Art. 439. § 1. Niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz
wpływu uchybienia na treść orzeczenia sąd odwoławczy na posiedzeniu uchyla
zaskarżone orzeczenie, jeżeli:
1) w wydaniu orzeczenia brała udział osoba nieuprawniona lub niezdolna do
orzekania bądź podlegająca wyłączeniu na podstawie art. 40;
2) sąd był nienależycie obsadzony lub którykolwiek z jego członków nie był obecny
na całej rozprawie;
3) sąd powszechny orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu szczególnego
albo sąd szczególny orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu
powszechnego;
4) sąd niższego rzędu orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu wyższego
rzędu;
5) orzeczono karę, środek karny, środek kompensacyjny lub środek
zabezpieczający nieznane ustawie;
6) zapadło z naruszeniem zasady większości głosów lub nie zostało podpisane przez
którąkolwiek z osób biorących udział w jego wydaniu;
7) zachodzi sprzeczność w treści orzeczenia, uniemożliwiająca jego wykonanie;
8) zostało wydane pomimo to, że postępowanie karne co do tego samego czynu tej
samej osoby zostało już prawomocnie zakończone;
9) zachodzi jedna z okoliczności wyłączających postępowanie, określonych
w art. 17 § 1 pkt 5, 6 i 8–11;
10) oskarżony w postępowaniu sądowym nie miał obrońcy w wypadkach
określonych w art. 79 § 1 i 2 oraz art. 80 lub obrońca nie brał udziału
w czynnościach, w których jego udział był obowiązkowy;
11) sprawę rozpoznano podczas nieobecności oskarżonego, którego obecność była
obowiązkowa.
§ 2. Uchylenie orzeczenia jedynie z powodów określonych w § 1 pkt 9–11 może
nastąpić tylko na korzyść oskarżonego.
§ 3. W posiedzeniu mają prawo wziąć udział strony, obrońcy i pełnomocnicy.
Przepis art. 451 stosuje się odpowiednio.

Art. 439a. Orzeczenia w sprawie o wykroczenie nie uchyla się z tego tylko
powodu, że sąd orzekł w postępowaniu karnym zamiast w postępowaniu w sprawach
o wykroczenia.

Kodeks Postępowania Karnego art. 439