Art. 45. 1. Przedsiębiorstwa energetyczne ustalają taryfy dla paliw gazowych
lub energii, stosownie do zakresu wykonywanej działalności gospodarczej,
o którym mowa w art. 32 ust. 1; taryfy należy kalkulować w sposób zapewniający:
1) pokrycie kosztów uzasadnionych działalności gospodarczej przedsiębiorstw
energetycznych w zakresie wytwarzania, przetwarzania, przesyłania,
dystrybucji lub obrotu paliwami gazowymi i energią oraz magazynowania,
skraplania lub regazyfikacji paliw gazowych, wraz z uzasadnionym zwrotem
z kapitału zaangażowanego w tę działalność;
1a) pokrycie kosztów uzasadnionych działalności gospodarczej przedsiębiorstw
energetycznych w zakresie magazynowania paliw gazowych, w tym budowy,
rozbudowy i modernizacji magazynów paliw gazowych, wraz
z uzasadnionym zwrotem z kapitału zaangażowanego w tę działalność
w wysokości nie mniejszej niż stopa zwrotu na poziomie 6%;
2) pokrycie kosztów uzasadnionych ponoszonych przez operatorów systemów
przesyłowych i dystrybucyjnych w związku z realizacją ich zadań;
2a) pokrycie kosztów uzasadnionych działalności gospodarczej przedsiębiorstw
energetycznych w zakresie budowy i przyłączania infrastruktury ładowania
drogowego transportu publicznego i powiązanych z nią instalacji
magazynowania energii, wraz z uzasadnionym zwrotem z kapitału
zaangażowanego w tę działalność w wysokości nie mniejszej niż stopa zwrotu
na poziomie 6%;
3) ochronę interesów odbiorców przed nieuzasadnionym poziomem cen i stawek
opłat.
1a. W kosztach działalności przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się
przesyłaniem i dystrybucją energii elektrycznej, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
uwzględnia się koszty, które wynikają z nakładów ponoszonych na przedsięwzięcia
inwestycyjne podjęte przez przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się
wytwarzaniem energii elektrycznej w latach 1993–1998, służące poprawie ochrony
środowiska i efektywności wytwarzania energii elektrycznej, w części, jaką
zatwierdzi Prezes URE, z uwzględnieniem przychodów uzyskanych ze sprzedaży
energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym, o którym mowa w art. 49 ust. 1.
1b. Przepisów ust. 1a nie stosuje się od dnia powstania obowiązku uiszczania
opłaty przejściowej, o której mowa w ustawie z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach
pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym
rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1874).
1c. W kosztach działalności przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się
przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
uwzględnia się koszty pobierania opłaty przejściowej, o której mowa w ustawie
wymienionej w ust. 1b.
1d. W kosztach działalności przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się
przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
uwzględnia się koszty wprowadzenia i pobierania opłaty, o której mowa
w art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii.
1da. W kosztach działalności przedsiębiorstw energetycznych zajmujących
się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, uwzględnia się koszty wprowadzenia i pobierania opłaty, o której
mowa w art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o promowaniu energii
elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji.
1e. W kosztach działalności przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się
obrotem energią elektryczną, paliwami gazowymi lub sprzedażą ciepła odbiorcom
końcowym uwzględnia się koszty realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 10
ust. 1 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej.
1f. W kosztach działalności przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się
przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
uwzględnia się uzasadnione koszty wykonywania zadań określonych w ustawie z dnia 8 grudnia 2017 r. o rynku mocy oraz koszty wprowadzenia i pobierania opłaty
mocowej, o której mowa w tej ustawie.
1g. Koszty związane z budową stacji gazu ziemnego, o której mowa w art. 21
ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych,
w liczbie, o której mowa w art. 60 ust. 2 tej ustawy, ogólnodostępnej stacji
ładowania, o której mowa w art. 64 ust. 1 tej ustawy, lub infrastruktury ładowania
drogowego transportu publicznego, przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się
dystrybucją paliw gazowych lub energii elektrycznej uwzględnia w kosztach swojej
działalności.
1h. W kosztach działalności operatora systemu przesyłowego
elektroenergetycznego, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uwzględnia się koszty
wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 16b ust. 3.
2. Taryfy dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła mogą uwzględniać
koszty współfinansowania przez przedsiębiorstwa energetyczne przedsięwzięć
i usług zmierzających do zmniejszenia zużycia paliw i energii u odbiorców,
stanowiących ekonomiczne uzasadnienie uniknięcia budowy nowych źródeł
energii i sieci.
3. Taryfy dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła mogą uwzględniać
koszty współfinansowania przez przedsiębiorstwa energetyczne przedsięwzięć
związanych z rozwojem instalacji odnawialnego źródła energii.
4. Przedsiębiorstwa energetyczne różnicują ceny i stawki opłat określone
w taryfach dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła dla różnych grup
odbiorców wyłącznie ze względu na koszty uzasadnione spowodowane realizacją
świadczenia, o ile przepisy nie stanowią inaczej.
5. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją
paliw gazowych lub energii kalkulują stawki opłat za usługi przesyłania lub
dystrybucji w taki sposób, aby udział opłat stałych w łącznych opłatach za
świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji dla danej grupy odbiorców nie był
większy niż ustalony przez Prezesa URE.
6. Taryfy dla energii elektrycznej powinny uwzględniać, w odniesieniu do
odbiorców, skutki wprowadzenia opłaty przejściowej, o której mowa w ustawie
wymienionej w ust. 1b.
6a. Taryfy dla energii elektrycznej uwzględniają charakterystykę poboru
przez infrastrukturę ładowania drogowego transportu publicznego oraz
konieczność rozwoju zbiorowego transportu publicznego wykorzystującego
pojazdy elektryczne.
6b. Taryfy dla energii elektrycznej i paliw gazowych uwzględniają przychody
z działalności niezwiązanej z działalnością, o której mowa w art. 44 ust. 1 pkt 1,
związane z przychodami odpowiednio ogólnodostępnych stacji ładowania, lub
punktów tankowania sprężonego gazu ziemnego (CNG), o których mowa
odpowiednio w art. 64 ust. 1 lub art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o
elektromobilności i paliwach alternatywnych.
7. Płatnik, o którym mowa w art. 95 ust. 2 ustawy wymienionej w ust. 1d,
uwzględnia w taryfie za usługi przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej
w rozumieniu przepisów prawa energetycznego opłatę, o której mowa w art. 95
ust. 1 ustawy wymienionej w ust. 1d, ustalaną na podstawie stawki, o której mowa
w art. 98 ust. 1 ustawy wymienionej w ust. 1d, obowiązującej w danym roku.
Opłata, o której mowa w art. 95 ust. 1 ustawy wymienionej w ust. 1d,
pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług stanowi u płatnika, o którym
mowa w art. 95 ust. 2 ustawy wymienionej w ust. 1d, podstawę opodatkowania
świadczonych przez niego usług w rozumieniu art. 29a ustawy z dnia 11 marca
2004 r. o podatku od towarów i usług.
8. Płatnik, o którym mowa w art. 61 ust. 1 ustawy wymienionej w ust. 1da,
uwzględnia w taryfie za usługi przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej
w rozumieniu przepisów prawa energetycznego opłatę, o której mowa w art. 60
ust. 1 ustawy wymienionej w ust. 1da, ustalaną na podstawie stawki, o której mowa
w art. 64 ust. 1 ustawy wymienionej w ust. 1da, obowiązującej w danym roku.
Opłata, o której mowa w art. 60 ust. 1 ustawy wymienionej w ust. 1da,
pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług stanowi u płatnika, o którym
mowa w art. 61 ust. 1 ustawy wymienionej w ust. 1da, podstawę opodatkowania
świadczonych przez niego usług w rozumieniu art. 29a ustawy z dnia 11 marca
2004 r. o podatku od towarów i usług.

Art. 45a. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne na podstawie cen i stawek opłat
zawartych w taryfie lub cen i stawek opłat ustalanych na rynku konkurencyjnym, o którym mowa w art. 49 ust. 1, wylicza opłaty za dostarczane do odbiorcy paliwa
gazowe, energię elektryczną lub ciepło.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem udzielonych odbiorcy
upustów i bonifikat, stanowią koszty zakupu paliw gazowych, energii elektrycznej
lub ciepła dostarczanych do budynku, w którym znajdują się lokale mieszkalne
i użytkowe, zamieszkane lub użytkowane przez osoby niebędące odbiorcami.
3. Przedsiębiorstwo energetyczne udziela upustów lub bonifikat, o których
mowa w ust. 2, za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców
w wysokości określonej w taryfie lub w umowie.
4. Koszty zakupu, o których mowa w ust. 2, są rozliczane w opłatach
pobieranych od osób, o których mowa w ust. 2. Wysokość opłat powinna być
ustalana w taki sposób, aby zapewniała wyłącznie pokrycie ponoszonych przez
odbiorcę kosztów zakupu paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła.
5. Przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio do ustalania przez odbiorcę –
właściciela lub zarządcę budynku opłat dla osób, o których mowa w ust. 2, do
których ciepło dostarczane jest z własnych źródeł i instalacji cieplnych.
6. W przypadku gdy wyłącznym odbiorcą paliw gazowych, energii
elektrycznej lub ciepła dostarczanych do budynku jest właściciel lub zarządca
budynku wielolokalowego, jest on odpowiedzialny za rozliczanie na poszczególne
lokale całkowitych kosztów zakupu paliw gazowych, energii elektrycznej lub
ciepła.
7. Jeżeli miejsce zainstalowania układu pomiarowo-rozliczeniowego
służącego do rozliczeń kosztów zakupu ciepła jest wspólne dla dwóch lub więcej
budynków wielolokalowych albo dwóch lub więcej grup lokali lub lokali,
właściciele lub zarządcy tych budynków lub lokali są obowiązani wyposażyć:
1) budynki te i grupy lokali w ciepłomierze;
2) lokale, tam gdzie jest to technicznie wykonalne i opłacalne, w ciepłomierze
lub wodomierze ciepłej wody użytkowej.
8. Koszty zakupu ciepła, o których mowa w ust. 2, rozlicza się w części
dotyczącej:
1) ogrzewania, stosując metody wykorzystujące:
a) dla lokali mieszkalnych i użytkowych:
– wskazania ciepłomierzy,
– wskazania urządzeń umożliwiających indywidualne rozliczenie
kosztów, niebędących przyrządami pomiarowymi w rozumieniu
przepisów metrologicznych,
– powierzchnię lub kubaturę tych lokali,
b) dla wspólnych części budynku wielolokalowego użytkowanych przez
osoby, o których mowa w ust. 2, powierzchnię lub kubaturę tych części
odpowiednio w proporcji do powierzchni lub kubatury zajmowanych
lokali;
2) przygotowania ciepłej wody użytkowej dostarczanej centralnie przez
instalację w budynku wielolokalowym, stosując metody wykorzystujące:
a) wskazania wodomierzy ciepłej wody w lokalach,
b) liczbę osób zamieszkałych stale w lokalu.
9. Właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego dokonuje wyboru
metody rozliczania całkowitych kosztów zakupu ciepła na poszczególne lokale
mieszkalne i użytkowe w tym budynku, tak aby wybrana metoda:
1) zapewniała:
a) energooszczędne zachowania,
b) zachowanie prawidłowych warunków eksploatacji budynku i lokali w
zakresie temperatury i wentylacji, określonych w przepisach prawa
budowlanego, lub
c) ustalanie opłat za zakupione ciepło w sposób odpowiadający zużyciu
ciepła na ogrzewanie i przygotowanie ciepłej wody użytkowej;
2) w zależności od warunków technicznych budynków i lokali uwzględniała:
a) ilość ciepła dostarczanego do lokalu z pionów grzewczych lub
przenikania między lokalami oszacowanego w szczególności na
podstawie rejestracji temperatury powietrza w lokalu, jeżeli jest to
technicznie możliwe i ekonomicznie uzasadnione,
b) współczynniki wyrównawcze zużycia ciepła na ogrzewanie, wynikające
z położenia lokalu w bryle budynku.
10. Właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego wprowadza wybraną
metodę, o której mowa w ust. 9, w formie wewnętrznego regulaminu rozliczeń
ciepła przeznaczonego na ogrzewanie tego budynku i przygotowanie ciepłej wody
użytkowej dostarczanej centralnie poprzez instalację w budynku, zwanego dalej „regulaminem rozliczeń”; regulamin rozliczeń podaje się do wiadomości osobom,
o których mowa w ust. 2, w terminie 14 dni od dnia jego wprowadzenia do
stosowania.
11. W przypadku gdy właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego
wprowadził metodę, o której mowa w ust. 9, wykorzystującą ciepłomierze
i urządzenia wymienione w ust. 8 pkt 1 lit. a tiret drugie oraz pkt 2 lit. a, osoba,
o której mowa w ust. 2, udostępnia swoje pomieszczenia w celu zainstalowania lub
wymiany tych ciepłomierzy i urządzeń oraz umożliwia dokonywanie ich kontroli
i odczytu wskazań w celu rozliczania kosztów zużytego ciepła w tym budynku.
11a. Jeżeli użytkownik lokalu nie udostępni właścicielowi lub zarządcy
budynku ciepłomierzy, wodomierzy lub urządzeń umożliwiających indywidualne
rozliczenie kosztów, niebędących przyrządami pomiarowymi w rozumieniu przepisów metrologicznych, w celu dokonania ich odczytu albo użytkownik lokalu
dokona ingerencji w ten przyrząd lub urządzenie w celu zafałszowania jego
pomiarów lub wskazań, właściciel lub zarządca budynku może:
1) dochodzić od użytkownika tego lokalu odszkodowania albo
2) obciążyć użytkownika tego lokalu, w okresie rozliczeniowym, kosztami
ogrzewania w wysokości nie wyższej niż iloczyn średniej wartości kosztów
ogrzewania:
a) m³ kubatury budynku wielolokalowego i kubatury lokalu użytkowanego
albo
b) m² powierzchni budynku wielolokalowego i powierzchni lokalu
użytkowanego.
12. W przypadku stosowania w budynku wielolokalowym metody, o której
mowa w ust. 9, wykorzystującej wskazania urządzeń wymienionych w ust. 8 pkt
1 lit. a tiret drugie, regulamin rozliczeń powinien dopuszczać możliwość
zamiennego rozliczania opłat za ciepło dla lokali mieszkalnych lub użytkowych na
podstawie ich powierzchni lub kubatury oraz określać warunki stosowania
zamiennego rozliczania.
13. W przypadku gdy ilość ciepła dostarczonego do budynku
wielolokalowego w ciągu kolejnych 12 miesięcy przekracza 0,40 GJ w odniesieniu
do m³ ogrzewanej kubatury budynku lub 0,30 GJ w odniesieniu do m³
przygotowanej ciepłej wody, właściciel lub zarządca budynku wykonuje audyt energetyczny tego budynku w celu określenia przyczyn nadmiernej
energochłonności i wskazania sposobów ograniczenia zużycia ciepła przez ten
budynek lub zmiany zamówionej mocy cieplnej.

Art. 45b. (uchylony).

Prawo energetyczne art. 45