Art. 46. 1. Z zastrzeżeniem art. 44 ust. 2, w przypadku wystąpienia
nieautoryzowanej transakcji płatniczej dostawca płatnika niezwłocznie, nie później
jednak niż do końca dnia roboczego następującego po dniu stwierdzenia wystąpienia
nieautoryzowanej transakcji, którą został obciążony rachunek płatnika, lub po dniu
otrzymania stosownego zgłoszenia, zwraca płatnikowi kwotę nieautoryzowanej
transakcji płatniczej, z wyjątkiem przypadku gdy dostawca płatnika ma uzasadnione
i należycie udokumentowane podstawy, aby podejrzewać oszustwo, i poinformuje
o tym w formie pisemnej organy powołane do ścigania przestępstw. W przypadku gdy
płatnik korzysta z rachunku płatniczego, dostawca płatnika przywraca obciążony
rachunek płatniczy do stanu, jaki istniałby, gdyby nie miała miejsca nieautoryzowana transakcja płatnicza. Data waluty w odniesieniu do uznania rachunku płatniczego
płatnika nie może być późniejsza od daty obciążenia tą kwotą.
1a. W przypadku gdy transakcja płatnicza jest inicjowana za pośrednictwem
dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej, dostawca
prowadzący rachunek niezwłocznie, nie później jednak niż do końca dnia roboczego
następującego po dniu stwierdzenia wystąpienia nieautoryzowanej transakcji, którą
został obciążony rachunek płatnika, lub po dniu otrzymania stosownego zgłoszenia,
zwraca płatnikowi kwotę nieautoryzowanej transakcji płatniczej oraz, w stosownych
przypadkach, przywraca obciążony rachunek płatniczy do stanu, jaki istniałby, gdyby
nie miała miejsca nieautoryzowana transakcja płatnicza.
1b. Jeżeli dostawca świadczący usługę inicjowania transakcji płatniczej
odpowiada za dokonanie nieautoryzowanej transakcji płatniczej, na wniosek dostawcy
prowadzącego rachunek, niezwłocznie, nie później jednak niż do końca dnia
roboczego następującego po dniu stwierdzenia wystąpienia danej transakcji lub
doręczenia wniosku, rekompensuje mu poniesione straty lub zwraca kwoty zapłacone
w wyniku dokonania przez niego zwrotu na rzecz płatnika, w tym kwotę
nieautoryzowanej transakcji płatniczej. Przepis art. 45 ust. 1a stosuje się odpowiednio.
1c. Roszczenia, o których mowa w ust. 1b, nie wyłączają roszczeń wynikających
z umowy zawartej między płatnikiem a dostawcą prowadzącym rachunek lub umowy
zawartej między płatnikiem a dostawcą świadczącym usługę inicjowania transakcji
płatniczej oraz z przepisów prawa właściwego dla tych umów.
2. Płatnik odpowiada za nieautoryzowane transakcje płatnicze do wysokości
równowartości w walucie polskiej 50 euro, ustalonej przy zastosowaniu kursu
średniego ogłaszanego przez NBP obowiązującego w dniu wykonania transakcji,
jeżeli nieautoryzowana transakcja jest skutkiem:
1) posłużenia się utraconym przez płatnika albo skradzionym płatnikowi
instrumentem płatniczym lub
2) przywłaszczenia instrumentu płatniczego.
2a. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, w przypadku gdy:
1) płatnik nie miał możliwości stwierdzenia utraty, kradzieży lub przywłaszczenia
instrumentu płatniczego przed wykonaniem transakcji płatniczej, z wyjątkiem
przypadku gdy płatnik działał umyślnie, lub
2) utrata instrumentu płatniczego przed wykonaniem transakcji płatniczej została
spowodowana działaniem lub zaniechaniem ze strony pracownika, agenta lub oddziału dostawcy płatnika lub podmiotu świadczącego na jego rzecz usługi, o których mowa w art. 6 pkt 10.
3. Płatnik odpowiada za nieautoryzowane transakcje płatnicze w pełnej
wysokości, jeżeli doprowadził do nich umyślnie albo w wyniku umyślnego lub
będącego skutkiem rażącego niedbalstwa naruszenia co najmniej jednego
z obowiązków, o których mowa w art. 42.
4. Po dokonaniu zgłoszenia zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 płatnik nie odpowiada
za nieautoryzowane transakcje płatnicze, chyba że płatnik doprowadził umyślnie do
nieautoryzowanej transakcji.
4a. W przypadku gdy dostawca płatnika nie wymaga silnego uwierzytelniania
użytkownika, płatnik nie ponosi odpowiedzialności za nieautoryzowane transakcje
płatnicze, chyba że działał umyślnie. W przypadku gdy odbiorca lub dostawca
odbiorcy nie akceptują silnego uwierzytelniania użytkownika, odpowiadają oni za
szkody poniesione przez dostawcę płatnika.
5. Jeżeli dostawca, wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3,
nie zapewnia odpowiednich środków umożliwiających dokonanie w każdym czasie
zgłoszenia, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2, płatnik nie odpowiada za
nieautoryzowane transakcje płatnicze, chyba że płatnik doprowadził umyślnie do
nieautoryzowanej transakcji.
6. Przepisów ust. 1–5 nie stosuje się do pieniądza elektronicznego, jeżeli
dostawca płatnika nie ma możliwości zablokowania instrumentu płatniczego lub
rachunku płatniczego.

Ustawa o usługach płatniczych art. 46

DODAJ