Art. 49. 1. Jeżeli w toku kontroli konieczne jest zbadanie określonych zagadnień
wymagających wiadomości specjalnych, dyrektor właściwej jednostki kontrolnej,
z własnej inicjatywy lub na wniosek kontrolera, powołuje biegłego.
2. W postanowieniu o powołaniu biegłego określa się przedmiot i zakres badań
oraz termin wydania opinii.
3. W wyniku przeprowadzonych badań biegły sporządza szczegółowe
sprawozdanie zawierające opis przeprowadzonych badań wraz z wydaną na ich
podstawie opinią.
4. Jeżeli w toku kontroli ujawni się potrzeba dokonania przez kontrolera
określonych czynności badawczych z udziałem specjalisty w danej dziedzinie wiedzy
lub praktyki, kontroler może, w drodze postanowienia, powołać specjalistę do udziału
w tych czynnościach, określając przedmiot i czas jego działania.
5. Biegły i specjalista działają na podstawie postanowienia o ich powołaniu.
Przepisy art. 29 ust. 1 pkt 2 lit. a–c stosuje się odpowiednio. Biegłemu lub specjaliście
można udostępnić akta kontroli w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia dowodu.
Biegły i specjalista są obowiązani do zachowania w tajemnicy informacji, o których
dowiedzieli się w związku z wykonywaniem zadań, określonych w postanowieniu
o ich powołaniu.
6. Kierownik jednostki kontrolowanej może wystąpić za pośrednictwem
kontrolera do dyrektora właściwej jednostki kontrolnej z wnioskiem o wyłączenie
z postępowania kontrolnego powołanego biegłego lub specjalisty z przyczyn określonych w art. 31 ust. 1 i 2. Przepisy art. 31 ust. 4 i 6 stosuje się odpowiednio.

Art. 49a. Jeżeli w toku kontroli powstanie wątpliwość wymagająca interpretacji
przepisów prawnych związanych z ochroną praw lub interesów Rzeczypospolitej Polskiej, dyrektor właściwej jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli lub upoważniona przez niego osoba zwraca się do Prezesa Prokuratorii Generalnej
Rzeczypospolitej Polskiej o wydanie opinii prawnej w tej sprawie.

Ustawa o Najwyższej Izbie Kontroli art. 49

DODAJ