniczny.

Art. 49b. 1. W przypadku gdy transakcja płatnicza jest inicjowana przez
odbiorcę lub za jego pośrednictwem w związku z transakcją płatniczą realizowaną
w oparciu o kartę płatniczą, a jej dokładna kwota nie jest znana w momencie,
w którym płatnik wyraża zgodę na wykonanie transakcji płatniczej, dostawca płatnika
może dokonać blokady środków pieniężnych na rachunku płatniczym płatnika
wyłącznie w przypadku, gdy płatnik wyraził zgodę na blokadę określonej kwoty
środków pieniężnych.
2. Dostawca płatnika uwalnia środki pieniężne zablokowane na rachunku
płatniczym płatnika zgodnie z ust. 1 niezwłocznie po otrzymaniu zlecenia płatniczego
i informacji o określonej kwocie transakcji płatniczej.

Ustawa o usługach płatniczych art. 49

DODAJ